სანამ დავიწყებ გაგაფრთხილებთ
(მგონი იცით კიდეც) ეს თავი იქნება ინტიმური სცენების შემცველი :D
(ვერ გეტყვით რამდენაც კარგად გამოვიდა,მაგრამ იმედია ისიამოვნებთ!)
დავიწყოთ!<3

ლუკასი:
მთელი ღამე არ მეძინა,რადგან ფიქრები არ მასვენებდნენ და როგორც უდიდესი სასჯელი თან მდევდნენ,როგორც კი თვალს ვხუჭავდი.
მეიზე ვფიქრობდი,ჩემზეც,ჩვენს მომავალზე და ასევე ბავშვზე ,რომელიც გაჩნდებოდა,მაგრამ სანამ აქამდე მივალთ ჯერ კიდევ ბევრი თავსატეხი გველოდება.
როგორ იგრძნობს თავს ბავშვი ისეთ ოჯახში,რომელიც უცხო და შემზარავი გრძნობებითა სავსე!
მე და მეი ერთმანეთის პირისპირ ყოველთვის რაღაც გაუგებრობას და ქაოს ვქმნით ,რადგან არ ვიცით სიყვარული...უფრო სწორედ მე არ ვიცი.
დღეს მანქანაში ზედმეტი მომივიდა და კარგად ვხედავდი მის თვალებში სევდას და შიშს,მაგრამ ვერ გავჩერდი და თავი ვერ გავაკონტროლე,სამწუხაროდ კი ყველაფერი მაშინ გაავანალიზე სახლში რომ დავბრუნდით!
ოთახში სულ მარტო დავრჩი,სუსტი ნათების გამო კი სიბნელეში მეტად თამამად შევიგრძენი ნეგატიური ემოციები,იმის გამო რაც ჩავიდინე.
გაავაცნობიერე რომ ზედმეტი მომივიდა და ვინანე,ამიტომ მეის მივაკითხე სააბოლოდ და ბოდიში მოვუხადე,მაგრამ ახლა უფრო მეტად მიჭირს დაძინება!
რატომ ვერ ვწყვეტ ფიქრს?!
ადრე მხოლოდ სამსახურზე ვფიქრობდი და ჩემს საქმეზე,მაგრამ ახლა ერთადერთი რაზევ ფიქრი შემიძლია ჩვენი პრობლემაა,მე და მეის პრობლემა!
რადგან პროგრამა არ ამართლებს და ორივე საფრთხეში ვართ...არადა კარგად ვხვდები რომ ეს ჩემი დანაშაულია და არა მეისი!
ეს მე ვერ შევძელი დღემდე მისი შეყვარება.
არ მეგონა თუ ერთ დღეს ეს საკითხი ჩემს ცხოვრებაში პირველ ადგილს დაიკავებდა ,მაგრამ აი მეც.

მეორე დილით გადავწყვიტე სამსახურში წავსულიყავი,რადგან ამ მდგომარეობაში ვერ ვუყურებ მეის,ზედმეტად უხერხულია უკვე ერთ სახლში ყოფნაც კი!
რადგან ერთადერთი რაზეც ვფიქრობთ ისაა რომ მალე იმის გაკეთება მოგვიწევს რაც ასე ძლიერ არ გვინდა არც ერთს!
გამზადებული ჩავედი პირველ სართულზე და მეიც მისაღებში დამხვდა.
უხერხულად მომესალმა და შემდეგ თვალი ამარიდა ,მეც ასევე თავს უხერხულად ვგრძნობდი და გადავწყვიტე სასწრაფოთ დამეტოვებინა აქაურობა!
მაგრამ გასვლამდეც თავს დავაძალე და მეის ვუთხარი.
-მეი ერთ კვირას გაძლევ,მოემზადე და კვირა საღამოს ვცადოთ.
ამხელა კაცი ვარ და თანაც ყოველთვის თამამი და თავდაჯერებული ვიყავი!
არასოდეს მცხვენოდა იმის რასაც ვიძახდი ,მაგრამ ახლა?
ამ წამს შემრცხვა ეს სიტყვები რომ ვუთხარი,რადგან ეს თემა ასეთი ღიად არ უნდა განიხილებოდეს,მაგრამ ჩვენს სიტუაციაში ვაი რომ არჩევანი არ გვაქვს!
მეის საერთოდ ჩემზე მეტად შერცხვა და მთლიანად გაწითლდა სახეზე,შემდეგ კი მხოლოდ თავის დაქნევა მოახერხა სირცხვილისგან!
ამის შემდეგ მეც ზურგი ვაქციე და სწრაფი ნაბიჯით გავეცალე!
უკვე ცუდად ვიყავი და სუნთქვა მიჭირდა,ამაზე ფიქრით კი მანერვიულებს.
მეი ჩემთვის სულ ერთია?
არა,უკვე ვიცი რომ არა!
ვიცი რომ არ მიყვარს,მაგრამ რაღაცას წარმოადგენს ჩემთვის,ეს უცხო გრძნობაა და არ ვიცი უბრალოდ როგორ ავხსნა!
სხვასთანაც მქონია ინტიმური კავშირი,ვინ მოთვლის,მაგრამ ასე არავისზე არ მინერვიულია!
თავი ყველაზე დიდი სულელი მგონია ამის გამო,მაგრამ კონტროლს ვერ ვუწევ ამას.
ამაზე ვნერვიულობდი სააბოლოდ,რომ მივახწიე ჩემს კომპანიამდე და პირდაპირ ტობიასისკენ გავეშურე ,რომელიც ჩემს კაბინეტში მეგულებოდა!
საბედნიეროდ ამ საქმეში ისე გაერკვა რომ იქამდე სანამ მე არ მეცალა ,ის მართავდა კომპანიას.
ალბათ ამიტომ უფრო ვცემ ხმას,თორემ მასზე ძაალიან ვიყავი გაბრაზებული!
საბედნიეროდ ტობიასი აცნობიერებს თავის დანაშაულს და ხვდება ,რომ ზედმეტად ჩაერია,ამიტომ ამის გამო ბევრჯერ მომიხადა ბოდიში,მაგრამ ვილიამი ჯერ არ ვიცი რას იზავს.
დიდიხანია არ მინახავს,მაგრამ მასთან შეხვედრა და საუბარი მინდა,მასზე ძაალიან გაბრაზებული ვარ.

კარი გიჟივით შევაღე თუ არა ტობიასი შეხტა და დაბნეული მზერა მომაპყრო.
-რა ხდება? ვინმე მოგდევს?
გაფართოვებული თვალებით მკითხა,რაზეც მისკენ ნერვიულობით გავემართე და წინ ხმაურიანად დავუჯექი,შემდეგ კი პირდაპირ საქმეზე გადავედი!
-ტობიას რაღაცაზე ძაალიან ვნერვიულობ და უნდა დამეხმარო.
ეს რომ ვუთხარი გაკვირვებულმა შემომხედა და დაძაბულმა იკითხა.
-რა ხდება? რა გჭირს?
უეცრად კი ისე მეცა რომ შევხტი,რაზეც მშვიდად ვუპასუხე.
-როგორც იცი მეის და მე ცოტახანში მოგვიწევს რაღაცის გაკეთება...იცი ხო ეგ?
ამის თქმა იყო და პირი დააღო და ცოტახანს ასე მიყურა ,მანამ უეცრად ბოლო ხმაზე არ გადაიხარხარა!
ისე რომ კინაღამ სკამიდან გადავარდა!
ამაზე მე შევხტი და მისი გაჩუმება ვეცადე...ვიღაცას ეგონება რომ ვკლავ,ისეთი ხმით ღრიალებს,სიცილიც არ ქვია ამას.
-გაჩუმდი!
ნუ მამცირებ ,ეს დასაცინი არაა!
ეს რომ ვუთხარი სერიოზულად სახით ამომხედა და შემდეგ ისევ სიცილით მკითხა.
-ახლა არ მითხრა რომ ვაჟიშვილი ხარ.
ეს თქვა და მეც გემრიელად წამოვარტყი თავზე.
-ზედმეტი მოგდის!
ვუთხარი თან ბრაზით,რაზეც სიცილით ამოიწუწუნა და შემდეგ მე ამომხედა
ისევ ღიმილით.
-კარგი ,როგორც მეგობარი კიდევ ერთხელ გაგიგებ ყველაზე სულელურ გასაჭირში და მოგისმენ...მიდი დაიწყე! თქვა და ფეხი ფეხზე გადაიდო,რაზეც თვალები გადავატრიალე და შემდეგ ისევ ჩემს ადგილს დავუბრუნდი.
ცოტახანს ვფიქრობდი მეთქვა თუ არა ეს და ამაში მგონი დიდიხანიც დამჭირდა,მაგრამ ტობიასის სახე რომ დავინახე მივხვდი რომ დრო იყო დამეწყო.
-არ ვიცი რა ხდება,მაგრამ ვნერვიულობ.
არც ვაჟიშვილი ვარ და არც მშიშარა! კარგად მიცნობ და იცი როგორი ვარ,ამ საკითხში განსაკუთრებით.
დავასრულე წარბის აწევით,რაზეც თავზე ხელი შემოირტყა და ისევ მომცინარმა ამომხედა.
-განაგრძე.
-არ ვიცი ჩემს თავს რა ხდება,მაგრამ ისე ვნერვიულობ თითქოს ამას პირველად ვაკეთებდე,თან როგორც იცი,მეი უბრალო არაა რომ_
ეს რომ ვთქვი ტობიასი ფეხზე წამოფრინდა და პირზე ხელი ამაფარა,ისე რომ ფაქტობრივად მაგიდაზე იყო გადმოწოლილი!
-ჩუუ,რეებს ლაპარაკობ,არც გაბედო ამ სიტყვის ხსენება,როდესაც ჩემს მეიზე ლაპარაკობ.
თქვა ვითომ სერიოზული სახით და ნელ-ნელა ხელი მიშვა,რაზეც სერიოზულად სახით შევხედე.
-და როდიდანაა შენი ?
ვიკითხე თან წარბის აწევით,რაზეც მან ჩაიცინა.
-ხომარ ეჭვიანობ მაჩო ბიჭო?
ეს თავისი გამაღიზიანებელი გამოსვლა,შეუმჩნეველი არ დამრჩა და გაღიზიანებულმა ვუპასუხე.
-ენას ნუ მიტრიალებ და მომისმინე რასაც ვყვები.
მე ესეთ რაღაცებზე არასოდეს არ ვლაპარაკობ მითუმეტეს შენაირ სულელებთან,ამიტომ მაცადე მოგიყვე!
ეს რომ ვთქვი ვითომ შეურაცხყოფილი სახით ამომხედა და შემდეგ თქვა.
-კარგი,კარგი გისმენ.
-ვთქვი რაც სათქმელი იყო,ერთადერთი რაც შენგან მინდა მოვისმინო ისაა თუ რა გავაკეთო და ეს დაძაბულობა როგორ მოვიხსნა.
ეს რომ ვთქვი თან სირცხვილით ვიწვოდი!
თავი მართლა ჩვიდმეტი წლის ვაჟიშვილი მეგონა,მაგრამ ამჯერად ტობიასმა ჩემი პრობლემა გააიაზრა და ჩაფიქრებულმა მალევე მიპასუხა.
-არის ერთი გამოსავალი!
თქვა და ჩემსკენ გადმოიწია.
-ცოტა სასმელი დაალევინე და შენც დალიე,შემდეგ კი ხო ხვდები...
წარბების თამაშით რომ დაასრულა ვეღარ მოვითმინე და ისევ შემოვულაწუნე,რაზეც ისევ ხარხარით გადაწვა სკამზე!
მე კი თვალების ტრიალით მობეზრებულმა ჩავილაპარაკე.
-დაიწყო.


მეი:
ზუსტად ვიცოდი რომ ლუკასი თავს მარიდებდა,ამაში დარწმუნებული ვიყავი,მითუმეტეს მაშინ ,როდესაც დილა ადრიანად გაიქცა სამსახურში!
უცნაურად იქცევა და უკვე ვფიქრობ რომ ჩემზე მეტადაც ეუხერხულება ის რაც გვევალება ამ რამოდენიმე დღეში!
ცოტა არ იყოს სასაცილოა,მაგრამ რა მაცინებს ,მეც რამისაა გავგიჟდე!
მითუმეტეს იმის შემდეგ რაც მითხრა დილით წასვლამდე.
ერთი კვირას გაძლევ მოსამზადებლადო!
თავი გამოცდემზე მგონია.
ვნერვიულობ,თანაც ისე რომ ცოტაც და ნებისმიერ შემხვედრს მოვუყვები ამ ჩემს პრობლემაზე,ნუ ნებსმიერს თუ არა ,იქნებ დემეს?

ხელის კანკალით დავწერე დიდი ტექსტი ,იმის შესახებ თუ როგორ მიჭირდა და როგორ მეუხერხულებოდა....მან კი მხოლოდ ორი სიტყვა მომაგდო.

—————————-მიმოწერა:
მე:
დემე გთხოვ არ დამცინო ,მაგრამ ლუკასმა მითხრა რომ ბავშვის ჩასახვისთვის მოგვიწევს ის რაღაც გავაკეთოთ (საწოლში)
ხო ხვდები ?
მე კი ძაალიან ვნერვიულობ!
გეფიცები ცოტაც და გავგიჟდები,თან ვგრძნობ რომ მასაც ძაალიან სცხვენია !
ეს ნორმალურია? თუ ჩემი ბრალია რამე?
გთხოვ მითხარი შენ ამ დროს რას განიცდიდი ?
შენც გცხვენოდაა?
გთხოვ დემე რამით გამამხნევე,თორემ გეფიცები ფსიქიატრიულში დამაწვენენ მალე.

დემე: ასეთ რააღაცებს მე რატომ მწერ?
არ გცხვენია მაინც?

მე:კარგი რა!
რა მოხდა?

დემე:არ მახსენდება პირველი ღამის შიშებთან მესაუბრა შენთან.

მე:შენთვის იოლია,კაცი ხარ.

დემე:კაცებსაც ეშინიათ ამ ღამის.

მე:რაა? ანუ ლუკას კი არ სცხვენია არამედ ეშინია!?
მაგრამ რატომ ეშინია?
ვერ ხვდები!

დემე:ალბათ ეშინია ,რომ საკმარისად კარგი არ იქნება და ცუდად დაგამახსოვრდება,ხვდები?

მე:უი,კი ახლ ვხვდები,მაგრამ მას ეს რატომ აღელვებს...

დემე:აი ეს კი არ ვიცი.
———————
ამ საუბრის შემდეგ ჩავფიქრდი...ნუთუ მართლა არსებობს იმის შანსი, რომ ამის ეშინოდეს?
ვერ ვხვდები ეს შესაძლებელია!


ერთი კვირის შემდეგ:
ყოველ დღე სულიერად ვემზადებოდი,ვფიქრობდი,ვკითხულობდი,ვნახულობდი!
მართლა ყველაფერი გავაკეთე რაც შემეძლო რომ მზად ვყოფილიყავი!
ერთი კვირა გავიდაა ბოლოს და ბოლოს!
ეს კი იმას ნიშნავს რომ დროა,დროა.
მაგრამ ბავშვი რომ არ ჩაისახოს,რამდენჯერ უნდა ვცადოთ?!
არა,არა!
ამაზე არ უნდა ვიფიქრო,სისულელეა.

ამაზე ფიქრებში დრო ისე გამეპარა ,რომ ვერც გავიგე და აი უკვე საღამოს რვა საათზე ლუკასი სამსახურიდან დაბრუნდა,დაბრუნდა და ვაი!
დავიძაბე ,გავშეშდი,გამარჯობაც კი ვერ ვუთხარი ნორმალურად,იმდენად ვღელავდი!
ბოლოს და ბოლოს პირდაპირ ხომარ მოგახტება მეი,რა გჭირს?!
ლუკასი კი რატომღაც ძაალიან მშვიდი ჩანდა!
ერთადერთი რამაც დამაბნია ის იყო ,რომ როგორც კი შემოვიდა სამზარეულოში გაემართა და ცოტახანში ბოთლით ხელში გამოვიდა,პლიუს ორი ჭიქა ეჭირა...ეს რას ნიშნავს?
რომანტიულ გარემოს მიქმნის?!
ჩვენ უნდა დავლიოთ?!
უნდა რომ ნასვამი იყოს?!
არ ყოფნის გამბედაობა?!
ჯანდაბა ,თავი მისკდება უკვე,პირდაპირ ვკითხავ და ეგ არის!
-ლუკას,ეს რისთვის?
ანერვიულებულმა ვიკითხე,რაზეც მშვიდად ჩამოასხა ჭიქებში სასმელი და თან ამომხედა.
-ამ წამს ეს ორივეს გვჭირდება,არ მეთანხმები?
ამის გაგონებაზე თვალები გამიფართოვდა,შემდეგ კი ბევრი ვიფიქრე და სააბოლოდ ვკითხე.
-ნერვიულობ რომ არ მომეწონება?
ეს რომ ვიკითხე უეცრად ადგილზე გაშეშდა და გაფართოვებული თვალებით შემომხედა!
აშკარად არ ელოდა ამას!
-სიმართლე თუ გაინტერესებს ,კი.
ეს რომ თქვა ლოყები ამიწითლდა.
-ნუ გეშინია,მე მზად ვარ.
ეს რომ ვუპასუხე ,თან სახეზე ფერი დამეკარგა ნერვიულობისგან!
ბარემ შემოახიე ტანსაცმელი
მეი,რა გჭირს!
ლუკასი მშვიდად მომიახლოვდა და სასმლის ჭიქა გადმომცა.
-ცოტა დავლიოთ და შემდეგ მოგხედავ...გპირდები ეს ღამე არ დაგავიწყდება.
ისეთი სერიოზულად მითხრა ეს,უკვე მუქარა მეგონა!
-ჰაჰ,კარგი!
უხერხული სიცილით ვუპასუხე და სასმელი ხელის კანკალით გამოვართვი!
ერთი ჭიქა ერთი მოსმით დავლიე და ამან საკმაოდ იმოქმედა ჩემზე!
უკვე ცოტა მომეკიდა,ეს კი იმას ნიშნავს რომ შემიძლია კიდევ რამოდენიმე დავლიო და უპრობლემოდ გავაკეთო ეს.
-მიდი დალიე,ეს გჭირდება.
ლუკასმაც იგივე მითხრა რასაც ვფიქრობდი და გაკვირვებულს სავსე ჭიქა გადმომაწოდა,რაზეც უხერხულად გავიღიმე და ეს ჭიქაც უცბად ჩამოვცალე.
მე უკვე დამეტყო სულ რაღაც ორ ჭიქაში რომ დავლიე,მაგრამ ეს ლუკასს დიდათ არ ეტყობოდა!
ალბათ თვითონ არც ღელავს და მე უნდა დამათვროს რომ თავი შევირცხვინო შემდეგ,რა ედარდება!
-შენ რატომ არ სვავ_
მისკენ ამ სიტყვით წავედი,მაგრამ უეცრად რაღაცას წამოვედე და სასმელი ზედ თეთრ საროჩკაზე გადავასხი!
ეს იყო და ეს რომ ვეცი საროჩკაზე და ანერვიულებულმა დავიწყე წმენდა,თან ერთი და იგივეს ვიმეორებდი.
-ბოდიში,ბოდიში!
ახლავე გავწმენდ!
ამას ვაკეთებდი და თან მის მკერდს ვუყურებდი,მან კი სწორედ ამ დროს დამიჭირა ხელი და დამაბნია ამ საქციელით!
ნელა ავწიე თავი და მისი ვნებით სავსე თვალები რომ დავინახე მეტად დიდ გაურკვევლობაში გავეხვიე!
-ეს იმის მანიშნებელია რომ შეგვიძლია გახდა დავიწყოთ.
ეს თქვა უეცრად და ხელები ჩემი მაიკისკენ წამოიღო...თავიდან ძაალიან შემრცხვა და დავიძაბე,ისიც კი ვიფიქრე უეცრად რომ გავაჩერებდი,მაგრამ ბოლო წამს შევაჩერე ჩემი თავი...ეს ჩემი მოვალეობა,თამამი უნდა ვიყო!

მაიკის ქვეშ ნელ-ნელა შემიცურა ხელები და შემდეგ იგივე ტემპით მაიკას ზევით აწევა დაიწყო.
ამ წამს მეგონა რომ გავგიჟდებოდი,რადგან უცნაურად ვიგრძენი თავი!
ეს შეხება ძალიან მესიამოვნა და მეტიც კი მომინდა.
ამაზე ფიქრში ვიყავი და თან მისკენ ვიწეოდი და აი ბოლოს გავბედე კიდეც და მის ტკბილ ტუჩებს დავეწაფე და მთელი გრძნობით ვაკოცე...ეს ჩვენი მეორე კოცნა იყო,მაგრამ თითქოს ყველაზე ნამდვილი.
ისიც ამყვა კოცნაში და თანაც საკმაოდ სწრაფათ!
მისი ვნებიანი კოცნა კი იმდენად დიდ სიამოვნებას იწვევდა ჩემში,რომ მთელს ტანში ჟრუანტელი მივლიდა. უკვე ჩემი აქტიურობის დრო იყო და მეც ნელ-ნელა მისი მაიკის გახდა დავიწყე,თან ვგრძნობდი უკვე როგორ ედებოდა მთელ სხეულს ალკოჰოლი ,რომელიც მეტაც მიმძაფრებდა ამ შეგრძნებებს!
მაიკა მის ტანს მალევე მოვაშორე და მისი მხურვალე სხეული ვიგრძენი.
ეს იყო და ეს უეცრად რომ ხელი მომკიდა და მაგიდაზე ამსვა...ჩემს ფეხებს შორის მოთავსდა და ყელში დამიწყო კოცნა,თან ხელით ნაზად მეფერებოდა მთელ სხეულზე!
ალკოჰოლის სუნით და თან ამ ვნებით ერთად დავთვერი და გონება დავკარგე საერთოდ ,ეს მისი შეხება ამ წამს,კანზე თითქოს ცეცხლს მიკიდებდა!
მისი აჩქარებული სუნთქვაც კი უკვე იმხელა სიამოვნებას მგვრიდა,რომ მზად ვიყავი ეს აქვე გამეკეთებინა,თვითონაც უკვე ქამრის გახსნა დაიწყო ,მაგრამ ბოლო წამს გავაჩერე ,რადგან მივხვდი რამდენად არასწორი იქნებოდა ეს რომ აქ გაგვეკეთებინა,სულ არ მინდოდა ეს ამ სიტუაციაში მომხდარიყო.
ამიტომ აღელვებულმა ამ ყოველივეთი ,გამძაფრებული სუნთქვით ვუჩურჩულე ყურში.
-აქ არა,საძინებელში.
ეს იყო და ეს ხელში რომ ამიყვანა და საძინებელში შევედით თუ არა პირდაპირ საწოლზე დამაწვინა ,თვითონ კი ჩემს ზევით მოთავსდა და მთელს სხეულზე დამიწყო კოცნა .
ეს კოცნა იმხელა სიამოვნებას მგვრიდა, რომ მის თმაში ხელი შევაცურე და თავი რომ ვეღარ შევიკავე, დაბალ ხმაზე კვნესა დავიწყე .
ხელით ვეჭიდებოდი მის თმას,იქამდე სანამ ის მუცელს მიკოცნიდა და
ნელ-ნელა მაღლა ამოდიოდა.
მე კი მეტად ვუმატებდი კვნესას ,ამ ჩემს კვნესაზე კი ვხდებოდი ,რომ კიდევ უფრო დიდი ლტოლვა უჩნდებოდა ჩემს მიმართ და მეტად ვუნდოდი ამ წამს.
ამის გააზრება იყო ,შარვლის ზმეინკა რომ შეიხსნა და სასწრაფოთ გაიხადა შარვალი,შემდეგ კი მომიახლოვდა და ყელში ნაზად მაკოცა ,თან კი უკვე მისი ორგანო ვიგრძენი,რომელიც ჩემში
ნელ-ნელა შემოდიოდა.
ისეთი ნელა აკეთებდა ამას ,რომ აშკარად ვხვდებოდი ცდილობდა ეს ჩემთვის უმტკივნეულო ყოფილიყო.
მისი ვიგრძენი როგორ მოძრაობდა ჩემში ,ეს შეგრძნება კი თან მტკივნეული იყო და თან კი ენით აღუწერელი სიამოვნება.
მაგრამ ცოტახანში ეს ტკივილი ,მთლიანად არაამქვეყნიურმა სიამოვნებამ გადაფარა,სწორედ ამ დროს ვუთხარი კვნესით.
-ააჩქარე...
ამის თქმაზე
მან სწრაფად დაიწყო მოძრაობა ,ამით კი მართლაც საოცარ სიამოვნებას მანიჭებდა !
მე კი უკვე ხმადაბლა ვეღარ ვკვნესდი და სააბოლოდ ბოლო ხმაზე დავიწყე კვნესა.
მისი ხმაც ძლიერდებოდა ,მძიმედ სუნთქავდა და თვალებზე ჰქონდა შავი თმა ჩამოფარებული,თმა რომელიც სულ სველი იყო.
ხელი ერთ ბარკალზე ჩამკიდა და მთელი ძალით მომიჭირა,თან თვითონაც უკვე შეუმჩნევლად დაიწყო კვნესა.
მაგრამ უეცრად საერთოდ ის გააკეთა რასაც არ მოველოდი და ერთი მოძრაობით თავის ზევიდან მომაქცია.
ეს უფრო შესანიშნავი გრძნობა იყო,რადგან ამას ვაკეთებდი ისე რომ ის სირცხვილი რაც აქამდე იყო, მთლიანად დამვიწყებოდა!
ამის გააზრებაზე მე მეტად დავიწყე მოძრაობა ,ლუკასი ხელით მეხმარებოდა ამაში ...ჩვენ ორივემ თავი დავკარგეთ ვნებაში,რომელიც აქამდეც იყო ჩვენში,მალულად.

ავტორი:
კედლები გაჟღენთილი იყო ორი სხეულის მიერ გამოყოფილი აურით, რომლებსაც ახლა არ ადარდებდათ არაფერ და არავინ.
მათთვის დედამიწა გაჩერდა და მხოლოდ ისინი დარჩნენ ამ პლანეტაზე სულიერნი!
ლუკასი მეის სახეს აკვირდებოდა,რომელსაც მთვარე ლამაზად ანათებდა და მის მშვენიერ ნაკვთებს უფრო ალამაზებდა.
ორი სხვეული სავსე იყო დაუძლეველი ვნებით და მხოლოდ ისღა დარჩენოდათ, რომ ეს ვნება გარეთ გამოეშვათ.
ლუკასი გოგონაში ნელა მოძრაობდა და შიგადაში მის მიმიკებს აკვირდებოდა.
ეშინოდა, სიკვდილამდე ეშინოდა, რომ მეი ამ ყველაფერს გადაიფიქრებდა. მას ისე ექცეოდა, როგორც ფაიფურის თოჯინას არ უნდოდა, რომ მისთვის ევნო.
აი მეისთვის, რომ გეკითხათ ამ გრძნობის აღწერა, ის გეტყოდათ, რომ ამ გრძნობას შეუძლებელი შეეძლო.
ახლა მეი ბედნიერი იყო ყველაფერი დავიწყებოდა და მხოლოდ მის ერთადერთ სიყვარულს შეჰყურებდა და ძალზედ დიდ ადრენალინს განიცდიდა.
მეიმ სირცხვილის გრძნობამ სძლია და ახლა მან გადაწყვიტა დომინანტობა თავის თავზე აეღო, მაგრამ ლუკასი ამის დათმობას არ აპირებდა!
ლუკასი მეის ფითქინა კანზე ნაკვალევს ტოვებდა,გარშემო მხოლოდ ორი ერთმანეთზე გაგიჟებული სხეულების ხმა ისმოდა...მეის ეგონა რომ ის სიზმარში იყო.
თუ ასე იქნებოდა მეი მოისურვებდა, რომ არასოდეს არ გაღვიძებოდა!
ლუკასის ტუჩებს დაეწაფა და შიგადაში თვალებში უყურებდა.
თვალებში, რომელშიც მეი მის სიცოცხლეს და მთელ სამყაროს ხედავდა, რომელიც ვნებით იყო სავსე.
საბოლოოდ ლუკასმა და მეიმ მათი ვნება დაიკმაყოფილეს და დაღლილებს კუნთები მოუდუნდათ.
მეი სასმელს იმდენად გაებრუებინა რომ არ სცხვენოდა იმ სიშიშვლის,რომელიც ამ ღამით ყველა საიდუმლოდ გაადაეშალა ლუკას,არც იმის რომ ცალმხრივი სიყვარულით ზედმეტად ბევრი იმედი მიეცა ამ ღამის დამსახურებით,ამიტომ ურცხვად ლუკას ეკვროდა!
კი,მაინც ეშინოდა რომ ეს ყველაფერი სიზმარი იყო და ცდილობდა თითოეული მომენტი მის მეხსიერებაში ღრმად ჩაებეჭდა, რომ არასოდეს არ დავიწყებოდა.
მის სუსტ მკლავებს ლუკასის სხეულს ძლიერად ხვევდა და იგი ამ მომენტში ყველაზე ბედნიერი ქალი იყო მთელ დედამიწის ზურგზე.
ლუკასი კი გაყინული გამომეტყველებით შესცქეროდა ნახევრად დაძინებულ გოგოს ,მაგრამ თან ეღიმებოდა ამ ყველაფერზე ,მის ძლიერ მკლავებს მეის სუსტ წელზე ჰხვევდა და ისეთი შეგრძნება ჰქონდა ამ წამს რომ მთელი საამყარი მისაკუთრა,მისი სხეულის მოფერებით. წყვილს ისე დაეძინათ ერთმანეთის ფიქრში, რომ ამის გააზრება ვერც მოასწრეს.



მეი:
როგორი გრძნობა აქვთ ამ ღამის შემდეგ?
თავს სრულყოფილად გრძნობენ,ნამდვილ შემდგარ ქალად.
კი ,ბევრისგან მსმემია ეს,მაგრამ ვერ წარმოვიდგენი თუ თავს მართლა ასე უცნაურად ვიგრძნობდი ,მეორე დღეს.
პირველი ღამე საშიშია,მტკივნეული,ბევრი ტრავმირებული რჩება...ბევრჯერ მსმენია ეს ყველაფერი,მაგრამ დიდად ყურს არ ვუგდებდი,რადგან ეს სულ ერთი იყო ჩემთვის,მაგრამ ახლა მესმის რასაც გულისხმობდნენ.
რამე არასწორად რომ გააეკეთებინა ლუკასს,დარწმუნებული ვარ რაღაც საშინელ ტრავმად დამრჩებოდა ეს,რადგან ჩემი აზრით ეს ღამე
ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი მომენტია ქალის ცხოვრებაში!
ღამე ,როდესაც რაღაც საიდუმლოებას ხსნი ფარდას და სულ სხვა მხრიდან უყურებ სამყაროს,რაღაც უცხო და უცნაურ გრძნობებს ცდი და თან ეს გრძნობები სულ სხვანაირად განახებენ საკუთარ თავს,რაღაც არარეალურის გჯერა ასეთ დროს!
თითქოს და გაფრენასაც კი შეძლებ...კი ,უცნაურია და ყველაზე მეტად ის მაკვირვებს ,რომ ლუკასმა შეძლო და ასეთი მშვენიერი გახადა ჩემთვის ეს პირველი გამოცდილება,რომელზეც ასე ვღელავდი.
იმის მიუხედავად რომ ვიცი არ ვუყვარვარ,მაინც მთელი გრძნობით და სხეულით შევიგრძენით გუშინ ღამით ერთმანეთი...ტკივილიც ცოტახანს გაგრძელდა და უსაზღვრო სიამოვნებამ მალევე ჩაანაცვლა ეს ტკივილი.
აი ახლა კი მეღვიძება,თვალს ვახელ და თავს სულ სხვა ადამიანად ვგრძნობ.
სრულიად შიშველი ნაზ აბრეშუმის თეთრეულში ვარ გახვეული და ოთახს ვათვალიერებ,თვალებს ვაცეცებ და ყველაფერს ვაკვირდები.
ამ წამს იუნგის საძინებელში ვარ,მის საწოლში,თანაც შიშველი!
ვერც მე ვერ ვიჯერებ რომ მართლა აქ ვარ ამ მდგიმარეობაში,მაგრამ ეს სიმართლეა.
-თავს როგორ გრძნობ?
ვიღაცის ბოხ ხმაზე ღრუბლებიდან ჩამოვარდი და გამახსენდა რა სიტუაციაში ვიყავი!
გაწითლებულმა კარგად ავიფარე ტანზე ზეწარი და იმ მხარეს გავიხედე საიდანაც ხმა მომესმა...იქ კი რა დამხვდა?!
შიშველი ლუკასი!
ხო ,არც მეტი არც ნაკლები,სრულიად შიშველი ლუკასი!
-ვაიმეეე!
ბოლო ხმაზე ვიღრიალე და ზეწარი სახეზე ავიფარე,მაგრამ რატომღაც ყურადღება ისევ მისმა მშვიდმა ხმამ მიქცია.
-რა გჭირს? შიშველს ვერ მიყურებ?
ეს რომ იკითხა მინდოდა ბოლო ხმაზე მეყვირა რომ ვერა რა თქმა უნდა, ვერ ვუყურებდი!
მაგრამ ამასაც ვერ მოვაბი თავი,იმდენად შერცხვენილი ვიმალებოდი ამ წამს!
-გეყოფა სისულელების კეთება,ეს მოიხსენი.
მაგრამ სრულიად მოულოდნელად ეს გავიგე და მალევე ვიღაცამ ზეწარი გადამაძრო!
ვაიმეე,ჰაერში ავხტი და რეები ვაკეთე მეც არ ვიცი!
-რას_რას აკეთებ?!
ძლივს გადავაბი სიტყვები ერთმნეთს,იმდენად ავღელვდი რომ ხმა მიწყდებოდა,ის კი იგივე მდგომარეობაში შიშველი იდგა და თან ყავას სვავდა.
-მგონი გუშინ ღამით შენთან მქონდა სექსი ,ვცდები?
წარბის აწევით თამამად მკითხა,რაზეც შერცხვენილს აღარ ვიცოდი ეს გაწითლებული თავპირო სად დამემალა.
-ასეც არ ითქმის ,ეს უფრო_
სისულელების ლაპარაკი დავიწყე და ალბათ სწორედ ამიტომ გამაჩერა!
-სწორედ რომ ასე ითქმის,გუშინ სექსი გვქონდა ჩვენ ორს.
მე კი სრულიად შიშველი გნახე და ასევე შენც,ამიტომ მორჩი ამ სისულელებს.
აგდებული ტონით დაასრულა საუბარი,რაზეც უკვე საწყალი თვალებით შევხედე,მხოლოდ თვალებზე და ვუპასუხე.
-ეს იმას არ ნიშნავს რომ პირველყოფილებივით შიშვლებმა უნდა ვირბინოთ ერთმანეთის თვალწინ!
უხერხულად მივაყარე სათქმელი და მის მზერასაც რომ ვერ გავუძელი, თვალი ავარიდე...ის კი ვითომც არაფერი ჩემსკენ მშვიდად წამოვიდა და ძაალიან ახლოდან თვალებში ჩამაშტერდა.
-მე კი მგონია რომ ასე უფრო გავიხსნებით ერთმანეთან...უფრო მეტიც,შენ მე მეტყვი რა უფრო მეტად გსიამოვნებს, რომ შენი კვნესა უფრო ხშირად გავიგო.
ამის გაგება იყო უკვე რომ საწოლიდან წამოვფრინდი და კედელს ავეკარი!
-გეყოფა,ეს არალეგალურია!
შენ ჩემზე ძალადობ ამ წამს!
შეშლილივით დავიწყე ყვირილი,რაზეც მას ჩაეცინა.
-მე შენი ქმარი ვარ ,ჩემთვის ესეც ლეგალურია და ამაზე შორსაც შემიძლია შევტოპო.
თქვა და უეცრად შიშველ წელზე მომკიდა ხელი,ამაზე კი უკვე ტვინში ამასხა...ასე რამ გაათამამა?!
-რა იყო დილა ადრიან სასმელი დალიე თუ რატომ საუბრობ ასე თამამად?
შეძრწუნებულმა ვიკითხე,რაზეც ჩემსკენ ნელი სვლით დაიწყო წამოსვლა.
-არაფერი არ დამილევია,უბრალოდ გუშინდელის შემდეგ ჩემი აზრით ეს საზღვარი აღარ არსებობს ჩვენს შორის რომ ამაზე საუბარის გვრცხვენოდეს,ხომარ ვცდები?
რაღაც მხრივ მართალი იყო,მაგრამ რასაც იძახდა და აკეთებდა საზღვრებს სცდებოდა და ისე ჩანდა უკვე თითქოს ამას სპეციალურად აკეთებდა რომ მე გავეგიჟებინე!
-გთხოვ ლუკას,მეტი არაფერი არ მინდა შენგან,უბრალოდ რამე ჩაიცვი.
მაინც თავი გავიმაგრე და მშვიდად ვთხოვე,მართლა იმ იმედით ვთქვი რომ გაიგებდა,მაგრამ მან უდარდელად მიპასუხა ამაზე სულელური კითხვით. -რატომ ?
ამის მოსმენაზე ჯერ გაღიზიანებულმა ჩავიხვნეშე,შემდეგ კი პირდაპირ ვუთხარი!
-დილით თვალს რომ ვახელ პირველი ეს რაღაც არ მინდა დავინახო.
ვთქვი და ხელით მის სასქესო ორგანოზე მივანიშნე,ოღონთ ისე რომ პირდაპირ სახეში ვუყურებდი,მას ამაზე ჩაეცინა და ამაყად მიპასუხა.
-ეს რაღაცა იყო გუშინ რომ ბოლო ხმაზე გაკვნესებდა.
ეს ბოლო წვეთი იყო,უეცრად რომ დაუფიქრებლად მოვკიდე ხელი ამ ჩემს ზეწარს და ასე რომ გავიქეცი ოთახიდან!
შემდეგ კი სააბაზანოში ჩავიკეტე და აჩქარებული სუნთქვით და გაწითლებული სახით სარკეში ჩემი თავის დამშვიდება ვეცადე!
-ეს პირველი და უკანასკნელი იყო მეი,ამის გაკეთება აღარ მოგიწევს...დამშვიდდი!

ლუკასი:
დილა საოცრად დავიწყეთ...რატომ?
ეს ჩემი მეგობრების დამსახურებაა!
დილით ადრიანად გამეღვიძა და ჩემს გვერდით მწოლიარე შიშველი მეი რომ დავინახე,ყველაფერი გამახსენდა გუშინდელი ღამიდან და გაავაცნობიერე რამდენად უხერხულად ვიქნებოდით ამ ღამის შემდეგ!
ბოლოს და ბოლოს ეს მოვალეობის გამო გავაკეთეთ და არა სიამოვნებისთვის,ბოლოს და ბოლოს ამის დაგეგმვა მოგვიწია,რადგან დრო მეტი აღარ გვქონდა.
მეც იმის შიშით თუ რამდენად მორცხვად იქნებოდა მეი ჩემთან,ჯონათანს დავუკავშირდი ,რომელიც ზუსტად ვიცოდი რომ ამის შესახებ კარგ რჩევებს მომცემდა .
არც შევცდი და ჯონათანმა ცოტა უცნაური ,მაგრამ მგონი კარგი რჩევები მომცა!
მან მითხრა რომ რაც შეიძლება თავისუფლად მოვიქცე მასთან და გახსნილი ვიყო,ასე უფრო დავუახლოვდებით ერთმანეთს და მეისაც ამის აღარ შერცხვება.
ამიტომ გადავწყვიტე რაც შეიძლება თამამი ვიყო,ის ხომ ჩემი ცოლია?
დროა რაღაც საზღვრები დავარღვიო,ეს ჩვენს ურთიერთობას დაეხმარება.
ნუ ასეც ვქენი და ვაღიარებ ვიხალისე მისი რეაქციებით,მაგრამ ახლა საერთოდ სააბაზანოში ჩაიკეტა...ეს ნორმალურია?!
არ ვიცი,მაგრამ თუ დიდხანს არ გამოვა მივაკითხავ!

მეი:
აბაზანაში გამოკეტილი ვერ ვიქნებოდი,მითუმეტეს ვიცოდი რომ ასე შეიძლება ლუკას გავეყვანე ისევ ,ამიტომ შხაპი მივიღე და საკმაოდ მესიამოვნა გუშინდელი ღამის შემდეგ თბილი წყალი.
შხაპის მიღების შემდეგ დაქირავებული ჯაშუშივით გამოვიპარე სააბაზანოდან,ისე რომ ოთახამდე სანამ მივედი,ყველგან ვაცეცებდი თვალებს!
მაგრამ ოთახში შესულმა მოულოდნელობისგან ვიკივლე!
-აქ რას აკეთებ?
ლუკასი საბედნიეროდ უკვე ჩაცმული ჩემს საწოლზე იჯდა და რაღაც ფურცლებს ჩასჩერებოდა!
მაგრამ ამჯერად მე ვარ ამ პირსახოცის ქვემოთ შიშველი!
-გელოდებოდი,რა იყო?
ისეთი ჩვეულებრივად მითხრა ეს თითქოს და ყველაზე დიდი სისულელე ვკითხე ამ წამს!
-ახლახანს მივიღე შხაპი და შიშველი ვარ და როგორც იცი გამოცვლა მესაჭიროება,აქ უნდა იყო?
გაღიზიანებულმა ვკითხე,რაზეც ცოტახანს მიყურა,შემდეგ კი უდარდელად დამიქნია თავი.
-ხო,აქ ვიქნები შეგიძლია ჩაიცვა.
ამაზე მე ჯერ ისე გავღიზიანდი რომ ყვირილს ვაპირებდი,მაგრამ შემდეგ გადავწყვიტე ,რომ დრო არ დამეკარგა ამაში და გიჟივით გავემართე ჩემს ოთახში მდებარე უდიდეს გარდიროვში,რომელიც უფრო ოთახს გავდა!

შესულც არ ვიყავი ბოლომდე ,პირსახოცი ძაალიან სწრაფათ რომ მოვიშორე ტანიდან და გიჟივით რომ ამოვიცვი ტანსაცმელი!
სულ იმის მოლოდინში ვიყავი რომ ლუკასი შემოვიდოდა,მაგრამ საბედნიეროდ გადავრჩი!
სააბოლოდ კი გამზადებული ხელებ გადაჯვარედინებული ოთახში ამ კითხვით გავედი.
-რამე ხდება?
მაინტერესებს დღეს დილიდან რატომ იქცევა ასე.
კი ,ჩვენს შორის რაღაც შეიცვალა,მაგრამ მისი ეს ქცევა უკვე მანერვიულებს!
გული ძაალიან მიჩქარდება რომ ვხედავს...მაწვალებს და ვიტანჯები.
-არაფერი,უბრალოდ გადავხედე საბუთებს  და რაღაც ვერ გავიგე...როდის მოვაწერე ამ განაცხადს ხელი?
შეკრული შუბლით ამომხედა,რაზეც დაბნეული გავემართე მისკენ.
-არ ვიცი.
დიდიხნის დაკვირვების შემდეგ კი მეტად დაბნეულმა ვთქვი.
-ყურადღებით უნდა იყო ,როდესაც მდივანი ხარ.
არ უნდა დახედო რა საბუთები მოგაქვს ჩემთვის ხელის მოსაწერად?
უეცრად ისეთი მკაცრად მითხრა რომ შემეშინდა ან უფრო მეტად მეწყინა მისი ეს ტონი.
-მაპატიე,არ მიფიქრია...
თავ ჩახრილმა ვთქვი,რაზეც ღრმად ამოიოხრა და ფურცლები გვერძე უხეშად მიაგდო.
-არაუშავრს ახლა რას შევცვლით...ჩემით გავარკვევ, რაზე მოვაწერე ხელი.
სავარაუდოდ ვიღაცამ მოაწყო.
გაბრაზებულმა თქვა და შემდეგ დაძაბული სიჩუმე ჩამოვარდა,ცოტახანს კი ხმას არც მე ვიღებდი და არც ის.
ამ დაძაბულობაში კი თავი საშინლად ვიგრძენი!
უეცრად ამ სახლიდან გაქცევა მომინდა,ოღონთ მართლა!
მინდოდა რომ დედასთან და მამასთან ვყოფილიყავი ჩემს სახლში,ამიტომ უეცრად სასოწარკვეთილებისგან მოსულმა აზრმა დამაფიქრა და აზრი მომივიდა.
-ლუკას, შეიძლება ჩემს მშობლებთან წავიდე რამოდენიმე კვირით?
ეს რომ ვუთხარი სულ არ მოელოდა და თავიდან დაბნევა შევატყე სახეზე,მაგრამ ბოლოს ისევ იგივე ცივი გამომეტყველება მიღოო და ასევე ცივად მიპასუხა.
-ორ კვირაში ფეხმძუმობის ტესტს გაიკეთებ და თუ ფეხმძიმედ არ იქნები ეს კიდევ ერთხელ უნდა გავაკეთოთ,ამიტომ ვერსად ვერ გაგიშვებ და ვერ წახვალ.
ეს ისეთი მკაცრი ნათქვამი იყო მისგანაც კი რომ ცოტახანს დავფიქრდი ასეთი რა დავაშავე რომ ასე მესაუბრებათქო!
სააბოლოდ კი მეც ვეღარ მოვითმინე.
-და უარი რომ გითხრა და მაინც წავიდე რას იზავ?!
თამამად და ხმამაღლა ვიკითხე,მაშინ როდესაც საერთოდ არც ელოდა რომ ხმას ამოვიღებდი...ვიწვევ?
ხო ,სწორედაც რომ ვიწვევ!
-არ გაგიშვებ სახლიდან და როგორ გახვალ?
უეცრად ფეხზე წამოდგა და ამ სიტყვებით ზედმეტად ახლოს მოვიდა ჩემთან.
-როგორ გამაჩერებ?
ეს რომ ვიკითხე თვალებში ჩამხედა პირდაპირ და მამამად მიპასუხა ამ კითხვაზე.
-შეგიძლია წასვლა სცადო და ნახავ.
ეს მუქარაა?!
რა ჯანდაბა სჭირს დილიდან?!
ჯერ ისეთი თავისუფლად იქცეოდა დღეს დილით ,თითქოს და თხუთმეტი წლის ცოლ-ქმარი ვართ,ახლა კი მის სიცივეს და უხეშობას საზღვარი არ აქვს,როგორ მესაუბრება საერთოდ!
მაგრამ ამჯერად ამ ყველაფერს დავაიგნორებ და მის წინააღმდეგ არ წავალ,ისევ ჩვენი ურთიერთობისთვის რომ მეტი კომფლიქტი არ გამოვიწვიო!
ხო ,ისევ მე წავალ მსხვერპლზე ,პრობლემაა არაა.

სამი კვირის შემდეგ:
ამ სანი კვირის მანძილზე ფაქტობრივად ფეხი არ გამიდგავს სახლიდან,ეგეც ლუკასის გამო.
მითხრა რომ ყველგან მაკვირდებოდა და გამორიცხული არაფერია,სჯობს რომ თავი შევიკავო  და სახლში ვიყო,იქამდე სანამ არ დავფეხმძიმდები.
მეც სახლში ვარ და ვიცი რომ დღეს უკვე ფეხმძიმობის ტესტს გავიკეთებ და გავიგებ ფეხმძიმედ ვარ თუ არა!
ცოტა არ იყოს ვნერვიულობ,ხანდახან კი შეიძლება ითქვას რომ ზედმეტადაც კი ვნერვიულობ!
თუ ასე გაგრძელდა და ახლა ვერ დავფეხმძიმდი,შემდეგ ისევ ვერა და ისევ ვერა,რა იქნება?
საკმაოდ დიდი დრო არ დაიკარგება?
ასე უკვე რაღაცას იეჭვებს მთავრობაც და ხალხიც,ეს კი საფრთხეს არამარტო მე ,არამედ ლუკასაც უქმნის.
საღამო იყო და მოუთმენლად ველოდი ლუკასს და აი შემოვიდა სახლში თუ არა ფეხმძიმობის ტესტი უთქმელად გადმომცა ხელში,მე კი აღელვება არ შემეტყო,მაგრამ ამ წამს ძაალიან აღელვებული ვიყავი და ერთი სული მქონდა გამეგო ვიყავი თუ არა ფეხმძიმედ.
ნუ ნიშნები არ მაქვს,მარამ მგონია რომ შანსი არის!

ფეხმძიმობის ტესტი გავიკეთე და უარყოფითი აღმოჩნდა...უარყოფითი.
თავიდან ძაალიან ავნერვიულდი და სულ გავფითრდი,პლიუს ამას შიშიც ემატებოდა რომ დროში ვერ ჩავეტეოდით,შემდეგ კი გული ისე გამიტყდა რომ უნებურად ცრემლები წამომივიდა თვალებიდან,შემდეგ კი კაკუნიც მომესმა კარზე.
-მეი,რა ხდება? რა პასუხია?
ცოტახანს ამ კითხვაზე პასუხს ვერ ვუბრუნებდი,მაგრამ სააბოლოდ ძალა მოვიკრიბე,კარი ნელა გავაღე და იუნგის აცრემლილი თვალებით ავხედე თუ არა მიხვდა.
-უარყოფითია.
ჩუმადაც ჩავილაპარაკე ,რაზეც სახეზე შევატყე როგორ ანერვიულდა,მაგრამ მაინც მშვიდად მითხრა.
-არაუშავრს ,კიდევ ვცდით.
ამის თქმის შემდეგ კი მოულოდნელად ხელები მომხვია!
ამას სერთოდ არ მოველოდი...ჩამეხუტა!

ლუკასი:
ძაალიან არ მომეწონა ახალი ამბები და ვაღიარებ შევშინდი კიდეც!
ასე რომ გაგრძელდეს და საერთოდ ვერ დაფეხმძიმდეს მერე?!
მაგრამ მაინც მგონია რომ გამოსავალს ვნახავთ და შემდეგში მაინც გაგვიმართლებს!
ამაზე ვფიქრობდი და სამსახურში მანქანით მოვდიოდი,ჩემმა ტელეფონმა რომ გაანათა...შეტყობინება ვილიამისგან იყო.
———————————————————
ვილიამი:ლუკას,შენთან საუბარი მინდა სასწრაფოთ,გთხოვ ბოლოს სადაც შეგხვდი იქ მნახე.
——————————————————-
თავიდან ძაალიან გავბრაზდი!
როგორ ბედავს ასე ჩვეულებრივად შეხვედრის დათქმას არსაიდან,მე მასზე ჯერ კიდევ ვბრაზობ,მაგრამ იქნებ უნდა რომ ამიხსნას და დამელაპარაკოს,ამ შემთხვევაში მეც მინდა ვნახო,თანაც სასწრაფოთ!

სასიამოვნო დღე იყო,ამინდის გამო,რადგან არც ცხელოდა და არც ციოდა .
მე კი მშვიდად მივაბიჯებდი დაცარიელებულ ქუჩაში და თან ვემზადებოდი მოსალოდნელი კამათისთვის!
ვილიამს გამართლება არ აქვს,ასეთ საკითში არ უნდა ჩარეულიყო,ეს მისი საქმე არაა ,მე რა შემიძლია და რა არა.
კაფის კარი გაავაღე თუ არა ვილიამის სახე მალევე ამოვიცანი,ერთ-ერთ მაგიდასთან მშვიდად იჯდა და მელოდა.
მეც ცივი გამომეტყველებით მივუაახლოვდი და ერთი გამარჯობის შემდეგ კის წინ უთქმელად დავჯექი,შემდეგ კი ზედმეტი
მიხვებ მოხვევის გარეშე ვუთხარი.
-დაიწყე.
ამის თქმა იყო და მართლაც დაიწყო თავის დასაცავად იმის გამართლება რაც გააკეთა და ვაღიარებ მისი გავიგე როგორც მეგობარმა,რადგან მის ადგილას შეიძლება მეც მისნაირად მოვქცეულიყავი.
მესმის რომ ვუყვარვარ და ეს ჩემთვის გააკეთა,მაგრამ ეს ჩემი საქმეა,ჩემი პრობლემა და ჩემი ცხოვრება,ამიტომ მე მივხედავ!
არავის შეცოდება და ასეთი სახის დახმარება არ მჭირდება.
ზუსტად ავუხსენი ყველაფერი,დიდი   ტექსტი,რის შედეგადაც კიდევ ერთხელ მოიხადა ბოდიშიი და დამპირდა რომ ასეთ რაღაცას აღარ ჩაიდენდა.
ამის შემდეგ კი როგორც ძველად ისე დავიწყეთ საუბარი,როგორც ორმა მეგობარმა...ხოდა რა რომ არა ეს თემა!

-ტესტმა უარყოფითი პასუხი აჩვენა.
იმედგაცრუებულმა ვუთხარი ვილიამს,რაზეც პირ ღიამ შემომხედა.
-რაა?! რატომ არ გაამართლა!
ისე თქვა თითქოს და მე მცოდნოდა ამისი ზუსტი პასუხი!
-ნუ სავარაუდოდ პირველი რომ იყო ამიტომ ,არ ვიცი.
შემდეგში მეტად მოვინდომებ.
ვთქვი და თან ჩავფიქრდი...რა შემიძლია გავაკეთო რომ მეი დავაფეხმძიმო!
-რა შეიძლება დამეხმაროს ვილიამ,რამე იცი შენ?
ეს რომ ვიკითხე ჯერ ვილიამს მაცდურად ჩაეცინა,შემდეგ კი თავი ამოწია და ღიმილით მითხრა.
-უხეში,ველური სექსი.
ამის გაგებაზე შუბლი გაკვირვებულმა შევკარი!
-პირველად გავიგე.
ვუპასუხე უხერხული სიცილით,რაზეც მან თამამად მიპასუხა ამაზე.
-ნუ თუ ყველაფერი არ სცადეთ ვერც გაიგებთ,დროა ექსპერიმენტები ჩაატაროთ.
ყველა პოზა მეგობარო,ყველა.
მხრებზე ხელი დამადო და ეს ბოლო სიტყვები ისე მითხრა თოთქოს და ვიღავ ბრძენი იყო,რომელიც ცხოვრებისეულ სიბრძნეს მიზიარებდა...ნუ ისიც ცხადი იყო რომ ამით დამცინოდა!
ამიტომ სიცილით მოვიშორე მისი ხელები და მშვიდად ვთქვი.
-კარგი,მეის მივწერ რომ მოემზადოს.

მეი:
სახლში სულ მარტო ვიყავი ჩემს ფიქრებთან დარჩენილი და ისევ უარესის და უარესის ფიქრში რამის გამეფრინა...რა იქნება რომ ეს ესე არ იყოს,რა ,რა ,რა!
ამაზე ფიქრში კი ლუკასის უცნაური შეტყობინება მომივიდა ტელეფონზე.
-მზად იყავი?! რას ქვია მზად ვიყო?
ისევ სადმე მივყავარ?
ჩავილაპარაკე დაბნეულმა და ვიკითხე რას გულისხმობდა.
-ალბათ ისევ რამე დალია და ბოდავს.
თან ჩემთვის ვბურტყუნებდი და თან მის პასუხს ველოდი!
სააბოლოდ კი მოვიდა მისი დაწყევლილი პასუხი და ვაი ნეტა არ მენახა,ნეტა არ მენახა.

მონაწერი:
ლუკასი-დღეს ყველა პოზას ვცდით,შეიძლება წინასთან შედარებით უხეში ვიყო ,ასე რომ ამისთვის გეუბნები რომ მოემზადო.

-რაა?!
პირდაპირ ამის ყვირილით წამოვხტი!
-ეს ბიჭი შეიშალა?! რა პოზებს მთავაზობს!
ჩემთვის ვჩხუბობდი და ცოფებს ვყრიდი!
მართლა გაუგებარი იყო ეს მისი გულახდილი პირდაპირობა!
ზედმეტად პირდაპირი!
მაგრამ ესმის ეს მას?!
არც კი სცხვენია.
მაგრამ ამაზე მეტად რომ მე მცხვენია და მეშინია კიდეც მგონი, რა ვქნა!?
რას ქვია უხეში ვიქნები?!
უნდა მომკლას თუ სადამდე აპირებს ამ უხეშობას? რამდენად შეტოპავს!
არ ვიცი,არ ვიცი,მაგრამ ამაზე ფიქრში ადგილზე ვეღარ ვრჩერდები,დრო კი უკვე ისეთი სწრაფათ გადის,ვიცი რომ ლუკასი წუთი წუთზე ადგილზე იქნება!
ამაზე ფიქრში ვიყავი ,უეცრად რომ კარის ხმა გავიგონე.
ამის გაგონებაზე,პირდაპირ კარისაკენ გავემართე,მზად ვიყავი მეჩხუბა მისთვის ,რადგან ასეთი სისულელები მომწერა,მაგრამ მისულს პირი არ მქონდა გაღებული,უეცრად რომ ძაალიან ახლოს მოიწია და ხელი ნაზად მკრა სხეულზე!
ისე რომ კედელს მივეჯახე,ოღონთ არამტკივნეულად,მაგრამ ამაზე მეტად ის მაინტერესებდა რის გაკეთებას ცდილობდა ამით?!
ამ წამს ამ მაცდური გამოხედვით მიახლივდება და აი მომიმწყვდია,.
-იმედი მაქვს ამ ღამით არ იმორცხვებ,რადგან მე არ ვაპირებ რამეზე თავის შეკავებას...აღარ.

ვააჰ,მოკლედ მითხარით ,როგორი იყო? :დ
ამ სცენებს ორი დაქალი მიწერდა! :D
ერთმა დასაწყისი დაწერა და მეორემ დასასრული ^^
(რაღაცები მეც ჩავამატე)
იმედია ისიამოვნეთ