-ეგრე გაინტერესებს რა მოხდა ორი წლის წინ?
-ყურადღებით გისმენ!
-ორი წლის წინ ვცხოვრობდი, დედასთან, მამასთან და ჩემს უფროს ძმასთან აკოსთან ერთად, აკოს ერთი გოგო უყვარდა, დედაჩემმა და მამაცემმა არ მოუწონეს აკოს არჩევანი უფლება არ მისცეს ცოლად მოეყვანა. აკო არც დაფიქრებულა ისე წავიდა სახლიდან, წავიდა თავის შეყვარებულთან, ძალიან სწრაფად მიდიოდა, მშობლებთან ნაჩხუბარი იყო, გზაში ავარია გააკეთა მანქანა აფეთქდა და მანქანაშივე ჩაიწვა. გაინტერესებს როგორი ვიყავი მანამდე? მხიარული მერე , სახლიდან წამოვედი ვერ ავიტანდი მათთან ცხოვრებას ,მათ ხო ყველაზე ძვირფასი მომიკლეს. ჩემს ბიძაშვილთან წამოვედი საცხოვრებლად ახლა კი...
ხმა ჩამიწყდა,, ლაპარაკის გაგრძელება აღარ შემეძლო.
ისევ ჩამეხუტა და ისევ ამერია ტვინი.
888
ზაფხულიც დადგა, ნიკასთან ერთად დავდიოდი სხვებს იშვიათად ვნახულობდი. ნიკა მომწონდა, მაგრამ როგორც მეგობარს ისე ვექცეოდი. მისთვის უბრალოდ კარგი მეგობარი ვიყავი.
-თამთა.... შემომივარდნენ სიცილით ნინი და ლილე.
-რაგაყვირებთ?
-დასასვენებლად წავდიდეთ ერთად. გთხოვ ვარი არ გვითხრა, ბიჭებიც მოდიან.
-კარგი წავიდეთ, როდის მითქვამს დასვენებაზე უარი ? სად მივდივართ?
-ბათუმში .
-თამთა იცი ჩემს ძმას მგონი მოწონდარ.
-რა სისულელეა. ამ დროს მგონი დავფრინავდი.
...
რამოდინიმე დგეში სვანეთში დაიწერეს ჯვარი ლილემ და არჩილმა.
ჯვრისწერას აღნისნავდნენ სანდრიმ რომ იყვირა, ნინი მიყვარხარ
ნინი ძალიან აწითლდა და დაბნეულმა ახედა. არ სჭირდებოდა სიტყვები, ზოგჯერ სიტყვები ყველაფერს აფუჭებენ.
მედა ნიკა ისევ მეგობრები ვიყავით, მაგრამ დადგა დღე როდესაც....
-თამთა, მე მივდივარ.
-რაა? სად? ძალიან დავიბენი.,
-გერმანიაში.
-დიდიხნით?არ ვწყვეტდი შეკითხვებს.
-არვიცი, კარგად . ჩამეხუტა და წავიდა. ასე უბრალოდ ადგა და წავიდა.
არვიცი რას განვიცდიდი, სიკვდილი ვინატრე.
ნინიც და სანდროც მალევე დაშორდნენ. თუმცა ნინი დაშორდა, აღარ მიყვარხარო. მე იმედით ვცხოვრობდი ველოდი მასთან შეხვედდრას, ისედაც სერიოზულად ქცეული იმ ამბის შემდეგ, ნიკათი და მეგობრებით ვცხოვრობდი დაისევ სულ მარტო დავრჩი, ვფიქრობდი ყველაფერს ვაპატიებდი ოღონდ დაბრუნებულიყო.

მას მერე ჩემი ცხოვრება ცოტათი შეიცვალა. გამომძიებელი ვარ,
ახლაც ნიკას ველოდები, იმიის მიუხედავად ის 17 წლის თამთა აღარ ვარ.
ლილეს დარაჩილს შვილი ყავთ, ნინის დაუბრუნდა სანდრის, მიხვდა დიდი შეცდომა რომ დაუშვა.

-სანდრი მალე გვაგვიანდება.
-სად გეჩქარებათ გოგო?
ლილესთან მივდიოდით დგეს ჩემი ნათლულის დაბადებისდღეა. ლილეს კარები შევუგლიჯე
-თიკუნააა... შევყვირე ბოლო ხმაზე. ისევ ვიბრუნებდი ჩემს ხასიათს. მივხვდი მათ ვეღარ ვუშველიდი და ცხოვრება განვაგრძე.
თიკოს ვეთამაშებოდი ნაცნობი ხმის გაგონებისას,
-თამთა როგორხარ?
უკან მოვტრიალდი და ჩემი შავგვრემანი ბიჭის დანახვისას კიღამ ჩავიკეცე.
-მაპატიე არუნდა დამეკარგე. ვედრებით ითხრა და ჩემსკენ წამოვიდა.
-მაგრამ უკვე დამკარგე!
არარის პატიება ადვილი. არვიცი რა იქნება მომავალში იქნებ ვაპატიო კიდეც.