-ნაიიიიიიიიი ადექი დროზე, ყვირილით და გიჟივით შემოვარდა ოთახში ჩემი მამიდაშვილი და რასაც ქვია თავზე დამახტა
-ოე მხეცო ფრთხილად მეტკინა , ხომ ხედავ რომ მძინავს, დღეს მაინც დამმასვენეთ
-ადე ადე გელოდები გარეთ
-ყავა გამიმზადე რა
-მზადააა უკვე
-კაი ხო რა ერთი დასვენება არ შემარგოთ ვა
-ადე ადე და ნუ ბუზღუნებ სულ ალქაჯო
-სერგი გაეთრიე თორემ მოგკლავს ეს ალქაჯი და ბალიში გავუქანე, სწრაფად გაიქცა და კარებიც მოიხურა, ძვლივს ავდექი, წყალი გადავივლე და მოკლე შორტი და მაიკა ჩავიცვი თმა ცხენის კუდივით შევიკარი სათვალე მანქანის გასაღები და მობილური ავიღე ყოველ შემთხვევისთვის. ხო მე ვარ ნაი ყიფშიძე 20 წლის, მაღალი, გამხდარი, მოქერო თმით ისეთი რომ არც ქერაა და არც შავი, შუალედური, მომწვანო ფერის თვალებით, ვსწავლობ თსუ-ში, დედა და მამა საზღვარგარეთ არიან, შეძლებული ოჯახის შვილი ვარ, მაგრამ არასდროს გადამდიოდა თავზე ჩემ მდგომარეობას არ ვიფერებდი, თავი მეც ჩვეულებრივ გოგოს მიმაჩნდა მყავს ერთი საუკეთესო დაქალი მარი რომელიც ჩემი არაბიოლოგიური დაა პატარაობიდან ერთად ვართ, ხო მყავს ერთი დარტყმული მამიდაშვილი სერგი, სამწუხაროდ დედისერთა შვილი ვარ. ქვემოთ ჩავედი თუ არა სერგი დამხვდა ყავით ხელში
-ოჰო ყავა გამიკეთე ? როგორ მოხდა?
-ხო მანდ დევს
-კაი ეხლა მითხარი რა გინდა უცბად დაიწყე სათქმელი, მოვლები არ გვინდა შორიდან, ჩემ მამიდაშვილს კარგად ვიცნობდი როცა ასე იქცეოდა ყოველთვის სულ რაღაცას მთხოვდა, ეხლაც ვიცი რაღაც ისეთს მთხოვდა რომ უეჭველი მოვკლავდი ხო თქვი ნუ დამტანჯე რა გინდა
-აუ ნაი დღეს ჩამოდის ჩემი ძმაკაცი გიორგი ბარამიძე და ჩვენთან რომ დარჩეს ?
-ის გიორგი ? რომელიც მთელი ბავშვობა სისხლს რომ მიშრობდა ?
-ხო ეგ სიცილით მითხრა და ისე არც შენ აკლებდი პასუხს
-მოგკლავ ერთხელაც იქნება და ავასრულებ პირობას
-კაი ხო და ორივენი ვკვდებოდით სიცილით ერთმანეთის საქციელებზე, აუ რა აუტანელი მამიდაშვილი მყავს მაგრამ მაინც სიცოცხლეს მირჩევნია , ნუთუ ამდენიხნის მერე გიორგი ჩამოდის ლონდონიდან? მახსოვს პატარა ვიყავი როცა ის აქედან წავიდა, მიზეზი არ ვიცი და არც დავინტერესებულვა ისედაც, მაგრამ ვგრძნობდი რომ იგი მაკლდა მისი სიცილი და მისი ხუმრობები რომელიც სულ ნერვებს მიშლიდა, მაგრამ მეც არა ნაკლებად ვუშლიდი ნერვებს, ძაღლი და კატასავით ვიყავით, ნეტავ ეხლა როგორია ნუთუ შეიცვალა 10 წლის მანძილზე შეიცვლებოდა აბა რა სულელო ნაი, ამ ფიქრებში გართულს ჩემმა მაიმდაშვილმა გამომარკვია.
-ნაი მე ეხლა გავალ და მალე მოვალ და მერე გიოს დავხვდები აეროპორტში
-კაი მიდი მე საჭმელს დაგახვედრებთ.
-კარგს იზამ ხო ისე დანარჩენებიც ამოვლენ რომ იცოდე და ენა გამომიყო
-ხო მარიც მოვა და ეხლა მე გამოვუყავი ენა :-D
გაბრაზდა და გავიდა ვიცოდი მარი მისი სუსტი წერტილი იყო ერთმანეთთან სულ ჩხუბობდნენ არა რა ერთი ჭკვიანი მე ვარ რა და გამეცინა საკუთარ თავზე, მერე მარის დავურეკე და ვთხოვე გამოსვლა, რადგან მარტო ვერ შევძლებდი ამდენი რამის გაკეთებას და დაველოდე საღამოს მოსვლას, ავედი აბაზანას მივაშურე და მთელი ერთი საათი ვნებირვობდი სანამ ჯარებზე ზარი არ გაისმა.....


p.s. ესეც ჩემი ახალი ისტორიააა იმედია მოგეწონებათ შეცდომებისთვის ბოდიში, რადგან ტელეთი ვტვირთავ და შემდეგში უფრო დიდ თავებს დავდებ. ვთქვი ზეგიდან დავდებდი მაგრამ მუზა მომივიდა და დავწერე იმედია მოგეწონებათ და კრიტიკას არ დაიშურებთ :-* მადლობა ჩემ ერთგულ მკითხველს დიდი ველოდები შეფასებებს. გავაგრძელო ? ყველა ძაან მიყვარხართ. :-*