ჯანდაბა ისევ ვიჭედები, რა თქმა უნდა ისევ ისე დასაწყისზე ვყოყმანობ, არ ვიცი როგორ დავიწყო.
ახლა იტყვით რას წაიღე ტვინი ისე დაიწყე როგორც სინამდვილეში იყოო.
მაგრამ მირთულდება.
ერთი ის ვიცი რომ ნამდვილად ღირდა დაწყებად ეს ამბავი, თავდპირველად არ იყო რომანტიმა, სიწყნარე და მუცელში პეპლები არ ყოფილა ამბის საწყისი, ყველაფერი ჩვეულად სპონტანურად დაიწყო, მაგრამ არ მახსოვს როდის გაჩნდა ის გრძნონა გულში და როდის მიახვედრა ბატონი და ქალბატონი იმას რომ ერთმანეთის გარეშე ცხოვრება არ უნდოდათ.
ჯანდაბა ამჩნევთ რომ ვბოდავ?
არ მიკვირს თუ შეამჩნევთ, უძილობის ბრალია, მაგრამ მოდი დავიკიდოთ და უბრალოდ დავიწყოთ.

საშინელად, თავყბა მონგრეულად ცხელოდა და თავყბა მონგრეული გადაადგილდებოდნენ ქუჩაში ადამიანებიც.
სიცხისგან ნერვებ დაკარგული, ლანძღვით მიიწევდა სახლში იოანა კალანდაძე,ისე ლანძღავდა ზაფხულს თითქოს ვინმე მართლა სულიერი იყო მის გვერდით.ქოთქოთით ავიდა ბინაში და ათი წუთი კონდიციონერთან ცდილობდა სხეულის ტემპერატურის დარეგულირებას.
-ზედმეტად იწვიი შენ, უეჭველი მარტო სიცხის ბრალია?-სიცილით შევიდა ოთახში ელენე.
-ჰოი ჰორმონების მონა ელენე... შენ კი არ გგავარ კაცის გამო მცხელოდეს, უიმეე რაც გათხოვდა ვეღარ ვცნობ, -სახე დამანჭა და ნაყინი გამოართვა
-არ ხარ შენ ნორმალური
-შენ გათხოვილი არანორმალური ხარ
-რა ქენი? მორჩი გამოცდებს?
-კი და გადავრახუნდი შემდეგ სემესტრიში.ახლა სამსახურიდან როდის დავეთხოვები ერთი სული მაქვს...თქვენ მიდიხართ ხო ხვალ?მოდის ბექუნა?
-კიი, საღამოს ჩანოვა ბექა და მერე დილით წავალთ
-აღარ მეყოლება მეზობელი, მეორედ მართმევს გოგოს ბექუნა- თავი მაგიდის ცივ ზედაპირს დაადო და აშკარად ესიამოვნა
-ძალიან მენატრება ... შენთან არ მომიწყენია მაგრამ ჩვენს სახლში ყოფნაც მომენატრა
-ხო სახლში ყოფნა მოგენატრა-სიცილით წამოდგა და აბაზანაში შევიდა, აშკარად ესიამივნა ბანაობა,ოდნავ დამშვიდებული მიუჯდა ლეპტოპს და დაიწყო სიახლების გაცნობა...თან ელეს გაკეთებულ ფორთოხლის წვენს ნეტარებით მიირთმევდა.
საღამოს სააყვარელ ბიძაშვილს მეუღლე დაუბრუნდა მივლინებიდან, შემდეგ კი ბორჯომში გააცილა, თავად შემორჩა მარტო თავის ძაღლთან ერთად. ბოლო ერთი თვე ელესთან მიეჩვია ყოფნას და ცოტა გაუჭირდა ისევ მარტოობას შეგუებოდა, ისიც თავზარს სცემდა ელეს გაკეთებულ გემრიელობებს რომ ვეღარ დააგემოვნებდა, სახლში ვეღარ მოისვენა და ოდნავ შებინდებულზე გადაწყვიტა პარკში გასეირნება.
უკვე სიგრილე იყო, ოდნაავ იძვროდა სიო, პარკშიც საკმაოდ იყვნენ ადამიანები, ზოგიერთი ბავშვს ასეირნებდა ზოგიერთი ძაღლს...იო კი მიიკვლევდა გზას ჩაფიქრებული, იმდენად ჩაფიქრებული რომ მის წინ მომავალი ახალგაზრდა ვერ შენიშნა და შეასკდა, წესით რომანტიული სცენა უნდა დადგმულიყო,ბიჭს უნდა დაეჭირა წელხე თიტები უნდა შემოეხვია, მათი თვალები ერთმანეთს შეხვედროდა, მუცელში სასიამოვნო გრძნობა უნდა ეგრძნო ბლა ბლა მაგრამ ასე არ მოხდა.
ქალბატონმა წონასწორობა ვერ შეინარჩუნა,რა თქმა უნდა დაბლა დაასკდა და დამატებით ცივი ყავაც მიიღო თავზე დესერტად. რომ გააცნობიერა რაც მოხდა გაბრაზებული წამოენთო, წინ მდგარ გაკვირვებულ ბიჭს გახედა
-წინ რატომ არ იყურები?-
-უკაცრავად? მე არ ვიყურები? საერთოდ აზრზე თუ ხარ რა გააკეთე? მომჩერებოდი და მაინც არ გაიწიე.
-მე?
-ხო შენ, ჩემი ყავაც შეიწირე
-ტელეფონზე საუბრობდი.ყურადღებით უნდა ყოფილიყავი
-თუ დამინახე რატომ არ გაუწია
-შენ რატომ არ გაიწიე?
-შენ უნდა გადამდგარიყავი გზიდან, რა ვიცოდი თუ გნგებ დაეჯახებოდი
-განგებ არ დაგჯახებუვარ წინა საუკუნის გადმონშთივით რომ აზროვნებ,იქნებ ბრმა ვარ და ვერ გიხედები უნდა გადამიარო?! - არ ცხრებოდა და უფრო ეშლებოდა ნერვები
-არ გავდი ბრმას, ჩემი ყავაა დააქციე
-ყავა??? ლამის ხერხემალი გაბიტეხე, ეგ შენი ყავა თავზე გადამავლე და მხოლოდ დაქცევაზრ ჯავრობ?
-კი.-ჩაიცინა და გვერდი აუარა, აი ასე უბრალოდ სრულიათ თავდაჯერებულმა ამოთქვა და წავიდა. იოამა კი სიბრაზისგან აპილპილებული წამოვიდა სახლში
-კრეტინი იდიოტი.. არსად შემხდვედეს ილოცოს, არ იცნობს ის იოანა კალანდაძეს ...როგორ გაბედა, ბოდიშიც არ მომიხადა... კრეტინნიი-ყავის ქაფები ჯერ კიდევ თმაზე ჰქონდა სახლში რომ მივიდა, დასვრილ სარაფანს დააკვირდა სარკეში და ჯუჯღუნით შევიდა აბაზანაში.
-ააა ბატონოო ხო მოინდომე გასეირნება, შენ დამთარსე ხო შე ცისფერთვალება დემონო, სასეირნოდ რო არ წაგიყვანე? შენი ბრალია ხო?- ძაღლს გახედა თითქოს ადამინი იყო და რამეს უპასუხებდა.სასაცილდ დაუწვა ფეხებში
-კარგი გაპატიებ ჯანდაბას, შენს გარდა არავინ არ მყავს მაინც შე მაწანწალა- აკოცა და შემდეგ სამზარეულოში შევიდა ცოტა ჭამა და დიდი ხვანხვალის და ხვანცალის შემდეგ ძლივს დაიძინა.

მეორე დღეს წვიმიანი დილა გაუთენდა, გახარებული გამოვარდა აივანზე და ღრმად ჩაისუნთქა წვიმისგან გაგრილებული ჰაერი...მოემზადა და რედაქციაში წავიდა...გზიდან ჯერ ოჯახობა მოიკითხა შემდეგ კი ქალბატონ ელენეს წაეჭორავა, მერე გაახსენდა მივიწყებული თამარა დაქალიც და ამასობაში ისე შეყვა გაჩერებას გასცდა და ფეხით მივიდა შენობამდე, შემდეგ კი საყვარელ სამუშაოს შეუდგა.
-ამდენ ფურცლებს როგორ წაიღებ
-აქვეა უფროსის კაბინეტი რა უნდა ირაკლი
-მოგეხმარები
-არაა იყოს, მადლობაა...- ფურცლების დასტა მოიმარჯვა და გეზი აიღო უფროსის კაბინეტისკენ, დერეფანი თითქმის გაიარაა უეცრად ვიღაცას შეასკდა, მთელი ფურცლების გროვა დაიფანტა, და თავზე გადაეყარა.
იოანაც ფურცლების ბედს გაიზიარებდა ალბათ მაგრამ კედელზე მოასწრო ხელის მიშველება და როგორღაც შეინარჩუნა წონასწორობა.
-წინ რატომ არავინ იყურება-მობეზრებით ამოთქვა და უკვე წარმოსახვაში ლანძღავდა იმას ვის გამოც ეს ყველაფერი მოუვიდა, გაბრაზებულმა გახედა და უკვე ნაცნობ სახეს წაწყდა, ძალიან კმაყოფილი გამომეტყველება ჰქონდა და დაბნეულ გოგონას ადევნებდა თვალს
-ისევ შენ?? ყოველთვის ასე ეჯახები ყველას?
-მე არ დაგჯახებივარ, წინ შენ არ იყურები მე ნუ მაბრალებ- გაბრაზებული დაიხარა და ფურცლების აკრეფა დაიწყო-ახლა ყველაფერი ისევ თავიდან უნდა გავაკეთო, ვიღაც თავხედის გამო რომელიც წინ არ იყურება.
-ხოდა თუ თავხედი ვარ შეგიძლია შენ თვითონ აკრიფო ეს ყველაფერი.
-სხვა ქცევას არც მოველოდი
-ანუ უკვე მოლოდინებიც გაგიჩნდა ჩემს მიმართ?
-სრულიად უცხო ადამიაანის კვალობაზე ზედმეტად მაღიზიანებ! ის არ გეყო რომ დამეჯახე ამდენი ფურცლები დამაფანტინე, ახლა ბედავ და თავხედურად ირონიული ტონით მომმართავ?!
-შეგეძლო ცივილიზებულად მოგეხადა ბოდიში
-ბოდიში?? მე? მე მაქვს მოსახდელი ბოდიში? უკვე მეორედ დამეჯახე, უტაქტო არსება ხარ, უკულტურო - თვალებ ანთებული გასწორდა წელში და ბიჭის მუქ სფეროებს გაუსწორა თავისი ნაცრისფერი თვალები
საერთოდ იცი მე ვინ ვარ ასე რომ მესაუბრები?
-არ ვიცი და არც მაინტერესებს
-რომ.იცოდე ინანებდი შემს სიტყვებს,მოუხერხებელი ხარ!
-არ ვაპირებ უაზრო ადამაინებთან უაზრო დიალოგის გაგრძელებას, -გაბრაზებულმა აიღო ფურცლების დასტა და კიბეებს დაუყვა...
ოთახში ალეწილი სახით შევიდა და ისევ თავიდან დაიწყო არეული საბუთების დალაგება
-იოანა რა მოხდა? არ მოეწონაა რატის?
-აუ თათია ვიღაც კრეტინს დავეჯახე და მთელი ფურცლები დაბლა დამიფანტა...კრეტინი უტაქტო- ამოიდუდუნა და ბიჭის გახსენებაზე კიდევ ერთხელ მოერია ბრაზი.
-ვის დაეჯახე-სიცილით გახედაა და თან მის გვერდით მოკალათდა- ყოველთვის ყველაფერი უცნაურობა შენ რომ გემართება
-არ ვიცი, პირველად ვნახე აქ...ბედის ირონია,გუშინ საღამოსაც დავეჯახე და ყავა გადამასხა, ორივეჯერ მისი ბრალი იყო მაგრამ ბოდიშიც კი არ მომიხადა. უკულტურო, წინა საუკუნეების გადმონაშთი, ვცნობ მსგავს არსებებს, რაღაო და სიმპათიურები ვართოო ყველას ზემოდან უყურებენ...- მიაყარა და მერე ღრმად ჩაისუნთქა - ყველა დეგენერატი მე შემდვდება ხოლმე
-დაწყნარდი ლიკაკო, ნუ აჰყვები ნერვებს...არ დაეძებს ადამიანი სიმპათიურს თუ მაინც დაეჯახე შარიეთის დედოფალო
-აუ თათაა... ახლა არ მეჩქარებოდესს გაგცემდი შენ პასუხს
-კაი შენ კიდე, მოდი მოგეხმარები და რატის რისხვისგან მაინც გადაგარჩენ...
ერთ საათში ძლივს ჩააბარა ყველაფერი რატის, ღრმად ჩაისუნთქა და ლიფტში შევიდა. არა ვიღაც აშკარად დაცინოდა იქ მაღლა, ან კიდევ ზედმეტად ცუდ ფეხზე ადგა, ლიფტში ის ბატონი შებრძანდა სიმპათიური, ორჯელ რომ კინაღამ იოანას ნეკნების დალეწვის მიზეზი გახდა.
-აქაც ეს... დღეს აშკარად ვიღაცამ დამთარსა-თვალები აატრიალა იოანამ
-მეც იგივეს ვიტყოდი თავქარიანო
-უკაცრავად?
-რა?...
-შენ ვინ მიგცა ჩენი შეურაწყოფის უფლება?
-შენ ვინ მოგცა დაახლოებით ერთი საათის წინ?
-შენ დამეჯახე.
-შენ ხარ მოუხერხებელი- ლიფტის კარიც გაიღო და ასე სახტად დარჩა იოანა..
შუა დღეს უფროსმა მთელი კოლექტივი დაიბარა დარბაზში მნიშვნელივანი საქმე მაქვსო, კომპანიაში ცვლილებააო.
-ნეტა რა ხდება?იმედია კადრების შემცირებას არ აპირებს
-ეგრევე ცუდზე ნუ ფიქრობ თათა
-მეფიქრება
-ჩუუ თორე რო არ აპირებდეს შეგვამცირებს მაინც თუ ჩვენი საუბარი გაიგო-
-თუ ყველა აქ ვართ დავიწყებ, არ მინდა დიდხანს მოგაცდინოთ- ღიმილით დაიწყო გამოსვლა შუა ხნის მამაკაცმა და სკამზე მოთავსდა-როგორც უკვე თქვენთვის ცნობილია, რედაქციაში ცვლილებაა, გადავწყვიტე ცოტა ხნით ჯანმრთელობის მდგომარეობის გამო დაგტოვოთ-ამის თქმაზე ყველამ გაკვირვებული სახით გადახედეს ერთმანეთს-და სანამ მე წავალ ჩემს ადგილს თქვენთვის უკვე კარგად ცნობილი,ჩემი ვაჟი, ალექსანდრე ხუციშვილი დაიკავებს - ოთახში მაღალი სიმპათიური ახალგაზრდა გამოჩნდა თავმომწონე ღიმილით, ყველა ღიმილით მიეგებაა, იოანას გარდა რომელსაც ერჩივნა მიწა გასკდომოდა და ჩაეტანა .
-გამარჯობა, იმედი მაქვს მალე მივეჩვევით და შევეგუებით ერთად მუშაობას, ორი თვე საკმაოდ დიდი დროა, ასე რომ წარმატებებს გისურვებთ- მხრები აიჩეჩა და თავმომწონე ღიმილით შეისწორა პერანგის საყელო- ასეთ სიახლეს არავინ მოელოდა, გაოცებულები და ალექსანდრე ხუციშვილით მოხიბლულები ტოვებდნენ დარბაზს.მხოლოდ იოანა ვერ იყო რიგზე.
-ვაიმე რა სიმპათიურიაა იოოო... -აღტაცებული აკვირდებოდა თათა-
-ეს შეყვარებულიანი ქალი რაღამ გადაგრია?
-რა გადარევა არ შეიძლება უბრალოდ ვთქვა? და შენ რა იყო? რატო ჩამოგტირის ასე სახე
-ალბათ იმიტომ რომ უფროსის თანაშემწე ვარ... უფროსის რომელიც გავლანძღე ორჯელ დავეჯახე და ახლაა ალბათ სამსახურიდანაც მიპანღურებს
-რაოო- ცივი წყალი გადასცდა თათას და ხველებით ვახედა იოს
-ხო...ან გაამაგდებს ან ამომიჩემებს და აქ მუშაობის ყველა წუთს გამიმწარებს.
-მართლა შარიეთის დედოფალი ხარ.

მთელი კვირა ოფისში განხილვა იყო სიმპათიური უფროსის, ყველა მდედრობითი სქესის წარმომადგენელი ცდილობდა მის თვალში ქულების დაწერას, იპრანჭებოდნენ და ერთ ამბებში იყვნენ, ბატონი კი ამით ერთობოდა...
კაბინეტში იჯდა ფეხი ფეხზე გადადებული და ძმაჯაცებს ესაუბრებოდა.
-რას ერჩი სანდრიკ, არც ისე მოსაბეზრებელი სამუშაოა როგორც წინასწარმეტყველებდი
-კაი რა გაბრიელ, ოთხ კედელში გამოკეტილი უნდა ვიქეთიალო უამრავ საბუთში გავაკეთო ახალი პროექტები და საღამოს დაქანცული წავიდე
-ააბა როგორ გინდა? სამაგიეროდ ლამაზმანებიც გყავს და კი გაერთობა აქ ადამიანი-ამოთქვა გიორგიმ და მდივანს მიეყრდნო
-თვალი გადავავლე და ერთი ორი ქველმოქმედიცაა აქ, აი ისეთი ყველას რომ აძლევს- ჩაიცინაა და წყალი მოსვა
-სანამ რატი დაბრუნდებაა კი შეიყოლიებ თავს,
-თუ არ გავგიჟდი კარგია...
-საღოლ მამაშენს რა - სანდრომ გაიცინა მერე საათს დახედა და კარზე კაკუნიც გაისმა..
-გადარჩი, ერთი წუთი იყო დარჩენილი- ოთახში შესულ იოანას თვითკმაყოფილი ღიმილით გახედა და ანიშნა შემოდიო
-პრობლემა არაა რადგან მოვასწარი.-დაბღვერილმა აიღო ცარიელი წყლის ჭიქა და სავსე დადო.-რამეს ინებებთ კიდევ?
-არა წადი და საქმეს მიხედე-
-ყოველ ერთ საათში აქ ვარ და როგორ საინტერესოა-ამოისისინა და გასასვლელისკენ დაბღვერილი წავიდა.
-ეს ვინღაა?
-ჩემი ხელქვეითი-ჩაიცინა სანდრომ
-მერე ასე რას დაარბენინებ
-თავქარიანია და დასჯილია..უნდა იაროს-
-აჰაა დამატებითი სათამაშოოც იპოვა, ისე უფრო სექსუალური ვერავინ იპოვე
-კაი შ...მა რას შ*ცი ამ სექსუალურობას, მარტო ნაშებს რომ ხედავ ყველგან და ყველაფერში- დაბღვერილმა გახედა გაბრიელმა გიორგის
-ნუ *ნი ტვინი, რა აგრესიული ხარ დღეს?-წარბ აწეულმა გახედა
-კაროჩე სხვაგან არკვიეთ უსაქმურებო საქემეები სამუშაო მაქვს და რომ ვერ მოვასწრო ძალიან მეზარება დამატებითი დროის აქ გატარება
-უკვე ვკარგავთ ...
-კლუბში წამოხვალ დღეს?
-კიი, კატუშა უნდა ვნახო- ჩაიცინა და ბიჭები გააცილა.
***
საერთოდ თავბედის წყევლაში გაატარა მთელი ორი კვირა იოანამ, ჯერ მთელი კვირა ყოველ საათში წყლის შესატანად უწევდს სიარული სანდროს კაბინეტდი,დამატებით არც შვებულებაში გაუშვა და თან მილიონ საქმეს ავალებდა ამას მისი ირონიული საუბარიც ემატებოდა და ისედაც ჯოჯოხედურად ცხელი ზაფხული, ნამდვილ ჯოჯოხეთად უქცია.
დაღლილი გადიოდა შენობიდან, თან საყვარელ მარილიან ჩხირებს აგემოვნებდა, გვერდიდან სანდრო წამოეწია...
-კაბინეტში ეს დაგრჩა-საქაღალდე გაუწოდა
-უკაცრავად.
-შემდეგში თვალები გაახილე, და კიდევ რაღაც შეცდომები იყო და ასე უყურადღებობა არ ივარგებს.
-იცით ასე თუ გაგრძელდა შრომითი უფლებების დარღვევისთვის გიჩივლებთ.ეს უკვე აუტანელია, ჯერ შვებულება არ მომეცით მერე მონის მსგავსად თქვენს ჭკუაზე დამატარებთ.
-პრეტენზიები? არავის უფლებებს არ ვარღვევ, ასეთია დინაგანა წესი და თუ არ მოგწონს გითხარი რომ წასვლა შეგიძლია.
-შინაგანა წესი მხოლოდ ჩემზე მოქმედებს?ნახევარი კოლექტივი შვებულებაშია.მე კიდევ აქ ვიწვი
-შენ მაღალ თანამდებობაზე ხარ და ასე უნდა იყო
-შვებულება უნდა მომცეთ
-გითხარი რომ შუა აგვისტოში,ნუ მეკამათები
-მიკვირს რატის მსგავს ღირსეულ ადამიანს თქვენნნაირი არაადამიანი შვილი როგორ ჰყავს- ზურგი აქცია თუმცა მკლავში წაავლო თითები ალექსანდრემ, დაქაჩა და მანქანას ააკრო ზურგით, დაბნეულმაა ააფახურა თვალები.
-კიდევ ერთხელ გაბედავ ასეთ ტონს და მერე შენი ნებით კი არა, მე თვითონ გაგაგდებ სამსახურიდან -
-როგორ ბედავთ ასე მოქცევას-სახე მოარიდა და მოშორება სცადა თუმცა სულ ტყუილად მომწყვდეული ჰყავდა სანდროს
-გამიშვით!
-სად გაქრაა ის მტკიცე იოანა?დიდი ხანია შენი სიტყვებისთვის სამაგიეროს გადახდა მინდა.- სიცილით ჩააშტერდა თვალებში და ამან კიდევ უფრო დააბნია იო, პირი საშინლად გაუშრა და ლამის გონება დაკარგა იმდენად ახლოს იყო სანდრო მასთან. საეჭვიდ აათბალიერა და გოგოს სავსე მალინისფერ ტუჩებს ხარბად დაეწაფა... რა თქმა უნდა ამაზე არაადეკვატუტი ემოცია ჰქონდა იოანას, ფართხალით გაინთავისუფლა თავი,სილა გარტყა და აცრემლებული თითქმის სირბილით წავიდა სახლისკენ.
-ველური-თითები აწითლებულ ლოყაზე ჩამოისვა სანდრომ და კლუბში წავიდა.
@@@@
-რა გატირებს იოოოანა?
-სანდრომ მაკოცაა-კარში შევიდა და დაქალ თამარას შემოეხვია-ჩემი პირველი კოცნა მომტაცა იმან ვისაც ვერც კი ვიტან-
-ამაზე ტირი? უბრალო კოცნაა
-უბრალო არა, პირველია და პირველი კოცნა ყოველთვის გამახსენდება
-ღმერთმანი რა ბავშვი ხარ ეს 23 წლის გოგო.. მოდი დაწყნარდი წყალი დალიე და ყველაფერი მომიყევი-ღიმილით შეატარა თაკომ, რა თქმა უნდა ყველა დეტალი დაყაჭა, გულიც მოიოხაა სანდროს ლანძღვით.
-ჩემი აზრით მოგწონს... ასე მაგიტომ აქცევ ყურადღებას
-გაგიჟდი? მას სათამაშო ვგონივარ, თუ სამსახურიდან წამოვალ ისეთ დახასიათებას დავწერ არავინ არ მიგიღებსო.
-იმის გამო რომ შვებულებაში არ გიშვებს არ ღირს ეს ამბავი...
-უნდა გამიშვას.დავიწვი!
-ცოტა გაუძელი ივლისის ბოლო კია
-შენ მისკენ ხარ?
-არა შენსკენ ნერვოზ.
-ცხოველი და არაადამიანი, მტანჯავს იდიოტი.თავი ქვეყნიერების მმართველი გონია...სიმპათიურია მაგრამ ყველაფრის უფლება არ აქვს..მეშინია მანიაკი რომ იყოს? იცი ერთი გოგოა ია, და მასთან ისეთები აქვს ... და მეც რომ რამე მაიძულოს, ერთ დღესაც რომ იძალადოს....- შეშინებულმა ამოთქვაა და წარბ აწეულ თაკოს გახედა
-და შენ ამის მართლა გჯერა?
-ნუ კაი ცოტა გგავაზვიადე მაგრამ... არა ისეთია თავს დაგაკარგვინებს ძალადობა არ დასჭირდება.
-აღარ უყურო ამდენ ფილმეს, ვერ ხარ კარგად, რაც შეეხება შენს უფროს ისე ეთამაშე როგორც თავად თამაშობს. შენი გაცხარებაა არ დაგავიწყდეს აჩვენე რომ შენ თანაშემწე უფროსი ხარ- იგივე ტონით უთხრა როგორც იოანამ
-ხვალ როგორ უნდა მივიდე...ვერ გავუძლებ
-არ მჯერა, შენ ასეთ მდგომარეობაში ვინმე როგორ გაგდებს...
-თამარააა...შენც მიდიხარ ხო?
-კვირას წავალ, მოვრჩი ყველაფერს და მელოდებიან სოფელში.
-ბედნიერი...
-შენ დარჩი ამაღამ რაა
-არაა მამასთან უნდა გავიდე, დიდი ხანია არ მინახავს...
-ხვალ რომ გახვიდე?
-დღეს აჯობებს, წავალ ახლა, ის მაიმუნი ბალტო მარტოა და მოშივდებოდა ალბათ...
-კარგი მაშინ და ჭკუით იყავი..ნუ აყვები ნერვებს
-კარგად თამარა
-გამაგებინე ყველაფერი იცოდე.
სახლში შედარებით დამშვიდებული მივიდა, ტობის ხელი მოკიდა და მამუკასთან წავიდა. იმ ღამით სულ ეფიქრებოდა იმ წყეულ სანდროზე მის ტუჩებზე და პირველ კოცნაზე.
მეორე დღეს ისე არ მოხდა როგორც მოელოდა, ბატონი სერიოზულ ხასიათზე იყო არაფერი უთქვამს, დიდად ყურადღებასაც არ აქცევდა, ეს სიხარულის გარდა სხვას არაფერს ჰმატებდა იოანას მოდუნდა დაა მთელი დღე მშვიდად იმუშავა, ასე გაგრძელდა შემდგომ დღესაც დ უკვე ეგონა ყველაფერი კალაპოტში ჩადგა, ბატონ ალექსანდრეს მობეზრდა მისით თამაში, ან შეიძლება კოცნა არ მოეწონა, იქნებ ხახვის გემო იგრძნო და სულ შეზიზღდა კოცნა, (კოცნამდე ჰამბურგერი გადაირტყა და..) თავის ფიქრებზე ეცინებოდაა
-იმედია ასე შენთვის რომ იცინი რაიმე ლოგიკურ ახსნას მოუძებნი მაგ ფაქტს ...თორემ ფსიქიკურად დაავადებული მგონიხარ-ოთახში ბატონი სანდრო შევიდა, ფეხი ფეხზე გადაიდო და იოანას წინ ჩამოჯდა, საზურგეს მიეყრდნო და ამოიოხრა.
-ბატონო სანდრო აქ რას აკეთებთ? მეძახდით და ვერ გამაგონეთ?
-არა, არ გეძახდი, უბრალოდ ჩამოვედი...გავაკონტროლე ხომ მუშაობდი-ჩაიცინა და მაგიდაზე დადებული წვენი აიღო
-ჩემი წვენი
-გემრიელია, ფორთოხალი მეც მიყვარს...
-ჩემი ჭიქაა ეგ, გეთქვათ და მოგიტანდით.
-იყოს ასედაც ვსვამ არ მაქვს პრობლემა-ისე ამოთქვა ვითომაც არაფერი...
-სერგი გავაშელის წიგნის ბეჭვდასთან დაკავშირებით პრობლემები რომ იყო მოაგვარე?
-დიახ, ყველაფერი გავარკვიეთ.
-პრეზენტაციის საქმე?
-ეგეც გარკვეულია, ზეგ არის ჩანიშნული, თქვენი წასვლაც საჭირო არაა, თუმცა ჩემი აზრით თუ პრეზენტაციას თქვენ წაიყვანთ უფრო ეფექტური იქნება და დავაინტერესებთ შეკრებილ საზოგადოებას...-მხრები აიჩეჩა და საქაღალდე მიაწოდა-შეგიძლიათ მონახაზსაც გაეცნოთ.
-წაკითხვას ისედაც მე ვაპირებდი, მე და შენ გავაცნობთ იმ კომპანიას პრეზენტაციის დეტალებს.
-მე და თქვენ?
-კი.
-ხო მაგრამ ეს ხომ სხვა ჯგუფს ევალება
-ახლა მინდა რომ შენ დაგევალოს.მხოლოდ ამ ერთხელ...მოემზადე ორი დღე გაქვს- თვალი ჩაუკრა და იოანას სამუშაო ოთახი დატოვა.
-ღმერთო ვინაა ეს, რა გაუგებარი ვინმეაა- თავზე შემოიწყო თითები და თათას დაურეკა დახმარებისთვის...
საღამოს ყველაზე გვიან გამოვიდა ოფისიდან პრეზენტაციის გამო, თვალებს ძლივს ახელდა.ლიფტში შევიდა, კარი იხურებოდა უკვე სანდრომ რომ გააჩერა და თავადაც იოანას გვერდით დადგა.
-შენ კიდევ აქ იყავი? მეგონა წახვედი
-რა დამთხვევაა მეც იგივე მეგონა, ამ დრომდე რამ გაგაჩერა აქ მიკვირს,
-ხან თქვენობით მესაუბრები ხან შენობით...
-ხან სამსახურში გნახულობ ხან სამსახურის გარეთ, მარტივია - ჩაიცინა და ისე უპასუხა, არც შეუხედავს მისთვის.
-შენი სიჯიუტე და ეს ვითომ სწერვობა არ შემიძლია- ირონიით გახედა გოგოს
-ეგ რაში მჭირდება?
-მეც ეგ კითხვა მაქვს, შეგიძლია შენს სურვილებს დაემორჩილო და ჩემთან ის იყო როგორიც ხარ, მე პრობლემა არ მაქვს.
-უკაცრავად მაგრამ მე არ ვთამაშობ.
-მგონია რომ თამაშობ...-ლიფტის კარი გაიღო და იოანას უკან გაყვა
-რა სისულელეა, ვერ ვხვდები ამ სიტყვების აზრს...
-იმ კოცნის შემდეგ თვალს მარიდებდი, შემდეგ კი როცა არაფერი ვთქვი შენც მოეშვი და არხეინად განაგრძეე მუშაობა თითქოს დამავიწყდა, არადა არ დამვიწყებია...დრო აღარ მქონდა იგივე გემო დამეჭირა... -სწრაფად დაქაჩა და ისევ ისე მოულოდნელად დააცხრა გოგოს ტუჩებს, მომთხოვნად დაუკოცნა ხელები წელზე შემოხვია და განძრევის საშუალება არ მისცა- ტვინმა მუშაობა რომ განაახლაა მხოლოდ მაშინ მოიშორა იოანამ, ტუჩებზე გადაისვა თითები და ხელი კრა.
-როგორ ბედავ?? შენ მე ვინ გგონივარ? გგონია ასე მოქცევა შეგიძლია მხოლოდ იმიტომ რომ ჩემი უფროსი ხარ? არავისში შეგეშალო, მე იას და იმ გრძელფეხება ფინიებს არ ვგავარ ყველაფერს რომ აკეთებენ თქვენს გამო, იმის გამო რომ საწოლში თქვენს გვერდით აღმოჩნდენ....მე ჩემი ღირსება მაქვს და სულ ფეხებზე დავიკიდებ იმას რას მოიმოიქედებთ უა
უსამაეთლობას არ შევეგუები.-გაავებულმა ახედაა, ხმამაღლა ესაუბრებოდა და რამე რომ მოხვედროდა ხელში აუცილებლად ჩაარტყავდა, საპასუხოდ მხოლოდ ჩაიცინა სანდრომ, ხელი მკლავზე მოუჭირა და კიდევ ერთხელ აკოცა, დააბნია გააშეშა..
-ვიცი ვინც ხარ, როგორიც ხარ... ისიც ვიცი გემრიელი ტუჩები რომ გაქვს და ისიც გულის სიღრმეში შეხება რომ გსიამოვნებს- ყურთან ამოუჩურჩულა მერე იქვე აკოცაა და კმაყოფილი ღიმილით დაიძრა მანქანისკენ...დატოვა გახევებული იოანა, გრძნობა არეული და ცეცხლმოკიდებული, ის რომ ნაწილობრივ მართალი იყო სანდრო ეგ აგიჟებდა, ტუჩებზე,დადებილებულივით, ისვამდა თითებს.
სახლში როგორ მივიდა არ ახსოვს, ელენეს ზარმა გამოაფხიზლა მხოლოდ..
-ხო ელა
-რას შვები? ცოცხალი ხარ?
-კი,
-რა სახე გაქვს?
-სანდეო... იმ დეგენერატმა... ადგა და მაკოცა
-რაო? გაკოცა?
-ხო ...მეგონა არ მოეწონა და მაგიტო შემეშვა...
-აჰა ანუ ხახვის სურნელით არ დაგიფრთხია.
-ნუ მაიმუნობ... მთელი ლექციები ვუტარე
-მერე?
-გაიცინა და ისევ მაკოცა.
-არარსებობსსსს ...რა გამბედავია ეს სანდრო ნახეთ რაააა, თქვით ქალბატონ იოანას გრძელი რქები წატეხა და გააჩუმა
-სულაც არა...
-მოგეწონა... ახლა გატრუნული ხარ და შენს გრძნობებზე ბრაზობ
-ტვინი ამირია! ასეთ სიტუაციას ვერ ავიტან, ყველაზე მექალთანეა მემგონი მთელს პლანეტაზე და ახლა მე მხედავს სხვა თვალით ან არ ვიცი რა უნდა, ცოტა მეცინება მის გრძელფეხება ქერა ნაშების მერე მე რომ მიყურებს ერთ გაქუცულ არსსებას.
-ნუ ხარ ეგეთი... ცოტა გაუძელი, მერე წამოხვალ.ხო იცი ეგ სამსახური რომ მნიშვნელოვანია
-ვიცი, რატი დაბრუნდება მალე არაუშავს, ბატონისგან კი თავს შორს დავიჭერ...- მტკიცედ წარმოთქვა და მერე გათიშა.
მეორე დღეს რა თქნა უნდა მთელი გამძლეობა მოიკრიბა და მაქსიმალურად ცდილობდა არაფერი შეემჩნია და სანდროს რეპლიკები გაეტარებინა,
-თუ საქმე აღარ გვაქვს გავალ ბატონო ალექსანდრე.
-მოვრჩით დღესს, შეგიძლია სახლშიც წახვიდე- მობეზრებით ამოთქვა და მობილური აიღო
-მეხუმრებით?
-არა.სრული სერიოზულობით
-ორი საათია და მიშვებთ?
-კი, შეგიძლია წახვიდე და დაისვენო ხვალამდე, თუ არ გინდა კი ბატონო.
-არა არაა მინდა, მადლობა- ჩაიცინა და კაბინეტი გახარებულმა დატოვა
-ამ დემონს შეხედეთ რაა...თურმე რაღაც მაინც შეძლებია... ღიღინით ჩაალაგა ნივთები და დერეფანში გამოვიდა, ზოგადად არ სჩვევია სხვისი საუბრის მოსმენა მაგრამ მდივანი საუბრობდა სანდროზე და გულმა ვერ მოუთბინა წყლის დასალევად გაჩერდა
-რა მკაცრიაა, გუშინ ღრიალით გამოაგდო ირაკლი, ვერ იტანს ოდნავ შეცდომასაც კი
-ნამდვილი სექსბომბააა... ია დაძვრება მაგასთანნ-ჩაიცინა მეორემ და ქერას გახედა
-მარტო ია?-თვალები გამაღიზიანებლად გაათამაშა და ამაზე კინაღამ გული აერიაა იოანას.-
-არარსებობს...მართლა? სად როგორ რანაირად?
-მის კბინეტში...ისეთი უხეში და მომთხოვნიაა- სასწრაფოდ მოშორდა იქაურობას იოანა
-უთავმოყვარეობი, ნახეს სასაუბრო თემა...ღმერთო შენ ნუ გადამრევ რაა...- ლიფტში შევიდა და სახლში მივიდა, ჯერ დედამისს გაუარა შემდეგ სახლში დაისვენა ბოლოს ბალტო გაიყვანა პარკში,მოკლედ დიდად მადლიერი იყო მონსტრი უფროსის.

შაქარო მოდი ახლა წავიდეთ სახლისკენ თორე დავიღალე ამდენი ბოდიალით-ბალტოსთან დაიხარა და ცხვირზე აკოცა.
-ჩემი ჭკვიანი ბიჭიი, ერთადერთი და განუმეორებელი ჩემი ცისთვალა ხარ შენ...-შემობრუნდა და წინიდან მომავლი სანდროც შენიშნა, სპორტული შორტი და ლურჯი მაისური ეცვა, ვიღაც გოგოსთან ერთად იყო,
-აქ ხარ იოანაა, როგორც ჩანს კარგად სარგებლობ უფროსის სიკეთით
-აჰ დიახ, მშვენივრად ვისვენებ...სიკეთე არ ქვია ისე ამას, შვებულება ისედაც მეკუთვნის და არაფერი მოხდება რამდენიმე საათით ადრე თუ გამომიშვებს
-სხვა მის ადგილზე ასე არ მოიქცეოდა...უნდა დააფასო
-სანი ვინაა ეს გოგონა?-გვერდიდან ამოთქვა გოგომ, ისეთი საყვარელი იყო ცუდი ფიქრების უფლება ვერ მისცა საკუთარ თავს იოანამ და გუღიმა
-ეს იოანაა ჩემი თანამშრომელი... ეს კი მეგია ჩემი და-
-სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა
-ჩემთვისაც,ხშირად ახსენებს ხოლმე მამა შენს სახელს და სულ ამბობს რომ ძალიან შრომისმოყვარე ხარ.
-აა მადლობა
-როგორც ჩაბს მამა იტყუება...მე ვერ ვხედავ მაგ თვისებას-
-სანდრო-თვაელები დაუბრიალა დამ
-არაუშავსს მიჩვეული ვარ ...-ჩაიცინ და ბალტოს დაქაჩა-უკაცრავად უნდა წავიდეე შია ჩემს ძაღლს, ნახვამდის და კიდევ ერთხელ სასიამოვნო იყო შენი გაცნობა მეგი-
-ნახვამდისს-ღიმილით დაემშვიდობნენ ერთმანეთს.

****
პრეზენტაციის წინ დიდ ბოლთას სცემდაა იოანაა... იმეორებდა და რაც შეიძლებაა თავს იმშვიდებდა
-დაწყნარდი ასე ნუ ნერვიულობ თორემ აუცილებლად დაუშვებ შეცდომას, შენ ნიჭირი ხარ და ვიცი შეგიძლია- ღიმილით გადახედა თათამ
-შენს საქმეს მე ვაკეთებ ... იმ წყეული სანდროს გამო
-ასე უნდა იყოს... მე სხვა საქმე მომცა, დაწყნარდი მქსიმალურად დამაჯერებლად წარმოთქვი ყველაფერი, უნდა შეძლო და უნდა დაარწმუნოთ ის კაცი ჩვენთან ითანამშრომლოს.-სანდროს მანქანით წავიდნენ, ბოლო რამდენიმე საკითხი განიხილეს და საკონფერეციო ოთახში შევიდნენ...
პრეზენტაციამ არაჩვეულებრივად ჩაიარა, იოანას რომ არ წარმოედგინა ისე, თანამშრომლობა შედგა და აჟიტირებული წამოვიდა.
-რა მაგარია ალბათ ბატონი რატი გაგიჟდება ამას რომ გაიგებს, ეს შეთანხმება მეტად მნიშვნელოვანი იყო მისთვის.
-დიდი არაფერი
-რა დიდი არაფერი, რამდენიმე ათასიან მოგებაზე გავალთ...
-ტვინს ნუ ტ*;@^ვ ძალიან გთხოვ,ისედაც საკმარისად მო^#ეს იმ კოსტუმიანმა ტიპებმა, -მობეზრებულმა ამოთქვა და თითები საჭეზე აათამაშა, შემდეგ კი შუქნიშნის ტაიმერს გახედა.
-როგორც ჩანს დღეს ცუდი დღე გაქვთ.
-სწორედ ჩანს და ბევრს ნუ მესაუბრები ამიტომაც,მემგონი აჯობებს.
-კარგით ბატონო ალექსანდრე- სულ გაუფუჭდა ყველაფრის განწყობა მისი შეკრული კოპების წყალობით, ჩაისუნთქა და ფანჯარაში გაიხედა. როგორც იქნა მწვანეც აითო და გზა გააგრძელეს
-აქ ჩამმოვალ მე
-აქ ცხოვრებ?
-არა თუმცა ახლოა აქედან.
-ხოდა იჯექი სადაც ზიხარ მიგიყვან.
-არ შეწუხდეთ
-რომ ვწუხდებოდე არ გეტყოდი- ისე ამოთქვა არც შეუხედავს-მისამართი მიკარნახე...იოანაც დაემორჩილა...
კორპუსთან გააჩერა მანქანა და საბუთების ჩალაგება დაიწყო.
-მადლობა რომ მომიყვანეთ.
-არ შემიპატიჟებ?
-არამგონია ჩემს ბინაში თავი კომფორტულად იგრძნოთ...
-ვითომ რატომ?-სიცილი ვერ შეიკავა სანდრომ
-რა ვიცი, თქვენი რეზიდენციის მსგავსი არაა, ალბათ ახლა ცხელა და არაკომფორტულად იქნებით.
-მაგაზე შენ ნუ იფიქრებ. ყავა დამალევინე და წავალ
-თუ თქვენ გნებავთ კი ბატონო- კორპუსში ერთად შევიდნენ,
-რომელ სართულზე ხარ?
-მე-7 სართულზე,
-და სულ ფეხით დადიხარ?
-კი, არ მუშაობს ლიფტი.. - მხრები აიჩეჩა, სახლამდე ავიდნენ და იმდებად იყო დაბნეული გასაღებით ძლივს გააღო კარი, საბუთები მაგიდაზე დადო და მისაღებში შეიყვანა სანდრო
-აქ დაბრძანდით
-სამსახურის გარეთ ხომ თქვენობით არ მელაპარაკებოდი
-გადავიფირე..დავფიქრდი და თვენ მაინც უფროსი ხართ, უბრალოდ სამსახურის გარეთ თქვენი ბრძანებების შესრულების ვალდებულებებია მოხსნილი- გაიღიმა და აბაზანაში გავიდა, ხელები დაიბანა შემდეგ კი ისევ სანდროს მიუბრუნდა
-აბაზანა იქითაა, მე ყავას გავაკეთებ და მოვალ
-კარგი
-ნაყინით ინებებთ ხო?
-თუ შემომთავაზებ
-ახლავე მოვალ- არ იმჩნევდა თუმცა დაბნეული იყო, ძლივს გააკეთა ყავა, საზამთრო იპოვნა მაცივარში კიდევ შოკოლადები, ბალი და მარწყვიც აღმოაჩინა..
პატარა სუფრა გაშალა მინის მაგიდაზე და შემდეგ ერთად მიუსხდნენ, ძალიან უცნაურად ეჩვენებოდა სანდროს ასეთი ქცევა და ვერ ხსნიდა ჯერ-ჯერობით რა ხდებოდა.
-პატარა თუმცა ძალიან კომფორტული ბინა გაქვს.
-მადლობა.
-მარტო ცხოვრობ ხო?
-კი.
-დიდი ხანია?
-ერთი წელია თითქმის, დედა და მამა დაშორებულები არიან, აქამდე დედასთან ვცხოვრობდი თუმცა მერე ისიც გათხოვდა და დიდი ამბების შემდეგ მეც შემელია და მარტო ცხოვრების საშუალება მომცა-
-ალბათ კარგია სიწყნარეში ცხოვრება...როცა არავინ არაფერს გავალებულებს და ყველაფერი გკიდია
-ყველაფერი არ
-იმაზე ხომ არ ჯავრობ რომ ვინმეს ბრძანების შესრულება გიწევს, ასევე ლექციის მოსმენაც რომელიც ძალიან გკიდია, სახლშიც ვისაც გინდა იმას მოიყვან- ბოლო ირონიით ამოთქვა და იოანას რეაქციას დააკვირდა.
-კი ნამდვილად-ისე არ მოხდა როგორც ელოდა, სულ არ გაბრაზებულა სიმშვიდე შეინარჩუნა და კმაყოფილი მიეყუდა სკამის საზურგეს, ეს შეამჩნია სანდრომ და რა თქმა უნდა ამაზე გულრწფელად გაეცინა...
-აქ რატომ მოხვდით?-
-ყავა მინდოდა
-კარგით რა... დებილი არ ვარ დავიჯერო ერთი უბრალო უგემური ყავის გამო აქ ამოსულიყავით, როცა ბევრად უფრო კომფორტული ადგილები არსებობს გემრიელი ყავის დასალევად.
-აქ მინდოდა.
-რატო მეც მაგას გეკითხებით
-უბრალოდ მინდა უბრალო მოკვდავივით ერთხელ მაინც მოვიქცე და ამბების და სხვისი ყურადღების გარეშე გავაკეთო რამე
-მეჩვენება თუ მონსტრი უფროსიდან, ცოტა დეპრესია უფროსზე გადახვედით.
-არა უფრო დაღლილი ვარ.
-არ მოგწონთ რომ გიცნობენ?
-მომბეზრდა...ბავშვობიდან ასე ვიყავი იმას არასდროს ვაკეთებდი რასაც სხვებუ.ახლაც ფეხი ვერ გადამიდგია პაპარაცების გარემოცვის გარეშე...
-შეგიძლიათ სხვაგან გადახვიდეთ მერე
-შენ ვერ მიხვდები ახლა ჩემს თავს რა ხდება... არ გვინდა ამაზე...
-კი ბატონო,
-არა ისე გემრიელი ყავაა
-ყავის დედოფალი ვარ... ვაღიარებ-შეიფერა და მარწყვი მოკბიჩა- ეს იყო მთელი ერთ თვიანი ურთიერთობის შემდეგ პირველი წყნარი საუბარი, ცოტა დააფიქრა კიდეც სანდროს მდგომარეობამ და სხვა თვისებებიც აღმოაჩინა მასში. ნახევარი საათი კიდევ დარჩა და მერე წავიდა.
ეგონა ეს დღე რამეს შეცვლიდაა თუმცა მეორე დღეს ისევ მონსტრი, მექალთანე ალექსანდრე იყო... ამაღლებული განწყობით...
დილით კარგად დაინახა კაცების საპირფარეშოდან ტანსაცმლის სწორებით გამოსული სახე არეული ია, შემდეგ უკან მოყოლილი ალექსანდრე კმაყოფილი სახით და კინაღამ მართლა გული აერია.
-რა სახე გაქ
-არაფერი..უბრალოდ ზოგჯელ ოფისი კი არა ბორდელი მგონიაა ეს რედაქცია..რაც ბატონი რატი წავიდა
-ამჯერად ვისთან კვნესოდა იაა-სიცილით გახედა თათამ
-შენ რაღა იცი ია რომ კვესოდა? საიდან მიხვდი?
-სულ ორი პიროვნებაა აქ ეგეთი, ერთი თამრო შვებულებაშია, მხოლოდ ია დარჩა რომელსაც რამდენიმე მამრთან აქვს სე*სუალური ურთიერთობა.
-შენ რა გარკვეული ხარ
-ბოლო 4 წელია აქ ვმუშაობ ჩიტო...რატის აქ ყოფნამდეც ეგრე იყო იაკო, რას ვიზამთ ნიჭიერია და ვერ ელევიან, ტანთან და სილამაზესთან ერთად ტვინითაც დაჯილდოებულია.- ჩაიცინა და წვენი მიაწოდა იოანას, ამასობაში ტელეფონზე სანდრომ დარეკა და იოანა იხმო
-რა გაუძლებს ახლა ამას, ისედაც ცხელაა და ახლა ამის იორნიაა
-გაუძელი ცოტაც და შვებულებაში გახვალ-თვალი ჩაულრა თათამ-მარწყვის წვენი მოსვა ამოიოხრა და საბუთებით ხელში გასწია სანდროსკენ,ძირითადას საქმეზე ისაუბრეს.
-მორჩა?
-კი ... სულ ეს იყო, ხვალისთვის ჩამაბარე ეგ ყველაფერი, პოსტერების დაბეჭვდაც გააკონტროლე და დიზაინზედაც დააჩქარე ირაკლი.
-კარგი მაგრამ მარტო ირაკლი ამდენს როგორ შეძლებს, იქნებ მეორე განყოფილებიდან ვთხოვოთ ვინმეს დახმარება.
-შენ მოაგვარე ეგ, მთავარია ხვალ საღამოს ყველაფერი მოგვარებული იყოს.
-კარგი...
-ხო მართლა კიდევ ... ის გუშინ რაც მოხდაა, ჩემი საუბარი და საერთოდ ყველაფერი დაივიწყე, ნუ მოდებ მთელს ოფისს და საერთოდ არაფერს ნიშნავდა ის ყველაფერი- საშინელი ტონით ამოთქვა და თითქოს გული ჩაწყდა იოანას,ოღონდ ვერ ახსნა ის თუ რატომ არ ესიამოვნა ეს ყველაფერი
-არც მიფიქრია ვინმესთვის მეთქვა, ვიცი რომ არაფერს ნიშნავდა... ნუ შეგეშინდებათ, თქვენს სისუტეებზე ნამდვილად არ მინდა ვინმესთან საუბარი,კიდევ თქვენს საყვარელ იას არ ვგავარ მთელი კომპანია მოვრწყაა თქვენზე ინფორმაციებით- იორნიით წამოდგაა.
-ფეხი არ გაადგაა კარში-გაბრაზებული წამოდგაა და იოანაც გაჩერდა, კარი რომ გადაკეტა და განრისხებული თვალებით დააცქერდა ძლივს შეიკავა თავი გონება არ დაეკარგა.
-რამდენჯერ გითხარი ასეთი ტონით ჩემთან ნუ ბედავ საუბარსთქო-ხელი მკლავზე მოუჭირა
-თქვენ ნუ მესაუბრებით რიგითი ბ**ვით და არანაირი ტონით არ გაგესაუბრებით, ისე მომექეცით როგორც ჩვეულებრივ თანამშრომელს-ჯიქურ ახედდა ისე რომ თავლიც არ დაუხამხამებია-ისე როორც თათას ან სხვა ნებისმიერს, ნუ ამომიჩემეთ და ნუ ცდილობთ ჩემთან თამაშს.
-ძალიან გაბლატავდი მემგონი
-ხელი გამიშვით მტკივა!
-ჩემთან ჯიუტობას ვერავინ ბედავს შენ ვინ ხარ ეს გაბედო
-როგორც ჩანს ცუდ გარემოცვაში მოხვდით, ძალიან ამპარტავანი ბრძანდებით,ზედმეტად თავდაჯერებული-
-შენ როგორ ბედავ-კედელზეე მიაჯახა, ისე რომ ტკივილისგან მთელი ზურგი აეწვა, სიმწრით ცრემლი მოადგაა-არ გაქვს უფლება ასე მესაუბრო...არა!- თვალი გაუსწორა შემდეგ კი თმაში მოქაჩა და მის ტუჩებს ველურივით დაცხრა,ცალი ხელი მისი უკანალისკენ ჩააცურა და უხეშად აიკრა სხეულზე... მერე მოშორდა, უმისამართოდ შეიკურთხა,კარი გააღო და ოთახი თავად დატოვა, იოანა კი ჩაიკეცა, უამრავი ემოცია ერთად მოაწვაა აწითლებულ ხელს დახედა, საპირფარეშოსკენ წავიდა დასამშვიდებლად.
უკვე აღარ შეეძლო სანდროს არაპროგნოზირებადი ქცევის ატანა, დიდი გამბედაობა მოიკრიბა და საღამოს წასვლის თაობაზე განცხადებით შევიდა მის კაბინეტში
-თუ შეიძლება ხელი მომიწერეთ
-ეს რა არის?
-სამსახურიდან მივდივარ, ვერ ავიტან ადეთ მოქცევას, არ მინდა სტრესულ გარწმოში მუშაობის გაგრძელება, შეიძლება ვიღაცას სიამივნებდეს მაგრამ მე ეს ვიღაც ნამდვილად არ ვარ.
-არსად არ წახვალ-წერას მორჩა, მერე ფურცელი აიღო და შუაზე გახიაა-შენი ბრალია ის რაც ხდება!
-მანიაკი ხართ? რატომ გადამეკიდეთ?რაიმეს საბაბს გაძლევთ?
-კაბინეტი დატოვე...და ხო კოდევ ხვალიდან ჩემი დამხმარე აღარ იქნები, მეორე განყოფილებაში გადაბრძანდები...პრობლემა მოგვარდება და სტრესული გარემოც აღარ იქნება, ახლა კი დატოვე აქაურობა.
-უხმოდ გამოვიდა ოთახიდან იოანა, ღმად ამოისუნთქა და გაბრაზებული დაელოდა ლიფტს.
-ყველა ფსიქოპატს მე როგორ უნდა გადავეკიდო.
შემდეგი დღიდან სხვა სართულზე სხვა საქმის შესრულებას შეუდგა, ამჯერად ირაკლის ეხმარებოდა ცოტა არ იყოს მოეწონა კიდეც, ირაკლი ძალიან მეგობრული იყო სანდროსგან განსხვავებით... თათასთან ერთად იჯდა კაფეში და საუბრობდნენ.
-რა ხდებაა აბა? მიეჩვიე?
-ჩამომაქვეითეს თუმცა ასე უფრო მოწონს, იმ ტირანთან აღარ მიწევს მისვლა-მოსვლა და არც ნახვა.
-მემგონი მშურსს, მთელი სართული დაცოფაა,
-ვინ ყავს ახლა თავის თანამოსაყდრედ?
-თუ გამოიცნობ
-იააა?
-ნიჭიერება,
-სხვას ვერც ვიფიქრებდი, თან საქმე თან გართობა.
-გართობის რა მოგახსენო, ცოტა მეცოდება კოდეც ია, უამრავ საქმეს აძლევს და მემგონი რაღაც უთანხმოებაც აქვთ...მოკლედ შენ უკეთ ართმევდი ყველაფერს თავს.
-მიეჩვევაა ია, უგებს სანდროს.
-რატი როდის დაბრუნდება ნეტა...
-ერთი თვეც ...
-შენ რომ შვებულებაში გახვალ რა მეშველება არ ვიცი რა..შენთან საუბარში გამყავს ცოტა დრო.
-შენც გადი, მერე ერთად დავბრუნდებით და რატიც იმედი მაქვს მოსული იქნება...
-იცი ირაკლის მემგონი მოსწონხარ, თვალს არ გაშორებს
-მოვწონვარ? კაი რა
-არა კი კი, თან თავს გევლება
-ეგ ზოგადად ეგრეა ყველასსთან
-შენთან გასაკუთრებით-ჩაიცინა და წვენი მოსვა-ძალიან ცხელა, არ გინდა საღამოს სადმე გავერთოთ?კლუბში წავიდეთ,მეგობრები მივდივართ და შენც წამოდი მოგეწონება
-იცი კლუბში არ დავდივარ ხოლმე...
-მერე ახლა წამო, მეც ვიქნები და მოკლედ ძალიან გაერთობი, ირაც წამოვა.
-ხო?
-ხო, ხო... ზედმეტს არავინ არაფერს გეტყვის, ვიცეკვებთ დავლევთ და წამოვალთ.
-მაშინ შეიძლებააა- გაიღიმა და მხრები აიჩეჩა
-ცხრაზე გამოგივლი მაშინ, ახლა წავალ უნდა დავუბრუნდე საქმეს.
-კარგი თათ... დროებით- გაუღიმა და თავადაც მიხედა საკუთარ საქმეს.
საღამოს მთლიანი ტანზზე მომდგარი შავი კაბა ჩაიცვა, თეთრი ფეხსაცმელები მსუბუქი მაკიაჟი და თათასთან ერთად წავიდა, მისი მეგობრებიც გაიცნო...ძალიან კომფორტულად გრძნობდა თავს და სასიამოვნო გარემოც შეიქმნა, ცოტა დალია და შემდეგ ცეკვა დაიწყო, ადგილს უბრუნდებოდა ბიჭებთან ერთად კლუბში ალექსანდრე რომ შევიდა, ყურადღება არ მიუქცევია, ხასიათის გაფუჭებაც არ უნდოდაა , ირკლისთან ერთად გააკრძელა ცეკვა და მთელი ამბები, ალკოჰოლმა და ჩახუთულმა სივრცემ, ხმამაღალმა მუსიკამ იმოქმედა და ცოტა მოეკიდა კიდეც სასმელი. ბართან ჩამოჯდა
-ჰეი სალამი-გვერდით დაუჯდა უცნობი ახალგაზრდა
-გამარჯობა
-დიდი ხანია გაკვირდები, კარგად ცეკვავ
-მადლობა.
-დალევ რამეს?
-აარა მადლიბა, საკმარისად დავლიე, არ მინდა ზედმწტად დავთვრე
-ნუ გამიტეხავ რაა, ძაან მაგარი კოქტეილი ვიცი, არ დაგათრობს ერთ ჭიქას თუ დალევ...-ბარმწნს ანიშან და სიცილით მიუჭახუნა
-გაგიმარჯოს ლამაზო...-დალია და რამდენიმე წუთში უცნაურად დატრიალდა ყველაფერი...
-კარგად ხარ??
-ჯობია ჰაერზე გავალ...
-მოგეხმარები....
-რა დამალევინე?? -სხეულს ძლივს აკონტროლებდა, ფეხები დაუბუჟდა
-არაფერი მალე აგიშვებს ლამაზო, მენდე არ ინანებ- ხელები შეაცურა და გაურკვეველი მიმართულებით წაიყვანა, მსუბუქად განათებულ დერედანში გავიდნენ, ძალიან არ ესიამივნა გარემო და არც ბიჭის შეხება მაგრამ ვერაფერს აკეთებდა, შეწინაღმდეგების ძალაც კი არ ჰქონდა ბანცალით მოშორდა და კედელს მიეყრდო, ყველაფერი ტრიალებდა, მთელი სხეული დაუმძიმდა
-ლამაზოო- კედელზე ააკრო და ძალიან ახლოს მიიწია მასთან
-რა დამალევინე... ასე რატომ ვარ...
- მალე ძაან გაგისწორდება- ტუჩები ლავიწებზე შეახო და მეორე ხელი კაბის ქვემოდან შეაცურა.
-ულამაზესი ხარ... ასეთი გოგო უყურადღებოდ არ უნდა დაეტოვებინრ- გათიშულს ტუჩებზე წაეტანა, ვერაფერს გრძნობდა, თავი კედელს მიადო თითქოს გონებას კარგავდა, უცნობის შეხწბაზეც კი ვერ რეაგირებდა.
-ტვინმა როგორღაც რეფლექსები ჩართო და მისი მოშორება სცადა
-გამიშვი... ნუ მეხებიი-თვალები დაახუჭა და ხელი მიკრა
-მოგეწონებაა...-ტუჩებზე კიდევ ერთხელ შეეხო-
-თავი დამანებეე- ჩამწყდარი ხმით ამოთქვა და თავის უუნარობაზე ტკივილისგან ცრემლები წამოუვიდა... სიკვდილი ინატრა და ლოცულოდა ვინმე მაინც შემოსულიყო იმ დაწყევლილ ადგილას, ქამარი რომ გაიხსნა ბიჭმა თავზარი დაეცა, წაბანცალდა და გაქცევა სცადა თუმცა ძალიან ცუდად გახდა... უკვე ითიშებოდაა,
ისევ იგრძნო შეხება მაგრამ უეცრად განთავისუფლდა, ვერაფერს არჩევდა, საბოლოოდ ვიღაცამ ხელში აიტაცაა მხოლოდ ალექსანდრეს სახე გაარჩია და შემდეგ გაითიშა.
გონს მანქანაში მოვიდა, გაოგნებულმა გაახილა თვალები, შემაღლებულ ადგილზე იყვნენ გორაზე საიდანაც მთელი ქალაქი ხელის გულივით მოჩანდა, სასიამოვნო სიო იძვროდა...
ტვინი ჩაერთო და შეშინებულმა მოავლო თვალი სამყოფელს.
-დამშვიდდი ყველაფერი რიგზეა, გვერდიდან ალექსანდრეს ხმა მოესმა, არ შეუხედავს ისე უთხრა, წინ იყურებოდა...
გაანალიზა რაც მოხდა და საშინლად შერცხვა, ცრემლები გადმოსცვივდა...მერე გულის რევის შეგრძენბა გაუჩნდა და არეული ნაბიჯით გადმოვიდა მანქანიდან...
თითქოს დანა ჩაარტყეს, ხეს დაეყრდნო და განთავისუფლდა...
-არ შეგეშინდეს აქ ვარ...-თმები გადაუწია და შუბლი დაუჭირაა
-უკეთ ხარ?
დასტურად მხოლოდ თავი დაუქნია მანქანამდე მიიყვანა და სახე მობანა, ცოტა მოფხიზლდა
-უკეთ ხარ?
-კი...
-მოდი გარეთ დაჯექი, ჰაერზე კიდევ უფრო კარგად გახდები...-ხელი შეაშველა და გრძელ სკამზე ჩამოაჯინა
-არ იტირო გადარეულო, ყველაფერი რიგზეა დაივიწყე ვითომ არაფერი მომხდარა და შემდეგში იცოდე რომ ყველა ვინც მეგობრულად გაგიღიმებს ნდობის ღირსი არაა, სასმელი ან სხვა რამეც კი არ უნდა გამოართვა- მშვიდად უთხრა და თმა გადაუწია...შემდეგ თავისი მოსაცმელი მოახურა და გულზე მიიხუტა.
-იქ როგორ აღმოჩნდი?
-დაგინახე რომ მიყვებოდი... ჯერ მეთქი ალბათ შეყვარებულიათქო მაგრამ მერე დავფიქრდი საეჭვოდ მიბანცალებდი რომ შეგაგვიანდათ მერე გამოგყევი...
-არადა მთვრალი არ ვიყავი... რაღაც სასმელი დამალევინდა და მერე რამდენიმე წუთში აირია ყველაფერი
-სავარაუდოდ ნარკოტიკით გაბრუვდი.
-და ნარკოტიკი ასე მოქმედებს?
-წესით არა მაგრამ თუ პირველად სინჯავ მერე კი... როგორც ჩანს ძლიერი დოზა არ იყო თორე უფრო გართულდებოდა საქმე
-ძალიან მრცხვენია...
-შენ რატო, იმ არაკაცს უნდა შერცხვეს...
-იმ სცენის რაც ჩემს გამო იხილეე
-არაფერია, ვალში არ დაგტოვებ გადაგახდევინებ-გამხიარულება სცადა და ღიმილით გახედა
-ვიცი შენ ხომ დემონი ალექსანდრე ხარ...
-ჭკუასაც ისწავლი, და იმასაც ს*რებს რომ არ
უნდა ენდო.
-ჯობია წავიდეთ...სახლში მინდა
-ჯერ თათას დაურეკე და უთხარი ნაცნობი ვნახე, მასთან საუბარს შევყევი და ახლა სახლში წავედითქო
-გზიდან დავურეკავ- თათას ესაუბრა, სახლში ფხიზლებული მივიდა ფაქტიურად,კარამდე ააცილა სანდრომ
-მადლობააა ყველაფრისთვის რაც ჩემთვის გააკეთე- აცრემლებული თვალებით გახედა.
-მოდი ახლა ტვინს ნუ მ*ნავ, სახლში შედი, მერე ნელ თბილი წყლით აბაზანა მიიღე და დაიძინე...თუ არ შეგიძლია ისე შემიძლია მოგეხმარო
-მაინც ვერ მალავ იდიოტობებს და უაზრობებს- თვალები აატრიალა და შევიდა.
-შემოგთავაზე... ყურადღების ამბავია
-ღამე მშვიდობის
-მაგრად...არაფერზე იჯავრო და კიდევ ხვალ არ დააგვიანო, - კიბეები ჩაირბინა და იოანაც სახლში შევიდა...
დილით თავი უსკდებოდა თუმცა მაინც მოიკრიბა ძალა, სრულიად გამოფხზლებულს მაინც ჰქონდა უხერხულობის განცდაა სანდროს მიმართ, ადვილი არაა ჯერ ვიღაც იდიოტისგან დაგიცვას ნახევრად გათიშული, მერე მის თვალწინ გული აირიო, შუბლს გიკავებდეს და რომ გამოფხიზლე ყველაფერ ამ დებილობების შემდეგ არ შეგრცხვეს, თვალი ისე გაუსწორო ვითომ არაფერი მომხდარა. ლოცუდობდა არსად შეხვედრდა, უკვე ამოისუნთქა და მოეშვაა ოთახამდე რომ მივიდა და არსად შეხვედრია, ეგონა გადავრჩიო მაგრამ რა? ოთახში დახვდა ბატონი სავარძელში მოკალათებული...
-თქვენ? აქ რა გინდათ?- დაბნეულმა ამოთქვა და ჩანთა დადო
-გადავამოწმე ხომ არ დააგვიანე... და კიდევ ახალი ამბავი მაქვს შენთვის, ხოდა ვერ გავუშვებდი შანნს დილიდან უნდა გაგახარო-ირონიულად გახედა და სავარძელზე დატრიალდა.
-გისმენთ...
-თანაშემწედ ბრუნდები... უსარგებლო ხარ მაგრამ სვები უფრო უსარგებლონი არიან...
-თუ უარს ვიტყვი?
-მაშინ რა ვიცი... ჩემთან ვალში რომ ხარ მაგას გაგახსენებ...
-კარგით ბატონო ალექსანდრე
-დღესვე შეუდექი საქმეს...
-კარგი...კიდევ რამე თუ არ გნებავთ ჩავალაგებ ნივთებს და დავუბრუნდები ძველ კაბინეტს.
-მეტი არაფერი...თუ მომინდება გეტყვი აუცილებლად იოანა
-არ მომწონს თქვენი ეს ტონი...ძალიან საეჭვოა და დამაბნევეელი
-კიდევ ერთხელ ვრწმუნებიზთ რომ საეჭვო ტონს ვერ არჩევ... უფრო დაუკვირდი ხოლმე- მასთან ახლოს მიიწა მერე ჩაიცინა და იქაურობა დატოვა...
არ მიუქცევია ყურადღება, ისედაც ცუდად გრძნობდა თავს, იმ ფაქტს ვერ ეგუებოდა ვიღაც ბინძური რომ შეეხე, კბილები იმდენი იხედაა სანამ სისხლი არ წამოუვიდაა ღრძილებიდან... მაინც ვერ ისვენებდა...
შუა დღეს კაბინეტში იხმო სანდრომ, მის დიალოგებს და უაზრო კომენტარებს რომ არ აჰყვა რა თქმა უნდა მიხვდა კარგად რომ ვერ იყო.
-თუ გინდა წადი და ხვალ გავაგრძელოთ...
-ხვალ საღამოს მზად უნდა გვქონდეს ..
-გეტყობა რომ ცუდად ხარ, ჯობია დაისვენო, თათას ვეტყვი და ის მომეხმარება
-ამდენი სამადლო საქმიდან ვერ ამოვალ
-საშინლად დაღლილი სახე გაქვს და ფსიქოლოგიურად მსტრესავ, არ გეგონოს მეცოდები...მოჯღუნულ სახეებს ვერ ვუყურებ
-მაშინ წავალ...მადლობა...
-არაფრის...- თათა ნახა დერეფანში არაფერი შეუმჩნევია, უთხრა რომ საქმეზე გზავნიდა და მერე პირდაპირ სახლში წავიდა... რამდენიმე საათიი ეძინა, შვიდი იყო შიმშილმა რომ შეაწუხა, გაისენა რომ წინა დღის შემდეგ არაფერი უჭამია, მაცივარიც ცარიელი იყო, ამიტომაც დიდი ძალისხმევით მაღაზიამდე ჩააღწია და რაღაც-რაღაცები იყიდა. თან ჭამა თან ტობის ესაუბრებოდა...
კარზე ზარი გაისმა და ქალბატონი თამარა და ელენა გამოჩდნენ...
-ეეე თქვენ აქ რა გინდათ?
-რა გვინდა კი არა გადავირიეთ კინაღამ, რა ხდება გაიგე... სად მუშაობდი თურმე... ჩვენ არ გიჯერებდით
-რა მოხდა? მშვიდობაა რა გეტაკათ? თამარ შენ სოფელში არ იყავი?
-ხო მაგრამ ჩამოსვლამ მომიწია...-გადაკოცნა ორივე და მერე ქოთქოთით შწვიდნენ მისარებში.
-რა დღეში იქნები წარმომიდგენია, წამოხვედი უკვე იმ რედაქციიდან?
-არ მესმის რას ამბობთ.
-არ გადამრიო ახლა არაფერი გაგიგია?
-არა.რა მოხდა?
-შენი ალექსანდრე ხუციშვილი დაუჭერიათ
-რაო?
-ხო დღეს არ იყავი სამსახურში? კადრები აჩვენესს პირდაპირ ოფისიდან აიყვანეს
-ადრე წამოვედი..რა ხდება? რა დააშავა?
-ვიღაც მაღალჩინოსანის ქალიშვილის გაუპატიურებაში სდებენ ბრალს..
-რა? რა სისულელეაა
-რა არის გოგო სისულელე, ის გოგო განადგურებულია და ყვრლაფერი აჩვენეს.კადრებიც ყოფილაო .
-ალექსანდრე მაგას არ იზამდა
-შენ არ თქვი ძალით მომვარდა და მაკოცაო...შენ არ გეგონა სექსუალური მანიაკი?- გაოცებული წამოდგა ელენე
-ხო მაგრამ მხოლოდ მეგონა...მაგას არ იკადრებდა ალექსანდრე ზუსტად ვიცი...მოუგონეს, რატი ყოფილი პოლიტიკოსია, ალბათ იმ გავლენიან ტიპს ძველი უთანხმოება აქვს და ახლა უგონებენ რაღაცეებს ხუციშვილების ოჯახს.
-ბევრ დრამებს უყურებ, ძაან ნაძირალა იქნება ეგ ალექსანდრე
-შეიძლება ტირანია მაგრამ მოძალადე არა...
-რა მოუვიდა ამ გოგოს?
-რაც ფაქტია იმას ვამბობ-მხრები აიჩეჩა და ტელევიზორი ჩართო, უყურა ყველაფერს და კიდევ უფრო დარწმუნდა იმაში რომ მართალი იყო.
-ეს გოგო ნამდვილი მსახიობია, არაფერს არ დაუშავებდა სანდრო ამას, იგონებს დარწმუნებული ვარ.
-ჯადო გაგიკეთა იმ ბიჭმა
-თითქმის ორითვეა, ყოველ დღე მას ვხედავ და მოკლედ გეტყვი რომ იმ დონემდე გაბიცანი მივხვდე რას ჩაიდენს და რას არა.
-ისე გააგრძელებ მუშაობას?
-კი...
-გადამრევ
-ისედაც გადარეული ხარ თამარაა, ნაყინს ხომ შეჭამთ?
-კი, გამოუშცი-გაიცინა ელენემ და მერე ჩვეულებრივ გააგრძელეს საუბარი, ბევრი თემა განიხილეს და საბოლოოდ ერთად ჩაეძინათ სრულიად შემთხვევით სამივეს.
მეორე დღეა ოფისში არეულობა იყო, თუმცა როგორღაც მოაგვარეს და შუა დღეს ჩვეულ რეჟიმში განაგრძეს საქმე, სანდროს არ ყოფნა არ შეიმჩნიეს ამიტომ მნიშვნელოვან საქმეზე რომელზეც თათა და სანდრო უნდა წასულიყვნენ, იოანა და თათა წავიდნენ, ცოტა გაუკვირდათ, სანდროს სკანდალის გამო საქმე გართულდა კიდეც გაუჭირდათ დათანხმება მაგრამ როგორღაც მაინც მოახერხეს და კმაყოფილები წამოვიდნენ.
-შენი აზრით მართალია ის რასაც სანდროზე ამბობენ?
-არა რა თქმა უნდა, ადრეც მინახავს სანდრო და ვიცნობ დიდი ხანია, შეიძლება გართობა უყვარს თუმცა მოძალადე ნამდვილად არ არის. ასევე ეს ყველაფერი კიდევ ერთი პროვოკაციაა ხუციშვილების ოჯახის მიმართ მოგონილი.სრული აფსურდი.
-მეც იგივე აზრზე ვარ, სწრაფად მივიდეთ რედაქციაში და თანამშრომლებს გავესაუბროთ, ირაკლი დარეკა რომ ბევრი ფიქრობს წასვლას არ გვინდა მოძალადესთან მუშაობაო.
-ხო დავურეკავ იკას ყველა მოაგროვოს.
-ბოლო დროს იას ვერ ვხედავ ხოლმე ისე...
-ეგ ორი კვირის წინ გაუშვაა, არ გაგიგია?
-არა...
-მიქარა და...
-მაინც არ მომწონდა.
მისულებმა საკონფერეციო დარბაზში 50-მდე თანამშრომელს სიტყვით მიმართეს.
-ხალხო, რა ხდება? ასე უცებ წამოეგეთ ანკესზე? დიდი ხანია რატისთან მუშაობთ, ახლა ასე მიატოვებთ? ან კიდევ სანდრო, დროებით არის უფროსი და ალბათ დღე ნდღეზე აქედან წავა, ამ დროის მანძილზე ვინმეს მისი მხრიდან რაიმე უგრძვნია? შეიძლება მკაცრი იყო თუმცა მოძალადე რომ არ არის ეგ ფაქტია. ჩვენი რედაქცია მისი მმართველობის მცირე პერიდში დიდ წარმატებას აღწევდა, მარტო მისი წყალობით კი არა თქვინი გვერდში დგომითაც და ახლა ასე უბრალოდ ვიღაც მამიკოს განებივრებული გოგოს გამო გჯერათ იმის რომ ის დამნაშავეა?- თათამ ერთმანეთში ალაპარაკებულებს გახედა,
-მოკლედ მეც არაფერს ვამატებ, მისი თანაშემწე ვარ და თვენ შორის ყველაზე დიდ დროს ალბათ მასთან მე ვატარებდი. მე მისი მჯერა, ვიცი ბატონი სანდრო არაფერს იკადრებდა, ჯერ გამოძიებაც არ დასრულებულა, ასე უბრალოდ ნუ გაწირავთ,მოდი დაველოდოთ რა მოხდება, თუკი მისი ბრალეულობა დამტკიცდება, თუ გაირკვევა რომ ბატონი სანდრო მოძალადეა, მხოლოდ მაშინ აქვიეთ ზურგი და მეც პირველი ვიქნები ვინც ამ კომპანიას დატოვებს...მანამდე კი მოდით ისე ვიმუშაოთ როგორც აქამდე.
-აბაა კოლეგეებოო, მემგონი გოგოებმა ყველაფერი ზუსტად თქვეს... ვინ რჩება ჩვენთან?-ღიმილით გახედა ირაკლი ყველას...
რა თქმა უნდა არავის არ დაუტოვებია რედაქცია, ყველა დაწყნარდა სამუშაო დღე ისე ჩაატარეს როგორც საჭირო იყო.
საღამოს კი სანდროც გირაოს სანაცვლოდ გამოუშვეს ციხიდან.
ყველაფერს ტელევიზორით ადევნებდა თვალს იოანა..ბოლოს მობეზრდა და ტობის დაუწყო მოფერება, ათი საათი იყოოკარზე ზარი რომ გაისმა, არავი მოელოდა და ინტერესით წავიდა გასაღებად, გააღო და სანდრო შერჩა ხელში, შავი პატიშონი ეხურა და მშვიდი გამომეტყველებით ელოდა იოანას.
-შემომიშვებ?-ჩავარდნილი ხმით ამოთქვა და ტუჩის კუთხე ჩატეხა.
-შემოდი- კარი ბოლომდე გააღო და შეატარა,
-იმედიაა ჟურნალისტები არ გამოგყვნენ და ხვალ იმაზე არ დაწერენ რომ საყვარელი გყავს- კარი გადაკეტა და სანდროს უკან მიჰყვა.
-იმ დ***მა რა ცირკი მომიწყო... შენიღბული გამოვიპარე, არავინ არ მომყვება.
-რას ფიქრობდი რომ მოდიოდი? იქნებ მეც მჯერა რომ მოძალადე ხარ?იქნებ არ ვაპირევდი შენს შემოშვებას?-ჯიქურ შეხედა
-ჰაჰ...გავიგე დღეს რაც გააკეთე, დავრწმუნდი რომ გჯეროდა და იმასაც მივხვდი რომ მომესვლებოდა... სახლში ვერ გავჩერდი და სხვაგან სადაც არ უნდა წავიდე ყველგან ტვინს....
-ჭამენ, ჭამენ თქვი... იმდენჯერ გაიმეორე ეგ სიტყვა მეშინია არ დაორსულდე- ეს ისე თქვა გაოცება ვერ დამალა სანდრომმ
-ოჰოოოო ამას არ მოველოდი...გამბედავი ხუმრობა იყო, მალადეც-მდივანზე დაჯდა და კაპიშონი გაიხადა.-საშინლად ცხელოდა ციხის საკანში, შემდეგში ზამთარში ვიძალადებ ვინმეზე...
-ზამთარში სიცივე იქნება, ან გაზაფხული ან კიდევ შემოდგომა აჯობებს...რა გინდა როსთვის მოხვედი რას ელი?
-წასასვლელი სხვაგან არ მქონდა გითხარი უკვე.
-დავიჯერე
-მომწონს აქ, ყველაფერი რეალურია...შენი მწარე ენის ჩათვლით,
-რამეს დალევ?
-წითელ ღვინოს, თუ არ გაქვს შევუკვეთოთ.
-ლოთი არ არ ვარ, ამიტომ დავრეკავ...
სრული სიგიჟე იყო, ღამის თორმეტი სრულდებოდა და ორი საკმაოდ მთვრალი, უფრო ნასვამი ადამიანი იატაკზე იჯდნენ და იცინოდნენ, ხან რა მოყვა იოანამ ხან რა...
-ახლა რას გაუმარჯოს?
-შენ...
-ავტირდები ახლა
-არა მართლა, მადლობა რომ ჩემი დაიჯერე და რედაქციას მიხედე
-ვალი მქონდა და გავთანაბრდით...მოდი უბრალოდ იმ გლოვოს კურიეს გაუმარჯოს ღვინო რომ მოგბიტანა-გაიცინა და მიუჭახუნა
-გაუმარჯოს პითონო,
-მემგონი ძალიან დავთვერი...
-გეტყობა
-შენ არა..
-წლების გამოცდილებაა თავისას შვრება.
-ის გოგო ვინაა? ან რატომ გემტერება.
-ისევ მამაჩემი და მისი ყოფილი ბინძური საქმე... ადრრ ვხვდებოდი იმ გოგოს მაგრამ არაფერი მომხდარა ერთი კვირის წინ ვნახე ბარში მაგრამ არც კი გადამიკოცნია... ავდექი და წამოვედი.დღეს კი განმიცხადეს რომ თურმე მასზე ვიძალადე.
მამამისი ადრეც ცდილობდა მამაჩემისთვის ზიანის მიყენებას და მოკლედ ახლა ამგვსრადწავიდა საქმე..
-იმედია შენი უდანაშაულობა მალე დამტკიცდება
-იმედიაა-გაუღიმა და თვალებში შეხედა
-ახლა რომ ვინმე მოვიდესს, წარმომიდგენია რას იფიქრებს, ვზივარ და ღამის პირველის ნახევარზე ვიღაც ძალადობაში ბრალდებულ მექალთანესთან ვსვამ...
-მეგონა რომ არ დამიჯერებდი...ვერც რედაქციაში რაც გააკეთე იმას წარმოვიდგენდი
-დემონი ხარ მაგრაამ მოძალადე არ ხარ
-და ძალით რომ გაკოცეე-ეშმაკურად გაიცინა და თვალები გაუსწორა
-მოძალადისგან გადამარჩინე
-მეარე ენა მაგრამ ტკბილი ტუჩები გაქვს
-ძალიან დათვერი შენც, ღვინო გადაკრა და თვალების ციმციმით გახედა ...
-არა ფხიზელიც ასე ვაზროვნებ...
-იცი თავიდან მეც მანიაკი მეგონე...მერე იმ დღეს რომ მოხვედი და რაღაცნაირაირად მესაუბრე, მივხვდი სულ არ იყავი ისეთი როგორიც ჩანდი, ალბათ გარემოებებმა გაქციეს ასეთად
-წუწუნი არ მიყვარს მაგრამ რთული ბავშვობა მქონდა, ან თითქმის არ მქონდა, პატარა რომ ვიყავი სულ დაცვა დამყვებოდა მამაჩემის გამო, მუდმივად ყურადღების ცენტრში ვიყავი და რეალირად ყველა მხოლოდ გავლენის გამო მეგობრობდა ჩემთან, მერე სააზღვარგარეთ წავედი და ცოტა იქ დავიავენე, მაგრამ ბოლოს მაინც იძულებული გავხდი აქ ჩამოვსულიყავი...
-რატომ მაინც და მაინც მე? ჩემთან რატო ხარ ახლა?
-შენი აზრით?
-რა ვიცი, ალბათ ყველა ლამაზს ჟ***მავ შენს ირგვლივ და უბრალოდ ჩეთან მეგობრობა გინდა ან მოყოლა რაიმეს იმიტომ რომ შენც და შენი ქონებაც ძალიან , ჩემში სხვა რა დაგაინტერესებს?
-შენი პირდაპირობა ... რომ ვერ მიცანი მაგის მერე უბრალოდ მივხვდი რომ მართლა გეკიდე... შენი გადარევა მინდოდა მაინტერესებდა რას იზავდი მაგრამ თაბი მაინც არ დაკარგე...ამიტომ ვარ ახლა აქ შენთან.. იმას ვაკეთებ რაც მინდა და ის ვარ რაც მართლა მინდა..ზედმეტი ყურადღების გარეშე.
-ცოტა ბანალურია ისე...ასეთი რამეები მეგონა სერიალებში ხდებოდა
-შენ რომ ჩემი ცხოვრება ბოლომდე იცოდეე კიდევ ბევრ მითს დაამსხვრევდი..
-ნამდვილი დემონი ხარ...
-შენ კი ნამდვილი შეშლილი.
-მართლა შეშლილი ვარ-
-მემგონი ზედმეტი მოგდის... აღარ დალიო თორე გაითიშები... არ მინდა შენი შუბლი კიდევ ერთხეკ გახდეს ჩემი დასაჭერი
-ვერ გიტან... საძაგელი ცინიკოსი ხარ
-როგორც იტყვი
-ძალიან ტეხავს და ვწუხვარ რომ მოგიწია შუბლის დაჭერა მაგრამ მომენტს რომ ჩაიგდებ და მაგას მახსენებ ეგ უკვე განაგვებს ცუნცულ
-ძალიან სასაცილო ხარ
-მემგონი ზედმეტი მომივიდა. შენს გამო გავითიშე დემონო, კიდევ კარრგი სახლში ვარ... შემიძლია აქვე დავიძინო..
-გაგიჟდი, მოდი მოგეხმარები და დაიძინე,მეც წავალ გ იანია
-როგორ წახვალ?
-როგორც მივედი
-მაშინ ფხიზელი იყაი და ფეხით სიარული შეგეძლოო, ახლა მთვრალი ხარ ტაქსით ვერ წახვალ და საერთოდ შეგიძლია აქ იყო... იატაკზე დაიძინებ ოღონდ ჩემთან ერთად.
-შენ ნორმალური მართლა არ ხარ..შენ გგონია დამათვრე? სიარული შემიძლი მართლა ცუნცულ..
-კარგი თუკი წასვლა გინდა კი ბატონო, მე აქ დავიძინებ -ჩაიცინა და ბალიში აიღო- ეს იატაკი სუფთაა სხვათაშორის რაღაც ძუნგელი არ გეგონო, უბრალოდ ცივია და...მომწონს
-არ მინდა წასვლა, აქ დავრჩები და ნშენთან ერთად დავიძინებ იატაკზე.
-ოღონდ გვერდით არ დაწვე ჩემი თავის ზემოთ დაწექი..
-ნამდვილი გიჟი ხარ.-სიცილით აიღო ალიში და მის თათან მოკალათდა თავები ჰქონდათ ერთმანეთზე მიდებული და ასე ორივე სულელებივით იწვნენ იატაკზე, რამდენჯერმე გადაულაპარაკეს ერთმანეთს.
დილით პირველი იოანას გაეღვიაძა, თავთან ერთად ნეკნებიც ტკიოდა
-რა ჯანდაბააა! ნელაწამოდგა და კისერი დაიზილა, წინა ღამე გაახსენდა... ოთახს თვალი მოავლო და ბატობი სანდრო არსად იყო, იფიქრა წავიდაო... აბაზანაში შევიდა პირველ რიგში და იბანავა, პირსახოც შემოხვეული გაფრატუნდა ოთახში, საცვლებზე სარაფანი გადაიცვაა და სარკის წინ დაიწყო თმის შემშრალებაა- უეცრად ანარეკლს დააკვირდა და კმაყოფილი მზერით საწოლზე გაწოლილი სანდრო დაინახა, მერე ხმაც გაიგო და შეშინებული შემოვრუნდაა
-რა ლამაზი უკანალი გქონია... არ ვიცოდი...ისე გაუთხოვარ ქალს ასეთი საცვლები რომ გაცვია..
-შე ნაგავო! აქ რა ჯანდაბას აკეთებ
-შენგან განსხვავებით მე გათიშული არ ვიყავი და ნამდვილად არ ვაპირებდი ჩემი სათუთი რერხემლის გამრუდებას..
-და ასე ყურება ნორმალურია? თავხედო იდიოტო-ბალიში გაუქანა
-ნუ ხარ კომპლექსიანი.. რა ვქნა ასე მითხარი იატაკზე წოლა მინდაოო
-მთელი სხეული მტკივა, თავი მტკივა, შეგეძლო აგეყვანე მძინარი და დაგეწვინე, ვინ მოგცა ჩემს საწოლზე დაძინების უფლება...
-კარგი ნუ მცემმ- სიცილით მოიგერია ბალიში სანდრომ, წელს ზემოთ შიშველი დატანტალებდა ოთახში და გაგიჟებულ იოანას ვითომ გაურბოდა.
-გაეთრიეე
-იმაზე გამწარდი შენზე რომ არ ვიზრუნე..
-კრეტინოო!
-როგორ გამწარდი- მოულოდნელად შემოტრიალდა, თავად მოკიდა ხელი და საწოლზე ზემოდან მოექცაა
-როგორ გაიტრუნე მწარე პითონო
-ჩემი ხელით მოგკლავ ხუციშვილო,
-კარგი, თუ მაინც მკლავ...-გაიცინა და ტუჩებზე დააცხრა, ამჯერად ნაზად დაუკოცნა ტუჩები და თითები მოშიშვლებულ ბარძაყებზე აასრიალა, ინსტიქტურად აჰყვა იოანა და თმაში შეუცურა თითები...
-გემრიელი ტუჩები გაქვს- ნაწყვეტ ნაწყვეტ ამოთქვა და ტუჩის კუთხეში აკოცა, შემდეგ ლოყაზე და ცხვირის წვერზე,
-უნდა წახვიდე...-
-ვიცი, -ლოყაზე აკოცა კიდევ ერთხელ-ასეთი დაძაბული ნუ ხარ და ისუნთქეე,
-მარტივია? მოძალადე მაწევს ზემოდან
-ერთხელაც მაგ სიტყვებზე პასუხს აგებ ძვირფასო ივანე!- ყურთან აკოცა, მერე მაისური გადაიცვა კაპიშონიც აიღო და ბინიდან აორთქლდა, იოანა კი დებილივით დადიოდა დაშტერებული მთელი დღე და ეღიმებოდა ყველაფრის გახსენებაზე.
იმ დღეს სამსახურში მაინც დროზე მივიდა, ისევ ისეთი მკაცრი და მონსტრი დახვდა ალექსანდრე, თითქოს არაფერი მომხდარა წუხელ, იოანასაც არაფერი მოუმოქმედებია, ყველაფერს ისე აკეთებდა როგორც მანამდე, მთელი დღე უამრავ საბუთს გადახედა, ბევრი რამე გააკეთა და დაღლილი შევიდა ლიფტში, სანდროც უკან გაჰყვა...
-გაჩერებაზე დამელოდე, არ მინდა ვინმემ დაგინახოს და შენც საფრთხეში ჩავარდე-შუბლზე აკოცა და ისე გავიდა ვითომ არაფერი.. გულ გაჩერებული ჩაუჯდა გაჩერებაზე..
-ნე გაგიყვან სახლში...
-ძალიან გაგიტკბა...დღეს მთელი დღე ღირიალობდი და ახლა მოლბი?
-სამსახური სამსახურიაა ...
-მონსტრი ხარ!
-როგორც იტყბი-ჩაიცინა და სახლამდე მიიყვანა
-არ ამოხვალ?
-არა, მეგი მელოდება სახლში
-აბა მარტო ჩემს განოსაყვანად წამოხვედი?
-ხო, არ მინდა ამ დროს მარტო წამოხვიდე-ლოყაზე აკოცაა და ღვედი გაუხსნა
-მადლობა და დროებით- გაუღიმა და სანდროს ქცევით ნასიამოვნები ჩაბიდა მანქანიდან.

დრო ნელ-ნელა გავიდა დადგა იოანას შვებულების დროც, მეორე დღესვე აიღო ბარგი ბარხანა, ტობი მომზადა ნდა წავიდა საყვარელ რაჭაში. უსაყვარლეს ნათი ბებოსთან.
მშვენივრად გადიოდა დღე ხან ეხმარებოდა ხან რას აკეთებდნე ხან რას, ძველი მეგობრები მოინახულა და ბოლოს ხუთ დღეში ბათუმისკენ აიღო გეზი.ჩავიდა და იმ დღეს წვიმა დაიწყო, სასტუმროს აივანზე დაჯდა და წვიმის ხმას დიდხანს უსმენდა, რომელსაც აბობოქრებული ზღ ის ტალღების ხმა ერთვოდა, უნებურად სანდრო გაახსენდა და გაეცინა თავის ფიქრებზე. ის დღე გაახსენდა იატაკზე რომ დაიძინეს...მისი ყველა შეხება და კოცნა, უაზრო და უცნაური საუბრწბი... მიხვდა რომ მოენატრაა.. იმაზეც ჩაფიქრდა რა უნდოდა, 23 წლის ასაკში პირველად გრძნობდა ასეთ რამეს და დიდ გაურკვევლობაში იყო, რას მოელოდა? არაფერს და სწორედ ეს მოლოდინი აშინებდა.
მმწორე დღეს მხოლოდ სასეირნოდ გავიდა ბულვარსი, არ აპირევდა ზღვაში ჩასვლას, სასიამივნო დღე იყო, შემდეგ ბოტანიკურ ბაში ავიდა და რამდენიმე წუთი იქ გაატარა, მთელი დღე ძაღლთან ერთად დაბოდიალობდა, ბოლოს კი მზის ჩასვლის სანახავად მონახა კომფორტული ადგილი მის კალთაში ჩადო თავი ბალტომ და გაიტრუნა,უყურებდა მზის ჩასვლით გამოწვეულ ფერთა აჟიოტაჟს იოანა და თან ძაღლს ეფერებოდა,
-შენი აზრით ახლა ცა რა ფერია?-გვერდიდან ნაცნობი ხმა მოესმა მერე კი მალევე მის გვერდით სანდრო ჩამოჯდა
-ბროწეულიფერი, აქა იქ ვარდისფერი და ნარინჯისფერიც...-ამოთქვა და ისევ მზეს გახედა რომელმაც თავისი უკანასკნელი სხივი გადააგორა აკიაფებული ზღვის იქეთ.
-სიცოცხლის ფერებს ჰგავს
-სიცოცხლე მზის ჩასვლის ფერი არ არის.
-აბა?
-სიცოცხლე ყველა ფერია, მაგრამ მე მაინც მწვანე ფერთან გავაიგივებდი...მწვანე სიცოცხლე... აქ რას აკეთებ ჯობია ეგ მითხრა
-ძმაკაცებთან ერთად ვარ დასასვენებლად და შენ და შენი ბალტო შეგნიშნეთ.მერე მოვედი და განახე...
-რატომ მოხვედი?
-როგორ გიყვარს სიტვყვა რატო, არ შეიძლება უბრალოდ მოვიდე და დავჯდეე შენს გვერდით?
-მიხარია შენი საქმე რომ გაირკვა.
-მეც,ახლა მოძალადე აღარ ვარ...ცუდიაა ალბათ აღარ შემიფარებ
-არ გჭირდება შეფარება...აცივდა უნდა წავიდეთ მე და ბალტო
-გამოგყვები
-რისთვის?
-რომ მიგაცილო და გესაუბრო, ძალიან დააკლდა შენი გესლი ჩემს ყოფიერებას, რაც წამოხვედი და საერთოდ რაც გამოჩნდი ჩემი ცხოვრება სრულიად შეცვალე-გაუღიმა და თვალებ მოჭუტულმა გახედა
-ნაგავი ხარ!
-რა ტკბილი ხარ, დიაბეტი გამიჩნდება ახლა
-ცინიკოსო
-მითხარი შენი მისამართი, მერე შემოგივლი
-არ გეტყვი.არ მინდა შემომიარო,ეს დაუშვებელია ჩვენ ერთამნეთისთვის არავინ არ ვართ, არ მინდა შენი რიგითი გასართობი ვიყო სანდრო-ამოთქვა და ნაცრისფერები მის შოკოლადისფერ თვალებს გაუსწორა ... სანდრომ ჩაიცინა და მონატრებულ ბაგეეებს ეამბორა,
-კარგი ნუ მეტყვი, ჩემით მოვაგნებ ...-ისე წავიდა გამოფხიზლება ვერ მოასწრო იოანამ, ბალტოს ხელი მოჰკიდა და ნომერში ავიდა...
შუა ღამე იყო კარზე ხმა გაიგო, თითქოს მიხვდა ვინც იქნებოდა.
ფრთხილად გამოაღო კარი
-არ შემომიშვებ?
-უკვე ვთქვი
-გთხოვ... მომენატრე..შავი ღვინოც მოვიტანე
-ჯანდაბას მაშინ-კარში შეატარა და უკან მიჰყვა.
-აბაა პირველი რისი სადღეგრძელი დავლიოთ
-უბრაალოდ დავლიოთ,
-კარგი...-ბოლომდე დაცალეს და სიცილით გახედეს ერთმანეთს
-იატაკზე აღარ დავიძინებ არ ვენდობი ამათ დეზინფექციას. შენც აქ ვერ დარჩები რადგან საწოლზე მე უნდა დავწვე.
-რთულადაა საქმე მაშინ-ჭიქები აავსო და ღიმილით გახედა
-მოდი ახლა გაუმარჯოს .... არავის და არაფერს
-შენ მემგონი ძალიან გინდა დალევაა.
-კი მინდა....-ლოთივით მოიყუდა და სახე დამანჭული გახედა სანდროს, ოთხი ჭიქის მერე წამოდგაა
-აღარ მინდა დალევა წადი ახლა- ამოთქვა და მდივანზე დაჯდა
-ვერ გცნობ, რა გჭირს?
-არაფერი...წადი...
-რატომ მაგდებ?
-აქ არ უნდა იყო და მაგიტო.
-ეს პასუხი არ არის
-პასუხია სანდრო, პასუხი ... გეჩვევი და არ მინდა ასე იყოს, არ მინდა შენზე მეფიქრებოდეს და შენზე დამოკიდებული ვხდებოდე, ისე წადი ჩემი ცხოვრებიდან როგორც მოხვედი...
-და რატომ? მე შარში ვარ იოანა,
-იმიტომ რომ მე და შენ არაფერის შასი არ გვაქვს.... შენ მე არ დაგაკმაყოფილებ, ვერასდროს, მხოლოდ სათამაშო წუთიერად მოგდებული თოჯინა ვარ, მერე მოგბეზრდები ოდესმე წახვალ და მეც მეტკინებაა...მეტკინება იმიტომ რომ თუ ადამიანები ჩემთან მოდიან მათი გაშვება მიჭურს...
-ანუ წავიდე?იმაზე დაფიქრდი ყველა რიგით ნაშას ასე რომ არ მოვექცევი-სიმწრით ჩაუცინა-საერთოდ შენი გადარეულობით თავგზა ამირიე და არავინ აღარ მინდა
-წადი
-კარგი როგორც გინდა, წავალ იოანა და თუ ჯერ არ გეტკინება და თუ დაგვიანებული არ არის შენი ცხოვრებიდან უკვალოდ გავქრები... -სიმწრით ჩაიცინა და ღვინის ბოთლი აიღო- მოღალატე არაკაცი არაფერში გჭირება, ამ ღვინოსაც წავიღებ კვალია და არ მინდა გაგახსენდეს
-ასე რატომ საუბრობ?
-აბა რა ვქნა??? ლამის მომახალე მოღალატე არამზადა ხარო, და ერთგულება არ შეგიძლიაო,ჯერ არაფერი დაწყებულა და თუ ნდობა არ არის არც დაიწყება... სანამ უფრო გართულდება ყველაფრი მანამ წავალ.
-კი ბატონო წაბრძანდი, შენ დარწმუნებული ვარ არ გაგიჭირდებაა და უჩემოდაც მშვენივრად შეძლებ ცხოვრებას...
-....-უხმოდ გაიხურა კარი და იოანაც მოთენთილი დავარდა საწოლზე და ატირდა, მემგონი უკვე გვიანი იყო, უკვე სერიოზულად შეტოპა და უკვე სერიოზულად ურევდა ფიქრებს ხუციშვილი...

ერთ თვეში ისევ ძველ ცხორებას დაუბრუნდა, ისევ თბილისში ჩავიდა და უკვეუნივერსიტეტში სიარულიც განაახლა, დრო გადიოდა და სანდროს შესახებ ისევ არაფერი იცოდა, ენატრებოდა და იმაზე მეტად უჭირდა ვიდრე წარმოიდგენდა,ჭკუაზე გადადიოდა...
საპირფარეშოში შევიდა, სახეზე ცივი წყალი შეისხა და მოულოდნელად სარკეში მის უკან მდგომი ხუციშვილი დაინახა მოულოდნელობისგან შეყვირა
-აქ რა ჯანდაბას აკეთებ- მისკენ შებრუნდა და უკვე ლანძღვას იწყებდა თუმცა ვინ დააცადა რა თქმა უნდა სიტყვების ნაცვლად ისევ კოცნა... არაფერი უთქვამს ისე მიუახლოვდა და ისე დაუკოცნა მონატრებული ბაგეები, თავი ვერ შეიკავა იოანამ და ინსტიქტურად თავადაც აჰყვა, ცივ ნიჟარაზე შემოსვა და ფეხებს შორის მოექცა, თითებით პერანგი გახსნა და ლავიწებიდან კოცნით დაუყვა, მერე ისევ ტუცები დაუკიცნა და თითები კაბის ქვეშ შეუცურა, გაუცნობიერებლად კვნესა აღმოხდა და ფეხები წელზე მოუჭირა, უფრო მეტად მიეკრო სხეულზე, ლამის სული დალია ისეთმა ჟრუანტელმა დაუარა,მოძრაობა შეწყვიტა და რამდენიმე წამი არც უსუნთქიაა... სანდროს გაეცინა მის რეაქციაზე, თავხები თითები ხერხემალზე შეუცურა და მოეხვია,
-საღამოს დავბრუნდები... აუცილებლად დავბრუნდები...- ზედა თავად შეუკრა, ხელები დაიბანა თმა შეისწორა და კმაყოფილი ნაბიჯებით დატოვა ქალთა საპირფარეშო, აი იოანა კი გონს ძლივს მოვიდა და ძლივს დაილაგა სახე.
მთელი დღე არეული დააბიჯებდა და სხეულზე ისევ სანდროს შეხებას გრძნობდა .. სახლში ააევე არეულუ მივიდა და ვითომ სამეცადინოს ჩაუჯდა, გულის სიღრმეში ელიდა კიდეც როდია მივიდოდა და სანდროც მოვიდა.
უბრალოდ მის წინ იდგა და ელოდა როდია შეატარებდა.
-შემომიშვებ?
-....შემოდი-ღიმილით შევიდა სანდეო და სპორტული მოიშორა, მერე კი იოანას მიუბრუნდა...
-იმ სიტყვების გამო რაც ბოლოს მითხარი კიდევ დიდხანს უნდა ვყიფილიყავი გაბრაზებული, მაგრა არ შემიძლია, ჯანდაბა! ძალიან მომენატრე...
-და რას ხსნი ახლა? იმას რომ უჩემოდ ცხოვრება არ შეგიძლია?
-არა... შემიძლიაა თუმცა არ მინდა.ხო არ მინდა უშენოდ ცხოვრება- სიმწრით ჩაიცინა და იოანას გახედა-შენ ჩემთვის უბრალო ადამიანი არ ხარ, გამოჩენის დღიდან უამრავი რამ შეცვალე ჩემში... ბევრი რამე მასწავლე და ბევრ რამეს მიმახვედრე, ერთგულებაზე საუბარი არ მინდა, საუბარი არც არის საჭირო, მინდა ქცევით დავამტკიცო
-საჭირო არ არის... ჯანდაბ... მე მჯერა შენი და გენდობი, შეიძლება შეცდომას ვუშვებ ამრგამ მართლა გენდობი და მდობა რომ ჯარ გაამართლო...-ამჯერად თავად მიუახლოვდა და ხელები შენოხვია
-ბანალური რომანტიკა არ მომთხოვო..კიდევ არც იატაკზე ძილი,
-ნაგავო, რა გამოვიდა რომ???
-ოხერი სიყვარული ავუხსენით ერთმანეთს
-ჯანდაბაა... ამ ყველაფერს უფრო რომანტიულ სივრცეში წარმოვიდგენდი..ყველაფერს ანგრევ!
-ყველაფერს გაკარგვინებ-ეშმაკურად გაიცინა და თავიაკენ დაქაჩა
-რა ნაგავი ხარ!გარყვნილი ნაგავი!-სიცილით აიტაცა ხელში სანდრომ და წელშე შემოისვა მაისურის ქვეშ შეუცურა თითები და ბისჰუალტერი გაუხსნა, უხეშად ააკრა კეელზე და კოცნა დაუწყო... შემდეგ კი საწოლზე გადააწვინა და შარვლისგან გაანთავისუფლა, დააჟრჟოლა სიშველ კანზე სანდროს იდეალური სხეულის შეხებამ, ნერწყვი ხმაურით გადაყლაპა და ეცადა აღელვება დაემალა, მაგრამ რას გამოაპარებდა სანდროს, ჩაიცინა და მის იდეალურ მკერდს სრული თავიაუფლება მისცა, ჯერ შერცხვაა და ინსტიქტურად ხელები გადაიჯვარწდინა, მაგრამ მერე თავის ქცევაზე თვიტონვე ჩაიცინა
-ჩემთან არაფრის არ უნდა შეგრცხვეს...იდეალური ხარ და იდეალურობას ჩემთან აღარ უნდა მალავდე- ნაზად კოცნის ბილიკებად დაუყვა მკერდს და ოთახში იოანას სიამოვნების ხმები გაისმა... მუხლები ერთმანეთს მიაჭირა და თითებით სანდეოს მხრწბს ჩააფრინდა.
ნელი მოძრაობით გაანთავისუფლა შარვლისგან და ნელი მოძრაობიტ გააშლევინა მუხლები, წვივიდან ბარძაყამდე კოცნით აუყვა შემდეგ კი ისევ თუჩებზე დაბრუნდა, თითები ბარძაყებს შიგნიდან ააცურა და მალევე საცვლის შიგით იგრძო შეხევა იოანამ... შეკრთა ლამის გული გაუჩერდა...
-სანდრო...
-მენდობი?
-სამუდამოდ...
-მიყვარხარ და ჩემთვის ერთადერთი ხარ..პირველი ვინც ასე მიახლოვდება...
-გულს არასდროს გატკენ, გპირდები... გპირდები-ლოყაზე აკოცა..
იმ ღამით თითქოს სხვა სამყაროში გადავიდა, გასცდა გალაქტიკას და სამყაროს ზღვარს მიაღწია, გრძნობდა როგორ ხდებოდა სანდროს ნაწილი და სხეულში თიტქოს ყვავილები იწყებდნენ ყვავილობას...
იმ ღამით ორი ერთმანეთზე გაგიჟებული ერთი მთლიანობა გახდა...

1 წლის შემდეგ.
-რას ქვიაა იოანა ოთახში არ არის? გააფრინე?-
-წერილი დაუტოვებია-აღელვებული შევიდა თამარი და ელენეს წერილი გამოგლიჯა.
-"მეჯვარეებო აბა თქვენ იცით დავფიქრდით მე და ჩემი ქმარუკა და ძალიან შეგვაშინა იმ ფაქტმა მთელუ დღე რომ სუფრასთან სახე მომცინარი მოგვიწევდა ჯდომა, დიდი წინააღმდეგობის მიუხედავდ ხელი მოვკიდე და ახლა მივდივართ, ჩვენ ჯვრის წერაც გვეყო და უკვე ცოლ-ქმარი ვართ.
ისე შეაპარა ეს ამმბავი დედას რომ გულმა არ დაარტყას, სტუმრებსაც ბოდიში განუცხადეთ შენ და თამარამ, მერე კი მიკროფონში ჩაყვირეთ - დაუკაააარიიით უპატარძლოო ქორწილიაააააა..
ისე იმხიარულეთ ვითომ მანდ ვართ.გვიყვარხართ და გკოცნით ძალიან ბერს...
ჩემი აზრით იცის ვინც ვიქნები
P.s. ჩვენზე არ იდარდოთ, ყაზბეგში ვიქნებით.შეგეხმიაებით ხოლემ"
-ეს გოგო ნამდვილი გიჟიაა
-რა ვქნათ ახლა?
-აეეეეე დაუკარიიით უპატარძლოოო ქორწილიააააა - ხელი გადახვია თამარმა ელენეს და სიცილით წერილის ფრიალით გავიდნენ დარბაზში და დამსწრე საზოგადოებას ყველაფერი აუხსნეს.
.....
- ესეც ასე ქორწილიდან მოგიტაცე ქმარო.
-გადარეული ხარ,
-მეზარება ბანალურობა, გამიგე ამხელა მუცლით იქქ ჯდომა ძაან მეზარება...
-წლის ნიუსი : სანდრო ხუციშვილი ისევ შარში ეხვევა, ცოლმა ის საკუთარი ქორწილიდან მოუტაცა.
-მომწონს კარგი სტატია იქნება- თავი მხარზე ჩამოსდო და კისერში აკოცა
-მიყვარხარ!
-მეც - ხელები მაგრად მოხვია სანდრომ და გულში ჩაიხუტა, გრძელ სკამზე იჯდნენ და უყურწბდენნ ულამაზეს ამწვანებულ მთებს.თბილისში კი გრიალებდნენ უპატარძლო ქორწილში.

დასასრული.
**********

გამარჯობა, რაღაც ღრმა, დიდად აზრიანი ისტორია შეიძლება არაა, შეიძლება კი არა არააა, უბრლო ისტოიაა უბრალო წყვილებით.
მაგრამ მაინც მომინდა გაზიარება.
ამაზეც ვევრი ვიყოყმანე მაგრამ მაინც დავდე, შეიძლება ბანალური ისტორიაა თუმცა მაინც.
იქნებ ისტორიებში მაინც იყოს ყველაფერი კარგად და ლამაზად.

მადლიბა ყველას სიახლეებზე კომენტარებს რომ მიწერთ ხოლემე, ძალიან მახარებთ და ამჯერადაც თუ კი თქვენი სურვილი იქნება გაზიარება,სიამოვნებით წავიკითხავ თქვენს აზრს ამ ისტორიასთან დაკავშირებით.

(შეცდომებისთვის კვლავ ბოდიში და თუ კი წაკითხვაში დრო დაკარგულად მიიჩნიეთ ამისთვისაც ბოდიში, ვწუხვარ)
სიყვ: ალტერი.