***
ქარი უბერავდა და თითქოს თან მივყავდით. ღამე გრძელი აღმოჩნდა, არც ერთს გვეძინა, მაგრამ ხმას არ ვიღებდით თითქოს არ გვინდოდა სიჩუმე დაგვერღვია.
აი მზემაც დაიწყო ამოსვლა.
-გაიღვიძე?
შემეკითხა სანდრო თითქოს არ სცოდნოდა რომ ღამე არ მეძინა.
-არა მემგონი ისევ მძინავს.
ვთქვი და ჭიმილიანი სახით შევხედე.
-ესეიგი გიყვარავარ რახან გესიზმრები!
-არა მეორე ვარიანტიც არსებობს.
-აბა?
-ცუდი სიზმარი მესიზმრება.
-ჰოო აშკარათ ცუდი სიზმარია.
-შენ რატომ ფიქრობ ასე?
-მეც საშინლათ მეშინია სიმაღლის.
-მართლა?
ბედნიერათ ვუთხარი.
-ხო, მაგრამ ერთად დავძლიეთ.
-სანდრო ერთი კითხვა მაქვს.
-რაც გინდა მკითხე.
-იმედია ზომბების და ეგეთი რაღაცეების არ გეშინია, თორემ დედამიწის საქმე წასული ყოფილა და დამთავრდა.
-არა მაგრამ არის კიდევ ერთი შიში.
-იმედია წყალს არ ეხება.
-არა წყალი არაფერ შუაშია.
-აბა?
-მასაც მალე ნახავ.
-მე შენ აღარსად, არასდროს წამოგყვები!
-კარგი.
მზე განაგრძობდა ამოსვლას. აი ის კაცი აქ რომ დაგვტოვა, დავინახე თუ არა სანდროს მოვცილდი და ჩასვლისთვის მოვემზდაე. მიწაზე ფეხის დადგმა და სიბრაზის დაბრუნება ერთი იყო.
-აბა კარგი იყო?
ისე მკითხა თითქოს ბედნიერი წუთები გავატარე,მაგრამ მაინც კარგი იყო. ხმა არ გამიცია ისე გავაგრძელე ტელეფონის ძებნა.
-რას ეძებ?
-ნეტა რას?
-აა ჰო, ტელეფონი.
-აა ჰოო, ვიღაცა მოკვდება თუ გაფუჭდა ტელეფონი.
-თავი დაანებე და ვიყიდოთ ახალი.
და აი ჩემი მობილური რომელიც ნაწილ-ნაწილ ეყარა.ავაწყე ჩავრთე და მუშაობა დაიწყო, თითქოს არაფერი მოსვლოდეს.
-მუშაობს!მუშაობს!
-მართლა?
გაკვირვებული მომიახლოვდა სანდრო.
-გაიწიე დეგენერატო.
-რაზე ვარ დეგენერატი?
-აბა ვინ ხარ?
-სანდრო.
-არ გამაგიჟო რაა.
-სახლში მიდიხარ?
-ასეთი თვალებით,თმებით სად უნდა წავიდე სხვაგან?
-დამიჯერე შენი თვალები ისევე ანათებენ როგორც ანათებდნენ, ნუ თმებზე მაგას ვერ გეტყვი მაგრამ არ მოიწყინო.
და ტმის აჩეჩვა დამიწყო.
-რას შვები?
თმა თავზე ბუჩქივით მედო.
-ასე უფრო გავხარ ჭყიტას.
-კარგი მარის დასცინიხარ დასცინიხარ,მაგრამ ჭყიტა არ ითმენს ეს გახსოვდეს!
-მაპატიეთ მის ჭყიტა!
-კარგი წავიდეთ.
ჩავჯექით მანქანაში, მივდიოდით სახლში ნელა ძალიან ნელა.
-სანდრო ცოტა ჩქარა რომ იარო არა?
-რატო?
-ნერვები გინდა მომიშალო?
-არა რატომ?
გაიღიმა და კვლავ განაგრძო ნელა მართვა.
-გამიჩერე ჩამოვდივარ!
-კარგი, არ ჩახვიდე და წავალ ჩქარა.
ნელ-ნელა მოუმატა სიჩქარეს. ძლივს მივედით სახლამდე.
-კარგი კარგათ.
-შენი შეყვარებული მომიკითხე. მითხრა სანდრომ და სიცილი აუთყდა. მეც ენა გამოვუყავი და გადმოვედი მანქანიდან.
საკუთარი სახლის კარზე დავაკაკუნე. ცოტა ხნის ლოდინის შემდეგ კატომ გააღო კარი.
-სად იყავი გუშინ ღამით?
-კატო იქნებ ამომასუნთქო ან ყავა დამალევინო?
-მაგას მერეც მოასწრებ!
-არაფერი ზოოპარკში ვიყავით.
-ღამე?
-ჰოო რა მოხდა?
-და სად გეძინათ?
-არ გვეძინა.
-ან რა დაგაძინებდათ.
სიცილით თქვა კატომ
-კატო მართლა.
-ჰო კაი დავიჯერე.
-მართლა.
და მეც ჩამეცინა
-"საზოგადოებაში ჩურჩული უზრდელობაა" გააკეთა სანდროს ინტონაციით კატომ.
-კარგი რაა ხომ შემიძლია ცოტა ხანი მისი ხმა არ გავიგონო.
-"მე რატომ?"
-კარგი გეყო დავიღალე რაა.
-კარგი არ გაინტერესებს გუშინ რა მოხდა?
-კატო ცუდად ვარ!
-ესეიგი მართლა ცუდად ხარ,თორემ მომაყოლებდი.
-მთელი ღამე მიწიდან 7 მეტრზე ვიყავი.
-ისეთი ბედნიერი იყავი?
-არა რა ბედნიერიებისგან იმაზე ვიჯექით რა ქვია ჯანდაბა.
-მთელი ღამე?
-დიახ.
-შენ ხომ სიმაღლის გეშინია?
-რას ლაპარაკობ ეხლა გავიგე.
-ესეიგი არ იტყუები, რომ ცუდად ხარ.
-შენ დაქალს მოუწია მთელი ღამე გაუნძრევლათ ჯდომა.
-რა ბედნიერი იქნებოდა სანდრო.
-აბა ნუ იტყვი.
შევედი ჩემ ოთახში და პიდაპირ დავწექი. მალევე ჩამეძინა, როცა გავიღვიძე საღამო იყო მობილურმა გამაღვიძა. სანდრო რეკავდა.
-ალო.
-გძინავს?
-უკვე გამაღვიძე.
-არ გინდა დღეს შევხვდეთ?
-თავი მისკდება იმ კლუბში არ მოვალ.
-კაფეში?
-რამდენ ხანში?
-მე ეხლავე მინდა, მაგრამ სადაა ეგრე.
-კარგია რომ მიხვდი რამეს მაინც.
-რამდენ ხანშიც გინდა წავიდეთ მე გარეთ ვდგავარ, შენ ფანჯრების წინ.
გავიხედე და მართლა სანდრო იდგა იმასაც ისეთივე ვარდები ეჭირა როგორის ნიკას ეჭირა, მაგრამ თვალში ვარდისფერი დათუნა მომხვდა. ძალიან დიდი იყო. ასეთი დათუნია სულ მინდოდა მქონოდა.
-რა საყვარელი დათუნიაა.
-ჰოო, გავიგე რომ ფუმფულა სათამაშოები გიყვარს შენსავით.
-მე არ ვარ თქო ფუმფულა.
-კაი არ ხარ.
-აქ რომ იყო ლოყას ამომაგლიჯავდი ჰო?
-არ ინერვიულო რომ ჩამოხვალ მერე გიჩქმიტავ.
-კარგი, ვეცდები მალე ჩამოვიდე.
-კაი.
ავდექი ჩავიცვი ჯინსის შარვალი და მწვანე ბლუზი.
ოთახიდან გავედი და დავინახე კატო როგორ ჭამდა რაფაელოს.
-კატოოო რაფაელოოო!
-გვერძე 3 ყუთი დევს აიღე და ჭამე.
-ხომ გითხარი ფულს ნუ ხარჯავ ასეთ რაღცეებში!
-ვინ გითხრა რომ მე ვიყიდე?
-აბა/
-ნიკამ მიყიდა.
-შეურიგდი?
-არა.
-აბა?
-რაფაელოებს ტუ მიყიდის შეიძლება შევურიგდე.
-მოკლეთ რაა, ნამუსი სად დაკარგე?
-ტუ გინდა ჭამე თუ არადა მე შევჭამ!
-არა მინდა როგორ არ მინდა.
შევუერთდი კატოს ჭამაში და ერთად შევჭამეთ 3 ყუთი. რომ მოვრჩით მხოლოდ მაშინ გამახსენდა სანდრო რომ მელოდებოდა.
-კატო მე უნდა წავიდე სანდრო მელოდება?
-რაა?
-დღეს ვეცდები მოვიდე სახლში.
-კარგი რაა!
-მე ვეცდები.
-კაი წადი.