ვიცი ,ასეთი საჩუქარი ,რომ არ შეიძლება ,მაგრამ ამის დამალვაც არ შეიძლებოდა...ვუთხარი და დარბაზში გავედი სულ მისი მეგობრები იყვნენ...თვალი კარებისკენ გამექცა... ჰოი საოცრება! უცბათ დარბაზში გიო ჩემი ძმა მისი ძმაკაცი და "ნიკა", "მაგარი ტიპი" შემოვიდნენ...ნიკას დიდი ხანია მოვწონდი და ჩემზე "ნადირობდა" ,მაგრამ მე მარიამ ბურდული! ამას ვის შევარჩენდი..რამოდენიმეჯერ ცადა რაღაც უმსგავსოები..მაგრამ!! არ გავატანინე!,როგორც კი ჩემმა ძმამ შემამჩნია ჩემსკენ წამოვიდა.
-მარიამ!შენ აქ საიდან?მითხრა და დამაჩერდა,ამდროს ნიკამ შემომხედა და კარგად ამათვალიერა თვალებით მჭამდა!!.
-გიო,ჩემი უფროსის დაბ-დღეა. ვუთხარი და დემესკენ გავიხედე.
-დემეს კომპანიაში მუშაობ?მკითხა და გამიღიმა.
-შენ რა იცნობ?.
-კი,აბა საიდან გიცნობს?! არიცი ,რომ ხშირად უნახიხარ?
-არა...გაკვირვებისგან ენა ჩამივარდა..ახლა მივხვდი მის ქცევებს..მოციმციმე თვალების მიზეზს,დემე ჩვენსკენ წამოვიდა.
-ბიჭებს სალამი..გიუშ რას შვები?ნიკა...რამდენი ხანია არ მინახიხარ.
-დემე გილოცავ! აი ეს საათი ჩვენსგან..ისეთია შენ ,რომ გეკადრება !უთხრა გიომ და მხარზე ხელი დაკრა.
-რატო შეწუხდით?მადლობა ,მაგრამ მთავარ საჩუქარს ვერ ჯობია თქვა და უჩვეულო მზერა მომაპყრო,უცბათ ნიკას მწველ მზერას გაადაწყდა მე ,რომ მათვალიერებდა და გვერდზე
გამიყვანა.
-იცნობ?ისეთი სახით მკითხა მეგონა ახლა მომკლავსთქო.
-ნიკას..კი. ვუთხარი და თავი ჩავხარე.
-გასაგებია! მითხრა და სახეზე ხელი ჩამომისვა..უცბათ დარბაზისკენ წავიდა.
ყველა ცეკვავდა წყნარი მუსიკის ჰანგებმა გაიჟღერეს უცბათ ნიკა ჩემთან მოვიდა და ცეკვა მთხოვა,მე დიდი ხნის მერე დავთახმდი...ხელი წელზე შემიცურა და სახეზე დამაკვირდა.
-ულამაზესი ხარ! მითხრა და თვალებში ჩამაშტერდა.
-მადლობ..ვუთხარი და დასჯილი პატარა ბავშვივით თავი ჩავხარე.
-მარიამ!რაღაცას გეტყვი კარგი?! მითხრა და ორი თითი ნიკაპქვეშ ამომდო და სახეზე შემომხედა.
-კარგი..ვუთხარი და იმ "რაღაცას" დაველოდე.
-მი ყვა რხარ! დამარცვლით ჩამჩურჩულა,უცბათ სიმღერაც შეწყდა და მე კი გახევებული ერთ ადგილს ვერ ვშორდებოდი,საპირფარეშოსკენ წავედი როდესაც ვიღაცამ კედელთან მსუბუქად მიმანარცხა და იქვე პატარა ოთახში შემიყვანა,მისი სურნელი მეცნო და ამიტომ გავისუსე.
-რა უნდოდა? მკითხა და კისრის ძარღვები დაებერა.
-არაფერი..ამოვიკნავლე.
-რა????!!!!! ვერ ხედავდი ,როგორ გიყურებდა ვერ ხედავდი? მიყვირა და მუშტი კედელს ჩასცხო.
-რას მიყვირი?! ვინ მოგცა მაგის უფლება??ჯერ უკითხავად მკოცნი მერე მიყვირი!! მეც არ დავაკელი.
-მაპატიე...ვერ ..მოვზომე ხო იცი შენ ჩემი ხარ ლამაზო! ვერ გავუყოფ სხვას მაგ ბაგეებს და თვალებს! მითხრა და ისევ ბაგეებს დაეწაფა ამჯერად აუღელვებლად მიკოცნიდა ორივე ბაგეს და რაღაც სიტყვებს მჩურჩულებდა უცბათ,გიო გამახსენდა,დემეს მოვშორდი და ვკითხე.
-ადრეც მიცნობდი? ვკითხე და თვალებში ჩაბაშტერდი,თავი მოიქექა და თქმისთვის მოემზადა.
-კი...დიდი ხანია გიცნობ.მითხრა და ისევ უჩვეულო ჭინკები აუთამაშდა..თვალებში.
-კარგი გასაგებია..ვუთხარი და გასვლა დავაპირე, როცა მომაძახა.
-მიყვარხარ! უზომოდ! ჩემი ხარ!ჩემად დაიბადე!მიყურებდა და იღიმოდა.
-დემე..._რატომღაც მისი ჩახუტების სურვილმა მომიარა მივუახლოვდი ვერ გაეგო რა გავაკეთე მერე ,მიხვდა გულ-მკერდზე ,რომ ავეკარი.
-შენგან იგივე პასუხს მოველი..იმედია იგივეს მეტყვი,მალე.
-დემე რაღაც უნდა გითხრა...ვუთხარი და თავი ჩავხარე.
-რაიყო? მომოახლოვდა ისე ,რომ მისი სუნთქვა სახეზე მომეფრქვია,"ცხელი" და "აჩქარებული".
-ნიკამ...სათქმელს ვერ ვამთავრებდი.
-რა ნიკამ_პასუხის მოლოდინში სახე წაეშალა.
-მიყვარხარო_დავიჩურჩულე.
-რა?_გამიმეორე...ძარღვები დაებერა და საშინლად გაბრაზდა.
-...ძალიან გთხოვ ნუ გამამეორებინებ_მუდარის თვალებით შევხედე.
-შენ ის გიყვატს ხო?_ნაწყენი ხმით მითხრა.
-არა...საიდან მოიტანე_მგონი ცოტა ხმამაღლად გამომივიდა ნათქვამი.
-ძალიან მიყვარხარ მარიამ!უკვე ერთი წელია...შენზე ფიქრით ვაღამებ და ვათენებ გამაგიჟა შენმა მწვანე თვალებმა,იმდღეს შემთხვევით დაგინახე პარკში..მე მეგონა მომელანდე ,იმიტომ ,რომ ერთი კვირა არ მენახე ვიფიქრე მონატრებისგან მელანდები თქო..!იცი რა კარგი ხარ?!
-დემე...არმინდა ,რომ
ასე იფიქრო ნიკა არმიყვარს,არც მყვარებია!გთხოვ ამას ნუღარ მეტყვი და წამოდი გიო ინერვიულებს. თითქოს მისი სიტყვები არ გამეგოს ისე მითხრა.
-კარგი..წამოდი.._წელზე ხელი მომხვია და გულზე მიმიხუტა.ოთახიდან ,რომ გამოვედით ყველამ ჩვენ შემოგხვედა ,მათ შორის ნიკამაც ,უცბათ ერთი დახვეწილი ლამაზი გოგო ჩვენსკენ წამოვიდა და დემეს მოეხვია ,საჩუქარიც გაუწოდა და ყელზე სველი კოცნა დაუტოვა_გავგიჟდი ფერებმა გადამიარეს,გამიკვირდა 2წუთის წინ სიყვარულს მეფიცებოდა ეხლა კი რას აკათებდა? გალაკტიონის ფრაზამ გამიელვა "გაოცდა უფრო,გაოცდა უფრო,თვალები უფრო გადაირია,არ მოაკლდება სიტყვა საუბრო,ის კი ფიქრობდა_რანაირია."მეწყინა,რომ მას სხვა ქალიც ეხებოდა მგონი მიხვდა და ჩენსკენ წამოვიდა ყურთან ჩამჩურჩულა "ჩემი დაიკოა,ელიზაბედი" და ყელში სველიკოცნა დამიტოვა. კმაყოფილმა ღიმილით დამტოვა და გაიფიქრა "იეჭვიანა" ნიკას მზერა არ მასვენებდა,ბართან მივედი მარტინი შევუკვეთე,ერთს მოყვა ორი, სამი..სამს..ოთხი და ასშ.


&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
დილას თვალები ვჭყიტე და უკმაყოფილოდ თვალები მოვიფშვნიტე გამოსაფხიზლებლად ,ტანზე დავიხედესაცვლების ამარა ვიწექი...ოთახი უცხო იყო უცბათ შევკივლე_ჩემს ხმაზე დემე დაფეთებული შემოვარდა მხოლოდ სპორტიული შარვლის ამარა...სავარაუდოდ ივარჯიშა და ეხლა დაბრუნდა.
-რა მოხდა მარიამ? უცბათ მითხრა და კედელს მიეყუდა.
-სად ვარ? ვკითხე და ხელი გულზე მივიბჯინე.
-ჩემს სახლში. მითხრა და საყვარლად გამიღიმა.
-ჩვენს შორის რამე..ხომ ,არ მოხდა? ვკითხე შიშმორეულმა.
-არა,ტკბილო..მაგას ,როგორ ვიზამდი ჩემო სულელო?! მითხრა და ჩემსკენ წამოვიდა.
-ვაიმე სამსახური!!! შუბლზე ხელი ვიტკიცე.
-თუ უფროს არ გააბრაზებ მაშინ არ გისაყვედურებს დაგვიანებისთვის და საერთოდ
შესაძლებელია დღეს გაპატიო გაცდენა. უცბათ თვალი ჩემი სხეულისკენ გაექცა სახე შეეცვალა...მზერა ამარიდა.
-რამოხდა? ვკითხე გაკვირვებით და ჩემს ტანზე დავიხედე თეთრი საცვლების ამარა ვიწექი და კაცი ჩემზე უარს ნამდვილად არ იტყოდა.
-არაფერი...მივხვდი რაც მოუვიდა.
-დემე შემომხედე..ვუთხარი და საბანში შევძვერი .
-რაიყო? მითხრა და თვალებში ჩამაშტერდა.
-შეგიძლია ჩემსკენ მოიწიო?! ვკითხე და ყურებამდე გავეკრიჭე.
მოიწია თუ არა გულზე მივეხუტე და მისი სურნელი ხარბად შევისუნთქე ...გუჩი გავიფიქრე და გავისუსე.
-რამოხდა მკითხა? და სახე ამაწევინა.
-მჭირდები...ვუთხარი და მივეკარი.
-რაა?! ამომხედა და გაკვირვებისგან უჩვეულოდ გამიღიმა.
-მინდა ,რომ სულ ასე ვიყოთ..ვუთხარი და ლოყაზე ვეამბორე .
-მიყვარხარ ძალიან..ეს მითხრა და ჩემს ბაგეებს დაეწაფა_გონის დაკარგვამდე მეფერებოდა ამდენი ემოციისგან გავინაბე და მივენდე ვიცოდი ისეთს არაფერს იზამდა ,რაც გულს მატკენდა ..უძბათ შეჩერდა და თვალებში ჩაშტერდა.
-რა გამიკეთე?! მაგიჟებ..ჭკუიდან გადაგყავარ..ვგიჟდები შენს სურნელზე..თვალებზე და ბაგეებზე..ამას მეუბნებოდა და თან თვალებს მიკოცნიდა ასეა ,თურმე
"უსიყვარულოდ არ არსებობს არც სილამაზე,არც უკვდავება,არარსებობს უსიყვარულოდ,
როგორც ყვავილი შემოდგომის ხშირად პირველს სჯობს.
იგი არ უხმობს ქარიშხლიან უმიზნო ვნებებს,არც ყმაწვილურ ჟინს,არც ველურ ხმებს იგი არ უხმობს." ასე იყო დემეც მისთვის მთავარი ჩემი თვალები იყო...და არა ჟინის დაკმაყოფილება ამას ვაფასებ მისში და ამით მოვიხიბლე"ჩემი შავ თვალება ბიჭით".
________________________________________
ძალიან მიყვარს ეს საიტი თითოეული მწერალი თან,მკითხველი ვარ თან, მწერალი იმედია უნებურად პლაგიატი არ გამოვდივარ აქვე დავამატებ პოეზია ძალიან მიყვარს და იმედია მოგწონთ ცოტა გალაკტიონს რო ვურევ..მიყვარხართ!
თქვენი ჰართბითი!
მადრიდისტა...მიყვარხარ..ხვალ თუ არ მოხვალ არ ვიცი რას გიზამ! ❤️❤️❤️


გრამ ამის დამალვაც არ შეიძლებოდა...ვუთხარი და დარბაზში გავედი სულ მისი მეგობრები იყვნენ...თვალი კარებისკენ გამექცა... ჰოი საოცრება! უცბათ დარბაზში გიო ჩემი ძმა მისი ძმაკაცი და "ნიკა", "მაგარი ტიპი" შემოვიდნენ...ნიკას დიდი ხანია მოვწონდი და ჩემზე "ნადირობდა" ,მაგრამ მე მარიამ ბურდული! ამას ვის შევარჩენდი..რამოდენიმეჯერ ცადა რაღაც უმსგავსოები..მაგრამ!! არ გავატანინე!,როგორც კი ჩემმა ძმამ შემაჩნია ჩემსკენ წამოვიდა.
-მარიამ!შენ აქ საიდან?მითხრა და დამაჩერდა,ამდროს ნიკამ შემომხედა და კარგად ამათვალიერა თვალებით მჭამდა!!.
-გიო,ჩემი უფროსის დაბ-დღეა. ვუთხარი და დემესკენ გავიხედე.
-დემეს კომპანიაში მუშაობ?მკითხა და გამიღიმა.
-შენ რა იცნობ?.
-კი,აბა საიდან გიცნობს?! არიცი ,რომ ხშირად უნახიხარ?
-არა...გაკვირვებისგან ენა ჩამივარდა..ახლა მივხვდი მის ქცევებს..მოციმციმე თვალების მიზეზს,დემე ჩვენსკენ წამოვიდა.
-ბიჭებს სალამი..გიუშ რას შვები?ნიკა...რამდენი ხანია არ მინახიხარ.
-დემე გილოცავ! აი ეს საათი ჩვენსგან..ისეთია შენ ,რომ გეკადრება !უთხრა გიომ და მხარზე ხელი დაკრა.
-რატო შეწუხდით?მადლობა ,მაგრამ მთავარ საჩუქარს ვერ ჯობია თქვა და უჩვეულო მზერა მომაპყრო,უცბათ ნიკას მწველ მზერას გაადაწყდა მე ,რომ მათვალიერებდა და გვერდზე
გამიყვანა.
-იცნობ?ისეთი სახით მკითხა მეგონა ახლა მომკლავსთქო.
-ნიკას..კი. ვუთხარი და თავი ჩავხარე.
-გასაგებია! მითხრა და სახეზე ხელი ჩამონისვა..უცბათ დარბაზისკენ წავიდა.
ყვა ცეკვავდა წყნარი მუსიკის ჰანგებმა გაიჟღერეს უცბათ ნიკა ჩემთან მოვიდა და ცეკვა მთხოვა,მე დიდი ხნის მერე დავთახმდი...ხელი წელზე შემიცურა და სახეზე დამაკვირდა.
-ულამაზესი ხარ! მითხრა და თვალებში ჩამაშტერდა.
-მადლობ..ვუთხარი და დასჯილი პატარა ბავშვივით თავი ჩავხარე.
-მარიამ!რაღაცას გეტყვი კარგი?! მითხრა და ორი თითი ნიკაპქვეშ ამომდი და სახეზე შემომხედა.
-კარგი..ვუთხარი და იმ "რაღაცას" დაველოდე.
-მი ყვა რხარ! დამარცვლით ჩამჩურჩულა,უცბათ სიმღერაც შეწყდა და მე კი გახევებული ერთ ადგილს ვერ ვშორდებოდი,საპირფარეშოსკენ წავედი როდესაც ვიღაცამ კედელთან მსუბუქად მიმანარცხა და იქვე პატარა ოთახში შემიყვანა,მისი სუნელი მეცნო და ამიტომ გავისუსე.
-რა უნდოდა? მკითხა და კისრის ძარღვები დაებერა.
-არაფერი..ამოვიკნავლე.
-რა????!!!!! ვერ ხედავდი ,როგორ გიყურებდა ვერ ხედავდი? მიყვირა და მუშტი კედელს ჩასცხო.
-რას მიყვირი?! ვინ მოგცა მაგის უფლება??ჯერ უკითხავად მკოცნი მერე მიყვირი!! მეც არ დავაკელი.
-მაპატიე...ვერ ..მოვზომე ხო იცი შენ ჩემი ხარ ლამაზო! ვერ გავუყოფ სხვას მაგ ბაგეებს და თვალებს! მითხრა და ისევ ბაგეებს დაეწაფა ამჯერად აუღელვებლად მიკოცნიდა ორივე ბაგეს და რაღაც სიტყვებს მჩურჩულებდა უცბათ,გიო გამახსენდა,დემეს მოვშორდი და ვკითხე.
-ადრეც მიცნობდი? ვკითხე და თვალებში ჩაბაშტერდი,თავი მოიქექა და თქმისთვის მოემზადა.
-კი...დიდი ხანია გიცნობ.მითხრა და ისევ უჩვეულო ჭინკები აუთამაშდა..თვალებში.
-კარგი გასაგებია..ვუთხარი და გასვლა დავაპირე როცა მომაძახა.
-მიყვარხარ! უზომოდ! ჩემი ხარ!ჩემად დაიბადე!მიყურებდა და იღიმოდა.
-დემე..._რატომღაც მისი ჩახუტების სურვილმა მომიარა მივუახლოვდი ვერ გაეგო რა გავაკეთე მერე მიხვდა გულ-მკერდზე ,რომ ავეკარი.
-შენგან იგივე ოასუხს მოველი..იმედია იგივეს მეტყვი,მალე.
-დემე რაღაც უნდა გითხრა...ვუთხარი და თავი ჩავხარე.
-რაიყო? მომოახლოვდა ისე ,რომ მისი სუნთქვა სახეზე მომეფრქვია,"ცხელი" და "აჩქარებული".
-ნიკამ...სათქმელს ვერ ვამთავრებდი.
-რა ნიკამ_პასუხის მოლოდინში სახე წაეშალა.
-მიყვარხარო_დავიჩურჩულე.
-რა?_გამიმეორე...ძარღვები დაებერა და საშინლად გაბრაზდა.
-...ძალიან გთხოვ ნუ გამამეორებინებ_მუდარის თვალებით შევხედე.
-შენ ის გიყვატს ხო_ნაწყენი ხმით მითხრა.
-არა...საიდან მოიტანე_მგონი ცოტა ხმამაღლად გამომივიდა ნათქვამი.
-ძალიან მიყვარხარ მარიამ!უკვე ერთი წელია...შენზე ფიქრით ვაღამებ და ვათენებ გამაგიჟა შენმა მწვანე თვალებმა,იმდღეს შემთხვევით დაგინახე პარკში..მე მეგონა მომელანდე ,იმიტომ ,რომ ერთი კვირა არ მენახე ვუფიქრე მონატრევისგან მელანდები თქო..!იცი რა კარგი ხარ?!
-დემე...არმინდა ,რომ
ასე იფიქრო ნიკა არმიყვარს,არც მყვარებია!გთხოვ ამას ნუღარ მეტყვი და წამოდი გიო ინერვიულებს.
-კარგი..წამოდი.._წელზე ხელი მომხვია და გულზე მიმიხუტა.ოთახიდან ,რომ გამოვედით ყველამ ჩვენ შემოგხვედა ,მათ შორიც ნიკამაც ,უცბათ ერთი დახვეწილი ლამაზი გოგო ჩვენსკენ წამოვუდა და დემეს მოეხვია ,საჩუქარიც გაუწოდა და ყელზე სველი კოცნა დაუტოვა_გავგიჟდი ფერებმა გადამიარეს,გამიკვირდა 2წუთის წინ სიყვარულს მეფიცებოდა ეხლა კი რას აკათებდა? გალაკტიონის ფრაზამ გამიელვა "გაოცდა უფრო,გაოცდა უფრო,თვალები უფრო გადაირია,არ მოაკლდება სიტყვა საუბრო,ის კი ფიქრობდა_რანაირია."მეწყინა,რომ მას სხვა ქალიც ეხებოდა მგონი მიხვდა და ჩენსჯენ წამოვიდა ყურთან ჩამჩურჩულა "ჩემი დაიკოა,ელიზაბედი" და ყელში სველიკოცნა დამიტოვა. კმაყოფილმა ღიმილით დამტოვა და გაიფიქრა "იეჭვიანა" ნიკას მზერა არ მასვენებდა,ბართან მივედი მარტინი შევუკვეთე,ერთს მოყვა ორი, სამი..სამს..ოთხი და ასშ.


&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
დილას თვალები ვჭყიტე და უკმაყოფილოდ თვაკები მოვიფშბიტე გამოსაფხიზლებლად ტანზე დავიხედესაცვლებუს ამარა ვიწექი...ოთახი უცხო იყო უცბათ შევკივლე_ჩემს ხმაზე დემე დაფეთებული შემოვარდა მხოლოდ სპირტიული შარვლის ამარა...სავარაუდოდ ივარჯიშა და ეხლა დაბრუნდა.
-რა მოხდა მარიამ? უცბათ მითხრა და კედელს მიეყუდა.
-სად ვარ? ვკიყხე და ხელი გულზე მივიბჯინე.
-ჩემს სახლში. მითხრა დასაყვარლად გამიღიმა.
-ჩვენს შორის რამე..ხომ ,არ მოხდა? ვკითხე შიშმორეულმა.
-არა,ტკბილო..მაგას ,როგორ ვიზამდი ჩემო სულელო?! მითხრა და ჩემსკენ წამოვიდა.
-ვაიმე სამსახური!!! შუბლზე ხელი ვიტკიცე.
-თუ უფროს არ გააბრაზებ მაშინ არ გისაყვედურებს დაგვიანებისთვის და საერთოდ
შესაძლებელია დღეს გაპატიო გაცდენა. უცბათ თვალი ჩემი სხეულისკენ გაექცა სახე შეეცვალა...მზერა ამარიდა.
-რამოხდა? ვკითხე გაკვირვებით და ჩემს ტანზე დავიხედე თეთრი საცვკების ამარა ვიწექი და კაცი ჩემზე უარს ნამდვილად არ იტყოდა.
-არაფერი...მივხვდი რაც მოუვიდა.
-დემე შემომხედე..ვუთხარი და საბანში შევძვერი .
-რაიყო? მითხრა და თვალებში ჩამაშტერდა.
-შეგიძლია ჩემსკენ მოიწიო?! ვკითხე და ყურებამდე გავეკრიჭე.
მოიწია თუ არა გულზე მივეხუტე და მისი სურნელი ხარბად შევისუნთქე ...გუჩი გავიფიქე და გავისუსე.
-რამოხდა მკითხა? და სახე ამაწევინა.
-მჭირდები...ვუთხარი და მივეკარი.
-რაა?! ამომხედა და გაკვირვებისგან უჩვეულოდ გამიღიმა.
-მინდა ,რომ სულ ასე ვიყოთ..ვუთხარი და ლოყაზე ვეამბორე .
-მიყვარხარ ძალიან..ეს მითხრა და ჩემს ბაგეებს დაეწაფა_გონის დაკარგვამდე მეფერებოდა ამდენი ემოციისგან გავინაბე და მივენდე ვიცოდი ისეთს არაფერს იზამდა ,რაც გულს მატკენდა ..უძბათ შეჩერდა და თვალებში ჩაშტერდა.
-რა გამიკეთე?! მაგიჟებ..ჭმუიდან გადაგყავარ..ვგიჟდები შენს სურნელზე..თვალებზე და ბაგეებზე..ამას მეუბნებოდა და თან თვაკებს მიკოცნიდა ასეა ,თურმე
"უსიყვარულოდ არ არსებობს არც სილამაზე,არც უკვდავება,არარსებობს უსიყვარულოდ,
როგორც ყვავილი შემოდგომის ხშირად პირველს სჯობს.
იგი არ უხმობს ქარიშხლიან უმიზნო ვნებებს,არც ყმაწვილურ ჟინს,არც ველურ ხმებს იგი არ უხმობს." ასე იყო დემეც მისთვის მთავარი ჩემი თვალები იყო.
_______________________________________
იმედია ვინმე მაინც კითხულობს...ამ საიტის თან მკითხველი ვარ თან,მწერალი იმედია უნებურად პლაგიატი არ ვარ..იმედია მოგწონთ პოოეზიიდან ამონარიდები გალაკტიონის ლექსები..მგონი არცისეთი პატარა თავია..მიყვარხართ! გამიხარდება თუ კომენტარებს ვნახავ ..ძალიან ,უზომოდ მიხარია თქვენი კომენტარები!!!
თქვენი ჰართბითი'
პ.ს მადრიდისტა მიყვარხარ და შენც ანა!!!