საბა , გვანცა ჰომ ჩემი მამიდაშვილია?
-ჰო მაგრამ ელენემ ჰომეს არ იცის
-რომგაიგებ მოგვკლავს
- მარტალი ხარ , კუბოს ზომებს წინასწარ ავიღებ
-მე გვანცას გავაფრთხილებ მაშინ
-ისე ეს რა კარგად მოვიფიქრე არა ?
- ნამდვილად
- ამ თქვენმა უთავბოლობამ გადამრია ! ასე იმას მაინც გავიგებთ ელენე რას გრძნობს
- ისე , ჰო იცი რაღაცნაირად არაა სამართლიანი ეს საქციელი
-ბიჭო,ნუ გადამრიეთ, ელენეს ჩემზე უკეთ მაინც არ იცნობ , რომ გაიგოს მოგწონს , მოკვდება და არ აღიარებს მის გძნობებს , გ ა გა წ ა მ ე ბ ს!
დროა ჩემმა დაიკომ გაიგოს ვინაა მთავარი აქ !
- ერთი რამე კი ვიცი საბა , დროა ანდერძის წერას შევუდგეთ!
- მომისმინე ლევან , ელენე დასავით მყავს, ტყუილის თქმას ჩემგანმიჩვეული არ არის . საკმაოდ ფეთქებადი ხასიათისაა. ისიცმოგეხსენება რომ ადრე თუ გვიან სიმართლე გამჟღავნდება და ამ დროს მე ყველაზე მეტი შეიძლება დავკარგო , ეს ელენეს ნდობაა . იცი ჩვენი მეგობრობა ჩხუბით დაიწყო .
-ნუთუ?
-ჰო, მოსიარულე შარია , სადაც არ უნდა იყოს ყოველთვის ახერხებს ვიღაცის გადაკიდებას .
- ეჭვიც არ მეპარება . ამიტომაცაა განსხვავებული. თითქოს არავის არაფერს არჩენს.
-შენ ის ძლიერი გგონია?
-კარგი რა საბა , მგონია კი არა დარწმუნებულიც კი ვარ ამაში!
-მწარედ ცდები! მისი ნაცნობების უმეტესობასაც ეგრე მიაჩნია მაგრამ მხოლოდ მცირე ჯგუფმა თუ ვიცით სინამდვილეში როგორია ის. გავკადნიერდები და თამამად ვიტყვი , მე ეს ყველაზე მეტად ვიცი , ამ მხარზე- ხელი მარცხენა მხარზე მიუთითა საბამ - ბევრჯერ ატირებულა , ისეთი წვრილმანი მიზეზებისდაგამო რაც ახლა შესაძლოა სიცილადაც არ გვეყოს. ამიტომ ჩემი ვალია გითხრა, ჯერ მეგობრულად, თუ საჭირო გახდა უფრო მკაცრადაც რომ..
- კარგი რა საბა , არ გრცხვენია ?! - საუბარი არ დაასრულებინა ლევანმა
- როგორც მისი არაბიოლოგიური მაგრამ მაინც უფროსი ძმის ვალია ისე ვიქცევი მეც! მოკლედ ღმერთი არ გაგიწყრეს და მისი ცრემლების მიზეზი არ გახდე!
- საბა ,მეც პატარა და მყავს , ვიცი რასაც გრძნობ და გქონდეს ჩემი იმედი . მე მხოლოდ მისი ღიმილის მიზეზი გავხდები ...
-ძალიან კარგი !
-ისე კი მაინტერესებს როგორ გაიცანი ელე , ვგონებ ხალისიანი ამბავი უნდა იყოს გუინებააც გამოგვისწორებდა დაძაბულობის შემდეგ...

* * *
15 სექტემბერი სკოლის 1 დღე ... ბავშვების უმეტესობისთვის სკოლა ცხრაკლიტულია სადაც შეხვალ და შენზე გაცილებით უფროსი მასწავლებლები მკაცრი სახით გიხსნიან რაღაცას რაც გაუგებართან ერთად სრულიად გამოუსადეგრად მიგაჩნია. გამუდმებით სახლზე და იმ დათუნია სათამაშოზე გეფიქრება გაბუტული რომ დატოვე სახლში. სწორედ ასე იყო ეს დღე საბასთვის დათუნია არა მაგრამ მისი საყვარელი ლეკვი - რიკი - კი ნამდვილად სახლში ეგულებოდა. მთელი დღე დანამ პირი არ გაუხსნა , მასწავლებლის თბილმა ჩახუტებამაც კი ვერ შეძლო შეყრილი წარბების გახსნა ! ... ბავშვების უმეტესობა მის მსგავსად იქცეოდა. მხოლოდ რამდენიმე თუ იცინოდა ისიც ნაძალადევად. დრო მოვიდა თქვენი მერხები აირჩიოთ- ამ სიტყვების გამგონე აღსაზრდელებმა აბდაუბდა სიარული დაიწყეს , კანტი კუნტად თუ მიაგნო ვინმემ საკუთარ მოსაწონ მერხს.
"თვალი რომ იქაურობას მოვავლე სულ ბოლოში ფანჯარასთან თავისუფალმა მერხმა მიმიზიდა , ამასაც თავისი ახსნა ჰქონდა. მე ჩემს ლეკვე ვფიქრობდი და გამუდმებით იმ ფანჯარაში ცქერა მინდოდა , თითქოს სახლისკენ მიმავალ გზას თუ დავინახავდი დრო უფრო მალე გავიდოდა . ის -ის იყო უნდა დავმჯდაიყავირომ ვიღაც იცნობმა გოგონამ დამასწრო ! "
- ეს რა თქმა უნდა ელენე იქნებოდა!
- ნამდვილად , ვთხოვე იქნებ დაამითმო ადგილი მეთქი ის კი ცივი უარით მპასუხობდა . ბოლოში დაჯდომა თუ გინდა გვერდით მომიჯექი რაღა ფანჯარასთან დაგსვაო . გაჯიუტდა არც მე დავაკელი. მაგრამ მე მაშინაც და ახლაც ზედმეტად "აფერისტი" ვარ .
ვუთხარი რომ ასთმა მჭირდა , ეს დაავადება ბიძაჩემიდან გამეგო რომელიც ექიმია და გაგონილი მქონდა რომ ჰაერთანიყო დაკავშირებული . მოკლედ თავი შევაცოდე , კინაღამ ტირილი დაიწყო , ისე მოიწყინა ბოდშებიც კი მომიხადა და ადგილიც დამითმო.
- ეგ ყველაფერი კარგი მაგრამ აკი ვიჩხუბეთო
- ჩემდასაუბედუროდ იმ დროს დედაჩემი შემოვიდა და ღია ფანჯარასთან მისკუპებული რომ დამინახა . სასწრაფოდ გადაჯექიო მითხრა . ელენემ კი ჩხუბი დაიწყო როგორ მას ჰომ ჰაერი სჭირდებაო , გაირკვა რომ მე ვიცრუე, იმ დღის შემდეგ ის ადგილი საბოლოოდ ელენეს დარჩა. ეს 1-ლი ტყუილი იყო და დღემდე, მეგონა უკანასკნელიც იქნებოდა ...