მისი ღიმილი (თავი l)

2021 21 მაისი
————————

21 მაისი იყო მარიამის დაბადების დღე და პარასკევს დაემთხვა ისე უხაროდა რომ ჩვიდმეტის ხდებოდა და აწი მეთერთმეტე კლასს ამთავრებდა ჭკუაზე არ იყო მეთორმეტე კლასში რომ გადავიდოდა გაცვლითი პროგრამით წასვლას აპირებდა ამერიკაში და უხაროდა. პარასკევს მივიდა მარი სკოლაში, ბევრმა მიულოცა და გაუხარდა. ზარის გამოსვლის შემდეგ შეამჩნია მუქ წაბლისფერ თვალება და მუქი კულულა თმიანი ბიჭი, მაშინვე დააიმტერესა და მოეწონა.
დრო გადიოდა და მარი მხოლოდ იმ ბიჭის გამო დადიოდა სკოლაში. დაქალების დახმარებით გაარკვია რომ ეს ბიჭი მასზე ერთი წლით უფროსი იყო და გიორგი კახიძე ერქვა და ერთი წლით უფროსი ძმა ჰყავდა სახელდა დემეტრე. 15 ივლისი იყო მარისთვის მეთერთმეტე კლასი მთავრდებოდა როცა ის სკოლის წინ შეხვდა დაქალებს მარის და თაკოს. მარი თაკო და მარი ერთად მეოთხე კლასიდან მოდიოდნენ, და მეექვსედან საუკეთესო მეგობრები იყვნენ ისე ჩხუბობდნენ, კინკლაობდნენ და უყვარდათ ერთმანეთი როგორც დებს.
მარი მეოთხე სართულზე ადიოდა როცა გიოს შეეჯახა.
-“მაპატიე ჩემი ბრალი იყო ხომ კარგად ხარ?” იკითხა ბიჭმა და გაუღიმა. ისე გაუღიმა გეგონება ამ ღიმილში ყველანაირი სითბო და სიკეთე ჩადო. გოგონა მაშინვე დადნა და გული ისე აეწვა როგორც არასდროს. მარი უცებ მოვიდა აზრზე და უპასუხა.
-“კი კი მადლობა” უპასუხა და უცებ დასტაცა მის დაქალებს ხელი რომლებიც სიცილისგან იგუდებოდნენ და გაათრია.
-“აუუ მარი რა საყვარლად შემოგხედა”
უთხრა თაკომ სიცილით
-“აუ კაი რა დამანებე თავი მალე ისედავ მივდივარ რა დროს ეგაა” თქვა მარიმ.

ერთი თვე ისე გავიდა ვერც გაიაზრა და უკვე აეროპორტში იყო.
-“იცოდე ყოველთვის მიპასუხე და არასდროს გამითიშო გაიგე?!” უთხრა დედამისმა ანამ. ამ ქალსაც რა ექნა ერთადერთი ყავდა. ანას, მარი მაშინ გაუჩნდა როცა თვრამეტი წლის იყო, მამა არ გამოდგა და მიატოვა, იმის შემდეგ უვლის და უყვარს მარიამი როგორც დედას შვილი, მაგრამ დაქალური ურთიერთობა აქვთ, ანა კი ყოველთვის ამბობს რომ ის მარისთან ერთად გაიზარდა.
-“იცოდე ამ ერთ წელში სხვა დაქალები არ გაიჩინო ხო იცი მოგვენატრები ძაან”
თქვა თაკომ
-“კაი ხალხნო ნუ მგლოვობთ მალე ჩამოვალ” თქვა მარიმ და ჩაიცინა.
-“კარგი აბა ისედაც მაგვიანდება უნდა წავიდე” ისევ მარიმ თქვა და ჩაეხუტა ყველას.

2022 20 ივნისი
————————-

მარი იდგა დედამისის კართან და ისე შევარდა სახლში არც დაუკაკუნებია
-“დედაა” დაიყვირა და მაგრად ჩაეხუტა. ანა რაღაცას აცხობდა და სიმღერებს უსმენდა შვილის მოლოდინში როცა მარი შეუხტა
-“ძალიან მომენატრე” თქვა ანამ.
საღამოს ანამ მისი საფირმო მექსიკური კარტოფილი გააკეთა და ორივე გემრიელად ჭამდა, თან მარი უყვებოდა ყველა დეტალზე თუ რაც ამერიკაში მოხდა და ანაც უსმენდა, თურმე ორი შეყვარებული გამოუცვლია ქალბატონს სანამ იქ იყო, მაგრამ არაფერი სერიოზული.
-“ეგ იმიტომ რომ შენ ისევ ის გიორგი თუ რაც ქვია მოგწონს, დედის ინტუიცია მაქვს მე” თქვა ანამ.
-“აუ კაი რა ეგეთი რაღაცეების არ მჯერა მე ხო იცი?!” თქვა მარიმ.
-“თაკოს და მარის არ უნდა შეხვდე?” იკითხა ანამ
-“კი კი ახლა მივდივარ” თქვა მარიმ და მისი მუქი გრძელი თმის დავარცხნა დაიწყო შემდეგ გადაიცვა ტოპი და გავარდა სახლიდან.
მარის შეუარა ჯერ, მარი ისე ჩაეხუტა ლამის გაგუდა, შემდეგ თაკოსკენ დაადგნენ გზას და გზაშიც ბევრი ილაპარაკეს. მარი ვერ იჯერებდა რომ მარი და დედამისი ერთიდაიგივე აზრზე იყვნენ, რა გიორგი რის გიორგი მისთვის რომ გეკითხათ გიორგი აღაც ახსოვდა მაგრამ გული ასე მარტივად არ დაივიწყებს. შემდეგ თაკო ნახეს და მასთან დაჯდნენ საჭორაოდ.
-“არა რა ხო გეუბნები შენ ისევ ის გიორგი მოგწონს ვსო გადაწყვეტილია” თქვა თაკო.
-“არ მომწონს თქო ხო გითხარი?!” შეუბღვირა მარიმ.
-“შენ მასწავლი გოგო მე სიყვარულს?” იკითხა თაკომ.
-“აუ ნუ გამომიხვედი ახლა კუდიანი დედაბერი რა არი ვაა” თქვა მარიმ.
-“არა კუდიანი დედაბერივით კი აცვია არ ამოიხუთე ამ შავ ჰუდში გოგო?” იკითხა მეორე მარიმ.
იცინოდნენ და უხაროდათ.
-“აუ რაღაცის თქმა მინდა” თქვა მეორე მარიმ.
-“ხო რა იყო” თქვა მარიმ
-“შენი ტურფას ძმა ხო იცი?” იკითხა მეორე მარიმ.
-“ვაიმე მარი იცოდე ისეთს გთხლიშავ დედაშენი ვეღარ გიცნობს რა ტურფა რეებს ბოდავ?” თქვა მარიმ
-“გიორგი კახიძის ძმაა დემეტრე არის ჩემი შეყვარებული ხოდა რომ გაიგო რომ ჩამოხვედი თქვა შევიკრიბოთო, ხოდაა წამო თან პაემნის მოყვანაც შეგიძლია” თქვა მარიმ ვითომც არაფერი ისე. მარის უცებ ჩაეღიმა.
-“ამას უყურე როგორ იკრიჭება რაო გაგეხარდა მარუს?” იკითხა თაკომ.
-“რავი მე ვინ წამომყვება ახლა იქ? თაკო შენ გეცოდინება ვინმე” თქვა მარიმ.
-“ კი კაცო აბა რაა. ის იცი გიოს ძველი კლასელი რომ არის ნიკა? ჩვენ რომ გვეძახდა ხოლმე ლამაზო გოგოებო”
-“აა გამახსენდა, კი ვიცი.” თქვა მარიმ
-“ხოდა ის მეკითხებოდა შენზე და წამოიყვანე და თან გიოც ვაეჭვიანოთ.” თქვა თაკომ.
-“კია ახლა წავიდეთ და გავემზადოთ რა” თქვა მეორე მარიმ.
წავიდნენ და გაემზადნენ. სამივე ისე ლამაზები იყვნენ, მარის ლამაზი წითელი კაბა ეცვა თაკოს შავი, რა თქმა უნდა და მეორე მარის კი ლურჯი.
მივიდნენ ნიკამ და მარიმაც ილაპარაკეს, დემეტრეს გვერძე დაჯდა მეორე მარი, თაკო მის ძველ კლასელს მიუჯდა და მარო ნიკას გვერძე დაჯდა როცა, მის გასაკვირვად გვერძე გიო მიუჯდა. გიო გამოელაპარაკა და მას ისევ ისეთო გრძნობა ჰქონდა თითქოს გული ეწვოდა. ეს გრძნობა უკვე კაი ხანია აღარ ქონია და დაუბრუნდა ისევე.
სიმღერებიც ჩართეს ამიტომ ნიკამ დაავლო მარის ხელი და ეცეკვებოდა მარი ისე იდგა თითქოს არ უნდოდა მაგრმა შემდეგ დაინახა გიოს მზერა. ისე უყურებდა თითქოს…. ეჭვიანობდა?!
არა ეგ შეუძლებელია, გიოს მარი არ მოწონდა, მაგამ მარიმ მისი გამოცდა სცადა. ბევრი ჰქონდა დალეული და ნიკას ეხუტებოდა და უღიმოდა შემდეგ უთხრა რომ სასმელზე მიდიოდა როცა გიომ დაავლო ხელი და გაიყვანა სხვა ოთახში სადაც არავინ იყო და კედელს ააყუდა.