ჩემი გულის მეპატრონე
(საცდელი თავი) მკითხველო სანამ ჩემი ისტორიის მოყოლას დავიწყებ პირველ რიგში მინდა გაგეცნოთ .მე მარიამ მესხი ვარ. ერთი ჩვეულებრივი გოგო 17 წლის. მყავს დედა -მაგული, მამა -დათო და უმცროსი ძმა ლუკა. ასევე მყავს ჩემი გიჟი დაქალი ციცი რომელიც ჩემი ტოლია . ის რო არ ყოფილიყო ჩემ ცხოვრებაში ალბათ ვერ გადავიტანდი იმ გულისტკივილს რასაც საყვარელი ადამიანის დაკარგვა ქვია ის მეხრმარებოდა ,მუდამ გვერდში მედგა ჩვენ ერთად გადავიტანეთ ეს რთული პერიოდი. მკითხველო რომ არ დაიბნეთ ყველაფერს თავიდან გიამბობთ . ყველაფერი დაიწყო იმით რომ მე და ჩემმა დაქალმა გადავწყვიტეთ სიარული დაგვეწყო რეპეტოტორთან მათემატიკაზე. იქ გავიცანი ჩემი პირველი და უკანასკნელი სიყვარული ედო ( რომელიც სვანი აღმოჩნდა როგორც შემდეგ გავიგე ) როცა მათამატიკა მქონდა სიხარულით მივრბოდი გაკვეთილზე ერთ დღესაც ციცი არ იყო და მარტო მიწევდა წამოსვლა მასწიდან ისიც გამომყვა. გზაში ცოტა შემცივდა ეს მან შეამჩნია და მისი ჟაკეტი მომაწოდა მე ვიუარე არ მინდათქო მაგრამ ის ჩემზე ჯიუტი აღმოჩნდა - ჩაიცვი ! -მითხრა მკაცრად მეც აღარ გავაჭიანურე და გამოვართვი მოსაცმელი . ვაიმე რა სასიამოვნო სუნი აქვს ნეტა რომელ სუნამოს იყენებს ამ ფიქრებში ვიყავი გართული როცა მისი ძმაკაცი მოვიდა მანქანით და საუბარი დაიწყეს არ მესმოდა რაზე საუბრობდნენ მე ცოტა მოშორებით ვიდექი . საუბარს რო მორჩნენ ედომ მითხრა4 - წამო გაგიყვანთ სახლში .. -არ მინდა მადლობა -ახალ გაცნობილს როგორ დავუჯდებოდი მანქანაში. -წამო ,წამო თან ღამეა და გაგიყვანთ -არა -თქო და წამოვედი სანამ წამოვიდოდი კურტკა დავუბრუნე თითქოს ესიამოვნა რო არ წავყევი ხომ იცით ზოგიერთი გოგო ისეთია ერთი თქმა და უკვე მანქანაში ზის . რა დამაჯენდა იქ იმდენ ბიჭებში. -ნახვამდის! -კარგად. სახლში 7 საათისთვის მივედი და ეგრევე ცივის დავურეკე -ალო -ალოკიარა სად ბრძანდებოდი ქალბატონო დღეს . -რა მოხდა რა ხმა გაქ -ხმა კიარა ,როგორ მოვედი სახლში არ მახსოვს ამო ჩემთან. -კაი მოვდივარ. მოვიდა თუ არა ეგრევე ჩემ ოთახში შევედით და ყველაფერი მომაყოლია თან რჩევებს მაძლევდა -დააიგნორე და ეცადე თავი შორს დაიჭირო მისგან და ვნახოთ რას ზამს -ვეცდები ! იმედია რამე გამოვა . კიდევ ბევრი ვიჭორავეთ დრო ისე გავიდა ვერც კი გავიგეთ დაღამებულიყო ამიტო ციცი სახლში არ გავუშვი და იმ დღეს ჩემთან დარჩა . ასე გავიდა ერთი კვირა . მე სხვაგან ვწავლობდი ის კი სხვაგან . ამიტო ხშირად ვერ ვხედავდი . თან მასწთანაც არ დადიოდა თუ რამეს მომწერდა ჩვენი ლაპარაკი მათემატიკით შემოიფარგლებოდა. ვერ ვიტყვი რომ მიყვარდა მაგრამ მომწონდა და ამის დამალვას არ ვაპირებ.... მკითხველო დროებით გემშვიდობებით ! ველოდები თქვენგან შეფასებას .☺ |
ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.