დილით თავი მისკდებოდა, მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი არ დამილევია.. ლოგინიდან თავი ძლივს ავწიე, მიმოვიხედე, დემეტრე ოთახში არ იყო, არც სააბაზანოდან გამოდიოდა ხმა, სამაგიეროდ, სამზარეულოდან მოდიოდა გემრიელი სუნები. მეც სამზარეულოსკენ ავიღე გეზი... ვაიმე ღმერთო რა საყვარელია დემეტრე, წელს ზემოთ შიშველი,კუნთები და ბეჭზე ტატუ.. გაზთან იდგა და საუზმეს ამზადებდა..... ალბათ კიდე დიდხანს ვიდგებოდი ესე რომ არ შემოეხედა..
-ვა მძინარე მზეთუნახავსაც გაუღვიძია...
-მმმმმ დმეტრე რას აკეთებ?
-ბლინებს, სპეციალურად შენთვის, ჯერ არავისთვის გმიკეთებია...
და თან მაგიდას აწყობდა, ირგვლივ მიმოვიხედე და ყველაფერი თავის ადგილას იყო, თითქოს გუშინდელი დღე არც ყოფილა... დემეტრე მიხვდა რაზეც ჩავფიქრდი
-აჰ ეგ არაფერია, გუშინ ნიკამ,მე და ზუკამ ავალაგეთ აქაურობა, ხოლო სალომ ჭურჭლი დარეცხა, მოდი დაჯექი ვჭამოთ,მშია...
-ხო მართლა, ნიკა სადაა?
-ნიკა დღეს დილით ბათუმში წავიდა, რაღაც საქმეზე, დედაშენი ამერიკაში და მერე მამაშენტან ერთად ჩამოვა 1 კვირაში,ნიკაც დაახლოებით ეგრე...
-ანუ გამოდის რომ ერთი კვირა კვლავ ჩემი ძიძა იქნები?
-მმმმ კი ეგრე გამოდის
ორივეს გულიანად გაგვეცინა და ჭამას შევუდექით,ვგრძნოდი დემეტრეს მწველ მზერას ჭამის დროს, ერთი-ორჯერ კინაღამ დავიხრჩვი...
-ნელა ჭამე ელისაბედ!
-ჩემი რა ბრალია, შენ რომ მაშტერდები ვიხრჩვები...
სრული სერიზულობით ვთქვი და გაბუტვის ნიშნად ტუჩები წინ გამვწიე....რაზეც დემეტრეს გაეცინა ,მე კი უარესად გავბრაზდი.. რა არ ცადა დემეტრემ ჩემს შესარიგებლად მაგრამ არაფერი გამოუვიდა...
-კაი ელისაბედ მოვრჩეთ ეხლა, შენ ის მითხარი, ნიკამ და დედაშენმა იცის ჩვენზე და მამაშენმა თუ იცის?
აი ეს კი ნამდვილად დიდი პრობლემა გაჩნდა... მამაჩემი... ,მე კი უარესად გავბრაზდი.. რა არ ცადა დემეტრემ ჩემს შესარიგებლად მაგრამ არაფერი გამოუვიდა...
-კაი ელისაბედ მოვრჩეთ ეხლა, შენ ის მითხარი, ნიკამ და დედაშენმა იცის ჩვენზე და მამაშენმა თუ იცის?
აი ეს კი ნამდვილად დიდი პრობლემა გაჩნდა... მამაჩემი... ყოველთვის წინაარმდეგი იყო ჩემი შეყვარებულის ყოლის მითუმეტეს სწავლის დროს... მე ხომ მისი პროფესიის ამგრზელებელი ვარ.. მე ხომ მომავალი ბიზნეს ლედი ვარ... თუმცა სულ არ მეხალისება, არ მიყვარს ბიზნესი, გამუდმებით საზღვარგარეთ ყოფნები.იმის გამო რომ დედა და მამა სულ საზღვარგარეთ არიან, ყოველთვის მაკლდა მათი სითბო და სიყვარული.... რატომღაც მამა ჩემზე ამყარებს იმედებს ვიდრე ნიკაზე, იცის რომ ნიკა სხვა ტიპია და არ მიცემს მას უფლებას მისი მიზანი დაუმსხვრიოს, აი მე კი რადგან „მამიკოს გოგო ვარ“ აქვს უფლეება ჩემი მომავალი დაგეგმოს, თუმცა იმედები უნდა გავუცრუო.... არც მე არ ვაპირებ ბიზნესის ჩაბარებას... არ მინდა ამის გამო, მომავალში, ჩემ შვილებს ჩემი ყრადღება მოაკლდეს...
-ელისაბედ! ელისაბედ! რაზე ფიქრობ ელისაბედ?
-ა რა? აა არაფერ ისეთზე...
-ჰა გელოდები ეხლა თქვი რაზე ფიქრობდი..
აზრი არ ქონდა დემერეს მოტყუებას და ვუთხარი რასაც აპირებს მამაჩემი და იმაზეც რომ სანამ სწავლა განატლებას არ დავამტავრებ ჩემი შეყვარებული გამორიცხულია...
-ეხლა რას აპირებ ელისაბედ? ისევ დაუჯერებ მამაშენს და დამშორდები თუ....
-თუ დემეტრე... თუ..... როცა მამაჩემი მაკონტროლებდა ბავშვი ვიყავ და არ ვიცოდი, რას ნიშნავდა ცხოვრება, ეხლა კი შენ გამოჩნდი, ჩემ ცხოვრებაში და არ ვაპირებ შენ გაშვებას, თუ ამისთვის, მამაჩემის წინაარმდეგ წასვლაც გახდა საჭირო, მე ამას გავაკეთებ, ჩემივე ბედნერებისთვის... ის კი დანამდვილებით ვიცი, რომ ნიკა და დედა სულ ჩემ გვერდით, რომ იქნებიან....
-ჩემი მამაცი გოგო ხარ შენ!!!
მთელი დღე მე და დემეტრე სახლში უაზროდ ვიჯექით, ხან რას ვაკეთებდით და ხან რას...
-ააუ დემე სადმე წავიდეთ რა მომბეზრდა სახლში ყოფნა.....
-მმმ მე ვიცი აბა ადი ეხლა თბილად ჩაიცვი, რამოდენიმე დღის სამყოფი ტანსაცმელი ჩააალაგე, ოღონდ თბილი და მაგარ ადგლას წაგიყვან
მეც მორჩილი ბავშვივით ავდექი და ოთახში ავედი გამოსაცვლელად.. შავი ელასტიკი, მოკლე მკლავიანი თეთრი ზედა, შავი კაპიშონიანი ჟაკეტი და კეტები... ჩავედი ქვემოთ და დემეტრე გაფართოებული თვალებით მიყურებს
-რა იყო დემეტრე რამე არასწორად მაცვია?
-ეს არის გოგო თბილად ჩაცმა? გაიყინები!! და ეს არის ცოტა ტანსაცმელი? რამხელა ჩემოდანია
-აუ კაი რა დემეტრე არ მცივა თან ზამთარი ხომ არაა შემოდგომაა.. და ორივეს ტანსაცმელი აქ დევს..
-კაი ელისაბედ როგორც გინდა, მაგრამ მერე წუწუნი არ დაიწყო მცივაო..
-ნუ ნერვიულობ დემეტრე არ დავიწყებ ... და აუ მალე წავიდეთ რააა...
-კაი მოიცა მანქანის გასაღებს ავიღებ და წავიდეთ....
10 წუთში მანქანაში ვიჯექით.. დემეტრემ ერთ-ერთ სუპერმარკეტთან გააჩერა..
-წამო ელისაბედ საჭმეი ვიყიდოთ, თორემ დავიხოცებით იქ მშივრები
მეც მორჩილი ბავშვივით გადავყევი მანქანიდან, მაღაზიაში შესვლისას, დიდი კალათი აიღო დემეტრემ და რაც მოეწინებოდა შიგ აგდებდა
-რა ამბავია დემეტრე, გადასახლებას ვაპირებთ თუ რა არის
-ჯერ არა მაგრამ შეიძლება გადავსახლდეთ...
როგორც იქნა დავტოვეთ მაღაზია.. ერთი 20 რეისის გაკეტება მოვიწია ყველაფერი, რომ გამოგვეტანა მაღაზიიდან და საბარგულში ჩაგვეწყო...
-ვა საღოლ დემეტრე ჩვენ ამდდენი რამე თუ ვჭამეთ... ისადა სადაც მივდივართ რამდენი ხანი ვაპირებთ დარჩენს?
-რამდენი ხანიც გინდა ელი თუ გინდა მთელი ცხოვრება იქ დავრჩენთ..
-შენთან ერთად ყველგან გავრჩერდები ელისაბედ, ყველგან...
-დემეე კიდე დიდხანს უნდა ვიაროთ?მეძინება..
-ნახევარ საათში მივალთ, დაიძინე თუ გინდა..
მეც აღარ შევეწინააღმდეგე, თავი მინას მივადე და დავიძინე.. რომ გავიღვიძე უკვე მისულები ვიყავით და ოთახში მეძინა.... გარეთ გავედი და ერთ ერთი ოთახიდან სინათლე გამოდიოდაა და მეც იქით წავედი..
-დემეტრე სად ვართ?
-ელისაბედ ეს არის ჩემი დაჩა, წყნეთში ვართ, ძალიან მიყვარს აქაურობა, როცა პატარა ვიყავი, ყოვეთვის მოვყავდი ხოლმე ჩემ მშობლებს აქ.. თითმის მთელი ბავსვობა აქ გავატარე, თუმცა მას მერე რაც მამა წავიდა აქ აღარ ამოვსულვარ, ყვეკაფერი მის თავს მახენებდა, და მინდოდა მისი მოკვლა, მაგრამ შენმა სიყვარულმა ყველაფერი გადაწონა და მვეცი თავს უფლება აქ ამომეყვანე... თითქმის ყვეაფერია რაც დაგვჭირდება, მოდი ეხლა რამე ფილმს ვუყუროთ გინდა?
-მმმმმმ კი მოდი კომედიას ვუყუროთ
-კარგი მიდი აირჩიე რაც გინდა
-ზაფხულის მეფეები. მხოლოდ ერთხელ მაქვს ნაყურები, მაგრამ ზუსტად ჩემ ოცნებაზეა აგებული....
შუა ყურებაში ვიყავით, როცა კარებზე ზარი გაისმა, დმეტრე კარის გასაღებად წავიდა და მესმის შემდეგი ტექსტი
-ვაიმე დემეტრე.. როგორ მომენატრე ესე უნდა დმავიწყო თავი?
შემოსასვლელი კარები და მისაღები ოთახი ერთი კარებით გამოიყოფა, რომელიც ღია იყო და კარგად დავინახე როგორ ჩამოეკონწიალა კისერზე, ის გოგო ჩემ დემეტრეს
-გამარჯობა სოფო , გაიცანი ეს ჩემი საცოლეა ელისაბედი..
გვერდზე ამომიდგა დემეტრე და წელზე ხელი მომხვია.. იმ ვიღაც სოფომ ძაან რაღაცნაირად შემხედა და ირონიულად „სასიამოვნოა“ მომიგდო, არც მე ჩამოვრჩი ირონიაში და არანაკლებ ირონიულად ვუასუხე...
-მმმ დმეტრე ამაში გაცვალე ჩვენი ერთად გატარებული დღეები?
-სოფო იქნებ დაფიქრდე რაებს ამბობ? გითხხარი ჩემი საცოლეა თქო და უნდა მიხვდე რომ მასზე მეტად არავინ მიყვარს და ეგ ღამეები უბრალოდ გართობა იყო, რაც ელისაბედმა ძალია კარგად იცის..
დემეტრე ისეთი გგაბრაზებული ლაპარაკობდა შემეშინა.. ისედც ვიცოდი რომ 20 წლის ბიჭი პატიოსანნი არ იქნებოდა და არც გავბარზებულვარ..
-კაი დმეტრე დაწყნარდი რა იყო... ჩემამდე ბევრი იყო, მაგრამ ჩემს მერე არავინ იქნება...
ეს ისეთმა თავდაჯერებულმა ვთქვი, მეთვითონ გამიკვირდა სოფოს რომ გადავხედე სახეზე ცისარტყელა ეხატა.... ამაზე კი გულიანად გამეცინებოდა შესაფერისი მომენტი რომ ყოფილიყო... სოფომ სახლი ისე დატოვა უკან არ მოუხედა, როგორც კი გავიდა ბოლოხმაზე გავიცინე
-რა გაცინებს ელისაბედ?
-არაფერი უბრალოდ სოფოს სახეზე გამეცინა როა ვთქვი რომ არაფერი იყო ის რაც ადრე თქვნეს შორის იყო..
-აუ ელისაბედ მე კიდე შისისგან რამისაა ცუდად გავხდი, ისე ვინერვიულე, როგორ მიიღებდი იმ ამბავს რომ ადრე ჩემსა და სოფოს შორის რაღაც იყო...
-კაი რა დემეტრე ეგ იყო ჩემამდე, მაგრამ მასინ როცა მე გიყვარდი, მაგრამ არაუშავს, მე ვერ დამიცდიდი, ამიტომ დაწყნარდი არაფერია სანერვიულო, ეხლა მთავარია მე და შენ ვიყოთ ბედნიერები, სხვ დანარჩენი ფეხებზე..
დემეტრესკენ მივბრუნდი და მთელი ძალით ჩავეხუტე....
-შენ რომ არ მყავდე ელისაბედ არ ვიცი რა მეშველებოდა....
-მიყვარხარ დემე, სიცოცხლეზე მეტად...
-მეც მიყ...... აუ დაგაცდის ვინმე საყვარელ ადამინთან ერთად ყოფნას?
იძულებული გახდა დემეტრე მომშორებოდა და ტელეფონისთვის ეპასუხა
-რა გინდა შე*ემა?
-........
-მე და ელისაბედი წყნეთში ვართ
-..........
-განმარტოვება მოგვინდა, რა ჯანდაბა გვინა და ვისვენებთ
-.......
-პრადად შენგან
-...........
-სად ამოხვალ შე*ემა ვისვენებ შენგან თქო...
-........
-კაი მიდი მალე მაშინ...
გათშა დემეტრემ ტელეფონი თუ არა მივაყარე კითხვები....
-ვინ იყო?რა უნდოდა?ვინები მოდიან? როდის მოვლენ? რა გავაკეთო?
-მორცი ელისაბედ კიტხვებს თუ გიპასუხო უკვე?
-მმმმმ მოიცა დავფქრდე.... მმმ არა მოვრჩი მიპასუხე
-ზუკა იყო, სად ხარო, ზუკა და სალომე ამოვლენ, დაახლოებით 1საატთში აქ იქნებიან.. არაფერი გააკეთო ჩიფსები და ლუდი გვეყოფა, თან იმათაც ამოაქვთ...
-იიიი რამაგარიააა.. ჩემი გოგო ამოვა.... კიდე კაი ისედაც მეზარებოდა საჭმლის კეთება...
დემეტრემ ერთი გადმომხედა და გაიცინა
-ზარმაცი მყავხარ რა..
გადმოიწია ჩემსკენ და ჩამეხუტა, ისე რომ ძვლებმა ტკაცუნი დაიწყეს..
-აუ დემეტრე მტკივა ჯერ კიდე ხო იცი..
-უი ბოდიში, დანაშაულს კი შემდეგნაირად გამოვისყიდი..
ჩემსკენ გადმოიხარა და ბაგეებს დაწვდა.....

ძალიან დიდი მადლობა ვინც კითხულობთ