- ანა გაიღვიძე ჩავედით
- მმმ მართლა?
- ჰო მართლა მიდი გაიღვიძე
ანამ თვალები გაახილა და მანქნიდან გადმოვიდა მერე ჩემოდნებიც გადმოიტანეს და სახლში შევიდნენ. სახლში არავინ იყო. სახლი ზღვასთა 2 წუთის სავალზე იყო. ლიზას აზრით ალბათ ბიჭები და ლიზას და ლიკა უკვე ზღვაზე იყვნენ და ცურავდნენ. ლიკა 19 წლის იყო და ძალიამ ლამაზი ქერა თმიანი გოგო იყო.
- მიდით ჩაიცვით საცურაო კოსტიუმები და ჩვენც გავიდეთ ვიცურაოთ ძალიან ცხელა- თქვა ლიზამ- ტანსაცმელი კი მერე ამოვალაგოთ
- კარგი - უპასუხა ნიკამ და ყველა ოთახებისკენ გაეშურა ანა ლიზა ერთ ოთახში მოთავსდნენ საკმაოდ ლამაზი იყო და აივანიც ჰქონდა
გამოიცვალეს და ქვემოთ ჩავიდნენ ანას ლამაზი მაღალწელიანი ლირჯი საცურაო კოსტიუმი ეცვა და ისეთი მიმზიდველი ჩანდა რომ....
გავიდნენ ზღვის ნაპირზე და ლიზიმ მაშინვე დაინახა ლიკა და ლაშა და იქეთკენ გაეშურენ. ლაშაც და მისი ძმაკაცებიც ამოვიდნენ წყლიდან და ჰოი საოცრებავ. ანას პირი ღია დარჩა როცა სანდრო და მისი მეგობრები დაინახა. მაგრამ მალევე გამოერკვა და არაფერი შეიმჩნია ლიზამ კი მაშინვე ანას შეხედა. სანდროსაც გაუკვირდა და დათასდა ლუკას შეხედა მაგრამ მათაც არაფერი უთქვამთ მერე ლაშამ გადაწყვიტა გაეცნოთ ერთმანეთი
- ანა ლიზა და ნიკა გაიცანით ეს ჩემი მეგობრები არან სანდრო დათა და ლუკა. ბიჭებო ესენი კი ლიზაა ჩემი დეიდაშვილი მისი მეგობარი ანა და ნიკა.
- სასიამოვნო წყალში არ ჩამოხვალთ?- იკითხა დათამ
- ჩემთვისაც კიახლავე უკთხრა ლიზამ და მაისური და შორტი გაიხადა- ანა შენ არ აპირებ ჩამოსვლას ნუგადამრევ გთხოვ რა
- ნუ სულელობ რათქმაუნდა ჩამოვალ უბრალოდ ... იცანი ვინც არიან?
-რათქმაუნდა ალბათ სენკიდევ არ იცნობ შენს დაქალს განა ეგ დამავიწყდებოდა
- აქ როგორ აღმოჩნდნენ ღმერთო მე კიდევ ეს მინდოდა?
- კარგი რა დაიკიდე ანა უკეთესიცაა უკეთ გაიცნობთ ერთმანეთს
- რა უკეთ გოგო საერთოდ არ მინდა მაგისი დანახვა მერე სულ ის დღე მახსენდება
- კარგი დივიწყე ეგ და წყალში ჩამოდი
- კარგი ჰო . ანამ გადაიძრო მაისური და შორტი და წყლისკენ გაეშურა. ეს სანდროს როგორ გამორჩებოდა მაშინვე შეამჩნია ანას მიმზიდველი სხეული მაგრამ თვქლები მოაცილა მაშინვე ( თვითონაც არიცოდა რატომ სხვა გოგო რომ ყოფილიყო ალბათ ასე არ მოიქცეოდა) ანამ გაცურა და ბიჭებთან და ლიზასთან მივიდა ლიკაც ლიზას გვერდით იყო
- ანა მოდი შევიჯიბროთ გინდა- უთხრა ლიკამ შენ სულ მიგებ მაგრამ იყო მეკიარა ბიჭებსაც უგებ
- ასეთი მაგარი ხარ ყვინთვაში დავიჯერო?- მოესმა ანას ზურგს უკნიდან ხმა და რომ შეიხედა სანდრო დაინახა
- ჰო მაგარია - ჩავყვინთოთ სამ თვლაზე?
- კი
- ერთი ორი და სამი დაითვალა ლიკამ და ორივემ ერთად ჩაყვინთეს ლიკამ მალე ამოყვინთა და მერე ანაც ამოყვა
მერე დათამ სთხოვა ლიკას შეჯიბრებოდა ლუკამ კი ანას და ანაც დასთანხმდა. ლუკასაც მოუგო
- ამოგივიდა ხომ შენც ნიკოტინები ყელში და ვეღარ გაუძელი- დაცინვით უთხრა დათამ ლუკას
-ჰო არა რა უნდა გავაგდო მოწევა
- კიკი როგორარა შენ ამას შეძლებ ლუკ
- ლუკს მოგცემ ახლა
- კაი რა ნუ ბრაზობ ლუკ
- იცოდე დაგბრიდავ უთხრ ლუკამ და წყალში გამოედევნა . ანას სანდრო მიუახლოვდა
- მე არ შემეჯიბრები?
- არა
- რატომ გეშინია რომ დამარცხდები?- ღიმილით უთხრა სანდრომ
- არ მეშინია უბრალოდ არ მინდა შენთან შეჯიბრება
- ალბათ მიცანი არა? იმ ღამით ლაშას დაბადებისდღეზე....
- აღარ გააგრძელო გთხოვ. რა გგონია შენ რომ დამავიწყდება ადამიანი რომელმაც სირცხვილისგან მიხსნა? მიპასუხე დამავიწყდებოდა? - ანას სიბრაზისგან ცრემლები ადგებოდა თვალებზე მაგრამ აღარ დალოდებია სამდროს პასუხს, ზღვიდან ავიდა ტანსაცმელს ხელი დაავლო და სახლისკენ წავიდა ნახევრად სირბილით. სანდროც მას გაჰყვა მიხვდა რომ აწყენინა
- ანა დამელოდე გესმის.. დამელოდე
ანა უკვე კიბეებზე ადიოდა სანდრო რომ დაეწია და მაჯაში ხელი წაავლო
- გამიშვი
- არ გაგიშვებ
- გამიშვი მეთქი არ გესმის არ მინდა შენთან საუბარი
- ჰო ვიცი რომ მტკივნეულ ადგილას დაგაბიჯე ფეხი მაგრამ უბრალოდ მაინტერესებდა გახსოვდი თუ არა
- ჰოდა ხომ მიიღე პასუხი ახლა თავი დამანებე
- მაპატიე
- არც ვარ შენზე გაბრაზებული ჩემს თავზე უფრო ვბრაზობ და მომხდარზე რომ მაშინ მე .. მე ვერაფერი გავაკეთე- ანა კიბეზე ჩამოჯდა და სახე ხელებში ჩარგო მაგრამ არ უტირია
- მართლა არ მინდოდა ამის გახსენება მაპატიე ( სანდროს უკვირდა ასეთ სიტყვებს რმ ეუბნებიდა ანას რადგან პატიებას ასე არავის სთხოვდა)
- გითხარი არ ვარ გბრაზებული მეთქი. მარტო ყოფნა მინდა- წამოდგა ანა და ოთახში შევიდა
სანდროს რაღადარჩენოდა შევიდა ოთახში რომელიც ანას ოთახის გვერდით იყო, შხაპი მიიღო და ქვევით ჩავიდა. ანამაც შხაპი მიიღო მაგრამ ქვემოთ არ ჩასულა დაიძინა დაღლილი იყო მგზავრობის გამო. საღამოს ვახშამიც ლიზამ და ლიკამ მოამზადეს და ანას აღა დაუძახეს. სანდრო კი კიბეს არ აცილებდა თვალებს და ანას ელოდა
- გაიღვიძე ძილის გუდა- ანამ კიბეზე მომავალ ანას უთხრა
- ჰო რატომ არ გამაღვიძეთ
- ისე ტკბილად გეძინა- ლიზამ კისკისით უთხრა და სამზარეულოში შევიდა
- ბიჭებს მიესალმა ანა სანდროსკენ არც გაუხედავს თითქოს არ არსებობდეს. არადა ნაწყენი არ იყო. სანდრო კი უფრო დაიბნა არ იცოდა რა ექნა.
არშემიძლია ეს რომ არ მოგიყვეთ. დათა ხომ ისედაც იჩენდა ყურადღებას ლიკასკენ ხოდა ვახშმის დროს ლიკამ ცხელი ჩაი რომ მოჰქონდა დათას გადაასხა შემთხვევით და ლიკამ მაშინვე გააგდო ხელიდან ჭიქა და მივარდა დათას და სვი მაისური სწრაფად გადააძრო დათა კი ეუბნებიდა არაფერიაო მაგრამ კანი კი ქონდა აწითლებული. ლიკამ ლამის იტირა
- ღმერთო რა სულელი ვარ ჩაიც ვერ მომიტანი ნორმალურად
- არაუშავს ხომ გითხარი არ მეწვის ისე ძაან თქო
- კი როგორარა გეტყობა. მე შემთხვევით რაღაცას ფეხი წამოვკარი და...
- მაგდენ ბოდიშებს ჯობია რამე მალამო მომიტანი.
ლიკა წამით გაჩერდა და მერე მალამოს მოსტანად წავიდა.
- მადლობა- უთხრა დათამ და ხელი გაუწიდა რადგან მალამო გამოერთმია მაგრამ ლიკამ არ მისცა
- სულ დაგწვი და იმის ნება მაინც მომეცი რომ მალამო წაგისვა. დათამ წინააღმდეგობა არ გაუწია ისედაც ხვდებიდა რომ ეს გოგო მოსწონდა
- კარგი
ლიკამ მალამო წაუსვა და მისი თითები რომ ეხებოდა დათას შიშველ სხეულს ორივეს გულები სხვანაირად ფეთქავდა დაასრულა თუ არა ლიკამ წასმა მალამო ტავის ადგილას დააბრუნა და დათას გვერდით მიუჯდა
- ნუ მიყურებ ეგეთი თვალებით თითქოს ვინმე მოგეკლას ამ დამწვრობით არ მოვკდები დამიჯერე
- კარგი ჰო საერთოდ არ შემოგხედავ თორემ რომ მახსენდება როგორი ცხელი იყო ის ჩაი და როგორ გადაგასხი ჟრუანტელი მიის ტანში
- შემომხედე. ჰო შემომხედე ლამაზი თვალები გაქვა
ლიკა დაიბნა და აწითლდა. დათა ყოველთვის პირდაპირი იყო არაფერს მალავდა ესეც პირდაპირ უთხრა ეგ კიარადა ყოველთვის უკვირდა მათი ვინც სიყვარულში არ უტყდებოდნენ ერთმანეთს. რასაც გრძნობ უთხარი ეგ რადიდი პრობლემააო გაიძახოდა
- მე მაქვს ლამაზი თვალები? რა სისულელეა
- არა მართლა ლამაზი თვალები გაქვს
- მადლობა

..........

ვახშმის მერე როცა ალაგებას მორჩენ გადაწყვიტეს სიმართლე თუ მოქმედება ეთამაშათ. ანამ სიმართლე აირჩიადა პირველი სეკითხვა ლიზამ დაუსვა
- გაქვს თუ არა საიდუმლო რომელიც არც მე ვიცი და არც ნიკამ
- რა შეკითხვაა ეგ ლიზა- უთხრა ნიკამ
- არა რატომ იყოს. ჩემი თითქმის ყველა საიდუმლო იცით მაგრამ რათქმაუნდა არის საიდუმლო რომელიც მარტო მე ვიცი
- კარგი განვაგრძოთ. ამჯერად ლიკას მოუწია და კითხვა ანამ დაუსვა
- შეყვარებული გყავს ან ისეთი ვინმე თუ არის რომ მოგწონს. დათას როგორ გაუხარდა ეს შეკითხვა. ისე უნდოდა ამ ამბის გაგება და როცა ანამ მათი დამოკიდებულება გაიგო მაშინვე ეს კითხვა დაუსვა
- შეყვარებული არ მყავს მაგრამ მოწონებით მემგონი მომწონს ერთი ბიჭი. დათას დაემართა ელეთმელეთ ( მიყვარს ეს სიტყვა დდ). გაუხარდა რომ შეყვარებული არ ყავდა მაგრამ ბიჭიოდა მოწონებაო რომ გაიგო დმგადაეკეტა უკვე. დათას გარდა ისე მგონი ყველამ მიხვდა რომ ეს ბიჭი თვითონ დათა იყო და ყველას ღიმილი შეეპარა სახეზე
- აი ახლა სანდროს ჯერი დადგა და სანდრომ მოქმედება აირჩია ხოდა ლუკას ვინდაასწრებდა რამის თქმას და მან აირჩია რაუნდა გაეკეთებია
- შენ იცი რაუნდა გააკეთო?..... მმმმ მოიცა დავფიქრდე
- დროზე რა ამდენი ადამიანი შენ გელოდება და იცოდე რაიმე დებილური არ თქვა თორე ხოიცი ...
- აჰამ მოვიფიქრე ისე თქვა თითქოს ბევრი ხანი ფიქრობდა არადა ელოდებოდა სანდროს როდის მოუწევდა რომ ეს გაეკეთებია- მინდა რომ ანა აიყვანო ხელში და ორი წუთის განმავლობაში ასე იდგე
- შენ სულ გააფრინე ხომ? შ*გ ხოარ გაქვს შენ- ბრაზმორეულმა უთხრა სანდრომ თანთვალებით ანიშნებდა განახებ შენ როგორ უნდა სისულელეების თქმაო
- თამაში თამაშია უნდა გააკეთო- გახარებულმა უთხრა ლიზამ. აი ნიკასკი სულაც არ უხაროდა პირიქით ბრაზობდა კიდეც
- და ფიქრობთ რომ ამას უფლებას მივცემ ხელში ამიყვანოოოოოოოოს. რას აკეთებ დამსვი ძირს- ანაც უცებ ჰაერში აღმოჩნდა და რომ მიხვდა რომ ფართხალს აზრი არ ქონდა დანებდა და ენას არ აჩერებდა
- მოიცა დათამე გაჩვენებ შენ. არა რა ესრიგორ მოუვიდა აზრათ
- ნამდვილი იდიტია უთხრა სანდრომ
- შენც რასდაჰყევი მის ნებას
- აბა რა მექნა? თამაში თამაშია. ისე იმედია ახლამაინც შემირიგდები
- იმედია ახლა მაინც მიხვდები რომ არვარ გაბრაზებული
-კი როგორარა. ზედაც არ მიყურებ
- აბა რა გინდა სულ შენ გიყურო?
- ეგ არ მიგულისხმია შენც ხომიცი
- ჰო ვიცი აღარ გავიდა ეს ორი წუთი?
- შენ რაგაწუწუნებს კომფორტულად ხარ. შენ მე მკითხე ამხელა სიმძიმის ადამიანი მიჭერია ხელში
- რაიყო ასეთი სუსტი ხარ რომ ვერ მზიდულობ 61 კილოს?
- დავიჯერო მეტი არ ხარ? ბოლოს როდის აიწონე- ამ სიტყვებს უფრო ანას გასაბრაზებლად ამბობდა თითქოს ამით უფრო მოულბებოდა ანას გული
- შენ წარმოიდგინე და 1 კვირის წინ
- გასაკვირია
- ნამდვილად
-ეეე გავიდა თქვენი დრო. არა თუ გინდათ იყავით ჩვენ არ გავქვს პრობლემა- გაკრეჭილი ეუბნებიდა ლუკა
- პრობლემები მალე გექნება დამიჯერე- ბრაზიანი სიცილით უთხრა და ანა ძირს დასვა და თავის ადგილებს დაუბრუნდნენ ორივე. ამის მერე მნიშვნელოვანი აღარაფერი მომხდარა გარდა იმისა რომ ცოტა ინფორმაცია გაიგეს ვიღაც ვიღაცეებმა ერთმანეთზე. მალე დაასრულეს და დასაძინებლად წავიდნენ.