როცა გაეღვიძა ელენეს გაეღიმა. არიცოდა რატომ, მაგრამ ეღიმებოდა. საათს რომ შეხედა 12-ს უჩვენებდა. ახლა ნოა არ ყავდა გვერდით რომ გაეღვიძებინა, ხოლო მისმა მშობლებმა ჩათვალეს რომ ძალიან დაღლილი იქნებოდა და უკეთესი იქნებოდა თუ ნორმალურად გამოიძინებდა.
ადგა მოემზადა და ქვევით ჩავიდა.
- დილამშვიდობისა
- დილამშვიდობისა დე. მამა სადაა?
- პურის საყიდლად გავიდა და მოვა
- ვერ გამაღვიძეთ მე? მე გავიდოდი პურის საყიდლად მამას რომ აგზავნი
- არაუშავს გაივარჯიშებს.
- თქვენ არ იცვლებით მოკლედ
- ჩვენ არა მაგრამ შენ შეიცვალე შვილო
- მე?
- ჰო შენ. როგორ შეგიყვარდა ელენე ის ბიჭი მაინც ვერ გამიგია. მან ხომ მოგიტაცა
- დედა მამა რომ შეგიყვარდა შენ თავს ეკითხებოდი რატომ შემიყვარდაო? არა ხომ? ჰოდა მე რანაირად აგიხსნა რატომ შემიყვარდა
- რას აპირებ მერე ერთად უნდა იყოთ. ურთიერთობის გაგრძელებას ალირებ?
- რათქმაუნდა. ვიცი თქვენ არ მოგეწონებათ, მაგრამ მის გარეშე ვერ გავძლებ დე
- მესმის შენი. როცა მშობლები დათოსთან შეხვედრას მიშლიდნენ რას აღარ მოვიფიქრებდი რომ შევხვედროდი. ერთხელ ჩემი ოთახის ფანჯრიდანაც კი გავიპარე, რომ მენახა.
- და შენ რატომ გიშლიდნენ მამას რა აქვს დასაწუნი
- სხვას უნდოდა ჩემი ცოლობა. მათ თვალში ის ვიღაც უფრო კარგი იყი ვიდრე მამაშენი
- მამაჩემზე უკეთესი მაინც ვერ იქნებოდა
ქეთოს გაეღიმა
- შეგიძლია ზოგჯერ შეხვდე, მაგრამ ნუ მიეჩვევი ძალიან გთხოვ რომ გული არ გატკინოს. არ მინდა მერე დაიტანჯო
- მან კიარა მეშინია მე არ ვატკინო გული
- რას ამბობ დე
- მას ისე ძალიან ვუყვარვარ რომ ვერ მატკენს გულს, მაგრამ მე....მეც ძალიან მიყვარს, მაგრამ მეშინია..... მეშინია რომ რამე ისეთი არ გავაკეთო რითიც გულს ვატკენ.
- შენ ასეთი არ ხარ დე გულს არ ატკენ. შენ პირველად ხარ შეყვარებული და იმას აკეთებ რასაც ფიქრობ ამიტომ როცა რეალური და ბუნებრივი ხარ მას არ ეტკინება.
- იცი გამოცდებისთვის რომ უნდა ვემზადო მითხრა დაგეხმარებიო. როცა შევხდებით ყოველთვის ჩამაწერები წამოიღე და მე დაგეხმარები სწავლაშიო
- ვერაფერს ვიტყვი. მაიცება ეგ ბიჭი უკვე
- ჯერ სად ხარ- გაეცინა ელენეს
- მასზეც მომიყევი ცოტა.
- ყავს დედა მაია და და ლიზა. მამა არ ყავს. უნივერსიტეტი დაამთავრა. იმერეთში ცხოვრობენ, მაგრამ თვითონ აქაც ხშირადაა. თუმცა იმერეთში ურჩევნია.
- ხასიათით როგორია
- განსხვავებული.
- მაინც
- ყოველთვის ცდილობს მხიარული იყო. არ უნდა რომ რამე გეწყინოს. რასაც ეტყვი ყველაფერს გისრულებს ოღონდაც არ მოიწყინო დაბედნიერი იყო, მაგრამ მის ღირსებას არავის შეალახიებს და არც სხვისას შელახავს. რაც მთავარია ღირსეულად იქცევა როგორც ანუ ნამდვილ ქართველს შეეფერება.
- კარგი ადამიანი ჩანს. მინდა გავიცნო. მაინც ვნერვიულობ როცა ჩემთვის უცხო ადამიანთან გაქვს ურთიერთობა.
- ნუ ღელავ ქეთო.
ამ დროს დათოც მოვიდა და პური მოიტანა.
- დილამშვიდობისა მა
- დილამშვიდობისა. გაიღვიძე უკვე?
- კი და შენ გელოდებოდი.
- შენ რომ ნამცხვარი გიყვარს ის წამოგიღე
- აუ რაკაი ხარ მა რომ იცოდე მოდი უნდა გაკოცო
- კაი გეყო ამდენი კოცნა.
- საჭმელი უკვე მზადაა მოდით ვისაუზმოთ- გამოსძახა ქეთომ სამზარეულოდან
-მოვდივართ- ითხრა ელენემ და მამასთან ერთად მაგიდას მიუსხდა.
შუა ჭამის დროს დათომ დაიწყო საუბარი
- დღეს რა გეგმები გაქვს შვილო
- ისეთი არაფერი ნინა მოვა და გავისეირნებთ.
- მარტო ნინასთან ერთად?
- არვიცი
- ანუ?
- შეიძლება ნოასაც შევხდე
- სახლში როდის დაბრუნდები?
- არვიცი რომელზე დავბრუნდე?
- შენ უკვე სრულწლოვანი ხარ ელენე, მაგრამ იმედია ძალიან არ დაიგვიანებ ჩვენც გვენატრები.
- კაი მა ვეცდები ადრე მოვიდე. ცოტა ნინაჩკასთან ჭორაობა მჭირდება.
- ფრთხილდ იყავი
- კაი დე
ისაუზმეს ელენემ მიეხმარა ალაგებაში, მერე ზემოთ ავიდა გამოიცვალა, დაემშვიდობა ორივეს და წავიდა. ნინა უკვე გარეთ ელოდებოდა.
- ღმერთო კიდევ არ მჯერა რომ დაბრუნდი
- არც მე
- სად წავიდეთ.
- რავი სადმე
- ჩვენს პარკში რა
- კაი. მომენატრა თან
- უშენოდ არ დავდიოდი და მეც მომენატრა.
- ჰო
- იმას არ დაურეკავ?
- მის სახელს რატომ არავინ ამბობს?
- კაი ნოას არ დაურეკავ?
- თვითონ დამირეკავ დააცადე. იცის რომ გვიან ვიღვიძებ
პარკში წავიდნენ. მისვლისთანავე ნაყინები იყიდეს და დასხდნენ. ნოამაც არ დააყივნა და დარეკა
- ხომ გითხარი თვითონ დარეკავს თქო
- ალო
- .............
- კარგად შენ?
- ........
- მე და ნინა პარკში ვართ გამოსულები. მოხვალ?
- .......
- ველოდებოდი შენ როდის დამირეკავდი
- .......
- კაი უნდა გავთიშო მალე მოდი მომენატრე და თან ნინა უნდა გაგაცნო
-........
- კაი.
- ცოტას ვღელავ ელენე
- რატომ?
- ცხოვრებაში პირველად შენი შეყვარებული უნდა გავიცნო. ადვილი საქმე არაა
- იცოდე შენ რომ იცი ისე რომ დაიწყო რაღაცეების მოყოლა მოგკლავ
- რაიყო იმას უმალავ?
- ვერ ხარ შენ ხომ? იმდენი სიგიჟე გვაქვს ერთად გაკეთებული მაგან რომ გაიგოს შეიძლება გადავუყვარდე. ეს ბოლო რათქმაუნდა ხუმრობით ვთქვი.
-ჰო ვეცდები არ დავიწყო
20 წუთში ნოაც მოვიდა. ჯერ ელენეს ჩაეხუტა.
- შენ გარეშე გეფიცები წუთიც ვეღარ ვუძლებ- უჩურჩულა ელენემ
- ეგ მე მკითხე რა დღეში ვარ არავინ რომ აღარ მიშლის ნერვებს
- არ გამაბრაზო ახლა იცოდე
- კაი გეხუმრე. გიჟივით გამოვვარდი სახლიდან რომ თქვი პარკში ვარო.
ნინამ ჩაახველა რომ მისი არსებობა შეეხსენებია.
- ეს ნინა ჩემი საუკეთესო დაქალი პრონციპში და უფრო. ნინა ეს კი ნოა ჩემი სიყვარული.
- სასიამოვნოა.
- ჩემთვისაც- უთხრა ნოამ და ხელი ჩამოართვა
- ესეიგი შენ ხარ ის ვინ ამის გული მოიგო?
- კი მე ვარ- ნოას გაეცინა
- ჰმ.
- სად წავიდეთ?- იკითხა ნოამ
- არსად პარკში დავრჩეთ. მომენატრა აქაურობა
- რამე არ შევჭამოთ?
- ჩვენ უკვე ვჭამეთ ნაყინები შენთვის იყიდე თუ გინდა
- მე არ მიყვარს. რამე ტკბილს ვიყიდი და მოვალ.
- აუ ჩემთვის წყალი იყიდე რა პირი გამიშრა- უთხრა ელენემ
- კაი. - ნინას შეხედა რომ მისი პასუხი მოესმინა რა უნდოდა
- მე არაფერი მინდა
- კაი მე შევარჩევ მაშინ.
ნოამ მაღაზიაში წავიდა
- აუ ელენე ახლა მივხდი რატომაც შეგიყვარდა
- რატომ?
- სასწაული ბიჭია. თან სიმპატიურიც. ამაზე მეტი რა გინდა.
- ანუ კარგია?
- მგონი. ჯერ კარგად ვერ შევაფასებ ცოტა უნდა ვესაუბრო.
- ჰო ოღონდ ზედმეტი არაფერი თქვა.
- კაი ჰო.
ნოც დაბრუნდა მაღაზიიდან. წვენები წყალი და ტკბილეულები მოიტანა.
- მადლობა
- მადლობა
- არაფრის.
- შენ ელენეს კლსელი ხარ ხომ როგორც ვიცი?
- კი
- შენ რაზე უნდა აბარო?
- მე სამედიცინოზე.
- რთული პროფესია აგირჩევია
- ჰო ალბათ, მაგრამ სხვა პროფესიაზე უბრალოდ ვწრც ვფიქრობ.
- რაც შენ გინდა ის უნდა აირჩიო და სხვის აზრა არ უნდა მოუსმინო.
- ჰო მართალი ხარ. მე და ელენეს ერთ უნივერსიტეტში გვინდა ჩაბარება, რომ ერთად ვიყოთ.
- მაგას რა ჯობია მერე.
- ჰო ამის გარეშე ვერ გავძლებ. ეს რომ არ მყავდეს მერე მე ვისთან ერთად უნდა ვიგიჟო
ელენემ ხელი მიკეა, მაგრამ უკვე გვიანი იყო.
- მაინც რას გიჟობთ?- მიხვდა ნოა რომ ნინა მოყოლას აპირებდა
- ნუ ისეთს არაფერს- იმხელაზე უჯიქა ელენემ რომ გადაიფიქრა
- ძალიან მაინტერესებს. ელენე არ მიყვება ხოლმე მასეთ რამეებს
- მოგიყვები საყვარელო ოღონდ მერე
- კაი რა მოყვეს აცალე. აქ ხომ გასაცნობად ვართ მოსულები.
თანხმობაზე აღარც მოუსმენია ნინას პირდაპირ დაიწყო.
- ერთხელ ჩვენს უბანში ფეხბურთს თამაშობდნენ. ჩვენ რათქმაუნდა ჩვენი უბნის ბიჭებისკენ ვიყავით. საკმაოდ ბევრი მაყურებელი ყავდა. ჰოდა ჩვენებმა წააგეს სამწუხაროდ პენალტების სერიაში. ჩვენ ყველა მაინც ვამხნევებდით ჩვემს გუნდს და ვეუბნებოდით რომ სხვა დროს აუცილებლად დაამარცხებდნენ. ეს მოწინააღმდეგე გუნდის ფორვარდმა გაიგონა და მოგვაძახა მიდით გაამხნევეთ არ იტირონო. ელენეს რათქმაუნდა გადაეკეტა. ბიჭები აპირებდნენ საქმის გარჩევას, მაგრამ განა ეს ვინმეს აცდიდა? ბიჭებს უთხრა რომ ორი წუთი დაეცადათ. მე ელენეს გავყევი ვიცოდი რომ რაღაც ჩაიფიქრა. იმ ბიჭთან მივიდა დადაუძახა
- ჰეი შენ ფორვარდო
ისიც ჩქარა შემოტრიალდა მიხვდა რომ მას ეძახდნენ.
- რა გინდა. უნდა მომილოცო? ალბათ კიდევ ვერ დაამშვიდეთ ხომ
- ჰო უნდა მოგილოცო ოღონდ ჩემებურად
- შენებურად როგო?
- გაჩერდი- ვუჩირჩულე მე ყურში
- როგორ და აი ასე- უთხრა და მუშტი პირდაპირ სახეში უთავაზა. ის ბიჭი ისე გაბრაზდა მეგონა მიახრჩობდა ელენეს, მაგრამ ჩვენი ბიჭები მოვიდნენ და მერე იმათაც ვერაფერი თქვეს. ისე კი ბოლოს ამან მაინც მიაძახა ქალები ხართ და მოგებით ბლატაობთო მერე ისევ ბიჭებმა გააჩუმეს ეს გიჟი თორემ შეიძლება იმ ბიჭისგან ვერცერთს ვეღარ გამოგვეგლიჯა ხელიდან.
- ვაი შენ მართლა ასეთი გიჟი ხარ? ბიჭს როგორ დაარტყი?- გაოცებული იყო ნოა და თან ეცინებოდა
- ისედაც არ იყვნენ ბიჭები კარგად რომ წააგეს და მაგასთან რომ გამეშვა შეიძლება ეცემათ. მეც გადამეკეტა მერე და დავარტყი ისე არ ვაპირებდია რაფერს ერთო ორი სიტყვა უნდა მეთქვა.
- ჰო შენ მასე ამბობდი პარკში ერთ ბიჭს წვენი რომ გადაასხი.
- გეყო ნინა
- არ მოყვეს- შეეწინაღმდეგა ნოა
- ანუ მე და ელენე ამ პარკში ვიყავით. ერთმა ბიჭმა ჩაგვიარა გვერდი შეყვარებულთან ერთად იყო. ჩვენც თვალი გავაყოლეგ რატომღაც და დავინახეთ პატარა ბიჭს, რომელიც ხურდას იყხოვდა როგორ წამოარტყა ვითომ ხუმრობით ხელი. ელენემ წავიდა ერთი ორი სიტყვა უნდა ვუთხრა მაგ იდიოტსო ჰოდა ხელში რომ წვენი ქონდა ვითომ შემთხვევით გადაასხა. იმანაც ვერაფერი უთხრა რას ეტყოდა. მთლიანად გაწეპილი წავიდა სახლში
- აუ თქვენ რანაირები ყოფილხართ
- ეს რაც მე მოგიყევი ერთი მეათასედი ნაწილია ალბათ.
- სასიამოვნო ადამიანი ხარ და სხვა დროსაც სიამოვნებით მოგისმენ.
- მადლობა
- აბა ახლა რა ვქნათ სადმე გავისეირნოთ კიდევ?- იმითხა ელენემ
- დიდი სიამოვნებით- წამოდგა ფეხზე ნინა და ნოაც ადგა. ელენემ ნოას ხელი ჩაკიდა და უმისამართოდ დაიწყეს სიარული.
ნინას რა გააჩერებდა ჰოდა იმდენი რამე მოყვა მასზე და ელენეზე რომ მიხვდა სახლში მივიდოდნენ თუ არა ელენე დაურეკავდა და გვარიანადაც გალანძღავდა, მაგრამ მერე ერთად იცი ებდნენ მაინც მათ ამბებს რომ გაიხსენებდნენ.
- ნოა შენ სულ ასეთი დასტოინი ტიპი იყავი?- კითხა ნინამ
- გააჩნია სიტუაციას
- შენ არ ჩადიხარ ხოლმე სიგიჟეებს?
- ზოგჯერ
- მოგვიყევი მერე თორემ მე ენას ვერ ვაჩერებ
- ერთხელ მესამე კურსზე როცა ვიყავი გამოცდებზე ლექტორმა ის მასალაც შეიტანა რომელიც ბოლომდე არ გვქონდა დასრულებული. ამიტომ დაბალი ქულები მივიღეთ. შემდეგ დეეს ისევ მისი ლექცია გვქონდა და პროტესტის ნიშნად ყველამ დავტოვეთ და გარეთ გამოვედით. ეს ისეთი არაფერია, მაგრამ დაახლოებით სამი წლის წინ მე და ჩემს ძმაკაცებს დალევა გვინდოდა, მაგრმამ საკმარისი ფული არ გვქონდა ჰოდა შევედით შევუკვეთეთ ყველაფერი რაც გვინდოდა და მერე ჩხუბი ავუტეხეთ მეორე მაგიდაზე მასხდომებს. ძლივს გაგვაშველეს და გარეთ გაგვყარეს ასე უფასოდ დავლიეთ და წამოვედით.
- არც შენ ყოფილხარ ძალიან მშვიდი. - უთხრა ელენემ
- ჰო, მაგრამ შენ ვერ შეგედრები.
- ნწ
კიდევ დიდხანს ისეირნეს. ნოა მანქნით იყო ჯერ ნინა მიიყვანეს სახლში და მერე ელენეს სახლისკენ წავიდნენ.
- ეს მანქანა შენია?
- კი
- მეგონა მარტო ცხენზე ჯირითი გიყვარდა
- თბილისში ვიყენებ ამას თირე ისე იმერეთში სულ ცხენით ვმოძრაობ.
- ჩემთან როდის მოხვალ.
- როცა შენ გინდა
- ასე მარტივად?
- ცდას რამე აზრი აქვს?
- ნერვიულობ?
- კი
- დედაჩემსაც უნდა შენი გაცნობა ძალიან. ამბობს ჩემთვის უცხო ადამიანს რომ ხვდები მაინც არ ვგრძნობ თავს კარგადო.
- ანუ რაც შეიძლება მალე უნდა მოვიდე
- ისე არ მინდა გამომივიდეს რომ რამეს გაძალებ. შეიძლება არც არაფერი გამოვიდეს და ერთ დღეს დავშორდეთ და ამიტომ ეს გაცნობა მაადრევი არ იყოს.
ნოამ დაამუხრუჭა და ელენე ცოტა წინგავარდა
- რას ამბობ ელე? მე ჩემს გრძნობებში დარწმუნებილი ვარ, და მინდა რომ მთელი ცხოვრება შენთან ერთად გავატარო. მინდა რომ ყველა ჩემი შვილის დედა შენ იყო, მაგრამ შენ თუ არ ხარ დარწმუნებული შენს გრძნობებში მაშინ დავიცადოთ.
- მე ეს არ მიგულისხმია. და ჩემს გრძნობებში სრულიად დარწმუნებული ვარ. უშენოდ ერთი კვირაც ვერ გავძლებ
- აბა რაშია საქმე?
- რაც დავბრუნდი სახლში რამდენიმე დღე გავიდა და ასე პირდაპირ რომ ჩემი მშობლების გაცნობას გეუბნები რავიცი მგონია რომ გაძალებ და შენ არ გინდა გაცნობა.
- მისმინე ელე. თუ შენს მშობლებს გავიცნობ უფრო მშვიდად ვიქნები, რადგან მინდა რომ მენდობიდნენ და ყოველ შეხვედრაზე იმის შიში არ ჰქონდეთ რომ ისევ მოგიტაცებ. იცი რამდენს ნიშნავს შენი მშობლების აზრი ჩემთვის?
- მაპატიე გთხოვ
- უნდა დაგსაჯო მაგ საქციელისთვის
- ჰმ რითი?
- ამით- ელენესკენ გადაიხარა, თმა გადაუწია და მონატრებულ ტუჩებზე აკოცა
- შენ სხვა სასჯელი არ იცი?
- ყველას ეს მირჩევნია
- ტკბილო
- მწარევ
- აქ გააჩერე აქედან ფეხით მივალ სახლამდე არ მინდა ჩემმა ჭორიკანა მეზობლებმა დამინახონ
- ოხ ეს ხალხი.
- მოდი გაკოცო და წავიდე
- არ მინდა რომ წახვიდე
- სულ ასე ნუწუწუნებ. საღამოს დაგირეკავ.
ლიყაზე აკოცა ელენემ და მანქნიდან გადავიდა. სახლში რომ მივიდა უკვე 5 იყო საათი.
- საკმაოდ ადრე მოვსულვარ
- დე მა სად ხართ?
- სამზარეულოში ვარ
- რაღაც კარგი სუნი მცემს რას აკეთებ?
- კრუასანები მთხოვა მამაშენმა და იმას ვაცხობ
- თვითონ სადაა?
- ოთახშია ძინავს
- კაი შემოვალ დაგეხმარები.
ფეხზე გაიხადა და პირდაპირ სამზარეულოში შევიდა
- დე ხელებს დავიბან და მოვალ
- კაი
- მივედი. რაში დაგეხმარო?
- მიდი იმას შეუხედე არ დაიწვას.
გაზწურაში შეიჭყიტა და ისევ დედას მიუბრუნდა
- ჯერ ცოტა აკლია
- მოდი მაშინ და ეს ჯემი აქ ჩადე
- უუ არ მიყვარს ჯემი იმედია ნიგვზიანიც გააკეთე
- კი
- კიდე კარგი
- რა ქენით შენდა ნინამ თუ სხვებიც იყვნენ?
- დე პირდაპირ შეგიძლია მკითხო იყო თუ არა ის
- კარგი იყო თუ არა ნოა
- კი იყო. ნინა გავაცანი.
- ჩვენ როდის გაგვაცნობ?
- არვიცი როდის გინდათ თქვენ. მასაც ძალიან უნდა თქვენი გაცნობა ასე მითხრა თუ გავიცნობ უკეთესი იქნება ჩემთვისაც და მათთვისაცო, რადგან ყოველი შეხვედრისას იმის შიში აღარ ექნებიან რომ მოგიტაცებო.
- ჭკვიანი ყოფილა
- საკმაოდ
- რადგან შენს მეთვრამეტე დავადებისდღეზე აქ არ იყავი მამა გადაწყვიტა დაგვიანებით გადაგიხადოს დაბადებისდღე რესტორანში
- მართლა?
- ჰო და შეგიძლია ნოაც დაპატიჟო და გაგვაცნო
- კარგი აზრია. მადლობა დე რომ ამდენია უფლებას მაძლევთ
- შენ სრულწლოვანი ხარ უკვე
- ჰო მარა ჯერ ვერ მივეჩვიე კიდევ რომ 18 წლის ვარ
- მალე მიეჩვევი
- იმედია. ავალ მამას გავაღვიძებ გამოცხვა უკვე ეს კრუასანები
უკან მამა და შვილი ერთად დაბრუნდნენ.
- მა დედამ რაღაც მითხრა
- რა გითხრა?
- ჩემს დაბადებისდღეზე
- ჰო დარწმუნებული ვარ იმასაც მოგიყვებოდა რომელ რესტორანში ვაპირებთ გადახდას
- კი ყველაფერი მითხრა და ისიც რომ ნოას დაპატიჟება შემიძლია რომ დედამაც გაიცნოს შენ კი უკეთესად.
- ჰო ეგეც ვუთხარი
- აუ ძალიან მიყვარხართ ორივე.
- ჩვენც ძალიან
- გამოცხვა ესენი და წამო ვჭამოთ მე ყავას გავადუღებ.
- ჩემი უშაქრო შვილო ხომ იცი
- რადამავიწყებს მა მაგას.
ყავა გაადუღა მშობლებს მიუტანა და მამას მიუბრუნდა?
- მა დიდი დაბადებისდღე არ მინდა. ყველა მომხდარზე მკითხავს და არმინდა ყველას ვუხსნა. ანუ ნათესავებმა მეორე დღესვე მინახულეს და იციან ყველაფერი ამიტომ მხოლოდ მათ დავპტიჟებ და მეგობრებს
- კლასელები?
ელენეს იმიტომ არ უნდოდა კლასელების დაპატიჟება რომ მაშინ საბაც უნდა დაეპატიჟებინა, არადა მისი თვალით დანახვაც კი არ უნდოდა
- კარგი კლასელებიც
-ზეგისთვის შევუთანხმდი. ხვალ მოემზადებით შენთვისაც რაღაცეები იყიდე. იმედია მთელს ბაზრობას არ შემოივლით და მერე საღამოს დაღლილები არ იქნებით
- ხომ იცი მა რომ მასეთი პრეტენზიულიც არ ვარ
- გეხუმრე
- მე ავალ ჩემს ოთახში და დავურეკავ კლასელებს ნათესავებს თქვენ დაურეკეთ
- კაი მიდი ადი
ავიდა ოთახში ტელეფონი მოიმარჯვა და პირველი რათქმაუნდა ნოსთან დარეკა.
- როგორ ხარ?
-.......
- მეც კარგად. სად ხარ რას შვრები?
-........
- ჰმ მეც მომინდა ეხლა ნაყინი იმედია მაცივარში იქნება
-......
- ჰო რავი. ნოა ზეგ მამაჩემი 18 წლის დაბადებისდღეს აღნიშნავს რესტორანში უნდა უნდათ რომ აენც მოხვიდე. რაც მთავარია მე მინდა რომ იქ იყო
- ......
- ჰო ჩემმა მშობლებმა, იმიტომ რომ დედას უნდა რომ გაგიცნოს
-........
- ჰო ცოტა გაირეპეტიციე- გარცინა ელენეს და ფანჯარასთან მივიდა
-........
- კლასელებიც უნდა დავპატიჟო
- .......
- მერე ის რომ საბაც იქნება
-........
- მართალი არ იქნება ლამაზი რომ არ დავპატიჟო
-........
- გთხოვ იქ არაფერი გააკეთო და არაფერი უთხრა
-........
- ჩემი ხათრით ჩემს დაბადებისდღეს ხომარ ჩაშლი იდიოტი საბას გამო
- .......
- ჰო იმედია შეიკავებ თავს
- ........
- იცოდე ყველანაირად შეიძლება შეეცადოს შემს გაღიზიანებას, მაგრამ შენ იმ დღეს თავი უნდა შეიკავო მხოლოდ იმდღეს, რადგან პირველივე შეხვედრაზე არ მინდა დედას ცუდი შთაბეჭდილება დარჩეს და თუ შეურაწყოფას მოგაყენებს რესტორნის გარეთ შეგიძლია თავყბა გაუერთიანო
-........
- ჰო თვითონ გამაძულა თავი
-........
-ხომ მოხვალ ?
- ......
- ხვალ მაღაზიებში უნდა გავიარო და რამე შევარჩიო ისე მეზარება ყიდვის პროცესი
- ........
- აჰაა ანუ მწვანე მუხლზე კაბა მომიხდება. მაგით რამეს ხომარ მიმანიშნებთ ბატონო ნოა რომ მოკლე კაბა არ ჩავიცვა?
-.......
- მე რაღაც ისე მომეჩვენა.
-.........
- ტყუილის თქმა შენც არ გეხერხება და ბოლოს მაინც გამოტყდები ხოლმე
- ......
- ააა ესეიგი შენ რომ ჯერ არავის არ იცნობ და სულ ჩემს გვერდით ვერ იქნები და ვერ დამიცავ მაგიტომ არ ჩავიცვა ხომ? და რისგან უნდა დამიცვა?
- .......
ელენეს გულიანად გაეცინა
- ბიჭებისგან? რასისულელეა თავის დაცვა მეც შემიძლია. ან მათი გამაშიშვლებელი მზერა რაღა ჯანდაბაა? კაი რაც არის არის
- .......
- მეც მიყვარხარ უნდა წავიდე სხვებსაც უნდა დავურეკო
-........
- კარგად
როგორ ეზარებოდა ყველასთან დარეკვა
საბა ბოლოსთვის შემოინახა
- საბა მინდოდა
-........
- კაი დაველოდები შორსაა?
-.........
- კარგით- 2 წუთი ელოდებოდა სანამ საბა მივიდოდა ტელეფონამდე
- ალო საბა შენ ხარ?
-......
- ხო მე ვარ
-......
- შენი მზრუნველი საუბრები შენთვის შეინახე მე უკვე აღარ მჭირდება. იმისთვის დაგირეკე რომ ზეგ ჩემს დაბადებისდღეზე დაგპატიჟო.
-.......
-ვიცი რომ უკვე მქონდა მაგრამ მამაჩემმა დაიჟინა მაინც უნდა გადაგიხადოო
-........
- კაი მისამართს მოგწერ
ჩქარა გათიშა ტელეფონი და საკუთარ თავზე ბრაზდებოდა რომ ერთ დროს ეს იდიოტი მოსწონდა.
ხვალინდელი დღეც გათენდა ქეთომ დილაადრიანა გააღვიძა ელენე და საყიდლებზე წაიყვანა. ჯერ ქეთომ იყიდა ბორდოსფერი კაბა და ელენეს ჯერი დადგა. ბევრი არ უვლია, რადგან როცა ერთ ერთ მაღაზუაში შევიდა აურათზე სადაც გოგო ეხატა ზუსტად ისეთი კაბა ეცვა როგორიც ნოამ უთხრა.
- უკაცრავად ასეთი კაბა ხომარ გაქვთ?
- აქ არ გვაქვს, მაგრამ მგონი სარდაფში უნდა იყოს ორი თუ სამი ცალი ზომებში. ერთი თვის წინ გვქონდა ეს კაბები და როცა დარჩენილი სამი აღარ გაიყიდა ქვემოთ ჩავიტანეთ წავალ ვნახავ
- კარგით გელოდებით
მართლაც აღმოჩნდა ელენს ზომა მწვანე სწორი მუხლზე კაბა, რომელსაც გული საკმაოდ ამოღებული ჰქონდა და მკერდს უფრო მიმზიდველს ხდიდა. გრძელ სახელოებიანი იყო და ბოლოში ფართე სახელო ჰქონდა ისეთი ლამაზი იყო და ისე უხდებოდა ელენეს რომ ქეთოც კი გაოცებული დარჩა.
- ვყიდულობთ
- კარგით სალაროსთან წამოვრძანდით მე კი ამას შეგიფუთავთ
სახლში რომ მივიდნენ ისეთი დაღლილები იყვნენ როგორც დათომ იწანასწარმეტყვეკა წინა დღით, მაგრამ არა იმიტომ რომ დიდხანს იარეს, არამედ იმიტომ რომ ძალიან ცხელოდა გარეთ. მის ოთახში აიტანა ელენემ კაბა რომ კიდევ ერთხელ ჩაეცვა. ნოსაც დაურეკა, მაგრამ ბევრი თხოვნის მიუხედავად არ უთხრა როგორი კაბა იყიდა. დაიძინა და დაელოდა როდის გათენდებოსა ხვალინდელი დღე.
მაღვიძარამ გააღვიძა დილით. ადგა ტელეფონს დახედა და ნოას ესემესი დახვდა ,, დილამშვიდობისა ერთი სული მაქვს როდის გნახავ" ელენემაც არ დააყოვნა პასუხის გაცემა ,, დილამშვიდობისა ცოტა კიდევ მოგიწევს ლოდინი სულ ცოტახანი"
მოემზადა და სალონში წავიდა. ძალიან სადა მაკიაჟი გააკეთებია და სახლში დაბრუნდა. ცოტა შეჭამა, რადგან კიდევ 2 საათი ვერ მივიდოდნენ რესტორანში. მერე ზემოთ ავიდა და კაბა ისე ჩაიცვა რომ მაკიაჟი არ გაეფუჭებია. თმები გაშლილი და დასწორებული ჰქონდა. მერე თავისი მაღალქუსლებიანი შავი ფეხსაცმელიც ჩაიცვა და დაბლა ჩავიდა
- მე მზად ვარ
- ძალიან ლამაზი ხარ შვილო- უთხრა მამამისმა და მხარზე ხელი მოუთათუნა. არ უკოცნია რომ მაკიაჟი არ გაფუჭებოდა.
- ჩემი ფერია ხარ საყვარელო
- ყველას შვილი დედის ფერია როგორაა დე- გაეცინა ელენეს
- რავქნა სხვა სიტყვებს ვერ ვპოულობ.
- წავიდეთ არ მინდა დავაგვიანოთ
- კარგი წავიდეთ არაფერი დაგრჩეთ იცოდეთ და შუა გზიდან არ დამაბრუნოთ
- მე ყველაფერი ავიღე
- მეც
- მაშინ წავიდეთ
გზაში 35 წუთი დასჭირდათ თითქმის.
სტუმრები უკვე მისული იყვნენ და ელენეს ელოდებოდნენ. მშობლებთან ერთად შევიდა დარბაზში და ყველამ ელენეს მიაპყრო მზერა. ამაყად მიაბიჯებდა მაგიდისკენ. პირველი ნინა მივიდა, მიულოცა და საჩუქარიც მისცა. მერე დანარჩენები. იმდენი საჩუქრია დაკავება რომ გაუჭირდა მერე თავისუფალ სკამზე აწყობდა. საბა მიიწევდა ელენესკე ამდროს ნოაც ჩემოვიდა დარბაზში, მაგრამ ელენე ზურგით იდგა და ვერ ხედავდა.
- გილოცავ ელენე ყველაფერს კარგს გისურვებ- ლოყაზე უნდა ეკოცნა, მაგრამ ელენემ თავი უკან გასწია და საბაც მიხვდა რომ არუნდა ეკოცნა.
- მადლობა
- მე დალაპარაკება მინდა შენთან მოგვიანებით
ელენემ დაინახა მისკენ მომავალი ნოა და ეცადა საბა გაეშვა
- მერე ვილაპარაკოთ ახლა არ მცალია ხომ ხედავ
- კარგი- საბა მის მაგიდასთან დაბრუნდა.
ნოამ ლოყაზე ნაზად აკოცა და ყურში უჩურჩულა
- ჩემ აღწერილ კაბას ემთხვევა, მაგრამ ამაშიც კი ისეთი ოამაზი ხარ რომ მაინც უნდა გადევნო თვალყური
- ოხ ეს ბიჭები- ელენემაც ყურში უჩურჩულა
დათომ ქეთოს უთხრა რომ ეს იყო ნოა. ქეთომ კარგად შეათვალიერა. მის მანერებს აკვირდებოდა
- ვიზუალზე ვერაფერს იტყვი და ვერც დაიწუნებ ვნახოთ შინაგანად და ხასიათით როგორია
- ვნახოთ
მერე ნოამ ბეჭედი ამოიღო და ფრთხილად და რაც დეიძლება ნელა თითზე გაუკეთა
- დედაჩემმა ალბათ ამ წამს ბევრი რამე გაიფიქრა
- ამჯერად სანერვიულო არ აქვს ეს უბრალო ბეჭედია და არა საქორწინო

- დათო ეს რას ნიშნავს?
- არაფერს ქეთო არაფერს რასუნდა ნუშნავდეს უბრალო ბეჭედია და ასე ნუ მიშტერებიხარ ისედაც უჩნდება ხალხს კითხვა ვინ არის ეს ბიჭი
-კარგი ჰო კარგი

-ჩემს გვერდით დაჯექი- უთხრა ელენემ და ნოას ხელი ჩაკიდა
- უხერხული არ იქნება მშობლებთან რომ არ დაჯდები?
- მშობლები უკვე დასხდნენ და იქ ადგილი არაა მე ნინასთან უნდა დავჯდე შენ კი ჩემს გვერდით.
სუფრის თავში ტრადიციი თამადა იჯდა. ელენეც ახლოს იჯდა თამადასთან . ელენეს და ნოს პირდაპირ საბა იჯდა.
- ის არის ხომ საბა?
- კი შემ საიდან იცი?
- როცა არ აკოცნინე იქიდამ მივხდი
- ხომ გახსოვს რაც გითხარი
- ნუ ნერვიულობ ეგ მე ვერ გამაღიზიანებს ისე რომ დღეს მწყობრიდან გამომიყვანოს
- მადლობა
- ჩშ
თამადამ დაიწყო სადღეგრძელოების თქმა და ელენეს ქება და დიდება როგორც სჩვევიათ ხოლმე. ელენეს კი უწევდა ყველაზე და ყველა შექებაზე მადლობა ეხადა. მერე მუსიკა ჩაირთო ქართული ცეკვა იყო. ელენემ მის ერთ ერთ კლასელთან ერთად იცეკვა და მაყურებელთა ოვაციებიც დაიმსახურა.
- არდაგვიწყებია ცეკვა
- არც შენ გიუშ
მერე თანამედროვე მუსიკა ჩაირთო და ახალგაზრდები გაიფამტენ მთელს სცენაზე. ნოა ძალით გაიყვანა.
- არ ვიცი მე ცეკვა
- თანამედროვე ცეკვებს სწავლება არ უნდა უბრალოდ ხელი და ფეხები ამოძრავე თან ხომ არ გინდა სხვას ვეცეკვო?
- ბოლო სიტყვებმა იმოქმედა
- ასეც ვიცოდი
საცეკვაო ადგილის შუაგულში შევიდნენ და იქ დაიწყეს ცეკვა რომ ცნობისმოყვარე ხალხის მზერა აერიდებინათ
- დედაშენს როდის გამაცნობ
- ამ ცეკვის მერე
ცეკვა დასრულდა და ორივე ქეთოსკენ და დათოსკენ წავიდნენ , რომლებიც ცოტა მოშორებით იდგნენ მაგიდიდან და ელენეს ბიძას ესაუბრებიდნენ.
- დედა გაიცანი ეს ნოაა, ნოა ეს დედაჩემია ქეთო
- მიხარია თქვენი გაცნობა- უთხრა ნოამ და ხელი ჩამოართვა
- ჩემთვისაც
- ბოდიშს გიხდით ყველაფრითვის რისი გამივლაც სამი თვის მანძილზე მოგიხდათ ვიცი რომ ჩემი ბოდიშები ყველაზე სულელურად გეჩვენებად, ამგრამ ჩემი მხრიდან არასწორი და არაკაცური საქციელი იქნება ბოდიშის არმოხდა იმედია შეძლებთ ერთ დღეს მაპატიოთ
-თქვენ უკვე ისეთ შთაბეჭდილებას ახდენთ ჩემზე არ მგონია გამიჭირდეს პატიება უბრალოდ მემახსოვრება ის სამი თვე ესაა და ეს. ასევე მინდა მადლობა გადაგიხადოთ რომ ჩემი შვილი გადაარჩინეთ ელენემ მიამბო ყველაფერი
- ის ჭრილობები არაფერი რაც შესაძლოა მოეყენებინა იმას თუ ელენე ვერ ან არ შემიყვარებდა, მაგრამ საბედნიეროდ გამიმართლა.
- იმედია მომეცემა საშუალება უკეთ გავიცნოთ ერთმანეთი
- მოხარული ვიქნები.
- თქვენ როგორ ბრძანდებით ბატონო დათო?
- კარგად თავად?
- შესანიშნავად
- კარგია
- თქვენის ნებართვით ელენეს საცეკვაოდ გავიწვევ
- რათქმაუნდა
ხელი ჩასჭიდა ელენეს და საცეკვაოდ წაიყვანა ნელ ვალსს აყოლებდნენ სხეულს.
- ამ ბიჭმა იცის როგორ უნდა ისაუროს- თქვა ქეთომ
- მეც ეგრე ვფიქრობ
- პირველი შთაბეჭდილება კარგი იყო.
- ნამდვილად

- საბა თვალს არ გაცილებს
- შენ ნუ მიაქცევ ყურადღებას
- რთულია
- და მაინც
- კარგი.
- ვალსს უკეთესად ცეკვავ
- ცეკვა ჩემი საქმე ნამდვილად არ არის
ამ დროს ნოამ დაინახა საბა როგორ დაიძრა მათკენ
- საბა მოდის ჩვენსკენ
- სავარაუდოდ ცეკვა უნდა გთხოვ ახლა არაფერი უთხრა
- როგორ?
- მე ვეტყვი რაც საჭიროა
- არა გეცეკვოს თუ უნდა მაგრამ მერე ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ
- იმედია ხუმრობ
- ნწ
- შეიძლება იუბილარს ვეცეკვო?
- მე ვცეკვავ მგონი უკვე- უპასუხა ელენემ
- არ ვიცი ეს ვინარის მაგრამ იმედია პრობლემა არ ექნება
- რათქმაუნდა- ელენე გაოცებული უყურებდა როგორ დაუთმო საბას თავისი ადგილი კიარ წყენია უბრალოდ გაოცდა.
- ძალიან ლამაზი ხარ
- მადლობა
სიმღერა შეწყდა და ელენე ნოასკენ წავიდა, მაგრამ საბამ შეაჩერა
- საუბარი მინდა გთხოვ
- ახლა არა
- მნიშვნელოვანია. მაჯში ხელი ჩაავლო და ფრთხილად წაიყვანა აივნისკენ.
დათო ნოასთან მივიდა და ჩუმად უთხრა
- შენს ადგილას არ მოვითმენდი
- ოჰო. მე ელენეს თხოვნით არაფერი ვუთხარი თქვენზე შთაბეჭდულების გამო თქვენ კი ჩემსკენ ხართ და მირჩევთ რომ იმ არსებას თავყბა გავუერთიანო? თუ მომესმა?- გაეღიმა ნოას დათოს საქციელზე
- არ მოგესმა უბრალოდ ისე მოაგვარე ეს საქმე რომ ქეთომ და სხვებმა არ შეგამჩნიონ
-ახლა ვხდები თქვენი შვილი ვისაც გავს.
- კონპლიმენტად მივიღებ
- წავალ სანამ გვიანი არაა
- კარგი

- გისმენ რა გინდა?
- მაპატიე რომ შენი გატაცების შემდეგ ნორმალურად ვერ ვაზროვმებდი და სხვასთან მქონდა ურთიერთობა, მაგრამ ეს შეცდომა იყო. მალევე დავშორდი, რადგან მივხდი რომ შენნაირი არავინაა. გთხოვ ნუ მიმატოვებ
- მე სხვა მიყვარს
- ვინ სხვა ის იდიოტი, რომელიც გეცეკვებოდა?
- ნორმალურად ილაპარაკე.
- და რომარ ვილაპარაკო?- ელენეს უახლოვდებოდა გაბრაზებული მზერით
- მაში ისე გცემ რომ დარბაზში შემოსვლის შეგრცხვება.
- ოჰო გმირი მოსულა
- საბა მკრმალურად ილაპარაკე მეთქი. ნოა გთხოვ დამშვიდდი- ახლა ნოას მიყბრუნდა ელენე
- გარეთ დავილაპარაკოთ თუ შეიძლება და თუ არ გეშინია რათქმაუნდა
- შენი უნდა მეშინოდეს? კარგი დავილაპარაკოთ
- არა არა ნოა არ გაყვე გთხოვ არ წახვიდეთ
- გადი და ორ წუთში გამოვალ რამე რომ არ იეჭვონ
- კარგი.
საბა გავიდა
- ნოა არ გინდა გთხოვ იდიოტია
- დამავიდდი ელე. შენ ხომ ჩემი ელე ხარ ძლიერი და ლამაზი. მშობლებთან მიდი და არაფერი შეიმჩნიო დედასთან მამაშენმა ისედაც იცის?
- იცის?
- ხომ მან მითხრა რომ მეცემა ის იდიოტი.
- ვაუ მამას ნახე. ფრთხილად იყავი კარგი?
- მშვიდად საყვარელო. - შუბლზე აკოცა და წავიდა. ელენეც მამასთან მივიდა შეშინებული სახით. შეეცადა არ ენერვიულა, მაგრამ არაფერი გამოსდიოდა

ვიცი ბევრი გალოდინეთ. ბოდიში და იმედი მაქვს რომ მოგეწონებათ