*მეორე დღე*
დილით ადრე ავდექი და სმიტების ოჯახთან შესახვედრად მოვემზადე, როგორ მეზარება და არ მინდა ჯოშუას ნახვა. ცუდი შეგრძნება მაქვს.
მამამ დამიძახა კაბა ჩავიცვი და მაშინვე ქვევით ჩავედი.

ვისადილეთ და ცოტა ვისაუბრეთ, ჩემდა გასაკვირად ქოტწილზე სიტყვაც არ დასცდენიათ, ერთსაათიანი მოსაწყენი საუბრის შემდეგ მისის და მისტერ სმიტებმა და მამაჩემმა მის კაბინეტში განაგრძეს საუბრობა ბიზნესზე.

მე გარეთ გავედი აუზის წინ დავდექი და უეცრად ვიგრძენი ვიღაც მეხებოდა ავხტი და უკან გავბრუნდი
-რა ჯანდაბაა
ჯოშუა:არ ინერვულო პატარავ, შენი მომვალი ქმარია
-ქმარი? ეს არასოდეს მოხდება - და მისი ხელები მოვიშორე.
ჯოშუა:მაგასაც ნახავ, მალე ჩემი გახდები, რეალურად უფრო ლამაზი ყოფილხარ-და ისევ შემეხო თმებზე შემდეგ მისი ხელი ავიღე და დავარტი.
-კიდევ ერთხელ შემეხები და მკვდარი ხარ და არასოდეს გავხდები შენი ცოლი, გასაგებია?

შემდეგ იქაურობას გავეცალე სწრაფად ავედი ოთახში კომფორტული ტანსაცმელი ჩავიცვი და იქ წავედი სადაც თავს დავიმშვიდებდი გზაში ლაილას მივწერე, ჩემს საუკეთესო მეგობარს რომ მოსულიყო, მანაც არ დააყოვნა და მიხვდა სადაც მიბდიოდი.
ლაილა: დარწმუნებული ხარ? ძალიან ძლიერია.
-ჩემში ეჭვი გეპარება? ულვე არაერთხელ დავამარცხე.
ლაილა: ზუსტად მაგიტომ მეშინია, გაგანადგურებს, სძულს როდესაც ვინმე მასზე უკეთესია.
-მიყურე-და უცებ რინგზე ავედი.
ფრედიმ სამამდე დაითვალა და ბრძოლა დაიწყო, ლაილა მართალი იყო თბალის დახამხამება ვერ მოვასწარი რომ უკვე ძირს ვეგდე, მაგრამ წამოვდექი და ბრძოლა განვაგრძე. მომწონდა რინგზე დგომა, მართლა მომწონდა, ამ დროს ვმშვიდდები, თავს ძლიერად ვგრძნობ და ფიქრებისგან ვთავისუფლდები. საბოლოოდ მაინც გავიმარჯვე.
ქვემოთ ჩავედი ხალხი ყვიროდა და შემდეგ სადღაც გარბოდნენ, მე ლეილას ძებნა დავიწყე.
-რა ხდება
ლეილა:პოლიცია
-ჯანდაბა, ამ თვეში მესამედ, გავიქცეთ თორემ ჩემი ძმის რისხვას ამჯერად ვერ გადავურჩები.
ლეილა მანქანისკენ წავიდა როდესაც პოლიციამ გზა გადამიჭრა და დაკავებას აპირებდა, მაგრამ საოცრად სიმპათიური მაღალი ფიგურა შეეწინააღმდეგა
უცნობი: ამ ახალგაზრდა ქალბატონს მე მივხედავ.
უეცრად მის ძლიერ ხელეში მომიქცია და მანქანაში ჩამაგდო.

-უკაცრავად
-ჰმმ, ვიცოდი რომ დაუმორჩილებწლი იქნებოდი,შენზე ბევრი მსმენია, მატეო მიყვებოდა.
-ვინ ხარ და საერთოდ ჩემს ძმას საიდან იცნობ.
-იმის ფონზე რომ ამ წამს დაკავებისგან გადაგარჩინე ძალიან უხეში ხარ.
-არ მჭირდება შენი დახმარება.
-წადი
-რა?
-უბრალოდ სახლში წადი.
მეც უცებ მანქანიდან გადმოვედი და ლაილასთან მივვარდი, ტარება დაიწყო და ყველაფერი მოვუყევი, ჯოშუაზეც და ამ უცნობზე.
ლაილა: ვის აინტერესებს ჯოშუა, მასზე მომიყევი
-რა? იცნობ?
ლაილა:არა, მაგრამ დაინახე? სრულყოფილებაა, ს რ უ ლ ყ ო ფ ი ლ ე ბ ა
- ძალიან ამეტებ, სიმპათიური იყო, მაგრამ ასეთიც არა. კარგი რა მნიშვნელობა აქვს სახლში მიმიყვანე ხვალ კომპანიაში ვარ წასასვლელი.

მეორე დილით კომპანიაში წასბლამდე ჩემს საყვარელ კაგეში გავიარე და დონატები ვჭამე, როცა მამასთან მივედი შეხვედრაზე იყო, ამიტომ კაბინეტთან ვუცდიდი და როცა ხალხი დაიშალა არ დავაყოვნე და შევვარდი.
მამა:მოხვედი საყვარელო
უკან ვიღაც კაცი დავინახე, ფანჯარას გაჰყურებდა და ყურადღება არ მიმიქცევია
მამა:ხო მართლა გაიცანი, ჩემი პარტნიორი დიეგო პაბლო მარტინეზი.
შემოტრიალდა და პირღია დავრჩი, ეს ის კაცია გუშინ რომ გადამარჩინა, მანქანაში ჩამტენა და არ შემიძლია ავღნიშნო დღეს უფრო კარგად გამოიყურებოდა, მისი ცისფერი თვალებით შემომხედა და სახეზე ეშმაკური ღიმილი დასთამაშებდა, შავი პიჯაკი ეცვა და თმები ისევე სრულყოფილად ჰქონდა დავარცხნილი, როგორიც თვითონ იყო.
დიეგო: გამარჯობა, მის მაქქოულ, სასიამოვნოა საბოლოოდ თქვენთან შეხვედრა, და თბალი ჩამიკრა.