- ნიტა! იცოდე რომ ეს შენი ბრალი არაა. და მიყვარხარ ხუმრობით არ მითქვამს. - კართან მისულს მიაძახა ლუკამ, ნიტას ჩაეღიმა და ოთახში ავიდა.

ოთახში შესვლის დროს მიხვდა ლუკამ რაც უთხრა, კარებთან ჩაიკეცა და ტირილი დაიწყო.
- ხვალ, ხვალ და მორჩება, მეტჯერ აღარ ვნახავ ეყო უკვე ჩემს გამო რაც გადაიტანა. - ფიქრობდა ნიტა და თან ცრემლებს იწმენდდა.
მთელი ღამე ლუკაზე ფიქრობდა, იმაზეც ფიქრობდა როდესაც წავიდოდა ლუკას სხვა რომ შეყვარებულიყო ამას როგორ გადაიტანდა, საბოლოოდ კი დაასკვნა რომ ზედმეტად არავის არ უნდა მიეჯაჭვო, ისიც სხვებივით აღარ იქნება შენს ცხოვრებაში მაგრამ მისი არყოფნისგან გამოწვეული ტკივილი არსად გაქრება.
ნიტას მთელი ღამე მსგავსი ფიქრების გამო გვიან ჩაეძინა, მაგრამ ამდენი საათის უძინარ ნიტას იმდენი ხანი ეძინა რომ ააკითხეს ხომ არ გაიპარა ძილშიო.
ნიტა გაღვიძებისთანავე ქვემოთ ჩადის და ექიმის ძებნას იწყებს.
- ლევან, ექიმი სადარის?
- გარეთ, ტელეფონზე ლაპარაკობს.
- კაი გავალ მეც.
ნიტა ექიმთან მივიდა, ექიმმაც ნიტას დანახვაზე თავაზიანად გათიშა ტელეფონი და ნიტას დაელოდა.
- გისმენთ. - საუბარი ექიმმა დაიწყო.
- რა მდგომარეობაა.
- საშიში არაფერია, ოპერაციის გამო 1 კვირა უნდა იწვეს შემდეგ კი ნელ ნელა სირბილსაც დაიწყებს - იცინის - ნუ დარდობთ რადგან კომიდან გამოვიდა დანარჩენი უკვე ადვილია და საფრთხეს აღარ წარმოადგენს. - თა აზიანად ეუბნება ექიმი ნიტას, ნიტაც გაბედნიერებული ხტუნვა ხტუნვით შედის ლუკასთან.
- რამ გაგაბედნიერათ ასე?
- რამ და იმან რომ უკეთესობა გაქვს.
- ოხ ნიტა, რა განერვიულებდა ვერ ხედავ კარგად ვარ უბრალო ჭრილობაა. - ლუკა ფეხზე წამოდგომას ცდილობს როდესაც ნიტა გაბრაზებული აბრუნებს თავის ადგილზე.
-რას შვები გაგიჟდი?
- აუ კაი რა ნიტა - მობეზრებულად აიქნია ხელი ლუკამ.
- ლუკა სანამ მე აქ ვარ ფეხზე არ ადგები! 1 კვირა უნდა იწვესო ექიმმა.
- აუ კაი რა, კაი ხო მაშინ შენ მოდი ჩემთან. - ნიტას ლუკას სიტყვებზე ეღიმება თავს აქნევს, "რაგეშველება" ს ძახილით მიდი მასთან და ეხუტება.
- კაი ნიტა კი არ ვკვდები რა გჭირს. - ეცინება ნიტას ძლიერად შემოხვეულ ხელებზე, ლუკამ რა იცის რომ ნიტა ამით ემშვიდობება, რომ სცოდნოდა ამ მომენტს არ მისცემდა უფლებას რომ დასრულებულიყო.
- კაი ხო, საერთოდ აღარ ჩაგეხუტები ვაჰ. - ვითომ ნაწყენი შორდება ლუკას.
- შენ თუ არ ჩამეხუტები მე ჩაგეხუტები, ამიტომ მაგაზე არ ვიდარდებ. - ისევ იღიმის.
საღამომდე ნიტა ლუკასთან იყო, მთელი დღე იცინოდნენ ბავშვობას იხსენებდნენ და სასაცილო ისტორიებს უყვებოდნენ ერთმანეთს.
- არასდოს მიგატოვებ! - ამას ამბობს ნიტა ფეხზე დგება აწ უკვე მძინარე ლუკას მთელი გულით ეხუტება და ოთახიდან ჩუმად გადის, ოთახში გამზადებულ ზურგჩანთას იღებს, ლუკასთვის წერილს ტოვებს და სახლიდან ჩუმად იპარება.
ტაქსის აჩერებს ლიკას მისამართს აძლევს, ყურსასმენებს იკეთებს მის საყვარელ მუსიკას რთავს და მორჩა აქ უკვე თავისი სამყარო იქმნება, არანაირი ბრაზით,წყენით,და ტირილით მხოლოდ ნიტას სამყარო და ნიტა, მისი სამყაროა და ვისაც უნდა გააგდებს ამიტომ ეს სამყარო მისთვის ძვირფასია. ამ სამყაროში მხოლოდ ლიკა და ლუკა დარჩნენ და კიდევ ახალ გაცნობილი მამა ამიტომ ორ სამყაროში ცხოვრობს და ცდილობს არ დაიკარგოს რადგან ორივეში არის ძვირფასი რაღაცეები.
ტაქსი ჩერდება ნიტა ყურსასმენებს იძრობს, ფულს იხდის, ლიკას სახლის კიბეებზე არბის და პირდაპირ აღებს.
- ნიტაა როგორ მომენატრე შე ღორო აქამდე არ უნდა მოსულიყავი? - ვითომ გაბრაზებული ეჩხუბება ლიკა.
- კაი ხო, მოდი ჩაგეხუტო მეც ძაან მომენატრე ჩემი სიხარული. - გადაეხვნიენ ერთმანეთს.
ნიტამ იბანავა ჭამა და ახლა დაქალთან ერთად ოთახში ლიკას საწოლზე წევს და ყველაფერს უყვება ლიკას.
- ღადაობ? შენი აზრით აქ არ მოვა? - გაკვირვებული ეკითხება ლიკა.
- პირველი აქ მოვა მაგრამ შენ დაარწმუნებ რომ აქ არ ვარ ან დავიმალები რავი რამეს ვიზამ.
- კაი ნუ მოიწყინე მოდი ჩემთან. - ერთმანეთს ეხუტებიან და ასე ტკბილად იძინებენ.
დილით ლიკას კარზე ბრახული აღვიძებს მაშინვე ხტება და ნიტას გაღვიძებას იწყებს.
- ნიტააა, ნიტაა ლუკა მოვიდაა ადექი. - ჩუმად უყვირის ლიკა.
- მოვიდეს მერე შემოიპატიჟე. - მძინარე ბოდავ შემდეგ იაზრებს ლიკას ნათქვამს და საწოლიდან მაშინვე ხტება.
- აუ რა ვქნათ! ჯანდაბა! - გაბრაზებულს არ იცოდა რა ექნა ნიტას.
- ქვემოთ! საწყობში ჩადი მანდ ყუთები რომაა მანდ შეძვერი მე კი ლუკას დაველაპარაკები, მიდი ადექი ჩქარა. - ნიტა უცებ დგება და საწყობში ჩადის. ლიკა კართან მიდის და აღებს.
- სად არის! - გაბრაზებული ლუკა უკვე ცოფებს ყრიდა.
- ვინ სად არის? - ლიკა თავს ისულელებს.
- ლიკა მშვენივრად იცი ვიზეც ვამბობ, სახლი არ გამაჩხრეკინო.
- ლუკა რა მოხდა ვის ეძებ?
- ნიტა სახლიდან წავიდა რაღაც სულელური წერილი დატოვა და ასე უბრალოდ წავიდა, რა ადვილია არა? ადგე და წახვიდე.
- წავიდა? სად? როდის? ან მე რომ მადგები შენი აზრით ნიტა ვერ მოტვინავდა აქ რომ მოხვიდოდი?
- ნუ ეგეც ხო მაგრამ ნიტას თუ დაელაპარაკევი უთხარი რომ მაინც ვიპოვნი, რადაც არ უნდა დამიჯდეს ეს!
- ნიტამ ხომ გითხრა არ ადგეო. - მოწყენილმა უთხრა ლიკამ.
- ნიტამ ისიც თქვა არ მიგატოვებო!
- მას არ მიუტოვებიხარ უბრალოხ გარანტია მიიღო რომ მისგამო კიდევ არ დაიჭრები.
- ეს ჭრილობა არაფერია იმასთან შედარებით რაც ნიტამ მიქნა, ადგა და მიმატოვა მაშინ როდესაც ყველაზე მეტად მჭირდებიდა.
ნიტას სარდაბშიც ესმოდა ხმა და უკვე ნელნელა ცუდად ხდებოდა. - მაინც ვიპოვნი! და მის საქციელზე პასუხს მოვთხოვ! - გაბრაზებული იყო მაგრამ უფრო იმაზე ბრაზობდა რომ უყვარდა და ვერ იზიზღებდა.
ლუკა სახლიდან გადის და ლიკაც ეშვება.
ნიტა სარდაფიდან ამოდის, ფანჯრიდან უყურებს ლუკას. თითქოს ლუკამაც იგრძნო და ზუსტად იმ ფანჯარას შეხედა საიდანაც ნიტა უყურებდა, ნიტა მაშინვე შორდება ფანჯარას როდესაც ლუკას მზერა კინაღამ ნიტას იჭერს.
- გული სტკივა ნიტა.
- ვიცი ლიკა, შენი აზრით მე არ ვიცი? მე არ მტკივა? მაგრამ როდესაც ჩენს გამო ტყვიას წინა დაუდგა... კინაღამ ხელში ჩამაკვდა ლიკა. რა საშინელებაა როდესაც მისი სისხლით ხარ ამოსვრილი მთლიანად! ჩემი თავი მეზიზღებოდა ლიკა, იმიტომ რომ ლაშას შვილი ვარ ყველას ვკლავ იმით რომ მამაჩემი მაფიოზი თუ რაღაც მსგავსია.
- გაკრგი ნიტა ჩჩ, ნუ დარდობ ყველაფერი კარგად იქნება.
კარზე ზაეი ისმის, ნიტა მაშინვე იმალება ლიკა კი კარს აღებს. ლიკას პირი ღია რჩება როდესახ რატის ხედავს.
- როგორ გაბედე იმის მერე აქ მოსვლა რაც შენ გააკეთე?
- ლიკა ვიცი ცუდად მოვიქეცი მაგრამ ეს შენ არ გეხება.
- კიდევ ამბობ შენ არ გეხებაო? მისმინე რაც ნიტას ეხენბა ეგ მეც მეხება. რატი ვის ეძებ? - ეჭვნარევი სახით შეხედა რატის რომელიც ლიკას სახლს მონდომებით ათვალიერებდა.
- ლიკა შენ თვითონაც იცი ვისაც ვეძებ. - კარში შედის და ახლა უკვე მთლიან სახლში იწყებს ძებნას დიდი ხანი არც დასჭირვებია ნიტა თავისით გამოვიდა.
- ოო ქალბატონო ნიტა, როგორ ბრძანდებით.- ირონიულად უცინის რატი.
- აქედან გაეთრიე რატი.
- არა ლიკა დაანებე, თქვას აბა რაც უნდა. - ნიტაც არ აკლებს ირონიულ სიცილს. - მიდი აბა გისმენ.
- მე რას მისმენ შენ გკითხე როგორ ხარ თქო.
- ცუდად ვარ მერე?
- აი ხედავ? ლუკასთან გაიქეცი, ჩემთან რომ დარჩენილიყავი ცუდად არ იქნებოდი.
- რატი შენ წარმოდგენაც არ გაქ როგორ მეცოდები. უბრალოდ საწყალი ხარ. რელურად ცუდად იმიტომ ვარ რომ გვერდით ლუკა არ მყავს.
- საცოდავი მე ნამდვილად არ ვარ, დახმარება ახლა შენ გჭირდება. შენთან შემოთავაზება მაქვს ნიტა.
- არ გვჭირდება. - მაშინვე უღრენს ლიკა.
- მოიცადე თქვას, იქნებ რას მთავაზობს, გისმენ.
- ლუკა უეჭველი მოვა აქ ნუ თუ უკვე არ მოვიდა, აქ ჩვეულებრივად გიპოვნის კამერების და ტელეფონის სიგნალის საშუალებით, ამიტომ ერთ გადამალულ ადგილას პატარა ქოხი მაქ მანდ წამოდი, დამშვიდდი მარტო იქნები მე მანდ არ წამოვალ.
- ეს რაში გჭირდება რატი? - კითხულობს ლიკა.
- არ მინდა ლუკამ იპოვოს და ეს არც ნიტას უნდა მგონი ხო? ლუკა თუ ნიტას წაიყვანს სულ საფრთხეში იქნება ლუკა. და დამიჯერე 1 წელიც ვერ გაძლებს ისე მოკვდება.
- ნიტა ახლა შეშინებული და არული ხარ. არ დაუჯერო კაი? არ გაყვე. უნდა დაწყნარდე ჯერ.
- თანახმავარ!