- არა მამა შანსი არ არის მე მაგ ქალს არ ვნახავ და არც დაველაპარაკები. - ვყვირივარ მთელ ხმაზე.

- როგორ ვერ გაიგე რომ ის ქალი დედაშენია და მასე ნუ მიმართავ. - მიყვიროდა მამაც.

- ის დედაჩემი რომ ყოფილიყო არ დამტოვებდა და არ გაჰყვებოდა ვიღაც სხვას. რა იყო გამოელია ალბათ ფული და მოუნდა ახლა ისევ უკან დაბრუნება. ბოდიში მოიხადოს შანსი არაა მე მაგ ქალს არ დაველაპარაკები. იყოს თავის საყვარელთან აი მე კი თავი დამანებოს. - უკვე ვტიროდი. როცა გავიხსენე დედა სახლიდან როგორ წავიდა. ვეხვეწებოდი არ წასულიყო მაგრამ მაინც წავიდა.
უი ამ აყალ-მაყალში სულ დამავიწყდა გაგცნობოდით. მე ნიტა ვარ 22 წლის და ვსწავლობ ნუ იტყვით. დიზაინის ფაკულტეტზე, მუსიკალურ ფამულტეტზე, სამსახიობო ფაკულტეტზე და რაც მთავარი ბიზნესის ფაკულტეტი. ნუ ბოლო ფაკულტეტი წელს დავამთავრე. წარმოიდგინეთ როგორი გადატვირთული გრაფიკი მაქვს. ლექცია, ლექცია, სახლი, ლექცია და ბოლოს მეგობრები. უკვე დავიღალე ამ ყოველდღიური გაუთავებელი ჩხუბით. ჩემი სამეგობრო წრე არც თუ ისე პატარაა. მაგრამ თბილისში მხოლოდ ლიკა, სალომე და ბექა. არ ვიცი ამ სამის გარეშე რა მეშველებოდა.

- ის დღე ისევ გახსოვს ხო? მომისმინე ნიტა რაც არ უნდა გააკეთოს მან ის მაინც დედაშენია.

- არა მამა შენ არ გესმის ის დედაჩემი ვერასდროს იქნება. - ვთქვი და ცრემლები მოვიწმინდე. - მორჩა სახლიდან მივდივარ. - ვთქვი და სახლის კარი გავაღე. არა რა გგონიათ მამას ვეაფერისტები და ვატყუებ რომ სახლიდან ვითომ მივდივარ. არა ცდებით მართლა მივდივარ. ისე წავედი მანქანაც არ წამიყვანია. გზაში ვარ და ვტირი. უეცრად ტელეფონი რეკავს.

- გისმენ სალი. - ამას სალომეს ვეძახით შემოკლებით.

- სად ხარ? გოგო რა საშინელი ხმა გაქვს. მითხრა სად ხარ და ეგრევე მანდ გავჩნდები. - მისამართი მივეცი და იქვე სკამზე ჩამოვჯექი. სალიმ არ დააყოვნა და მართლაც მალევე მოვიდა. შემდეგ მანქანიდან გადმოვიდა. ჩემი ცრემლიანი თვალები რომ დაინახა მიხვდა რაც მოხდა. გულში ჩამიკრა და თავზე მოფერება დამიწყო.

- დამშვიდდი ყველაფერი კარგად იქნება. მამაშენი მიხვდება რომ არასწორად იქცევა. - მითხრა და თავზე მაკოცა. - კარგი ახლა ცრემლები მოვიწმინდე და სახლში წავიდეთ.

- შანსი არაა მე იქ არ დავბრუნდები. - ვამბობ და ცრემლებს ვიწმენდ.

- მე მანდ კი არ მიგულისხმია მე ჩემი სახლი ვიგულისხმე. - ამბობს და იცინის.

- კარგი ლიკასაც დავურეკოთ და გოგოებმა პიჟამა ფართი მოვაწყოთ. - მე და სალი მის ანჩემს სახლში თავს ისე ვგრძნობთ როგორც ჩვენს სახლში. სალი სულ უფროსობს. ჩვენს ცუდ საქციელს თავის თავზე იღებს და მერე გვტუქსავს. მოკლედ დედა რაში მჭირდება როცა სალი მყავს გვერდით.

მთელი გზა ჩუმად ვისხედით. სახლში რომ მივედით მე ეგრევე სამზარეულოში წავედი. მაგიდაზე საჭმელები დავაწყვე და ჭამას შევუდექი.

- იქნება და მეც დიტოვო ცოტა საჭმელი. - ამბობს და ოთახიდან გადის. მე ამოვიბრუტუნე და ჭამა გავაგრძელე. კარზე კაკუნია, ჭამას ვინ დაგაცდის მოკლედ რა?

- ნიტა გააღე კარი მე სააბაზანოში ვარ. - ოხ ეს სისუფთავის მოყვარული. ზლაზვნით ავდექი და კარები გავაღე. იქ კი როგორც ყოველთვის ყველაზე დიდი იდიოტი დამხვდა სახელად ბექა. ოხ ეს შტერი.

- იმედი მაქვს მნიშვნელოვანი საქმე გაქვს ბექა. - ვამბობ და სკამზე ვჯდები.

- რა თქმა უნდა მნიშვნელოვანია. მოკლედ მინდა რომ თქვენთან გარიგება დავდო. - ამბობს და მიღიმის. მე ამ დროს ბექამ გადამცდა.

- მოიცა რა? ბექა იმედია ბოლო ნიძლავი გახსოვს? - ბექამ თავი დამიქნია. - ხოდა გახსოვდეს უფულო არ დაგტოვო. - ვიცინი ჭამას ვაგრძელებ. კარზე კიდევ კაკუნია. - ღიაა შემოდით. - ვყვირივარ და ისევ საჭმლის ლუკმას ვიტენი პირში.

- ვიცი რომ ღიაა მაგრამ რომ მოხვიდე და გამიღო რა მოხდება? - მეკითხება ლიკა.

- კარგი რა ლიკა ვერ ხედავ ვჭამ. - ვამბობ გამოტენილი პირით. ლიკა კი ამაზე იცინის. არა და რაა ამაში სასაცილო?

- სალი სად არის? - იკითხა ბექამ.

- სააბაზანოშია ბექა. - ვამბობ და ლუკმას ვყლაპავ.

- უკვე აღარ. მოიცა შენ კიდევ ჭამ? - მეკითხება სალი. მე კი მხოლოდ თავს ვუქნევ.

- მომისმინეთ გარიგება უნდა დავდოთ.

- რა გარიგება? - შევეკითხეთ სამივე ბექას.

- მოკლედ ჩემი ბენდი ხომ იცით. ხო და მინდა რომ თქვენ სამი მათი მენეჯერები იყო. ნიტა ერეკლეს მენეჯერი იქნება. ლიკა გაბრიელის, ხოლო სალი კი დემეტრეს. - ამბობს და იცინის.

- კარგი და გარიგება რაზეა? - შევეკითხე ბექას.

- ნიტამ თუ მოიგო ვერსაჩეს კაბას ვუყიდი და თუ წააგო ჩემს სახლს დამიბრუნებს რომელიც წინა გარიგებაზე წავაგე. რომელიც აგარაკის გამოსასყიდად შევთანხმდით და წავაგე. აი შენ კი პრადას ჩანთას გიყიდი ლიკა თუ მოიგებ და თუ წააგებ ჩემ მანქანას მომცემ. სალი შენ გიყიდი ბალენსიაგას ფეხსაცმელს თუ წავაგებ და თუ მოვიგებ შენ დამიბრუნებ ჩემს საათს.
გაწყობთ? - ჩვენ გველებით ჩაქვიცუნეთ.

- გვაწყობს. - ვთქვით სამივემ.

- ბიჭებთან მე დაგეხმარებით. - ამბობს ბექა.

- ლუკა შენთან საქმე მაქვს. მეორე ოთახში გამოდი. - ვთქვი და სხვა ოთახში გავედით.

- გისმენ.

- მოკლედ კიდევ მინდა დავნიძლავდეთ. ამჯერად აგარაკს მოგცემ თუ წავაგებ და თუ შენ წააგებ BMW M8_ს მიყიდი.

- კარგი და რაზეა ნიძლავი?

- გენიძლავები იმაში რომ ორ თვეში ლიკას გაბრიელი შეუყვარდება.

- ძალიან გინდა რომ წააგო?

- კი. - მოვუჭირე და დავნიძლავდით.