გამარჯობა მეგობრებო. როცა ამ საიტზე ჩემი ისტორიის განთავსება გადავწყვიტე არ მოველოდი ამ ნახვების. ასე ცოტაც კი ჩემთვის ბევრია. ამას ამ ნაწილის დასაწყისში იმიტომ ვწერ, რომ ეჭვი მაქვს ბოლოში ვერ ნახავდით. მინდა სიტუაცია გაგაცნოთ ამ ნამუშევართან დაკავშირებით. მოკლედ ამ ისტორიას აქვს მეორე წიგნიც, რომელიც წერის პროცესიშია ახლა. მეორე ნაწილი გვიყვება ელის და ქარიმის ქართულ, თბილისურ ამბებს, ცხოვრებას, დაბრკოლებების შესახებ. მხოლოდ ოთხი თავია სახეზე და ვფიქრობ წერის პროცესის დიდიხანს გასტანს. ასე რომ მინდა იცოდეთ, რომ ეს ისტორია ასე არ მთავრდება და გაგრძელებასაც იმედი მაქვს მალე შემოგთავაზებთ. ძალიან გამიხარდება თუ მეორე წიგნსაც ასე კარგად მიიღებთ. მანამდე კი ჩემს კიდევ ერთ ნაშრომს, უკვე დასრულებულს "წითლის ეპოქას " გაგიზიარებთ. ძალინ დიდი მადლობა, რომ კითხულობთ ამ ნაშრომს.


ელი:ჩემი ერთი დღე დამესიზმრა .დილით ადრე ავდექი, ჩემს ყვითელ ჩუსტებში წავყავი ფეხი.აბაზანაში ზლაზვნით გავედი და ჩემ ძმას მივუკაკუნე.მერე ჩავიცვი და მისაღებში უკევ მზა ყავასთან დავჯექი.დედამ ბლინები მომიტანა.მამა საინფორმაციოს უყურებდა.გავემზადე და სარკესთან ვიდექი.უკვე გავდიოდი, ჩემი ძმა აწითლებული ლოყებით და აწეწილი თმით რომ გამოვიდა.ჩემი ძლივს გასწორბული თმა ამიჩეჩა და ნერვები მომიშალა, მერე აბაზანაში შევიდა.ნიმ დამირეკა და ველაპარაკე.შემდეგ კაფეში შევხვდი და უნი-ში ერთად წავედით.კარგი დღე იყო, მომენატრა ჩემი რუტინა.

მე:მალე დაუბრუნდები ამ ყოველივეს და ისევ გაიღიმებ.

გამიღიმა,ძილინებისა მოისურვა, ადგა და შევიდა.ათი დღე ქროდა ხამსადანის ქარები საჰარაში.ჩვენც ერთფეროვანი დღეები გვქონდა.ბოლოს როგორც იქნა შეწყდა და  კამკამა ცას მონატრებულები გარეთ გამოვიშალეთ.ხალხი დღესასწაულისათვის ემზადებოდა .ფუსფუსებდნენ, საკვებს აგროვებდნენ .

ის:ეს ხალხი ასე რისთვის ემზადება?

მე:ყოველ წელს ხამსადანის დასრულების შემდეგ ტარდება ეს რიტუალი.ხვალ იქნება და მერე ჩვენც წავალთ.ყველა ლამაზად გამოეწყობა, ტკბილეულს და ბევრ კარგ საკვებს მოამზადებენ.დილიდან გართობა და მხიარულება იქნება.შებინდებულს დიდი კოცონი ინთება .ყველა ცეკვავს და მღერის, მთელ ღამეს ათენებენ. მოკლედ, კარგი დღეა რა.

მეორე დილით ყველა მორთულ მოკაზმული იყო. მათ შორის ჩვენც.გარეთ  შეკრებილიყო ხალხი.ჯერ  კიდევ არ იყო კარგად გათენებული. ხალხი ძორითადად ლურჯ და წითელ ფერებში იყო გამოწყობილი.ადგილოვრივები მღეროდნენ, ცეკვავდნენ, იცინოდნენ.მერე ჩვენც შევიკრიბეთ. მას ვერ ვხედავდი სად იყო.ცოტა ხანში მოვკარი თვალი.ღია ფერის ლურჯი კაბა ეცვა.კოჭებამდე, ფარფაშა.თმებში ლენტები ჰქონდა ჩაწნული და ყურებამდე იყო გაღიმებული.თვალს ვერ ვწყვეტდი, მართლა ანგელოზს ჰგავდა,მაგარმ ეს პირველი შემთხვევა იყო, როცა მისმა ღიმილმა სევდა მომგვარა.მას უხაროდა, რომ მალე წავიდოდა და აღარასდროს დაბრუნდებოდა. მე კი, არ მეთმობოდა .მის გარეშე ცხოვრება არ წარმომედგინა.საღამაომდე არ შეწყვეტილა ცეკვა-თამაში. მერე უზარმაზარი კოცონი დაანთეს.მის გარშემო ცეკვავდნენ და მღეროდნენ.უკრავდნენ.ჩვენც ჩაგვითრიეს ამ გართოაბში და მას ასეთ ბედნიერს რომ ვხედავდი, მე უფრო მიხაროდა.გვიან ღამემდე არ დაიშალა ხალხი. მერე კი მიმოიფანტენენ.ის ახლაღა შევნიშნე, მოშორებით იჯდა ცას აჰყურებდა და იღიმიდა.იქვე ჩამოვჯექი.

ის:ბავშვობა გამახსენდა.

მე:მართლა, როგორ?

ის:ჩვენ ქვეყანაში ასეთი ტრადიციაა. აღდგომის წინა კვირას, ყველა ოჯახში ცეცხლი ენთება. ეშმაკების განსადევნად მასზე სამჯერ ხტებიან .მაგრამ ჩემთვის და ჩემი მეგობრებისთვის ეს გართობის ერთი სახე იყო. შუა ქუჩაში დიდ ცეცხლს ავანთებდით და სამჯერ კი არა ალბათ სამოცჯერ ვახტებოდით.რამდენჯერ დავმწვარვარ ვინ იცის.მიყვარს ეს მოგონებები.

მე:ყველა ერთად?

ის:გულისხმობ გოგოებიც თუ ვაკეთებდით ამას?კი ყველა ერთად .ბავშვების სქესს დიდიად არავინ ანსხვავებს.პირადად ჩემ წრეში კი მაგალითად, მე დიდი ქალაბიჭა ვინემე გახლდით.მე ვიყავი თუ ვიყავი თხა, გაეცინა.ჩემს მეზობელს დიდი ბაღი ჰქონდა სახლი კი დაკეტილი იყო.გზაზე გადიოდა და დაბალი ღობით გამოყოფილი.მთელ დღეებს იქ ვატარებდით.იქ ერთი ძველი ჟანგიანი ვაგონი იდგა.პირველი ვიყავი ვინც მასზე აძვრა და გადმოხტა, არა, კი დავიმტვრიე, მაგრამ ვინ ჩივოდა. სახალისო იყო ბავშვობა, ნეტავ კი დაბრუნდებოდეს.

მე:კარგია, ცელქი გოგო ყოფილხარ.

ის:კი. ნამდვილად ცელქი.კაი მე წავალ დავიძიენბ.

მე:კაი ეგრე ჯობია. ხვალ დილით ადრე გავალთ.

თავი დამიქნია და გავიდა. დილით ადრე დავტოვეთ ბაჰარა და გავემგზავრეთ. ფარფრას ოაზისამდე ათი დღის სავალი იყო .ჩვენ ამ დღეების ნახევარი მშვიდად გავიარეთ, მაგრამ მეშვდე დღეს უცხო კვალი აღმოვაჩინე კარვებთან.იქაურობას სასწრაფოდ გავერიდეთ.გზადაც მოგვყვა ეს კავლი და წინ წასვლა გადავწყვიტე შესამოწმებლად. ელი კი არაფრის დიდიებით არ დარჩა .ახლა ერთად მივდიოდით.უკან დიუნაზე რამოდენიმე ცხენი მოგვდევდა.

ის:ვინ არიან? ისევ ტურაგები არიან?

მე:არა, საჰარაში არ მეგულება ასეთი ცხენები. ძალიან იშვიათია .

ის: შეიძლება ტურისტები არიან?

მე:არამგონია, რატომ უნდა აგვდევნებოდნენ.

ის:არ არსებობს?!

მე:რა მოხდა?

ის:იმ კაცების ტანზე ლურჯ ფორმას შენც ხედავ?.

მე:პოლიცია?რატომ მოგვყვება ?

ის:მოიცა, მოიცა. ღმერთო არ მჯერა, ღმერთო მადლობა. ისინი, ისინი ჩემთან არავინ.ღმერთო ჩემთან არიან. ალ ქარიმ შეჩერდი.

მე:რა, ვინ არიან?

ის:იქ, იქ ჩემი ძმაა და კიდე ვიღაცეები. ჩემები არიან, მიპოვეს, ღმერთო მიპოვეს. არ დანებდნენ მომაგმნეს.

ტიროდა.

ის:რატომ არ ჩერდები, დავიცადოთ სადღა მივდიავართ?

იმ მომენტში, იმ წამს მივხვდი, რომ ვერ გავუშვებდი. ვერ წავიდოდა. ასე, მის გარეშე ვერ ვიცოცხლებ, არ შემიძლია.

ის:ალ ქარიმ რას აკეთებ?

მე:ბოდიში ელი, მაგრამ არ გავჩერდებით.

ის:რატომ აქ არ შეიძლება?

მე:ელი მომისმინე, ვერ გაგიშვებ. არ შემიძლია, უნდა მაპატიო ვერსად გაგიშვებ. შენ გარეშე ვერ ვიცხოვრებ, ვერ ვისუნთქებ, ვერ ვიარსებებ.

ის:რას ამბობ ალ ქარიმ, რას? გაჩერდი.

მე:არა ელი, არ შემიძლია. გთხოვ, ვერ ვიარსებებ. შენ გარეშე არ შემიძლია. გემუდარები, ვერ გაგიშვებ, უნდა მაპატიო ჩემო ანგელოზო.

ისინი მოგვეწივნენ.ყვიროდნენ.

ის:ალ ქარიმ, იფიქრებენ რომ ძალით მიტაცებ და რამეს დაგიშავებენ. ეს ხო არ გვინდა არა?, მშვიდად გავჩერდეთ. დაველაპარაკები და ერთამენთს დავემშვდობებით გპირდები.

მე:რა დამშვიდობება?! ვერ ვისუნთქებ შენ გარეშე, ვერ ვიციცხლებ, გავგიჟდები გესმის?!.

ის:ალ ქარიმ მაგას ეხლა რატომ ამბობ, რატომ? აქამდე უნდა გეთქვა. ახლა არაფერი შეიცვლება. მეც კი რომ ვთოხვო, აქ მაინც არავინ დამტოვებს. ჯობია მშვიდად დავშორდეთ, გაჩერდი.

მე:ვერა ჩემო ცხოვრებავ, ვერა.

ის:ალ ქარიმ.

მე:ელი, არ შემიძლია გესმის?! მიყვარხარ! ჯანდაბა, სიგიჟემდე მიყვარხარ! შენ გარეშე ვეღარ ვისუნთქებ, რომ ვერ დაგინახავ, მოვკვდები გესმის? როგორ გაგიშვა როცა ასე მჭირდები.

ის:მე კი ჩემი ოჯახი მჭირდება ალ ქარიმ. მოდ,ი მშვიდად გავჩერდეთ ხო. გთხოვ, დამშვიდდი. თავი ხელში აიყვანე და შეჩერდი.

მე აღარაფერი მითქვამს, არ შემიძლია. როგორ გავუშვა, თან სამუდამოდ როგორ.შემდეგ  დავინახე რომ მთელი სიჩქარით მორბენალი ცხენიდან გადახტა და დიუნაზე დაგორდა.

მე:ელი !ელი!

იქ ჩევდი.მეც გორვით.უგონოდ ეგდო.

მე:ელი, ჩემო ანგელოზო. ელი შემომხედე! ელი, ჩემო სიცოცხლევ, ჩემო ცხოვრებავ. შემომხედე, გემუდარები ელი. გონს მოდი ჩემო სუნთქვავ.

თვალები ნალა აახილა

ის:რა მოხდა?

ნელა მკითხა.

მე: ელი გაიღვიძე? მალდობა ღმერთს გაიღვიძე, ჩემო სიცოცხლევ ეს რა ქენი ჰა?რამე რომ მოგსვლოდა, ეს რა ჩაიდინე.

ხელში მეკავა.ის ხალხიც მოვიდა.ჩემთვის გაუგებრად ყვიროდნენ.ხელი  არ გამიშვია მისთვის.ისიც მათ ენაზე ალაპარაკდა.

ელი

გონს რომ მოვედი ხელში ვეჭირე ალ ქარიმს. გვიანია, ახლა ძალიან გვიანია .ჩემი ძმა მოვარდა.

ის:ელე პატარავ, ღმერთო ელე გიპოვე. როგორ ხარ? რამე გტკივა? მალე წავალთ ელე, მალე. ნუ გეშინია, შენთან ვარ. ეგვიპტეში დედა და მამა არიან, ნიც იქ არი ელე. იცი როგორ მოგვენატრე? წამოდი პატარავ მივდიავრთ, აქ აღარ გავჩერდებით.

ამჯერად ინგლისურად ალაპარაკდა.

ის: ჩემი და გაუშვი, არ მიეკარო .

მე: ძმაო, ნუ ყვირი თავი მტკივა, ცუდად ვარ.მომისმინე, მან სიკვდილს გადამრჩინა. ის რომ არა, ახლა ჩემ ძვლებსაც ვერ იპოვიდით.არაფერს მაძალებდა, ზედმეტად არც კი ლაპარაკობდა.მისი სიკვდილამდე მადლობელი ვარ და ვალში ვარ. არაფერი ავნოთ ვეცდები დავიყოლიო რომ გამომიშვას, არ მინდა რამე დაუშავდეს .

ალ ქარიმი:ელი ვერ გაგიშვებ. არ მინდა, მიყვარხარ! შენ გარეშე ვერ ვაირსებებ. არ წახვიდე.

მე:ალ ქარიმ ახლა თუ არ გამიშვებ ᲐᲚᲑᲐᲗ ყველაზე უბედური ადამიანი ვიქნები. შენ ხომ ეს არ გინდა არა?ხომ იცი როგორ მენატრებოდნენ ყველა.ჩემი თბილისი მენატრება, ჩემი ნი მენატრება. უნდა წავიდე.ისინი რომ არ ვნახო, ალბათ მოვკვდები.

ალ ქარიმი:მაგრამ ელი,

ჩემი ძმა:ელე რას უხსნი, წამოდი მივდივართ.

მე:მოიცა ძმაო, ასე ხო ვერ წამოვალ არა, ბოლო ბოლო ერთ თვეზე მეტია ვიცნობ და სიკვდილს არაერთხელ მიხსნა. აფსოლიტურად ვარ დარწმუნებული, რომ არაფერს მავნებს, პირიქით. დაველაპარაკები და მოვალ შორს დამელოდეთ.

ის:იცოდე გიყურებთ, რამე რომ ქნას მოვკალვ. გაბრთხილებ.

მე:კარგი.

ალ ქარიმს მივუბრუნდი.ძირს ვისხედით, ხელს არ მიშვებდა არაფრის დიდებით.

მე:ალ ქარიმ უნდა გამიშვა .ცუდად ვარ, უნდა წავიდე ხო?

ის:ელი როგორ გაგიშვა, შენ გარეშე როგორ ვიცხოვრო.

მე:მეც გამიჭირდება შენს გარეშე ალ ქარიმ. მართლა გამიჭირდება, მაგრამ ცუდად ვარ, რაღაც მჭირს. თუ არ წავალ, უარესი მოხდება .

თვალები მეხუჭებოდა.

ის:ელი, ჩემო ანგელოზო, შენი გაშვება ძალიან მიჭირს. არც კი ვიცი, შენს გარეშე როგორ ვისუნთქებ, მაგრამ ვხედავ ცუდად ხარ და მართლა უნდა გაგიშვა .მუდამ მემახსოვრები ჩემი სიცოცხლევ და მეყვარები, ეს არ დაივიწყო.

მე:აბა როგორ დაგივიწყებ ალ ქარიმ.მიეჩვევი, მეც მივეჩვევი უშენოდ, მაგრამ არ დამავიწყდები არასდროს.გეფიცები.გპირდები, ყველაფერს ვეცდები რომ კიდევ ოდესმე გნახო. ალ ქარიმ არ მინდა ეს ბოლო იყოს .მშვიდობით.

მერე გაშვადა, მაგრამ ხმები მესმოდა.

ალ ქარიმი

მისი გაშვება ჩემთვის სიკვდილს უდრიდა, მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა.მისი უბედურების ყურება არ შემეძლო. იმით ვიცხოვრებ, რომ მეცოდინება ბედნიერი იქნება ჩემგან შორს.ხმაურზე ის ხალხი მოვიდა.კალთაში მეწვინა.ტუჩებს ამოძრავებდა, რაღაც უნდოდა.

მე:ელი, გოსნ მოდი, ელი.

ის:ალ ქარიმ..

მე:ხო, მითხარი რა გინდა, მითხარი ჩემო ანგელოზო.გისმენ.

ის:მე ..მე

მე:რა ელი, რა? რა გტკივა? თავი? იქნებ რამე მოიტეხე, რა მოხდა?.

თავი ოდნავ გააქნია.

ის:მეც მიყვარხარ.

ამოიჩურჩულა და გაითიშა.სიტუაცის გამო, ვეღარ გავიაზრე რა მოხდა .ხელებიდან ისე გამაცალეს და გაქრნენ.აზრზე მოგვიანებით მივედი ჩემს თავზე თვითმფრინავი, რომ აფრიალდა.ასე წაიყვანეს ჩემი სიყვარული.
___________ ___________ __________
ამ ამბის შემდეგ აგერ ლამის ორი წელი შესრულდეს.ის დანარჩენი დღეები, არ მახსოვს ფარაფრამდე როგორ მოვედი. მამაჩემის გავლენის წყალობით გავიგე, რომ კარგად იყო და არაფერი საგანგაშო არ სჭირდა.ისიც გავიგე, თავის ქვეყანაში რომ წაიყვანეს.მე ისე ხშირად აღარ ვმოგზაურობ. იმის მერე აღარც წავსულვარ არსად .ქარავანსაც დასვენება სჭირდება და მე ხომ მითუმეტეს.ჩემს ძველ პროფესიას მივუბრუნდი.საჰარის გეოგრაფიაზე ვწერდი ნაშრომებს.ოჯახმა დიდიხანს მიყურა ასე უსიცოცხლოდ, და ბოლოს ერთი კვირის წინ ბილეთები მომცეს.რომელიღაც ევროპის ქვეყანაში, საჰარზე ერთი ადამიანი დიდ პროექტს ატარებს და წადი გული გადააყოლეო.მეც დავთანხმდი, ვეღარ ვსუნთქავდი აქ  წავსლა მინდოდა და წავედი.ლამაზი ქვეყანა იყო დიდი ტრადიციებით და ისტორიით. ორი კვირით ვიყავი აქ.მეორე დღეს ქალაქის დასათვალიერებლად გამოვედი .გაკვირვებული და მოანტრებული ავყურებდი ღრუბლიან ცას და გულს მოსწონდა ეს.დიდი კორპუსები, შენობები და ცხოვრების სტილი.ქუჩას ვკვეთდი, თითქოს ჩემი ფერია რომ მომეჩვენა.ვერ დავიჯერე, რადგან ის ხშირად მოდიოდა ჩემთან სიზმრებში და ცხადშიც, მაგარმ ახლა ძალიან რეალური იყო.მინდოდა მენახა.მისკენ წავედი. ვიღაცამ ხელი რომ დამიკავა და გამაჩერა.დავიბენი.
მე:ვინ ბრძანდებით?

მერეღა გამახსენდა,ელის ხმა იყო,ჩემი ელის ძმა.

ის:არ გინდა,  არ მიხვიდე.შეეშვი.

მე:კი, მაგრამ რატომ ? ესეიგი მართლა ის არის?.

ის:ის არის, მაგრამ შეეშვი. არ გინდა.წამოდი, მე და შენ ვილაპარაკოთ და აგიხსნი ყველაფერს.

ერთ ადგილას დავხედით.

მე:აბა, გისმენ?

ის:მოკლედ, ელი როცა ჩამოვიყვანეთ, არაფერი სჭირდა.ფსიქოლოგები ელოდნენ, რომ დეპრესია ექნებოდა, ცუდად იქნებოდა, მაგრამ არაფერი.მერე როგორც გაირკვა, მან ეს რაღაცნაირად დაივიწყასავით.ახსოვს, მაგრამ თან არ ახსოვს რა.ჰოდა ჩვენც სიტყვას არ ვახსენებთ მასთან ამაზე.გაგვაფრთხილეს, რომ ერთი მოგონება და ყველაფერი ამოტივტივდება და ის ცუდი დრო დეპრესიაში ჩააგდებს, შეილება, უარესიც კი. ჰოდა არ დაენახო,რომ დაგინახოს, მაშინვე ყველაფერი გაახსენდება. ცუდად გახდება ეს ხომ არ გინდა არა?

მე:ანუ ცუდადაა? არ მინდა, რომ ჩემ გამო ცუდად გახდეს.

ის:ახლა ცუდად არაა.პირიქით, ჩვეულებრივადაა. ბედნიერია, მაგრამ არავინ იცის თუ გავახსენებთ, რა მოხდება.ასე, რომ გთხოვ, ისე მოიქეცი, თითქოს არ იცნობ .მის სასიკეთოდ ვაკეთებთ ამას. ხო გესმის არა?

მე:მაგრამ, ელის გაუხარდება. თუ მნახავს, ზუსტად ვიცი, რომ გაუხარდება .

ის:არ ვიცით. ეს ალ ქარიმ, რა მოხდება.  შენ ხომ ამას ვერ გარისკავ არა?ვერც ჩვენ ვერ მოგცემთ ამის უფლებას, ცუდად რომ გახდეს? რამე რომ დამეართოს, მერე?

მე:კარგი. ასე იყოს. მე არ მინდა ელი ცუდად იყოს.არაუშავრს თუ  ვერ ვნახავ. მთავარია კარგად იყოს.

ის:მადლობა ალ ქარიმ. დიდი მადლობა .

წავიდა,ჩავფიქრდი.ეს ძალიან მიჭირდა.ჩემი ფერია ჩემ წინ იყო, ერთ ჰაერს ვსუნთქავდით და ვერ უნდა მენახა. ვერ უნდა ჩავხუტებოდი. ძალიან მიჭირდა, მართლა.იმ ღამეს უძილო ვიყავი.მეორე დღით იმ კონფერენციაზე სრულიად უხალისოდ წავედი.ხალხი შეკრებილიყო.წამყვანმა ნაცნობი სახელი რომ გამოაცხადა ყურადღება არ მივაქციე, მაგრამ როცა სცენაზე ჩემი ანგელოზი გამოჩნდა, ლამის გავგიჟდი.ისეთი ლამაზი იყო, ანათებდა.ყურებამდე იღიმოდა და ძალიან ბედნიერი იყო.პროექტს კითხულობდა, დასასრულს  ყველამ ტაში დაუკრა.ვხედავდი, როგორი ბედნიერი იყო და მეც ბედნიერი ვიყავი.მაგრამ თან სევდიანი.მე არ შემეძლო, მენახა ახლოდან მისი ღიმილი.გულში ჩამეკრა .ხალხი დაიშლა და მეც მათ ნაკადს გავყევი.პირდაპირ სასტუმროში წავედი.ქალაქის ხასიათზე არ ვიყავი . მთელი დღე ასე ვიჯექი.მოსაღამოვებულს აივანზე გავედი და ხედს გავყურებდი.უცებ აივნის წინ მან რომ ჩაირა.ჩაიარა კი არა , გაფარფატდა.ისეთი ლამაზი იყო .ანგელოზს გავდა.რად მიჯდებოდა, ამის შირიდან ყურება თქვენ ვერც წარმოდიგენთ. ჩემი ცხოვრების სიყავრული, ჩემგან ორ ნაბიჯში იყო და ვერ მხედავდა.არ იცოდა .ვერ ვეხებოდი და ეს მტანჯავდა.ალბათ სადმე აქვე ცხოვრობს.ეს მაშინ დავასკვენი როცა მეორე დილით უძილოს, ზუსტად რვაზე რომ ჩამიქროლა და გზას გაუყვა.ისიც კი ვიფიქრე ხომ არ მეჩვენებათქო .კარზე კაკუნმა მომწყვიტა ფიქრებს.მენეჯერმა მითხრა რომ სტუმარი მყავს. ისევ მისი ძმა იყო.

ის:გამარჯობა, ალ ქარიმ.გავიგე, გუშინ კონფერენციაზე ყოფილხარ.

მე:მაგასაც მიკრძალავ?

ის:არა, რას ამბობ, პირიქით. მადლობის გადასახდელად მოვედი. იქ იყავი და არ დაენახე. ძალიან დიდი მადლობა.კიდევ რისთვის მოვედი, ახლა მის ექიმს ველაპარაკე გიშინ, სიტუაცია ავუხსენი.მან თქვა, რომ თუ ის შენ დაგინახავს 49% იმის შანსი, რომ ცუდად გახდება.

მე:ანუ, უფრო მეტი შანსია, რომ არაფერი დაემართება ხო?

ის:კი, მაგრამ ეს ძალიან ინდივიდუალურია, ალ ქარიმ. უნდა გამიგო.

მე:მესმის, მაგრამ მე ვიცი, რომ ელის ჩემი ნახვა გაუხარდება, ძალიან გაუხარდება.

ის:ასი პროცენტით დარწმუნებული ხარ რომ ორი წლის მერე დაგინახავს და სიხარულით ხტუნვას დაიწყებს?.აბა დაფიქრდი.ყველაფერი თავიდან გაახსენდება, ყველა ტანჯვა საერთოდ და შოკში ჩავარდება. შეიძლება კომაში ჩავარდეს. გესმის? ახლა მითხარი, დარწმუნებული ხარ?

მე:არა,არ ვარ.მართალი ხარ. მას ამ საფრთხეს ვერ შევუქმნი.

ის:ჰო ასეა .მართლა ვხვდები, რომ გიყვარს ალ ქარიმ და ვაფასებ ამას. მადლობელი ვარ შენი სიკვდილამდე, არა მხოლოდ ახლა, იმისთვის რაც საჰარაში იყო.შენ ადგილას, სხვა ასე არ მოიქცეოდა  .ამიტომ მჯერა შენი სიყვარულის და გენდობი იცოდე .

მე:მადლობა ნდობისთვის და გპირდები არ შევუქმინი საფრთხეს. არასდროს არ ვიზამ ამას.

ის:კარგი. მე წავალ მაშინ .ელეც მივიდოდა უკვე სამსახურში .

მე:ახლახანს ჩაიარა.

ის:უი, ამ გზით? აქამდე სულ შემოვლით დადიოდა .კაი ალ ქარიმ, ნახვამდის და მადლობა.შემოგივლი კიდევ სანამ წახვალ. შენ ძალიან კარგი ადამიანი ხარ.

მე:კარგი, ასე იყოს.

იმ დღეს ქალაქში გავიარე.იმ იმედით, იქნებ სადმე კიდევ მენახა.რაღაცეები გავსინჯე, მართლა გემრიელი სამზარეულო აქვთ .ლამაზი ცა და ბუნება.აქ ქალები სხვანაირები არიან.ელის მსგავსად თავისუფლად აცვიათ და თმაც უჩანთ.მაგრამ ჩემ ანგელოზს მაინც არავინ მირჩევნია. დრო ნელა გავიდა.ისე ნელა, რომ დავიტანჯე.ყოველდღე ვუყურებდი, როგორ მიდიოდა და გვიან ბრუნდებოდა. ვხედავდი, როგორ დანარნარებდა ჩემი აივნის ქვეშ და შევნატროდი, ნეტავ შემეძლოს, ერთხელ მაინც ჩავეხუტო და შევხედო,მაგრამ არ მინდა საფრთხე შევუქმნა. ცუდად რომ გახდეს, თავს ვერასდროს ვაპატიებ და აი როგორც იქნა ეს დღე დადგა. აეროპორტში ვიდექი და ჩასხდომას ველოდებოდი. წასვლამდე, გუშინ ელის ძმა ვნხაე.ის მართლა კარგი და მზრუნველი ძმაა.შემპირდა, რომ თუ რამე ისეთი მოხდებოდა, რაც უნდა მცოდნიდა, ყველანაირად ეცდებოდა ჩემთან დაკავშორებას.ეს კარგია.თითქმის  შესული ვიყავი, ხმა რომ გავიგე.

ელი

კონფერენციამ კარგად ჩაიარა.იმ ორ წელზე ყველა ჩუმადაა, მათ შორის მეც. შინაგანად თითქოს მიმავიწყდა კიდეც ყველაფერი.მაგრამ როგორ შემიძლია მისი დავიწყება. ის ჩემი ყველაზე საუკეთესო მოგონებაა. იმ დღით კარგად ჩაიარა ყველაფერმა.დილით სამსახურში ადრიანად წავედი. სასტუმროსთან ჩავლილს რაღაც მომელანდა და თავი გავაქნიე . თითქოს შესამოწმებლად საღამოსაც იქით ჩავიარე და შემეშინდა.ბოლოს ჩავთვალე რომ უბრალოდ ძალიან მენატრებოდა და ამიტომ მეჩვენებოდა. ყოველ დღე ავლა ჩავლისას აივანზე მჯდარი ალ ქარიმი, რომელიც თვალს არ მაცილებდა. ჩემ ძმას მივყავდი მანქანით აივანს, რომ მივაშტერდი. ჩემი მიჩვენბება გამქრალიყო და ცოტა გულიც კი დამწყდა. კი ვიცოდი რომ ლანდი იყო, მაგრამ მაინც მომწონდა.

ის:ელე, სულ მეორე გზით დადიოდი და ესე უცებ რა შეიცვალა?

მე:იცი რატომღაც მეჩვენება, რომ სასტუმროს აივანზე ვიღაც ზის და მაცილებ.ს ყოველ დღე, მაგრამ დღეს არ არის.

ის:ალ ქარიმი გეჩვენება?

ისე ფრთხილად მკითხა.

მე:ჰო, მგონი ვგიჟდები.

მანქანა გააჩერა და შემოხრედა.

ის:ცუდად ხო არ ხარ?

მე:არა, სიადნა მოიგონე? მშვენივრად ვარ. უბრალოდ ჩემი მოჩვენება რომ ვერ დავინახე გული დამწყდა.

ის:ელე, რაღაც უდნა გითხრა კარგი? ის აივანზე ვინც გვეჩვენებოდა მოჩვენება არ იყო.

მე:ანუ?

ის:ანუ ნამდვილი ალ ქარიმი იყო.

მე:რას მაუმუნობ კაი რა?

ის:არა ელე, მართლა ალ ქარიმი იყო. ორი კვირით იყო აქ, მაგ სასტუმროში რჩებოდა. გუშინ ვნახე და დავემშვიდობე, დღეს მიფრინავს.

მე:რაა? გაგიჟდი თუ მე მაგიჟებ? რას ნიშნავს აქ იყო? შენ ნახე და მე არ მნახა?თქვენ სულ გარეკეთ?! რას ნიშნავს ეს ყოველივე?

ის:ელე, მას უნდოდა ენახე, მაგრამ გვეშინოდა, რომ ცუდად გახდბოდი, ექიმები ამბობდნენ რომ

მე:რას ამბობდნენ?! რამ გაფიქრებინათ ან ერთს ან მეორეს, რომ მისი ნახვა დამაზარალებდა?!.

ის:ელე.მას მე დავარწმუნე. ის ამბობდა რომ გაგიხარდებოდა, მაგრამ დავითანხმე არ ენახე. ჩემი ბრალია, მაპატიე.

მე: აეროპორტში მივდივართ, დროზე.

ის:რაა?

მე:დროზე ორივე უნდა დაგხოცოთ ეხლა მე თქვენ .

იქ რომ მივედით ვეძებდი, ყველაგან ვეძებდი და ბოლოს შესასვლელში დავინახე, თვითმფრინავში რომ უნდა შესულიყო.მთელი ხმით ვიყვირე.

ალ ქარიმი

მის ხმა მეჩვენა,  შევბრუნდი და დავინახე. თავის ძმასთან ერთად იდგა.აქეთ წამოვიდა, ბარგი იქვე მივაგდე.

მე:ელი, ელი გახსოვარ?

მინდოდა ჩავხუტებოდი ხელი რომ გამკრა.

ის:არა, შენ გეჩვენები, იდიოტო.

მე: ელი, ელი გაგახსნედი, ჩემო პატარავ, გაგახსნედი.

ის:კაი რას მეუბნები, მიბრძანდი გაგვიანდება.

მე:რა?

ის:რაა!?ფრენაზე გაგვიანდება, მიბრძნადი თორე დარჩები აქ.

გაბრუნდა, მის ძმას გავხედე.მხრები აიჩეჩა.უკან ავყევი.გარეთ გავიდა. დაეწიე და გავაჩერე.ხელს არ ვუშვებდი.

ის:გამიშვი შე იდიოტო! ხო კარგად მიბრძანდებოდი, ისე რომ არ გენახე ჰა?ჰოდა ნახვამდის.

დავქაჩე და მივიხუტე.ჩემი ლამზი .ჩემი ანგელოზი.როგორ მომენატრა.

მე:ჩემო სიცოცხლევ, ჩემო სუნთქვავ, როგორ მომენატრე.ელი ჩწტმო ანგელოზო ,ღემრთო როგორ მომენატრე. ჩემი პატარა, როგორ მომნატრებიხარ ელი.

ის:მაგას ეხლა მიხვდი?,თურმე მოვნატრებივარ, მე არ მომენატრე, საერთოდ არ მომენატრე.თურმე სუნთქვა და სიცოცხლე ხო?ხოდა  მიბრძანდი და მოკვდი იდიოტო.მთელი ორი კვირა მეჩვენებოდი. ლამის ფსიაქიატრუილში წავედი.იმის გამო რომ მოჩვენებად მაინც მენახე გზას ერთი საათით ვიგრძელებდი. ეს კიდე თურმე აქ არის და ისე იქცევა თითქოს არაფერი .საზიზღარი ხარ.

აღარ ჩუმდებოდა ბრაზობდა.მისი ცისფერი თვალები ისე ღელავდა.ოკენაეს გავდა.ადიდებულს და ძლიერს.

მე:ელი, ჩემო ცხოვრება ნუ ბრაზობ ელი. სხვა გზა არ მქონდა .

ის:გქონდა მაგრამ შეგეშინდა. ჩემზე  სულ არ იფიქრე. ოდესმე ხო გავიგებდი რომ აქ იყავი. ისე მშვიდად ბრუნდებოდი, თითქოს ხვალ კიდევ მნახავდი. ხოდა თუ ეგრეა და არ განაღვლებ, მიბრძნადი იმ შენ საჰარაში და ამოიბუგე თავი. მე აღარც მახსენო ვსო ეხლა მართლა გივიწყებ ..

პირზე ავაფარე ხელი.

მე:შშ.. ეგ აღარ თქვა .მეორედ აღარ თქვა, რომ მივიწყებ.ისე მინდოდა შენი ჩახუტება. ისე მიდიოდა შეგხებდი, ჩემთვის შემიგეხედა. ისევ ისე ატიტინებულიყავი.კუდევ მენახა შენი ცისფერი თვალები, შენი ლამზი სახე და თმები .
ხელი გადავუსვი თმაზე.იცი როგორ მომენატრე?

ჩავეხუტე, მის ყელში ჩავრგე თავი და ეს მომენტი მთელ ცხოვრებას მერჩივნა.

ის:მე არ მომენატრე, საერთოდ. საზიზღარი ხარ. შენც და ის იდიოტიც. იმ ექიმებსაც ზედ მოგაყოლებთ დამაცადეთ მე თქვენ. მიბრძანდი და საერთოდ ვინ მოგცა უფლება რომ მეხუტები ჰა? მე ხო არ მახოსვხარ, ცუდად რომ გავხდე ჰა?ეხლა აღარ გეშინია ხომ?

ვერაფრით ვაჩუმებდი. მისი ეს ტიტინიც კი მომწონდა. მაინც არსად გავუშვებდი და არც მე წავიდოდი. მაინც შემირიგდება და ჩემი იქნება.რომ ვეღარ გავაჩუმე, ტუჩები მივაწებე .ამ მომენტში არ ვიცი რა მოხდა.დედამიწამ საპირისპიროდ დაიწყო ბრუნვა. ჩემი ყველა ემოცია ერთიანად მოვიდა .მეჭიდავეობოდა, მაგრამ სად გამექცევა.როცა ახლა მასთან ვარ. არსად გავუშვებ.მერე თვითონაც მოდუნდა და მომეხუტა .ტუჩები მოვაცილე ჰაერის უკმარისობამ რომ შემაწუხა და ხელები მთელი ძალით მოვხვიე.სუნთქვა ძლივს დავიწყნარე.ტიროდა ,გამეცინა.ცრემლები მოვწმინდე .

მე: მაინც არსად გაიგშვებ. რამდენიც გინდა იტიტინე, მზად ვარ მთელი ცხოვრება გისმინო.

ის:იდიოტი ხარ რა?!

ხელები მომარტყა. გამეცინა, მთელი ხმით ვიცინოდი სიხარულისგან. თვითონაც ეცინებოდა. ხელებს არც ერთი ვუშვებდით.ხალხს გიჟები ვეგონოთ ალბათ.ვიდექით ჩახუტებულები და ვიცინოდით.მერე ოდნავ მომცილდა.

მე:მართლა არ მოგენატრე?

ის:შენ მემგონი არ ხარ ნორმალური. იმ ექიმს უნდა გაგასინჯო ერთი.მეზიზღები მარა მაინც ასე ძაან მიყვარხარ.

მე:მეც მიყვარხარ ჩემო სიცოცხლევ. შენ გარეშე იცი როგორ ცუდად ვიყავი?, ცხოვრებამ აზრი დაკარგა, საერთოდ ყველაფერმა. შენ გარეშე ჩემო ცხოვრება.მაგრამ  ახლა გიპოვე, ისევ გამაფერადე ჩემო სუნთქვავ.

ის:აბა რა სულ შენ მიპოვე.

ცხვირი აიბზუა.სიცილი ამიტდა.მივიხუტე .

მე:ვგიჟდები შენზე. ვეღარ გიტევ ჩემო ანგელოზო, ისე მიყვარხარ, ვეღარ გიტევ.

მისი ძმა მოვიდა.

ის:აბა ჰე წავიდეს ის პილოტი თუ მიჰყვები შენც .

სიცილი აგვიტყდა.მთელი ძალით ჩავიხუტე და შუბლზე მივაკარი ტუჩები.ისიც მომეხუტა.

ასე, სრულიად უცხო ქვაეყანაში ვიპოვე ჩემი სიყვარული და ისევ თავიდან გავფერადდი.
___________________________

Elizabedi-სგან.