...ხშირად როცა სერიალებს და კინოს ვუყურებ, ვკითხულობ, თავი იმ პერსონაჟების ადგილას წარმომიდგენია ვისაც ძალიან უჭირს. მათ მაგივრად ხშირად მე ვტირივარ. არ ვიცი რატომ, ხშირად ვფიქრობდი რომ ამ პერსონაჟის ადგილას ყველაფერს ახალი ფურცლიდან დავიწყებდი და ვამბობდი თუ მე შემემთხვევა ასეთი რაღაც აუცილებლად გავუმკვლავდებოდი. თუმცა, სანამ შენ არ იგრძნობ იმ ტკივილს და ბედნიერებას ვერ იტყვი ასე მოვიქცევი ისე მოვიქცევი. ამ ყველაფერს მაშინ ჩავწვდი როცა მეც განვიცადე ტკივილი. განა მეგობრისგან, ადამიანი ვინც გიყვარს, მშობლებისგან არა! შეყვარებულისგან, არ ვამბობ იმიტომ მტკივა რომ საყვარელმა ადამიანმა მიღალატა.ნწ! არა უბრალოდ მაინც მწარეა როცა შენზე უარს ამბობენ. მაინც მწარეა როცა, სხვასში გცვლიან თუმცა, კარგია რომ არც მე ვიწვოდი მისი სიყვარულით. მომწონდა თავიდან კარგი ადამიანი იყო, არა , რატომ ჩანდა? ხო შეიძლება ადამიანი კარგი იყოს თუმცა სურვილს ვერ ძლევდე კი შეიძლება! აი, ასეთი ადამიანი ვარ. ყოველთვის ჩემს ნათქვამს მიზეზები ვუძებნი, ანუ, სამართლიანი ვარ,ჯიუტიც, გამბუქებელი. სამართლიანი ოღონდ ჩემს თავთან ვარ ყოველთვის რაც მოხდება ჩემს თავს ვამბობ რომ დავიმსახურე.
როცა ის გღალატობს ვინც უბრალოდ მოგწონს არაფერია ისეთი.მაგრამ საყვარელი ადამიანის ღალატმა შეიძლება ისეთი ადამიანი რომელიც სიცოცხლით ბედნიერია სიცოხლე შეზიზღდეს. შენ ვერ განსაზღვრავ იმ ტკივილის სიძლიერეს თუ არ გამოცდი.
…
-ალო, მაშო დაბრუნდი გთხოვ რა
-შენ შ*გ გაქვს?! სად დავბრუნდე პირნოს საყურებლად სადაც ჩემი უკვე “ექს” შეყვარებული და ვიღაც ბ%#ი მონაწილეობს?
-აუ მაშო მხოლოდ შენ მიყვარხარ
-აუ ხოდა ერთ ადგილი გაირჭე შენი სიყვარული.
_და გავუთიშე მერე ჩემს ,,სასტავს” დავურეკე
მაგათ ისედაც არ მოწონდათ თოკა ხოდა წარმომიდგენია რას გაიხარებენ_
მაღაზიაში შევედი რომ ნაყინი მეყიდა. სულ არ ვაპირებ იმ ნა#%&ვრის გამო ნერვიულობას
-ნაყინს ვიღებ როცა ბრახ და ვიღაც ბრმა მეჯახება-
-ეეე შენ თვალებ ში ვერ იხედები?!
-შენ დამეჯახე
-ისედაც ნერვებზე ვარ აჭრილი და დავაი
-არა არ გიხდება სიქაჯე
-იდი%#ხუი_ჩემთვის ჩავილ აპარაკე მარა აშკარად გაიგო და მომშორდა
…
-გოგო ჰა თქვი!(ეკე)
-ესეიგი მე და თოკა დავშორდით _ამის თქვა და ყველას ხტუნვა ცეკვა ერთი იყო_
-ჰა გოგო ხო არ გაწყენინა?!_ჯერ ისევე ბედნიერი ლუკა მეუბნება
-აუ ხო იცით ეგ რა ნაბ^%*არია უეჭველი რამეს მიქარავდა_ამბობ ქაჯ-ქალა მარო. _
-კაით! ნუ აიჭერით _ვბურდღუნებ_
-უეჭველი რაღაც გააკეთა ხო?! _ერთვება სესილი_
-თქვი! _ლეო ჩემი ბედვოლათი ძმა_
-ესეიგი... ავდივარ მაგასთან სახლში და ჰოპ! რას ვხედავ თიკა და თოკა არ იმას შვებიან?!
_ჩემს ნათქვამზე ყველამ ხით-ხითი დაიწყო_
-ვინ თაკო გოგო? _მეკითხება ირი (ირინა)_
-აი გოგო მმმმ.. წიგნის ჭირს რო ეძახიან.
-ვაიმე ეგ რა გასული ყოფილა_მეუბნება ლეო_
-ეგ ხო მოგწონდა?_სესილი _ ესეიგი მარტო გოგოებმა ვიცით რომ ლეო მოსწონს მარა არ უტყდება და თვალით მაქცობს ვითომ არ ეჭვიანობს_
-აუ შენ ყველაფერს გულში იდებ?_ლეო_

-კაით რა_მარო_
-აი სადმე რო გადამეყაროს მე მაგას .._სანდრინიო_
-ოო გაჩე თუ კაცი ხარ . მაგაზე ნევრების ოდნავ შეტოკებაც ზედმეტია _ვამბობ თუმცა მაინც ტკივა რაღაც ნაწილს ძველი მეგობარი. ხო, თიკა ჩემი გოგო იყო დაბადებიდან ვიცნობ მაგრამ ძაან მიქარა და გულიც მატკინა_
ხმას მხოლოდ შაკო არ იღებდა. შაკოც ჩემი “ექსია” ოღონ იმ განსხვავებით რომ ის ყველაფერზე მეტად მიყვარდა. ისიც ჩვენი სასტავის წრეშია და ორმაგად მიყვარდა და მიყვარს მაგრამ არ ვაგრძნობინებპირიქით ჭრილობაზე მართლა ვაყრი ხოლმე რატომ დავშორდით? გაგიკვირდებათ მაგრამ სხვასთან წავატანე აი სწორედ მაშინ გავიგე ტკივილის სიძლიერე რომ არსებობდა. მივხვდი რომ ყველა ტკივილი ტკივილი არ არის. რათქმაუნდა ყველამ გარიყა ამის შემდეგ თუმცა ვიცოდი რომ ყველას სიცოცხლეზე მეტად გვიყვარდა და დავაბრუნეთ თუმცა უბრალოდ მეგობრობაზე ბევრად ნაკლებით შემოვიფარგლებით_
-შაკო რატო ხარ ჩუმად? _გადავწყვიტე მეტკინა კიდევ_
-რა ვთქვა?
-მართალიხარ ალბათ იცი ისიც რა მდგომარეობაშია_ირონია_

-არა არ ვიცი! არ ვიცი ის რას გრძნობს რადგან მე მთვრალი ვიყავი ის კიდე ფხიზელი მაშინ როცა შეეძლო შენზე ფიქრი სხვასთან ნებივრობდა_
-კარგით გეყოთ! _თქვა ლეომ_
-კარგი ანგელოზო_ჩემი ირონიუთ ნათქვამი სიტყვები და შაკოს გავარდნა ერთი იყო_
-მაშო!_იღრიალა ეკემ_
-კარგი დააშავა ტკივა და რაღატო უმატებ?_ლეო_
-უხ მთვრალი იყო თურმე ყოველთვის ასე იქცევა როცა ჩემზე გაბრაზებულია სულ ყოველთვის გაბრაზებული ჩემ თვალწინ ვიღაცეებს ეპრანჭებოდა ხოლმე_თვალები ცრემლებით გამევსო_
-მაშინ რატო გვითხარი აპატიეთო თუ შენ არ პატიობდი?!_ლეო_
-იმიტომ რომ ვიცი მასზე ღელავდით და არ მინდოდა მეგობარი ჩემს გამო გაგეგდით_ვთქვი და რომ მივხვდი ცრემლების ვეღარ შევიკავებდი გამოვიქეცი_