დღე -1- 07.08.20

სკოლა რომ დავამთავრე ჩემი პირველი სიყვარული აღარ მინახავს ,თვალითაც აღარ მინახავს . არადა მატელი 4 წელი მასზე ფიქრში და იცნებაში ვატარებდი. რამდენ ბიჭზე ვთქვი უარი და რამდენი რამე გავმაზე ცხოვრებაში ყველაფერი გიორგის ბრალია. მაგრამ მე ის ხომ ასე ძალიან მიყვარდა , მხოლოდ მისგამო დავთმე მას კი ჩემთან მოსვლაზე და მოკითხვაზეც კი არაფერი უფიქრია. ალბათ მხოლოდ გაკვრით იცის ვინვარ, შეიძლება არც კი იცოდეს, აი მეკი მასზე ყველაფერი ვიცი , თანაც დეტალებში. მოკლედ 19 წელი ისე გავიდა რომ სიყვარული მხოლოდ ერთხელ მესტუმრე გიორგი რაჭველის სახით . ისიც უიმედო . მაგრამ 19 წლის ასაკში ცვლილებები უნდა მოხდეს , იმედიმაქვს რომ მოხდება. აბა სხვაშემთხვევაში ამ ისტორიას არც დავწერდი , ისეთივე მდორე იქნებოდა ჩემი ცხოვრება როგორც აქამდე . მოკლედ ეს ისტორია როგორც ჩემი ცხოვრება ზედმეტად ჩახლართულია. და ისტორიის დასაწყისს ვერ ვპოულობ . ხოდა მოკლედ აქედან დავიწყებ . მოსაშვილზე ქოფიშოფი ალბათ იცით, აუ ზუსტად მანდ ვიჯექით მე და ჩემი გოგოები, მაშო მაყაშვილი და კესო მესხორაძე და ბათუმის პაესტკას ვგეგმავდით . დაიგეგმა ჩვენი ერთკვირიანი ნანატრი დასვენება და დავიძარით ბათუმისკენ . მატარებელში, ამ ჯანდაბა უხილავი მომაკვდინებელი ბაქტერიების გადამკიდე , მთელი 5 საათი იმ რაღაცა საზიზღარი მგუდავი პირბადით ვიჯექით. ერთი დიდი ნერვოზი ავიკიდე ამ მატარებელში. ასე უხასიათოდ , ნერვებ დათხრილი, და გაღიზიანებული გავედი მოსაწევადით მოსაწევად . და რა ვერ დაინახა ჩემმა თვალებმა? მთელი 4 წელი ყველგან სადაც არ უნდა წავსულიყავი ჩემი გული და თვალები მხოლოდ ერთადამიანს ეძებდა, ყველგან და ყოველთვის , ეს იყო გიორგი რაჭველი. შემთხვევით თუ გამიმართლებდა და დავინახავდი მხოლოდ შორიდან გავუღიმებდი და ისიც ხელს დამიქნევდა ხოლმე ,ისიც ზრდილობის გამო ,იცოდა მისი სკოლელი და აჩრდილი რომ ვიყავი. ნუ აჩრდილი არვიცი იმიტორო ყოველთვის ძაან დასტოინად მეჭირა ხოლმე თავი . ხოდა ნუ მოკლედ ამ იდიოტიზმი პირბადის გამო პირველად ცხოვრებაში გიორგი რაჭველი რომელიც წინ მედგა ვერ შევამჩნიე , ვერ დავინახე . ნუ ალბათ იმდენი ვეჩიჩინე ჩემთავს ამბიჭის დავიწყებაზე მართლა დავივიწყე . მაგრამ როდესაც ჩემმა მეორე სკოლელმა ,მისმა ძმაკაცმა ,ლუკა ნოზაძემ ,დამინახა, თავი ვერ შეიკავა და შუა მატარებელში ელენეს გაკიოდა . ან საიდან მიცნო იმხელა ბენდენა მქონდა პირზე აკრული, აბა ამ პირბადეს ვერვუძლებ და რამე ხომ უნდა გამეკეთებინა , თორე კორონამდე პირბადე შეიკლავდა ჩემს ნერვებს . ხოდა ამ ელენეზე გავიხედე და დავინახე ლუკა ნოზაძე , გიორგი რაჭველი , კოტუნა იოსელიანი და კიდე ვიღაც ორი ტიპი რომლებსაც ჯერ არვიცნობდი . ხო დამავიწყდა მეთქვა ლუკას ვიცნობდი ერთ უნივერსიტეტში ვიყავით, სხვადასხვა ფაკულტეტზე და მხოლოდ პერეკურისდროს ვხვდებოდით იშვიათად ერთმანეთს, ამიტომ არ იცნობდა მაშოს და კესოს . ხელი დავუქნიე და ჩემ გოგოებს დავუბრიალე თვალები და გადასაკოცნად გავეშურე . ხო ვიცი კორონაზე ვწუწუნებ რაც წერა დავიწყე მაგრამ , ესე ძაან კიარმეშინია კორონასი , პროსტა მომწონს ამაზე წუწუნი .
-ვა პრივეტ -ვესალმები ყველას ნაცნობ უცნობს და კესოს სანთებელა უნდა გამოვართვა რომ ხუთი ანთებული სანთებელა მოდის ჩემსკენ.
-იმენა მალენახარ რა - მეუბნება ლუკა
-ხო აი ცოტა მიკლია - ჩემმა ნერვოზულმა პასუხმა არ დააყოვნა
-რას შვები როგორხარ? საით გაგიწევია - მომაყარა კითხვების კორიანტელი ლუკამ , ისე მეკითხებოდა თითქოს ძაან აინტერესებდეს , პროსტა ზრდილობის გამო მკითხა . მაგრამ ვგრძნობდი როგორმიყურებდა გიორგი და კარგად მაკვირდებოდა თითქოს თავიდან ბოლომდე შემისწავლა, თვალს არ მაშორებდა , არვიცი ზუსტად მართალივარ თუ არა მაგრამ ამას ვგრძნობდი . მოაშოს დაკვირვებულ თვალს თუ დავუჯერებთ იოსელიანი კოტეც არ მაშორებდა თვალს და არც ის მაღალი ბიჭი .
-ბათუმში . თქვენ ? - ვალდებულების მოხდის მიზნით ვიკითხე . ვიცოდი აზრი რომ არ ქონდა . ისეთი ახლო ურთიერთობა არგვქონდა ერთად რომ გვეგულავა ან პლიაჟზე ერთად ჩავსულიყავით ან ერთად გვეჭამა , მაგრამ რას ვიფიქრებდი სულ ერთად თუ ვიქნებოდით.
-ჩვენც -მეუბნება თავისი ბოხი ხმით გიორგი და ამ წყეული პირბადის ქვეშაც კი ვიგრძენი მისი ჩაღიმება. არაფერი არ ვუპასუხე . გოგოებისკენ გავტრიალდი და მოწევა გავაგრძელე . მერე გავიდა დრო მეორე პერეკურზე გავედი . ამჯერად ის მაღალი ბიჭი გიორგი და ლუკა იდგნენ მეც მარტო ვიყავი გამოსული. რაღაცა ისტორიას ყვებოდა ლუკა და ესენი ბოლო ხმაზე როხროხებდნენ. მე სანთებელა როგორც ყოველთვის არმქონდა და საწყალი ბავშვის იმიჯი შევიქმენი.
-აუუუ სანთებელათი უნდა დამეხმაროთ - შევოდებული ხმით ვთხოვ .
-რათქმაუნდა -ჯიბიდან სანდებელა ამოიღო ლუკამ და მომიკიდა. გიორგი და ის მთასავით ბიჭი საფეხურზე ისხდნენ და ლუკა ვიღაცის პაროდიას აკეთებდა მეც სახით მათკენ უხერხულად ვეწეოდი .
-რაამბავია კლაშიჰ - თქვათუარა ლუკამ სიცილი წამსკდა , ავყევი სიცილში
-მაგას ხელი უნდა დაამატო და იმენა სიხახარ- ვეუბნები სიცილით , არვიცი რატო მარა კონტაქტში შესვლა ამით ვცადე , მთავარია გამოვიდა.
-ხოხო ბაზარიარაა -მეუბნება ლუკა და თავიდან აკეთებს ხელ დამატებულ ვერსიას , რაც ბევრადუკეთესი გამოვიდა . სიხასგან ,სიყვაზე გადავედით , მერე არახამიაზე, მერე ღლონტზე და მოკლედ მთელი სკოლის სამასწავლებლოს პაროდიები ვაკეთეთ . მეც ავყევი ლუკას რათქმაუნდა . ერთ პაროდიას მერთი ღერი მოყვა მეორეს მეორე. თანდათან გვემატებოდნენ ბავშვები, ჯერ ის მეორე უცნობი ბიჭი შემოგვიერთდა მერე კოტუნა და ბოლოს კესო და მაშო მოვიდნენ . ბოლოს ყველა ერთხმადვხარხარებდით . ცოტა მერე პოლიტიკაზე იყო დავა და ასე გაგვყავდა დრო სხამებზე აღარც დავმჯდარბართ , იმ საწყალ საფეხურზე რომელზეც 3 კაცზე მეტი არ ეტეოდა მორიგეობით ვისხედით 4 კაცი . ასე გავატარეთ თბილისიდან ურეკამდე დრო . ურეკში უკვე მივხვდით რომ მალე დამშვიდობება მოგვიწევდა რადგან ბათუმშიბჩვენი გზები იყოფოდა . მაგრამ ამ გზაზე თითქოს რაღაცა ვერვიყავი ჩვეულ ფორმაში . გიორგისკენ ერთხელაც არ გამიხედავ , ჩემი თავის მიკვირდა ასე როგორ ვიდექი მყარად . სამაგიეროდ იმ მაღალმა ბიჭმა ნიკუშა ჯაფარიძემ , რომელთანაც მსუბუქი ფლირტის რეჟიმში ვმგზავრობდი ძალიან სასიამოვნო შთაბეჭდილება დამიტოვა . სიმართლეროვთქვა მაგბიჭის გამო ვიყავი იქ , თან დრო გამყავდა თან ზაფხულის დასვენება ფლირტის გარეშეარ არსებობს და სტარტისთვის მშვენიერი ბიჭი შევარჩიე . რაც შეეხება მაშოს მეორეუცხო ბიჭი არ აშორებდა თვალს . და მაშოსთქმით კოტე და გიორგი სიმწარეს ძლივს იკავებდნენ შენი ვითომ მსუფუქი ფლირტით. კესო ყველაზე მარტოსული ადამიანია რომელიც ყოველგვარი ფლირტის და სიყვარულობანას გარეშეც თავს ბედნიერად გრძნობს , ფემინისტი, და ეგეთი გოიმი კიარაა როყვიროდეს ჩემი საშო მე მეკუთვნისო , ანკიდე იმას რომ კაცები ზედმეტი ტვირთია ქალისთვის , რომ მათ გარეშე უკეთესად ვიქნებით, ყბელაზე დიდი სისიულელე რაცკი ოდესმე მსმენია , ორივე სქესმა რომ ერთმანეთი დავაბალანსოთ არა? და ერთმანეთის საქმეებში არ ჩავყოთ ჩვენი დიდი ცხვირები ? ყველამ ჩვენს ცხოვრებას რომ მივხედოთ არა? ამდენს ვერიაზრებს ესხალხი. ხოდა რას ვამბობდი , კესო ესეთი გოიმი კიარაა ,გოიმი რო იყოს არც ვემეგობრებოდი , უბრალოდ ეგეთი ტიპია ეზარება ეს ურთიერთობები და რაქნას ?
ჩავედით ბათუმში და ყველასგან მოულოდნელად ლუკა გვეკითხება ამ დამშვიდობების მერე უკვე რო გავტრიალდით ასე მოგვაძახა
-თუ გშიათ არგინდათ ერთად ვჭამოთ? - რათქმაუნდა რომ გვინდა . პროსტა ეს ქართული , თბილისური პონტი ალბათ ყველამ იცით , თავი უნდა დავიფასოთ . მაგრამ მე ეგრე არვფიქრობ უნდა გააკეთო იმას რასაც შენი ინტუიცია გკარნახობს . ხოდა მე ჩვენი შეხვედრა ბედისწერას მივანდე და ყველას გადავუწყვიტე ბედი
-არა არგვინდა . თურამე შევხვდებით თვერადა სასიამოვნო იყო თქვენთან ერთად მგზავრობა და ვისაც არგიცნობთ თქვენი გაცანობა - თან თვალი არ მოვაშორე ნიკუშას . მაშო მაგრად დაიბნა , არ მოელოდა ჩემგან ამ სვლას . მაგრამ მეშინოდა , თავი რომ ვერ გამეკონტროლებინა გიორგისთან . მარა ამდენიხანი თუ ვაკონტროლე და არნაირი გრძნობა არმქონდა ესეიგი იმ ვითომ სიყვარულის წამონათებამ გადამიარა? ნუ მოკლედ როგორც ჩამოვყალიბდი 1 წლის წილნ როცა საბოლოდ გადავწყვიტე ,გიორგი დამეკიდებინა რადგან ზედმეტად დიდ დრო წაიყო ჩემმ- ფეტიშმა გიორგიზე , ასეც მოვიქცევი . რო შემომიბრუნდეს მერე რავქნა ?! ისევ აღარშემიძლია !

წავედით კესოს სახლში და საღამოს უკვე კაფეში ვიჯექით წივი ყავიების შეკვეთით . რაღაცა ისტორიებს ვიხსენებდით და ბილო ხმაზე ვიცინოდით
-ნაცნობმა სიცილი გავიგე და გამიხარდა, ასე უმისამართოდ რომ დაგვტოვეთ შუადღეს . როგორც ჩანს ბედისწერამ მერორე შანსი მოგვცა .- ლუკა ყურში ჩამკისკისწბდა და იქითა მაგიდიდან ბიჭები გვიყურებდნენ.
-ხო რახან ბედისწერააა ჩვენ ვერაფერს ვიზავთ .
-შეიძლება თქვენთან დავსხდეთ ხომ ? - ისე მითხრა რომ ამას კითხვად ვერ მივიღებდი . ინტონაციით ეს მითხრა “დღეს უკვე ერთხელ დაგვიკიდე ეხა ვჯდებით თქვენთან “ არა რო არმინდოდეს ამათ მოვისვამდი ასე არხეინად გვერძე . თითქოს რაღაცა ძალამ მიბიძგა ხმა არ ამომეღო . და მიმეშვა ამათ ნებაზე იმიტომ აღმოვჩნდი გიორგის და ნიკუშას შუაში . მთელი საღამო ვფიქრობდი . თითქოს წარსულის და მომავლის შუაში ვიჯექი. შანსი რომ გქონდეთ უკან დაბრუნდებოდით და თქვენ შეცდომებს არ გამოასწორებდით ? არ აიხდენდით იმ ოცნებებს რომელზეც ერთდროს ოცნებობდით? თუ მომავალს გაყვებოდით ? მდინარის მიმართულებით გაცურავდით და ახალი მომავლისკენ გააგრძელებით გზას ? რომელითან უნდა მეფლირტავა წარსულთან თუ მომავლათან ? რომლეი ამერჩია ძველი თუ ახალი? ნაცნობი თუ უცნობი? რაჭველი თუ ჯაფარიძე ? ნიკუშა თუ გიორგი ?


შთაბეჭდილებებს თუ გამიზიარებთ მოხარული ვიქმები რომ შემდეგ თავებში ეს შეცდომები გამოვასწორო და პლიუსები გავამრავლო♥️ ასევე შეგიძლიათ გამიზიაროთ თქვენი აზრები რა მოხდება შემდეგ???