ჩემთვის არავის ასე არ უყვირია თან უმიზეზოდ,ნიკა სულ თბილი და წყნარი იყო.ახლა კი შეურაწყოფილი და დამცრებული ვწევარ და გუშინდელზე ვფიქრობ.რას ნიშნავს მისი ეს საქციელი?იქნებ თედომ დაავალა? არა არამგონია,თან ასე 2 დგში რა გაიგეო ნეტა? ტანზე შიშის ბუსუსებმა მადამაყარეს.ასეთ გაურკვევლობაში არ ვყოფილვარ, მორჩა მაგ ქურდებთან არსად წამსვლელი არ ვარ მე ამის მერე. ეგღა მაკლდა რა ისედაც ცუდად ვარ და დამიმატეს რას საზრუნავი... სახლში რაღაც ხმარი ატყდა,იმედია ის არაა რასაც მე ვფიქრობ და დილას თავისი სტუმრობით არ გამიფიჭებენ,გვერძზე გადავტრიალდი და დაძინება ვცადე მაგრამ იმხელა ხმაზე იცინის მამიკო რომ რა დამაძინებს, მალე კაგზე კაკუნი გავიგე და თავი მოვიმძინარუნე, არადა როგორ მაინტერესებს ვინაა?
-ჯერ სძინავს ტო.-გავიგე თედოს ხმა
-ამ დრომდე ძილი რა პონტია რაა.. აყვა სანდროც
-გუშინ ისეთი რაგაცეები გითქვია ალბათ ვერ დაიძინა-ოდნავ გაბრაზებულმა უთხრა თედომ
- რაგაცეები კი არა სიმართლე ვუთხარი და მომ***ნი ტვინი ვაა-ჩურჩულიდან ოდნავ მამაგალ საუბარზე გადავიდა
-ჩუმად არ გაეგვიძოს, -მგონი ხელი კრა თედომ
-ძაანაც კარგი მაგას რა ჯობია, გაბუტულსაც ვნახავ.ირონიას აფრქვევდა
მგონი ესენი ნორმალურები არ არიან ხოო? მალე ოთახიდან გავიდნენ და მეც ამოვისუნთქე.. ანუ თედომაც გაიგო გუშინდელის შესახებ. რა დავაშავე ნეტა? ან რა გავაკეთო? რატომ იქცევა სე სანდრო? იქნებ მოვწონვარ? ჩემ თავზე გამეცინა ასეტი სისულელე საიდან მოვიტანე? მე სანდროს მოვეწონო ეს ხომ წარმოუდგენელია..
ფიქრებიდან დედამ გამომიყვანა და მიტხრარომ ჩემი ნახვა უნდოდა თედოს, ზლაზნით წამოვექი საწოლიდან და პიჯამოების ამარა წავედი ოთახისკენ
-რას გავს მარიამ შენი საქციელი? მაშინვე მისაყვედურა დედამ
-რა მოხდა? ვკითხე და სანდროს და თედოს შევხედე
-პიჯამოებიტ უნდა ნახო სტურები? დონჯი სემოირტყა წელზე და უკმაყოფილოდ დამაკვირა, ესგა მაკლდა რა
-რა მოხდა ჩემ ძმასთან თუ ასე გამოვედი? ვითომდა უინტერესოდ ვკითხე
-არაუშავს ნანა დეოდა(დედინაცვალს ასე ეძახის) მოდი მარიამ რაგაც უნდა გითხრათ, მეც მივედი და მის გვზე დავჯექი, ამ დროის განმავლობაში სანდროსთვის რა შემიხედია, ძალიან მაინტერესებდა როგორი სახე ქონდა მაგრამ ნაწყენი ვიყავი
-რა მოხდა?
-არ გინდა საგამოს კაფეში წავიდეთ? მერე კი სახლს დაგათვალიერებინებ- მითხრა ხალისით ქურდმა ძმამ.
-არ მაცლია მე.. არანირი სურვილი არ მქონდა მათთან ერთად წასვლის
-რა საქმე გაქვს ეგეთი ? ოჰ ამოიგო ხმა მეორე ქურდმა
-მეცადინეობა მაქვს. ვუთხარი და წამიერად შევხედე-კარგი წავალ ჩავიცმევ,ხო თედო მადლობა დაპატიჯებითვის.. ვითხარი და მათ პასუხს არ დავლოდებულვარ ისე შევიძურწე ოთახში.
მგონია რ იყო ცუდი . მიხვდნენ რომ მათთან საერთო არაფერი მაქვს თუ არ ჩავთვის ამ ბოლო დროს გალოთებულ მამას,
ალბათ 1 საათის მერე გავედი მისაგებში და იქ არავინ დამხვდა ძალიან კარგი, ინგლისურისთვის მოვემზადე და ამ უკვე საგამო იყო, მეც ავიგე ჩანთა და სახლიდან გავედი,მალე ასწავლებლის სახლთან ვიყავი. მეცადინეობა 1 საათი გაგრძელდა, იქიდან ძალა გამოცლილი და უხასიათოდ მოვდიოდი.

იმის მერე რაც სანდრო ასე მელაპარაკა სულ ვცდილობ თავი შორს დავიჭირო... თითქმის 2 კვირა გავიდა და საინტერესო არაფერი მომხდარა თედო ხშირად მოდიოდა და ვლაპარაკობდით,მეც აღარ ვიყავი ისეთი მორცხვი მასთან,მაგრამ სანდრო რანდენჯერაც ვნახე იმდენჯერ დავიბენი.. სულ ცივად მექცევა და მე კი არ ვიცი რა გავაკეთო

სანდრო 3 დგეა არ მინახია, თითქოს მინდა ნხავა მაგრამ ჩემ თავს მასზე ფიქრის უფლებას არ ვაძლევ.ახლა დაღლილი და ძალა გამოცლილი ნელა მივდივარ სახლი მეცადინებიდან

, ის დრო გამახსენდა ნიკა რომ მხვდებოდა და სახლამდე მაცილებდა, ყველფერს მივცედი ისევ ის დრო რომ დადგეს ამ ფიქრებში ნელა მოვანიჯებდი რომ ჩემ გევრძე მანქანა გაჩერდა გავხედე და ჰოი საოცრება ვის ვხედავ თვით სანდროს, რა ჯანდაბა უნდა ეხა? ისევ ნერვები უნდა მომიშალოს , უკამაყოფილოდ თავი გადავატრიალე და გზა განვაგრძე
-იქნებ ინებო და ჩაჯდე მანქანაში? ირონიით გაჯგენთილი ხმა,
-მადლობა ფეხით მირჩევნია-საიდან ასეთი სითამამე მარიამ? მიკვირს ჩემი თავის და ვეკითხები
-მე გკითხე რა გირჩევნია? მალე ეხა სანამ ძალით ჩაგსვი
უსიამოვნო თვალებით შევხედე და სხვა რა გზა მქონდა ჩავჯექი, ხმა არ ამომიგია ისე გავიარეთ ნახევარი გზა და მივხვდი რომ სახლისკენ არ მივდიოდით
-სათ მივდივართ? მკითხე გაკვირვებულმა
-მიხვალ და ნახავ.მოგეწონება-მითხრა და გაბრწყინებული თვალები მომანათა
-სახლში მიმიყავანე ეხლავე-მეც გავჯიუტდი, მასთან ერთად წასვლის სურვილი არ მქონდა
-რა გინდა სახლში? ისევ უნდა იტირო და ნიკოლოზზე იფიქრო-ირონიას აფრქვევდა
-თუნდაც-ვუთხარი ყოყმანით.
-ხოდა მაგასაც ვნახავთ თუ მიგიყვან სახლში-თგქვა და ძარგვებ დაბერილმა მანქანა გააჩერა, ჩემკენ მოტრიალდა
-ახლა რაგაცას შეგეკითხები და შენ მეტყვი სიმართლეს-მელაპრაკებოდა ძალიან მშვიდად, მე თანხობის ნიშნად თავი დავუქნიე
-გიყვარს ის ს**ი? მთელი ზიზიგით თქვა
-მასე ნუ ეძახი-უცბათ დავიცავი
-ანუ გიყვარს-უკაყოფილოდ გააქნია თავი. მე კი დარცხვენილმა თავი დავხარე
რა ჯანდაბა უნდაა ნეტა? რა დავაშაე ასეთი ნეტა?
-რატო მეკითხები?-ძლის გავბედე კითხვა
-გოგოო შენ დებილი ხარ თუ მართლა ვერ ხვდები? მომიბრუნდა გაცეცხლებული და თავი გავლანძგე რომ ეს კითხვა დავუსვი, ან რას უნდა ვხდებოდე?
-მე.. მე არ ვიცი.. ვერ ვხვდები-ენა ძლივს მოვითრიალე პირში
-ვერ ხდება-თითქოს სხვას უთხრა-რას მიხვდები ისე ხარ გაგიჯებული მაგ შენ ნიკაზე სხვას ვერც კი ამჩნევ, მაგრამ არაუშავს შეამჩნევ- რაა? რა გამოდის მოვწონვარ? ჩემნაირი მოსწონს? აას ვერ დავიჯერებ
-ვერაფერი ვერ გავიგე-ვთქვი გაოგნებულმა
-ასეთი სულელი არ უნდა იყო მარუს,გნახე თუ არა მომეწონე ამიტომაც ყ**ე ნიკას გამო თავს არ დაგანებებ. და შენთვის უკეთესი იქნება თუ გლოვას მოეშვები
-შენ მე მოგწონვარ?-გაოგნებულმა პირი ძლივს დავხურე-შენ ჩემნაირი გოგო არ მოგეწონება-დარწმუნებულმა ვთქვი
-და შენ როგორი ხარ? მიკითხა ფანჯარაში გაიხედა
-აი ასეთი-ვუთხარი და ტანზე დავიხედე ჩემ ქევაზე გაეცინა,მმაგრამ უნდა ვაგიარო ძალიან საყვარლად იცინის, თან ერთ მხარეს ლოყა რო ჩაეჩრუტა
-ეხ მარუს ბავშვი ხარ ბავშვი, აი ეგეტი მომწონხარ როგორიც ხარ-მითხრა ტბილად და ჩემკენ გადმოიხარა ცხელი ტუჩები საფეთქელთან შემახო-მოდი ერთ რაგაცაზე შენთანხმდეთ კაი?-თან ხელი გადამხვია და გულზე მიმიკრო მე კი ვერც ვინძრეოდი ან რა უნდა გამეკეთებინა არ ვიცი-მე შენ დაგიმტკიცებ რომ მომწონხარ შენ კი ნიკაზე ფიქრს მოეშვები-თან თმებზე თამაშს არ წყვეტდა
-მე მინდა რო დავივიწყო ნიკა, მაგრამ არ გამომდის-ვუთხარი და ცრემლები მოვიწმინდე რომელსაც რამდენიხანი ავიკავებდი
-მე დაგეხმარები პატარა-თან ცრემლებს მაცილებდა ლოყებიდან მე კი გული უფრო ამიჩუყდა და ტირილს ვუმატე-ჩუ ქალობა, მორჩი ტირილს კაი? მითხრა და თვალებში ჩამაშტერდა მე კიდევ ცრემლები გადმომცვივდა-ვაიმეე ჩემი მტირალა გოგო,ყველაფერი კარგად იქნება პატარა-ასე თბილად არავინ დამლაპარაკებია,თმაზე მეფერებოდა და გულზე მიკრავდა მე კი ეს ძალიან მსიამოვნებდა.
ასე ალბათ 20 წუთი ვიყავით ჩახუტებულები, ბოლოს სინდისმა შემაწუხა და მოვშორდი სანდროს მან კი ისევ გაიცინა და ლოყაზე მიჩმიტა
-სანდრო სახლში წამიყვანე რა..-ასხა მხოლოს ძილი და ყველაფერზე ფიქრი მომდოდა
-კაი წავიდეთ-მალე მანქანა დაძრა და 10 წუთში სახლთან ვიყავით
-იფიქრებ ხო რაც გითხარი იმაზე, მითხრა თბლათ და თმაზე წამეთამაშა
-კი-ისე ვითხარი არც შემიხედია
-კარგი გოგო ხარ, თავზე მაკოცა-ახლა გადაკუსკუსდი და ჯკუით-ეს მითხრა და ლოყაზე მაკოცა
-ნახვამდის, ვითხარი და მანქანიდან გადავედი
-ხვალამდე პატრა-მითხრა და სანამ სადარბაზოში შევდიდი არ წავიდა
არ ვიცოდი ასე რატომ ვიქცეოდი ან რატომ დავთანდხმდი, ფაქთი ერთი იყო ნიკას დავწუყევა ძალიან მინდოდა


ამ დღის მერე სანდრო იმაზე ხშირად ვხედავდი ვიდრე საჯირო იყო.არ ვიცი რატომ, მაგრამ ის ფაქტი რომ სანდროს მოვწონდი მე კი ნიკა მიყვრდა არ მომწონდა და თავს უხრხულად ვგრძნობდი ამიტომაც გადაწყვეტილება მივიღე

რ ვიცი ამის მერე რა მოხდებოდა, რეალურად მიხაროდა სანდროსნაირ ბიჭს რომ მოვეწონე,მაგრამ ის ქურდია შეყვარებული ყავს და ათასი მიზეზია იმის რომ არაფერი გამოგვივა,ამიტომ ხვალვე ვეტყვჯ ჩემ გადაწყვეტილებას.

მთელი ღამე იმაზე ვფიქრობდი როგორ მეთქვა ჩემი გადაწყვეტილება, ალბათ ყვირილს ატეხდა ან რამე მსგავს.

მეორე დღეს სანდრომ შემატყობინა,რომ 2საათზე გამომივლიდა და მზად ვყოფილიყავი მაშინვე ნერვიულობა დავიწყე , მალე მისი მანქანა ფანჯრიდან დავინახე და ნელა დავეშვი კიბეებზე, ფეხები უკან მრჩებოდა მისი რეაქციის მოლოდინში

მანქანასთან ახლოს იდგა და მომღიმარი სახით სიგარეტს ეწეოდა,როგორც კი მიახლოვდი გადამკოცნა და მანქანისკენ მიმითითა,დაჯდომის დროს ოდნავ მომხვია ხელი წელზე,ამით უფრო დავუბენი.მანქანაში ჩაჯდა თუ არა მიჯთხა

-აბა როგორ ხარ?-თან მანქანა დაძრა-კარგად შენ? მორიდებით ვკითხე

-მეც კარგად, ასეთი მორცხვი როდემდე უნდა იყო? მოეშვი ცოტა არ ვიკბინები მე-სიცილით მითხრა-სანდრო მე...რაღაც უნდა გითხრა
-ხოო? კაი მაშინ ყურადღებით გისმენ- ურონია გაურია და მანქანა გააჩერ-გუშინდელზე ვიფიქრე და... -ტექსტი რომელსაც ვიზეპირებდი მაშინვე დამაცუწყდა მის შავ თვალებს რომ შევხედე- მე უბრალოდ არ შემიძლია-დამანაშასავით თავი დაბლა ჩავხარე და არმაგედონს დაველოდე

- მიზეზი? მითხრა ძლივს შეკავებული სინშვიდით-შენ შეყვარებული გყავს, თან ნეშინი ვთქვი და ვიგრძენი როგორ გამეჯედა ყელში ვურთი და ცხვირის წვერი ამეწვა

- დავშორდი შეყვარებულს, და რის გეშინია იქნებ ამიხსნა? უკვე გაღიზიანება დაეტყო-შენზე იძახიან,რომ ქურდიაო..თქმა და ჩემი ასლუკუნება ერთი იყო

- მერე შენ გჯერა?- არ არ ვიცი-ავბლუყუნდი ისევ
-გჯერა თუ არა? ხმა ისეთი ცივი გაუხდა ტანში შიშმა დამიარა- კი- ვუთხარი სლუკუნით

-ადრე ვიყავი ქურდი,მაგრამ შევეშვი და ვცდილობ წესივრად ვიცხოვრო, მაგრამ შენთვის მაგას არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს რადგან შენი ეს გადაწყვეტილება ნიკას ეხება-სიმშვიდეს ინარჩუნებდა.- იმ დედა****ი ნიკას გამო.-იმხელა ხმაზე იღრიალა შიშით შევხტი

- ბოზ****ლი ვიყო, თავს მომაკვლევინებ, რატო ხარ ესეთი დებილი ტო? რატო მეთქი გოგოო? -იმხელა ხმაზე ღრიალებდა ყურებზე ხელი ავიფარე,სერიოზულად მეშინოდა ასეთ ცუდ რეაქციას არ მოველოდი
-ხმა ამოიღე,გეკითხები როდემდე უნდა განაგრძო ესე? - ნუ ყვირი გთხოოვ- ვუთხარი სლუკუნით

-ამის დედას***ცი,- უარესად იღრიალა მუშტები საჯესს დაუშინა-მიყვარს და რა ვქნა? - ნეტა ხმა არ ამომეღო ისეთი თვალებით შემომხედა სიკვდილი ვინატრე

-რა თქვი გოგო? ის ყ*ე გიყვარს ვინც მიგატოვა? - მკლავებში ჩამავლო და ჩაწითლებული თვალებით დამაშტერდა- მტკივა- ვუთხარი ჩახლეჩილი ხმით,

- უნდა გეტკინოს,იქნებ ცოტა ტვინი გაანძრიო- დაიწყო ისევ ყვირილო,ხელი გამიშვა და მანქანიდან გადავიდა.

მე კი ვერ ვჩერდებოდი და უარესად ვტიროდი, სანდრო კი გარეთ ნერვიულად ეწეოდა სიგარეტს,ორივეს ჩვენი პრობლემა გვქონდა- მორჩი სლუკუნს? კარები გამოაღო და მთელი ირონიით მკითხა

-არაა- ასლუკუნებულმა ვუპასუხე- ხოდა იტირე სანამ არ დაიღლები- იღრიალა და კარები ისე მოაჯახუნა არ მეგონა თუ არ ჩამოვარდებოდა
ვცდილობდი დავწყნარებულიყავი მე აქ სანდრო იქ,

ალბათ 29 წუთი გავიდოდა რაც სანდრო მანქანიდან გადავიდა,მე კი ვსლუკუნს განვაგრძობდი
მალე მოვიდა და წაშლილი სახით დაჯდა საჯესთან,ხმა არ ამოუღია, და სისწრაფერს ყოველ წამს უმატებდა მე კი შიშით ლამის გული გამპარვოდა

- სანდრო ცოტა ნელა ატარე გეხვეწები- ვუთხარი ჩურჩულით- ხმას ხმას ნუ იღებ ამის დედას***ცი დაიწყო ისევ ღრიალი
15 წუთის გზა 5 წუთში გავიარეთ და მანქანა სახლის წინ გააჩერა, მეც თავდახრილი გადავედი და დამშვიდობებაც ვერ გავბეფე, ჩემი გადმოსვლა და სანდროს გიჯივით გავარდნა ერთი იყო