-მიყვარხარ თაკო და არ დავუშვებ ვინმემ წამართვას შენი თავი!
-ანდრეა რა კარგია აქ რომ ხარ
-რამე ხომ არ დაგიშავა?
-არა ანდრეა არაფერი
მარიც შემოვიდა ოთახში
-მგონი დროა წავიდეთ.
-დათოს რა ვუყოთ
-ნუ გეშინია პოლიცია უკვე გზაშია და ვანახებ როგორ უნდა მოტაცება
მარი და თაკო უკან მოთავსდნენ. მარის კალთაში ედო თავი და ხმას არ იღებდა. ანდრეა გახედავდა ხოლმე სიყვარუით ანთებული თვალებით. როგორც იქნაა ჩააღწიეს სახლამდე. ანდრეამ თაკო ხელში აიყვანილმა ატარა ოთახამდე.
-ვაიმე შვილო გამისკდა გული ხომ კარგად ხარ
-კი დე კარგად ვარ
-თაკოს ოთახში შევიყვან
-კარგი შვილო
ანდრეამ დააწვინა და შუბლზე აკოცა.
-მიყვარხარ ჩემო ანგელოზო, დაიძინე შენთან ვიქნები.
თაკოს ჩაეძინა და ანდრეა მისაღებ ოტახში გავიდა
-ანდრეა ის ნაბი....რი სად არის
-პოლიციის განყოფილებაში
-მადლობა შვილო დიდი მადლობა (ნანა)
-ქალბატონო ნანა ბატონო გია რაღაც მინდა გითხრათ
-გისმენ შვილო
-თქვენი შვილი მიყვარს და მინდა ეს იცოდეთ. არ ვაპირებ მის დაკარგვას და მალე მის ხელსაც გთხოვთ.
სანდროს მშობლებს გაუხარდათ. მარი უკვე დაფრინავდა, იცოდა რომ ანდრეას პატარა ქალბატონი შეუყვარდებოდა.
-ანდრეა მიხარია რომ ჩემი შვილი გიყვარს და აფასებ, მე საწინააღმდეგო არაფერი მაქ, მაგრამ არ აწყენინო. ერთადერთი შვილი მყავს და ვერ ავიტან მის თვალზე ცრემლს.
-ხელის გულზე ვატარებ.
-შვილო სწორი არჩევანი გაგიკეთებია (სანდროს დედა)
-გია ბიძია შეგიძლიათ წახვიდეთ. მე დავრჩები თაკოსთან და არ ინერვიულოთ.
-კარგი მაშ წავალთ
-ჩვენც წავალთ და სანდრო შენ?
-მე ცოტახანი კიდევ ვიქნები
-კარგი ბავშვებო კარგად.
მარიმ სტუმრები გააცილა და სასიძოს გახარებული ჩაეხუტა
-რა სასიძო მყავს
-აბა აბა რა ბიჭი ჩამიგდო
თაკოს ვერ მოისვენა და საბოლოოდ რომ დარწმუნდა ვეღარ დაიძინებდა გადაწყვიტა შხაპი მიეღო. ოთახიდან კი მოწესრიგებული გავიდა სამზარეულოში სადაც მარი და ანდრეა ეგულებოდა.
-ჩემი გოგოც გამოფხიზლდა
-თაკო როგორ ხარ
-კარგად ვარ მარ
-ანდრეა აღარ მიდიხარ
-წინააღმდეგი ხარ რომ დავრჩე? ანდრეა თაკოს უახლოვდებოდა
-აუ მოიცათ ბავშვი ვარ აქ, წავალ და არც გინდათ ის ქენით.
-ერთი ამას უყურე
-კა წავედი მე და თაკოს შენ გაბარებ არ იმაიმუნოთ და ბავშვის ნათლიაც ვარ
მარის თაკოს მიერ ნასროლი ბალიში მოხვდა თავში. ამ დროს ანდრეამ ირაკლის დაურეკა და უთხრა მარი წაეყვანა სახლში
-მარი მოიცა ასე გვიან მარტო ვერ გაგიშვებ. ირაკლის დავურეკე და მალე მოვა
-ოჰო მარუსა აბა შენ იცი
-არ იყო საჭირო
-იყო
-კაი წავედი ირაკლიმ მომწერა
-წადი არ ალოდინო
-შენ ხვალ მოგივლი
მარიც წავიდა და დარჩნენ ორნი.
-თაკო მე შენს მშობლებს ველაპარაკე და ვუთხარი რომ მიყვარხარ და მალე ჩემი ცოლი გახდები
-მე არ მეკითხები
-არა. პასუხს შენი თვალები მეუბნებიან
-რას ხედავ ჩემს თვალებში
-იმას რომ გიყვარვარ
-აჰამ
-ახლა რომ გაკოცო გამარტყამ?
თაკომ თავისი ინიციატივით აკოცა, ანდრეას გაეცინა და უფრო გათამამდა. მაისურის ქვეშ სეუცურა ხელი და ძირს მოისროლა. თაკომ პერანგი გახადა და კვლავ შეიგრძნო მისი სხეული. ანდრეა ფრთხილად დააწვინა და ზემოდან მოექცა, სხეულს უკოცნიდა და ცდილობდა ყველაფერი ნაზად გაეკეთებინა. თაკომ ტკივილი იგრძნო და ცრემლის ჩამოუგორდა. მისი უმანკოება ანდრეას ჩააბარა და ამას არ ნანობდა იმიტომ რომ უყვარდა. დიახ უყვარდა! ასე მცირე დროში შეუყვარდა!
-თაკო ძალიან გატკინე
-არა ანდრეა
-რატომ ტირი
-ისე უბრალოდ
-მიყვარხარ
-მეც მიყვარხარ ანდრეა
-ჩემო მხოლოდ ჩემო!

ბავშვებო წინა თავშვი დაშვებული შეცდომებისთვის ბოდიშს გიხდით <3