თინათე მაღალი სიჩქარით გადაადგილდებოდა მესტიის უბნებიდან ღვთისგან მივიწყებული ადგილისკენ, წამოსვლისას მამამ გააბრთხილა რომ ხვალ მის დასანიშნად მივიდოდნენ და ყველაფერი ოფიციალურად მოხდებოდა .
ბედის ირონიაა არა როცა ისე გათხოვებებ თითქოს ნივთი იყო და არა ადამიანი, შენს ბედს შენს დაუკითხავად წყვეტენ და ამას უბრალოდ იმით ხსნიან რომ მთა მკაცრია, განა არვიცი განა ცოტა რამ გამიგია ამ მხარის ადათზე მაგრამ ზოგ ისტორიაზე გამცინებია კიდევაც და მითქვანს ,,რა სისულელეა თუ ქალს არ უნდა როგორ იზავენ" მაგრამ ახლა როცა მე მითხრეს რომ ვიღაცაზე უნდა დავქორწინდე ყველას უბედურება გამახსენდა რაც გამიგონია რაც მე მტკივა მათ ნაცვლად ისინიც მტკივა და ჩემი თავიც, განა უარის თქმა არ შემიძლია? შემიძლია მაგრამ რას გავაწყობ? ცხოვრებაში მამა ასეთი მკაცრი მეორედ იყო პირველად გერმანიაში იმ უბედურმა დღემ რამის რომ შემიწირა და მეორედ ახლა. მისი წყლიანი მაგრამ მედგრად მდგომი თვალები იცით რას ნიშნავს? იმას რომ რასაც ის ამბობს გარდაუალია!
ფიქრში გართულმა ვერც კი შევამჩნიე როგორ მივუახლოვდი ტყის პირა განაპირა სოფელს და ჩემს მყუდრო სამყოფელს, მართალია კარგი ამინდებია მაგრამ აქ მაინც ცივა ბუხარი ავანთე ყავა გავიმზადედა ვეცადე ცივი გონებით მეფიქრა, კაი რახან ასეა საქმე იყოს ისე როგორც ამბობენ ვინც არუნდა იყოს გავყვები და რამოდენიმე თვეში ისეთებს ვუზავ რო თავადვე მოინდომებს გაშორებას, მე ხომ გერმანიიდან ჩამოსული გატუტუცებული მამიკოს გოგოვარ ხოდა ვანახებ როგორია ამ იარლიყის გამართლება. ჩემი იდეით კმაყოფილმა ღიმილით მოვსვი ცხელი მუქი სითხე და ვეცადეცოტახანს არ მეფიქრა ამ თემაზე.
ტელეფონი მოვიმარჯვე და აქამდე თურმე გათიშული ჩავრთე ბევრი ნარეკი და შეტყობინება იყო თორნიკესგანდა ვიჭებისგან დედასფანაც ყველას მივწერე რომ კარგად ვად და ხვალ ჩამოვალ ბედიჩემი მედა თორნიკემ პროდუქტი ვიყიდეთ გზად და არცამოგვილაგებია, მანქანიდან შემოვიტანე პროდუქტები და ჩემს მყუდრო სამზარეულოში ფუსფუსი დავიწყე, არა რა რაც მარტოვცხოვრობ კულინარიის ნიჭი აღმომაჩნდა, ის ხომ გითხარით პატარა სახლი რომ ვიყიდე და ცოტათი მოვაწყე კიდეც ამ დროისგანმავლობაში ბელეტაჟის სახლია ჩემი ბუდე ორ სართულიანი რომელიც შედგება, მისაღები ბუხრის ოთახი და სტუდიოს ტიპის სამზარეულო, სამზარეულოში მაცივრით და უბრალო ინვენტარით მისაღების გვერდით ოთახია სადაც მე შევიკედლე თაროებით და საწოლით და მეორე სართულზეც სამი ოთახია რომელშიცცოტა ინვენტარია ბევრი არაფერი ამომიტანია ცუდი გზის გამოცდა იმის გამოც რო მინდა მთლიანად ჩემი შრომით გაკეთდეს ამიტომ ნელ ნელა ყველაფერს შევძენ,
ახლა კი ჩემს ცუცქნა პროდუქტებით სავსე სამმზარეულოში გადავწყვიტე ცეზარის მომზადება ცოტა კარტოფილიც შევწვი და მეპატრონის მიერ დატოვებული ღვინოს ბოცებიდანაც ცოტა ჩამოვასხი და საკუთარ თავს რომანტიული და მშვიდი საღამო მოვუწყე.



***
ბიჭი დივანზე პატარა ბავშვივით მოკუნტული იწვა და თავი ბებოს კალთაზე ედო თვალი კი ცეცხლისთვის გაეშტერებინა.
-დადა ხიად. მაფშარ ხარ? ( სვან: ბებია გენაცვალოს. დაქანცულიხარ?)
- კი დადა ცოტა დავიღალე და შენთან ამოვედი.
-მოდი შენი დადა გენაცვალოს მოდი კუბდარსაც დაგიცხობ და კარგადაც გამოგკვებავ ჩემო ბიჭო.
მზრუნველად გადაუსვა ქალმა სიბერე შეპარული დამჩკნარი ხელი ბიჭს თავზე ისე როგორც პატარაობაში როცა გაბრაზებული ბიჭი ბებიის კალთაში მოკალათდებოდადა თმაზე თამაშსს სთხოვდა.
-არმინდა დადა შენთან ამოვედი კუბდრის საჭმელად კიარა.
- დადა გენაცვალოს აბა ეგრე გაგიშვებ აქედან? შეიცხადა ქალმა. ისე შვილო რაღაც რომ გითხრა ხოარ გამიბრაზდები?
- როდის გაგბრაზებივარ ახლა რომ გაგიბრაზდე? ნიშნის მოგებით გახედა ქალს.
- ხო კაი გკოთხე მაინც, შვილო ჩემი ფუძის ანგელოზე როდის უნდა გამაცნო?
- რა ფუძის ანგელოზი დადა?რას იძახი?
- ვნახე შვილო ისე ცხადად ვნახე მისი ხელი გეჭირა ჩემი ფუძის ანგელოზია ეგ ვიცი რო ეგაა?
- დადა მართლა არვიცი შენ ვინ ნახე მარა მე არავინმყავს გულში.
- ეგეც მალე იქნება. უფრო თავისთვის ჩაიბუტბუტა ვიდრე ბიჭის გასაგონად მათი საუბარი ამ თემაზე მანდ შეწყდა იმ საღამოს მაგრამ დილით ძალიან ადრე დაუკითხავად შეიძრა ბიჭის ოთახში ქალი და ისე მჭექარედ დასჭექა ეხლავე გაიღვიძეო ბიჭმა კიარა რამის მთებმა გაი3ვიძეს,
- დადა რამოხდა კარგადხარ? ფეთიანივით წამოვარდა ბიჭი.
- მე კი კარგადვარ მარა სჭირდები უნდა წახვიდე! მტკიცე იყო ქალი.
- კიმარა ვის სად წავიდე?
- ფუძის ანგელოს ბები ვნახე კიდე ვნახე იჯდა და ტიროდა გეძებდა მაგრამ ვერ გხედავდა და ტიროდა იცი როგორი უმწეო იყო წადი და უშველე რა. ქალი სადაც იყო ატირდებოდა.
- შენ არ ინერვიულო, წავალ მაგრამ სად წავიდე? მართალია არ სჯეროდა ბიჭს მოხუცის მაგრამ მის ნერვიულობას ერჩივნა თავად ებოდიალა უაზროდ.
- სახში დაბრუნდი შვილო მიხვდები იქ მერე და უშველი! ხომ უშველი შვილო?
- ვუშველი დადა აბა რასვიზავ მარა შემპირდირო არ ინერვიულებ კაი?
- კაი შვილო კაი ახლაკი გაემზადე და წადი!



***
დილით ადრე გამეღვიძა მოვწესრიგდი ყავა დავლიე ცოტა წავიხემსე სახლი მოვაწესრიგე და ბეჩოში გავეშურე, სახლში მისულს სუფრა გაწყობილი დამხვდა საკმაოდ დიდი თანაც მისაღებში კი ტკბილი სუფრა იყო გაშლილი.
-დედი მოხვედი? ცრემლ ნარევი თვალებით გამომხედა თამჩომ.
- კი მოვედი თამჩო ნუ ღელავ შენ ახლა დამშვიდდი მარა მერე ვისაუბრებთ დღევანდელ საღამოსრომ გადავაგორებთ.
- ხოკარგადხარ თი? რამე არმიქარო მამაშენი ვერ გადაიტანს იცოდე ისედაც ცუდადიყო გუშინ.
- რა მოუვიდა სადაა?
- მინი იმფაქტის ნიშნები ქონდა მარა კარგადაა დაისვებოსო ექიმმა.
- დედა დამცინიხართ? სადაც მომიკითხე გეთქვა მაინც სადაა ოთახშია?
თანხმობის მიღების თანავე ავიდა მამის ოთახში.
ეს ამხელა ორმეტრიანი კაცი ოთხად იყო მოკეცილი და ისე იწვა საწოლზე ამის შემხედვარეს გული მომეწურა,
- მამი კარგად ხარ?
ბრთხილად მივუახლოვდი მის საწოლს და კიდესთან ჩამოვჯექი.
- კი მა კარგადვარ შენ როგორხარ?
-კარგადვარ არიდარდო შენ.
- რასქვია არ ვიდარდო ამ პატარა გოგოს რა დღეში გაგდებ თან ვერც გიცავ არ შემიძლია უძლურივარ მა გესმის უძლური ვერ გიცავ მე რანაირი მამავარ ეხლა? კაცი რომელიც თინათესთვის ეტალონი ოყო უცებ გატყდა და მოიღვენთა.
-მა შენი ბრალი არარის გეფიცები მესმის ყველაფერს ვიაზრებ არ იდარდო რა ალბათ უნდა ყოფილიყო ასე და იქნება კიდეც ყველაფერი რიგზეა ეხლა ადექი და ისე დახვდი იმათ როგორც გეკადრება შუბლის ბერვიც არ გაიტოკო იცოდე, ომახიანად კი გავამხნევე მარა აი მეკი დიდ შარში ვიქნები ვგრძნობ ან ჩემს ხელში ისინი!
- ვამაყობ შენით მა. ამაყად ჩაილაპარაკა დადეშქელიანმა
- იმედია სიმპატიურიმაინცაა ჩემი საქმროდა გაზეთის აფარება არ მომიწევს. გახუმრება ვცადედა გამომივიდა კიდეც.
- გოგო ოჯახს ქმნიდა შენი გამოსწორება არიქნება ხო?
- ნოპ იმედიც ნუ გექნება! წავედი უნდა გავემზადოდა გავიპრანჭო. მეტიარიყოს ჩემიმტერი ჩემი ნაცრისფერი სპორტული შავი ფერის სპორტულით ჩავანაცვლედა ჯორდანებიც მოვირგე დედამ რო დამინახა რაარი ეაო შეკივლა მარა შემეშვა იცოდა რო ვერაფერს გააწყობდა. 6 საათიც მალე მოვიდა და მანქალის ღრჭიალიცგაისმა მამაც სტუმრებს შეეგება მალე მისაღებში რამოდენიმე ელეგანტური გარეგნობის ქალი და უფრო მეტი მამაკაცი შემოვიდა დედამ ტკბილ სუფრასთან მიიწვია სტუმრები და ჩაი და ყავა შესთავაზა სანამ ისაუბრებდნენ მათაც სიამოვნებით მიიღეს შეთავაზება ხოლო სანამ დედა ამზადებდა ამ ყველაფერს მოკითხვა გაცვალეს ერთმანეთში კაცებმა ქალები კი ისე მიმზერდბენ გეგონებათ რადარზე მატარებდნენ მარა რას არ გამატარებდნენ მე ხომ მათი რძალი უნდა გავმხდარიყავი. პირველი შოკი იცით სად მივიღე ხანში შესულმა კაცმა გაცნობის დროს რომ მიმართა მამაჩემს.
-ბადაი გაიცანით ეს ჩემი უმფროსი შვილი გიორგია თქვენი მომავალი სიძე.
და 30 გადატნებულ კაცზე რომ მიუთითა მამასაც იგივე რეაქცია ქონდა ჩემი მგვალი თვალები ერთი ორად გაიზარდა და დაიჭყიტა. ამას რა უნდა მოვუწყო ერთიფეხი ისედაც იქით აქვს და თვითონვე გავა გაღმა ჩემ ფიქრებზე ჩამეცინა ნეტა რამაცინებს? სატირებლად უფრო მაქვს საქმე. იმ ეგრედწოდებულ გიორგის გავხედე და როგორც შევატყვე არც მას ეპიტნავებოდა ჩემი ცოლად შერთვა.
ამ დროის განმავლობაში მამა და ის გაცი ვინც გიორგის თავი წარადგინა გარეთ გასულიყვნენ და გაცხარებით საუბრობდნენ ერთმანეთში შიგნით კი დედა და ის სამი ქალბატონი საუბრობდნენ სხვადასხვა თემებზე, მეკი იცით როგორ ვიყავი ადამიანი ცხოვრებით რო დაიღლება რო შეწყვეტს ფიქრს და მიყვება დინებას ამ ხნის განმავლობაში ერთი სიყვაც არ მითქვამს. მამაჩემი და ის კაცი რომელსაც თურმე ბადრი რქმევია შემოვიდნენ ოთახში და გვამცნობედ ვივახშმოთა ყველა უჩუმრის პირად გადაინაცვლა სავახშმოდ სუფრასთან ცოტას საუბრობდნენ კიდეც, ხომ გითხარით დინებას მივყვებიდა არაფერს განვიცდითქო მაგრამ მოგატყუეთ ჩემი პულსაცია თავს მატკიებდა ხოლო როდესაც ბადრიმ შვილს მიმართა დროაო გიორგიც წამოდგა თანაგრძნობით გამომხედა და მითხრა ვეცდები გაგიბრთხილდეო და ბეჭდის ხელი მოხვლა გასახსნელად ვგრძნობდი სადაციყო წავიქცეოდი არაფერი მესმოდა წუილის გარდა, გონს მაშინ მოვედი კარები ვიღაცამ რამის რო შემოამტვრია ისე შემოგლიჯა და ბეჭდიანი გიორგის დანახვისას ხმამაღლა დასჭექა.
- ხალხო თქვენ სრულ ჭკუაზე ხართ? რას აკეთებთ აზრობთ? პატარა გოგოს ანადგურებთ? რამდენი წლისაა იცით მაინც? პედოფილებიხოარხართ? გამაგებინეთ რას აკეთებთ?
ბოლო ხმაზე ღრიალებდა ბიჭი.
- ყმაწვილო ვინხარ ასე უპარდონოდ რო ვარდები ოჯახში და კონცერტს მართავ გამაგებინე?რაუფლებით? ვინ დაგრთო ნება?!
ბადაი მკაცრად მაგრამ შეკავებული ტონით მიმართავდა ჯერ კიდევ გაცეცხლებულ ყმაწვილს?
- რაუფლებით? კიდე მე რაუფლებით?მას კითხეთ რა უნდოდა? კიდევ გააგრძელებდა ბიჭი ბადრიმ რო დაუყვირა.
-თორღვა რა კონცერტს მართავ ხომ იცოდი ასე რომ უნდა მომხდარიყო რა გაყვირებს?
- მამა რა რა მაყვირებს გოგოს ანადგურებთ და მე რა მაყვირებს? კი ვიცოდი მაგრამ ის არვიცოდი 18წლის გოგოს თუ ჩემს 34წლის ძმას აყოლებდით ცოლად! სწორი გგონია შენ ეგ?
- რაც არუნდა ილაპარაკო არარის სხვა გამოსავალი მოხდება ეს ყველაფერი გინდა თუ არა! არ დააკლო ყვირილი ბადრიმ.
- არსებობს! აქამდე ჩუმად და გაშტერებული ჩემი ფიგურისკენ გამოიმართა მაჯაში ხელი ჩამავლო თავის ძმას ბეჭედი ხელიდან გამოართვა თვითონ მომარგო ხელზე და ბიძგით კარისკენ წამიყვანა მანამდე კი იქ მყოფებსაც მიმართა.
- გინდოდათ ქორწილი? ხოდა იქნება! გინდოდათ ჯაყელების და დადეშქელიანრბის კავშირი ხოდა იქნება! დღეიდან თინათე ჩემი საცოლეა მე ვიღებ მასზე სრულ პასუხისმგებლობას! თქვენ თუგინდათ ქორწილი დაგეგმეთ.
ხელი ჩამკიდა კარისკენ გაემართა და თან გამიყოლა ჯერ კიდე შოკში ვიყავი ერთიდღისთვის ამდენი ემოცია არცისე ადვილი გადასახარშია, ისე უცებ მოწყდა მანქანა ადგილს ვერც გავიაზრე. აზრზე თორღვას ხმამ მომიყვანა.
- ამის დედას შ****ი ახლა რაუნდა ვქნათ.
ხელი საჭეს დაკრა და მანქანა უცებ დაამუხრუჭა.
ორივე ჩუმად ისხდნენ მანქანაში არც ერ5ი იღებდა ხმას დროის შეგრძნებაც დაეკარგათ საგრძნობლად ჩამობნელდა პირველი ისევ თორღვამ ამოიღო ხმა.
- სასაცილოა არა? წამოგიყვანე ჩემ საცოლედ გამოგაცხადედა ისიც არვიცი სად წაგიყვანო სახში ვერ მიგიყვან ვერც შენთან დაგაბრუნებ ყოველ შემთხვევაში დღეს!
- მე ვიცი! დარწმუნებით ჩავილაპარაკე.
- სად აბა? გვერდულად გადახედა თინათეს საჭიდან თავ აუწევლივ.
- ადგილი გამიცვალე ვერ მიაგნებ შენ. მალე გაცვალეს ადგილები და მანქანაც მოსწყდა ადგილს, ის ადგილი რაც მეგონა რომ მხოლოდ ჩემი იყო და არა ის ეცოდინებოდა მხოლოდ ჩემ სამყოფელად მიმაჩნდა უცებ ჩამოინგრა და არულიად უცხო ავტოსტოპის ბიჭს ეცოდინება მის შესახებ. მალე მივიდნენ სახლამდე. სახლის და ადგილის დანახვისად თორღვამ ინტერესით მოავლო მიდამოს თვალი
-ეს ვისი სახლია?
-ჩემი! დარწმუნებით და სიამაყით ამოვილაპარაკე
- ჩემი არა ახლა ჩვენობით უნდა ილაპარაკო ხოლმე დავინიშნეთ ბოლო ბოლო. ეცადა გოგო გაეღიმებინა და გამოუვიდა კიდეც.
- მოიცა ერთი რა შე ამტოსტოპის ბიჭო ძაანაც ნუ გაგიტკბება.
- რისი ბიჭოო რა დამიძახე?
-ა ვ ტ ო ს ტ ო პ ი ს თქო. დაუმარცვლა და კარი გააღო -ისადა საქმროვ აქ ცივადა ბუხარირო შენ დაანთო არგინდა?
- კარგი საცოლევ ოღონდ შენ რამე გააკეთე მშია.
- რათქმაუნდა საქმროვ.

ფერი ფერსა მადლი ღმერთსაო ხომ გაგიგიათ? ამათზეა ნათქვანი ორი ცინოკოსი ერთმანეთს შეხვდნენ ერთმანეთს ან აცოცხლებენ ან დახოცავენ



P.s გამარჯობა მკითხველო. ძალიან გალოდინეთ ხო? ვიცი ვიცი ძაან ნუ გამიბრაზდებით მარა წერის დრო და მუზა ცოტ გამექცა მაგრამ დაგიბრუნდით, მიხარია თქვენი კომენტარების კითხვა და იმის ცოდნა რომ მელოდებით იმედიმაქვს ეს თავიც მოგეწონებათ დაველოდები თქვენს შეფასებას. სიყვარულით chef fumfu