არ მეგონა, რომ გიყვარდი (სრულად)
-ხო იცი რო ყოველთვის მოგისმენ, რაღაცებს ნუ მედებილები,მომიყევი და გათავისუფლდი! მძიმედ ვზივარ სავარძელზე და ჩემს თანამშრომელს და აწ უკვე საუკეთესო მეგობარს გაშტერებული ვუყურებ. გამარჯობა მკითხველო, მე თებეა დადიანი ვარ 23 წლის, ვმუშაობ სილამაზის სალონში ნეილმასტერად, თვითნასწავლიგახლავართ,თუმცა ჩემმა უფროსმა ხელი შემიწყო რომ კვალიფიკაციის ასამაღლებელი კურსები გამევლო დაახლა ტოპ მასტერი ვარ.ზემოთხსენებული საუკეთესო მეგობარიც ტოპმასტერი გახლავთ,გაგაცნობთ - ნინია მინდიაშვილი,უკვე სამი წელია ერთად ვმუშაობთ,სალონის გახსნის დღიდან აქ ვართ, იდეალურად შევეწყვეთერთმანეთს დანახვის დღიდან, რაღაც დადებითი მუხტი ვიგრძენი მისგან და ეს ყველაფერი დღემდე ასეა.მჯერა რომ ასეც გაგრძელდება.. ვერ ვიტყვი რომ საკუთარ თავში ჩაკეტილი ადამიანი ვარ, თუმცა დიდად ხალხში ჟივილ-ხივილიც არ მიყვარს,თუმცა გართობა და მხიარულება უსაშველოდ მიყვარს,ნუ ისიც ადამიანების გარემოცვას გააჩნია. ახლა გეტყვით რაზე ვესაუბრებოდი ნინიას. ერთმანეთს ჩვენს შესახებ ხშირად ვუყვებით სასაცილო მოგონებებს,თუმცა არამარტო სასაცილოს. დღეს დილით სახლიდან რომ გამოვედი,ვიგრძენი რომ ძაან დასტრესილი ვიყავი, გუშინ დედაჩემს ვეკამათე და ალბათ გამომყვა,ბარემ აქვე გეტყვით ჩემი მშობლები და ჩემი უმცროსი ძმა ემიგრანტები არიან, მხოლოდ მე და ჩემი უმცროსი და -19 წლის ,დავრჩით საქართველოში,რადგან სრული გაგებით ავუჯანყდი მშობლებს რომ არ წავიდოდი,არ შემეძლო უცხო ქვეყანაში გაჩერება,ჩემი ძმა კი პირიქით იყო,წასვლა ყველაზე მეტად უნდოდა ,ჩემმა დამ კი მე ამირჩია,რადგან დედაჩემი ემოციურად საკმაოდ შორი მშობელია, დიდად სითბოს გამოხატვა არ ახასიათებს, და არცარასდროს ახასიათებდა ,მე ბებიაჩემის ხელში ვარ აღზრდილი,ჩემი და კი ჩემს ხელში. საკმაოდ მკაცრი დედა გვყავს ,თუმცა ჩემი ძმა მიჯაჭვულია დედაჩემზე ასე რომ მან წასვლა გადაწყვიტა ,ჩვენ კი კატეგორიული უარი ვუთხარით,ბევრი ლანძღვა-გინება გამოვიარეთ,თუმცა ნელ-ნელა შეეგუა, ჩემი და- თათა და ჩემი ძმა თორნიკე ტყუპები არიან,ამიტომ დედაჩემმა ეს უფრო რთულად მიიღო,ვიდრე ის რომ მე უარზე ვიყავი,ჩვენ ორი ბებია ბაბუასთან დავრჩით,უკვე 5 წელია რაც ისინი არ გვინახავს, მერწმუნეთ საშინელი შეგრძზნებაა, დედაჩემი ცივი ქალია მაგრამ დედაჩემია და არც კი ვიცი ისე მენატრება,თუმცა ამას პირადად ვერასდროს ვეტყვი,ალბათ მეც მისი გულგრილი ხასიათი გამომყვა.რაც შეეხება მამაჩემს, მამაჩემი ჩემი სულია,ვერ აღგიწერთ როგორ ვარ მასზე მიჯაჭვული,ეს კაცი ჩემი საყრდენია, მართალია ვაწყენინე რომ უარი ვთქვი წასვლაზე თუმცა,გამიგო,რადგან თვითონაც უჭირს უცხო ქვეყანაში ცხოვრება ,შენი სამშობლო მაინც სხვაა.მე დავამთავრე სკოლა,ჩავაბარე კავკასიის საერთაშორისო უნივერსიტეტში სრული გრანტით და დაფინანსებით,მაშინ ვიყავი ყველაზე ბედნიერი , რადგან ზედმეტი ხარჯისგან გავათავისუფლე ჩემი ოჯახი,მხოლოდ ბინის ქირა იყო რასაც ჩემი მშობლების ფინანსებით ვიხდიდი ,სანამ ამ სფეროს დავეუფლებოდი და მივხვდებოდი რომ საკმაო შემოსავალი მქონდა. ჩემი და სოფელში იყო ბებოსთან და ბაბუსთნ,თან სკოლაში სწავლობა. რამდენიმე წელში მანაც დაამთავრა, თესეუში სრული დაფინანსებით ჩაირიცხა და თბილისში გადმოვიდა, ამ დროისთვის მე უკვე დამთავრებული მქონდა სწავლა,თუმცა ჩემი პროფესიით მხოლოდ 1 წელი შევძელი მუშაობა,მერე სოფელში მომიწია წასვლა ბაბუაჩემს გულის ოპერაცია გაუკეთეს და მხოლოდ ბებია ვერ უმკლავდებოდა,ასე დავკარგე ეს სამსახური,გავიდა თითქმის ერთ წელი უმუშევრად ,მამაჩემის გადმორიცხული ფულით გავიტანეთ ის წელი,მე კი ნელ-ნელა სურვილი გამიქრა ჩემი პროფესიითმემუშავა, ამბობენ თუ დიდხანს შეეშვები რაღაცას მერე იმის განახლების სურვილი ქრებაო,ასეც დამემართა,მინდოდა ინტერიერის დიზაინში უფრო ღრმად გამედგა ფესვები,თუმცა ცხოვრებამ ამისი შანსი არ მომცა.მაშინ 21 წლისვიყავი და ჩემი ნიშნებიდან გამომდინარე საკმაოდ მარტივადდ დავხურე ფაკულტეტი,აი ჩემს დიპლომს კი მტვერი ახრჩობს,ეს რა თქმააუნდა გადატანითი მნიშვნელობით.მერე ჩემი ახლანდელი პროფესია შევითვისე და გამოგიტყდებით საკმაოდ გავიდგი ფესვები,თან მსიამოვნებს ეს პროცესი,შემოსავალიც იდეალური მაქვს და ჩემს მშობლებსაც ,როგორც მოგახსენეთ,უკვე სამი წელია აღარ ვაწევარ კისერზე. ჩემმა დამ არქიტექტურა აირჩია და პირველივე კურსიდან პრაქტიკებზე დაყავთ , რაც მასში იმაზე დიდ სიამოვნებას იწვევს ვიდრე წარმომედგინა. ახლა კი მინდა რამდენიმე წლით წარსულში გადავინაცვლო და ცოტა რამ მოგიყვეთ ჩემზე: ვერგეტყვით რომ უზრუნველყოფილი ბავშვობა მქონდა, უსახსრობის გამო ბევრ რამეზე „თვალი გვრჩებოდა’’ ,პირველი ოთხი წელი,როგორც ჩემი მშობლებისგან ვიცი თბილისში ვცხოვრობდით,დედაჩემის ახლობელთან,თბილისში დავიბადე,მერე ჩემი და-ძმაც რომ გაჩნდა ,რამდენიმე თვეში წამოვედით სოფელში. ცოტა რთული ბაბუა მყავდა (მამაჩემის მამა),ჩემს სოფელში იტყვიან „მოჭერილი კაცი’’ იყო, ფულის ეკონომია,საჭმლის ეკონომია,ყველაფრის ეკონომია, მამაჩემი სულ კამათობდა მასთნ ,მაგრამ აზრი არ ქონდა სახლი მისი იყო და მისი წესებით უნდა გვეცხოვრა, თუ გვწყუროდა ნებართვა უნდა გვეთხოვა,თუ გვშიოდა მითუმეტეს,მახსოვს დედა ყვება ხოლმე - თეთრი პურის ჭამის უფლებას არ მაძლევდაო,ან შავი უნდა მეჭამა ან კიდე გამხმარი მჭადიო,ჩემი დედამთილიც ისეთი საწყალი ქალი იყო,მთელი დღე მშიერი რომ ყოფილიყო,სიტყვასაც ვერ ეტყოდაო -თურმე პირველი შვილიშვილი ბიჭი უნდოდა (მამაჩემი ყველაზე პატარაა და-ძმებს შორის,ორი და და ორი ძმა ჰყავს,ყველას პირველი ბიჭი შეეძინა,ეს კი არა მხოლოდ თამარ მამიდას ყავს ერთი გოგო ,დანარჩენებიყველანი ბიჭები არიან, მხოლოდ მე და ჩემა დამ დავარღვიეთ მათი ვაჟკაცების რიგი),ხოდა რადგან ბიჭი უნდოდა ჩემი ერთი მამიდისთვის ისიც კი უთქვამს გავცვალოთ ბავშვებიო(მედა ჩემი მამიდაშვილი დავითი ერთ დღეს დავიბადეთ),ამ ამბის მერე დედაჩემს ეზიზღებოდა ბაბუჩემი,ყოველთვის ჩხუბობდნენ, ვერც აღგიწერთ რა ომი ქონდათ.ხოდა .... უი უკაცრავად მომხმარებელი მოვიდა,ცოტას გადავდებ ჩემი წარსულის გაგრძელებას -გამარჯობა თებე ,მაპატიე რა ცოტა ადრე მოვედი -არა ლიკ რას ამბობ მოდი -მაგიდისკენ მივაცილე , წინსაფაარი მოვირგე და საქმეს შევუდექი.შიგადაშიგ ვსაუბრობდით ,შეიძლება გსმენიათ კიდეც შენი ნეილმასტერი შენი ფსიქოლოგიც არის და ფსიქიატრიც, სანამ დავასრულებდი რამდენჯერმე დაურეკეს მობილურზე,ყველაზე მეტად ამას ვერ ვიტან,როცა მობილურზე საუბრობენ და ხელს არმიჩერებენ -აუ თებე ბოდიში რა,ჩემმა შეყვარებულმა უნდა მომაკითხოს და ვურეკავ რომ უკვე ვამთავრებთ -ხო მივხვდი - გამეცინა მის თავის მართლებაზე,ზუსტად საათსა და ოც წუთში დავასრულე პროცედურა და მისი ტელეფონის ზარიც გასიმა -მოხვედი? კაი რა .. ვბრაზდები ... კაი კაი.. შემო... -საკმაოდ უკმაყოფილოდ განუცხადა მოსაუბრეს და გათიშა მობილური -ვსო. თავისუფალიხარ -აუ ტებე საუკეთესო ხარ -მადლობა და ნახვამდის -ნახვამდის,გკოცნი.. ეს სალაროში ხო -ფრაისლისტი ამითამაშა ცხვირწინ,თავი დავუქნიე და მაგიდის მოწესრიგებას შევუდექი,ამასობაში კარის ხმა გავიგე,როგორც ჩანს შეყვარებულმა მოაკითხა -ლიკ მორჩი წავიდეთ?- ბოხი ბარიტონით განაცხადა ბიჭმა,ისეთი ნაცნობი ხმა ჰქონდა ,თითქოს აქამდეც გამეგოს და თან არაერთხელ -თებე მადლობა,საუკეთესო ხარ - ფიქრიდან ლიკას ხმამ გამომიყვაანა- დან ნახერა მაგარი გოგო მყავს, ჩემი ფრჩხილის ფერიაა გეფიცები,თებე ეს დანიელია,დანი ეს თებეა- ღმერთო მომკალი -თებეა - ხმამაღლა და მძიმედ ამოვიდა მისი ბაგეებიდან ჩემი სახელი - დანო -უნებლიედ დავუძახე სახელი,რომლითაც მთელი ბავშვობა მივმართავდი,თუმცავიგრძენი რომ გულში რაღაც ჩამწყდა. თვი 2 -დანო? - გაკვირვება ვერ დამალა ლიკამ- ზოგადად შენ ამ სახელს ვერ იტან ხო? - დამაინტრიგებლად შეხედა მასზე ორი თავით მაღალ მამაკაცს - ხო-ჩუმად ჩაილაპარაკა დანიელმა - გამიხარდა შენი ნახვა თებეა- ნაძალადევი ღიმილი მაჩუქა და ლიკას ხელი დაავლო- წასვლის დროა ,გველოდებიან -კი მაგრამ,მაინტერესებს საიდან იცნ... -გველოდებიან მეთქი! -მკაცრადგანუცხადა და შენობიდან გაიყვანა -ეს რა იყო?!- გააოგნებული მიყურებდა ნინია -როცა ჩემი ისტორიის მოყოლას დავასრულებ გაიგებ სიყვარულო -და მაგის გამო შვებულება რო ავიღო?- ცინიზმი მაჯახა -არ დაგჭირდება,ავალაგებ მაგიდას და გავაგრძელებ -იმედია ამ სიცოცხლეში დაამთავრებ ბოლომდე -ღმერთო რა საქონელი ხარ ნინი! -მუუუუუ-მისი ძროხის იმიტაციაზე ჩამეცინა,მაგიდა მოვაწესრიგე და მოსასვენებელ ოთახში გავედით -მიდი გააგრძელე,მოიცა გეტყვი,აი ბაბუაშენზე ყვებოდი რაღაცა გიჟი კაცი იყოო -გიჟი არ ყოფილა, რთული კაცი იყო თქო ,მაგრამ კაი-ჩავიცინე -ვაგრძელებ ,მოკალათდი -ნუ ცანცარებ მალე,თორე მოვიდა კიდე ვიღაცა -ე.ი როგორც გითხარით,ოჯახში რთული სიტუაცია გვქონდა,მამაჩემი ტყეში ხეების გადაზიდვაზე მუშაობდა,დედაჩემი სახლში იყო და მე და ტყუპებს გვივლიდა,პარალელურად დიდი კამათი ჰქონდა ბაბუასთან ხან რაზე ხან რაზე,ვაღიარებ დედაჩემი ყოველთვის სამართლიანად ეკამათებოდა.მამაჩემსაც ხშირად მოსდიოდა მამამსთან კამათი,დროთა განმავლობაში სმას დაეჩვია,ამას დაემატა მამიდის და ბიძის გარდაცვალება,დიდი დრო არ იყო გასულიდა ბებიაც გარდაიცვალა,ვერგაუძლო ორი შვილის დაკარგვას,მამაჩემზე ამ ყველაფერმა დიდი კვალი დატოვა,ყურადღებას იშვიათად გვაქცევდა,დღე-ღამეს და-ძმისა და დედის საფლავზე ასწორებდა,დედაჩემი გიჟივით დაეძებდა ,ღამით სახლში რომ არ მოდიოდა , ბოლოს კი მათ საფლავზე დამხობილს და უგონოდ მთვრალს პოულობდა,ასე გაიარა რამდენიმე თვემ სანამ ჩემი ძმა ავად არ გახდა, მამაჩემი ამან გამოაფხიზლა და მიახვედრა რომ ოჯახი უკან მოიტოვა,ბევრი იწვალა და ჩემი ძმა თბილისში გადაიყვანეს,ფილტვების ანთება ჰქონდა ,მისი ორგანიზმი მოსუსტებული იყო და მხოლოდ წამლებმა ვერ უშველეს,მე და თათა ბებიაჩემთან დაგვტოვეს (დედაჩემისდედა),თითქმის სამი თვე ბებიასთან ვიყავით,მერე ჩამოვიდნენ და ძველებურ ცხოვრებას დავუბრუნდით.დიდად რომ გითხრა ბაღის პერიოდი მახსოვს თქო მოგატყუებ,რამდენიმე მოგონება მაქვს ამაზე,მაგალითად პირველად რომ მივედი,ტირილით გავსკდი და გამოქცევა მინდოდა,მახსოვს ორი ბიჭი რომელიც ჩემს გამო ჩხუბობდა,რომელს უფრო ვუყვარდი,რეალურად ორივეჩემი ნათესავი ყოფილა,მახსოვს პატარა ბიჭი რომელსაც სიმაღლისგამო ყოველთვის დასცინოდნენ,ვერ ვიტყვი ბულინგი იყო თქო ,მაგრამ ნუ ყველა თავის პონტში ეღადავებოდა,მე ზედმეტად ჯმუხი ხასიათი მქონდა და დიდად სიახლოვე არ მახასიათებდა „ბაღელებთან’’.მერე დამთავრდა ბაღი და სკოლის პერიოდიც დადგა, ემოციებით ვიყავითდატვირთული,რა ვიცოდით ტანჯვა-წამება რომ იქნებოდა სკოლა-აქ გულიანად გაგვეცინა ორივეს-ხო, ნუ სასკოლო ნივთებს ტანჯვა-წამებით ნაშოვნი ფულით მყიდულობდა მამაჩემი,-2006 წელს შევედი მგონი სკოლაში,მაშინ არ გვირიგებდნენ ასე ჰაერზე წიგნებს- ხანდახან იყო შემთხვევა რომ რვეული არ მქონია და სოფლის მაღაზიაში ‘’ნისიად’’ მყიდულობდაბებიაჩემი,მასწავლებლისგან საყვედურსაც ვიღებდი რვეული კიდე არ გაქვსო, ვერაფერსვამბობდი გარდა იმისა -სახლში დამრჩა მასწავლებელო.საქმე იმაში იყო რომ სახლშიც არ მქონდა,როცა ყველა სქელი და ლამაზნახატიანი რვეულებით დადიოდა სკოლაში ,მე ოცთეთრიანი მწვანე რვეული მქონდა,აი ის გამრავლების ტაბულარომ ქონდა უკან,იმიტო რო მეტის საშუალება არ გვქონდა. მამაჩემის ხშირად სვამდა,დარდობდა რომ ამდენს წვალობდა დამაინც ვერაფერში გვყოფნიდა , ზოგჯერ საჭმელიც არ გვქონდა სახლში და დედაჩემი ჩუმად ბებიაჩემთან გვიშვებდა მე და ტყუპებს , ბებიაჩემი გვაჭმევდა ხოლმე,რომ მშიერს არდაგვეძინა,ეს დიდხანს არ გაგრძელებულა,ბებიაჩემს დადედაჩემს კამათი მოუვიდათ და თითქმის ერთი წელი არ ლაპარაკობდნენ,დედაჩემი მიკრძალავდა ბებიაჩემის ნახვას,ჩემს სკოლასთან დაახლოებით ორმოცდაათ ნაბიჯში ცხოვრობს ბებია, როცა ვიცოდი რომ სახლში იმდენი საჭმელი არ იყო რომ ყველა დავნაყრებულიყავით,ბებიაჩემთან ვიპარებოდი ხოლმე რომ რამე მეჭამა და მერე გიჟივით გავრბოდი სახლში, ჭამის დრო რომ მოვიდოდა მე უარს ვამბობდი,ვიტყუებოდი რომ სკოლაში კლასელებმა“პერაშკი’’მაჭამეს თქო, ეს იქამდე გაგრძელდა სანამ დედაჩემა არ გაიგო რომ ბებიაჩემს ვსტუმრობდი და დასისხლიანებმადე არ მცემა,მეორედ ფეხი არ მიადგაო, არ ვიცი,დღემდე არ ვიცი მაშინ რის გამო იჩხუბეს დედა-შვილმა ,რომ დედაჩემი ასე მეჩხუბებოდა.იმის მერე ბევრი ღამე მშიერს დამიძინია,ტირილში და ღმერთთან საუბარში რომ სხვა ბავშვებს თუ ყველაფერი ქონდათმე ერთი პურის ნაჭერიც კი რატო მენატრებოდა.ჩემი ერთადერთი მეგობარი ღმერთი იყო რომელსაც ჩემი ლაპარაკით,თხოვნებით „ვღლიდი’’ ხოლმე, დედაჩემი იშვიათად მეკითხებოდა სკოლის ამბებს,თუ რამეს დავაშავებდი,მარტო მაშნ დამალურჯებდა ხოლმე,მასწავლებელმა შენს დანაშაულზე მეორედ აღარ დამირეკოს,ნუ მარცხვენო,მე კიდე ღმერთსველაპარაკებოდი ხოლმე ღამე ჩუმად და ვუყვებოდი რა ხდებოდა სკოლაში,ვინ გავიცანი,ვის მოვეწონე,ვინგამაბრაზა,მიუხედავად იმისა რომ პასუხს არ ველოდი -აქ ზედმეტად ამიჩუყდა გული და ცრემლებს გასაქანი მივეცი -თუ გინდა აღარ გააგრძელო კაი? ასეთი რთული თუ იყო არ მეგონა თეეე -არა,ვიღაცას ხო უნდა მოვუყვე,დავიცლები ცოტას. სულ იმაზე მეჯიჯღინები რა მათხოჯიხასიათი გაქვსო,ხო უნდა გაიგო რატო მაქვს -ცრემლებით დანამული ტუჩბი ნელა დავაშორე ერთმანეთს და გავუღიმე -კაი განაგრძე -ხოდა დედა და ბებია კი შერიგდნენ ,მაგრამ საქმე მამაჩემში იყო, სმას ვერ ანებებდა თავს,თან ისეთი საშინელი სიმთვრალე ჰქონდა . სახლში გვიან მოდიოდა ლოგინთან ჩამოგვიჯდებოდა და როგორც ყველა ნასვამ მაამს სჩვევია ცხოვრებაზე გველაპარაკებოდა ხოლმე, არ გვასვენებდა ,მოგვიწვებოდა გვერდით ,თან მხიარული თან სევდიანი და გველაპარაკებოდა ალბათ გათენებამდე, სანამ დედაჩემი არ ეჩხუბებოდა დააძინე ბავშვებიო, სიმართლე გითხრა ყოველთვის მომწონდა მამაჩემის მოსმენა,მიუხედავად იმისა ,რომ არ მესმოდა ,მაშინ არ მესმოდა მისი დარდი, თუმცა მთვრალი კაცი მთვრალი კაცია, დედაჩემის ერთი მაღალი ტონი და მამაჩემი გიჟს გავდა, ზოგჯერ ისე უგონოდ იყო რომ ვერ გვცნობდა, ყველას ეჩხუბებოდა,ბაბუაჩემს განსაკუთრებით,დედაჩემი მათ „გაშველებას’’ რომ ცდილობდა,უარესი ხდებოდა ,მამაჩემი ჭკუიდან გადადიოდა,მახსოვს სახლში პატარა კუთხე გვქონდა სადაც ხატებს ვინახავდით, ჩუმად მივიდოდი ხოლმე და ჩემი ჭკუით ვლოცულობდი,ჩემილოცვა კი იყო ოთხი სიტყვა -უფალოგთხოვ მამიკომ დაიძინოს- ამ სიტყვებს გაუჩერებლად ვიმეორებდი, არ წყდებოდა დედაჩემის ყვირილის და მამაჩემის გინების ხმები,დედაჩემისთვის ხელიცდაურტყამს უგონოდ მთვრალს, მესმოდა დედის ქვითინი,თავბედს რომ იწყევლიდა რა დავაშავეო,მაგრამ მეორე დღეს ისე იქცეოდნენ თითქოს წინა ღამე არც ყოფილა,მამაჩემი ყველანაირად ცდილობდა დედის შემორიგებას,გამოსდიოდა კიდეც,დედა ყოველთვის გვეუბნებოდა ხოლმე მაამშენი პირველ ადგილას არისო,სულ რომ მომკლას იმის მეტი არავინ მინდაო,ასეც იყო ,ჩხუბობდნენ და რიგდებოდნენ.ვერასდროს ზომავდა მამაჩემი სასმლის რაოდენობას,რამდენიმე სასმელს ურევდა ერთმანეთშიდა გონება საბოლოოდ ებინდებოდა,მახსოვს დივანზემეძინა მისაღებში,ზამთარი იყო და რკინის „ფეჩი’’ გვედგა შუაში,იქ ჩამოჯდებოდა ხოლმე და თავის თავს ელაპარაკებოდა,დედაჩემი რომ შემოვიდა უთხრა შუქი ჩაექრო ბავშვს ძინავსო,მამაჩემი კი გადაირია ვის ატყუებო და იქვე დადებული ხის ნაჭერი მესროლა,ისე გიჟივით წამოვხტი,სანამ დედაჩემა კივილი არ დაიწყო ბავშვს მიკლავო,აზრზეც ვერმოვედი რა ხდებოდა,მამაჩემმა კი დაიძინა ,მაგრამ მე მთელი ღამე იმაზე ფიქრში გავატარე რატო , რა დავუშავე მეთქი.არაერთი ასეთი სიმთვრალე გამოვიარეთ, ზოგჯერ ისე კარგავდა გონს მოსაკლავადაც კი დაგვდევდა,რამდენჯერ ღორების სადგომში გაგვითენებია ღამე,რამდენჯერ ზამთარში ფეხშიშველი გავქცეულვარ ბებიასთან სოფლის მეორე ბოლოში,იმის გამო რომ რამე არ დაეშავებინა,ერთი სიტყვით მაამჩემისს სიმთვრალე იშვიათად მთავრდებოდა კარგად,სიმართლე გითხრა როცა წავიდნენ , შვება ვიგრძენი რომ მისი სიმთვრალის ატანააღარ მომიწევდა. ახლა კი მთავარ ამბავზე გადავალ,დანოზე. აი პატარა ბიჭი რომვახსენე,ბაღში, დასცინოდნენ სიმაღლეზე თქო,აი ეს ბიჭი იყო დანიელ ხიმშიაშვილი. მთელი ბავშვობა მის გვერდით გავატარე, ყოველთვის ერთად ვთამაშობდით,ვხუმრობდით,დავალებების წერაშიც კი ვეხმარებოდი,თვითონ კი მუსიკა ესმოდა კარგადდა მე მეხმარებოდა, სადღაც ათი-თერთმეტი წლის იყო,თითქმის ყველა ქართულ-ხალხურ საკრავზე რომ უკრავდა,მღეროდა,თანაც როგორ.ამ ბიჭის მიმართ უდიდესი სიმპათიები გამიჩნდა ლაწირაკობიდანვე,სხვა გოოგებს რომ ეთამაშებოდა ან მათთან ერთად იყო ,მწყინდა ,ვბრაზდებოდი,ვიბუტებოდი,აღარ ველაპარაკებოდი ხოლმე. მე სცენის და სცენაზე მოშტერებული ხალხის შიში მქონდა სულ, მეც საკმაოდ კარგადვმღერი, მაგრამ მაშინ ეს არ ვიცოდი,ან უბრალოდ არ მიცდია,მეოთხე კლასს ვასრულებდით და სასკოლო ზეიმი გვქონდა, ისე მინდოდა დანოსთნ ერთდ მიმეღო მონაწილეობა რომელიმე სკეტჩში ან ცეკვაში,მაგრამ ჩემი სხვა კლასელი გოგო ამღერეს მასთან ერთად,მახსოვს დარბაზში რეპეტიციობდნენ ხოლმე ,მე კიდე გულდაწყვეტილი ვიჯექი კიბეზე და ვუსმენდი,მწყინდა მაგრამ რას ვიზამდი,საკუთარი თავი იმაზე მეტად უნიჭო მეგონა ვიდრე წარმოგიდგენია,ერთდერთი რაც მიყვარდა ფეხბურთი იყო, ისიც იმიტო მიხაროდა რომ ‘’არჩევანი-არადანის’’ დროს დანო სულ მე მირჩევდა ხოლმე, გგოგო კი ვარ მაგრამ ისე ვთამაშობდი,ჩემი ორი კლასელი ჩემი ნასროლი ბურთისგან დატრავმულები დადიოდნენ-გულიანად გაგვეცინა ორივეს - სადღაც მეექვსე კლასში ვიყავით ოდნოკლასნიკებირომ გავაკეთეთ,მე არც ტელეფონი მქონდა და არც კომპიუტერი,ხან ჩემს მამიდაშვილთან ხანკიდე ჩემს კლასელთან ჩავდიოდი ხოლმე ზაფხულობით,იქ ვწერდითხოლმე ერთმანეთს,ჩვენებურად ბავშვურად, ჩვენს სოფელში მონასტერი იყო და იქ დადიოდა სამრევლო გუნდში, მღეროდა და უკრავდა,ერთ დღეს ფესტივალზე მიდიოდნენ და გზაში მწერდა ,მეც ჩემს ნათესავთან ვიყავი, მახსოვს მომწერარაღაც უნდა გითხრაო, მეთქი რა ხდება თქო, არვიცი როგორ მიიღებ მაგრამმაინც უნდა გითხრაო, მეთქი კაი ახლა რას მეღადავები ,კიდე რამეზე დამცინი თქო, ხოდა არც აცია არც აცხელა მაჯახა მიყვარხარო, მე შტერმა კიდე კაი რასმეღადავები ,დებილი ხარ თქო და კაი წავედი,აღარ მცალიაო მომწერა.მეც ვიფიქრე რო მეხუმრა.ამანაც ასე ჩაიარა ჩემო ნინი, გადიოდა დრო ზაფხულობით როცა დასასვენებლად მიდიოდა ბათუმში, მწერდა ხოლმე,კაკრას ფეისბუქობანაც დავიწყეთ,ჩემმა კლასელმა შემიქმნა,პირველს ვის დავიმატებდი თუ არადანოს,ლაპარაკის მხრივ პირადად ვერ ველაპარაკებოდით ერთმანეთს,მე პირადად მერიდებოდა,ალბათ ისიც თავს მარიდებდა. სამაჯურებს ვატარებდი ხშირად,რეზინისას რარაც სისულელეები რომ ეწერა ხოლმე -best friend,I love my friend, real madrid და რაღაცები რა, ხოდა ამას მართმევდა სულ,და მერე ხან მიკარგავდა ,ხან წყვეტდა და რავიცი რა,სადღაც მეცხრე კლასში სეკრეტ სანტა ვითამაშეთ და როგორც გავიგე დანოს მე შევხვდი, ყელსაბამი მაჩუქა თავისი საყურეებით, ეს იყო მისი პირველი საჩუქარი , თუმცა დიდხანს ვერ შევინარჩუნე,დედაჩემმა ვიღაცას აჩუქა,შენმერე მე გიყიდი უკეთესსო, ამის გამო მთელი ღამე ჩუმად ვტიროდი,ისე მიყვარდა ის ყელსაბამი,გაკეთებასაც ვერ ვბედავდი რომ არ დამეკარგა.ხოდა 2017 წელია,წავედით ბანაკში,დანოს და ჩემს ორ კლასელს ბათუმი მოუწიათ,მე და ჩემს რამდენიმე კლასელს კი წყნეთი,ჩემთან ერთად დანოს პატარა ძმაც დავითიც წამოვიდა,პატარების ჯგუფში.ცოტა მორცხვი ბიჭია და სულ ჩემს სიახლოვეს ტრიალებდა,სანამ უცხოებს შეეჩვეოდა.ორკვირიანი ბანაკი იყო,ბაქსვუდის სკოლაში ვიყავით,მაგ წელს მამაჩემა პირველად მაჩუქა ტელეფონი, პირველად მქონდა ჩემი საკუთარი ტელეფონი,რომელიც არავის გამონაცვალი არ იყო და გამართულად მუშაობდა. შიგადაშიგ მწერდა დანო, დავითს კითხულობდა,რამე ხო არ უჭირსო,როგორ შეეწყოო,მერე გვიგრძელდებოდა მიმოწერა და ღამის 4-5 საათამდე შეგვეძლო სისულელეეებზე გველაპარაკა, active status სულ გათიშული მქონდა,იმიტო რო დედაჩემი მეჩხუბებოდა საიტზე რომ მხედავდა, სულ მიმოწმებდა ტელეფონს,ხალხი რომ თავის სურათებსდებდა ხოლმე,მეც მინდოდა რამე დამედო ჩემი ფოტო,მაგრამ მცემდა ამის გამო,საჭირო არაა 16 წლის გოგომ სურათები გამოჭიმოსო, ათ საათზე ტელეფონს მართმევდა ხოლმე, ბლოკს მიდებდა რომ არ ამეღო და ასე შემდეგ რა.ბანაკში ყოფნის პერიოდში დანომ კიდევ ერთხელ ამიხსნა სიყვარული,მაგრამმე ისევ არ დავიჯერე და მეგონა რომ მეხუმრებოდა,როგორც აღმოჩნდა მაშნ საბოლოოდ დავწყვიტე გული,მაგრამ რა მექნა? თავი მისთვის არასასურველი მეგონა,არაფერი ნიჭი მე არ მქონდა, სიმღერის დროს ისემეშინოდა აუდიტორიის რომ ხმა მიკანკალებდა და მერე ბავშვები დამცინოდნენ,ყველანაირი მოტივაცია მიქრებოდა, გულში სულ ის მქონდა რომ მე მის დონემდე ვერასდროს მივიდოდი,ეს შეგრძნება დღემდე მაქვს ნი და არ ვიცი როდესმე მოვიშორებ თუარა,მას შემდეგ დანოს არც მოუწერია,მხოლოდ სკოლაში ვკონტაქტობდით ისე რა, ლაითად რომ იტყვიან, რომ ჩამოვედით ბანაკიდან დედაჩემმა რა თქმა უნდა შემიმოწმა სათითაოდ მესენჯერი,დანოს მონაწერები რომ ნახა იმ დღეს სასიკვდილოდ მცემა,რა აღარ მეძახა, ბო*ი,ჩათ**ხი, მარცხვენო,რა დროს შენი სიყვარულიაო,არ დაგინახო მაგ ბიჭთან ახლოსო,მამმისი ლოთი და უკონტროლოაო,დედამისზე კიდე რას არ ამბობენო,ამ დროს დედამისი ჩემი ისტორიის პედაგოგი და ბოლო ორი წელი კლასის ხელმძღვანელი იყო, ისეთი იდეალური ქალია სიტყვებით ვერ გადმოგცემ,მაგრამ სოფლის ჭორებს რას გაასწრებ,მწარე სიტყვის ქალიადაა არავის არაფერს არჩენს,ხოდა ათას სისულელეს საუბრობდნენ ,ერთი სიტყვით,მაგრად დამჟეჟა დედაჩემმა და დანო დამაბლოკინა ფეისბუქზე,სკოლაშიმისვლის მცხვენოდა,ვიცოდი რო მკითხავდა რატო დამბლოკეო მე კიდე პასუხი არ მქონდა,ვერვეტყოდი დედაჩემმა ასე დაასე თქვა თქო,ჩემი მოლოდინი გამართლდა,კლასში მარტო დავრჩით,ყველანი ფიზკულტურაზე გაიქცნენ,მე კეტებს ვიცვამდი და გვიან მომიწია გასვლა,ხოდა ჯიბეებიანი სპორტული ჟაკეტი მეცვა,მოვიდა და ჯიბეში რაღაც ჩამიდო,სახლში გახსენიო,მაგრამიქამდე ერთი კითხვა მაქვსო,რატო დამბლოკე რამე გაწყენინე და არ ვიციო,მეთქი არა რასამბობ თქო,მაშინ რა ხდებაო,არ მეშვებოდა,მეცარც ვაციეარც ვაცხელე,დეედაჩემს არ მოსწონხა სენთან ურთიერთობა ამიკრძალა,ვერ შევეწინააღმდეგები თქო და გიჟივით გამოვიქეცი კლასიდან -რა? დებილი ხარ გოგო?ეგ რამ გათქმევინა -აბა რამექნა ნინი?! დანო იყო ის ერთადერთი ,ვინც ყოველთვის ხვდებოდა როდის ვიტყუებოდი და როდის ვამბობდი სიმართლეს,სხვა გზა არ მქონდა , თავს არ დამანებებდა და მერე დედაჩემი უარესდღეში ჩამაგდებდა,დანოს და მე სადმე ერთად თუ გვახსენებდნენ,იმ საღამოს დალურჯებული ვწვებოდი საწოლში -იცი დედაშენს არვიცნობ მაგრამ უკვე ვერვიტან -არა იცი მასაც არქონია კარგი ბავშვობა,ამიტომ როგორ გარემოშიც გაიზარდა ,ისეთ გარემოში მოგვიწია ცხოვრება ჩვენც -ხო რავი,მე ჩემი აზრი დავაფიქსირე.კაი მერე რა მოხდა -მერე არაფერი,აღარ მელაპარაკებოდა,იშვიათად მიახლოვდებოდა, სულ სხვა გოგოების გარემოცვაში იყო, ასე დავათავრეთ სკოლა,მერე ეროვნულებიდაიწყო,ზოგადად ყველა დედა ამხნევებს ხოლმე შვილებს ამ დროს,განსაკუთრებით მაშინ როცა ახლოს არ არიან,ჩემთან კი პირიქით იყო,მაშინ ჩემები უკვე გერმანიაში იყვნენ,გამოცდამდე 10 წუთით ადრე დედაჩემი მირეკავს,მლანძღავს,მიწასთან მასწორებს და რის გამო? ის დანიელია და ვიღაცა ჯანდაბა მანდ თუადა მის გვერდითხარ არ გაცოცხლებ შენ ასეთო და ისეთოო, მე ნერვებმა მიმტყუნა და ტირილით შევედი გამოცდაზე, ყველას ეგონა წინასაგამოცდო სტრესი მქონდა,და ასე ჰგონიათ ბებიაჩემს და ბაბუაჩემსაც,რომლებიც მამხნევებდნენ და გვერდიდან არ მომშორებიან მთელი გამოცდის პერიოდი,ყოველ გამოცდაზე ერთი და იგივე -დედაჩემის ლანძღვა მესმოდა,ასე ტკბილად ჩავაბარე ერვნულები,ჯერ რომგაიგო სამედიცინოს ნაცვლად ,დიზაინერობა ავირჩიე ,ლამის ფეხით ჩამომაკითხა,მერე რომ გაიგოსრულიდაფინანსებით ცავირიცხე, სქრინი და ჩემი ფოტო მომთხოვა რამე ლამაზი ,რომ დაედო და დაეწერებინა-‘’დედას გული გაუხარე დე,სრული დაფინანსებით ჩაირიცხე სასურველ უნივერსიტეტში,მიყვარხარ დამენატრები დედი’’ , მინდა,დღემდე მინდა რომ ეგ სიტყვები მართლა გულით იყოს ,მაგრამ არ ვიცი არის რო?ნუ მომიწია თბილისში წამოსვლა, გავაკეთე სხვა ფეისბუქი, სხვა სახელით,და იმ ფეისბუქზე დავიმატე დანოც და სხვებიც,ბანაკელები,კლასელები,ნაცნობები რავიცი,ისე რომ დედაჩემს არ გაეგო,იქ ვწერდი დანოს ცოტახანი,სანამ მის ფოტოზე კომენტარს არ ვნახავდი- ‘’ეს დრო და ეს გრძნობები დანი’’ ისე მეტკინა გულივერ წარმოიდგენ, თურმე ბანაკში გაიცნო ვიღაც გოგო,ამ გოგოს მოსწონდა ,დასდება დანოს,მაგრამ ეს მეგობრაად თვლიდა მერე რა და როგორ იყო არ ვიცი,ეგეც ჩემიდაქალისგან ვიცი, დეასგან,დანოს დეიდაშვილისშვილად ეკუთვნის თუ რაღაც ეგეთი,ხოდა ვკითხე მეთქი უბრალოდ კითხე ვინაა ის გოგო თქო და ნუ ის იყო ვინც გითხარირა, ჩვენი ბოლო მიმმოწერიდან 3წელი გავიდა ჩემო ნინი,არც კლასისშეკრებაზევყოფილვარ,მისი ნახვაც არმინდოდა,თან არცარაფერი მქონდა ჩასაცმელი და მითუმეტეს იმდენი ფული რომ შემეგროვებინა და ქეიფ-ღრეობაზე მეც დამედო,მიკაელამ კი დამირეკა ,მეხვეწა მაგრამ უარი ვუთხარი არ მცალია მეთქი -მიკაელა ეს შენი სადედამთილო? -ნუ ბოდიალობ რა , დანოს დედა ,უბრალოდ დედა -ოქეი ბეიბი,მერე -მერე არაფერი,მე გულში მაინც მყავს ეგ პატივცემული ბატონი,ის კიდღეს შეყვარებულთან ერთად გამომეცხადა.ვსო ჭირი იქა ლხინი აქა -ეეეე ეგრე სადაა,თან რაცივად მოგესალმა რაიყო ვითომ -მომესალმებოდა აბა რაიქნებოდა, პირდაპირ ვუთხარიდედაჩემი ვერ გიტანს და შემეშვი მეთქი,არ იფიქრებდა ურთიერთობა რომ დავასერიოზულო დედამისის გამო შეიძლება ყველაფერი არიოსო? -კი ზუსტადმაგას იფიქრებდა -ხოდა რაგინდა,უკვე ყავს საკმაოდ თამამი გოგო გვერდით -კაი გული არგაიტეხო რა , ყველაფერი აეწყობა -ჩემი გული,ჩემო ნინიდიდი ხანია გატეხილია,უბრალოდ მარტო დანო არაა მიზეზი -კაი წამო ათი გახდა,წასვლის დროა,ლიაკოსაც ვუთხრათ დახუროს სალარო -წამო,წამო,ერთი სულიმაქ სახლში როდის მივეთრევი ,რომ წყალი გადავივლო და დავიძინო -ღმერთო რაბედნიერიხარ, მე კიდე ჯერ ნუცა უნდა ვაბანაო და მერე მე -ასეა დედობა ნინიაააა,წამო წამო,გაგიჟდება ლიააა სალონს ხელი შევავლეთ,ლიამაც(ჩვენი მენეჯერი) დახურა სალარო და სახლებისკენ გავემართეთ,ყურსასმენებ გარჭობილი მივჯლიგინებდი მეტროთი,ყველაზე მეტად მიყვარსმეტროთი მგზავრობა,ჩემთვის ყურსასმენებსი და სამყაროსგან გათიშული.მივეთრიე სახლში,კარი კაკუნით ჩამოვიღე მაგრამ, თათა სახლშ არ აღმოჩნდა,ჩანთშ გასაღები ამოვქექე და შევჩანჩალდი სახლში. დავურეკე და როგორც აღმოჩნდა ნიკუშასთან და მის მეგობრებთან ერთად ყოფილა მაკში,ნიკაშა მისი შეყვარებული და ჩემი ბავშვობის მეგობარია,მამამისი დამამაჩემი საზღვაო ფლოტში ერთად მსახურობდნენ და იქიდან ერთად მოდიან,მერე ნიკუშაგავიცანი,ჩემზე ორი წლით უმცროსია,იმის მერე ვმეგობრობთ,მერეჩემი და შეუყვარდა და ასე რა ,ამას მაინც არ უშლიან შეყვარებულის ყოლას,ალბათ იმიტო რო მამაჩემის ძმაკაცის შვილი,ღრმად მეცინება ჩემს თავზე,ბებიაჩემს ვურეკავ,ცოტახანს ვესაუბრები და ვუთიშავ,ხვალ ისევ სამსახურში ვარ,წყლის გადასავლებად შევდიოდი,როცა კარის ხმა გავიგე,მივხვდი რომ თათა და ნიკუშა იქნებოდნენ,არც გამოვსულვარ,წყალი გადავივლე,საღამურის შორტი და ტოპი ჩავიცვი და გავედი აბაზანიდან,საკმაოდ კარგი ფორმმები მაქვს,თავისუფალ დროს დარბაზში ვატარებ ხოლმე,თან გადაღლილობისგან ისე დავსუსტდი შინაგანადრომ ვიტამინებს ვიღებ და ცოტა მოვსუქდუ,ვარჯიშთ ფორმაში ჩავდექი,ვარჯიშმაა არ დამაკმაყოფილა და კრივით დავკავდი,ჩემს მუცელზე მაკგრეგორზე ნაკლები კუბიკები კი არ დევს,თან ცხოვრებაში მკერდი რომ არ მქონია ,ახლა იცოცხლე სად წავიღო აღარვიცი,ნუ მოკლედ გავჩანჩალდი აბაზანიდან და ორ ადამიანზე მეტის ხმა მომესმა,თმის გამშრალებით გავედი მისაღებში და ლამის ყბა ჩამომივარდა -თე, ნახე ვინ გავიცანი,დანიელი,უფრო სწორად ნიკუშას ეგონა რომ მაცნობდა ,მაგრამ არ გამოუვიდა -ხო თებე ,არ მეგონა კლასელები თუ იყავით -ხო მთელი ცხოვრებაა ვიცნობთ ერთმანეთს-ბოხი ხმით ჩაილაპარაკა და ნიკუშას ხელი მოხვია მხარზე -ბოდიში რა თე რომ არგაგაფრთხილე,უბრალოდ ნიკუშამ რომმითრა ძმაკაცი უნდა გაგაცნოო და რომ გავიგე დანიელი იყო,საჭიროდ აღარჩავთვალე გაფრთხილება -ხო,არაუშავს.რომ იტყვიან თავი ისე იგრძენით როგორც საკუთარ სახლში-რაღაცა დებილობა ჩავილაპარაკე და აკანკალებული ფეხებით გადავინაცვლე საძინებელში,თმა გავიშრე,ჩმოვისწორე და იმ იმედით გავედი მისაღებში რომ დანო წასული იქნებოდა,თუმცა არა,ნიკუშასთან ერთად აივანზე იყო გასული და საუბრობნენ, თათა,გიორგი ნოდო და ნოდოს საცოლე ლიზი,დივანზე ისხდნენ და ფილმს უყურებდნენ -თე მოდი რა,შენც უყურე,სკაუტები ზომბების წინააღმდეგ -გაიზარდე თათა- გამეცინა და სამზარეულოსკენ წავედი,უკან ნიკუშას ხმა დამეწია -თებროლე ცივი ყავა გვაჯახე რა -თებროლე იქნება ,კარს უკან რომ აღმოჩნდები-ჩემს სიტყვებზე ჩუმად ჩაეცინა დანოს ,მე კიდე ვდუდღუნებდი,იცის რო ეს ძროხის სახელი არ მეპიტნავებდა და თებროლე თებროლეო კიდე,ცხონებულიდედიაჩემი ეძახდაჩვენს ძროხასმაგ სახელს.ყავა მოვამზადე და ბიჭებს გავუტანე.დავემშვიდობე ,რადგან ხვალ თავს ვეღარ ავწევდი სამსახურისვის,და საძინებლისკენ გავემართე -თებე ხვალ არ წახვიდე რა სამსახურში-სიტყვა დამაწია თათამ -მიზეზი? -კაი რა სულ მუშაობ,იქნებ ცოტა მეგობრებს დაგვითმოდრო-აწუწუნდა ლიზი -ხალხო! რომ არ ვიმუშავო ამ საქონელსვერ გამოვკვებავ -თათაზე ვანიშნე-ასე რომ შემეშით,გაერთეთ,იხალისეთ ,იცინეთ.მაგრამ-თითის აწევით გამოვაცხადე-ცოტა ხმადაბლა რომ ძიილი შევძლო-ერთი სული მქონდა ოთახში შევკეტილიყავი,დანოს მზერის ატანა გაუსაძლისი ხდებოდა -გეფიცები ატრა*ებ!ამდენი ხნის უნახავი კლასელი მოგიყვანე და არც გილაპარაკია-ესღამაკლდა,მადლონბა ნიკოლოზ! -არ იკბინება თებრო- ახითხითდა ნოდო -ვიცი ნოდარა!უბრალოდ დაღლილი ვარ და ნებართვა თქვენგან უნდა ავიღო?!-უკვე გაბრაზება შემომეპარა -კაირა -წადი დაიძინე,თვალებზე გეტყობა რადღეშიც ხარ ,მე არსად გავრბივარ თებეა.-თანაგრძნობის თვალები მომაპყრო ,ისეთი გულწრფელი ჩანს -როგორც ხედავთ დანო..უცბად გავწყვიტე სიტყვა და შევასწორე-დანიელი არაა წინააღმდეგი,ესარაფერი ,ნებაც მომცა დაძინების.კმაყოფილები ხართ?!მაშინ წავალ- გაღიზიანებით ჩავილაპარაკე და ოთახში შევედი,დავემხე საწოლზე და არეულ ფიქრებთან ერთადჩამეძინა.დილით როგორც ვთქვი ძლივს ავეთრიე საწოლიდან, შავი ,მოკლე და წვრილმკლავიანი მთლიანი კაბა მოვირგე, შავი ‘’საროჩკა’’ გამოვაძევე კარადიდან,დამტენი ჩანთაში ჩავტენე და მისაღებში გავედი,როგორც ჩანს ეს იდიოტები მთელი ღამე ფილმებს უყურებნენ,ვის ვისზე ეძინა ვერ გაიგებდით,მაგრამ დანოს ვერსად ვხედავდი,შვებით ამოვისუნთქე და თამამად შევაბიჯე სამზარეულოში.დილით საჭმელს ვერ ჭამ,ვერც ყავას ვსვამ,ამიტომ ფორთოხლისწვენი დავისხი და ის იყო უნდა დამელია რომ,კინაღამ გადავისხი როცა ჩემს უკნიდან ნაცნობი ბარიტონი აჟღერდა -დილა მშვიდობის ციყვო! თავი სამი -დილა მშვიდობის დანიელ- აკანკალებული ხმით,მკვეთრად წარმოვთქვი მისი სახელი და თავად გამააჟრიალა ტანში,დანიელი! გულში კიდევ ერთხელ გავიმეორე მისი სახელი -უკვე შენს გაღვიძებას ვგეგმავდი,ვიფიქრე ჩაეძინა თქო -არა,მე ...- დაბნეულობა ვერ დავმალე-უბრალოდ გამიჭრდა გაღვიძება -ვწუხვარ,ჩვენი ბრალია,არ დაგაძინეთ ხო? -მთლად მასეც არ არის,სამსახურში იმაზე მეტად ვიღლები ვიდრე შეიძლება -ხო,ამაზე გამახსენდა. ბოდიში უნდა მოგიხადო -უკაცრავად? -გუშინ ცუდად გამომივიდა,ვერც წესიერად მოგესალმე და -არაა პრობლემა, დაივიწყე - მოკლედ მოვუჭარი,არ მინდოდა ლიკაზე დაეწყო საუბარი,ეგ გოგო ძალიან საყვარელია,მართლა მომწონს,უბრალოდ დანოს გვერდით? მეარც კი ვიცი -მართლა გამიხარდა შენი ნახვა -მეც-ცივად მივუგე და წვენი ერთი ამოსუნთქვით დავლიე -დილაობით ისევ არ ჭამ ხო -სამწუხაროდ.- და მერე მთელი დღე მკვდარივით ვარ,ვერც ვასწრებ ხშირ შემთხვევაში რამის შეჭმას -ეგ ცუდია,მთელი დღის ენერგიას კარგავ -დანიელ მადლობა ყურადღებისთვის,მაგრამ წასვლის დრო მომივიდა -საღამოს გნახავ -მოიცა და საღამოს რა ხდება- ეს ინფორმაცია ჩემთვის არავის მოუწოდებია,რატომღაც -წადი დაგაგვიანდება,საღამომდე ციყვო-ჩემს ყვრიმალებჩავარდნილ ლოყაზე მომქაჩა და აივანზე გავიდა,საერთოდ რა ლაწირაკული საქციელია,ან ეს ‘’ციყვო’’ რამ გაახსენა,ხო ამ სახელით მომმართავდა მთელი ბავშობა,ჩემი წინა ორი კბილის გამო,სანამ ბრეკეტ სისტემას მივმართავდი,განსაკუთრებით გამოკვეთილად ჩანდა წინა ორი კბილი,ახლა თანწყობა იდეალურად მაქვს,ფაქტობრივად არც კი ჩანს ესჩემი დიდი კბილები და ამან ისევ ციყვიო,ვერ არის მგონი.ეს კიარა ერთი მაინტერესებს ამ საღამოს რა ხდება,რომ ესბატონიც ბრძანდება,ან პირიქით მეც ვარ დაპატიჟებული.მეცოდება თათას ვერ გავაღვიძებ ახლა,იმდია თავად დამირეკავს რომ მოფხიზლდება.ამასობაში ფიქრებში გართული,როგორ მივეთრიე სამსახურში არ მახსოვს. -რა გათიშული ხარ ზაქო! -ჰა,აა რავი ერთი,დილით დანიელთან ლაპარაკში გავები და წესიერად ვერც დავიწყე დილა -მაგაზე წესიერად რა გინდო... რა ქენი?!- ისე იყვირა ინერციით ლამის უკან გადავვარდი -დედას გაფიცებ რა გაყვირებს ნინი?! შენი ბღავილი მაკლდა კიდე რა -რა დანიელი გოგო,გუშინ შე არ იყავი,არ მელაპარაკება,შეყვარებულიც ყოლია,ასეა ისეა-ჩემი საუბრის ჩლიფინური იმიტაცია დაიწყო -მისმინე! ჩემი ბრალი არარის, საღამოს აბაზანიდან რომ გამოვედი დამხვდა ჩემს.. -აბაზანიდან გამოხვედი და დაგხვდა?!გოგო შენ -ოე,ოე,ოე მაცდი?! თურმე ჩემი სასიძოს ძმაკაცი ყოფილა და გასაცნობად მოიყვანა,სანამ ჩემმა აქლემმა დამ ყველაფერი არ დაფქვა,ხოდა იმანაც მთელი ცხოვრებაა ვიცნობო-ვეცადე ეს სიტყვები დანიელისებურად წარმომეთქვა,ამაზე კი ნინი სიცილისგან კიბის წმენდით ადიოდა სალონში. -ქალებო,დილა მშვიდობის,აბა რა განწყობით ვართ? -დილამშვიდობის ლიაკო, მე კარგად და ქალბატონი თებე დასტრესილლ! -ეხლა თუ გწყვიტე! - ხელი ავუქნიე მუქარის გასამართლებლად -ოჰ ნურას უკაცრავად თებ! დანოს ხომ არ დაუძახებდი ? დაგიხსნის ჩვენგან- ახარხარდა და ლიას გადახვია ხელი -რა შუაშია დანიელი თუ ღმერთი გწამს -ისე იძახის თითქოს დილით დანიელს კი არა მე გამეღვიძოს მის სახლში -ვინ დანიელს ,რა ხდება ხალხოოოოოოო -მოკლედ გეტყვი ლიუშ -ეხლა მოიცა,არაფერს არ ეტყვი შენ ,გააფ*ი იქით! დანიელი ის ბიჭია გუშინ აქ რომ იყო მოსული ,ჩემი ბავშვობის მეგობარი ,კლასელი და ჩემი მომხმარებლის შეყვარებული -ბოლო სიტყვებით მკვეთრად წარმოვთქვი და ნინიას მივანათე მზერა -და მისი პირველი და განუმეორებელი სიყვარული ც!- პირი არ მქონდა გაღებული რომ დააბერტყა და თნ ეს ‘’ც’’ გამოკვეთილადა წარმოთქვა -რა?! არა არ მჯერა,ამ სატანას ვინმე უყვარს ?შანსი არარის -მადლობა ლია! - თვალთმაქცური გაღიზიანებით წარმოვთქვი მისი სახელი, არ ვიცი უკვე გითხარით თუ არა ლიკა ჰქვია ,მაგრამ ლიას ვეძახით გასაბრაზებლად,პირადობის მოწმობაში ლია უწერია ქალბატონს -უყვარს რომელია, ენა უვარდება იმ ბიჭის დანახვაზე,სახე უჭრელდება -აუ გამაცანით რა - ტაში შემოჰკრა ლაიმ- ასეთი ვინაა რომ ამის ემოციებს მკლავზე იხვევს -მკლავზე არა ტრა**ე , რაღაცას ბოდიალობთ ,ყბა აიკეცე და მითხარი დღეს ჩაწერები გვაქვს ? -ე.ი 11-ზე,12:30-ზე,15:40-ზე,17:00-ზე და ვსო -კაი ე.ი დღეს ვკვდები -არა მოიცა -რა? -18:40-ზეც გავს უბრალოდ მოწესრიგება-ლაქით -ოქეი. დედა აღარ მეყოლება საღამომდე ,წინასწარ გამომიგლოვეთ ძმებო! -ნინი შე საცოდაოშენც ოთხი გყავს დღეს,მკვდრები ხართ -შენ რა გენაღვლება ,შემომიწყობს ფეხებს მაგიდაზე გოგო და მიდიიგულიიიავე ოქრო -შეეშვი ბავშვს, წარუმატებელი პაემნებისგან სტრესშია -მე და ნინი ხარხარით ჩამოვშორდით ლიას და ჩვენი მაგიდებისკენ დავიძარით -დილა მშვიდობის გოგოებო -დილამშვიდობის ნანული - ერთხმად მივესალმეთ ჩვენს დიასახლისს,სამოც წლამდე ქალბატონს -დღსაც მარტო ხართ ჩემო საწ....ბო? -აბა ნანუ -ის ახალი გოგო არ მოსულა? - ვინ ახალი გოგო?- ერთდროულად შევიცხადეთ მე და ნინიმ- ლია! -ვინ ახალი გოგო და ერთია რა , ანასტასია ჰქვია მგონი 18-19 წლის არის ,დღეს უნდა მოვიდეს გასაუბრებაზე -და ამას ახლა გვეუბნები შე არაქალო -ვაიმე მე დეპრესიონერა მაქვს და თუ არ შემახსენეთ ისე ვერ გავიხსენებ ვერაფერს ,რას მიყვირით -ვაი შენ გაგიხმა ეგ დეპრესიული თავი - საყვარლად მიახალა ნინიმ,ამ დროს ჩემი ტელეფონი აწკრიალდა-თათა @ -ხო თათ -თე მიხვედი სამსახურში -კი ბატონო -ძან კაი,დაო რაზე დაგირეკე იცი? -ჩავთვალოთ არა მერე? -ანუ ? -არაფერი. მითხარი რა ხდება -კაი. ე.ი საღამოს ცხრა საათისთვის სქაი ტერასაზე მივდივართ,უარი არ მიიღება გთხოვს , ძალიან მნიშვნელოვანი თემა უნდა განვიხილოთ და შენ რომ არ იყო გეფიცები არ გაგცემ ხმას ! - ხო იცი რომ ძალიან ვიღლები არა? ეს მუქარა და შანტაჟი რა საჭიროა -გთხოვ თე , გთხოვ თუ გიყვარვარ რა - კარგი რა გაეწყობა -კარგი , მე და ნიკუშა ადრე მივდივართ და შენ დანიელი წამოგიყვანს ,გკოცნი ,მიყვარხარ -რა დანიელი გოგო? თათა,თათა მეთქი -უხ ჯანდაბა შენს თავს თათა რა ! - რა ხდება შვილო, რა გაჯიჯღინებს -იცი ჩემმა იდიოტმა დამ რა გამიჩალიჩა, საღამოს სქაი ტერასაზე წასვლა და ეს არ იკმარა და დანიელი წამოგიყვანსო, ეს თუ არ მივაკლა რა , იმ ლიკას ჩემს თვს მოაკვლევინებს ეს გოგო -კაი რა, დაიკიდე და წადი -რა მარტივია ხო ლია?! იმ ბიჭს შეყვარებული ყავს , შე-ყვა-რე-ბუ-ლი! - თუ შეყვარებული ჰყავს შენთან რას დარჩა ვერ გავიგე -ნინი! ჩემთან არ დარჩა, თვის მეგობრებთან ერთად დარჩა ,რომლებიც შენდა გასაკვირად ჩემს სახლში იყვნენ -მეც მეგ ვთქვი -გააფსი! მე წავედი მოვამზადო მაგიდა - ნერვებმოშლილი ვამზადებდი მაგიდას,ფიქრისგან თავი მიფეთქდება, ვაღიარებ სიამოვნებით წავალ მასთან ერთად , მაგრამ მისი შეყვარებული,არ ვიცი ანნ თვითონ რატომ დათანხმდა, ან იმ ლიკას ტვინი სად აქვს თავის შეყვარებულს ვიღაც გოგოს წამოსაყვანად რომ უშვებს, მე მის ადგილას მუხლებს დავუმტვრევდი, ვინ ჩემი ფეხებია ვიღაცა გოგო ,ჩემმა შეყვარებულმა რომ აწანწალოს აქეთ იქით. ვაიმე არ ვიცი რა საღამომდე გავსკდები ნერვებით.პირველი მომხმარებელიც მოვიდა, დრო ისე სწრაფად გადიოდა ვერც კი მივხვდი ისე გახდა რვა საათი , ბოლო მომხმარებელი გავუშვი და მაგიდას ვაწესრიგებდი თათამ რომ დამირეკა @ -თე რას შვები მორჩი? -კი თათა -რა გჭირს? აგრესიული ჩანხარ -არაფერი თათა,დაღლილი ვარ -ანუ არ.. -წამოვალ მეთქი ხომ გითხარი, რა საჭიროა ათასჯერ კითხვა -კაი, ვიცი რომ დრო არ გექნება ტანსაცმლის შესარჩევად ამიტომ, გაგიმზადე და საწოლზე დაგიდე ყველაფერი -კაი მადობა -მიყვარხარ თე -მეც პატარავ ისეთი მითიშული ვარ , ცოცხალი თუ გადავრჩები მადლობელი ვიქნები. ძლივს მივაღწიე ახლამდე, გრილი შხაპი მივიღე და ცოტახანს საწოლზე მივწექი, მაგრამ ვინ გაცდის ,ტელეფონი აღიღინდა, უცხო ნომერია @ -გისმენთ -რას შვები ციყვო? მზად ხარ -დანიელ - თვალები გამიფართოვდა -სხვის ზარს ელოდი? -კაი შენი ჭირიმე რა- მის უაზრო ხუმრობებს ვერასდროს ვიტანდი და მობეზრებულად ვუპასუხე -კაი ხო, მზად ხარ? -არა, ახლა ვიწყებ ჩაცმას -კაი რომ მოემზადები მომწერე,დაბლა გელოდები -კაი რაო დაბლა გელოდებიო, ეს ვ ერ არის გეფიცები , თითქმის ორმოცი წუთი მაქვს წინ და ეს გარეთ უნდა იდგეს , ღმერთო რას გიშავებ . კაბა გადავიცვი, შავი,ტანზე გამოყვანილი, ზურგი ამოღებული და თასმები შესაკრავი,არაბუნებრივად ამოღებული გულ-მკერდი, ამის გამო თთას ვერავინ გადაარჩენს, შავი მაჩ ენდ მაჩეის ქუსლიანები, თმა ჩამოვისწორე და გავიშალე, ზედმეტად დაღლილი ვიყავი ვარცხნილილობისთვის, წამწამები ავიტუშე,ტუჩს ფორმა და ფერი შევმატე,გამოვკვეთე, სუნამო მივიპკურე და ანიელს მივწერე, @ -ჩამოვდივარ -გელოდები ციყვო ერთხელ ამ მეტსახელის გამო მივასიკვდილებ .კიბეებზე ჩავდიოდი, შავ სამოსში გამოწყობილი დანიელი რომ დავინახე, ტელეფონში რაღაცას უაზროდ სქროლავდა, არა რა ამ ბიჭისთვისაა შავი ფერი შექმნილი. ნერვების მოვთოკე და ხმამაღლა წარმოვთქვი -საღამომშვიდობის -თავი ამოყო ტელეფონიდან და თავი დამიკრა,ერთადერთი ემოცია რაც მის სახეზე შევამჩნიე იყო - არაფერი!, არც მიკვირს მას ხომ შეყვარებული ჰყავს -ვაღიარებ , გადაღლილობის დამალვა კარგად შეგიძლია -თათამ სხვა გზა არ დამიტოვა, ზედმეტად დაჟინებული იყო -ნიკუშაზეც იგივეს ვიტყვი,რაღაც მნიშვნელოვანი ხდება ,როგორც ჩანს -მაგათვით დაქორწინება იქნება მნიშვნელოვანი ,სხვა რა ?- ჩემთვს წარმოვთქვი და ფანჯრიდან გზას თვალი გავაყოლე -ისევ ერთსა და იმავეს ვფიქრობთ - ტუჩის კუთხე ჩატეხა და გზის ყურება განაგრძო. მოკლედ გეტყვით ეს რატომ მითრა, მთელი ბავშვობა თითქმის ყვლაფერში ვეთანხმებოდით ერთმანეთს, ასიდან ოთხმოცდაათი პროცენტით ერთი აზრი გვქონდა ხოლმე, ზოგჯერ ლაპარაკისას ერთსა და იმავე სიტყვებს ვაბერტყებდით ხოლმე ერთდროულად და მერე იძულებულები ვხდებოდით რომელიმეს გაეგრძელებინა ლაპარაკი , რადგან მაინც ერთ აზრზე ვიდექით. -ხო რავიცი - უემოციოდ შევხედე და გზის ყურება განვაგრძე, მალევე მივედით ტერასაზე, მანქანიდან ისე გადმოვედი დანოს არც დავლოდებივარ -ვიფიქრე ვიჯენლტმენებდი და კარს გაგიღებდი- ზურგიდან წამომეწია -სერიოზულად? -ხო რა იყო ,არ გეკადრება თუ მე არ მეკადრება - მოგცლია რა - მხარი გავკარი და სვლა გავაგრძელე.იმდენი ხალხი იყო ,მგონი ეს ჩემი და მართლა თხოვდება და იმიტო შეგვყარა,ფიქრებიდან თათს ბღვილმა გამომაძევა -თე , რა ლამაზი ხარ -მლიქვნელო- ლოყაზე ვაკოცე და ვისკის ჭიქას დავწვდი -დანი შენც ძალიან სიმპატიური ხარ -როგორც ყოველთვის თუნთულ - გულში ჩამეცინა -შენს სიამაყეზე ვგიჟდები - წავკბინე და ვისკი მოვსვი - შენ მარტო ჩემს სიამაყეზე არ გიჟდები ციყვო - ყურში ჩამჩურჩულა და ტუჩებთნ მიტანილი ჭიქა ხელიდან გამომაცალა, გეფიცებით ისთი გაოგნებული ვიყავი,კიდე კარგი პირი დახურული მქონდა თორე სასაცილოდაც არ ვეყოფოდი ხალხს.ბატონი კი მშვიდად ეკურკურებოდა რამდენიმე გოგოს ,ისინიც აცანცარებულები კისკისებდნენ, თან ზედმეტსახელიც რომ მოუფიქრებიათ „’ხიმშო“’, ვაი ამათ პატრონს -თებრო რატო არ სვამ ეე -ნიკოლოზ! ჯერ ის მითხარი რატო მომათრიეთ აქ ასე საჩქაროდ , აი მერე დავლევ -კაი რა თებრო რა გეტაკება ხოლმე,ჯერ არ მოსულხარ და უკვე შეტევაზე გადმოხვედი -რა მეტაკებას განახებ შენ -ოპაა , ჩემს ძმაკაცს არ შეეხოტ მადმუაზელ -ოჰ თქვენ გოგოებს არ ეჭორავებოდით ბატონო ხიმშო ?! რითი დავიმსახურეთ თქენი ყურადღება - კბილებში გამოვცერი -მე წავედი, დაგიხოციათ ერთმანეთი - ხელი აიქნია ნიკუშამ და გაგვერიდა -კიდე ერთ რაღაცას ვაღიარებ , ეჭვიანობა არ გიხდება, მაშინებ ხოლმე - ვისკი მოსვა და არაადამიანურად გადაიხარხარა, ე.ი გაშინებ ხო, შენ თუ ჭკუა არ გასწავლე რაა მამული -მერე ნუ მიახლოვდები, ნაშოჩკებს დაგიფრთხობ პატარავ - ჯერ კიდევ ჩემთვის ართმეული ვისკის ჭიქა გამოვაცალე ხელიდან და თათასკენ დავიძარი - თე მოდი ვინ გაგაცნო, ეს ლიკაა - იმ გოგოს შემოტრიალება და ჩემი გაქვავება ერთი იყო -თებე, ჩემო ოქროსხელება, არ ვიცოდი თათას და თუ ყავდა და მერე ის და შენ თუ იქნებოდი -იცნობ ჩემს დას? -რას ამბობ?ეს სილამაზეები მისი შექმნილია- თითები ცხვირწინ აუთამაშა,მე კი ჯერ კიდევ გახევებული ვიდექი -რა კარგია , თე ლიკა დანიელის .. - ვიცი , ვიცი აღარ გააგრძელო, გამიხარდა შენი აქ ნახვა ლიკა. მე ცოტახნით დაგტოვებთ - არ დავამთავრებინე და იქაურობას გამოვეცალე, მათი სიყვარულის ისტორიის მოსმენისთვის ნერვები არ მეყოფოდა , ისეც აფექტის მდგომარეობაში მყოფს , დედაჩემმა დამირეკა @ -რას შვებით დედი? -რავი სქაი ტერასაზე ვართ , მეგობრებთან ერთად შენ -არ გამაგიჟო ამ ღამე მანდ რას დაეთრევით -აუ დე უკვე ნერვებს მიშლი, ორი წლის ბავშვი ვარ საკუთარ თავს და დას რომ ვერ მივხედო? -ნუ მეტლიკინები, ჩემი ხელი მოგაკლდათ თქვენ -დედა - რა დედა? პატიოსანი გოგოები აესე კარდაკარ უნდა დაეთრეოდეთ გარეთ , რომელი საათია , სახლში როდის მიხვალთ თქვენ, ან შენი და რატო არ მპასუხობს ხოარ უნდა სათითაოდ დავაცალო თმები?! -უკვე ყელში ხართ რა - ხმა ვეღარ გავაკონტროლე -შე მათხოვარო ბავშვო! ტონს დაუწია , ვინ გგონივარ ჰა -დედა უკვე ჭკუიდან გადაგყავარ , ზედმეტ კონტროლს მოეშვი და გამითშე , ტორე მაგრად ვიჩხუბებთ -დაწყდით ერთ დღეს!რო კვდებოდეთ არ დარეკოთ ჩემთან- და გამითიშა, მასთან არც ტკბილ და არც მწარე სიტყვას აქვს აზრი, თავისი სიტყვის მეტს არაფრს უსმენს, ისეც გაღიზიანებულს დედაჩემის წიქვინიც დამემატა, ნერვიულად ვათამაშებდი ხელებს ,როცა ზურგიდან ვიღაც ძლიერად ამეკრო - სულ გამირბიხარ,წლები გადის და მაინც არ იცვლები -დანო! თავი 4 -დანო!- საკუთარ თავს კი შევპირდი აღარ დავუძახებ ამ სახელს მეთქი ,მაგრამ ისე ვიყავი გათიშული სიტყვებს ვერც ვუვირდებოდი - როგორც იქნა , გაგახსენდა ჩემი სახელი -არც დამვიწყებია - ჩუმად ჩავილაპარაკე -დღეს არ ხარ ხასიათზე რა ხდბეა მეტყვი? -არაფერი, ტიპიური მე - არ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა, არც ის მინდოდა ზედმეტად მომეხვია მისთვის ჩემი პრობლემა კისერზე,მისგან თავის დაღწევას ვცდილობდი თუმცა ამაოდ -ნუ წრიალებ,არ გამოგივა, ამ მომენტს ვერ წამართმევ -არაფერს გართმევ დანო, გამიშვი რა -ნუ მეხვეწები , გითხარი არა მეთქი! -ხომ იცი რომ შენი სიმკაცრე ჩემთან არ ჭრის - რატო ? ისევ გეცინება ხო როცა მკაცრად და სერიოზული გამომეტყველებით გესაუბრები ?- მართლა მეცინება ხოლმე, და მიჭირს სერიოზულობის შენარჩუნება -ალბათ - იცი - კიდევ რაღაცის აღიარებას აპირებ ხო ?- ისეთი ინტონაციიტ დაიწყო საუბარი რომ ზუსტად ვიცოდი,კიდევ რაღაცის აღიარებაზე დამიწყებდა საუბარს - სწორად მიხვდი -იქნებ ხელი გამიშვა და ისე აღიარო , ვეღარ ვსუნთქავ -არა მეთქი! -ღმერთო რა დაგიშავე -ის რომ ხელი გამიშვი! -მე ღმერთს ვესაუბრებოდი -სამაგიეროდ მე გიპასუხე. და აი კიდევ იგივე, რაღაცაზე ვიწყებ საუბარს შენ ერთ სიტყვას იტყვი და წამებში სხვა თემაზე გადამიყვან ხოლმე -მე რა შუაში ვარ - მის მკლავებში შებოჭილმა, მხრების აჩეჩვა ვცადე , -ნეტა იცოდე როგორ მენატრებოდი - ამ სიტყვების აგონებაზე ერთიანად გამცრა ტანში,ენა ჩამივარდა, დავმუნჯდი ,მინდოდა რამე მეთქვა ,მაგრამ ენა ვერ დავიმორჩილე -ისევ ჩუმად ხარ -ღრმად ამოისუნთქა და თავი ჩემს თმებში ჩამალა- გეუბნები მომენატრე თქო და რეაქციაც არ გაქვს, დავიჯერო ის გრძნობა არაფერს ნიშნავდა შენთვის ? მიჭირს!- საკუთარ კითხვას თავადვე გსცა პასუხი, მე ისევ დებილიით ვიდექი ,ხმას ვერ ვიღებდი, მინდოდა მეთქვა ნეტა შენ იცოე მე რამდენს ვფიქრობ შენზე და მენატრები თქო ,მაგრამ მერე ლიკა მახსენდებოდა და ეს გულს მიხლეჩდა. ფიქრები თავს მიფეთქებდა, თუ შეყვარებული ჰყავს მე რატომ მეუბნება რომ ვენატრები,რას ნიშნავს მისი საქციელი -როგორც ჩანს შევცდი,შენთვის სერიოზული გრძნობა არ ვყოფილვარ , კარგად ციყვო !- მოშიშვლებულ მხარზე ცივი ტუჩების კვალი დამიტოვა და იქაურობას გაეცალა, მე? მე ვიდექი და ვერაფერზე ვფიქრობდი ,გარდა მისი სიტყვებისა „“შენთვის სერიოზული გრძნობა არ ვყოფილვარ“,საფეთქლებზე ხელი ძლიერად მივიჭირე, ვცდილობდი ამით მაინც გამექრო ეს ფიქრები,მაგრამ ამ სიტყვების მეტი არაფერი მქონდა თავში სულ ერთი და იგივე ,, შევცდი,შენთვის სერიოზული გრძნობა არ ვყოფილვარ,შევცდი,შენთვის სერიოზული გრძნობა არ ვყოფილვარ,შევცდი,შენთვის სერიოზული გრძნობა არ ვყოფილვარ..“ -თებე,თებ.. გოგო სად ჯანდაბაშ ხარ, გეძებდი,მეგონა იქ იყავი როცა ჩემი და ნიკას ქორწლის ამბავი გამოვაცხადეთ,მაგრამ არ მოსულხარ არ მოგილოცავს, ისიც კი ვიფიქრე წავიდა თქო -გთხოვ ახლა არა, მიხარია თქვენი ამბავი ,მართლა -რამე მოხდა?დედამ დარეკა ხო და იჩხუბა -არა , უფრო სწორად კი დარეკა იჩხუბა ,ილანძღა.. -ღმერთო სხვა დედებს რატო არ გავს -არ ვიცი ტათ , რაღაც ვერ ვარ და წავალ რა გთხოვ -კაი რა, დედას ხომ იცნობ ის სულ ასეთია , ხვალ ისევ დარეკავს -ხო იცი რომ მკ*დია , მასთან ბევრჯერ ვცადე ,მაგრამ უშედეგოდ, წავალ მე კარგი? -კარგი ,მაგრამ ჩამეხუტე მაინც -მოდი ჩემო შტერო - ახლა ჩახუტება მეც მჭირდებოდა, ძლიერად მივიკარი ჩემი დის სხეული - ბედნიერი იყავი გთხოვ - ჩუმად ვუთხარი და იქაურობას გავეცალე, გამოსვლისას ემოციაწაშლილი დანო დავინახე ლიკა და ნიკუშა რაღაცაზე ესაუბრებოდნენ, ნიკას მივუახლოვდი და გადავეხვიე -გილოცავ ნიკო -მადლობა თებრო, სად იყავი მეთქი იყვირებდი ‘’მე ვარ წინააღმდეგი“-ო -გაკლია თქო ვამბობ და არავინ მისმენს - ზრდილობის გულისთვის ჩავიცინე - კაი ღამემშვიდობის მე დაგტოვებთ -ოე , მოიცა რას დაგვტოვებ , ჯერ ახლა დავიწყეთ - თებე კაი რა , ჯერ თერთმეტიც არაა საათი დარჩი რა - მადლობა ლიკა მაგრამ დაღლილი ვარ , ღამემშვიდობის -მიდი გაიქეცი - დანოს სიტყვები მომხვდა ყურში, თმცა შებრუნება აღარ მინდოდა, ჩანთა ავიღე და წამოვედი, ტაქსი გავაჩერე,სწრაფად ჩავჯექი და თითქოს მომეშვა, ისეთი შეგრძნება მქონდა ,თითქოს ვიღაც მომდევდა ,ტაქსიშ ჩაჯდომით კი თავი დავღწიე. ნეტა დანო როგორ არის ? ან იქნებ საერთოდ აღარც ვადარდებ და დღეს კარგად გაერთობა . ფიქრებში გართული აღმოვჩნდი ჩემი კორპუსის შესასვლელთან, ნელი ნაბიჯებიტ ავაღწიე კარამდე , დაკეტვის თანავე იქვე მდგარ სავარძელში მოწყვეტით ჩავეშვი , ინსტიქტურად ტელეფონი ავიღე და თათას და ნიკუშას სთორებს გადავყევი, ყველაის მომენტი ვნახე რაც დანოსთან ყოფნის მომენტში გამოვტოვე, მართლაც როგორი ბედნიერია ცემი და, ძალიან გაუმართლა ნიკა რომ ჰყავს, უზომოდ ვგიჟდები ამ ბიჭზე, საკუთარ ძმასთან არ მაქვს ასეთი ურთიერთობა , როგორიც ნიკასთან, გულს ამოიღებს და მოგცემს, აი როგორი ტიპია. ზუსტად ვიცი რომ დედაჩემი თათს გათხოვებას ხელგაშლილი არ შეხვდება , მაგრამ მამაჩემის სიტყვას ვერ გადაახტება,ამიტომ თათამ თამამად გადაწყვიტა,და პირველი მამაჩემს გააგებინა ,თათას გადაწყვეტილება კი მამაჩემისთვის კანონია. მიყვარს ეს კაცი , როგორც მამა და როგორც პიროვნება.ოტოებს გადავყევი და აი ლიკა,დანო,ნიკუშა და კიდევ ერთი ბიჭი ლიკას გვერდით , დანოს და იმ ბიჭს ლიკაზე ჰქონდათ ხელი გადახვეული, როგორც ცანს ახლობელია , შემდეგ ფოტოებში ძირითადად ლიკა დანო და ის ბიჭი ჩანდნენ ,საკმაოდ მხიარულად გამოიყურებოდა დანიელი, ან კარგად ისწავლა ემოციების დამალვა, ან იმაზე მეტად ვაწყენინე ვიდრე შესაძლებელია, ამასობაში ჩემი მესენჯერი აწკრიალდა ,მამა @ -ჰო მა -რას შვები ჩემო ცხოვრება , როგორ მიდის წვეულება -სახლში ვარ მა -რატო მამი, შენი დის ნიშნობის წვეულება გამოტოვე , არ გადამრიო -არა მა, არ გამომიტოვებია , პროსტა სულ იმათიანები იყვნენ და ხოიცი რო ეს ხალხმრავლობა არ მიყვარს -რაღაცა უხასიათოდ ხარ და რამე ხდება და მიმალავ? -კი და არა -ესეიგი? -დანიელი ვნახე - ეგ ვინარი -მააა -კარგი ხო , რაო შენმა გულის სწრომა -მამა ნუ მეკაიფები რა -რას გეკაიფები მამი, შენ არ იყავი მთელი ბავშვობა დანო , დანოს რო გაიძახოდი -ვიყავი, ვი-ყა-ვი -რამე ცუდი მოხდა ? -მარტო ხარ? -ჰო დაბლა ვარ მანქანაში, ძმაკაცს ველოდები -ოღონდ არ გაგიჟდე რა -მითხარი კაცო ,გავგიჟდე რო მეც მანდ გავჩნდები რა -გულიანად გადაიხარხარა, მიყვარს და რა ვქნა -შეყვარებული ყავს ,მაგრამ დღეს გიჟივით მომვარდა და ჩამიხუტა, მომენატრეო , მე კიდე გამოს*რებულივით ვიდექი და ხმა ვერ ამოვიღე -რაო რა ქნა?! ჩაგეხუტა ? მაგ ჩემი*ას თუ შეყვარებული ჰყავს ჩემ შვილს რას ეხუტება -მა კარგი რა ახლა შენთავთან ლაპარაკის დროა? -კარგი მისმინე, ჯერ ერთი მაგ ბილწსიტყვაობას გაეშვი ,რა გითხარი ქალი ხარ, მერე კიდე რა იცი რო შეყვარებული ყავს - ვიცნობ მაგ გოგოს და ჩემი მიზიდულობის ძალით ,მოვიზიდე და სიტუაციამ მოიტანა .. შეყვარებულები ყოფილან -მაგარ ტრა*ში ვართ მამი -ვგიჟდები შენს ოპტიმიზმზე მა- გულიანად გადავიხარხარე და მამაჩემიც ავიყოლიე -ხო იცი როგორ მიყვარხარ, არ იდარდო მაგაზე მამი, ღმერთი მოწყალეა ყველაფერი მოგვარდება -იმედია რაღაცა იქნება რა -მამი უნდა გაგითიშო რა , საქმეზე მივდივართ , ხვალ თუ გეცლება დილას დამირეკე და ვილაპარაკოთ კიდე -კაი მა მიდი მიხედე, ღამე მშვიდობის -ტკბილიძილი ჩემო ცუნცულა , გაკოცე -მეც მა ალბათ იკითხავთ რატო არ ქონდა რეაქცია ან საიდან იცოდა, დედაჩემი თუ ასე ხტის მამაჩემი რატო არაა წინააღმდეგი, მამაჩემს ყოველთვის ყველაფერს ვუყვებოდი, არც დანოს თემა ყოფილა გამონაკლისი, უბრალოდ როცა მიკითხა რატო არ გინდა შეყვარებულის ყოლაო, ვუთხარი ვერავის ვენდობი ,მეშინია თქო, იმის ნაცვლად რომ მეთქვა შენი ცოლი მიმასიკვდილებს შეყვარებული რომ მყავდეს 17 წლის გოგოს მეთქი,ხოდა მანაც ეს დაიჯერა ,რომ უბრალოდ ურთიერთობები მაშინებს.ცოტახანს კიდევ ვსქროლავდი ინსტაგრამს ,რადგან ხვალ არ ვმუშაობ და შემიძლია გვიანობამდე ძილი,ცოტახანში ვიგრძენი ძალა როგორ გამომეცალა და სავარძელზევე ჩამეძინა. აქედან კი მე ,ავტორი გავაგრძელებ ,ცოტა რამ ბატონ ხიმშიაშვილზეც ხომ უნდა გაიგოთ.იმ მომენტიდან დავიწყებ სახლში რომ მიაკითხა საღამოს.თათამ სთხოვა რომ თებეა გამოეყვანა ტერასაზე,რადგან თვითონ მალე უნდა მისულიყო და არ უნდოდა თებეას ტაქსით ევლო,რადგან არ უყვარს ტაქსები და უეჭველი გადაიფიქრებდა წამოსვლას.დანიელმა თითქმის ერთი საათით ადრე მიაკითხა,ადგილზე ვერ ჩერდბოდა წრიალებდა, ბოლოს მაინც დაურეკა,ეგონა რომ უცხო ნომერს არ უპასუხებდა თუმცა ,გაუმართლა. თებეას ამცნო რომ ელოდებოდა,იფქრა თუ ეცოდინება რომ აქ ვარ მალე ჩამოვაო.უაზროდ იდგა მანქანზე მიყრდნობილი და სოციალურ ქსელს სქროლავდა როცა ქალბატონი დადიანი გამოჩნდა ,და დანიელი როგორ იყო? დანიელ ხიმშიაშვილი: ტელეფონში რაღაცას ვსქროლავდი როცა თებეას ხმა გავიგე -საღამომშვიდობის - თავი ავწიე და ჩემში ცხელმა ტალღამ ისე დაიარა ,თითქოს ენაც კი გადამეყლაპა,ხმის ამოღება ვერ შევძელი და უბრალოდ თავი დავუკარი,კიბეზე ჩამოდიოდა, მე კი მაქსიმალურად უემოციო სახიტ მის სხეულს ვსწავლობი. წვრილი ,გრძელი ფეხები,გამოყვანილი წელი ,და ეს დეკოლტე,ნერწყვი მძიმედ გადავაგორე.კიდევ რომ გავაგრძელო აშკარად ცუდად გავხდები. მთელი გზა არცერთი არ ვსაუბრობდით, ფანჯარაში რაღაცას გაშტერებული აკვირდებოდა, რამდენჯერ ვცადე ხმა ამომეღო მაგრამ,სიტყვებს ვერ ვპოულობდი,ამ ცდა-წვალებაში ტერასამდეც მივედით, მანქანიდან გადმოვედი რომ ქალბატონი დადიანისთვის კარი გამეღო მაგრამ მან თავისი სიალქაჯეები კიდევ ვერ დათმო, ცალი ფეხიც არ მქონდა მანქანიდან გადმოდგმული , თებეა შესასვლელთან რომ იდგა ერთი ორი სიტყვით წავკბინე,მაგრამ პასუხმაც არ დააყოვნა, ნელი ნაბიჯებით და სხეულის რხევით მიუყვებოდა კიბეს, მე ? მე გამოსი*ებულივით ვიდექი და ვუყურებდი მადისაღმძვრელ საჯდომს როგორ მიარხევდა, მის მოშიშვლებულ ზურგზე ,ხერხემლის ტალღოვან მიხვრა-მოხვრა იკვეთებოდა,ვინიცის მის ყურებაში რამდენი ნერწყვი ვყლაპე,საკუთარი მეც კი დამცინოდა ‘’- სწაფად ,გადაადგი ფეხი თორემ საკუთარი ნერწყვი დაგახრჩობს „ თითქოს საკუთარი ტავი დამცინოდა ჩემი უსუსურობის გამო, ფიქრები გავიფანტე და კიბეზე სვლა დავიწყე, თათა შემოგვეგება და კომპლიმენტებით აგვავსო, მე რის მე ვარ რომ რამე არ მეთქვა -დანი შენც ძალიან სიმპატიური ხარ -როგორც ყოველთვის თუნთულ- შევნიშო როგორ ჩაეღიმა ქალბატონ დადიანს და როგორც სჩვევია ენა წამკრა -შენს სიამაყეზე ვგიჟდები - ამას ეგონა ცინიზმს შევარჩენდი, მთელი ბავშვობა ვკინკლაობდით, მე კი ვცდილობდი რაიმე ისეთი მეთქვა რაზეც უფრო მწარდებოდა და სხვა გზა არ რჩებოდა უნდა ელაპარაკა და ელაპარაკა, ნელა მივუახლოვდი ,ყურში რამდენიმე სიტყვა ჩავჩურჩულე, ტუჩებთან მიტანილი ჭიქა გამოვაცალე და იქაურობას მოვშორდი, ვიფიქრე გამომყვებოდა ,მაგრამ შევცდი, შეცვლილა, არა თუ არ გამომყვა ,რეაქციაც არ ჰქონია როცა ჭიქა გამოვართვი, ვერ იტანს როცა მის ჭიქას ვინმე ეხება , ან პირიქით ვერ ეხება იმ ჭიქას რომლითაც სხვამ ისარგება, თ რა თქმა უნდა სარეცხის მანქანით არ ჩახეხა.მისკენ შებრუნებას ვაპირებდი რომ რამდენიმე ნაცნობი გოგო შემომხვდა და შემაყოვნეს -ხიმშო ბიჭო , როგორ ხარ ? -ხო ხიმშ, სად დაიკარგე ,სოციალურებშიც არ ჩანდი -საქმეები გოგოები -საქმეები თუ შეყვარებული და ამბები ჰა? -რაღაც გაგებით - ამათგან თავი უნდა დავიხსნა ,და ეგ არის დავინაღე გაღიზიანებული დადიანი ჩემს ძმაკაცს გაგლეჯვას რომ უპირებდა , უცბად გავჩნდი ნიკუშასთან და ხელი გადავხვიე -ოპაა , ჩემს ძმაკაცს არ შეეხოტ მადმუაზელ -ოჰ თქვენ გოგოებს არ ეჭორავებოდით ბატონო ხიმშო ?! რითი დავიმსახურეთ თქენი ყურადღება - გაუგია ქალბატონს ,ჩვენი საუბარი -მე წავედი, დაგიხოციათ ერთმანეთი- ხელი ამკრა ნიკუშამ და გაგვერიდა, ისეთი ლამაზი იყო მისი ეჭვიანობის სცენები,ბავშვობიდან ვგიჟდებოდი,აი როცა ძაან ფსიხდებოდა მაშინ მეშინოდა კიდეც ,რომ არ ავეკუწე. ვაღიარე და ვუთხარი რომ მისი ეჭვიანობა მაშინებდა,მაინტერესებდა რა რეაქცია ექნებოდა , არც შევმცდარვარ ,თვალები აენთო ,მაგრამ მალევე დაიმშვიდა თავი -მერე ნუ მიახლოვდები, ნაშოჩკებს დაგიფრთხობ პატარავ - ნამდვილად არ ველოდი მის ამხელა სითამამეს, წეღან წართმეული ჭიქა პირიდან გამომაცალა და გამეცალა,მაგიჟებს ესგოგო, ერთხელაც მის გამო ფსიქიატრიულში გამამწესებენ.ბოლოს რასაც მოვკარი თვალი- ერთ წამს ლიკას და თათას ესაუბრებოდა მეორე წამს კი იქ აღარ იყო, მოვათვალიერე დარბაზი და იქ არ ჩანდა , ტერასის მეორე მხარეს მივდიოდი როცა ნიკა შემეჩეხა, -საით ბასასო? -რა ბასასო ბიჭო , უცხო არ ისმენდეს - ორივემ გულიანად გადავიხარხარეთ -ერთი მაგატც, მისმინე უკვე უნდა გამოვაცხადოტ ნიშნობა და დაეტიე რა , ძმკაცის ნიშნობა უნდა გამოტოვო? -კარგი ხო - უკან გავყევი, თან თებეას ვეძებდი თვალებით ,მაგრამ არსად ჩანდა . ნიშნობის ამბავიც გამოაცხადეს, იყო კივილი,წივილი მილოცვები , ჰაი-ჰაუი,მეც მივულოცე თათს და ნიკუშას , მაფრამ თებეს მაინც ვერ ვპოულობდი, ტერასაზე გავედი და მოაჯირზე ელებით დაყრდნობილი თებე დავინახე, სახე არ უჩანდა მაგრამ მივხვდი რომ რაღაცაზე დარდობდა, ერთადერთი რაც თავში მიტრიალებდა მისი ჩახუტება იყო, ნელა მივუახლოვდი და ზურგიდან მივეკარი, ხელები მუცელზე ძლიერად შემოვხვიე და მის რეაციას დაველოდე - სულ გამირბიხარ,წლები გადის და მაინც არ იცვლები -დანო!- აკანკალებულმა წარმოთქვა ჩემი სახელი, ისე მესიამოვნა, მხოლოდ ის მეძახდა ასე ,მხოლოდ მისგან მსიამოვნებდა ეს სახელი, ამიტომ ყველასთან იმას ვამბობდი რომ ვერასდროს ვიტანდი ამ სახელს ,სამეგობროს ოთხმოცდაათი პროცენტი ხიმშოს მეძახის ,დანარჩენები დანის და ასე რა, მარტო მას აქვს ამის უფლება, მისგან მაბედნიერებს ეს სახელი, ის მაბედნიერებს .მინდოდა ყველაფერი მეთქვა, ამდენი წელი მასზე ფიქრში რომ გავატარე, მინოდა გამეგო მიზეზი, რატომ მარიდებდა თავს, რატომ მიხრა რომ ჩემთან მეგობრობაც არ უნდოდა, მაგრამ ერთი რაც მართლა ვუთარი იყო მონტრება -ნეტა იცოდე როგორ მენატრებოდი- რისი თქმაც შევძელი ეს იყო, მაგრამ ის დუმდა, დუმდა როგორც ყოველთვის, რა არ ვუთხარი მაგრამ ხმა არ ამოუღია, როგორც ჩანს მასში მხოლოდ წვრილმანები არ შეცვლილა , ისე გამიცრუვდა იმედი , ისე მძიმედ ვიგრძენი თავი , დავემშვიდობე და იქაურობას გამოვეცალე, ჩაფიქრებული შევდიოდი თათას რომ შევეჯაე -დანი , თებე ხო არ გინახავს , სად გაქრა ვერ ვპოულობ -არ ვიცი თუნთულ სადმე იქნება , არამგონია წასულიყო -კაი მადლობა ისე მოვატყუე ვერც გავიაზრე , ნუთუ საერთოდ არაფერრს გრძნობს ჩემს მიმართ, ასე რამ შეცვალა -ხიმშო სად ქრები ხოლმე ტო -გიო, რავი გავიარე ცოტა და მოვედი -ლიკამაც გიკითხა -დანი სად ეგდე -ლიკა როგორ მოგნატრებივარ -ყველაზე საშინელი მამიდაშვილი ხარ -მადლობა მოხუცო- ხელი შემოვხვიე და ხალხში შევერიეთ, ლიკა ჩემი ბიძაშვილია , გიო კიდე მისი საქმრო, მაშინ სალონში გიოს არ ეცალა და მე მივაკითხე ლიკას წამოსაყვანად, თებეას ნახვა ისე გამიკვირდა, თან ისე გავბრაზდი , იმ ყველაფრის მერე, ვერაფერი ვუთხარი და გიჟივით გამოვათრიე ლიკა სალონიდან, მერე თავში ხელი შემოვირტყი, რატო არ დაველაპარაკე მეთქი ,მაგრამ აზრი არ ქონია, მანც არაფერს ამბობს. ვცდილობდი ყურადრება გადამეტანა და ბავშვებტან ერთად გამეგრძელებინა გართობა , როცა ტებე მოგიახლოვდა -გილოცავ ნიკო -მადლობა თებრო, სად იყავი მეთქი იყვირებდი ‘’მე ვარ წინააღმდეგი“-ო -გაკლია თქო ვამბობ და არავინ მისმენს , კაი ღამემშვიდობის მე დაგტოვებთ- ნიკუშა ეხვეწა მაგრამ მკაცრ უარზე იყო, სახე წაშლილი ჩამოგვშორდა, კიდევ დიდხანს ვიყავით ტერასაზე, ვიცეკვეთ ,ვიმღერეთ, უამრავი ფოტო ვიდეო და ავი რა, მე ორი ჭიქის მეტი არ დამილევია, ასე რომ მძღოლობა მე მომიწია , უკვე თენდებოდა,ოთხი საათი იყო,თათას და თბეს სახლში რომ მივედით, ნიკუშაც კარგად მთვარლი იყო და თათაც, კარის გაღება მე მომიწია და შევლისთანავე თებე მომხვდა თვალში, დივანძე იჯდა და როგორც ჩანს ეძინა, არც ტანსაცმელი ჰქონდა გამოცვლილი და არც ფეხსაცმელი -ღმერთო თე -ჩუმად არ გააღვიძო ცოდოა- ნიკუშამ პირზე ააფარა ხელი საცოლეს -არ მეგონა ასეთი დაღლილი თუ იყო- ნიკუშამ დანანებით წარმოთქვა და იქვე მდგომ სკამზე ჩამოჯდა -ხო თან დედასთან იკამათა და ვერ იყო ხასიათზე - რა უნდა ამ დედაშენს ვერ გავიგე - კბილებში გამოსცრა ნიკამ -არ ვიცი ნიკ , მართლა არ ვიცი მტელი ბავშვობა არ გვასვენებდა თვისი კონტროლით და ახლა ხო საერთოდ -ქალმა რა ქნა იცი - ნიკა მომიბრუნდა და მაქსიმალურად ჩუმად განაგრძო საუბარი- თათს დაურეკა , რა ქორწილი მომინდომეო სად მაქ მაგისი ფულებიო, როცა ჩამოვალ მერე გათოვდი სად გარბის ეგ შენი ნიკაო, ისე გადამეკეტა ჩემი კარგი მოვ**ან , თათას პატივისცემა თორე ვერ გამაჩერებდა ვერავინ , მაგას დაველოდები ეხლა როდის ჩამოვა რო ცოლი მოვიყვანო რა -კაი ნიკ , არ გინდა რა , არ მიყვარს ამაზე საუბარი ხოიცი -დანი , ვიცი რომ ჩემი და მოგწონს - ნიკას ვუსმენდი როცა , თათამ წყლიანი თვალები შემომანათა და ადგილზე გავქვავდი - უარყოფა არც გაბედო - ეე ძმაო, შეყვარებულ ხალხს რას გამოგვაპარებ , თვალები გყიდიან შეჩ**ა -რაღაცას მოგიყვები და დამპირდი რომ ,ეს აბავი თებეს ყურამდე არ მივა, და მითუმეტეს იმას დამპირდი რომ ამის გამო თებეზე არ გაბრაზდები,მითუმეტეს ნაწყენი არ დარჩები - ვუსმენდი თათას და ვერ ვხვდებოდი ასეთი რა უნდა მომხდარიყო, ასეთი რა უნდა ეთქვა რომ შეიძლებოდა გავბრაზებულიყავი ან მწყენოდა -კარგი თუნთულ გისმენ, ვერაფერს გპირდები წინასწარ მაგრამ გისმენ -კარგი -მძინარე თებეს დახედა და სამზარეულოსკენ გვანიშნა - სამზარეულოში ვილაპარაკოთ ,არ მინდა გაეღვიძოს -კაი წამო- ნიკუშას შევხედე , მინდოდა რამე მაინც ეთქვა , ან სცოდნოდა- არაფერი ვიცი ძმაო, მეც შენსავით მაინტერესებს რა უნდა მოგიყვეს - ხელი გადამხვია და სამზარეულოში შევედით -როგორც გითხარი, ვიცი რომ ჩემი და მოგწონს - მომწონს?მწარედ ჩამეცინა -მაგრამ რასაც ახლა გეტყვი იმედებს გაგიცრუებს,გთხოვთ არგამაწყვეტინოთ-რაღაც ცუდის მოლოდინში,ვიჯექი მძიმედ და ყინულებით სავსე კოკა-კოლის ჭიქას ძლიერად ვუჭერდიხელს -გთხოვ დაიწყე, შეწუხდა ბიჭ -მაცადე ნიკოლოზ! -კარგი -თებეს გული უკვე დაკავებულია,სანამ გაგიჟდებით გეტყვით რომ წარმოდგენა არ მაქვს ვინ არის ის ბიჭი, მხოლოდ ის ვიცი რომ ჩვენი სკოლელი იყო ,დედაჩემის გამო კი თებეს მოუწია მასთან სიახლოვეზე უარი ეთქვა, ჩემთან მხოლოდ რამოდენიმეჯერ ჰყავს ნახსენები, ამ ბიჭმა თურმე სამაჯურიც აჩუქა ,დრემდე ბალიშის ქვეშ ინახავს , დღემდე ის უტრიალებს ტვინში მაგრამ, მასთან ურთიერთობა გაწყვიტა, დედამ გააწყვეტინა, ისეთ დღეშ აგდებდა ,ვერ აღგიწერთ, რომ მახსენდება როგორ სცემდა ,ცრემლებს ვერ ვიკავებ,რა დროს შენი სიყვარულიაო, ასე დასრულდა მათი ამბავი, რომ ვიცოდე ის ბიჭ ვინ არის გეფიცები დავუკავშირდებოდი და თუ უკვე დაოჯახებული არ არის ძალით შევახვედრებდი თებეს- უცბად წამოხტა და თებეს ოტახისკენ გაიქცა ,მე კიდევ გაოგნებული ვიჯექი, ზუსტად ვიცოდი რომ ჩემზე საუბრობდა,მაგრამ არ მეგონა რომ ვუყვარდი, თურმე მისი უარის უკან დედამისი იმალებოდა , როგორ ვერ ვხვდებოდი , რა დებილი ვარ -ნახე , აი ეს სამაჯურია ,დღემდე ბალიშის ქვეშ უდევს, თითქოს თილისმასავით აქვს - ჩემმიერ მოქსოვილი ტყავის სამაჯური გამომიტანა და მაგიდაზე დადო - რომ გაიგოს ხელი მოვკიდე ამ სამაჯურს,ცოცხლად დამმარხავს,წავალ უკან დავაბრუნებ, უბრალოდ მინდოდა რომ გცოდნოდა, თუ მასზე სერიოზულად ფიქრობ ,არ მინდა რომ გული გეტკინოს ან შენ ან მას - სამაჯურს ხელი დაავლო და სამზარეულოდან გავიგდა -მისმინე ძმაო ვიცი რო ძნელი მოსასმენი იყო, მაგრამ თუ ამ გოგოს სხვა უყვარს -რა სხვა ბიჭო არ გამაგიჟო -ხიმშ მისმინე , რთულია -ვერა ნიკო ვერ მოგისმენ, მე ისეთები ვუთხარი, არც კი დავინტერესებულვარ რატო თქვა ჩემზე უარი, თურმე დედამისი, მისი ეშინოდა და მე ? მე რა გავაკეთე?ვუთხარი არც არასდროს გყვარებივარ მეთქი -მოიცა კაცო ვერ გავიგე ,რას იძახი წესიერად ახსენი -რაღ უნდა ავხსნა , ამდენი წელიმასზე ვიყავი გაბრაზებული, მაიგნორებდა თავიდან მიშორებდა , მე კიდე არასდროს არ მიბრძოლია იმისთვის რომ გამეგო რატო მომექცა ასე -ამით რის თქმას ცდილობ დანი? ის ბიჭი -გამარჯობა ,თათს ვახლავარ -არ მჯერა რომ ამდენი წელი შენზე იყო შეყვარებული და ერთხელაც არ უხსენებიხარ - გაკვირვებული მეცა თათ და გიჟივით მაშტერდებოდა -სიძე შე ძველო - მთელი ძალით შეომიქნია ხელი ნიკამ და თავში წამომარტყა, აზრზე ვერ მოვდიოდი,თავი სერიალში მგონა , ამდენი წელი ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ქალი ჩემს მიმართ გრძნობას ებრძოდა მე კიდე რა ვქენი? არაფერი, ველოდებოდი სანამ ღმერთმა ძალით არ შეგვახვედრა ერთმანეთს -ჩუმად ,ცოტა ჩუმად გაიღვიძებს -ახლა როგორ უნდა მოიქცე ხიმშო ბატონო -არ ვიცი,ისეთი გათიშული ვარ , ჯერ კიდე ვერ ვიაზრებ მოსმენილს -მისმინე, შენ ახლა ამ სახლიდან რომ გახვიდე რაღცას დაიშავებ, ამიტომ ადგები და თებეს ოთახში დაიძინებ, ის მინიმუმ 12:00-მდე ვერ გაიღვიძებს და არც გავაღვიძებ ცოდოა -კარგი თუნთლ -წავალ თეთრეულს გამოვცვლი -არა რას გამოცვლი დაანებე თავი -შეეშვი გოგო ,მე რო შენს სურნელზე მეკეტება გგონია ეს ნაკლებ მდგომარეობაშია -ნიკოლოზ!-დაუტია ლოყებაწითლებულმა თათმ, მეც წამოვდექი და მძიმე სიარულით თებეს ოთახისკენ წავედი, ერთხელ დავხედე , ემბრიონის პოზაში მოკეცილ გოგოს, რომელსაც ძილშც კი ეტყობოდა დარდი ,მძიმედ ამოვისუნთქე და ოთახში შევედი, ყველაზე მეტად რას მიყვარს მისი სურნელია ,მტელს ოთახშ მისი არომატი ტრიალებდა ,ერთ წამს თავბრუც კი დამეხვა და საწოლზე ჩამოვჯექი, შავ ფერზე ყოველთვის აფანატებდა, არც გამკვირვებია ბნელ ფერებში რომ არის მისი ოთახი, ცოტახანს მასზე და ჩემს უგუნურებაზე ფიქრებმა გამიტაცეს მერე კი ჩამეძინა თებეა დადიანი: ღმერთო რატო ვარ ცოცხალი, ყველაფერი მტკივა , მე იდიოტს აქ ჩამძინებია ,ფეხსაცმელი მაინც გამეხადა, ისე მტკივა ფეხები .ნელა წამოვდექი,ფეხსაცმელი გავიხადე და ჩემი ოთახის კართან დავყარე,სააბაზანოში შევედი ხელ-პირი დავიბანე , გუშინ დატოვებული ხალათი კარიდან ჩამოვხსენი,კაბა გავიხადე,წყალიც გადავივლე და ხალათი მოვიცვი,სამზარეულოში გავედი წვენი გამოვიღე მაცივრიდან ,დავისხი და ჩემი ოთახისკენ გადავინაცვლე, გამომდიარე იქიდან რომ ძირითადად მუქ ფერებში მაქვს საძინებელი,და ფარდაც ყოველთვის გაწეული,ჩემს ოთახში ცოტა ბნელოდა, სინათლის ანთება დამეზარა, ჩემს კარადას ისეც ანათებდა ფარდიდან წამოსული მზის სხივები, თხელი სარაფანი გამოვიღე და საწოლზე დავდე, ხალათი გავიხადე და ბიუსჰალტერის ჩაცმა დავიწყე რომ საწოლში რაღაც გამოძრავდა, ისე გავიხედე უკან თითქოს მკვლელი მდგარიყო,ხელს შუქის ჩამრთველისკენ ვასრიალებდი,გიჟივით ვეძებდი რომ ჩამერთ ,თან საწოლს არ ვაშორებდი თვალს,ძლივს ვიპოვე და ჩავრთე , ნეტა არ ჩამერთო -სერიოზულად? აქ ხალხს ძინავს,ჩააქრე -დანიელ ხიმშიაშვილო - ბოლო ხმაზე დავუღრიალე- რას აკეთებ ჩემს საწოლში -შენც დილამშვიდობის ციყვო - ძლივს წამოსწია თავი ბალიშიდან და თმაზე ხელი გადაისვა -კითხვა დაგისვი! -შეიძლება ჯერ მე გკითხო? -უკაცრავად?!- ვერ მივხვდი რა უნდა ეკითხა ასეთი, ან საერთოდ რა უნდოდა ჩემს საძნებელში -ფაქტობრივად შიშველი რატო მადგახარ თავზე? ისეც არ ვარ სრულ ჭკუაზე და რა გინდა? მიწვევ? -უკ..- ჯანდაბა სულ დამავიწყდა რომ სარაფანი არ ჩამიცვამს, გიჟივით დავავლე ხელი და ფართხა-ფურთხით გადავიცვი,ჩემს საქციელს კი ამ იდიოტის ხარხარი მოჰყვა -ციყვო ,როგორი დაბნეული ხარ -დაბნეული?მეღადავები? ჩემს ოთახში,ჩემს საწოლში გძინავს და ეს მე არც კი ვიცი -აბა შენ ჩემს საწოლში გეძინა და -შენს საწოლში? შენ სულ გამოშტერდი ხო? - პატარავ ზოგადად მაგ დივანზე მე მძინავს ხომე -კაი კაცო? სულ ერთხელ დარჩი და უკვე შენად ასარებ ხო?!რა საყვარელი ხარ - სიბრაზისგან კბილებში გამოვცერი -ციყვო !ნევროზი გაქვს საშინელი -ადექი და ჩაიცვი სწრაფად! -ვდგები ,ვდგები - საწოლზე მიგდებულ ხალათს დავწვდი,როცა საწოლიდან საცვლისამარა წამოდგა -რას აკეთებ ,გააფრინე?!- დაფეთებულმა ავიფარე თვალებზე ხელი და ზურგი ვაქციე -ბოდიში მაგრამ ხალხი შუბა-ახალუხით არ იძინებს -კარგი ერთი, იმაზე რას იტყვი რომ სხვის სახლში ხარ -სხვის სახლში? ასე ვერ ვიტყოდი, უფრო ჩემი ყოფილი შეყვარებული სახლში - ბოლო სიტყვები ყურთან ახლოს ჩამჩურჩულა , ამაზე დაფეთებულივით შევხტი , ფეხშიშველი ვიყავი და ვერც გავიაზრე როგორ ამისრიალდა და წამის მეასედში ამ ტარზანის მკლავებში აღმოვჩნდი -გეფიცები მიგასიკვდილებ, ხელი გამიშვი დანიელ ხიმშიაშვილო! -გეფიჩები მიგაშიკვდილებ ,ხელი გამიშვი დანიელ ხიმსიასვილო - ლაწირაკი ბავშვის ხმის იმიტაციით წარმოთქვა ჩემი სიტყვები, ამაზე უარესად გავბრაზდი -იცი რას გეტყვი იდიოოტო! -აი რას?რას მეტყვი?იმას რომ არ შეგიძლია ჩემს სიახლოვეს გაჩერება,ის რომ ენა გივარდება როცა გეხები თუ კიდევ არის რაიმე სხვა- ერთი ამოსუნთქვით მომახალა ყველაფერი,მე კი სიტყვის თქმაც კი ვერ შევძელი,ენა გადამეყლაპა ,არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა და გიჟივით დავიწყე წრიალი რომ როგორმე თავი გამეთავისუფლებინნა,თუმცა ეს მოზვერი ისეთი ძლიერი გამხდარა , ჩემი ძალითაც კი ვერ შევეწინააღმდეგე -ციყვო , როგორი ძლიერი გამხდარხარ, თან ეს პრესები შენს მუცელზე -გამიშვი დანიელ!- უკვე აღარ შემეძლო მისი მოსმენა, სახეზე ისე წამოვწითლდი თითქოს ვინმემ მზეში შემაგდო -ღმერთო როგორი ჭირვეული გამხდარხარ, კარგი ჰა გაგიშვი- ხელი მოადუნა თუ არა წამიერად წამოვფრინდი საწოლიდან -ადექი!ჩაიცვი!გადი ოთახიდან რომ,დავალაგო ! -ავდექი!ვიცვამ!გავდივარ! ჭირვეულო -თავხედო! -გველო! -ტარზანო! -მიხარია ჩემი სხეული რომ მოგწონს -რა?-ვერ მივუხვდი უაზრო ხუმრობას -არაფერი,მშია და მალე გამოდი , ახლადდანიშნული წყვილი და შენი ყოფილი გელოდებით , გავაჭამე რამე - მუცლის მონა ხარ, იყავი და იქნები! -მალე ,მალე ამის ცინიზმი მკლავს, ერთდღეს ჩამოვკიდებ კისრით ყველაზე დიდ ხეზე და ეგ იქნება .ბუზღუნით მივალაგე ოთახი, საწოლიც გავასწორე ,მაგრამ სამაჯური ვერ ვიპოვე, გასწორებული საწოლი თავზე დავიმხე რომ სამაჯური მომეძებნა,თუმცა ვერსად ვნახე, ახლა ლოცვა მომიწევს იმისთვის რომ დანიელს არ აეღო, ეს დამწვავს და მისთვის ბევრი რამის ახსნა მომიწევს, მე კი ეს არ შემიძლია, ამას ვერ ვიზამ. საწოლი ისევ მივალაგე და ხელფეხის კანკალით გავედი ოთახიდან -თე ბოდიში თუ გაბრაზდი დანის გამო - არაუშავს, შეიძლება რაღაც გკითხო -კი -მოდი ორი წამით -რა ხდება -სამაჯური ხიმ არ გინახავს, ჩემი ბალიშის ქვეშ მედო -შენი სამაჯური -ხო თათ ჩემისამაჯური -არა თე არ მინახავს ,არც ამიღია ხომ იცი არ ვკიდებ ხელს შენს ნივთებს -ჯანდაბა, იმედია დანიელს არ უნახავს -დანიელი რა შუაშია -ჰა? არაფერი, უბრალოდ იმედია მას არ აუღია თქო,თორემ შეიძლება მივაკლა -არა ის რატო აიღებდა -ხო რავიცი- ვეღარაფერი ვთქვი და აივნისკენ ავირე გეზი, როცა ნიკუშას ხვეწნა-მუდარის ხმა შემომესმა -თებრო კუჭი გახმა გვაჭამე რამე რა -აუ თე მართლა რა მეც ძაან მშია -თათა ხომ არ გავიწყდება რომ თხოვდები? იქნებ ერთხელ მაინც სცადო მომზადება -კაი რა დრეს არა კაი? აი რომ გავთხოვდები მერე მოვამზადებ რამეს- გადმომიყარა ოცდათორმეტივე კბილი და ნიკუშას კისერზე ჩამოეკიდა , ინსტიქტურად დანიელს გავხედე,მანაც არ დააყოვნა -ციყვო მე უკვე გითხარი რომ ძალიან მშია -ვერ გიტან! - მხარი გავკარი და ჩუმად ჩავილაპარაკე -მე უფრო სიცოცხლევ - სიტყვები დამაწია და სამზარეულოს სკამზე ჩამოჯდა.მისი დაჟინებული მზერისთვის ყურადღება არარ მიმიქცევია, სალათის მომზადებას შევუდექი, კიტრს ვჭრიდი როცა უკნიდან მომიახლოვდა და თასიდან კიტრი ამაცალა -მალე , გიჟივით მშია -დაოკება მოგიწევს - დავუღრინე და მხარი გავკარი ,რომ გაწეულიყო. -ხალხო ჩვენ მაღაზიაში ჩავირბენთ რა ,რამე ცივს ამოვიტანთ და ამოვალთ -და ერთერთი რომ წახვიდეთ ვერა? - ნამდვილად არ მინდოდა ამ ტარზანტან მარტო დარჩენა -რომ იცოდე არ ვიკბინები -კაი კაცო - შევუღრინე და თათს შევხედე -ჩემს საცოლესთან ერთად ჩავდივარ მარკეტში , ეს კი არ განიხილება! -ჯანდაბა თვენს თავს - ჩუმად ჩავილაპარაკე და გავაგრძელე მზადება.თათ და ნიკუშა მაღაზიაში ჩავიდნენ, მე კი მაქსიმალურად ვცდილობდი დანიელისთვის ყურადრება არ მიმექცია, ხელს ვიბანდი როცა შემთხვევით შევამჩნიე ჩემს სამაჯურს როგორ ათამაშებდა, შოკი მივიღე პირდაპირი მნიშვნელობით, მანაც დამინახა როგორი თვალებით მივშტერებოდი და ინტერესით შემომხედა - იცი ბოლოს როდის მოვქსოვე სამაჯური ? მოიცა გავიხსენო,ააა ხო ჩემს საყვარელ გოგოს რომ მოვუქსოვე წლების წინ -ამას მე რატომ მიყვები - თავის გამოდებილება ვცადე - თუ გეკიდე ჩემს ნაჩუქარ სამაჯურს რატომ ინახავ არ მესმის იცი -რა მნიშვნელობა აქვს , დამიბრუნე - მივვარდი ,რომ სამაჯური გამომერთმია, მან კი წელზე შემომხვია ხელი და ზემოდან მომექცა -რაო პატარავ გენატრებოდი? -დანიელ გამიშვი გთხოვ და ჩემი სამაჯური დამიბრუნე -არა! -გთხოვ ეს ერთადერთია რაც შენ... - გელში ბურთი გამეჩხირა და საუბრის გაგრძელება ვეღარ შევძელი, თვალებიდან ცრემლებმა იწყეს დენა -რაც ჩემგან დაგრჩა? - უნებურად დავუქნიე თავი და თავი გვერდით გავტრიალე,ჩემი ცრემლები რომ არ დაენახა -შეგიძლია ამდენი წლის დაკარგვის მიზეზი ამიხსნა -გთხოვ არ შემიძლია , უბრალოდ გამიშვი - უკვე ხმას ვერ ვაკონტროლებდი , ცრემლები შეუჩერებლად დიოდა ჩემს სახეზე -არ გიშვებ! დავიღალე, ყოველ მოახლოებაზე გაშვებას მთხოვ , აღარ მინდა -აბა რა გავაკეთო ,რა გინდა დანიელ? -ყვირილზე გადავედი -შენ თებეა შენ ! შენ მინდიხარ მეტი არავინ და არაფერი გესმის?! ჭკუიდან გადაგყავარ და ამას არც აღიარებ ხვდები? შენი ყოველი ამოსუნთქვა მენატრება ადამიანო - ხმას უფრო და უფრო უმატა , მეკი ამან უფრო ამიჩუყა გუი და ცრემლები უზომოდ მცვიოდა, არ მეგონა რომ ვუყვარდი, არ მეგონა რომ ასე ვუყვარდი, მე კიდევ ყველაფერზე უარი ვთქვი,მასზე ვთქვი უარი - ისევ ჩუმდები თებე ისევ- ჩემსყელში ჩარგო თავი და მძიმედ ამოისუნთქა -მაპატიე რომ ხელი გაგიშვი - მხოლოდ ამის თქმა შევძელი და ტირილს ვუმატე -არა ,არა ნუ ტირი , უფრო მიყვარდები, ნუ ტირი ციყვო - ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და თვალებში ჩამაშტერდა -ახლა რომ არ გავაკეთო, საშვილიშვილოდ ვინანებ - ეს თქვა და ტუჩებზე გაცხარებული დამეწაფა, ვერც კი გავიაზე რა ხდებოდა ,მაგრამ ამ მომენტის დამთავრება არ მინდოდა,ხელები კისერზე შემოვხვიე და მისი ტუჩების მოძრაობას ავყევი,არ ვიცი რამდენი ხანი ვიყავით ასე მაგრამ კარზე კაკუნმა მომიყვანა გონზე -დანო!კარი -წამოვხტი დივნიდან ცრემლები მოვიწმინდე და კარს მივვარდი -სადა ხარ ე ამდენი ხანი , დავიწვით -თებე? კარგად ხარ -კი თათ , შემოდით - ორ წუთში მოვალ - სააბაზანოში შევედი,სახეზე წყალი შევისხი ,მინდოდა გონზე მოვსულიყავი, რომ გამეაზრებინა რეალობაში ვიყავი თუ ჩემი ოცნების იმიტაცია იყო, როცა ზურგიდან ძლიერად მიმეკრა მძიმე სხეული, თვიდან შემეშინდა მაგრამ ჩემთვის ნაცნობმა სურნელმა წამშივე მომადუნა -კარგად ხარ პატარავ? -უბრალოდ გარკვევას ვცდილობ -რის გარკვევას? -რეალური ხარ თუ ისევ ვვოცნებობ -იმაზე რეალური ვარ ვიდრე შენ ფიქრობ - შემომაბრუნა და ლოყაზე ხელი ჩამომისვა, ამან წამიერადვე იმოქმედა ჩემზე და მთელი კანი დამეხორკლა,ისეთი სასიამოვნო შეგრძნება იყო არც კი ვიცი სიტყვებით როგორ უნდა გადმოვცე- მაპატიებ? -რას? - ვერ მივხვდი რატომ მკითხა,წესით პატიება მე უნდა ვთხოვო -გუშინ რა სისულელეც გითხარი ,იმის გამო -დანო არა ,შენ არ ხარ დამნაშავე მე..- მისი ტელეფონის ზარი გაისმა- უპასუხე, იქნებ მნიშვნელოვანია - ტელეფონი ამოიღო ჯიბიდან თუ არა ,პირდაპირ ეს სახელი მეცა თვალში ,,ლიკუნა’’ ,ტანში სიბრაზის ტალღამ დამიარა -იყოს მერე დავურეკავი -რატომ შეყვარებულს ხომ არ დაუმალავ, ყოფილს რომ აკოცე!არ გეკადრება დანო!- ზიზღით წარმოვთქვი და სააბაზანოდან კარის შემოქნევით გავედი თავი 5 -რა? რას ბოდიალობ გოგო - ყვირილით ამედევნა -შემეშვი რა თუ ღმერთი გწამს, თათა ჩავიცვამდა გავდივარ -ხალხო რა გჭირთ გააფრინეთ? -მე ?მე გავაფრინე ?ერთი შენი ცოლის დას ჰკითხე რა ისტერიკებში ჩავარდა თორე მე არაფერი მჭირს -გამატარე - გაბრაზებულმა მხარი ძლიერად ვკარი დანიელს და ოთახში შევვარდი, შავი ჯინსი გიჟივით ამოვიცვი, ბოტასებში ჩავყავი ფეხი, შავი ტოპი გადავიცვი, იქვე გადაკიდებულ საროჩკას დავავლე ხელი და ოთახიდან გამოვედი -ვერსადაც ვერ წახვალ -შენ გკითხო სად წავალ და სად არა ბატონო ხიმშო! -შენ წარმოიდგინე! -არც დაიგინო ხიმშ! -გახიზიანებულმა მივახალე და სახლიდან გამოვვარდი, ტაქსი გავაცერე და ნინის დავურეკეკ @ -სად ხარ? -სახლში თებ,რა ხმა გაქვს -გცალია? -კი გამო თუ გინდა -კაი ტელეფონი გავთიშე და მძღოლს მისამართი ვუკარნახე, 15 წუთში ავლაბრში ვიყავი, თავი ფიქრისგან ამიფეთქდა, თავში ხელებს ვირტყავდი, იმ ბიჭთან როგორ დავიჭირე ურთიერთობა ვისაც შეყვარებული ყავს, ქათამი ვარ აბა რა ჯანდაბა ვარ . საკუთარ თავთნ ჩხუბს მოვრჩი ,ტაქსისტს ფული გადავუხადე და ეზოში შევედი, კარი ჩამოვიღე ლამის -ოე შვილო! ნაქირავები მაქვს ეს სახლი რომ იცოდე -კაი ერთი -რა გეტაკა გოგო? -რა მეტაკა? ნეტა მართლა რამე რატო არ მეტაკა იმ იდიოტს რომ ვეზ**ავებოდი , რატო მეხი არ დამეცა და არ ჩამიტანა მიწაში -რას შვებოდი ? ვინ ? ვის ?რას აკეთებდი? -გოგო ვეზ... -თებეს გაუმარჯოს -ბექა - ეს საქონელი კი არ იტყვის ჩემი ქმარიც სახლშია და ნუ გამოამზეურებ ყველაფერსო -ხო მშვიდობა გაქვს? რაღაცა ვერ ხარ ხასიათზზე -ქალბატონი ვიღაცას კოცნიდა თურმე და კივის, ოღონდ ჯერ ვერ გავიგე რატო კივის -გოგო მაგას რა ჯობია მერე ღადაობ? ცოტაც და ქორწილში გვაგუგუნე - ახარხარდა ბექა -ვაიმე ბექაურო,შენს ცოლს ხო მივასამარებ და მარტო რომ არ იყოს შენც მიგაყოლებ უნამუსო ვიყო -კაი ჰო იჭორავეთ წავედი მე, მართას გავიყვან,თორე ცოდოა თქვენ ხელში- ბავშვს ხელი დაავლი და გარეთ გაუძღვა, მე კიდე გაცეცხლებული დავენარცხე სავარძელში -თებე მოყვებიწესიერად? -დანიელი სიყვარულშ გამომიტყდა, მე ასე პირდაპირ არა მაგრამ ,ნუ მეც იგივე გავაკეთე, მერე მაკოცა თავი ვერ შევიკავე, რამის შემოგვეჭამა ერთმანეთი და ჰოი დიდო მეფეო, უცბად შეყვარებული ურეკავს , ახლა წარმოიდგინე რა დამემართა -მოიცა ერთი წუთით, ანუ გაკოცა? -გოგო,შენ კოცნის გარდა სხვა ვერაფერი გაიგე ჩემი ლაპარაკიდან?! -კარგი ხო გავიგე! და იქნებ არ არის ის გოგო შეყვარებული , საიდან დაასკვენი ერთ -მეღადავები ხო? შენ ჩემს მხარეს ხარ თუ იმ ვაჟბატონის -შენი დაუფიქრებელი და პრიხოდა ხასიათები რო ვიცი, მგონი დანიელის მხარეს უფრო ვიჭერ -მე შენ ..- ბალიშს დავცდვი და სიფათში გავუქანე -დებილიხარ მეთქი, დებილი, არც დაელაპარაკე და გამოვარდი ხო? -და რა მექნა? შენს შეყვარებულზე მესაუბრე თქო ხო არ ვეტყოდი, და მე მშვიდად ვმჯდარიყავი ხო, ვითომც არაფერი -არა მაგას თავი დაანებე, ეს ამიხსენი ყოველდღე რატოა შენს სახლში ეგ ბიჭი, სახლი არ აქვს? თუ შენ შემოისახლე და არ ვიცი -ახლა მაგის დროა? ახლა მაგის დროა ? -ნუ კივიხარ ! -ღმერთ ნნინი, არ მეგონა რომ თავს შევიკავებდი, გეფიცები ცოტახანიც რომ დავრჩენილიყავი დანიელს მუხლზე გადავიმტვრევდი -ეჭვიც არ მეპარება,შენი სიველურეები კარგად ვიცი - დილის ამბები ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი ნინიას, ტელეფონზე თათა მირეკავდა თუმცა არავის ნერვი არ მქონდა და არ მიპასუხია, საღამომდე ალბათ ნინისთან ვიყავი, ათასი ვარიანტი განიხილა ვინ შეიძლებოდა ყოფილიყო ლიკა დანიელისთვის ,მაგრამ მე ამ ვარიანტების დააჯერება იმაზე მეტად მიჭირდა ვიდრე შესაძლებელია. საღამოს ექვსი საათისკენ წამოვედი ნინისგან, ჭირის დღესავით მეზიზღებოდა სახლში მისვლა ,მაგრამ სხვა გზა არიყო. ჩემდა საბედნიეროდ სახლში არავინ დამხვდა, გამომდინარე იქიდან რომ ტელეფონზე არ ვუპასუხე, მისაღებში მაგიდაზე წერილი ვნახე ,, თე არ ვიცი შენ და დანიმ რატო იჩხუბეთ, მაგრამ გთხოვ დაელაპარაკე , ყველაფერი ისე არ არის როგორც შენ ფიქრობ, მე და ნიკუშა ქორწილის საქმეებზე დავრბივართ . დანის დაელაპარაკე!’’ -დანის დაელაპარაკე - რა მარტივია, რაზე ველაპარაკო როგორ გვყავდეს შეყვარებული და პარალელურად საყვარელიც? ძააან შევწუხდი რა, წავალ წყალს მაინც გადავივლებ ,ცოტა აზრზე მოვალ.ტანსაცმელი გავიძრე, ალბათ 40 წუთი მაინც ვიყავი წყლის ქვეშ, გავიმშრალე ტანი, ხალათი შემოვიცვი და აბაზანიდან გამოვედი, საძინებელში ვაპირებდი შესვლას რომ -დიდება შენს გამოჩენას! -დანიელ! - არ ველოდი რომ ის იქნებოდა , ან აქ რომ იქნებოდა -დადიანების ქალბატონს ვახლავარ -შენ რა მთვრალი ხარ? -არ მეკადრება ? -აქ რატომ ხარ! -შენთან სალაპარაკოდ მოვედი -არაფერი გვაქვს სალაპარაკო,ვფიქრობ ახლა შენს შეყვარებულთან უნდა იყო და არა ყოფილთან! -შეყვარებულთან?- ისე ჩაიცინა როგორც ფსიქოპატმა -დიახ!- ვეცადესიმკაცრე შემენარჩუნებინა, სავარძლიდან წამოდგა და ანთებული თვალებით წამოვიდა ჩემკე, ვეცადე მყარად ვმდგარი ყავი , მაგრამ რაც უფრო მიახლოვდებოდა ეს უფროდაუფრო მერთულებოდა -ახლა კარგად მომისმინე ჯიუტო ქალო! -არ მინდა შენი მოსმენა , მითუმეტეს ამ მდგომარეიბაში, გთხოვ წადი -მომისმინე მეთქი !- ისე მიყვირა ,წამიერად წონასწორობა დავკარგე, პირველად იყო ასეთი გაბრაზებული და ასეთი მთვრალი -გთხოვ ტონი აკონტროლე - მაქსიმალურად ხმადაბლა ვუთხარი ,რომ იფრო არ გამეღიზიანებინა -ააა ტონი ვაკონტროლო?! გიჟივით რომ გავარდი სახლიდან მაშინ ?! მაშინაც უნდა მეკონტროლებინა ტონი? არაფრის თქმა რომ არ მაცადე , როგორც ყოველთვის -გთხოვ ხმას დაუწიე და დაწყნარდი - რატო არ მოგწონს რომ ვყვირი?!წესიერად საუბარი შენ არ გესმის და სხვა გზას მიტოვებ -დანო! -დანო! დანო! დანო! რა დანო? გეკითხები და მიპასუხე , მაშინ არ ვიყავი შენი დანო სიტყვის თქმა რომ არ მაცადე და გავარდი?არ მთვლი ახსნა-განმარტების ღირსადაც კი ხო ასეა?! -სისულელეებს ლაპარაკობ - ნელნელა უკან ვიხევდი, ბოლო ხმაზე ღრიალებდა და ჩემსკენ მოიწევდა -სისულელეებს მე ვლაპარაკობ ხო?! კიდე მე ხო?! გოგო შენ ჩემი ჭკუიდან გადაყვანა გინდა თუ რა გინდა გეკითები? რა შეყვარებული მომინდომე?! მაგ თავში ტვინი საერთოდ არ გიდევს? ან თ გიდევს არ მუშაობს? თებეა მიპასუხე -ნუ მიყვირი მეთქი - ტონს ვეღარ ვაკონტროლებდი და ყვირილზე გადავედი -მე ნუ გიყვირი?! ადამიანი არ ხარ ?! არ შეგიძლია მომისმინო? არ სეგიძლია მკითხო , დანიელ რა ხდება შეს ცხოვრებაში, გყავს ვინმე არ გყავს? არ შეგიძ₾ია გაიგო ყველაფერი და ისე გამოიტანო დასკვნა -არა არ შემიძლია! ეს შენს სიყვარულს უკეთ გამოუვა, მერწმუნე! -ხო და რო არ გამოგდის მაგას გეუბნები! ამ შენს ტავში რომ არაფერი შედის! რომელ შეყვარებულზე მელაპარაკები თებეა, ვისზე მელაპარაკები ჰა? მიპასუხე ! -ლიკაზე დანიელ, შენს ლიკუნაზე! -რა ლიკა გოგო, ვინ ლიკა, ეგ გოგო ჩემი ბიძაშვილია, ბიძაშვილი! იმიტომ გეუბნები ტვინს არ ამუშავებ თქო, შენი სიბრაზე და დაუფიქრებლობა გიბინდავს ცივ გონებას თებეა! გაგუჟებს შენი ხასიათი ხვდები!- სიტყვები ენაზე მიმახმა, ბიძაშვილიო - რას ჩუმდები! გადაყლაპე ენა ? რომელი შეყვარებული თებეეე, მაგიჟებ შენ მე მაგიჟებ ადამიანო! მთელი ცხოვრებაა მიყვარხარ შენს იქით ადამიანი არ არსებობს ჩემთვის რა შეყვარებული, რომელი შეყვარებული , ქალიშვილი გოგოსავით ვინახავდი თავს, ვიცოდი რომ შენს თავს რარაც ხდებოდა, იმედი მქონდა რომ გიყვარდი , გელოდებოდი, ვიცდიდი როდის შეგხვდებოდი, შენ კიდე რას აკეთებ, რაღაც სისულელეს იჯერებ ჩემზე, ხვდები რომ აფსურდია, სიყვარული აგიხსენი, როგორც იქნა გავიგე რომ იგივს გრძნობ ჩემს მიმართ მაგრამ , თებეა! შენ მე არ მენდე ! გეგონა რომ სხვა კაცებივით ათასი ქალის მოყვარული ვიყავი , შენც მიყვარდი,ის ვითომ ჩემი შეყვარებული ლიკაც და კიდევ მრავალი ხო?! ყველაფერს ველოდი მაგრამ შენს ჩემდამი უნდობლობას არა! ასე მგონია სხვა ქალი დგას ჩემს წინ, გახსოვს, მეათე კლასში, აბასთუმანში რომ ვიყავით აუზებზე, მარტო იჯექი კუთხეში შენთვის, ცურვა არიცოდი, გეშინოდა, იცოდი რომ მეც არ ვიცოდი კარგად ცურვა , მაგრამ როცა შემოგთავაზე წყალში ჩამოსვლა, მენდე! შენი სიცოცხლე მანდე! და ახლა? სად არის შენი ჩემდამი ნდობა ?! როგორ იფიქრე რომ სხვა ქალი მყავდა? ჩემს ოცნებად გაქციე თებეა! შენზე მეტად არავინ და არაფერი მინდა გესმის? შენი ტუჩები,შენი თვალები, შენი სხეული,შენი სურნელი , უზომოდ მაგიჟებს, შენს გარდა ჩემს გვერდით სხვა ქალი ვერ წარმომიდგენია და შენ? მაგრად დაიკიდე ჩემი დამოკიდებულება შენს მიმართ და ათასი უაზრობა იფიქრე ჩემზე -დანო მე ... გთხოვ არანაირი დანო! აღარ მინდა ამ სახელის მოსმნეა, მოვედი იმიტომრომ ყველაფერი ამეხსნა, მეტი არაფერი. არმინდოდა არასორი შთაბეჭდილება დამეტოვებინა -არა გთხოვ მომისმინე , მაპატიე, უბრალოდ ყველაფერი ისე მიეწყოსხვა ვერაფერი ვიფიქრე , დანო გაჩერდი გთხოვ -რატო? რატო უნდა გავჩერდე მითხარი, რის გაკეთებას უპირებ შენს მთვრალ ყოფილს - აი ამის - ახლა თუ არ გავაკეთებდი სამუდამოდ დავკარგავდი გამბედაობას , გიჟივით მივვარდი და ტუჩებზე დავეწაფე -არა, არა თებეა , მთვრალი ვარ , ამას ინანებ, მე კიდევ თავს ვერ შევიკავებ -არ მაინტერესებს, ახლა თუ არა სხვა დროს გამბედაობა არ მეყოფა -თებეა ! -გაჩუმდი და მაკოცე! -შენს უნდობლობას განანებ დადიანო!- ეს თქვა და ხელში ამიტაცა, საძინებელში ერთმანეთისთვის ტანსაცმლის შემოგლეჯვით შევედით, არ ვიცოდი რა მოხდებოდა შემდგომში,მაგრამ მას ვერ გავუშვებდი , არ შემეძლო. მთელი სხეული მეწვოდა, ტემპერატურა ალბათ ათასს აღწევდა, ხალათი შემომაძარცვა, შიშველ სხეულზე ერთხელ ემოციებისგან არეულმა დამხედა -შენ მე მკლავ ! - ისეთი შეგრნებები ტრიალებდა ჩემში ,თთქოს ის თითოეული ადგილი მეწვოდა, სადაც ტუჩებს მახებდა, აზროვნების უნარი მერთმეოდა, როცა სხეულში ძლიერი ბიძგი ვიგრძენი და ტკივილისგან ამოვიკნავლე , ჩემი ფრჩხილები და დანიელის ზურგზე აღმოჩნდა, მთელი სხეული მითრთოდა, ჩემი კივილის,კვენის ხმა მთელს კედლებს მოედო, აზროვნების უნარი წამერთვა და მთელი სხეული ჩემს საყვარელ მამაკაცს ვანდე . არც ვიცი რამდენი ხანი გავიდა,მაგრამ ძალაგამოცლილმა დამადო თავი გულმკერდზე და ძლიერად მიმიხუტა -მიყვარხარ! ჩემი ნდობა ისწავლე გთხოვ! - მის სიტყვებზე ენა ჩავყლაპე, მინდოდა რამე მეთქვა, თავი გამემართლებინა მაგრამ, ხმას ვერ ვიღებდი. დაღლილს თვალები მიმეხუჭა და ჩამეძნა. არ ვიცი რამდენ ხანს მეძინა მარგამ, წელის საშინელმა ტკივილმა გამომაღვიძა, ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს მანქანამ გადამიარა, თვალები გავახილე თუ არა შევამჩნიე რომ დანიელი ოთახში არ იყო -დანო - ერთხელ დავიძახე და პასუხი არავინ დამიბრუნა , ძლივს წამოვდექი საწოლიდან ,ხალათი მოვისხი და მერე შევამჩნიე ტუმბოზე დადებული პატარა ფურცელი და ზემოდან დანოს ნაჩუქარი სამაჯური, გულში რაღაცამ გამკრა უცნაურად ,ხელის კანკალით ავიღე ფურცელი და გადავშალე ‘’ მე შენ სიცოცხლეს მოგცემ ! ყველაფერზე მეტად მიყვარხარ ! დღეს რაც მოხდა ჩემთვის იმაზე ძვირფასია ვიდრე შენ იფიქრებ, ჩემს ოცნებას ფრთები შეასხი, მაგრამ ასე არ შემიძლია ციყვო! ვიცი რომ დღევანდელს ნანობ! და მე ეს ისეც გითხარ, ჩვენ ერთმანეთის გულის ტკენას ვერ შევწყვეტთ სანამ შენ ჩემს ნდობას არ ისწავლი, ვწუხვარ მაგ ცრემლიანი თვალებისთვის, რომლითაც ახლა ამ წერილს კითხულობ, გერმანიაში მივფრინავ რამდენიმე საათში, თათს და ნიკუშას ქორწილში კი აუცილებლად ვიქნები, იფიქრე იმაზე რას კარგავ შენი უნდობლობით , დროებით , ცამდე მიყვარხარ ციყვო! თავი 6 თვალებს ვერ ვუჯერებდი, ცრელმლები მდიოდა ,მაგრამ მიზეზს ვრ ვპოულობდი, მინდოდა დამედანაშაულებინა , მეჩხუბა დანიელთან, მეყვირა,მაგრამ რის გამო? ეს ყველაფერი ხომ ჩემი ბრალი იყო, მთელი ცხოვრებაა ვიცნობ და ერთი წამითაც კი ვერ ვენდე, როგორც მჩვევია არ დავინტერესდი სიტუაციით და საკუთარი თავი თავად ჩავაგდე ამ მდგომარეობაში. ერთადერთი რაც მინდოდა მარტო ყოფნა და ბოლო ამოსუნთქვამდე ტირილი იყო,მაგრამ ამის უფლებას ვერ მივცემ საკუთარ თვს! თავი ხელში უნდა ამეყვანა, , ახლა რომ შემოგეხედათ, ისტერიჩკა ქალივით გამოვიყურებოდი, ცრემლები მოვიწმინდე, კარადიდან ტანსაცმელი გამოვიღე, ჩავიცვი და ოთახის მილაგება დავიწყე, რაც უფრო სიჩუმე იყო ოთახში მით მეტად მინდებოდა ტირილი, ამ რამდენიმე წუთის განმავლობაში ისე წამიხდა ხასიათი, რომ არავის და არაფრის დანახვა მინდოდა. სახე კარგად მოვიბანე და სამზარეულოში შევედი , სალათის გასაკეთებლად. პარალელურად უაზრო გამომეტყველებით ვუყურებდი ფილმს ,როცა კარის ხმა გავიგე, დაფეთებული შევტრიალდი დანიელის მოლოდინში -თე აქ ხარ? იმდენი გირეკე დილით -კი თათა სახლში ვარ - იმედგაცრუებულმა მივაბრუნე თავი და სალათის მზადება განვაგრძე -თებრო დანიელს ელაპარაკე -აჰამ -ანუ ყველაფერზე ისაუბრეთ -აჰა -მოაგვარეთ ხო ყველაფერი? არასწორად გაიგე ლიკას და დანის ურთიერთობა და მესმის შენი -აჰამ -უყვარხარ იმ გამოს*რებულს და ვიცი რომ შენც გიყვარს -აჰამ -თებეა ! რა ჯანდაბა გჭირს,რა პასუხებია?! - თე! რა ხდება ამიხსენი, თუ ილაპარაკეთ და მოგვარდით რატო ხარ ასე ? - ღრმად ამოვისუნთქე და ერთი ამოსუნთქვით ვუთხარი ყველაფერი -ვილაპარაკეთ, ყველაფერი განვიხილეთ,გამოვუტყდით გრძნობებში, არ მეგონა რომ ვუყვარდი, ნამდვილად ვერ წარმოვიდგენდი, მერე ბევრიც ვიჩხუბეთ,მერე სექ*ი გვქონდა , მეგონა რომ ყველაფერი რიგზი იქნებოდ ათუმცა გავიღვიძე და წერილი დამხვდა,წავიდა, აი რამდენიმე წუთის წინ აფრინდა მისის თვითმფრინავი, თქვენს ქორწილში ჩამოვა, მადლობა რომ მომისმინეთ, კონცერტი დასრულებულია! - თეფშს ხელი დავავლე და ჭამა დავიწყე, მათი პირღია სახეებისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია, ლაპარაკის ნერვები არ მქონდა - არ გშათ - თვალებით მაგიდაზე მდგომ სალათზე ვანიშნე -რა?! რა გვშია გოგო ! სად წავიდა ეგ ჩემი*ა , რას ქვია ქორწილში ჩამოვალო,მაგას შიგ ხო არ აქვს -არ ვიცი კითხე- უემოციოდ მივუგე და ლუკმა პირში გავიქანე -მოიცა ,მოიცა,ნიკოლოზ დაწყნარდი.თე თქვენ მართლა.. -კი გვქონდა -და ის წავიდა? -როგორც ხედავ -გოგო წესიერი პასუხები არ შეგიძლია ?- გიჟივით მეცა ნიკუშა, მე კი ესღა მაკლდა რომ საბოლოოდ წამოვენთე -ვაიმე შევწუხდი! წავიდა ნიკა, შენი ძმაკაცი წავიდა, რატომ? იმიტომ რომ არ ვენდე ,ათასი სისულელე ვიფიქრე , ის კი გაბრაზდა, ეწყინა და წავიდა, გიხაროდეს შენს ქორწილში დაბრუნდება, მარტო არ დაგტოვებს, მე კი ან შემომხედავს ან არა, ჩემი ნდობა ისწავლეო დამიბარა, მაგრამ არამგონია ეს შევძლო, საერთოდ ვინმეს ნდობა შევძლო, ახლა კი ნუ შემეც*თ! თუ გშიათ ჭამეთ , თუ არა და მე მაცადეთ! - გიჟივით დავენარცხე სკამზე და უმისამართოდ ვარჭობდი ჩანგალს სალათში -თე .. -არანაირი თე! მოკვდა ეს თემა აქ! არ ექვემდებარება განხილვას,თუ დეტალები გაინტერესებთ დაურეკეთ დანიელს მე შემეშვით! უემოციოდ ავალაგე მაგიდა, ჭურჭელი დავრეცხე, ხვალისთვის ტანსაცმელი მოვიმზადე და საწოლში მოწყვეტით დავენარცხე, არ ვიცი რამდენი ხანი მივშტერებოდი ჭერს მაგრამ,როგორც ჩანს ჩამეძნა.მაღვიძარას ხმამ წამომაგდო საწოლიდან, შავი ტყავის შარვალი, წვრილმკალავიანი ტოპი და როგორც ყოველთვის შავი საროჩკა ჩავიცვი, დღეს რატომღაც ქუსლებზე შეხტომა მომინდა, დიდი წვალების შემდეგ ხუთი აფრიკული ნაწნავი გავიკეთე თმაზე, მუსი დავიდე და ხელპირი ჩამოვიბანე. ისეთი ფერი მედო საღეზე მეგონა ვკვდებოდი. ტონალურს ვერ ვიტან მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა, ცოტა ქალს უნდა დავმსგავსებოდი. თვალის ფანქარი,ტუში, მბზინავი გლოსი, სუნამო და ეგაა. ჩანთას დავავლე ხელი და მისაღებშ გავედი -დილამშვიდობის თე -დილამშვიდობის , ნიკუშა სად არი -გუშინ არ დარჩენილა,დანიელს უნდა ველაპრაკოო და წავიდა -აჰამ,კაი მე გავდივარ რამე ხომ არ გინდა? -არაფერი ,შენ როგორ ხარ? -კარგად ვიქნები, წავედი გკოცნი -მეც თე, წარმატებული დღე -მადლობა კნუტო - გასაღები წამოვიღე და სამსახურში წავედი. უაზრო გამმომეტყველებით შევაბიჯე -დილამშვიდობის - ჩემო ზაქო! მოხვედი -კი ნინაჩკა ,გეახელი -ოპაა, რა სექსუალური ხარ -როდის არ?! - გამოენთო ლია -აჰ მადლობა -რა გჭირს -დეპრესია,ლიაკოს ხასიათის იმიტირებას ვცდილობ -ნურას უკაცრავად რა ,ეგ ჩემს მეტი არავის არ უნდა სჭირდეს -ახლა მართლა თქვი რა გჭირს -მე და დანიელმა ვიჩხუბეთ, ხოდა გერმანიაში წავიდა.ჩემი დის ქორწილისთვის ჩამოვა -ისე მშვიდად ამბობ თითქოს გუშინ შენ არ კიოდი და წიოდი -ნინი! -რა ნინი! გუშნ გიჟივით იყავი ,დღს ისეთი მშვიდი ხარ მეშინია კიდეც, რაზე ეჩხუბე -რეალურად ჩემი ბრალია ვაღიარებ, ის ლიკა მისი შეყვარებული კი არა ბიძაშვილი აღმოჩნდა -ხო გითხარი არა- წამოიყვირა ნინიმ -გავიგე ხო, შემეშვი ახლა -რა შეგეშვათ, შენი დებილური ხასიათის გამოა რაც გჭირს! ღირსი ხარ ,მეტის ღირსი! -მადლობა ლია, შენც მადლობა მთელი დღე საკმაოდ დატვირთული მქონდა, წელიც მტკიოდა და მუშაობამ უარესი მიქნა -რატო იტკიებ ამ წელს მშვიდობა გაქვს? -ვაიმე არ ვიცი რა -რომ გიყურებ ისეთი შეგრძნება მეუფლე, თითქოს მაგრად გცემეს - ეგ არადა მეორე -რა ეგ არადა მეორე ?!დაიწყე ისევ შენებურები ხო -რომ გითხრა არ დამიჯერებ, ან კიდე ძალიან მარტივად დამიჯერებ -ვაი! რა ჩაიდინე?რაღაცა დააშავე ხო ? -რა მიხვედრილი ხარ - წამოვდექი სკამიდან და საპირფარეშოსკენ დავიძარი, ხელების გადასაბანად -თებეა დადიანო რა გააკთე ! მოყევი მალე! - არ შემეშვები ხო? -დროზე მეთქი - საპირფარეშოს კარი დავკეტე და და წინ ავესვეტე ნინიას -მითხარი რომ არ მიმასაკლავებ! -თუ არ იტყვი აქვე მიგასაკლავებ -გუშინ მე და დანიელმა ვიჩხუბეთ თქო ხომ გითხარი, ხოდა მინდოდა ყველაფერი გამომესწორებინა და არ ვიცი, უბრალოდ რაზე ვფიქრობდი არ ვიცი -თებე! - ვაიმე არ აცდი კაცს მოყოლას -ნუ გადამიყვანე ჭკუიდან! -მასთან ვიწექი -რა ქენი? - თვალებგაფართოებული მმომშტერებოდა -ნინი! -არ მჯერა, არაა არ მჯერა, შანსი არაა, შენ და ასეთი წინდაუხედავი ნაბიჯი? რაღაცას მაღადავებ -აუ მოდი იდი ნახ*ი რა, წავედი მე -მოიცა სად მიეთრევი გოგო, ათასი კითხვა მაქ თვში -ბოლოდან დაიწყე -ამ ყველაფრის მერე მაინც წავიდა? -სანამ ჩემს ნდობას არ ისწავლი ,არაფერი გამოვაო -რაო? ეგ ალაოდ ხო არ არი?! რას ქვია არაფერი გამოვაო. ჟიმ**ბა ხო მოგეწონაო -ნინი! რა ლაპარაკია, თითქოს მე არ ვეცი და კოცნა არ დავუწყე, მაფრთხილებდა ინანებო მაგრამ მე მაი.. -რაო? ინანებო? ღმერთო ასე მგონია რაღაცა ჭამე და იმან გითხრა იცი რა თებე არ შემაჭო ინანებ ,მაგრმა რადგან გინდა კაი ჰა ჭამე -აი რა დებილი შედარება გააკეთე ახლა -შენ ხო გააკეთე მაგარი რაღაცა -გააფსი! - კარი გამოვგლიჯე და გამოვედი საპირფარეშოდან.მთელი დღე ვკვდებოდი წელის ტკვილით, განსაკუთრებით პედიკურის დროს,მაგრამ რა უნდა მექნა,რაც მოგივა დავითაო... მთელი საღამო ნინი ათას ნამიოკს მირტყამდა დანიელზე და მეღადავებოდა, მე კიდე ვცდილობდი ყურადღება არ მიმექცია თრემ შემომაკვდებოდა... დღეები გადიოდა, სამსახური სახლი იყო ჩემი განრიგი, იშვიათად ნინის თუ გავუვლიდი და თათას და ნიკას ვეხმარებოდი ქორწილისთვის მზადებაში. დანიელი და ნიკუშა სულ საუბრობდნენ ტელეფონით ,მაგრამ ჩემთან დაკონტაქტება არც უცდია , რამდენჯერაც ჩემი ხმა ესმოდა როცა ნიკუშასთან რეკავდა,იმდენჯერ მალევე უთიშავდა, აღარ მცალია ,მერე გადმოგირეკავო, მე ? მე გული მტკიოდა რომ ასე მექცეოდა ,მაგრამ ღირსი ვიყავი, ჩემი ბრალი იყო ასე რომ გაცივდა ჩემს მიმართ, თითქმის ორი თვე გადიოდა მისი წასვვლიდან, ბევრი არაფერი იყო დარჩენილი, მზად ვიყავით ქორწილისთვის ყველანაირად, ერთადერთი პრობლემა მშობლები და ჩვენი ძმა იყო, არცერთი არ მოდიოდა, უფრო სწორად მამაჩემი ვერ მოდიოდა,სოციალი არ აძლევდა ქვეყნის დატოვების უფლებას, დედაცემს კი არც უნდოდა, თათა ისეთი დაგრუზული იყო რომ იფიქრებდით ძალითათხოვებენო. მეც სისუსტეს ვგრძნობდი სხეულში, ხშრი თავბრუსხვევები დამეწყო, აზროვნების უნარს ხათრით ვინარჩუნებდი. სამსახურში ოთხის ნაცვლად ექვსი დღე ჩავისვი, არ მინდოდა დანოზე ფიქრში ტვინი ამფეთქებოდა და უფრო მეტად დავიტვირთე , წელისტკვილი მაწუხებს ისევ და ვერაფრით ვშველი, ნიკუშას ნერვებიც არარ მაქვს უკვე, სულ იმას ჩხუბობს შვებულება აიღე ,კვდებიო,მაგრამ საკუთარ თავს ყველა გზა მოვუჭერი, ოღონდ დანოზე არ მეფიქრა , სიკვდილამდე ვიმუშავებდი. უკვე ორი თვე იყო გასული რაც დანიელი წავიდა, სამ დღეში კი თათას და ნიკუშას ქორწილია, დღეს დანიელი ჩამოდის, მთელი დღე გული ისე მიფართხალებდა ,რამდენჯერმე ძლიერი თავრუსხვევა ვიგრძენი და ლამის გონება დავკარგე -ადამიანო! მოკვდები იცი? ჩემს ქორწილში მოგასვენებენ -აუ ნიკა ტვინს ჭამ -თებროლე! ხვდები რო ამ ბოლოს ხშირად ვერ ხარ? არ გინდა ექიმს გაესინჯო, იქნებ კიდევ გჭირდება ვიტამინები -აუ არ ვიცი რა , ვიღლები და იმმიტო ვარ ასე მეტი არაფერი -ხოდა მაგ დედაშეც**ული სამსახურიდან შვებულება რომ აიღო არა? ხო არ გეუბნები წამოდი სულ მეთქი, დაისვენე ცოტა, და-ი-სვე-ნე! -შე-მე-შვი! -წა-დი-შე-ნი! -გა-აფ -სი - ორივეს სიცილი აგვიტყდა ჩვენს დამარცვლულ დიალოგზე, ყოველთვის მამხიარულებს ეს ბიჭი, როგორც გითხარით მასთან უფრო და-ძმური ვარ ვიდრე თორნიკესთან.დღეს ვისვენებდი, ამიტომ სახლში დავრჩი და რატომღაც მარიალიანი სნექები მომინდა, თათს ვთხოვე ამოეტანა,რადგან მე მეზარებოდა ცასვლა -აჰა მოგიტანე, ოღონდ შენ ჭამე -მადლობა კნუტო -მადლობა არა ის, გაიწიე გგონია მარტო შენთვისაა -შენ რომ არ შემეცილო რა - ორივე ავხარხარდით, დივანზე მოვკლათდით და ფილმის ყურება დავიწყეთ, ბევრი ვიცინეთ ,ჩავსკდით იმდენი ვჭამეთ,ყოველშემთხვევაში მე ძალიან ბევრი ვჭამე,მგონი ამ ორთვეში ერთად არ მექნება ამდენი რამე ნაჭამი, რაღაც უცნაური შეგრძნება დამეუფლა და გიჟივით წამოვვარდი ,საპირფარეშოსკენ გავიქეცი -თე კარგად ხარ? რა მოხდა გოგო - ისე ცუდად ვიყავი ხმის ამოღებაც მიჭირდა, უნიტაზის ნიჟარაზე დამხობილი ვიყავი, თათ რომ შემომივარდა -თებე ,თებე, რა გჭირს ? ხომ გითხარი ამდენი მარილიანი არ უნდა გეჭამა -ვაიმე თათა,მაგრად მამხნევებ,პირველი შემთხვევა არაა, უკვე რამდენჯერმე მომივიდა ასე ,მგონი ნიკუშა მართალია ექიმთან უნდა მივეთრე -ხო ეს თავბრუს ხვევა, გულის რევა, უმადობა, ხანდახან კიდე ისე გშივდება რომ ... შანსი არაა -რა ? - გაკვირვებულმა ავხედე თათს და ძლივს წამოვდექი -არა, შეუძლებელია , აუუ თებე რა მაგარი იქნება, მაგრამ რომ არ ლაპარაკობთ ,მაგრამ მაინც რა მაგარი იქნება ,შერიგდებით გოგო -რას ბოდიალობ შვილო - რაღაცეებს უაზროდ ლაპარაკობდა ,შინაარსიც კი ვერ გამოვიტანე -მგონი ორსულად ხარ - ტაში შემოჰკრა -რა ვარ? - გიჟვით წამოვწიე თავი და მივხვდი რომ მაგარ შარში ვიყავი, ამ დატვირთული გრაფიკის გამო ციკლის კონტროლი არც გამხსენებია - ტესტი გვინდა, წავედი- გახევებული ვიდექი საბაზანოშ,თათ სიხარულით რომ გავარდა . შუბლზე სველი ხელი მოვისვი რომ გამოვფხიზლებულიყავი, მართალი რომ აღმოჩნდეს რა უნდა ვქნა, ამას დანიელს როგორ ვეტყვი ან კიდევ ჩემს მშობლებთან რა უნდა ვქნა, დედაჩემი ცოცხლად დამმარხავს . თუ სიმართლე აღმოჩნდება დანიელმა რომ უარი თქვას მამობაზე, მე მარტო როგორ გავზრდი ან ღმერთო მიშველე.საკუთარ გოდებაში ვიყავი გართული თათამ ტესტი რომ გამომიწოდა -მიდი მალე, გარეთ დაგელოდები , მალე ტესტი ხელისკანკალიტ გამოვართვი, მინდოდა უარყოფითი ყოფილიყო,მაგრამ ყველაზე მეტად მინდოდა რომ მაინც დადებითი აღმოჩენილიყო. დაახლოებით სამი წუთი გაშეშებული ვიექი ნიჟარასთან და ვერ ვბედავდი ტესტის ამობრუნებას რომ პასუხი მენახა , ბოლოს ისევ თათა შემოვარდა -გოგო მოვკვდი ლოდინით , რას აკეთებ ამდენი ხანი -მე არ ვიცი, გამბედაობა არ მყოფნის -ოოო თებე რა - გიჟივით ეცა ტესტს და წამიც არ იყო გასული კივილი რომ მორთო -დეიდა გავხდები, ხალხოო დეიდა!- ამის გაგონებაზე გულმა ბაგა-ბუგი დაიწყო , ახლა როგორ მოვიქცე, სააბაზანოს კედელთან ჩავიკეცე და ისტერიკული ტირილი ამიტყდა,რა უნდა მექნა, ეს ამბავი დანიელისთვის როგრო მეთქვარა გავაკეთო ახლა როგორ მოვიქცე -თე , თე რა გჭირს, რატო ტირი ? არ გიხარია დედა გახდები, შენ და დანის შვილი გეყოლებათ- აღფრთოვანებული მელაპარაკებოდ ათათ ,მე კი ტირილს ვერ ვწყვეტდი, ერთადერთი რაც გონებაში მიტრიალებდა დანიელის რექცია იყო, ათიათასი ვარიანტი გადავხარშე თუ რას მოიმოქმედებდა როცა ამას ვეტყდი, ვარიანტების 99% კი სავალალოდ მთავრდებოდა -თებე გამოფხიზლდი, აზრები მოიკრიბე და შეწყვიტე ტირილი გთხოვ ,შენთვის ნერვიულობა არ შეიძლება თებეეეე - ძლიერად შემანჯღრია თათამ და მხოლოდ მაშინ მოვედი გონს -თათ რა გავაკეთო?- გულმოსულმა ამოვიკნავლე -რას ქვია რა გააკეთო?საყვარელი მამაკაცისგან შვილს ელოდები?შენ კიდევ ისტერიკაში ვარდები, გიჟი ხარ ტე გიჟ -რომ არ მოინდომოს? - შენ აშკარად ემოციების გამო ხარ ასე და რაღაცას ბოდიალობ! -თათა არ მეცინება, ხომ იცი რომ ამ დროის განმავლობაშ ერთხელაც არ დამკონტაქტებია, თავს მარიდებს, რომ არ უნდოდეს ბავში? მე არ ვიცი რა ვქნა, ან ამ ყველაფერს , ეს რომ დედამ გაიგოს ფეხით ჩამოვა და ყელს გამომჭრის -გოგო! მოეშვი სისულელეებს, 23 წლის ხარ თებეა , რა დედა, დედასი ისევ გეშინია ?გაგიჟდი ხო? იმდენჯერ გაუწიე ჩემ გამო წინააღმდეგობა და ახლა საკუტარი თავის გამო უნდა დანებდე? არ გამაგიჟო, ამდენი ხანი ეს არ გინდოდა? არ გინდოდა რომ დანიელთნ გქონოდა ოჯახი ,შვილები? ახლა რა ? დედას გამოხტომების გამო აპირებ ისევ დაანგრიო ყველაფერი? -მარტო არ შემიძლია თათ -ხოდა დანიელი რისთვის გყავს! გგონია მარტო დაგტოვებს? არც იფიქრო თებეა დადიანო , არც იფიქრო -როგორ ვუთხრა -როგორ და აი ასე , დანიელ ხიმშიაშვილო მალე შვილი გვეყოლება გილოცავ, მჯერა რომ საუკეთესო მამა იქნები -რა მარტივია ხო? -ადექი მალე, სახე მოიბანე, წესიერად ჩაიცვი.აქ მოვა დანიელი და სეთი სახემონგრეული ნუ დახვდები -რა? აქ რატო მოვა -გოგო შენ ვერახარ ხო?არ გითხარი ნიკუშას სმოკინგი უნდა მოიტანონ მეტქი -მერე დანიელი რა შუაშია ვერ გავიგე? -დანიელს მოაქვს დანიელს! -აქ რატო? ნიკას სახლი არ აქვს? - შენ მემგონი სულ გააფრინე, ადექი დროზე , მალე,მალე ზლაზვნით წამოვდექი და საძინებელში შევედი, ჯერ კიდე ვერ ვიჯერებდი რომ ორსულად ვარ, ტანსაცმელი გავიხადე და შემთხვევით სარკეში დავლანდე ჩემი თვი -ღმერთო ეს აქამდე როგორ ვერ შევამჩნიე - ჩემი ნავარჯიშები პრესი,ფაქტობრივად აღარ ჩანს, მუცელი როგორ წამომზრდია , განა მეზობლის სხეულია? აქამდე როგორ ვერ მოვედი აზრზე ,არა დღესვე კლინიკაში უნდა წავიდე, ვერ მოვისვენებ თუ ყველაფერს არ გავიგებ. ფართე ჯინსის შლაქსი და გრძელი მაიკა ჩავიცვი, წინა ნაწილი შარვალსი ჩავიკეცე , ბოტასები ამოვიცვი , თმა ცხენის კუდივით შევიკარი და მისარებში გავედი - თათ გავდივარ -რა? საით? -კლინიკაში -ვაიმე თებე რამე სისულელე არ ჩაიდინო, გეფიცები არასდროს გაპატიებ - გიჟივით მივარდა კარს და ჩაკეტა -შენვერ ხარ ხო? გგონია აბორტს გავიკეთებ , ნუ მაგიჟებ თათა, უბრალოდ ბავშვის მდგომარეობის გაგება მინდა, მინდა რომ მშვიდად ვიყო -კარგი მეც მოვდივარ -რა ? რა საჭიროა, მერე ბიჭებს ვინ დახვდება -გითხარი მეც მოვდივარ -შენ რა არ მენდობი -არ არა! ვერ! აფექტის მდგომარეობაში ხარ და არ ვიცი რა გეტაკება. მოვდივარ და ვსო -თათა მაღიზიანებს შენი დამოკიდებულება -ძალიან კარგი, მზად ვარ წავედით -თათა მეთქი! -წავედით უფროსო დაო ! წავედით - კარისკენ მანიშნა . ტაქსი გამოვიძახეთ და დაახლოებით ნახევარ საათში კლინიკაში ვიყავით. ანალიზები ჩავაბარე , ექოსკოპია გავიკეთე . ექიმთან საუბარმა კი საგრძნობლად დამშვიდა -ყველაფერი რიგზეა ქალბატონო თებეა, თქვენი პატარა თავს კარგად გრძნობს, რასაც ტქვენზე ვერ ვიტყვით -ანუ ?რამე სერიოზულია - არა არაფერი, ის ვიგულისხმე რომ სუსტად ხართ, დაახლოებით ერთი თვის და სამი კვირის ბრძანდებიტ, პირველი სამი თვე კრიტიკულად უნდა მოუფრთხილდეთ თავს, ეს სამი თვე მნიშვნელოვანია დასვენება, ნაკლები დატვირთვა ,ნაკლები სტრესი. მკვეთრ და უხეს მოძრაობებს ერიდეთ. ერთ თვეში მობრძანდით ხელახალი კონსულტაციისთვის რომ ყველაფერში დარწმუნებულები ვიყოთ, ანალიზის პასუხები საღამოს იქნება და თუ გნებავთ მობრძანდით ,თუ გნებავთ მეილზე გადმოვაგზავნით და მერე დამიკავშირდიტ და დაგაკვალიანებთ ყველაანაირად -მეილზე მირჩევნია -კარგით თვენი მეილი ჩამანიშნინეთ და მე ჩემს ნომერს ჩაგაწერინებთ , რომ პასუხების მერე დამიკავშირდეთ -მადლობა ქ.ნატალია -აბა გელოდებით, მიხედე თავსდა პატარას ,დროებით -დროებით -აჰა ყველაფერი რიგზეა , ახლა შეგიძლია დაწყნარდე და ტამად უთხრა დანის ყველაფერი -ჯერ ანალიზის პასუხებს დაველოდები კარგი -ოხ რა ოხ, კაი დაველოდოტ, ნატალია ექიმს გაესაუბრე და მერე დაელაპარაკე დანის -ასე ჯობია -წამო ახლა სახლში წავიდეთ, შეიძლება მოსულებიც იყვნენ ბიჭები -კაი წამო ექიმის საუბრის მიუხედავად მაინც აფორიაქებული ვიყავი, იმედია ალალიზებში ყველაფერი რიგზე იქნება . სახლში მისვლამდე ექიმის დანიშნული ფოლიუმის მჟავა ვიყიდე აფთიაქში და ისე ავედი სახლში, თათ მარკეტშ იყო და ჩემზე ადრე ავიდა სახლშ. კარი შევაღე თუ არა პირველი დანიელის ხმა მომესმა -დაგაკვდება შეჩე*ა -დაცემა სიძე ვიქნები რა - ჩემო ყველაზე სიმპატიურო ქმარო -საღამომშვიდობის - ჩავილაპარაკე და დანიელს თვალი ავარიდე -გამარჯობა ციყვო -თე იყიდე რაც გინდოდა -კი თათ, შეგიძლია რამე მოამზადო მშია -კი დაო, ახლავე მივქრიავარ -ოპა, ხოა მშვიდობა , არასდროს მოგიმზადებია არაფერი -უიმე, ახლა შენ საქმრო ხარ? -რავიცი პატარავ , სულ თებე ამზადებს და შენ კიდე წუწუნებ -აუ ჩუ რა , მიდი თე გამოიცვალე და მე მოგიმზადებ სალათს -კაი ნუ დახოცავთ ერთმანეთს საძინებელში შევედი სპორტული შარვალი და ტოპი ჩავიცვი,ჩემს ფუშფუშა ჩუსტებშ ჩავყავი ფეხები და გამოვტანტალტი. დანიელი და ნიკუშა აივანზე ისხდნენ და ყავას მიირთმევდნენ, თათა კი სამზარეულოში ფუსფუსებდა -მომესწრო გოგო- ხმამაღლა დავიძახე და სიცილიტ შევაჭერი სამზარეულოში -თებე გააფსი - ხიტხითით მაკოცა ლყაზე და წინ ჩემი სიყვარული სალათი და ხილის ასორტი დამიდო -რაც იცი ,იცი რა - შევაქე და ჭამა დავიწყე . თან ტელეფონში ვსქროლავდი სოციალურებს. თათა, დანიელი და ნიკუშა ერთმანეთზე გადაკლანჭული ათვალიერებდნენ საქორწილო სუფრის კერძებს, უაზროდ განიხილავდნენ ხალხი რას შეჭამდა და რას არა. მე კიდევ ფეხის ტამაშით ველოდი ანალიზის პასუხებს როცა ჩემმა ლეპტოპმა დაიწკარუნა - თებროლე შენი იმეილი ფეთქავს რაღაცა კლინიკიდან მოვიდა პასუხები - გიჟივით წამოვვარდი სკამიდან და მისაღებში გავედი როცა დავინახე თათმ როგორ გამოაცალა ლეპტობი ბიჭებს და ჩემკენ წამოვიდა -უკაცრავად ჩემო სიყვარულო -თებროლე მშვიდობა გაქვს? -კი ნიკო მშვიდობაა - დილით რომ გითხარი სუსტად ხარ და ექიმს ეჩვენე თქო მაგისი პასუხებია? -კი ნიკუშ , ისეთი არაფერი, მე დაგტოვებთ - თათს გამოვართვი ლეპტოპი და სამზარეულოში გავედი . მეილი გავხსენი და როცა ვნახე რომ ყველაფერი ნორმაში მქონდა ამოვისუნთქე, ასი პროცენით ჯანმრთელი ორსული, ღმერთო მადლობა. იმეილი გავთიშე ლეპტოპი ისევ მაგიდაზე დავდე და ტელეფონს დავწვდი, ნომერი მოვძებნე და აივანზე გავედი ნატალია ექიმტან დასარეკად ავტორი : თათა წინდა უკან დადიოდა ,ელოდებოდა როდის ნახავდა პასუხებს თებე, როცა შეამჩნია დის დამშვიდებული სახე , მოწყვეტით ჩაეშვა სავარძელში, თებე ექიმთან დასარეკად გავიდა , თათმ კი ბიჭებს ხილი შესთავაზა -ხილს არ სეჭამთ? -აუ კი ტკბილო, მიდი რა -კაი ჩემო მუცლის მონავ- თათა წამოხტა და სამზარეულოსკენ დაიძრა -ნიკო თებეა კარგად არიის ? -ბიჭო ხო გეუბნებოდი ძაან დაიტვირთა და ცოტა სუსტადაა მეთქი ,ხოდა დილას ვუთხარი რო ექიმს ეჩვენე მეთქი , ხო სვავდა ვიტამინებს რა , ძან რო იღლებოდა და სუსტად იყო, ხოდა მეტქი ახლა შეიძლება დაგჭირდეს თქო და მისული ყოფილა . მაგისი პასუხები მოუვიდა როგორც ჩანს -ნეტა რამე სერიოზული ხო არაა -არა შეჩე*ა რა სერიოზული, თუგინდა ნახე აჰა პასუხები, კი არ მოგვკლავს - ნიკუშამ თებეს იმეილი გახსნა და დანიელის გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა , ამას მიჰყვა ყბა ჩამოვარდნილი მიკუშას სახე - თებე ორსულადაა? - გაკვირვებულმა წაიჩურჩულა ნიკამ და დანიელის გაფითრებულ სახეს შეხედა - ოე კარგად ხარ? -თებე ორსულადაა და მე არ მითხრა -ოე ოე მოიცა, იქნება ახლა გაიგო შენც მეორე თებე ნუ დაგემართება და გაარკვიე რა ხდება -აი თქვენი ხილი ბიჭებო - თათამ მაგიდაზე დიდი ვაზა დადო და გაშეშდა როცა ბიჭების გაოგნებულ სახეებს შეეცეხა- კარგად ხართ? - დანიელმა ხმაც კი არა ამოირო , ნიკუშამ ლეპტოპს დაავლო ხელი და საცოლისკენ ეკრანით შეაბრუნა -აბა ? გისმენთ ცოლუკ -ნიკუ - ანერვიულებულად წარმოტქვა თათამ და დანიელის წაშლილ სახეს შეხედა -რამდენი ხანია რაც იცი’თ ? -დანი ჩვენ არ .. -თათა რამდენი ხანია თქო? - დილით გავიგეთ, სეუძლოდ იყო და ვაიძულე ტესტი გაეკეთებინა, პასუხი რომ გაიგო ეგრევე კლინიკაში წავედით ,უნდოდა დარწმუნებულიყო რომ ყველაფერი რიგზე იყო და ისე ეთქვა შენთვის სიმართლე -და ყველაფერი რიგზეა? - ხმის კანკალით იკითხა დანიელმა -როგორც ჩანს კი, ახლა ექიმს ესაუბრება და რომ შემოვა გთხოვ წყნარად დაელაპრაკე, ექიმმა პირველი სამითვე მნიშვნელოვანი და კრიტიკულიაო, თავს უნდა მოუფრთხილდეო,გთხოვ არ ეკამათო - დანიელს აღარაფერი უთქვამს , ნელა წამოდგა და აივანზე გავიდა თებეა დადიანი: @ -საღამომშვიდობის ნატალია ექიმო, პასუხები მოვიდა , როგორც მივხვდი ყველაფერი ნორმის ფარგლებშია, ტქვენ რას მეტყვით -კი ჩემო გოგო, ყველაფერი კარგად არის,ვნახე ანალიზები, ერთადერთი რაც გევალება სწორი კვება, ნაკლები გადატვირთვა და ნერვიულობააა. ფოლიუმის მჟავა განაგრძე და შემდეგ ვიზიტზე რომ მოხვალ მერე ყველაფერს ხელახლა გავივლით და დავაკვირდებით -ურრმესი მადლობა დამამშვიდეთ -არაფერია სანერვიულო აბა შენ იცი თავს მოუარე, და ნეკლებად გადაიტვირთე, - კარგით ნატალია ექიმო, ღამემშვიდობის და ისევ და ისევ მადლობა -ღამემშვიდობის ჩემო გოგო მთელი არსებით დამშვიდებულმა გავთიშე და ღრმად ჩავისუნთე, ის იყო რომ შევბრუნდი სახლში შესასვლელად რომ კართან მდგომი დანიელი შევამჩნიე, კოპებშეკრული მიმზერდა -რამდენი ხანია რაც აქ ხარ? - რაო ექიმმა? -რა?- გაკვირვება ვერ დავმალე, თუ თათამ უთხრა ყველაფერი ვერავინ გადაარჩენს -თებე ჩვენს შვილს ყველაფერი კარგად აქვს? თავი შვიდი -თებე ჩვენს შვილს ყველაფერი კარგად აქვს? - ამ სიტყვების გაგონებაზე გული საშინლად ამიჩქარდა- ნუ მიყურებ ასე, რა გითხრა მეტქი ექიმმა -დანიელ მე- მინდოდა ახსნა განმარტებით დამეწყო მაგრამ, უბრაოდ კითხვაზე პასუხის გაცემა ვამჯობინე - ყველაფერი რიგზეა, მთავარია სწორად ვიკვებო -და არ გადაიტვირთო - მძიმე ბარიტონით დაამატა -ხო-დამნაშავე ბავშვივით ჩავხარე თავი ,მისი გაკიცხვის მოლოდინში -შემოდი ,ქარია და არ შეგცივდეს -საკმაოდ მშვიდი ტონით მითხრა, მე კი ვერ ვხვდებოდი მის ასეთ რეაქციას, ალბათ არ უნდა რომ ვინერვიულო და ამიტომ, ხმა არ ამომიღია და ნელი ნაბიჯებით შევედი სახლში -თე რაო ნატალიამ -ყველაფერი რიგზეა თათ -მადლობა ღმერთს- ამოისუნთქა და ჩმეხუტა -არ ვიცი თქვენს შორის რა ხდება ,მაგრამ მე უსაშველოდ ბედნიერი ვარ პატარა დანიელოვნა ან დანიელოვიჩ რომ იბოდიალებს აქ- აღტაცება ვერ დამალა ნიკუშამ და ხელში ამიტაცა -დასვი ოე, არაფერი ატკინო - გაავებით გვეცა დანიელი და ცემი თავი ხელიდან გამოსტაცა- ორსულად არი ხო არ გავიწყდება -ჰო აჰა, სულ შენი იყოს . სი*ო !- დაუტია ნიკუშამ და ხელები გამიშვა -დაწყნარდით რა , გთხოვთ - ვეცადე სიწყნარე შემენარჩუნებინა -კარგი მე ვჩუმდები-დანებების ნიშნად ხელები ასწია ნიკუშამ -ექიმთან როდის მივდივართ? - მოულოდნელად მკითხა დანიელმა, მისი ეს მრავლობითი მომართვა რაღაცნაირად მსიამოვნებს -ერთი თვე წინ გვაქვს, მანამდე წამლის დალევა უნდა დავიწყო -კარგი მითხარი სახელი და ახლავე ვიყიდი - უცბად ცქმუტვა დაიწყო,მის ასეთ რეაქციას არ ველოდი -დამშვიდდი, უკვე ვიყიდე -კარგი , რამე გინდა? ტკბილი,მჟავე მარილიანი არ ვიცი რაც გინდა მითხარი და ახლავე ამოგიტან -შეგიძლია დაწყნარდე? არაფერი არ მინდა, ჯერ ეს მოთხოვნილებები და ამდენი სიმპტომი ადრეა, თუ რამე დამჭირდება გეტყვით -კარგი მამიკო,დაწყნარდი - მხარზე ხელი დაარტყა ნიკუშამ და ჩემკენ შემობრუნდა- თქვენ არ აპირებთ დაქორწინებას? -რა ? სერიოზულად ახლა ამის დროა? - ჩემი ფიქრები გაასაჯაროვა ჩემმა დამ -აბა ახლა თუ არ არის დრო, მაშინ როდის? ბავშვი რომ გაჩნდება? - მართალი ხარ - დანიელის ორმა სიტყვამ დაგვადუმა სამი ადამიანი -უკაცრავად? ვერ მივხვდი - სიჩუმე დავარღვიე -რას ვერ მიხვდი თებეა? ჩემს შვილს შენი გვარი არ ექნება ეს ხო კარგად იცი, და სულ არ ვინტერესდები იმით რომ თავადები თუ რაღაცა ეგეთები ხართ -ბოდიში და რას ნიშნავს შენს შვილს, მგონი გავიწყდება რომ დედაც ყავს მაგ შენს შვილს -დაწყნარდი კარგი? ყველა საკითხს მოვაგვარებ და ხვალვე დავიწერთ ჯვარსაც და იუსტიციაში მოვაწერთ ხელს -და ყველაფერი ასე მარტივად?ალბათ ხუმრობთ - შოკში ვიყავი , ისე საუბრობდა თითქოს თითის ერთ წკაპუნზე ვსაუბრობდეთ, ეს ხომ ქორწინებაა,ოჯახია. მაგრამ მეტის ღირსივარ, ჩემი დაუფიქრებლობის გამო,უარესს ვერც გავაკეთებდდი -წამო ,დავილაპარაკოთ - ფეხაკრეფით გავყევი საძინებელში , ხმას არ ვირებდი, რადგან პირველი მე რომ დამეწყო საუბარი ისეთებს ვიტყოდი საერთოდ გადაიფიქრებდა ყველაფერს -ციყვო მისმინე, შენ ჩემი ცოლი გახდები ეს გინდა თუ არა, ეგ პირველი.მეორე ის რომ ეს რაც მალე მოხდება მით ნაკლები პრობლემა შეგექმნება შენს მშობლებთან -ანუ ? -თათამ მომიყვა ყველაფერი შენი და დედაშენის ურთიერთობაზე და ვხვდები რომ შენს ორსულობას რომ გაიგებს ფეხით ჩამოვა და გადადგამს ყველაფერს,ამიტომ გეუბნები ხვალვე ვქორწინდებით. მესმის რომ შეიძლება გრანდიოზული ქორწილი გინდოდა, თეთრ კაბაში და ასე შემდეგ ,მაგრამ -რა ? რა გრანდიოზული ქორწილი , დებილობ ძაან, ასე მიცნობ რომ ეს ფუფუნების სიშტერეები მიზიდავს? -ვიცი რომ არ გიზიდავს მაგრამ ხომ შეიძლება ,ქორწილიგინდოდეს --ვაიმე, არ მინდა ადამიანო ,არა! -ხოდა ამიტომ ,ხვალვე ვაგვარებთ ჩვენი დაოჯახების ამბებს , მანამდე შენი ნივთები მოაწესრიგე ,რომ სახლში გადავიტანოთ. რაც შეეხება შენებთან საუბარს -მამაჩემს დაველაპარაკები, არ მაქვს პრობლემა აი დედაჩემს კი თვითონ მიხედავს -ხო როგორც შენ გაწყობს -აი ისე ნუ მელაპარაკები ,თითქოს შენი ძმაკაცი ვიყო -მომისმინე ციყვო, ისეთი ცოლი უნდა შეირთო,ბიჭი რომ ყოფილიყო მასთან იძმაკაცებდი , ასე რომ გიხაროდეს.- ეს დებილობა მომახალა და საძინებლიდან ავიდა, როგორც ჩანს ჩემმა საქციელმა იმაზე მეტადგააცივა ჩემს მიმართ , ვიდრე წარმომედგინა. ნელ-ნელა ნივთების ჩალაგება დავიწყე, ინსტიქტურად ვაკეთებდი ყველაფერს არ მეგონა რომ ყველაფერი ერთი ხელის მოსმით ასე დატრიალდებოდა.რომ გითხრათ უამრავი ნივთი მქონდა თქო მოგატყუებთ ,დაახლოებით საათნახევარი დამჭირდა რომ ყველაფერი ჩამელაგებინა , დანიელი როგორც ჩანს ხვალინდელ გეგმებს ალაგება, ჩემთვის დიდად არ მოუქცევია ყურადღება, რაც ცოტა არიყოს მწყინდა. ჩემი ფიქრები ნინიას ზარმა გაფანტა @ -ცოცხალი ხარ პატივცემულო? - რაღაც გაგებით -რას შვები დღეს მთელი დღეა, არ მწერ , არ მპასუხობ, საერთოდ არ გამოჩენილხარ, არც ნახულობ შეტყობინებებს, ძაან ხო არ დამიკიდე შემთხვევით? -ორსულად ვარ - მის ამდენ კითხვას თავს ვერ დავაღწევდი, ამიტომ პირდაპირ მივახალე -რა ხარ? - ბოლო ხმაზე იკივლა -ცოტა მკვდარივით ვარ ,ამიტომ ბევრი ლაპარაკი მეზარება.ხოდა ხვალ გაემზადე მეჯვარე ხარ -რა ვარ? რა? გააფრინე , ეს თუ ხუმრობა მაგარი ტრა*ული იუმორის გრძნობა გაქვს -ნინი მეხუმრება შენი აზრით? ხვალ დილიდან მზად იყავი გთხოვ,სამებაშ ავალთ ჯვარს დავიწერთ და მერე იუსტიციაში გავალტ ხელისმოსაწერად. ბევრი არ მალაპარაკო გთხოვ ,ხვალ მოგიყვები დაწვრილებით -გეფიცები შოკში ვარ -ნინი! დანარჩენი ხვალე გთხოვ -კაი ,კაი გამაგიჟებ შენ გავუთიშე და საწოლიდან ფეხების თრევით წამოვდექი, ძალიან მცხელოდა და წყლის გადავლება გადავწყვიტე. მისაღებში გავედი და მხოლოდ დანიელი დამხვდა -სად არიან? -ბეჭდებზე -სერიოზულად ? ცხრა ხდება -ათზე იკეტება საიუველირო მარაზიები - ისე მითხრა რომ ტელეფონიდან თავი არ ამოუყვია, როგორც ჩანს ორსულობის ბრალია, რადგან ყველაფერზე ძალიან ვღიზიანდები, მისი ეს საქციელი კი ჭკუიდან მშლის -იცი რა, მე წყალს გადავივლებ და გამოვალ, შენ კი დარჩი შენს განწყობასთან მარტო! - ისე შევვარდი აბაზანაში, სულ დამავიწყდა რომ ტანსაცმელი არ შემიტანია, ბანაობა რომ დავასრულე მერე მივხვდი , პირსახოც შემოხვეული გავედი მისაღებში. -თე ბეჭდები ვიყიდეთ მე და ნიკუშამ, არ ნახავ? -კი ოღონდ ჯერ ჩავიცვამ -მიდი და მალე გამო რა, მაინტერესებს მოგეწონება თუ არა -კაი - საძინებელშ შევედი , არც მიკითხავს დანიელი სად იყო, გაბრაზებული ვიყავი მასზე, ფიქრებში გართულმა გამოვიღე კარადიდან ტანსაცმელი როცა დანიელის ხმა გავიგე -შუქის ანთება უნდა ისწავლო,მერე რარაცები რომ არ ინანო - ამაზე ცოტა არ იყოს შევხტი,ჩემს ოტახში ნამდვილად არ ველოდი, ვეცადე დამემშვიდებინა საკუთარი თავი და ისე ამენთო სინათლე -შეგიძლია თავად მითხრა ხოლმე ,რომ ოთახში ხარ -გავითვალისწინებ, ჩაიცვი არ გაცივდე -არ გახვალ? -ბატონო? -უნდა ჩავიცვა არ გახვალ? - უფრო მკაცრად გავუმეორე -ხო არ გავიწყდება რომ ჩემი ცოლი ხარ და მით უმეტეს ჩემს შვილს ატარებ მუცლით -მადლობა რომ შემახსენე , მაგრამ მინდა რომ გახვიდე -ნუ ჯიუტობ, გითხარი არ გავალ -ჯანდაბ შენს თავს, არ გახვალ და იყავი და ყლაპე ნერწყვები -გაბრაზებულმა მივახალე და პირსახოცი მოვიშორე, მეც კი არ ვიცი საიდან ამხელა გამბედაობა. მისი სახისთვის არც კი მიმიქცევია ყურადღება, საცვლები ჩავიცვი და იქვე დადებულ სარაფანს დავწვდი -მუცელი გაგზრდია პატარავ - მის სიტყვებს ყურადღება არ მივაქციე და სარაფნის ჩაცმა დავიწყე ,ხელიდან რომ გამომგლიჯა და საწოლზე მოისროლა -რას აკეთებ თუ იცი ? -ჩემი ცოლის სხეულის ყურებით ვტკბები რამე პრობლემაა? -ჯერ ერთი შენი ცოლი არ ვარ, ყოველშემთხვევაში დღეს, და მეორე ძალიან სასიამოვნოა რომ ჩემი სხეულის ყურება მოგწონს, თუმცა უნდა ჩავიცვა -არც იფიქრო - საწოლისკენ წასულს წელზე ხელი შემომხვია და სხეულზე ამიკრა -დანიელ ნერვებს მიშლი - მკერდზე ხელები მივაბჯინე და თავის გათავისუფლება ვცადე, საჯდომზე ძლიერად რომ მომიჭირა ხელი და სხეულზე ამიკრა, ერთადერთი რაც შევძელი უცნაური ხმა იყო ,რომელიც ჩემი პირიდან ამოვუშვი -შენ მე მეკუთვნი ქალბატონო! დრეს გპატიუბ შენს სიჯიუტეს , აი ხვალიდან როცა მინდა, როგროც მინდა და სადაც მინდა იქ შეგეხები , გასაგებად ავხსენი? -შენს თავზე ზედემტად დიდი წარმოდგენა ხომ არ გაქვს შემთხვევით? -შენ არც კი რამხელა წარმოდგენები მაქვს - მკვლელი მზერა მესროლა და ჩემს მუცელთან ჩაიმუხლა- დედაშენი მაბრაზებს და იცოდე ამას არ შევარჩენ, გელოდები მა - მისმა ნათქვამმა ‘’გელოდები მა’’-მ ისეთი სითბო ჩამიღვარა სულში ,სიტყვებით ვერ აღვწერ, ისეთი ემოციური გავხდი ,ცოტაც და ცრემლების ზღვა დამახრჩობდა.მუცელზე მაკოცა და ოთახიდან გაუჩინარდა სარაფანი გადავიცვი და საწოლზე მივეგდე, ანერვიულებულმა მოვიმარჯვე ტელეფონი და მაამჩემთან დავრეკე -საღამომშვიდობის მამის ცხოვრებავ -საღამომშვიდობის მა, რას შვები გცალია? -კი მამი მანქანაში ვარ ,როგორც ყოველთვის ,მიდი აბა რა ხდება იმ დანიელ ბატონს უკავშირდება ? -ჩემს გულშ ზიხარ - გაგვეცინა ორივეს -მა რაღაცა ვერ ხარ ხასიათზე და ყველაფერი კარგადაა? -კი მა ,ძაან მნიშვნელოვანი რაღაც უნდა გითხრა რა, პროსტა წინასწარ გეუბნები რომ ძაან გაბრაზდები, გეწყინება და ასე შემდეგ რა მაგრამ იცოდე რომ ვერ გადამაფიქრებინებ, მაინც ასე გავაკეთებ რომ არ დამელაპარაკო -ოპა, მოიცა მამი, უკვე შემაშინე ჩემი კარგი მოვტ*ან , რა ხდება -კაი დაწყნარდი, ყველაფერი რიგზეა , მე და დანიელმა ვილაპარაკეთ და ძველი გრძნობები გავუზიარეთ ერთმანეთს - რას იძახი მა, მერე -მერე ის რომ არ მეგონა თუ ვუყვარდი, ნუ ისევ ასე თუ ვუყვარდი, სიყვარული ამიხსნა , და ხელი მთხოვა - ბოლო სიტყვები ჩუმად წარმოვთქვი -მოიცა ,მოიცა, რა ქნა? რარაცა მომესმა მე თუ რა , რაო ერთი ვერ გავიგე -აი ხომ გითხარი გაბრაზდები მეტქი, ხო ხელი მთხოვა და დავთანხმდი -რა დათანხმდი თებე მა, შენ არ იყავი რო მითხარი შეყვარებული ყავსო, მამა რა გინდა მაგ ბიწისთვის კარგის ტრა*კი უნდა მომატ*ნევინო -მამა, ნუ გაგიჟდი რა, ეგ ჩემი ბრალი იყო, ის გოგო შეყვარებული კი არა ბიძაშვილი ყოფილა,ოღონდ არ მკითხო მე საიდან მოვიტანე შეყვარებულბა და ა.შ -მამი შენ მე ჭკუიდან გადამწიე უკვე,ეგ ყველაფერი როდის მოხდა. ერთი კვირისწინ რო გელაპარაკე არ გიხსენებია -ვიცი უბრალოდ მეც ვერ ვიჯერებდი და წინასწარ შევემზადე რომ მეთქვა ყველაფერი- მოვატყუე ,ვერ ვეტყოდი რომ ყველაფერი ვაფშე სხვაგვარად მოხდა ,ამჯერად ვეღარ -წინასწარ შეემზადე არა? -მა ხო გით... -რა მითხარი მამი, შენი აზრით არ გიცნობ? როდის აწერთ ხელს ? დღეს ,ხვალ ზეგ? იმიტო დამირეკე ეგრე ნერვიულად ხო - ტონი დაიწყნარა და ყველაფერი ერთიანად მომახალა, არ მეგონა რომ ასე გაგებით მოეკიდებოდა ყველაფერს -კარგი მართალი ხარ, ხვალ ვაწერთ ხელსაც და ჯვარსაც ვიწერთ -საღოლ მა, თათასი გავიგე ,ნიკუშას მტელი ცხოვრებაა ვიცნობ , რამის მე გავზარდე და კაი გავუგე მარა შენ თებე, შენგან ამას არ ველოდი -მა ხო იცი რო.. -არა თებე , ვიცი რომ ცუდი ბიჭი არ არი , ეგეთი დაყ*ევებულიც არ ვარ, გავიგე ყველაფერი, შენს გადაწყვეტილებას პატივს ვცემ, ზრდილობის გულისთვის ერთი სურთი მაინც გამომიგზავნე ჯვრისწერიდან - გულდაწყვეტილმა მითხრა და ნაძალადევმა გამიღიმა -მა , ვიცი რომ გული დაგწყვიტე მაგრამ .. -არა მამი, შენი საქმის შენ იცი. მიდი ახლა დაისვენე , დაიძინე და ხვალ რო მორჩებით ყველა ცერემონიას დამირეკე -მა,მოიცა -ღამემშვიდობის თებე - სიტყვის თქმა არ მაცადა და გამითიშა . თავის შეკავებას ვეცადე მაგრამ, ცრემლებმა თავისთავად იწყეს დენა. ვიცოდი რომ ცუდად მოვიქეცი, ვიცოდი რომ იმედები გავუცრუ, მაგრამ სხვა გზაც ა იყო. დაახლოებით ნახევარი საათი ტირილით გული რომ ვიჯერე ესემესი შემომივიდა დედაჩემისგან.წინასწარ შევემზადე ,რადგან ვიცოდი ათას საზიზღრობას მომწერდა . ღრმად ჩავისუნთქე და ესემესი გავხსენი; ‘’ შენ გოგო სულ გადამიყვანე ჭკუიდან, რას ქვია თხოვდები ჰა , მაამშენს რომ დაურეკე და უთხარი რა გეგონა ერთი,ჰა მე ვერ გავიგებდი თუ რა იყო.შენ გგონია სიხარულით შევხვდები მაგ ნაბი*ვარზე რომ თხოვდები, მე შენ რა გაგაფრთხილე მაგასთან საქმე არ დაიჭირო მეთქი, რა გითხარი ძაღლად არ ჩამაგდე ხო შე გველის წიწილო, შენ გგონია სიხარულით შევხვდები ამ ამბავს, მეზიზღები, დღეიდან ჩემი შვილების სიიდან ამოწერილი ხარ, შენნაირი ქუჩის ქალი არ მჭირდება, მეზიზღები. მაშინ დავაშავე შენ რომ მანდ დაგტოვე და არ წამოგათრიე აქ, უნდა გამეგლიჯე რო გესწავლა პატივისცემა, ჩემი სახელი დაივიწყე და გყავდეს ეგ მათხოვრები,მეზიზღები!’’ ისე ვიყავი ემოციებისგან გამოცლიილ ,რომ რეაქცია არც მქონია, გულში რაღაც ძლიერად ჩამსწყდა ,მაგრამ ვერ შევძელი რაიმეზე მეფიქრა, ბალიშს ჩავეხუტე და ემოციებით დაღლილს ჩამეძნა . დანიელ ხიმშიაშვილი: არ მინდოდა თებე ასე დამეტოვებინა ,მაგრამ მისი ჩემდამი უნდობლობა,არც კი ვიცი როგორ აღვწერო,ისეთი მტკივნეუი იყო, მთელი ცხოვრება სიყვარულს ვუხსნიდი და მის გარემოცვაში ვტრიალებდი, მის იქით ადამიანს ვერ ვხედავდი და მან არც კი გაარკვია რა ხდებაოდა ისე გადაწყვიტა ყველაფერი. იმ საღამოს ფრენა მქონდა, მინდოდა თებეასთვის ყველაფერი მეტქვა და იმ იმედით წავსულიყავი რომ სულმოუთქმელად დამელოდებოდა ეს ორი თვე , მაგრამ მან საერთოდ შეცვალა ჩემი გეგმებიც და დამოკიდებულებაც. მისმა უნდობლობამ იმდენად დამამძიმა რომ არ შემეძლო ყველაფრის ასე მარტივად პატიება. ორი თვე ორ საუკუნედ მექცა,ჩემს სიამაყეს ვერაფრით გადავაბიჯე და ვერ შევძელი მისთვის ერთხელ მაინც დამერეკა, მხოლოდ ნიკუშას და თათს ვესაუბრებოდი. ასე თითქოს ვსჯიდი თუ სამაგიეროს ვუხდიდი , არც კი ვიცი. ვფიქრობდი ეს სიშორე და სიცივე მიახვედრებდა რამხელას ვნიშნავდი მისთვის და ჩემს უფრო მეტად ნდობას შეეცდებოდა. მტელი ორი თვე სამსახურის საქმეებში გადავყარე. მამაჩემის ღვინის ბიზნესს ვხელმძღვანელობ, უკვე გადააბიჯა სამოც წელს და სრული მნიშვნელობით დაიკიდა ბიზნესი, პენსიაზე გავდივარ და შვილებმა უხელმძღვანელეთო, უკვე მეორე წელია ამ საქმეში ვარ და გერმანიაშიც საკმაოდ მნიშვნელოვანი პრეზენტაცია გვქონდა ,მაგრამ ჩემი ტვინი თებეას გარდა სხვაზე არაფერზე ფიქრობდა.მერე ნიკუშამ დამირეკა სმოკინგი შემირჩიე და წამომიღეო,ერთი ტანის ვართ ,ცოტა მაღალია ჩემზე.ორი დღე თინეიჯერი გოგოსავით დავდიოდი მაღაზიებში და ამ გამოსი*ებულისთვის ვარცევდი სმოკინგს,ამის მოსაწონი ძლივს ვიშოვე. ამ ბოდიალის დროს ქალის სამკაულებშიც ამოვყავი თავი, ჩემდა უნებურად გამექცა თვალი და დათვალიერება დავიწყე - Sie suchen Schmuck für Ihre Lieblingsdame?( სამკაულს ეძებთ საყვარელი ქალბატონისთვის?) - მოულოდნელად მომმართა კონსულტანტმა გოგონამ, ინსტიქტურად თავი დავუქნიე -Ja, ich stöbere immer noch9დიახ,მე ჯერ კიდევ ვათვალიერებ) -Kann ich Ihnen helfen? (შემიძლია დაგეხმაროთ?) -Ehrlich gesagt weiß ich es nicht. Ich weiß nicht einmal, was ihm gefallen wird.(სიმართლე გითხრათ არ ვიცი, არც კი ვიცი რა მოეწონება) -Männer sind in dieser Angelegenheit sehr schwach(მამაკაცები ძალიან სუსტები ხართ ამ საკითხში)- გოგონამ ჩაიცინა და შუშის ვიტრინიდან რამდენიმე მოდელი ამოიღო, საყურეები,ყელსაბამები,ბეჭდები, ახლაც არ მესმის ამ ქალებს როგორ შეუძ₾იათ ამდენი რამიდან ,რაღაც განსაკუთრებულის ამორჩევა.ფიქრებში გართულმა შევამჩნიე საკმაოდ სადა წიელი ლალის ქვაში გაწყობილი სამეოული და ჩემ მიერ ნაჩუქარი სამკაული გამახსენდა, რომელიც თებეას დედამ ვიღაცას აჩუქა, თურმე როგორ ტიროდა , თითქმის იდენტური იყო,ფერის განსხვავებით. - Es scheint, dass Sie sich bereits für ein Schmuckstück entschieden haben.(როგორც ჩანს თქვენ უკვე შეარჩიეთ სამკაული) - მოულოდნელად მომახალა გოგონამ -Ja, bitte verpacken Sie diesen Schmuck.(გთხოვთ ეს შემიფუთეთ) -Natürlich. Soll ich eine Liebeskarte hinzufügen?(რა თქმა უნდა. სასიყვარულო ბარათიც ხომ არ დავამატო?) -es ist nicht erforderlich(არ არის საჭირო) -Ich bin in ein paar Minuten zurück( რამდენიმე წუთში დავბრუნდები) - კმაყოფილი სახით ჩამომშორდა გოგონა, ორი წუთიც არ იყო გასული რომ ,კონსულტანტი გამოჩნდა და შეფუთული სამკაული გამომიწოდა -Danke(მადლობა) -Viel Glück, ich bin sicher, es wird dir gefallen( წარმატებებს გისურვებთ,დარწმუნებული ვარ მოეწონება ) - ღიმილით დავემშვიდობე და წამოვედი,გულში გავიფიქრე იგივე,იმედი მაქვს მოეწონება თქო. მეორე დღეს ნივთები ჩავალაგე და საქართველოში გამოვბრუნდი.აეროპორტში ნიკუშა დამხვადა და მთელი გზა იმაზე მელაპარაკებოდა რომ თბეასთან ცუდად მოვიქეცი,უფრო მეტად უნდა დავაფასო და ასე შემდეგ.განა მე არ ვიცოდი ეს ყველაფერი უბრალოდ იმდენად ვიყავი ნაწყენიც და გაბრაზებულიც რომ სხვანაირად არ შემეძლო. თათასთან და თებესთან რომ მივედით სახლში არავინ დაგვხვდა,არც ნიკუშამ იცოდა სად იყვნენ. ცოტახანს დავისვენე,მერე ისევ ნიკუშას რჩევადარიგებეს ვუსმენდი და ამასობაში თათც მოვიდა -დანიიიიი -თუნთულ -ჩემზე ერთი თავით დაბალ გოგოს გადავეხვიე -თებროლე სად არი პატარავ -დაბლაა,ამოვა ორ წუთში.მე ამოვასწარი -სად იყავით რო არცერთი არ დამხვდით სახლში -რა მნიშვნელობა აქ ადექი და გაისინჯე ეს სმოკინგი -აუ ნიკო მიდი რა ,მაინტერესებს -კაი ჰო,მაიტა ჯო - კაი ვიქტორიას მოდელივით გადიოდა და გამოდიოდა აქეთ იქით, თათას სახეზე ვგიჟდებოდი, ისე ცქმუტავდა და მიშტერებოდა, ბავშვია რა გულში გავიფიქრე და ჩამეცინა - -დაგაკვდა შეჩე*ა - ხარხარით ვუთხარი და მხარზე ხელი დავკარი -დაცემა სიძე ვიქნები რა -ამას ხო მეტი არ უნდა - ჩემო ყველაზე სიმპატიურო ქმარო -კისერზე ჩამოეკიდა თათაც -საღამომშვიდობის - თებეს ცივმა ხმამ გაგვიფანტა ყველას ყურადღება. ერთხელ გამომხედა და უემოციო მზერით საძინებელში შევიდა.ეს გოგო ჭკუიდან გადამიყვანს მე, ხან ისე აცვია რომ ნერწყვებს ვყლაპავ ხან კიდე თინეიჯერი ვარვშვივით აი მისი ჩახუტება და კოცნით დახრჩობა რომ მოგინდება.ნიკუშა ძლივს დავარწმუნეთ რომ სმოკინგი გაეხადა , ისე აჟიტირებული იყო, ჩემზე სექ*ი სიძე არავის ეყოლება ქორწილშო ბოლო ხმაზე გაიძახოდა. მერე თათმ ყავა გაგვიკეთა და აივანზე გავედით მე და ნიკა, -რა ცივარ შემხვდა აზრზე ხარ?- საუბარი წამოვიწყე -ჰა? შენ შიგ ხო არა გაქ ე, გოგოს დრამატიშკა ქალივით წერილი დაუტოვე და ორი თვით გაქრი და რა გეგონა ,კისერზე ჩამოგეკიდებოდა და ხვევნა კოცნას დაგიწყებდა? -ვიცი ,მაგრამ ხომ შეიძლებოდა ეკითხა როგორ ხარო -ოჰ შენ კითხე -მოდი იდი ნახ*ი რა - ჭიქა მაგიდაზე დავდე და შიგნით შევედი.თებე ვახშამს შეექცეოდა და ტელეფონიდან ტავს არ ირებდა, ასე მგონია თავის არიდებას ცდილობს,თათამ შემოგვთავაზა საქორწილო სუფრის განხილვა,მეც ამ ორ ბავშვს ჩამოვუჯექი და განვიხილავდით ყველა კერძს რაც კი სუფრაზე იქნებოდა. ყურადღება იმეილმა გაგვიფანტა, რომელიღაც კლინიკიდან იყო.ნიკუშამ მაშინვე ამცნო თებეს და ისიც გიჟივით მოვარდა და ლეპტოპი აგვაცალა. ახლა შევამჩნიე რომ ცოტა მომატებული ჩანს, მის მუცელზე ნაკლებ პრესს ვხედავ.საკუთარ თავთან ლაპარაკი თებეს მოსვლამ შემაწყვეტინა ლეპტოპი მაგიდაზე დაგვიდოდა აივანზე ფეხაკრეფით გავიდა. ეს სიტუაცია დიდ ეჭვს იწვევდა ცემშ, როცა ნიკუშა მეუბნებოდა შეუძლოდ არის და გამოფიტულიო , ნერვები არარ მყოფნიდა ,არასდროს ზრუნავდა ჯანმრთელობაზე, რამდენჯერ მთელი დღის მშიერს უვლია სკოლაში და რომ არ დამეძალებინა ლუკმასაც არ იდებდა პირში. ინტერესი უკვე პიკამდე მიმივიდა და ნიკუშას მუდარის თვალებით შევხედე -ნეტა რამე სერიოზული ხო არაა -არა შეჩე*ა რა სერიოზული, თუგინდა ნახე აჰა პასუხები, კი არ მოგვკლავს- ლეპტოპი მოიმარჯვა და იმელი გახსნა, დიდად ვერაფერი გავიგე ამ ანალიზების მაგრამ, როცა წავიკითხე 99% დადებითია ორსულობა ,თვალები შუბლზე ამივიდა, ყელში რაღაც მომაწვა და ვერ გავიგე უფრო გამიხარდა და გავბრაზდი. თათმ თავი იმართლა დილით გავიგეთო და ასე შემდეგ, ნიკუშა მაწყნარებდა არ ეკამათოდა ყველაფერი გაარკვიეო. აივანზე გავედი და ველოდებოდი როდის გათიშავდა ტელეფონს რომ მელაპრაკა, ძალები მოვიკრიბე და მაქსიმალურად წყნარად ვესაუბრე. მაგრამ მისმა დამოკიდებულებამ ჩვენს დაოჯახებაზე საშინლად გამაბრაზა,ისე შეიცხადა თითქოს ვიღაც გადამთიელი ვყოფილიყავი და ძალიტ ათხოვებდნენ ჩემზე. ვესაუბრე, ავუხსენი ყველაფერი და ცხოვრებაში პირველად არ მომიწია მასტან ჩხუბი, ყველაფერზე ხმის ამოუღებლად დამთანხმდა, მიხვდა რომ შეწინააღმდეგებას აზრი არ ქონდა. საძინებელში ვიყავი ,ხელები თავქვეშ მქონდა დადებული და ჭერს მივშტერებოდი,როცა პირსახოცშემოხვეული შემობრძანდა ქალბატონი,როგორც ყოველთვის შუქის ანთება არც უფიქრია სანამ ჩემი ხმა არ გაიგო, პოზიციას არ თმობდა და ოთახიდან გასვლას მთხოვდა, თუმცა ჩემი პოზიცია უფრო მყარი იყო.დანებების ნიშნად აატრიალა თვალები და პირსახოცი მოიშორა. სისხლი ამიდუღდა მისი სხეულის დანახვისთანავე. როგორ შეუძლია მამაკაცს უყუროს საყვარელი ქალის მოშიშვლებულ მკერდს და უმოქმედოდ იყოს, უყუროს მისი სხეულის თითოეულ დეტალს,მბზინავ კანს,წვრილ გრძელ ფეხებს, მისი სხეულის მიხვრა მოხვრას და ჭკუიდან არ შეიშალოს. ვეცადე თავი გამეკონტროლებინა მაგრამ ბოლომდე ვერ გავქაჩე და სხეულზე ძლიერად ავიკარი, ვიგრძენი როგორ დაეხორკლა კანი და ეს მაბედნიერებდა ყველაზე მეტად, ვიცოდი რომ ნაწყენი იყო,გაბრაზებული იყო,მაგრამ ერთი შეხება და მის გულს საკუთარ ხელებში ვიქცევდი. იმდენი გააკეთა რომ მაინც მომიშრა თავიდან, ვეცადე თავი გამეკონტროლებინა,მივხვდი რომ ჩემი საქციელი ტან სიამოვნებდა და ტან აბრაზებდა ამიტომ, მის ოდან წინ გამოწეულ უცელს შევეხე და თითქოს სიმშვიდის ტალღამ დამიარა, ჩემი შვილი, გონებაში მხოლოდ ამან გამიელვა,მალე მამა გახდები ხიმშიაშვილო, ეს მხოლოდ ჩემს ოცნებებშ წარმომედგინა, ჩვენი შვილი,ორი არანორმალურის შვილი. გამეღიმა ჩემს ფიქრებზე, მუცელზე ვაკოცე და ოტახიდან გამოვედი. თათამ ბეჭდები მომირბენინა დიდი სიხარულით -ნახე ის ბებრული სტილი როა არ მომწონს, ჩემი და ნიკუშასიც ასეთი ფორმისაა და დარწმუნებული ვარ თებეს მოეწონება -კი თუნთულ ლამაზია -ნიშნობის ბეჭედი? - გაკვირვებულად შემომხედა ნიკუშამ -უკვე ვიყიდე - ჩანთიდან გერმანიაში ნაყიდი საჩუქარი ამოვიღე და თათს გავუწოდე - გახსენი აბა - სიხარულით გამომართვა და ქარალდი შემოაგლიჯა -აუ დანი, ზუსტად იმას გავს სკოლაში რომ აჩუქე , ნიკუ ნახე - ეს როდის იყიდე თუ ძმა ხარ -სანამ წამოვიდოდი გერმანიიდან, მეც ის საჩუქარი გამახსენდა და იმიტომ ვიყიდე -უსაშველოდ გაუხარდება თებეს ,თან ბეჭედი ნახე რა სადა და ლამაზია -ხვალისთვის რამე თეთრი კაბა შეურჩიე კარგი, და თუ ამ სამკაულებს გაიკეთებს ძაან გამიხარდება, პროსტა არ უთხრა რომ მე გთხოვე რა -კაი ,ოღონდ ყური არ აქვს გახვრეტილი და მხოლოდ ყელსაბამს და ნიშნობის ბეჭედს გაიკეთებს -მართლა ? არ ვიცოდი - ნამდვილად არ ვიცოდი ,რომ ყური არ ქონდა გახვრეტილი -ხო ბავშვობაში უნდოდა მაგრამ ეშინოდა და იმის მერე სურვილიც გაუქრა, კაი ამას გადავცემ და კაბასაც შევარჩევ ონლაინ და მერე შევუკვეთავ -შენი იმედი მაქვს -მიდი შენც დაისვენე, გვიანია -აქ დავწვები -თებესთან არა ? -აქ მირჩევნია -კარგი,როგორც გინდა -მიდი ღამემშვიდობის - მოწყვეტით დავეცი დივანზე და ხვალინდე დღეზე ფიქრში ჩამეძინა თებეა დადიანი: დილით წელის ტკივილმა და მაღვიძარამ ერთდროულად გამაღვიძა, თვალები გავახილე და ოთახში მარტო ვიყავი, როგორც ჩანს ბატონმა ჩემთან ერთად ძილი არ იკადრა. საწოლი გავასწორე და თათაც შემოფრიალდა ოთახში -დილამშვიდობის თე -დილამშვიდობის კნუტო -ე.ი აი ეს კაბა შევარჩიე გუშინ და კიდევ ეს, რომელი შევუკვეთოთ -თათ ეს კაბა ტაძარში როგორ ჩავიცვა, გულმკერდი ამოღეღილი აქვს თირკმლამდე - შევიცხადე და თათს მივაშტერდი -მაშნ ეს -ალბათ ხუმრობ ხო, ამხელა რაღაც როგორ ჩავიცვა თათ, რამე ნაკლებად თვალსაჩინო მოძებნე -ღმერთო ჩემო თებე, დანიელმა მითრა რაიმე გრანდიოზული შეარჩიეო, ქორწილი არ გვექნება მაგრამ მინდა რომ ბედნიერი იყოს, და საქორწილო კაბა მაინც ეცვასო,ასე რომ ძაან ტვინი არ გაღუნო და აირჩიე ან ეს ან ეს - ერთი ამოსუნთქვით მომახალა და პირღია დამტოვა, ეს დანიელი მე ზედარ მიყურებს და ჩემს დას ეჭორავება ჩემზე, უყურე რა , მაცადე შენ ხიმშიაშვილო -თებე გესმის -რა .. ჰა? -რომელი კაბა თქო -ვაიმე თაათა , აი ეს მეორე, ისძაან თავისუფალია და არ მინდა -ვსო ვუკვეთავ, მოიტანენ ნახევარ საათში -აი ეს ,ნიშნობის ბეჭედი და მისივე ყელსაბამი, ნუ საყურეც მაგრამ ,შენ და შენი ყურები - ხავერდოვანი ყუთი გამომიწოდა, პირველი რაც გავიფიქრე , დანიელის ნაყიდია თქო, ზუსტად ისე გამოიყურებოდა როგორც სკოლაში ნაჩუქარი , ეს წითელი ფერი , როგორ უყვართ ამ კაცებს ეს წითელი. -კაი დადე აქ და კაბას რომ ჩავიცვამ მერე გავიკეთებ -წამო არ გშია ? ბიჭები გასულები არიან და ჩვენ ვჭამოთ რა, შენი ნინიაც მოვა ათ წუთში -კაი წამო - მისარებშ გავედით, მაგიდა გავამზადეთ და კაკრას ნინიც მობრძანდა, ნაგლი სიფათიშემომანატა და სამზარეულოს სკამზე მოკალათდა -აბა გისმენ -იქნებ ჯერ გვეჭამა- ჩაერთო თათც -არა ,სანამ დეტალურად არ მოყვება შენი და რა ხდება მის თავს -კარგი ხო - ჩამოვჯექი წინდა , ყველაფერი დეტალურად მოვუყევი, ყბაჩამოვარდნილი მისმენდა,სანამ არ ვუჩმქმიტე და აზრზე არ მოვიყვანე -მეტკინა შე საქონელო -ხო მოგიყევი კმაყოფილი ხარ? ახლა ჭამე ხმისამოუღებლად -აი ყველაფერი წამომედგინა შენს ტავს მარა ,ასეთი ამბები არა -ვაიმე ჭამე , მოიტანენ იმ კაბას და მერე უსმინე დანიელის ჯიჯღინს, ვაგვიანებთ და ასე და ისე -ოჰ გოგოს უყურე რა უკვე შეითვისა ცოლობა - ახარხარდა ნინი და თათაც აიყოლია - მოკეტეთ და ჭამეთ- დავუტიე ორივეს და ბოსტნეულით სავსე თეფშს წავეტანე. დღევანდელი ამბების გამო ძაან ვფორიაქობდი და დიდად ვერაფერი ვჭამე, ამასობაში კაბაც მომიტანეს ,თათამ ნიკუშას დაურეკა და ამცნო ამბები.როგორც აღმოჩნდა პირდაპირ ტაძარში მოვლენ ბატონისშვილები,ჩვენ კიდე მძღოლი მოგვაკითხავს. საძინებელშ შევედი, კაბის ჩაცმა დავიწყე, ნინი და თათ მეხმარებოდნენ.როგორც იქნა ჩავეტიე კაბაში. ნინიამ სადა მაკიაჟი გამიკეთა, უარი თავად ვუთხარი,მკვეთრ მაკიაჟს ვერ ვიტან, ფრჩხილებისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია , 1 კვირის წინ რძისფერი გელ-ლაქი გავიკეთე დ დიდად არ მქონდა ჩამოზრდილი. თითზე ბეჭედი ჩამოვიცვი,ჩემდა გასაკვირად დიდი არ მქონდა,წვრილი თითები მაქვს და თითქმის ყველა ბეჭედი დიდი მაქვს ხომლმე, თათამ ყელსაბამიც გამიკეთა. ნინი წვალობდა რომ დარუბანდამდე გაჭიმული ფატა ჩაემაგრებინა ჩემს თმაში.დაახლოებით ორმოცი წუთი დაგვჭირდა ყველაფრისთვის, ნიკუშამ ააფეთქა ტელეფონი მალე მოვა მოძღვარი და სწარაფ მოემზადეთო. ნინიამაც ჩაიცვა ღია ვარდისფერი მთლიანი კაბა , თმის ბოლოები დაიხვი და მის პატარა ნიტასაც ზუსტად ასე გაუკეთა, დედაშვილი ისე გავდა ერთმანეთს, ისეთი თბილი იყო ნინი ქალიშვილტან რომ, ინსტიქტურად მუცელზე მოვისვი ხელი და ჩამეღიმა.მალე მძღოლმაც მოგვაკითხა და დიდი წვალებით ჩავაღწიე მანქანამდე, არ მინდოდა მეფეთხუმა და კაბა მისვლამდე ამომეთხვარა მტვერში. ათ წუთში სამების ეზოში ვიყავით, ყველა გადავიდა მანქანიდან , მაგრამ მე მეშინოდა, გული გამალებით მიცემდა , სხვა სიტუაციაში ალბათ შიშისგან გავიქცეოდი -თებე არარ გადმოდიხარ?- ნინიას ხმა მომწვდა ყურამდე - კი ,გადმოვდივარ - ნელა და წვალებით გადმოვედი მანქანიდან , თან ნინი მეხმარებოდა, დანიელი ვერსად შევამჩნიე, გული ლამის მისკდებოდა , არ ვიცოდი რა რეაქცია ექნებოდა , ან რას იგრძნობდა რომ დამინახავდა . ხელფეხის კანკალით ვიდექი ტაძრის შესასვლელთან, აქ ყოველთვის ბევრი ადამიანი მოძრაობს, ადგილობრივები , ტურისტები. ყველამ ჩემზე გაამახვილა ყურადღება, ფილარმონია კაბაში გამოწყობილი, ნერვიული სახიტ რომ ვიდექი შესავლელთან, რამდენიმე უცნობის ხმაც გავიგე, როგორ მომილოცეს შორიდან , მე კი ისევ გაშეშებული ვიდექი -რა იყო გადაიფიქრე? - უცნობი ხმა მომესმა ზურგს უკან, შევბრუნდი და თეთრ წვერსა და თმაში გაბადრული ღიმილი დავინახე, წითელ შესამოსელში ჩაცმული შახნის კაცი იდგა ჩემს უკან და მიღიმოდა -დამლოცეთ მამაო -ღმერთმა დაგლოცოს შვილო, აბა რატომ დგახარ, სიძე გელოდება - დიახ მე ცოტა ვნერვიულობ -ნორმალურია ჩემო გოგო,სამუდამოდ უკავშირებ შენს სულსა და ხორცს ამ მამაკაცს -დიახ სამუდამოდ - წარმოვთქვი და გამეღიმა -თებე რას დგახ.. მამაო -ოჰ ნიკოლოზს გაუმარჯოს - მხარზე ხელი შემოხვია ნიკუშამ მამა თევდორეს და მე შემომხედა -ე.ი თებეახო? -დიახ მამაო -წავედით , წავედით აბა სიძეს გაუსკდა გული- მიყვარს ასეთი ბერები, მუდამ მხიარულები და თბილები . ნიკუშამ მკლავი მკლავში გამიყარა და ღიმილით დამხედა ერთი თავით დაბალ პატარძალს -აბა რძალო, ღიმილი სახეზე სევდა არ შეგეტყოთ ბიჭებო - მის სიტყვებზე გამეცინა და ღიმილიანი სახით შევყევი ტაძარში. ავტორი: გულაჩქარებული ელოდებოდა დანიელი საყვარელ ქალს ტაძარში,ერთი სული ჰქონდა როდის ნახავდა საყვარელ ქალს თეთრ კაბაში.ამასობაში თებედა ნიკუშაც გამოჩნდნენ, თებე ნერვიულად აცეცებდა აქეთ-იქით თვალებს , დანიელი კი გაშეშებული უყურებდა თეთრ კაბაში შემოსილ ქალს, გული უარესად აუძგერდა, იცოდა რომ მის დანახვაზე ყოველტვის ასე ემართებოდა ,მაგარამ დღეს სხვა იყო, სხვა შეგრძნება იყო. დაძაბულობა ერთიანად მოეხსნა , პირი ღიმილმა გაუპო და მათი თვალები როგორც იქნა შეხვდა ერთმანეთს. თებეს გული უფრო აუჩქარდა როცა შავ სმოკინგში გამოწყობილი მამაკაცი დაინახა, კელაპტრებით ხელში. ერთ წამს ადგილზე გაშესდა,ნიკუშამ რომ უჩქმიტა მერე მოეგო გონს და სვლა განაგრძო. -აბა მიჯნურებო მოეწყვეთ ერთ ზოლზე - გაისმა მოძღვრის ხმა , და ორივემ მას მიაპყრო თვალები- რას მიყურებთ ბავშვებო დადექით, თუ უკვე გადაიფიქრეთ -რა ? არა მაამო რა გადაიფიქრეს , რას იძახიტ - ნიკუშა ჩაერია და თებე გვერდით დაუყენა დანიელს -მეჯვარეებო ამოუდექით გვერდში - ნინიას და დანიელის ძმაკაც თორნიკეს მიმართა მამომ და ისინიც ამოუდგნენ გვერდით. ცერემონია დაიწყო,ლოცვები წაუკითხა მამაომ . ბეჭდების კურთხევაზე გადავიდა, თებეს სთხოვა ხელი გამომიწოდეო , თებემაც აკანკალებული ხელი გაუწოდა მოძღვარს -რა არი გოგო ეს , ჯერ მოიხსენი სად გაგექცევა, მარტო ნაკურთხი ბეჭდები კეთდება ჯერ - მხიარულად უთხრა მამაომ თებეს და ნიშნობის ბეჭედი მოხსნა , ნინიას გაუწოდა. ორივეს გაუკეთა ბეჭდები , ბარძიმი მიაღებინა , მალე ჩაიარა ძვრისწერამ და მოწმობა გამოუტანა სტიქაროსანმა. -კარგი კალიგრაფია გაქვს ჩემო თებეა ?- მამა თევდორემ ინტერესით ჰკითხა თებეს -კი მამაო -აბა წავედით, შენ შეავსებ მოწმობას - უსიტყვოდ გაჰყვა მოძღვარს და მოწმობის შევსება დაიწყო. მამაო ერთი ორი ფოტოს გადაიღო წყვილტან და ბედნიერი შეუღლება უსურვა. ემოციებით დატვირთულებმა იუსტიციაში მობეზრებით შეაბიჯეს.თითქმის ნახევარი საათი რიგში იდგნენ, ამასობაში ფოტოგრაფი ატას უაზრო პოზაში უღებდა ფოტოებს. მათი რიგიც დადგა. ხელი მოაწერეს, უკვე ოფიციალური ცოლ-ქმარი გახლდათ. დანიელი და თებე ერთ მანქანში მოთავსდნენ, ნინიასთან და თორნიკესთან ერთად,თათა და ნიკუშა მათი მანქანით იყვნენ. გეზი რესტორნისკენ აიღეს, რადგან ტებეას სახეზე ეტყობოდა როგორ შიოდა. პატარა ნიტასაც ძალიან მოშივდა,რესტორანში რომ ვიდნენ, ადგილები დაიკავეს. ამასობაში ნინიას ქმარი და თორნიკეს ცოლიც შემოუერთდა სუფრას. სადღაც სამი საათი დაჰყვეს რესორანში, სადღეგრძელოები , დალოცვები,მილოცვები და ასე შემდეგ. თებეამ მამისს დაურეკა , წყენის მიუხედავად ვიდეოზარით დალოცა და მიულოცა შვილს და სიძეს დაოჯახება. დაღლილები წავიდნენ სახლშ თებედა დანიელი , მთელი გზა თებე ხმას არ იღებდა, დანიელი კი მისი ყურებით ტკბებოდა.ცოტა ნასვამიც იყო და თავის კონტროლი უჭირდა. თებეა დადიანი: ათ წუუთიანი მგზავრობის შემდეგ , მივედით დიდ კორპუსთან, ლიფტში ძლივს შევატენე კაბა და დანიელის მზერას ვერ ვიშორებდი. მეექვსე საერთულზე გაჩერდა ლიფტი და წინ გამიძღვა დანიელი, სახლში შევედით და იქვე მდგომ დივანზე ჩამოვჯექი,საკმაოდ ლაამაზი და კომფორტული სახლი იყო.მართლა არ ველოდი . ჩემი ნივთებიც განლაგებული იყო აქა-იქ -წამო არ გეძინება - ფიქრებიდან გამომიყვანა დანიელის ხმამ -ძალიან მეძინება ,მართლა -წამო - ხელი გამომიწოდა და წინ გამიძღვა , მიყვარს მისი კრეატიულობა, მუქ ფერებში გაწყობილი საძინებელი, გულში მადლობა გადავუხადე ღმერთს რომ აქაურობა ვარდის ფურცლებით და სისულელეებით არ იყო მორთული და გამეღიმა -რაზე იღიმი?- საწოლზე ჩამოჯდა და ქვემოდან ამომხედა -არაფერი, მყუდრო ოთახია -ესეიგი მყუდრო -ჩაიღიმა და საწოლზე გადაწვა. -ტანსაცმელი მაინც გაიხადე - მკაცრი ტონი შევინარჩუნე , მან მხოლოდ ამომხედა და უხმოდ წამოდგა . -ჯერ შენ დაგეხმარები - წელზე მომხვია ცალი ხელი და ჩემს თმაში ჩამაგრებული ფატის მოხსნა დაიწყო -დანო მე თვითონ ვიზამ -ხელები გააჩერე გოგო!- მკაცრად მითხრა და ხელი ამიქნია, ფატა იქვე მდგარ სავარძელზე გადაკიდა და კაბის შესაკრავს დაწვდა - სერიოზულად? -ენის ბორძიკიტ ვუთხარი, ნამდვილად არ მინდოდა ენახა როგორ დრეში ვვარდებოდი როცა მეხებოდა -არ გაჩუმდები?! -მკაცრად მკითხა, მე კიდევ ვერ შევძელი პასუხის გაცემა, შესაკრავი გახსნა და კაბა ინერციიტ ძირს დაეცა .მუცელზე ხელები შემომხვიდა მხარზე ხმაურიანად მაკოცა -სიგიჟემდე მიყვარხარ .- ღრმად შეისუნთქა ჩემი სურნელი და იქვე გადაკიდებული პენუარი აიღო - შემობრუნდი - უხმოდ შევბრუნდი მისკენ და ძლივს მოვახერხე თვალების გასწორება . საკუტარი ხელით გადამაცვა პენუარი დაგულმკერდე ამიკრა -ხანდახან ძალიან ფაქიზი ხარ, შეხებისაც კი მეშინია რომ რამე არ გავნო -და ხანდახან?- ინტერესით შევხედე -აი ხანდახან კი ისეთი ველური და ამაყი ხარ , რომ შენს წამებაზე მეტად არაფერი მინდება -ეჭვიც არ მეპარბა - მობეზრებულად ავატრიალე თვალები -აი ეგ მიყვარს, შენი თვალების ტრიალი - მოულოდნელად მომახალა და ტუჩებზე მეცა, ისეთი ვნებით მიკოცნიდა ტუჩებს ,კიდევ კარგი ხელები ჰქონდა წელზე შემოხვეული თორემ უეჭველი დავენარცხებოდი იატაკზე. ეს ჩვენი ხვევნა კოცნა დიდხან არ გაგრძელებულა, კარზე ზარის ხმა გაისმა -ამ აღამეს ვინ არის - გაკვირვებულმა ვიკითხე -მერავიცი , ნელა ფეხი არ გაგისრიალდეს - შიშველ ფეხებზე მანიშნა და ოტახიდან ნელი ნაბიჯებით გავიდა. გაშლილ თმაზე სავარცხელი ჩამოვისვი და ნელ-ნელა მეც მისაღებისკენ გავყევი დანის ტან თმას ვიწნიდი. კარზე ზარი არ წყდებოდა -მოვდივარ რა იყო ტო ხაშია - ბუზღუნით მივიდა კართან -ვაიმე დანუს, სად ხარ ბიჭი გავსკდი ზარის დარეკვით თავი 8 - შენ აქ რა ჩემი ფეხები გინდა გოგო! - ბოხმა ბარიტონმა დაიჭექა, და კარში მდგარი ქერაგოგო უაზროდ უღიმოდა დანიელს -დანუს კაი რა, უი შენი დაც თუ აქ იყო არ ვიცოდი, როდის ჩამოვიდა - გიჟივით მომვარდა და გადამეხვია -რა და გოგოშენ ხო არ გაუბერე ,ჩემი ცოლია - დაუტია დანიელმა, გოგონა კი მოულოდნელად მომშორდა და ხელი მკრა, წონასწორაბა ძლივს შევინარჩუნე -ნორმალური ხარ? - დავუყვირე და ინსტიქტურად მუცელზე მოვისვი ხელი, გაბრაზებული დანიელი მკლავში ჩააფრინდა და კარისკენ წაიყვანა -ახლა გაქრები აქედან ,სანამ ლამაზი ხარ -ოჰ, დანიელ ბატონო,კომპლიმეტისთვის მადლობა მაგრამ ამ შენი ცოლის გაცნობა მინდა, ხო უნდა გავიგო ჩემს ბიჭს ვინ მოაწონა თავი - ჩემს ბიჭსო? ცინიკურად გამიღიმა და ჩემკენ გამოიხედა -ტატა ნუ გადამიყვან ჭკუიდან და ნუ მაიძულებ შენზე ხხელის აწევას, წამში აორთქლდი აქედან დროზე! -ისევ ისეთი უჟმური ხარ, ეს შემთხვევით თებე თუ თბეა ხომ არ არის ? - ხელი გაითავისუფლა და უაზრო გამომეტყველებით დაიძრა ჩემკენ -დანო ,ვინ არის ეს გოოგო? -ვეცადე წყნარი ტორი შემენარჩუნებინა -არავინ პატარავ,ერთი ჩემი შერეკილი ნაცნობია - მომიახლოვდა და წელზე ხელი ძილერად შემომხვია -ჰაჰ,შერეკილი ნაცნობი - ხმამაღლა გადაიხარხარა გოგონამ -გთხოვ ამიხსენი რა ხდება- უკვე მუდარის თვალებით ვუყურებდი -დამშვიდდი,არაფერია მნიშვნელოვანი , რაც შენ და ჩვენს პატარას ავნებს -რაო ჩვენს პატარასო?- შეჰკივლა ტატამ და დანიელს წინ აესვეტა -შენ დილაობით ყურებს არ იწმენდ?- მკაცრად განუცხადა და წინ ამეფარა -მოიცა,მოიცა, ეს შავგვრემანი გრძელფეხება და უაზრო გამომეტყველების გოგო შენს შვილზეა ორსულად? - შენ წარმოიდგინე! -შე მოღალატევ,ამასთან ჟიმა*ბ და იმიტო არ გინდოდი ხო?იმიტო მიშორებდი თავიდან დანახვის დღიდანარა ?- კივილს არ წყვეტდა და უმისამართოდ იქნევდა ხელებს -ოე ,ოეე. ჩემი ცოლია და როცა მინდა და სადაც მინდა იქ ვიჟი*ავებ , შენ ვინ გეკითხება საერთოდ -ამას უყყურე რა? ქერას შავგვრემანი როგორ გირჩევნია გეკითხები? კუდში დაგდევდი, გელაქუცებოდი რომ ყურადღება მოგექცია და თურმე ბიჭი ერთობა და ცოლიც მოუყვანია -ტატა, ახლა დამუწე ეგ პირი და გაქრი ჩემი სახლიდან! -განანებ რომ ჩემს ნაცვლად ის აირჩე, განანებ! - ბოლო ხმაზე იყვირა და კარის ჯახუნით გავარდა სახლიდან.მართლაც უაზრო გამომეტყველებით ვიდექი და ველოდებოდი დანიელი როდის ამიხსნიდა რა ხდებოდა -ასე რატო მიყურებ? -ასე რატო გიყურებ? ნორმალური ხარ ?ვინ იყო ეს დარტყმული გეკითხები -ახლა ეჭვიანობა არ დაიწყო თორე შემომეჭმევი -არა,არა,არა - ჩემსკენ წამოსულს,გულმკერდზე მივადჭდე ხელები და უკან დახევა ვცადე -ერთადერთი ქალი ვინც ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანია , ერთადერთი ქალი რომელსაც ოდესმე შევხებივაარ და კიდევ იმდენჯერ შევეხები , შენ ვერც კი წარმოიდგენ , ხარ შენ! -კარგი მე ვინ ვარ შენთვის ეგ გასაგებია , ეს გოგო ვინ არის მეთქი ის გკითხე მგონი?! -ღმერთო ჩემო თებე,რამდენ კითხვას სვამ რა, წამო დავიძინოთ - ხელში ამიტაცა და საძინებელში შემათრია -დანო! რაღაცას მალავ და ეს მაღიზიანებს -პატარავ არაფერს ვმალავ, ეგ გოგო მთელი ცხოვრებაა კუდშ მყავს, არ მშორდება, შერეკილივით იმეორებს რომ მის გარდა არავინ შემეფერება და ასე რა -რა მშვიდად ლაპარაკობ, თუ ეგეთი შერეკილია ღმერთმა იცის რას მოიმოქმედებს -გოგო! -მკაცრად წარმოთქვა და ზემოდან მომექცა- რა აუტანელი ხასიათი გაგიხდა! -გეფიცები მიგაკლავ! კარგად იცი რომ ორსულად ვარ და ბევრი რაღაც მაღიზიანებს, მაგალითად შენი საქციელი - გაბუტულმა ვუთხარი და თავი გვერდით გავატრიალე -როგორ მინდიხარ შენ ხო წარმოდგენაც არ გაქვს - ვნებამორეულმა ჩამჩურჩულა და ერთიანად დამიარა ცხელმა ტალღამ -ორსულად ვარ და სამწუხარდო შენს ჰორმონებს ვერ დავაკმაყოფილებ! -ოჰ! ექიმმა გითხრა სე*სი არ შეიძლებაო? -რა ? რას ბოდიალობ! საერთოდ არ მისაუბრია მაგაზე -აი ხო ხედავ, ექიმიც ჩემს მხარესაა, რომ არ შეიძლებოდეს ხო გეტყოდა - სიხარულით მითხრა და გავარვარებულ ბაგეებს მაკრობდა ყელზე -დანიელ..- საცოდავი ხმით ამოიკნავლე და თავად გამიკვირდა ამ ხმის არსებობა -ჩშ! ერთხელ მაინც მაცადე! -მაღიზიანებ! - ძლივს შევძელე ტქმა და ვეცადე ტავი გამეთავისუფლებინა -სუნთქვაზე გეტყობა როგორც გაღიზიანებ! - კოცნას არ წყვეტდა, მე კი ძლიერად ვუჭერდი ზეწარს ხელს და ვცდილობდი ჩემი ვნებები სადღაც შიგნით დამეტოვებინა. კბილებს ძლიერად ვაჭერდი ერთმანეთს ,თუმცა ამაოდ ,როცა მისი ტუჩები მუცელზე შემეხო ისეთმა ტალღამ დამიარა ჩემში არსებული ყველა ემოცია ერთიანად აღმომხდა -მა,დღეს დედიკოს წაგართმევ რა და არ გაგვიტრა*ო ,მერე კიდე 5-6 თვე რა მოითმენს - ჩემს მუცელთან ჩურჩულებდა და ცხვირს დახორკლილ კანზე მისვამდა. არ ვიცი რა ემოციები ტრიალებდა ჩვენში მაგრამ, მთელი სახლი ჩვენი ეუფორიით იყო გაჟღენთილი. დილით ისევ წელის ტკივილმა გამომაღვიძა და თვალები მძიმედ გავახილე, ჩემს გულმკერდზე ჰქონდა დანიელს თავი ,ისე მშვიდად ეძინა. გრძელი წამწამებბი, მრგვალი ცხვირი, წინ წამოწეული უჩები და საკმაოდ წამოზრდილი წვერი, ისეთი აღფრთოვანებული ვუყურებდი ,გეგონებოდა პირველად ვხედავდი -რაო სიმპატიური ქმარი გყავს ხო?- მოულოდნელად გავიგე დანიელის სიტყვები , რომელიც არც კი გამოძრავებულა -ვაღიარებ მყავს! -მკაცრად განვაცხადე და თმაში შევუცურე ხელი -მიყვარს თმაზე რომ მეთამაშები ხოლმე, სულ მიყვარდა- თბილი ხმით წარმოთქვა და მუცელზე დამიწყო მოფერება -იმ ტატას მიხევად ხო? - მოულოდნელად დავსვი შეკითხვა რომელიც შიგნიდან მღრღნიდა -ხომ გითხარი , ამაზე არ იდარდო თქო გითხარი უკვე. ახლა ავდგები და საუზმეს მოგიტან, შენ და ჩემს გოგოს ან ბიჭს? ვაფშე და ორივე რო იყოს -დანიელ გაჩუმდი და თუ მაჭმევ მაჭამე - ხარხარით ვუთხარი და საწოლიდან წამოვაგდე -ჩემო სიცოცხლევ ! - ხმაურიანად მაკოცა ლოყაზე და საცვლის ამარა გავარდა ოტახიდან . რა დარტყმულია ეს ბიჭი . ხალათი შემოვისხი და სამზარეულოში გავედი.ისე სასაცილოდ ფუსფუსებდა რომ ღიმილი ამეკრა სახეზე, ვუყურებდი ამამკაცს რომელზე მთელი ცხოვრება ვოცნებობი, ის კი ჩვენს სახლში, ჩვენს სამზარეულოში ტრუსით და წინსაფრით დაფუსფუსებდა და საუზმეს მიმზადებდა. -რას დამცინი გოგო!- ფიქრებში გართულს წინ ამესვეტა , მე კი ლამაზად გადავიხარხარე -გაკვდება ეს წინსაფარი ამ ტრუსზე - სიცილით ვუთხარი და ძლიერად გამოვქაჩე საცვლის რეზინა და ხელი სწრაფად გავუშვი -აუ , მეტკივა ველურო, არ იცი შენ რა სათუთი ქმარი გყავს, - უ!უ! უსათუთესი - სამზარეულოს სკამზე მოვკალათდი და ტელეფონი მოვიმარჯვე -ვაი თებეა! ეგ ვიდეოა თუ ფოტო , რასაც იღებ , სადმე რო აღმოჩნდეს ატვირთული დაიღუპები - წინ ამესვეტა ჩვეულ ფორმსა და ბანანით ხელში -ღმერთო არ მოვკვდე, არ შემიძლია ამდენი სიცილი - უკვე ცრემლები მომდიოდა, წარმოიდგინეთ აი ძაან სოლიდური მამაკაცი, მაღალი, გაშლილი მხარბეჭთ, სერიოზული გამომეტყველებით, ბოხი ხმით , როგორ დგას ჩემს წინ ტრუსით და ვარდისფერი წინსაფრით , ტან ბანანიტ ხელში არც ეს დაივიწყოთ, რაც კი არ მიცინია მგონი ერთიანად ამოვანთხიე ამ დიალადრიან - ანუ არ მოგწონს ასე რომ ვარ ხო? კაი წავალ და ჩავიცმევ -აუ კაი რა, არა . იყავი - წყლიანი თვალები მივანათე და მიხვდა რომ ტირილამდე ბევრი არ მქონდა დარჩენილი და გიჟივით მეცა ტუჩებზე -კაი ჰა, შენი ორსულობის ხათრით დატკბი ჩემი საჯდომის ყურებით - ამ ნარცისს დამიხედეთ რა ,ის იყო უნდა წამეკბინა ,პირი გავღე სატქმელად და კარზე ზარის ხმა გაისმა - ასე არ გამოხვიდე მისაღებში, მიგაკლავ!- მკაცრად განვუცხადე და კარის გასაღებად წავედი , ხარხარი დამაწია უკან .ქამარი შემოვიჭირე წელზე და კარს დავწვდი, არც მიფიქრია გამეხედა ვინ იყო და რომ გავარე ვინანე -ოჰ გვრიტებს დილა მშვიდობის -ტატა! -გახლავართ , გაიწიე - მკლავში ხელი ჩამავლო და სახლშ შემოსვლა სცადა, მე რის მე ვარ რომ მისი გამოხტომები ამეტანა, წინ გადავუდექი და ყბაში ძლიერად ჩავავლე ხელი -რას აკეთებ გაგიჟი? -ჯერ სად ხარ!- კბილებში გაოვცერი და გარეთ გავათრიე -ხელი გამიშვი დარტყმულო -მოდი ასე გეტყვი, ჩემს ქმარს, ჩემსოჯახს და საერთოდ ჩემს სახლს ახლოს არ გაეკარები, თორემ -თრე რამომკლავ? არ გამაცინო , ისეთი სათუთი ხარ , დარწმუნებული ვარ ჭიანჭველის დანახვისაც ცრემლებად იღვრები -სათუთი ხო?- გულიანად გამეცინა და კედელზე მივაკარი - შენ მე არ მიცნობ ძვირფასო ტატა, როგორი სათუთიც ვარ ჯერ არ იცი- ნერვებზე უკვე კვამლი ამდიოდა, თმაში ძლიერად ჩავავლე და სრული მნიშვნელობით ლიფტში შევტენე -მეორედ ჩემი სახლის კართან რომ გამოჩნდე,მამა ზეციერიც ვერ აგაწყობს - ნიანგის ცრემლებით მომზირალს ,ხელი გავუში და ღილაკს დავაჭირე - ჩემი გადამტერება ცუდად დაგიჯდება ტატა! ასე რომ დაფიქრდინ - სანამ დაიკეტებოდა კარი მივაძახე და ხალათის სწორებით შევედი სახლშ -გოგო სადა ხარ ამდენი ხანი ვინიყო? ის დაქნეული გოგო ხო არ მოვიდა ისევ -არა კაცო, ვიღაც უცხოელი იყო, სართულები აერია და 345 ოთახში როგორ მოვხვდეო , მიმართულება ვაჩვენე და წავიდა - სიმართლის თქმა და დილის გაფუჭებას ნამდვილად არ ვაპირებდი -ნახე ჩემო ფუმფულა, შენი საყვარელი შოკოლადები და ხილი -ბოდიში, რა თქვი? ფუმფულა ?- ანთებული თვალებით შევხედე , რაზეც სიცილი ვერ შეიკავა -ხო რა იყო, ჯერ კიდე გვაქვს რამდენიმე თვე წინ, უფრო აფუმფულდები - მუცელზე ხელი შემომხვია და ჩემი სურნელი რრმად შეისუნთქა -იცი რას გეტყვი, თუ არ მოგწონვარ აგერ შენი კუბოს ფიცარა ტატა ბრძანდება და უარს არ გეტყვის მერწმუნე - გაბრაზებულმა ვუთხარი და იქვე მდგარ სავარძელში ჩავესვენე -ეჭვიანობ კაი, ეს ტატა რათ მინდა ვერ გავიგე, ან რატო გწყინს, ლოგიკურია ორსულად ხარ დაა ფუმფულა ხდები -რა ფუმფულა დანო! ყველა ძვალი მეტყობა სხეულზე, თაბაშირის ჩოჩხივით - ხელები ჰაერში გავასავსავე და გაბრაზებულმა შევხედე , მის კმაყოფილ გამომეტყველებას -ხო , თუმცა ის პრესიანი მუცელი აღარ გაქვს , ამიტომ ფუმფულდები -ღმერთო რას გიშავებ ჰა? ეგ პრესები იმიტომ ქრება რომ შენი შვილი იზრდება , გავიგეთ?!- ბალიშ ვესროლე და სავარძელზე შემოვდე ფეხები -ჩემი ფადიშაჰი ცოლი - შემომცინა და გვერდით მომიჯდა -მაბრაზებ !- მკვლელი მზერა ვესროლე -მიყვარხარ შვილო, მიყვარხარ ! რას ხედავ აქ გაუგებარს -ვაიმე დიდი ამბავი რა, მეც რომ სიგიჟემდე მიყვარხარ რა ვუყოთ , შევეჯიბროთ ვის უფრო ძლიერი გრძნობა გვაქვს თუ რა ჰა ? - ჩვენს კინკლაობაზე უკვე მეცინებოდა და ღიმილს ვეღარ ვფარავდი -იი გაჩერდი! - ლოყაზე მიჩქმიტა და წინსაფარი მოიხსნა -კაი რა გიხდებოდა - ირონია არ დავაკელი -გაწამებ ! -კაი ხო - დავნებდი და შოკოლადის კარაქი პურს გადავუსვი -დღეს ჩემებთან წავიდეთ? -სად სოფელში? -ჰო რაიყო? ბებიაშენი და ბაბუაშენი არ მოგენატრა? -კი,წავიდეთ რავი -შუადღით გავიდეთ, ორი სამი დღე დავრჩეთ და წამოვიდეთ -ხო კაკრას მაგ დრომდე მაქ შვებულება სამსახურში -აპაპააპა. სამსახური და იქაური მტვერი და შმერი არ გამაგონო -დანო -არანაირი არაფერი მეტქი გითხარი, დეკრეტული აიღე , უფლებაას არმოგცემ ეგ მტვერი ისუნთქო -კაი ნუნ მეჩხუბები -არ გეჩხუბები, მეც მაჭამე მარტო რომ მიირთმევ -მოდი დე, გაჭამო , მოდი დედიკო -გითხარი მე შენ გაწამებ მეთქი და ითხოვ !- ღიმილიანი სახე მომანათა და გვერდით ჩამომიჯდა, ასე დაახლოებით ნახევარი საათი ვიჯექით , მერე მივხვდით რომ უფრო დაგვეზარებოდა მომზადება და როგორც იქნა ავდექით.წვრილმანები ჩავალაგე ჩემთვის და დანოსთვის, ფეხსაცმელი , არც ძაან გრილი და არც ძაან თბილი, მაინც სოფელია და რა იცი რა ხდება. მერე მარკეტში ვიყავიტ , სოფლისთვის ბევრი პროდუქტი ვიყიდეთ წასაღებად. საღამოს უკვე სოფელში ვიყავით,არ ვიცი გითხარით თუ არა ,მაგრამ ჩემი აწ უკვე დედამთილი ჩემი დამრიგებელი და მასწავლებელი იყო, დანახვისთანავე გულიანად გადამეხვია,არც ჩემმა მამამთილმა დამაკლო სითბო და სიყვარული. ბებიაჩემს და ბაბუაჩემს დავურეკე და ვთხოვე რომ გამოსულიყო. ალბათ მთელი ღამე გადავათენეთ, ვიცინეთ,ვიხალისთეთ,ასე კარგად პირველად ვიგრძენი თავი,თითქოს ყველა ის დანაკლისი სითბო ერთიანად ამინაზღაურდა.თითქმის სამი ხდებოდა რომ დავიშალეთ და დასაძინებლად ავედით მე და დანიელი.გადაღლილებს ჩაგვეძინა. სამი დღე გავატარეთ სოფელში,ისეთი სიმშვიდე ვიგრძენი ,ისეთი დასვენებული ვიყავი, რომ თბლისში წამოსვლა არც მინდოდა, მაგრამ დანოს სამსახური ჰქონდა და თან თათს და ნიკუშას ქორწილი იყო ორ დღეში.მთელი გზა თითქმის მეძინა . სახლში რომ მივედით დანომ გამაღვიძა და ხელში აყვანილი შემიტანა ლიფტში, ისეთი მოტენთილი ვიყავი ვერაფრის ამოტანაში ვერ დავეხმარე ,დივანძე მიმეძინა. გაღვიძებისას დანიელი გვერდით არ დამხვდა , ტელეფონინ მოვძებნე და დავრეკე @ -დანო სად ხარ? -უიჰ ვიღაცას ქმარუკა მონატრებია, ჩემთან არის თებე ,ჩემო საყვარელო -რას ქვია შენთან ? - ხმისკანკალით ძლივს აღმომხდა სიტყვები -ვაიმე ველური კი ხარ მაგრამ ძააან სულელი -ტატა მე შენ რა გაგაფრთხილე -უკაცავად საყვარელო ,მაგრამ შენი ქმარი თავის ფეხით მოვიდა, სულ არ ვყოფილვარ თქვენთან -ტელეფონი მიეცი ახლავე -უფს, არ შემიძლია -რას ქვია არ შეგიძლია გოგო - უკვე ყვირილზე გადავდიოდი -ნუ წიქვინებ რა -ტატა სკალპს აგაძრობ! ტელეფონი დანიელს მიეცი -შენ რა შეუგნებელი ხარ ღმერთო! ვერა თქო, ჩემს ბასუნას სძინავს და შენს გამო ვერ გავაღვიძებ! -უკაცრავად! -ოო ტვინი შეჭამე რა უკვე ! -ტატა მეთქი!ალო ტატა! ჯანდაბა -სიმწრისგან ბოლო ხმაზე ვიყვირე, საწოლიდან წამოვვარდი, სპორტული შარვალი და მაისური გადავიცვი და გიჟივით ვეცი ტელეფონს,დანიელის ესემესი დამხვდა, ი წამს მეგონა რომ , გაუგებრობა იყო ტატას პასუხი და მართლა დანო მწერდა მაგრამ , იმედები საშინლად გამიცრუვდა. გავხსენი ჩემი და დანოს ჩატი და გულში ძლიერი ჩხვლეტა ვიგრძენი ‘’ჩემს ბასუნას უშფოთველად სძინავს, ნუ გვაწუხებ ცოლო!“ - დანიელი და მისი შიშველი ფოტო გამომიგზავნა, სადაც მის გულმკერდზე ედო თავი და ურცხვად იღიმოდა,ისეთი გულის რევის შეგრძნება დამეუფლა, ისეთი ზიზღის სიტყვებით აღწერა შეუძლებელია. არ ვიცოდი რა მეფიქრა ,რა მეღონა.ვიცოდი რომ დანიელი ამას ძალიტ არ გააკეთებდა , საკუთარ თავზე მეტად ვენდობი და იმას ვერ დავიჯერებ რომ მიღალატა,იქნებ იმ კახ*ამ ძალით მოაწყო ეს ყველაფერი,იქნებ ... იქნებ ... საკუთარ თავს ველაპარაკებოდი რომ მუცელში ძლიერი ტკივილი და თავბრუსხვევა ვიგრძენი, წონასწორობას ვეღარ ვიკავებდი თავში ყველაფერი ტრიალებდა ,ერთადერთი რაც დავინახე ჩემი სისხლიანი სპორტულის შარვალი იყო. ავტორი: ხალიჩაზე მძიმედ დაეცა და აზროვნების უნარი ერთმეოდა , მისი ნაცრისფერი შარალი წითლად შეიღება და თებეამ გონება დაკარგა. ტელეფონზე ზარი გაუჩერებლად ისმოდა მაგრამ გონდაკარგული დადიანს პასუხი არ შეეძლო. თათამ მისი მობილური რეკვით ააფეთქა, არ პასუხობდა. დანიელს ურეკავდა გაუჩერებლად,მაგრამ არც ის პასუხობდა. არ უნდოდა რამე ცუდი ეფიქრა მაგრამ ,მაინც გადაწყვიტა დის და სიძის სახლში წასვლა. გაუჩერებლად რეკავდა ზარს, იცოდა რომ თებე მაინც უნდა ყოფილიყო სახლში, დანიელმა მიწერა რომ ჩამოსულები იყვნენ და თებეას ჩაეძინა. იმდენად აჟიტირებული იყო თავისი ქორწილის მოლოდინში რომ მძინარე დასაც კი გააღვიძებდა ა საჭორაოდ. დიდხანს რეკა ზარი ,მაგრამ არავინ გამოეხმაურა. გადაწყვიტა სახელური მოესინჯა და ჩამოწევისთანავე მიხვდა რომ ღია იყო.გული საშინლად აუჩქარდა, თებეს რაც არ უნდა ღრმად ძინებოდა ყოველთვის პასუხობდა ტელეფონს. სახლში გულის კანკალით შევიდა , მისაღებში მიმოიხედა და არავინ დახვდა, რამოდენიმეჯერ დაძახა დის სახელი თუმცა პასუხი არავინ გასცა.აჩქარებული ნაბიჯებით წავიდა ნახევრად ღია საძინებლის კარისკენ ,ფრთხილად შეაღო ,მაინც ფიქრობდა რომ თებეს ეძინა. კარის შეღება და მისმა კივილმა მტელი სახლი შეაზანზარა -თებე! თე , ჩემო სიცოცხლე გაიღვიძე, თებე,გეხვეწები გაიღვიძე, დაიკო გთხოვ უმისამართოდ ატრიალებდა თავს ,თითქოს მშველელს ეძებდა, ხედავდა ფერდაკარგული უფროსი და წითლად შეღებიილ ხალიჩაზე როგორ იწვა და გულში ძლიერად ეტკინა რაღაც, ტელეფონს გჟივით დასწვდა,ჯერ სასწრაფო გამოიძახა, მერე ნიკუშასთან დარეკა , ბიჭმა საცოლის ლაპარაკიდან მხოლოდ ტებეს ცუდად ყოფნა გაიგო, გოგონა ისე გულამოსკვნილი ტიროდა მისი სიტყვების გარჩევა შეუძლებელი იყო. სასწრაფო მალევე მოვიდა და უკან ნიკუშაც მოჰყვა. ოტახში შესულს თებეს დანახვისას ისეთი განცდა დაეუფლა თითქოს ვიღაც ძვირფასი წაართვეს და ვეღარასდროს დაიბრუნებდა, უყურებდა საცოლეს რომელიც თავისი დის უგონო სხეულს როგორ დაჰყურებდა და გულამოსკვნილი ტიროდა. ცოლს მივარდა და გულზე ძლიერად მიიხუტა -ნიკუ, უშველე გთხოვ,ლამის არ სუნთქავდა, გეფიცები არ სუნთქავდა -დამშვიდი ჩემოპატარავ, ყველაფერი კარგად იქნება,თებროლე ძლიერია გადაიტანს -არ ვიცი , მტელი ორმოცი წუთი ვრეკავდი არ მპასუხობდა, რომ მოვედი ასე ვიპოვე, დანიელს ავუფეთქე ტელეფონი სად ჯანდაბაშია, ასე როგორ დატოვა ჩემი და გეკითხები - ტირილი კივილში გადასდიოდა , როცა ექიმმა შეაწყვეტინა -პაციენტი ორსულად იყო ? -დიახ ექიმო,კი ჩემი და ორსულადაა, ბავშვი კარგად იქნება -ვწუხვარ ამას რომ ვამბობ ,მაგრამ დიდი შანსია რომ მუცელი მოეშალა - ამოს გაგება და თათას მუხლებში ჩაკეცვა ერთი იყო -თათა, თათა -ძალიან ვწუხვარ, ჩვენ სასწრაფოდ უნდა გადავიყვანოთ, რომელიმე თქვენდაგნი უნდა გამოგვყვეს,გთხოვთ -თათა, წამოდექი . პატარავ თებეს სჭირდები ადექი - საცოლე წამოაყენა და სასწაფო დახმარების ექიმებს უკან გაყვნენ. თათ თებესთან ერთად წავიდა ნიკუშა კი გაგიჟებული მიყვებოდა უკან, თან დანიელთან რეკავდა, მაგრამ ის არ პასუხობდა -ჯანდაბა შე სი*რო სად აგდიხარ - იღრიალა და გამწარებულმა მუშტები ურტყა საჭეს. თათა მუხლებში იყო ჩკეცილი და უგონო დას თმაზე ეფერებოდა, ღმერთს ევედრებოდა რომ თებესაც და მის პატარაასაც ყველაფერი კარგად ჰქონოდათ. კლინიკაში ჯერ კიდევ უგონოდ შეიყვანეს თებე, ტირილით მიჰყვებოდა თათა და ნიკუშას ძლიერად ებღაუჭებოდა -თქვენი შემოსვლა არ შეიძ₾ება, აქ დაგველოდეთ- მკაცრად უთხრა ექიმმა და კარი დაიხურა.თათა კედელთან ჩაიკეცა და დასიებული თვალებით შეხედა სქმროს -მითხარი რომ კარგად იქნებიან - მისის ტირილი ვედრებაში გადადიოდა -ჩემო პატარავ, დამშვიდდი ,კარგად იქნება . ძლიერია ხომ გითხარი ეს ხო ჩვენი ტებროლეა , რა გჭირს - ძლიერად მიიხუტა ქალი და თვითონას ანერვიულებული, თმაზე ეფერებოდა. გულში დანიელს ლანძღავდა და აგინებდა, არავინ იცოდა სად იყო, არც პასუხობდა ტელეფონს , არც ესემესებს, ბოლო რაც ნიკუშამ მიწერა , თებე ცუდად გახდა, იყო. ერთ საათზე მეტი იყო გასული ,ექიმი კიდევ არ ჩანდა, თათა ბოლთას სცემდა . ნიკუშა წინდა უკან დადიოდა და დანიელტან დაკავშირებას ცდილობდა, თუმცა ამაოდ . ცოტახანში ექიმი გამოჩნდა ,დაფეთებული ნიკუშა მივარდა ექიმს და მხრებში ჩააფრინდა -ექიმო, ექიმო როგორ არის თებე -თქვენ მეუღლე ხართ? -არა, მე სიძე ვარ -მე მისი დავარ ექიმო -დაწყნარდით ქალბატონო ,ბატონო ტქვენც დამშვიდდით, ტქვენი და კარგად არის , ძლიერი სისხლდენა ჰქონდა , ღმერტს მადლობა რომ მესამე ჯგუფის რეზუს დადებითი სისხლი გვქონდა კლინიკაში, ახლა ვუსხამთ - ბავშვი? - მწარეთ წარმოტქვა თათმ -ძალიან ვწუხვარ - ექიმის სიტყვებმა თათს ფეხებში ძალა გამოაცალა და იქვე ჩაიკეცა -ჩემო პატარავ -ამოიკნავლა გოგონამ და კედელს მიადო თავი -ბავშვის გადარჩენა ვერ მოხერხდა, თითქმის ერთი საათი იყო გოგონა უგონოდ,ბევრი სისხლი დაკარგა, ნაყოფი სუსტად ემაგრებოდა საშვილოსნოს . როგორც ჩანს სტერსში იმყოფებოდა. ანალიზებს გავუკეთებთ , გამოკვლევებს ჩავუტარებთ და სრულ ანამნეზს მერე გეტყვით. ახლა დაგტოვებთ. -ექიმო , მის ნახვას როდის შევძლებთ? - ისეთი ხმა ამოუშვა ნიკუშამ,საკუთარი თავის თავად გაიკვირვა -ახლა უგონოდ არის , სისხლს ვუსხამთ, როცა მოვა გონს აუცილებლად შეგიშვებთ - ეს თქვა და უხმოდ ჩამოშორდა წყვილს. დანიელი რას აკეთებდა? იწვა და ტატას თქმის არ იყოს უშფოტველად ეძინა. მძიმედ გაახილა თვალები და უცნობ გარემოს მოავლო თვალი.თავი საშინლად სტკიოდა, მძიმედ გადმოასრიალა ფეხები საწოლიდან და საკუტარი თავის გაუკვირდა.ვერ იგებდა რატომ იწვა საცვლისამარა ,უცხო სახლში, უცხო საწოლში. ბოლოს რაც ახსოვდა ტატას ზარი იყო, მასთან განწირული კიოდა და შეხვედრას სთხოვდა. თებეს დატოვება არ უნდოდა ,მაგრამ ამ ტატასთან ერთხელ და სამუდამოდ უნდა მოეგვარებინა სიტუაცია . ტატას კარზე მძიმედ დარეკა ზარი და პენუარში ჩაცმული გოგონა აესვეტა წინ. -დანუს მოხვედი -ტატა რა გინდა, გეკითხები რა შემე*ი - კარგი რა ეგრე რატო ლაპარაკობ? შენტან ლაპარაკი მინდოდა და იმიტომ დაგირეკე . მოდი რატო დგახარ გარეთ -იმედი მაქვს სისულელეების ლაპარაკს არ დაიწყებ,ცოლი მყავს,ქალი რომელიც მტელი ცხოვრებაა მიყვარს და ეს შენ კარგად იცი. ადრეც გითხარი რომ ჩემი გული თებეს ეკუთვნოდა -ვიცი ,ვიცი , მაგრამ მე არ გეცოდები? -გოგო რას ქვია მეცოდები , შენ ტავი ხო არ მიგირტყამს სადმე, მე შენთვის საბაბიც არ მომიცია რომ აესე გაგიჟებულიყავი -ვიცი,მაგრამ -რა მაგრამ ტატა? ჩემი ცოლი ორსულად არის ხვდები? შენ კიდე შენი შიზოფრენიებიტ მას აფორიაქებ. დაიმახსოვრე მე და შენ არასდროს არსებულა დ არც არასდროს იარსებებს! -კარგი ხო, დამშვიდდი, ყავა მაინც დალიე რა -არ მინდა -გთხოვ ,მართლა მინდა რომ ბოდიში მოგიხადო , მართლა არ მინდოდა ასე გამოსულიყო -დაასრულე? -კი უბრალოდ ყავა დავლიოთ , მშვიდად გეტყვი ჩემს სათქმელს და დავიშალოთ -კარგი,კარგი -გოგონა სიხარულით შევარდა სამზარეულოში და ორი ფინჯანით ხელში დაბრუნდა -აი შენი ყავა,დანუს -მადლობა - ისე სტკიოდა თავი მართლაც უნდოდა ყავის დალევა , ფინჯანი აიღო და ერთი დიდი ყლუპი მოსვა და გოგონას დაელოდა, როდის ეტყოდა თავის სათქმელს -დანუს, ხო იცი რომ პირველად რომ გაგიცანი მაშინვე შემიყვარდი -ტატა გთხოვ, არ ვაპირებ რომ . ვაპირებ .. მე .. მერე კი საწოლში საცვლის ამარა აღმოჩნდა, წამებში გააანალიზა სიტუაცია და საწოლიდან წამოფრინდა, იქვე მიყრილი ტანსაცმელი ამოიცვა და გიჟივით გავარდა საძინებლიდან -ტატა! - მისი ხმა როგორც ჭექა-ქუხილი ისე გაისმა -ჩემს ბასუნას გაუღიძია -რა ბასუნა გოგო! რა ჩამიყარე იმ ყავაში - თმაში სწვდა გოგონას და კედელზე მიანარცხა -რა და გამბედაობა ბასუ, მუხტი გჭირდებოდა და აი მუხტიც -რა მუხტი შენ მართლა შეშლილი ხარ გოგო -კაი რა არ მითხრა რომ არ გახსოვს როგორ მეალერსებოდი - ამ სიტყვების გაგონებაზე დანიელს ზიზღმა დაურა მთელს სხეულში -ხმა, არაფრის მოსმენა არ მინდა, ავადმყოფი ხარ გოგო! - მოშრდა და ტელეფონის ძებნა დაიწყო -ამას ხომ არ ეძებ ?- ტელეფონი ხელში აუთამაშა -მომეცი მე შენი.. - შეიკურთხა და ტელეფონი გამოგლიჯა -სხვათ შორის ვიღაც ნიკუშა რეკავდა გაუჩერებლად და ჰო შენს თებესაც ველაპარაკე, არ იდარდო დარწმუნებული ვარ დამშვდდა როცა ვუთხარი რომ მშვიდად გეძინა -რა გააკეთე ?- გუგები გაუფართოვდა ხიმშიაშვილს -ხო დარეკა, რომ ვუთხარი აქაა მეთქი არ დამიჯერა ხოდა ჩვენი სასიყვარულო ფოტო გავუგზავნე - ამაყად წარმოთქვა და სავარძელში ჩაეშვ . დანიელს ერთიანად აენთო თვალები და ტელეფონი გახსნა, ოცდაათი გამოტოვებული ზარი ნიკუშასგან, ერთი ესემესი ‘’ სირ* სად ტრა*ში ხარ, თებე ცუდად გახდა’ , ამაზე ტანში ერთიანად გააჟრჟოლა და მოწყვეტით დაეცა სავარძელზე -აბა რაო, გაგლანძღა ცოლუკამ ? - არ ჩერდებოდა ტატა -მე შენ გაჩენას განანებ, მას რომ რამე დაემართოს დაბადებას განანებ ტატა - დასჭექა და სახლიდან გავარდა. ნიკუშასთან რეკავდა მაგრამ , ამაოდ ბიჭი არ პასუხობდა. თათასთან რეკავდა მაგრამ ნომერი მიუწვდომელი იყო. ვერაფერზე ფიქრობდა და პირდაპირ სახლში წავიდა. ლიფტსაც არ დალოდებია ისე ავიდა მეათე სართულზე .კარი გიჟივით შეგლიჯა და თებეს ძახილს მოჰყვა, მაგრამ პასუხი არავინ გასცა. საძინებელში შევრდა და დანახულისგან კარებთან ჩაიკეცა, სისხლიანი ხალიჩა და ხალიჩაზე აგდებული თებეს ტელეფონი. ისტერიკულად მიიჭირა თავზე ხელები და როგორც არასდროს ისე იღრიალა, ტებეს სახელს გაჰყვიროდა, ტატას უკმეხი სიტყვებით მოიხსენიებდა.სანამ ტელეფონზე ნიკუშას სახელი არ დაეწერა @ -ნიკუშ სად ხართ?თებე როგორ არის? -თებე როგორ არის? ბიჭო შენ შიგ ხო არა გაქ ეეე, სად ტრა*ში ეგდე, გავხეთქე ტელეფონი,გოგო რამის ხელებში ჩაგვაკვდა და შენ სად ეგდე მეთქი დანიელ - ღრიალებდა ნიკუშა ტელეფონში -ნიკა! ნიკა ნუ მაგიჟებ სად ხართ მეთქი -სად და კლინიკაში შე ყლ*ო! - შეაკურთხა და გაუთიშა ტელეფონი, ორ წამში კლინიკის მისამართი მიიღო და უკან მოუხედავად გავარდა სახლიდან. გზაში საკუთარ თავს აგინებდა, უკმეხი სიტყვებით ამკობდა რომ საყვარელი ქალი ამ დონემდე მიიყვანა. ათ წუთში საავადმყოფოს მოსაცდელში იყო და ყვიროდა თებეა დადიანი რომელ პალატაშიაო. ექთნის პასუხზე პალატისკენ გაიქცა და იქ მისულს კედელტან ჩაკეცილი თათა და გიჟივით მოსიარულე ნიკუშა მოვდა თვალში -ნიკა,თათა თებე როგორ არის -ოჰ გვიკადრა ბიჭმა, სად ეგდე ,დანიელ სად იყავი , ჩემი და სე როგორ დატოვე ,მარტო რატო დატოვე . -წამოფრინდა თათა და დანიელს მაისურში ჩააფრინდა -თათა გთხოვ დამშვიდდი -რა დაამშვიდებს ბიჭო, რამის მოგვიკვდ გოგო და შენ სად იყავი, რა საქმე გქონდა ასეთი გეკითხები რო გაქრი დუნიიდან- ნიკუშამ ხელი ჩაავლო ძმაკაცს და კედელთან მიაკრო -ნიკო აგიხსნით რა, გთხოვთ მითხარით თებე როგორ არის , ვინმემ მითხარით ჩემიცოლი როგორ არის - ვედრება აღმოხდა ხიმშიაშვილს -გამარჯობა ,- ექიმმა მიიპყრო მათი ყურადღება- თებეა დადიანის ახლობლები ხო? -დიახ, მე მისი ქმარი ვარ -გასაგებია, ვწუხვარ თქვენი დანაკარგის გამო, მაგრამ ყველაფერი კარგად აქვს ტქვენს ცოლს, ცხოვრება კიდევ წინ არის -რა ? რა დანაკარგი ექიმო - გაშეშებული დანიელი სამოც წლამდე ქალს მიშტერებოდა და ცდილობდა მის სახეზე ამოეკიტხა პასუხები -ტქვენ არ იცით? -ექიმო ის ახლა მოვიდა , არ გვიტქვამს - ნიკუშამ ნაღვლიანად მიმართა ექიმს -გასაგებია. ბატონო .. -დანიელი, დანიელ ხიმშიაშვილი - მძიმედ წარმოთქვა საკუთარი სახელი და გვარი -ბატონო დანიელ ტქვენმა მეუღლემ ბევრი სისხლი დაკარგა, ნაყოფი ვერ შევუნარჩუნეთ,სისხლის გადასხმა დასრულდა ,უკვე პალატაში გვყავს და შეგიძლიატ მოინახულოტ. არ გადაღალოთ პაციენტი . გამძლეობას გისურვებთ -დანიელმა მხოლოდ სამი სიტყვა გაიგო, ნაყოფი ვერ შევუნარჩუნეთ’ და ადგილზე ჩაიკეცა, ისეთი ტკივილი იგრძნო სულში , როგორიც არასდროს განუცდია. ცხოვრებაში პირველად მისი თვალები ცრემლებით აივსო, სხეული აუცახცახდა , გონება გაეთიშა. სამი სიტყვა უტრიალებდა თავში , თვალები ძლიერად დახუჭა და მუშტები იატაკს ძლიერად დაარტყა თათა უყურებდა მთასავით კაცს, რომელიც ოთხად მოკეცილი იჯდა კედელთან და როგორც ქალიისე ქვითინებდა, სიძეს ადანაშაულებდა, რომ მისი და მარტო დატოვა, მაგრამ მისის ასე დანახვა გულს უფრო უკლავდა. მიახლოვდა მასთან ჩაიმუხლა და ხელები ძლიერად შემოხვია -ვწუხვარ დანი, ძალიან ვწუხვარ - ბიჭმა აკანკალებული ხელები შემოხვია გოგონას და მის მხარზე ჩამოდო შუბლი -დანიელ ადექი , გონს მოვიდა უნდა ელაპარაკო , შენს გარდ ავერავინ ეტყვის , ვერავინ დაამშვიდებს -არა ნიკო , მას ჩემთან ლაპარაკი კი არა ჩემი დანახვაც არ მოუნდება -დანიელ ნუ სულელობ ადექი - თათამ სამჯერ მასზე დიდ კაცს მკლავში ჩაავლო ხელი და წამოაყენა- ახლა შენს მეტი არავინ სჭირდება ჩემს დას -ხიმშო! წამო - მკლავი გაუყარა ძმაკაცს და პალატის კარტან მიიყვანა. აკანკალებული ხელით გაღო კარი და შიგნით შევიდა. დაინახა ფერდაკარგულო ცოლი, რომელიც გაუნძრევლად იშტერებოდა ჭერზე ერთ წერტილს, ვერც უახლოვდებოდა, ვერც ხმას იღებდა, მხოლოდ ცრემლები, მარილიანი სითხე უსველებდა სახეს. გახევებული იდგა მთასავით კაცი და ძალაგამოცლილ ცოლს მზერას ვერ უსწორებდა -თებე - ხრინწიანი ხმა გაისმა პალატაში, გოგონამ ნელა გადმოატრიალა თავი და ჩასისხლიანებული თვალებით შეხედა კარში მდგარ მამაკაცს თავი 8 -დავკარგეთ ხომ ასეა ? ჩვენი შილი აღარ არის. - ეს თქვა და ცრემლებით გაევსო დასიებისგან დაპატარავებული თვალები -ჩემო პატარავ - აცრემლებული მამაკაცი მივიდა და მისი ძალაგამოცლილი ხელი თავისაში მოიქცია -ჩვენი შვილი დანო - ტირილს უმატა გოგონამ და ძლიერად მოუჭირა ხელი საწოლზე მჯდარ ქმარს -ვიცი ჩემო სულის ნაწილო,ვიცი - თმაზე ფრთხილად გადაუსვა ხელი და გაყინულ შუბლზე ტუჩები მიაკრო . -ახლა როგორ მოვიქცე დანო, ახლა როგორ განვაგრძო -პატარავ, დაწყნარდი კარგი ,მე შენთან ვარ ჩვენ ყველაფერს შევძლებთ გესმის, ეს დასასრული არ არის და არც იქნება - მოქვითინე ცოლს ამშვიდებდა და გულზე ძლიერად იხუტებდა.მის შიგნით კი ყველაფერი ტრილებდა, საკუთარი თავი ეზიზღებოდა , თავს იდანაშაულებდა, მისი უაზრობები რომ არა დღეს თებეც და მათი პატარაც კარგად იქნებოდნენ. სამი დღე გაატარა თებემ საავადმყოფოში, ანტიბიოტიკების ქვეშ. ექიმმა ვიტამინები დაუნიშნა და ექვსი თვის განმავლობაში ხელახალ ორსულობაზე ფიქრიც კი აუკრძალა, მაგრამ თებეს დანიელის და ტატას ფოტო არ ამოსდიოდა თვალებიდან და ორსულობა კი არა საყვარელ მამაკაცთან ახლოს ყოფნაც კი გულს ცუდად უხდიდა. დანიელი სამსახურში დადიოდა, თებე თითქმის ორი კვირა არ გადიოდა სახლიდან,მერე უფროსთან დარეკა და ისევ განაგრძო სამსაურში სიარული. ცდილობდა იმ დღეზე არ ეფიქრა ,მაგრამ კოშმარები არ ასვენებდა, სულ მთლიანად ოფლიანს და გაყინულს ეღვიძებოდა, მერე კი უჭირდა ძილის გაგრძელება. ცდილობდა დანიელთან ახლოს ყოფილიყო ,მაგრამ მაინც დისტანციას იჭერდა.მის შეხებაზე ტაატას გამოგზავნილი ფოტო ასენდებოდა და საშინელი შეგრძნება არ ასვენებდა.დანიელი ხვდებოდა ,რომ დააშავა , ხვდებოდა რომ საყვარელი ქალი თავს არიდებდა, ერთ საწოლში ეძინათ ,თუმცა თებეს ათასი მიზეზი ჰქონდა რომ დანიელი არ შეხებოდა, განა არ უნდოდა საყვარელი კაცის სითბო ეგრძნო, უბრალოდ არ შეეძლო .თითქმის სამი თვე იყო გასული, თებეს იმ საშინელმა დღემ თითქმის გადაუარა, მაგრამ მაინც არ ასვენებდა მოგონებები. ჩვეულ ხასიათს და ჩვეულ რეჟიმს დაუბრუნდა. დანიელი გრძნობდა რომ მთლად ძველი თებე არ იყო ,მაგრამ მაინც ბედნიერდებოდა მისი ღიმილიანი სახით. დილით ადრე გადიოდა სახლიდან, ცოლს თბილად კოცნიდა, საღამოს კი გვიან მოდიოდა, ძირითადად თებეს ეძინა , ან იმძინარებდა თავს ,რომ დანიელთან ის დღე არ გაეხსენებინა. დილით ტელეფონის ზარმა გამოაღვიძა დანიელი, ცოლის წელზე შემოხვეული ხელი ფრთხილად აიღო და ტუმბოზე დადებულ ტელეფონს დასწვდა, უცხო ნომერი იყო, ნელა გადმოვიდა საწოლიდან და მისაღებშ გავიდა -გისმენთ -რა ოფიციალური ხარ დანუსა -ტატა,როგორ გაბედე და დამირეკე -კაი რა, ხო იცი რომ მენატრებოდი ,უბრალოდ გაცადე რა გლოვის პროცესია რომ გქონდა და მერე დაგირეკე -გოგო შენ ნორმალური ხარ, შენს გამო მე და თებემ შვილი დავკარგეთ, რა ქალიკი არა რა ადამიანი ხარ საერთოდ - აი მაგაზე არ იდარდო, ერთი დაკარგე მაგრამ მეორე გეყოლება -რა?რა მეორე , რას ხლართავ ტატა -არაფერს დანუს , გილოცავ მამა გახდები, მალე პატარა გვეყოლება -ტატა, ნუ ცდილობ შემშალო, საკმარისია ეს ტყუილები და ფარსი -რა ტყუილები სიყვარულო,თუ გინდა კაფეში შევხვდეთ დღეს და ყველაფერს დაწვრილებით მოგიყვები -არსად შეხვედრას არ ვაპირებ -კაი მაშინ მე მოვალ თქვენთან -რას მოხვალ ადამიანო , უარესად ნუ გამაღიზიანებ, დავივიწყებ რომ ქალი ხარ -აირჩიე ან მოხვალ , ან მე მოვალ -1 საათში კაფეში შევხვდეთ, არც კი გაიფიქრო რაიმის დახლართვა,ინანებ! - გაღიზიანებულმა გაუთიშა და სავარძელში მოწყვეტით ჩაეშვა, მის სიტყვებზე ფიქრი არ ასვენებდა, მაშინ მართლა რომ მომხდარიყო მათ შორის რამე და ის თუ მართლა ორსულად არის თებე ამას არასდროს აპატიებდა,ისეც ცივად ექცეოდა და ამის მერე ზედაც კი არ შეხედავდა . ფრთხილად შევიდა საძინებელში სპორტულ ფორმაში გამოეწყო, ის იყო რომ ოთახიდან უნდა გასულიყო,თებეს ხმა მოესმა -დანო საით?- ღრმად ჩაისუნთქა და შებრუნდა ცოლისკენ -სარბენად მივდივარ ციყვო, მალე მოვალ.რამე ხომ არ გინდა? -არაფერი , ჩავიცვამ მეც და გავალ სამსახურში -კარგი ჩემო პატარავ, დროებით - ცოლს შუბლზე ეამბორა და სახლიდან გავიდა. 15 წუთში კაფეში იყო, დაინახა მაგიდასთან მჯდომი ქერა ქალი, რომელიც მის დანახვაზე ღიმილ აკრული წამოდგა -დანუს. - ახლა შეამჩნია დანიელმა ,ქალის მოტკეცილ კაბაში წინ წამოწეული მუცელი და ადგილზე გაშეშდა - ლამაზი ვარ ხომ ?აი პატარავ გაიცანი ესეც შენი მამიკო - გოგონა მუცელზე ისვამდა ხელს და ჩუმად ბუტბუტებდა.დანიელი მძიმედ ჩამოჯდა სკამზე და გოგონას გაურკვეველი მზერა მიანათა -ტატა რას ხლართავ! -სერიოზულად ? რა ხლართვა დანუს, ორსულად ვარ ,მუცლით შენს შვილს ვატარებ, მორჩა . -რა ჩემს შვილს ტატა -შენ ხომ არ გავიწყდება ჩვენი ვნებიანი დილა ? -გაჩუმდი,გთხოვ გაჩუმდი, გული მერევა როცა გიყურებ რა ვნებაზე მელაპარაკები?! -არ ვიცი შენ რა გჭირს და რა არა,მაგრამ ფაქტია ,შენს შვილს ვატარებ მუცლით და ამას ვერაფერი შეცვლის. ასე რომ გადაწყვიტე როგორ ეტყვი შენს ცოლს ამ ყველაფერს, რადგან მე არ ვაპირებ ჩემი შვილი უმამოდ გავზარდო! -შენ მემგონი ვერ გაიგე - ფეხზე წამოდგა დანიელი და გოგონას გაბრაზებული დააშტერდაა -მე უკვე გითხარი,ოთახიც გამიმზადეთ ცოლ-ქმარმა,ცალკე ცხოვრებას არ ვაპირებ -შენ გოგო ფსიქოპატი ხო არ ხარ,რა ოთახზე მელაპარაკები - ხმას აუწია მამაკაცმა და ქალს წინ აესვეტა -მე ჩემი სათქმელი გიტხარი.საღამოს მელოდეთ - მხარი გაკრა და კაფიდან გავიდა.დანიელი გახევებული იდგა,ჯერ ისიც ვერ მოენელებინა შვილი რომ დაკარგადა ახლა ეს დაემატა, ამას თებეას როგორ ეტყოდა ,ან თუ ეტყოდა რა რეაქცია ექნებოდა. საფეთქლებზე ძლიერად მიიჭირა თითები,თითქოს ეს ყველაფერს მოაგვარებდა. მძიმე ნაბიჯებით წავიდა სახლისკენ. თებეამ ვეღარ დაიძინა ,დანიელის წასვლისთანავე საწოლიდან ადგა,ოთახიც მოაწესრიგა.საუზმე გააამზადა , ფეხების მოუსვენარი ბაკუნით ელოდებოდა ქმარს,იცოდა რომ ასე ადრიანად ამხოლოდ სავარჯიშოდ არ წავიდოდა, გულს რაღაც უღღრნიდა ,თითქოს გრძნობდა რომ რარაც ისე არრ იყო.ამასობაში დანიელიც დაბრუნდა სახლში. სახეწაშლილი შევიდა მისაღებში,თებეს იქნ ნახვას არ ელოდა და გაკვირვება ვერ დამალა -არ გძინავს? -ვერ დავიძინე , მალე დაბრუნდი -ხო რაღაც ვერ ვარ და აღარ ვირბინე -აჰა გასაგებია. -რა გჭირს - დივანზე ჩამოჯდა და ცოლს რაც შეიძლება მშვიდად შეხედა -მე რა მჭირს თუ შენ რა გჭირს?- ამ კითხვასარ ელოდა დანიელი -რას გულისხმობ -შუბლზე მაწერია რომ შტერი ვარ თუ რა ხდება? საკუთარ თავზე კარგად გიცნობ,ვხვდები რომ რაღაცას მიმალავ ან ვერ მეუბნები და ეს შენი დილის ვარჯიშიც რომ ზუსტად ვიცი სულაც არ იყო უმიზეზო, კარგად ვხვდები.ამიტომ გისმენ -პატარავ მისმინე -მიკიბვ-მოკიბვის გარეშე დანო! -ღმერთო რა დავაშავე- ამოიგმინა მამკაცმა და საზურგეს თავიტ მიეყრდნო -დანო!- გოგონას ხმა გაუმკაცრდა -ტატა ორსულად არის -პაუზის მერე წარმოთქვა- ჩემგან - ღრმად ამოისუნთქა და საყვარელი ქალის გაკვირვებულ მზერას გაუსწორდა - მაპატიე ციყვო გოგონა გახევებული იდგა და სიტყვების გააზრებას ცდილობდა, არ ეგონა რომ აქამდე იყო ყველაფერი მისული,გაბრაზება უნდოდა მაგრამ ვერ ბრაზდებოდა იცოდა რომ დანიელის დანაშაული არ იყო, ის გოგო სრული არანორმალურია და ათას სისულელეს გააკეთებდა დამიელის ხელში ჩასაგდებად. -პაატარავ რამე მითხარი - ხელი ხელში მიქცია და ფერდაკარგულ ქალს ქემოდან ახედა. თებემ ხელი გაუშვა და მის წინ უემოციოდ დადგა -დანო, არ ვიცი რა უნდა გითხრა.,მაგრამ ისტერიკებს არ მოგიწყობ,ვხვდები რა სიყუაციაშიც ხარ,ვიცი რომ დამნაშავე არ ხარ ,ისიც ვიცი რომ ამასთან შეგუებას ვერ შევძლებ,მაგრამ შენთვის ზურგის შექცევა არ შემიძლია.როგორც გადაწყვეტ ისე მოიქეციყველანაირად ვეცდები მხარი აგიბა -ციყვო,შენ საუკეთესო ხარ რაც ცხოვრებაში მქონია,ვერ წარმოიდგენ როგორ ვწუხვარ რომ ასეთ მდგომარეობაში ჩაგაგდე -გთხოვ არ გინდა - გოგონა ჩაიმუხლა მის წინდა და ბიჭს თვალებში ჩააცქერდა- მიყვარხარ და ეს არის მტავარი,არ გეტყვი რომ ჩვენი ურთიერთობა ძველებური იქნება მაგრამ,შენს მიტოვებას არ ვაპირებ -მიყვარხარ- გოგონა გულზე მიიხუტა , თითქმის მთელი დღე ასე იყვნენ,არცერთი იღებდა ხმას.ჩუმად იყვნენ და ეხუტებოდნენ ერთმანეთს,სანამ კარზე ზარის ხმა არ გაისმა. -ვინმეს ელოდები? - იკითხა გოოგონამ -არავის -კაი გავაღებ- თებეა წამოდგა და კართან მივიდა .კაკუნი არ წყდებოდა -ღმერთო მოვდივარ - მობეზრებულად ჩაილაპარაკა დასახელურს დაწვდა -აი მეც მოვედი გვრიტებო. აბა ჩემი ოთახი გაამზადეთ? თავი 10 -აი მეც მოვედი გვრიტებო. აბა ჩემი ოთახი გაამზადეთ? - სახეგაბადრულმა შეაბიჯა სახლში, თეებეს მხარი გაკრა და ბარგი კედელზე მიაყუდა -ტატა აქ ეას აკეტებ?- რაც შეიძლება წყნარად ჰკითხა გოგონამ -ჩემი შვილის მამის სახლში მოვედი რა პრობლემაა? -შენ საერთოდ ნამუსი გაქვს? -ოჰ კაი ერთი რა, მე და შენი ქმრის შვილს გვშია და გვაჭამე რამე - თებეას ზურგი აქცია და მისაღებში შევიდა -ტატა?!- ფეხზე წამოვარდა დანიელი -გამარჯობა დანუს , აი მეც მოვედი როგორც შეგპირდი - გვერდით მიუსკუპდა -რა მოხვედი გოგო შენ ავადმყოფი ხო არ ხარ, არ გყოფნის სინდისი? -ნამუსიც კაი საქონელიაო - თებემ მკაცრი სახიტ თქვა და იქვე მდგომ სკამზე ჩამოჯდა -ოჰ შენს ცოლუკას უთხარი ჩვენს პატარაზე? რა მშვიდი სახე აქვს - გადაიხარხარა ტატამ და თებეას უემოციო გამომეტყველების დაკვირვება დაიწყო -ახლავე ადექი და წადი, სისულელე არ გამაკეთბინო ტატა, წადი -არაფერიც!ჩემი შვილი მამისგან შორს არ გაიზრდება -ჯერ დაიბადოს და გაზრდაზე მერე ჩემო ტატა - თებეას ტავისი ნაგავი ხასიათი ჩაერთო -კაი? მართლა? შენ იმის იმედი ხო არ გაქვს რომ მეც შენსავით მომეშლება მუცელი? -არა საყვარელო, ერთადერთი ბო*ი შენ ხარ დანიელის გარშემო და სხვამ ვინ უნდა ჩაუყაროს სასმელში რამე - თვითონაც ვერ მიხვდა საიდან მოვიდა მასში ასეთი სიბრაზე და ზიზღი -ასე რომ ,არ იდარდო შენ არ მოგეშლება მუცელი - გაუღიმა და ჭიქაში წვენი დაისხა -ტაატა საკმარისი ვისმინე, ნუ მაიძულებ რამე დაგიშავო -დანო! შეეშვი, ოთახი თავისუფალი გვაქვს სტუმრებისთვის ასე რომ შეგიძლია თამამად მოეწყო -თებეა !- გაოცებულმა შეხედა ცოლს -ამააზე ცალკე ვილაპარაკოტ ცვენს საძინებელში დანო. ახლა კი ჩვენს სტუმარს ოთახს ვანახებ - ნიშნისმოგებიტ ჩაილაპარაკა და ხელიტ ანიშნა ტატას - ეჰ ჩემო თებეა, სხვა სიტუაციაში ალბათ მაგრად ვიდაქალებში შენტან - არხეინად ჩაილაპარაკა და ოთახისკენ წავიდა -ეჭვიც არ მეპარება ტატაშკა! - ირონიულად გახედა და გოგონას უკან მიჰყვა . -ღმერთო რა დავაშავე - მძმედ ჩაილაპარაკა დანიელმა და საძინებლისკენ დაიძრა. -მშვენიერი ოთახია, ნათელი და ფანჯრებით მე რომ მიყვარს - ისეთი ემოციებით თქვა თითქოს სახლს ყიდულობდა და თებეა მისი მაკლერი გახლდათ -რა თქმა უნდა , დანიელის დიზაინით არის მთელი სახლი მოწყობილი ჩემო ტატაშკა. ჩემი მეუღლე მრავალმხრივ ნიჭიერია - თითქოს ზიზღით მაგრამ ამაყად განუცხადა მის წინ მდგომ ქალს და ნაძალადევი ღიმილი აჩუქა -რა საყვარელი ხარ -არ გამაცინო - გადაიხარხარა თებემ და ოთახიდან გავიდა . ღრმად ჩაისუნთქა დასაძინებელში შევიდა . დანიელი ზურგზე იწვა და ,ხელები თავქვეშ ამოედო და ჭერზე ერთ წერტილს მიშტერებოდა . -ამას რატომ აკეთებ ? - ჭერისთვის არ მოუცილებია ტვალი და საძინებელში შესულ ცოლს კითხვა დაუსვა -რას? -მეღადავები ? - გაბრაზება ვერ დამალა და საწოლიდან წამოვარდა- გოგო შენ რის გაკეთებას ცდილობ, წეღან როგორ ვსაუბრობდით და ახლა როგორ იქცევი , თებე -დაწყნარდი თუ შეიძლება ! როგორც გითხარი ის შენს შვილს ატარებს მუცლით, აი რაც ყველაზე მტავარია ,ის არის ფსიქიურად ავადმყოფი ქალი , რაც არ უნდა იყო ცოცხალ არსებას ატარებს მუცლით, შენს შვილს! და არ მოვისურვებ მას რამე დაუშავოს, ზუსტად ვიცი რომ გამკეთებელია, ათას სისულელეს იზამს რომ ჩვენს შორის შუღლი ჩამოაგდოს და -უკვე ჩამოაგდო თებე , უკვე ჩამოაგდო. შენი ეს დამოკიდებულება, შენი უეცარი ცვლილება , არც კი ვიცი . მე მივდივარ - კარადიდან ტანსაცმელი გამოიღო და ჩაცმა დაიწყო -და სად მიდიხარ? - შორს თებე ,შორს! მინდა რომ ეს სიტუაცია გადავხარშო, თავი სერიალში მგონია, ცოლი მყავს, და გამოჩნდა ადამიანი რომელიც ჩემი ყლ* საქციელების გამო ორსულად არის, და ჰოი საოცრებავ ჩემთან და ჩემს ცოლთან ერთად აპირებს ცხოვრებას და ყველაზე სასაცილო რა არის ისი? ჩემი ცოლი ამაზე თავლს ხუჭავს და ისე იქცევა თითქოს არაფერი მომხდარა , ვერ გავიგე შენი თებე, ვერ გავიგე . აღარ მინდა აქ გაჩერება , დღეს სახლში არ მოვალ, და გთხოვ არცერთმა დამირეკოთ! - მკაცრად განაცხადა და ფეხსაცმლის ჩაცმა დაიწყო . თებე მის სიტყვებზე ისტერიულად გაბრაზდა, სახეზე ფერი დაკარგა -ახლა მე ვარ დამნაშავე არა? მასთან მე არ ვწოლილვარ დანილე! მე არა! - უყვირა ქმარს და სახე მთლიანად აუწითლდა, ყელი დაეძარღვა -შენი აზრით მე მინდოდა ?!- კედელზე მიანარცხა ცოლი და მკლავში ჯლიერად ჩაეჭიდა- მე მინდოდა მასტან დაწოლა? თებე! სად წავიდა შენი თანაგრძნობის უნარი? წეღანდელი თებე სად წავიდა! - არსად წასულა! უბრალოდ დაიღალა, რამდენჯერაც თანაგრძნობას ვცდილობ , იმდენჯერ ლაფი მესხმება თავზე , კმარა! არ ვიცი თქვენს შვილს როგორ მოუვლით , ან ტატასთან რა დამოკიდებულება გექნება , მაგრამ ის ბავშვი შენს სირ*ბა საქციელებში და დედამისის ფსიქოზში არაა დამნაშავე! ასე რომ დაოკდი და ხელი გამიშვი მტკივა - ძლიერად დაქაჩა და ხელი გაითავისუფლა, გამოცვლილი ტანსაცმელი სათითაოდ აკრიფა და ოთახიდან გავიდა . დანიელი გაშეშებული იდგა და აზრზე ვერ მოდიოდა, საკუთარ თავს ადანაშაულებდა, თებემ იცოდა რომ ეს ასე იყო თუმცა მისი რადიკალური ცვლილება დანიელს ძალიან აბნევდა, თებეს დაკარგვა სიკვდილზე მეტად აშინებდა, არ იცოდა როგორ მოქცეულიყო,მაგრამ ის ნამდვილად იცოდა ,რომ აქაურობას უნდა გასცლოდა, მათგან შორს უნდა წასულიყო ,რომ დაფიქრება შესძლებოდა. მანქანის გასაღებს ხელი დაავლო და ოტახიდან გავიდა. თებე სამზარეულოს სკამზე იჯდა და ტელეფნში რაღაცას ჩაშტერებოდა, ფიქრებით კი სულ სხვაგან იყო -დანუს სადმე მიდიხარ საყვარელო? - ტატა გამოეხმაურა ოთახიდან გამოსულ დანილეს.ამაზე თებეს ჩაეცინა და დანიელს გახედა -შენი ფსიქოზისგან შორს. არ შემიძლია აქ გაჩერება, აშკარად სისხლი დაიღვრება. წავედი დღეს არ მოვალ , ნურც დამირეკავთ!- გაბრაზებულმა გაიხურა კარი . პირველად ხდებოდა რომ სახლიდან ისე წავიდა თებეს თბილი ტუჩები არ დაუტოვა ლოყაზე, რაღაცნაირად სიცარიელე იგრძნო გოგონამ და ღრმად ამოისუნთქა -რას იზამ ჩემო თებე, ქალები ვართ რაც ვართ. ვაგიჟებთ კაცებს -ნუთუ? -ხო აბა,რომ არ გამეგიჟებინა ჩვენი ბატონი ახლა ეს აქ კი არ იქნებოდ ა- გადაიხარხარა და მუცელზე ხელი დაისვა. თებე ამან ისე გააცოფა როგორც არასდროს , ფეხზე მძიმედ წამოდგა და ტატას ზურგიდან მიუახლოვდა -ხომ გაგაფრთხილე ჩემი ქმრისგან თავი შორს დაგეჭირა? გითხარი ჩემს სახლში ფეხი არარ შემოდგა მეთქი. შენ კი რა გააკეთე ? არ მომისმინე , გითხარი განანებ შენს თითოეულ ნაბიჯს მეთქი, შენ ყურშიც კი არ შეუშვი? ახლა რა გიქნა?მეთორმეტედან გისროლო თუ შენი ტანჯვით მივიღო სიამოვნება - მის ყურთან ჩურჩულებდა , ტატას გული შიშისგან სწრაფად აუძგერდა მაგრამ წონასწორობა შეინარჩუნდა და პირდაპირ თვალებში შეხედა მასზე ერთი თავით მაღალ ქალს -თუ დაგავიწყდა გეტყვი რომ შენი ქმრისგან ვარ ორსულად და ხელსაც ვერ მახლებ, დანიელი ამას არ გაპატიებს - კაი რა - გადაიხარხარა თებემ და გოგონას თვალი თვალშ გაუყარა- მადლობასაც კი მეტყვის ტატაშკა -გიჩივლებ! -ამას ახლა იზამ თუ ცოტა მერე? - ტელეფონზე 112 აკრიფა და ტატას გაუწოდა -კიდე მე მეძახი გიჟს , შეშლილი ხარ - ხმის კანკალით წარმოთქვა და ტებესგან ორი ნაბიჯით უკან დაიხია -საით ფისუნავ, ხომ არ გეშინოდა ჩემი ?ახლა სად გარბიხარ -მე ოტახში უნდა შევიდე, მე და დანუსას პატარას გვეძინება -დანუსას პატარა - გაიმეორა ტატას სიტყვები და გულიანად გაიცინა - თებე არ მომეკარო ვიყვირებ! -არ გამაცინო, მიდი იყვირე , პროსტა მიზეზს ვერ ვხვდები - ცინიკურად აიჩეჩა მხრები და ტატასკენ ნელი ნაბიჯით დაიძრა, გოგონა უკან იხევდა , მაგრამ კედელმა შეუშალა ხელი -არ შემეხო , გაფრთხილებ -მემგონი პირველი გაფრთხილება ჩემგან იყო , შენს მიმართ. თუ არ ვცდები - ინტერესით შეხედა კედელთან ატუზულ ტატას -ვიყვირებ -კარგი რადგან ასე გინდა - ყელში წვდა გოგონას და კედელზე ძლიერად მიაკრო - შეგიძლია იყვირო პატარა ბოზ* - უფრო ძლიერად უჭერდა ხელს, გოგონას ფეხები თითქმის ასცილდა იატაკს, სუნთქვა უჭირდა, სახეზე ერთიანად წითელი ფერი მოედო, უცნაურ ხმებს უშვებდა პირიდან ,თუმცა სიტყვები გაურკვეველი იყო. თებეს კი უფროდა უფრო უჭირდა კონტროლი, მამამისის ტყუილს არ ეუბნებოდა მისი მრისხანების მქონე ადამიანისთვის კრივი საშინელი არჩევანი იყო, მასში უფრო დიდ ბრაზს არვიძებდა, ეს ასეც იყო იქამდე არ გაუშვა ხელი სანამ გოგონას თვალების დახუჭვა არ დაეწყო- აბა რაო კიდევ გაქვს რაიმე სათქმელი ? - ხელი გაუშვა და ტატა კედელთან ჩაიკეცა, ცრემლები გადმოსცვივდა ტვალებიდან რასაც ძლიერი ხველა ემაებოდა, თებე კი დაჰყურებდა აწ უმწეო მდგომარეობაში მყოფ ქალს და ვერ იაზრებდა დანიელმა როგორ დაუშვა , რომ ამ ქალს ასე გაეცურებინა -გთხოვ შემეშვი - ვედრებისთვალებით და ხრინწიანი ხმით ამოილაპარაკა და მის წინ მდგომ ქალს ახედა -არც კი მესმის, მემგონი სმენასთან პრობლემები მაქვს - თებემ ჩაილაპარაკა და ის იყო უნდა დახრილიყო , ტატამ გიჟივით რომ გაიწია უკან და კედელს აეკრო -გთხოვ არ შემეხო, არაფერი დამიშავო. დანიელის შვილის ხათრით - ისე რწარმოთქვა თითქოს იცოდა რომ ტებე მართლაც დიდ მნიშვნელობას ანიჭებდა ამ ბავშვს, და მისით მანიპულირება შეეძლო - შენც ხომ იყავი ორსულად, ხომ იცი როგორი მტკივნეულია - ჭრილობაზე მარილი დააყარა და ქალს გახედა -საყვარლად ცდილობ ჩემი მდგომარეობით მანიპულირებას . ადექი! -გთხოვ თებე -ოე! ადექი მეთქი და ოთახში შედი! იქიდან გამოსული არ გნახოს ჩემმა თვალებმა! გაფრთხილებ! -კარგი, კარგი. ოღონდ არ შემეხო - უცბად წამოდგა და ოტახშ შევარდა . საწოლზე დაეცა და ყელზე ხელებმიბჯენილი აქვითინდა. გაცოფებული თებე სავარძელში ჩაეშვა დ ა ნინიასთან გადარეკა, ვინმესტან უნდა ელაპრაკა რომ ჭკუიდან არ გადასულიყო. საათობით საუბრობდნენ ,მერე გაუთიშა, ვახშამი მოამზადა ლანგარზე მოათავსა და ტატს შეუტა, ისე მოექცა როგორც ძაღლს -ჭამე ! ქვითინი შეწყვიტე , ვღიზიანდები და შენთვის ეს სულაც არა რის კარგი! -მკაცრად განუცხადა და ტუმბოზე ლანგარი დადო -კარგი შევჭამ -ნახევარ საათში შემოვალ, ყველაფერი ნაჭამი გქონდეს -ხაჭო არ მიყვარს - საწყლად ახედა მკაცრი გამომეტყველებით მომზირალ თებეს - არ მიკითხავს რა გიყვარს! ბავშვს ვიტამინები სჭირდება -გითხარი არ შევჭამ მეთქი - დაუყვირა და საწოლზე წამოჯდა -შენ ვინ მოგცა ჩემტან ხმის აწევის უფლება - ყვებზე სწვდა და ძლიერად მოუჭირა ხელი - შეჭამ და ამას მეორედ აღარ გაგიმეორებ გასაგებია? გასაგებია მეთქი?- მისმა ხმამ ოთახის კედლები შემოიარა და ტატას ყურებში მჭახედ გაისმა -კი,კი . შევჭამ. გამიშვი. -ოცდახუთი წუთი დაგრჩა! - ხელი გაუშვა და ოთახიდან გავიდა. არასდროს მოქცევია ვირაცას ასე საშინლად ,მაგრამ მისი მრისხხანება ლმობიერებასთან შედარებით ზედმეტად დიდი იყო. მთელმა ღამემ თეთრად ჩაიარა, თვალი არ მოუხუჭავს , დანიელის გარეშე ძილი ძალიან რთული იყო მისთვის. ათასი ფიქრი უტრიალებდა გონებაში ნამდვილად არ უნდოდა რომ დნიელისთვის გული ეტკინა თუმცა , იმასაც ვერ იზამდა რომ გულხელდაკრეფილი მჯდარი ხო და ამ მარაზმისთვის ეყურებინა. ფიქრებში დაათენდა , ექვსი საათი იქნებოდა წყალი გადაივლო, სპორტული შარვალი და ტოპი ჩაიცვა, საკუთარ თავს სარკეში თვალი შეავლო, წონა აშკარად მოაკლდა, ვარჯიშმა მისი წინამხრის კუნთები და მუცლის პრესები დააბრუნა, თითქოს იგივე თებე იყო ვინც დანიელის ჩამოსვლამდე მაგრამ ახლა უფრო დარდიანი .თავი გაიქნია ფიქრების გასაფანტად და სამზარეულოში გავიდა , წვენი დაისხა და კამზე ჩამოჯდა. -დილამშვიდობის - ხმადაბლა ჩაილაპარაკა ტატამ და სამზარეულოსთან აესვეტა დასჯილი ბავშვივით -გაგიმარჯოს - ცივად მიუგო და მის ყელზე არსებულ სილურჯეებს დააკვირდა , ცოტა არ იყოს გაბრაზდა საკუთარ თავზე ამ დონემდე რომ დაეცა მაგრამ არ შეიმჩნია- ასე აპირებ სიარულს ? -ასე როგორ? -კაი გეხვეწები შენი სპექტაკლის ნერვები არ მაქვს , თუ გგონია რომ დანილთან მაგ ჩალურჯებული ყელით ზვანიებს აიმაღლებ , შემცდარხარ. ეგ დასაწყისია პატარა ქალბატონო ! - მკაცრად განუცხადა და საძინებელშ შევიდა , ტელეფონს დახედა, არცერთი ზარიდა ესემესი დანიელისგან. სიბრაზემ და წყენამ ერთიანად შეიპყრო. ტელეფონი საწოლზე მიაგდო და ოთახიდან გავიდა , სამსახურში წასვლამდე კიდევ რამდენიმე საათი იყო დარჩენილი. ლეპტოპი აიღო და ფილმის ყურება დაიწყო . მალე კარზე ხმა გაისმა და სახლში უემოციო სახით შემოვიდა დანიელი -დილამშვიდობის - გაგიმარჯოს - თვალი აარიდა საყვარელ მამაკაცს და ლეპტოპს ჩააჩერდა -საჭმელი გვაქვს? -მაცივარშია ყველაფერი, პური უჯრაში - თავაუღებლად უთხრა და ფილმის ყურება განაგრძო -შეგიძლია გამიმზადო სანამ შხაპს მივიღებ- ისე ჰკითხა თითქოს ეგონა რომ უარს ეტყოდა. თებე წამოდგა ,სამზარეულოს მაგიდაზე მიყრდნობილ მამაკაცს გვერდით უემოციოდ ჩაუარა,მაგრამ დანიელმა მალევე ჩასჭიდა მკლავი და სხეულზე აიკრო -ვერ ვიტან როცა ცივად მექცევი -სამწუხაროა -ნერვებს მიშლი ჩემო ქალბატონო -ტიპიური მე -მომენატრე -სასიამოვნოა შენგან ამის მოსმენა - ყველაფერზე უემოციოდ პასუხობდა და თვალებს არ აშორებდა თმა აჩეჩილ, ამღვრეული უღრანი ტყის ფერი თვალებით მომზირალ ქმარს . დანიელს პასუხი არ დაუბრუნებია ხელები შემოჰხვია და ცხვირი მის კისერში ჩარგო. თებეს ამაზე ერთიანად გააჟრჟოლა, ერთ წამს თითქოს წონასწორობას დაკარგაო მაგრამ , თავი შეიმაგრა. დანიელმა საყვარელი ქალის სურნელი ღრმად შეისუნთქა და ხხელი გაუშვა -შხაპს მივიღებ და მოვალ - საუზმეს გაგიმზადებ - დანიელი აბაზანაში შევიდა, თებემ საუზმე მოუმზადა და იქვე სკამზე ჩამოჯდა. ათ წუთში დანიელიც გამოჩნდა, ისე იზიდავდა ეს მამაკაცი, ჩაწიტლებული მუქი მწვანე თვალები, დაბალი წვერი, შუბლზე ჩამოყრილი სველი თმა , წინ წამოწეული ვარდისფერი ტუჩებითა და გამოკვეთილი სახის ნაკვთებით. მის წარმოდგენაზე ცხელი ტალღა უვლიდა ქალბატონს მთელს სხეულში, გული თითქოს ამოხტომას ლამობდა თუმცა მისი ხასიათი და ტვინი საპირისპიროს ამტკიცებდა. დანიელი მაგიდას მიუჯდა, ამასობაში ტატაც საწყალი სახით გამოვიდა ოთახიდან, დანიელმა ის რომ დაინახა თითქოს ლუკმა ყელშ გაეჩხირა.ეგონა რომ კოშმარი იყო, მისი არსებობა თითქოს აღარც ახსოვდა . -დილამშვიდობის -დილამშვიდობის - მიესალმა და დიდი ლუკმა პირში ჩაიდო. თებე წარბებშეკრული უყურებდა კისერზე შარფშემოხვეულ ქალს და მისი ფიქრი ერთი იყო, ეს გოგო ასე მარტივად არ მორჯულდებოდა, აშკარად კიდევ რაღაცის დახლართვას ლამობდა -ამ სიცხეში შარფი რაში გჭირდება ტატა?- მოულოდნელად ჰკითხა დანიელმა . ტატამ თებეს შეხედა, თითქოს დახმარებას სთხოვდა რა ვუთხრაო, თებე ისევ წარბშეკრული მიშტერებოდა -მე , ისე უბრალოდ -რამე მოხდა გუშნ? - დანიელმა ახლა თებეს შეხედა -ისეთი არაფერი რაც შენს შვილს ავნებს, თუ ჭკვიანად იქნება , მსგავსი რამ არარ განმეორდება - ამოუსუნთქავად მიაყარა თებემ და წვენი მოსვა -რა არ განმეორდება? გამაგებინეთ - გაკვირვება ვერ დამალა მამაკაცმა -შეგიძლია მოიხსნა ტატაშკა, სპექტაკლის ყურების ხასიათზე არ ვარ. - გაურკვეველ მდგომარეობაში მყოფ ტატას გაუღიმა და კიდევ ერთი ყლუპი მოსვა . დანიელს მოტმინების ფიალა ამოეწურა, ყელზე დამარგებულ შარფს სწვდა და ერთი ხელის მოსმით მოაშორა - ეს რა სილურჯეებია ტატა - ბოდიში , ჩემი ბრალია - ხელები დამნაშავეს ნიშნად ჰაერში აზიდა თებემ და დანიელს შეხედა -თებე, გაგიჟდი? -ის ძალიან საშიშია ჩემთვის და ჩვენი ბავშვისთვის დანუს, გუშინ კინაღამ მომკლა გეფიცები, მე სიტყვაც არ მითქვამს, ცოტაც და გამგუდავდა, დამახრჩობდა . ისე მიწერდა ხელს რომ ფეხქვეშ იატაკსაც კი ვეღარ ვგრძნობი, მასთან მარტო არ დამტოვო დანუს გთხოვ - ნიანგის ცრემლები გადმოყარა ტატამ და დანიელს მკლავში ჩაეჭიდა. ამაზე თებემ გულიანად ხარხარი დაიწყო, პარალელურად ტატას სამსახიობო ნიჭს ტაშს უკრავდა -აი ამას არ ველოდი, საღოლ . მეც მასწავლე მერე , რაიცი რაში დამჭირდეს - ღიმილით შეხედა გაკვირვებულ ტატას და სამზარეულოდან გავიდა -თებე დამელოდე და ამიხსენი რა ხდება შენს თავს - უკან აედევნა დანიელი -რა გინდა რომ ხდებოდეს - საძინებელში შესულმა განუცხადა ქმარს -ეს შენ არ ხარ, ვიცი რომ ის ფსიქოპატი ძუკ*აა , მაგრამ ასე არ უნდა მოქცეულიყავი, კიდევ რამესდახლართავს და ამას რომ ტავი დავანებოთ შეიძლება შენთვის რამე დაეშავებინა -რამე დაეშავებინა? - გაიცინა და ქმარს წინ აესვეტა- დანო, დანო, დანო შენ მე არ მიცნობ თუ რა ხდება? მან რაც დამიშავა ჩვენი შვილის სიცოცხლე იყო, ამაზე მეტს ვერავინ ვერაფერს დამიშავებს, მითუმეტეს ფიზიკურად , მაგ შენს საცოდავ ტატაშკას კბილებით გავგლეჯ, აი ეს დამცველი მამიკოს როლი არ გიხდება ჩემო მეუღლევ ასე რომ ახლა მე სამსახურში წავალ, შენ კი არ ვიცი თუ გინდა მასთან დარჩი, ისე კარგად მართავს წარმოდგენებს არ მოიწყენ -არსად დარჩენას არ ვაპირებ, სამსახურში გაგიყვან და მერე მეც ოფისში წავალ -ოქეი თებეს ხასიათი რადიკალურად შეიცვალა ისეთი ლმობიერი აღარ იყო როგორც ადრე, დანიელსა და მას შორის დიდი სივრცე გაჩნდა, ერთმანეთის გვერდით იყვნენ თუმცა ერთმანეთისგან ძალიან შორს, ერტ საწოლში ეძინათ თუმცა , თავს მაინც მარტო გრძნობდნე. თებეს უმძიმდა დანიელს ასე რომ ექცეოდა , მაგრამ ვერ იტანდა ტატას ყოველ კაპრიზს რომ მშვიდად ასრულებდა . დანიელი უყურებდა სასურველ ქალს, ყოველდილიტ მის შიშველ სხეულს, თუ როგორ იცვლიდა ტანსაცმელს, უნდოდა ტანსაცმლად ქცეულიყო რომ მასთან ისევ ისე თამამად შეძლებოდა შეეხება, მისი კანის შეგრძნება. მისი სხეულის მიხვრა მოხვრაზე ტვინში სისხლი ექცეოდა. ჰყავდა ცოლი , უმშვენიერესი ცოლი, ყველაზე სასურველი,მიმზიდველი და ვნებიანი ქალი თუმცა , მისი შეხება და შეგრძნება არ შეეძლო, აღარ შეეძლო. თითქმის ორი თვე იყო გასული ,მათი ასეთი თანაცხოვრებიდან, ტატას მუცელი ეზრდებოდა , დანიელი იძულებით დაყვებოდა ექიმტან კონსულტაციებზე, ექიმი სიხარულიტ უხსნიდა ყველაფერს, როცა გულისცემა მოიმინა , ერთიანად ააკანკალა , გაახსენდა როგორი შეგრძნება იქნებოდა თებესი და მისი ვერ დაბადებული პატარას გულისცემის მოსმენა. გულში ძლიერი ტკივილი იგრძნო , მიხვდა რას გრძნობდა თებე როცა ტტატას უყურებდა, ახლა მიხვდა რას განიცდიდა მისი საყვარელი ქალი, რატომ გაცივდა ასსე მის მიმართ. გული საშინლად აუჩქარდა და პალატიდან უკანმოუხედავად წამოვიდა. ტატას ძახილი დააიგნორა, საავადმყოფოდან გამოვარდა და მანქანა ადგილს მოსწყვიტა, პირდაპირ ბარში გაემართა, დიდი რაოდენობით სასმელი შეუკვეთა .ნიკუშას დაურეკა და სმა დაიწყო. ყველა ემოცია ერტიანად ირეოდა მასში. უნდოდა დრეს მისი და თებეს შვილის გულისცემისთვის მოესმინა, უნდოდა თებეს წაყოლოდა ექოსკოპიაზე და არა ვირაც ქალს , რომელმაც მისი დაუდევრობის გამო სასმლით მოატყუა და შედეგს ახლაც იმკის. ღამის თერთმეტი იქნებოდა საათი, თებე სავარძელში იჯდა და ფეხების ბაკუნით ელოდა ქმარს, დანიელი არც ტელეფონზე პასუხობდა , არც ესემესზე, თებე ფაქტობრივად ჭკუიდან გადადიოდა, არ იცოდა სად მოეძებნა, არ იცოდა როგორ იყო, ატას სისულლეელეს ფიქრობა. როცა ბრახუნი მოესმა კარიდან, ფეხზე წამოვარდა და კარისკენ გაიქცა -შენი დედას შევე*ი მე - კართან წაქცეულმა დანიელმა იქვე მდგარ, ფეხსაცმლის კარადას შეაკურთხა და ფეხზე წამოდგა -რა დღეში ხარ ადამიანო - გაოცებულმა იკითხა თებემ -ციყვო გაუმარჯოს ! - ფეხების ერთმანეთში ხლართვით დაიძრა თებესკენ, წონასწორობა ვერ შეიკავა და ის იყო უნდა წაქცეულიყო ქალმა ძლიერად რომ სტაცა ხელი და დაიჭირა -რა დრეში ხარ დანიელ, გრცხვენოდეს! -მრცხვენია. - ნიშნისმოგებით განცხადა და ცოლს ხელი გადახვია -ანუ ღადაობის თავი კიდევ შეგრჩა -შენ არ იცი მე კიდევ რისითავი შემრჩა ჩემო მშვენიერო მეუღლევ - -მოვკვდი სიცილით ! - ხმა გაუმკაცრდა თებეს, დანიელი სამზარეულოს სკამზე დასვა და მაცივრიდან გაზიანი წყალი გამოიღო , თავი მოხსნა და დანიელს წინ დაუდო -არ მინდა - ბიჭი კედელს მიეყრდნო და პენუარში გამოწყობილი ცოლი თავიდან ფეხებამდე აათვალიერა -დალიე მეთქი დანიელ!- ბოთლი მისი მიმართულებით გააცურა -არ-მინ-და! -აბა რა გინდა?!აი რრა?!- გაბრაზებულმა დაუტია და წინ აესვეტა -შენ მინდიხარ ! - ვნებამორეულმა წარმოთქვა და ცოლი ფეხებშორის მოიქცია - სიგიჟემდე მინდიხარ! - ეს თქვა და ფხზე მდგომ ქალს წელზე ძლიერად მოჰხვია ხელები -გეყოფა , სისულლელეების ლაპარაკი, დალიე მეთქი რომ გეუბნები და წამოდი დავიძინოთ - ნერწყვი ძლივს გადაყლაპა და ეცადა მისი ათრთოლებული ხმა დაემორჩილებინა - რაც მინდა მე უკვე გითხარი ! - ფეხზე ბორძიკით წამოდგა , თებემ დრო იხელტა და თავი გაითავისუფლა დანიელდალიე და საძინებელში წამოდი , დროზე! აი ეს ლიმონიც შეჭამე აზრზე მოგიყვანს - მაცივრიდან ლიმონი გამოიღო,კარი მიხურა ,ის იყო რომ შემოტრიალდა და დანიელმა მაცივარზე მიაკრო -შენ არ გესმის ჩემი ნათქვამი ? -შენ თუ გესმის ჩემი ნათქვამი ?!- სიმკაცრის შენარჩუნება სცადა -გააჩნია რას ამბობ - ცალი ხელი წელზე შეუცურა მეორეთი კი სახეზე ჩამოყრილი თმა ყურს უკან გადაუწია -მაღიზიანებს შენი საქციელი -სუნთქვაზე გეტყობა როგორც გაღიზიანებს - ცხვირი ლოყაზე დაუსვა და ყელზე ცხელი ტუჩები მიაკრო, თებეს მთელი ცხეული აუთრთოლდა , მთელი ძალით ცდილობდა ვნებებს შეწინააღმდეგებოდა, მაგრამ დანიელის თითოეული მოძრაობა ,მისი მოტმინების ძაფს უფრო და უფრო ასუსტებდა -გაჩერდი - ვნებამორეულმა ამოიკრუსუნა. დანიელს სხეულში ალიმოედო, საყვარელი ქალის სურნელი გონებას უბინდავდა, პენუარის ქვეშ შეუცურა ხელი და საჯდომზე ძლიერად მოუჭრა , რასაც ტებეას მოკლემეტრაჟიანი ამოკვნესა მოჰყვა -რას ამბობდი? გაჩერდიო ხო ? - ირონიულად ჰკითხა კუთხეში მიმწყვდეულ ცოლს და ტუჩებზე დააცხრა -გაჩერდი, ხომ არ გავიწყდება რომ მარტო არ ვართ, შენი შილის დედაც აქ არის , არამგონია ესიამოვნოს ჩვენი ყურება, შენ ხომ მას ყველაფერს უსრულებ დანუსს - მაქსიმალურად ცდილობდა ცინიზმი შეენარჩუნებინა ისე რომ ვნებას არ გაეტეხა მისი ხმა -ხოდა მისმინოს როგორ ვჟი*ავ საყვარელ ქალს და გაიგოს რას ნიშნავს ჭკუას კარგავდეს მამაკაცი საკუთარ ცოლზე -რა თამამი განაცხადია - ვნება ვერ დამალა და ანთებული თვალებით შეხედა ქმარს -შენ მე მაგიჟებ ! მაყ*ევებ ! - მძიმედ წარმოტქვა და ცოლს ტუჩებზე დაეწაფა , არც თებე აღმოჩნდა ამის წინააღმდეგი , კისერზე ხელები შემოხვია და კოცნაში აჰყვა. ბიჭმა ბარძაყებში ჩაავლო ხელები და წელზე შემოივა ქალი , ვნებიანი კოცნით დაიძრა საძინებლისკენ -დანიელ მოხვედი - საძინებელში შესულს მხოლოდ ეს ორი სიტყვა მოესმათ, კარი გადაკეტა და საყვარელი ქალი საწოლზე დაწვინა, ისეთი შეგრძნება ეუფლებოდა თითქოს პირველად ეხებოდა, ზუსტად ისეთი შეგრძნება იყო პირველად რომ შეეხო, გაახსენდა რომ მაშინაც ნასვამი იყო და გულიანად გაეღიმა. ტანსაცმელი შემოაძარცვა ქალს და სხეულის თითოეული ნაკვთის შესწავლას შეუდგა. რამდენჯერმა გიჟივით აბრახუნა ტატამ მათ კარზე თუმცა სულაც არ ადარდებდათ არაფერი,დანიელი მისი უმშვენიერესი მეუღლის სხეულით ტკბობის ალში იყო გახვეული, ასე ძალიან ბოლოს როდის მოენატრა მისი შეხება არც კი ახსოვდა. ძალაგამოცლილები ერთმანეთს ძლიერად ეხუტებოდნენ და სახიდან ღიმილს ვერ იშორებდნენ -მაინცდამაინც უნდა დამელია რომ მოგეცა? - გულიანად გადაიხარხარა დანიელმა -რავიცი აბა მაინ და მაინც უნდა დაგელია ? - ინტრიგნული მზერა ესროლა ქმარს -გასაგებია , - ისევ გადაიხარხარა დანიელმა და გულზე მიიკრო ცოლი -სიმართლეს მეტყვი? -რაზე? -ამ დონემდე რატო გაილეშე? -პატარავ -გთხოვ -დღეს კონსულტაციაზე გავყევი ტატას, ექიმმა ყელაფერი რიგზეა უკვე ექვსი ტვის ხარო, მერე გულისცემა მოგვასმენინა და საკუთარი თავი შემზიზღდა, ჩვენი პატარას გულის ცემა უნდა მოგვესმინა რომ არა ჩემი სირ*ლი .. -ჩუ. ამაში დამნაშავე არ ხარ, ეს ნაწილობრივ ჩემი ბრალია, მეგთხოვე ტატა მოგეშორებინა და შედეგიც მივიღეთ -არა ჩემო სიცოცხლევ შენ არ ხარ დამნაშავე -კაი ვსო, დავივიწყოთ ეს თემა . ანუ ექიმმა ყველაფერი რიგზე აქვსო ხო? მშობიარობის დრო როდის დაუნიშნა -არ ვიცი ციყვო, ექვსი თვის ხარო და რაღაცები ერთი სიტყვით რა და მერე ვერ გავქაჩე მოსმენა და წამოვედი -ექვსი? - გაკვირვება ვერ დამალა თებეამ -ხო რა იყო ? - საწოლზე წამოჯდა დანიელი -რა ექვსი მერადავები? მეექვსე თვე ახლა დაიწყო რაც ტაატ გამოჩნდა ჩვენს ცხოვრებაში და ექვსი თვის ორსული როგორ არის ? - დანიელს გონებაში განგაშის სიგნალი აენთო, გაიხსენა მათი ქორწილის დღე , ტელეფონის კალენდარში გადათვალა ყველაფერი და ზუსტი იყო ხუთი თვე იყო რაც ტატასთან ის სისულელე მოხდა -ამის დედა შევთ*არე მე! ეს კახ*ა , როგორ გამასულელა - ადგილს ვერ პოულობდა დანიელი , ტელეფონს დაწვდა და ტატას გინეკოლოგთან დარეკა @ -გამარჯობა ქ. ნონა , ტატა აბაშიძესთან ერთად ვიყავი დღეს თქვენთან -უი მისი მეუღლე -მეუღლე არა ბავშვის მამა, მაგრამ ეგეც საკიტხავია უკვე -ვერ მიგიხვდით -არაფერი, მაინტერესებდა ბავშვი როგორ იყო, დრეს რაღაც შეუძლოდ ვიყავი და მალე წამოვედი -უი რას ამბობთ, ხო ბავშვი კარგად არის, ყველაფერი რიგზე აქვს -რამდენ ხანში უნდა ველოდო ჩემს შვილს ? -ტატა უკვე მეშვიდე ტვეში გადავიდა , ასე რომ ღვთის წყალობიტ ორ თვენახევარში ბავშვს ხელში დაიკავებთ -კარგით მადლობა და ბოდიში ასე გვიან რომ შეგაწუხეთ -არაუშავს, რა ბოდიში. ღამემშვიდობის დანიელი აზრე ვერ მოვიდა ექიმის ნათქვამის მერე, თურმე ეს ქალბატონი ატყუებდა და ვირაცისგან დაორსულდა, ბავშვი კი მისად გაასარა, ახლა ეჭვიც არ ეპარებოდა რომ წინასწარ დაგეგმა ტატამ ეს ყველაფერი. -ეს ბო*ისშვილი -დანო რა ხდება -თურმე გოგო უკვე მეშვიდე თვეში ყოფილა და ამ ბავშვს ჩემად ასაღებს, ამას მოვუტ*ნავ კარგის ტ*აკს- გაგიჟებული წამოვარდა , ბარბაცით გადაიცვა ტანსაცმელი , თებეც მას მიჰყვა . ოტახიდან გიჟივიით დავარდა და ტატას საძინებელი შეგლიჯა -ნორმალური ხარ შენ? გული გამისკდა. ის არ გეყო თქვენი ჟიმ*ობის ხმებს რომ მასმენინებდით, ახლა დაძინებაც არ მაცადო - საწოლზე წამომჯდარმა დაუტია დანიელს -ამას უყურე რა, შენ გოგო მე დებილი გეგონე? გეგონა რომ ვერასდროს მივხვდებოდი ? -რას ბოდიალობ თუ ღმერთი გწამს , შენმა ცოლმა ერთი სექ*ით აგამხედრა ჩემს წინააღმდეგ ? - შენ მემგონი ვიღაცაში გეშლები ! რამდენი ხანი აპირებდი ამ ბავშვის ჩემს შვილად გასაღებას! ტატა! - ამის გაგონებაზე ტატას ფერები ეცვალა, ყველაფერს მოელოდა მაგრამ ამას არა -მე .. რას.. რა სისულელეს ამბობ - ენის ბორძიკით აბამდა სიტყვებს თავს - შე ბო*ო - დაიგრგვინა დანიელმა და ხელაღმართულმა გაიწია ტატასკენ , როცა წინ თებეა გადაეღობა -რას აკეთებ ადამიანო, რა მნიშვნელობა აქ ვისგან არის ორსულად , ხელს აღმართავ მასზე -მადლობა მითხრას წიხლიქვეშ რომ არ ვიგდებ -გადი,გადი ოთახიდან მე დაველაპრაკები -ტებე -გადი ოტახიდან! -დანიელი კარის ჯახუნით გავიდა ოთახიდან. თებეამ კარი გადაკეტა და ტატას წინ აესვეტა -ე.ი სხვისგან ხარ ფეხმძიმედ -ვერ დაამტკიცებ!- აკანკალებული წამოდგა გაბერილი მუცლიტ და თებეს წინ დადგა -ვერ ? - მისკენ ერთი ნაბიჯი გადადგა, ტატამ უმალ დაიხია უკან და შეშინებულმა შეხედა თებეს -არ მომეკარო ! - საწყლად წარმოტქვა და ხელი მუცელზე დაისვა -აი მაგ ბავშვით რომ ვერ იმანიპულირებ ჩემზე ეს კარგად იცი , ახლა კი ცივილურად ვისაუბროთ,გისმენ,მოყევი ყველაფერი -არააფერს არ მოვყვები - დარწმუნებული ხარ? -ვერ დამაძალებ ! -კარგი - მშვიდად თქვა და ტატას ისე მიუახლოვდა რო მისი სუნტქვას სახეზე გრძნობდა , თმაში სწვდა და თავი ააწევინა -გამიშვი, მტკივა, ტხოვ -რას ამბობდი? არ მოვყვებიო? სხვა მეთოდებიც ვიცი უფრო მტკივნეული - მკერდზე მოუჭირა ხელი , გოგონას ტკივილისგან ცრემლები გადმოსცვივდა- რატომ მაძალებ რომგატკინო, არ შეგიძლია უბრალოდ დაამთავრო ყველაფერი და ალაპარაკდე -კარგი, გთხოვ მტკივა გამიშვი, გეხვეწები -გისმენ- ხელი გაუშვა , გოგონა მოწყვეტით დაეცა საწოლზე და ცრემლებით სავსე თვალები მიანათა ქალს -ეს ბავშვი დანიელის არ არის , არც მასტან ვწოლილვარ, უბრალოდ ეძინა, მე ასე მოვაწყვე რომ ბავში მამის გარეშე არ გამეზარდა. იმ ბიჭმა დამათრო და საწოლში ისე შემითრია , რარაც ჩამიყარა და გვიან გავიგე რომ ორსულად ვიყავი -არ მიკვირს - წარბებშეკრულმა გახედა მომტირალ გოგოს -დანიელი ერთადერთი შანსი იყო -ერთადერთი შანსი ვიყავი?! - კარიდან მოესმა დანიელის ხმა- თებე კარი გამირე, კისერი უნდა მოვტეხო მაგ გველს, გამირე კარი- მუშტებს აბრახუნებდა კარზე -გთხოვ, შეაჩერე არაფერი დამიშავოს გთხოვ თებე - მუხლებში ჩაუვარდა თებეას და ძლიერად აქვითინდა -არაფერს დაგიშავებს, ადექი ბარგი ჩაალაგე . დილით არ გნახო თორემ არარ დავაკავე და შენს ტავს დააბრალე ! - მკაცრად განუცხადა და ოტახიდან გავიდა. გიჟივიტ წინ და უკან დადიოდა დანიელი, ტებეს დანახვაზე შეჩერდა -რა ჩახლართა ამ ნაბო&არმა ხვდები? -დანო! სიტყვები აკონტროლე და ვხვდები რაც ცახლართა თუმცა ეს მისი მოკვლის საშუალებას არ გაძლევს, ბარგს ალაგევს და დილით წავა . წამოდი შენ საძინებელში, დაწყნარდი -როგორ დავწყნარდე ციყვო, რაგამოვიარეთ მისი ტამაშის გამო, მინდა რომ კისერი მოვუგრიხო -დანო! - ქმარს მიუახლოვდა ,წელზე ხელები შემოჰხვია და გაავებულ თვალებში ჩახედა- საცოდავი ქალია, არ ღირს. -მის გამო ჩვენი პატარა .. -დავკარგეთ ვიცი, მაგრამ საწოლი ჯერ კიდევ ცარილია მომავალზე ფიქრისთვის - ხელები გაუშვა , მაცდური მზერა მიაპყრო და საძინებელში გაუჩინარდა -ამ სიტუაციაშიც კი ახერხებს ჩემს ჭკუიდან გადაყვანას ! - ვნებამორეულმა ჩაილაპრაკა და საძინებელში შევიდა . თებე ძირს დაყრილ ტანსაცმელს კრეფდა . მთვარის შუქზეც კი ისეთი მიმზიდველი იყო ეს ქალი ,რომ რაც არ უნდა საშინლად ყოფილიყო დანიელი ვნებას ვერ მალავდა. კარადასთან მდგარ ცოლს პენუარის ქვეშ შეუცურა ხელები და მკერდზე ძლიერად მოუჭირა -ვიღაც დაწყნარებულა - ათრთოლებული ხმით ჩაილაპარაკა ქალმა -მაგრამ შენ გამაგიჟე -ყურზე ენის წვერი დაუსვა და ქალი თავისკენ დაატრიალა,მოწყურებული დაეწაფა ტუჩებზე და წამის მეასედში გააძრო პენუარი . - ჩემო ქალბატონო, შენი სხეულის მონა ვარ - მის ყურთან ჩაილაპარაკა რაზეც ორივეს გულიანად გაეცინა და ვნების ალში გადაეშვნენ. დილით თებეს ადრე გაეღვიძა, ფრთხილად ადგა საწოლიდან და ტატას ოტახისკენ დაიძრა. კარი რია იყო. იქ შესულს ყველაფერი დაცარიელებული დახვდა, როგორც ჩანს წავიდა. ღრმად ჩაისუნტქა , თიტქოს ლოდი მოეშვა მხრებიდან და ღიმილით გადაინაცვლა სამზარეულოში. ქმარს საუზმე მოუმზადა და საძინებელში მიართვა ლანგრით -რით დავიმსახურე - ღიმილმა გაუპო სახე ბატონ დანიელს -იდიოტი ხარ - საყვარელ ქმარს ტუჩებზე მოწყვეტით აკოცა და საუზმეს შეექცა ორივე......... .... .... .... თითქმის ორი თვე გადიოდა რომ თებეს ხასიათის გაფუჭებები დაეწყო, მძაფრ სუნზე ცუდად ხდებოდა, მარტივად ეძინებოდა და იღლებოდა, დანიელს ეს არ გამოპარვია თუმცა არ ჩქარობდა ტებესთვის რაიმის შეხსენებას. თებეც ხვდებოდა რომ იგივე სიმპტომები ჰქონდა რაც პირვეილ ორსულობის დროს და სიხარულისგან ცას ეწია, გულისკანკალით გაიკეთა ტესტი , დადებითი პასუხი რომ ნახა გიჟივით დაახტა მწოლიარე დანიელს ტავზე და მიახალა ახალი ამბავი. ბიწი ბედნიერებისგან ცას ეწია, რმერთმა კიდევ ერთი შვილი აჩუქა, ამაზე ბედნიერი პირველად მაშინ იყო როცა თებეამ უთხრა - არ მეგონა, რომ გიყვარდი ! დ ა ს ა ს რ უ ლ ი ! ! ! |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
