მოუშუშებელი ტკივილი

არ იცი განგება. რას გიმზადებს! არ იცი რა მოგელის! მაგრამ ცხოვრებაში რაც არ უნდა მოხდეს სიცოცხლე უნდა გავაგრძელოთ,ცხოვრეება ძღვენია ,ძღვენი ღმერთისგან!დაფიქრებულხართ რატომ ქვია წუთისოფელი ჩვენ ყოფას?! იმიტომ ,რომ წუთს შეუძლია ჩვენი ცხოვრება ლამაზ სიზმარს დაამსგავსოს, მაგრამ ასევე შეიძლება კოშმარად აქციოს,მაგრამ უნდა მოვითმინოთ. გამიგონია ღმერთი განსაცდელს იმას უვლენს ვინც მისთვის ძვირფასიაო ,უნდა მოვითმინოთ ,გადავლახოთ ასევე ჩემ ფრაზას მოგაშველიებთ , ვიცით ,რომ სასუფელში მარადისობას მივეცემით მაშინ გეტყვით მოსაპოვებლად ძნელია მაგრამ,დიდი ძღვენია და მინდა ჩემი შემოქმედებიდან ოთხი სტრიქონი წაგიკითხოთ (ცნობისთვის პოეტი ვარ)
"არსებობს სადღაც უჩვეულო გზა
ის არ მთავრდება,მარადისობაა..
მთელი ცხოვრება იმ გზისთვის ვემზადებით
ღმერთის წინაშე ,რომ წავრსდგეთ ნათლად
-----------------------------------------
მე ელენე ცერცვაძე ვარ ეკონომისტი ,24 წლის დედა და მამა და ქმარი ორი წლის წინ ავტო კატასტროფაში მოყვნენ ,როცადავურეკე ,რომ ვმშობიარობდი ჩემი ქმარი უცბათ საჭესთან დაჯდა დედა და მამაც ,მანქანაში ისხდნენ,სიჩქარისგან გზიდან გადავარდნენ და...მათი ცხოვრებაც დამთავრდა ,რომ არა ჩემი შვილი უკვე 2წლის მკვდარი ვიქნებოდი,ჩემი მარიამი....ჩემი შვილის გამო უბედნიერესი ვარ...მის გამო ვაგრძელებ ცხოვრებას და ვცდილობ კარგად ვიყო.
-გაიღვიძე დე?
-კი თავი დამიქნია და სასაცილოდ გამიღიმა....
-კარგი დედიკოს სიხარულო ორ წუთში ძიძა მოვა მე კიდე სამსახურში უნდა წავიდე დღეს პირველი დღე მაქვს, ადრეც არ მქონდა ცუდი სამსახური მაგრამ აქ უფრო დიდ ანაზღაურებას მთავაზობენ.
უცბათ მოვაწესრიგე ჩემი შვილი და გამოვეწყვე მალე ძიძაც მოვიდა და წავედი...
ისე ვნერვიულობდი ,რომ ტაქსისტს ფულიც არასწორად მივეცი ისიც პატიოსანი აღმოჩნდა და ზედმეტი ფული დამიბრუნა..
უცბათ ჰოლდიგთან გავჩნდი და წინ ულამაზესი და უზარმაზარი შენობა აღიმართა
და თვალი წარწერამ მომჭრა კანდელაკი ,როგორც მივხვდი კანდელაკების კომპანია იყო ,შევაბიჯე თუ არა ვიღაცას შევეჯახე.
-უკაცრავად...მაპატიეთ ვუთხარი აღელვებულმა.
-წინ იყურეთ და ღრუბლებიდან დაეშვით მიმიგო გამწარებულმა გოგონამ.
-ბოდიში...ვუთხარი და გავუღიმე.
-მანაც გამიღიმა და ხელი გამომიწოდა.
-ნინი,ახალი ხარ?
-დიახ,მე ელენე ,ვუთხარი და გავუღიმე
-კარგი წავედი თორემ უფროსი მომკლავს მითხრა და გაქანდა
ძალიან ვნერვიულობდი ,ძალიან......
მეორე სართულზე კიბეებით ავედი და დავაკაკუნე.
-მობრძანდით
-მითხრა ნაზი ხმის მქონე გოგონამ.
-მობრძაბდით ბატონი გიორგი გელოდებათ!.
-დაბრძანდით და ახლავე მოვა
-კარგი _მივუგე თავაზიანად და სავარძელში მოვკალათდი
-დაგაგვიანდათ! გავიგონე ბოხი ბარიტონის ხმა.
-უკაცრავად? ვიკითხე გაიცებულმა
-დ ა გ ა გ ვ ი ა ნ დ ა თ!!! მითხრა მკაცრად.
-სულაც არა მე დროზე ,მოვედი. არც მე დავუთმე.
-კარგი საქმეზე გადავიდთ მითხრა ცივი ხმით
ელენე ხო?
-დიახ!
-გიორგი კანდელაკი! მითხრა ამაყად.
-სასიამოვნოა
-იმედია მეც ვიტყვი გარკვეული დროის მერე მაგაას! მითხრა და თვალი თვალში გამიყარა.
-......ვერაფერი ,ვერ ვთქვი და ჩავფიქრდი.
-თავისუფალი ხართ ,მითხრა და მიმანიშნა ,რომ უნდა გავსულიყავი.
როგორც კი გავედი "ვაქებდი" რა ხეპრეა ,ქალს,როგორ. ელაპარაკოს არ იცის!! ვინ ვგონივარ,მაგას ვაჩვენებ!! ამას ვფიქრობდი ,როდესაც ნინი მოვიდა და ჩემ სამუშაო ადგილას მიმიყვანა.


-ეს ჩვენი უფროსი სულ ასეთია?
ვკითხე ნინოს
-კი აასეთია საშინელი ხასიათისაა მაგრამ საშინლად სიმპატიური...
-კაი რა მობეზრწბულად ავიქნიე ხელი და სააქმეებში ჩავეშვი
ერთი კვირა ასე გრძელდებოდა კაბინეტიდან არ გავდიოდი გიორგის სამჯერ შევხვდი მარტო ,სახლში ღამე მივდიოდი ჩემ შვილის მოფერებით გულს ვიჯერებდი და. ვიძინებდი ჩემი მეგობრები ბარბარე და ქეთი ვეღარ მცნობდნენ და ვეღარც ვნახულობდი.
ერთ დღესაც მარიამის ძიძამ დამირეკა ავნერვიულდი მისი ნონერი რომ დავინახე რადგან მან იცოდა ,რომ მე სამსაზურში ვიყავი და მხოლოდ უმნიშვნელოვანეს შემთხვევაში უნდა დაერეკა..
-გისმენ ლიკა.
-....... ხმას არ მცემდა მე კი უფრო ავნერვიულდი
-ანა კინაღამ ვუყვირე!
-მარიამი ძალიან ცხელია მგონი სიცხე აქვს...
-მოვდივარ! ვუთხარი და დაფეთებული გიორგის კარებთან მივვარდო დავაკაკუნედა შესვლა ვითხოვე.
შევაღე და ვიკითხე
-შეიძლება?
-დიახ..მოდი
-ბატონო გიორგი ძალიან სასწრაფო საქმე მაქვს და...
- გაგიშვა?
-დიახ
-რახდება?
-გამიშვით და ოდესმე აგიხსნით (მათ არ იცოდნენ ,რომ ელენეს შვილი ჰყავდა ,თორე არ აიყვადნენ)
-კარგი წადი.


888888888
გიორგის მოწონდა ეს პატარა ქალბატონი თან საშინლად..ისიც მოწონდა,რომ მიდკ ეშინოდა მაგრამ ამას თავის თავსაც არ უტყდებოდა..მას გული ჰქონდა გაქვავებული რადგან მან 2წლის წინ ძმა დაკარგა ,კანდელაკები ოდითგანვე მდიდრები იყვნენ ამიტომაც ბევრი მათ ჩაძირცას ცდილობდა და ამ მიზნით დაუკავშირდა მაგდა გიგას მათი ჩაძირვა უნდიდათ ერთერთი თავდასხმის დროს მაგდამ გიგას ესროლა და მოკლა ..ამიტომ გიორგინ ყველანაერი ნდობა დაკარგა ქალების მიმართ და ამიტომაც მათთან მხოლოდ დასაკმაყოფილებლად მიდის დ უკვე 27 წლის არის და არ აინტერესებს ცოლის მოყვანა ის ყველასთან უხეშია მხოლოდ დემეტრა. და
სანდროსთან არის მხიარული მის ძმაკაცებთან.
88888888888
ელენე სახლში შევარდა და ანას ბავშვი გამოართვა და ხელში აიყვანა ანა სახლში გაუშვა და ტაქსში ჩაჯდა ტაქსისტს პირდაპირ საავადმყოფოსკენ მიუთითა თან მარიამს იხუტებდა და ტიროდა მარიამი ისეთი ცხელი იყო ოფლში ცურავდადა ძალიან სუსტად იყო, მარიამს ეჩურჩულებოდა "არ დამტოვო დედი არ მიმატოვო ძალიან გთხოვ შენ ჩემი სიხარული და ცხოვრებისაზრი ხარ"-ო ...ამასობაში საავადმყოფოში მივიდა მარიამი მჭიდროდ ჩაიხუტა და საავადმყოფოში შევიდა ვერ იტანს ამ ადგილს ,საავადმყოფოს სუნი ცუდად ხდის აქ სულ ყველას ნატანჯი სახე აქვს და განადგურებული. მაშინაც როცა მისი სამი უსაყვარლესი ადამიანი დაკარგა მაშინაც ვერ იტანდა აქაურობას ეჯავრებოდა ყველა და ყველაფერი რაც საავადმყოფოსთან აკავშირებდა, ექთანთან მივარდა და ჰკითხა სად შესულიყო ექიმის კაბინეტზე დააკაკუნა და შევიდა.
--------------------------------------
გიორგი ვერ ისვენებდა ,რომ იცოდა ,რომ აქ ელენა არ იყო ნინოს კაბინეტში დაუძახა
-ნინო ელენე სად არის?
-არ ვიცი (არც ნინომ არიცოდა ,რომ ელენეს შვილი ჰყავდა)
-კარგი თავისუფალი ხარ. უთხრა გიორგიმ და ანიშნა გადიო
88888888888888
ელენე ექიმს მიაშტერდა ექიმმა ექთანებს დაუძახა და მარიამი პალატაში შეიყვანა და სიცხეც გაუზომა...თერმომეტრი 39 გრადუს აჩვენებდა ელენე საშინლად იყო....მარიამს სიცხე ძლივს დაუწიეს ელენე იქ დარჩა ექიმმა უთხრა ,რომ ხვალ ანალიზებს აუღებდნენ მარიამს.
ელენე იჯდადა ფიქრობდა რა უნდა ექნა თუ ამ პატარა არსებასრამე მოუვოდლდა ამას ვერ გადაიტანდა და ალბათ თავსაც მოიკლავდა ისე ,რომ არ დაფიქრდებოდა მარიამი მას სიცოცხლეს უხალისებს მისი სიცოცხლის ელექა და მისი ნათელი.
წერტილი..დაღლილობამ თავისი გასტანა და ჩაეძინა


_____________________________________________________________________________
დილას ელენე ექიმის პალატაში შემოსვლამ გააღვიძა.
-უკაცრავათ ქალბატონო ელენე ,რომ გაგაღვიძეთ..მარიამს ანალიზები უნდა ავუღოთ_უთხრა და გაუღიმა.
-არაუშავს...კარგი ,ერთი სული მაქვს როდის გავიგებ ანალიზების პასუხს იმედია სერიოზული არაფერია. _ეს თქვა და მშვიდად მძინარე მარიამს გადახედა.
-არამგონია ... ნუ ნერვიულობთ. ექიმი პალატიდან გავიდა ,მარიამს ანალიზები აუღეს და უთხრეს ,რომ ახლო მომავალში ეტყოდნენ პასუხ....,ელენემ მარიამი სახლში წაიყვანა მოწესრიგდა და სამსახურში წავიდა.... მარიამი ანას დაუტოვა ძალიან არუნდოდა ,რომ სამსახურში წასულიყო მაგრამ უფროსი ისეთი ჰყავს ,რომ ჯობია წავიდეს ვაკანსიაშიც ,რომ ეწერა არანაირი პრობლემა არ უნდა ჰქონდეს ვისაც ავიყვანთო და იმაშიც ეწერა ,რომ სასურველია არ იყოს მარტოხელა დედაო...პასუხს ვერ პოულობდა და გაკვირვებისგან პირ-დაღებული დარჩა ,მაგრამ მაინც ჭირდებოდა ასეთი კარგი სამსახური ამიტომაც დათანხმდა.
სამსახურში როდესაც მივიდა ბატონმა გიორგიმ კაბინეტში დაუძახა ,გიორგის მის დანახვაზე თვალები გაუბრწყინდა თან ....მისთავს ეჩხუბებოდა ეს გოგო სულ რამოდენიმეჯერ გყავს ნანახი და რამ გადაგრიაო...ალბათ ელენეს მწვანე თვალების გამო.ისეთი თვალები ჰქონდა.... ბავშური ხომ გაგიგიათ თვალები ადამიანის სულის სარკეაო. ელენე კარებთან იდგა და ელოდა ბატონი გიორგი როდის ეტყოდა რამეს.
-ელენე..დღეს საღამოს ჩვენი პარტნიორები ჩამოდიან ამერიკიდან და 7-ზე მზად უნდა იყო ,როგორც ფირმის მთავარი ეკონომისტი ჩემთანერთად უნდა წამოხვიდე. ამას ეუბნებოდა თან მისი მკაცრი მზერა მის სახეს არ მოსცილებია.
-დიახ წამოვალ ,მაგრამ მე რატომ? ჰკითხა გაკვირვებულმა.
-ასეა საჭირო..უთხრა და ანიშნა დამტოვეო.
ელენე გაკვირვებული იყო ჯერ ის აკვირვებდა გუშინდელთან დაკავშირებით ,რომ არაფერი უთქვამს და მეორე ის გაუკვირდა ,რომ ის მიყავდა და არა მისი მდივანი..ან თუნდაც ვინმე სხვა, თავის კაბინეტში ,რომ შევიდა გაოცებისგან პირი დააღო, სავარძელზე ელეგანტური შავი კაბა იყო გადაკიდებული ნაკლებად გამომწვევი,ამდროს ნინო შემოვიდა ოთახში და ამცნო:
-ეს კაბა ბატონმა გიორგიმ დღევანდელი დღისთვის სპეციალურად გიყიდაო.
-არ იყო საჭირო რატო შეწუხდა? ამოისუნთქა და ნერვიულად გაისვა შუბლზე ხელი.
-სულაც არა ,მისთვის ეს რა შეწუხებაა ელენე? თითქოსდა გაბრაზებული უთხრა ნინომ.
-კარგი ...კარგი ,საქმეს უნდა მივხედო გაუღიმა და სააქმეებში გადაეშვა,იმდენად ბევრი საქმე ჰქონდა ,რომ საათის ისრები შვიდის ნახევართან ისე მივიდა ვერ გაიგო..უცბათ სახლში გავარდა მოემზადა..ბულგარი დაისხა ,მარიამს ფუმფულა ლოყები დაუკოცნა და ჰოი საოცრებაც სადარბაზოდან ,რომ გამოდიოდა გიორგი დაინახა მანმქანასთან მიყუდებული,უცბათ საშინლად სიმპატიური მოეჩვენა..მისკენ გაემართა.
-ბატონო გიორგი..აქ რას აკეთებთ?
-როგორ თუ რას ერთად მივდივართ ,უთხრა და მანქანის კარები გაუღო
თვითონაც საჭესთან დაჯდა და მანქანა დაძრა გზაში ელენეს უყურებდა. და უცბათ თითქოსდა წამოცდა.
-იცი რა ლამაზი ხარ? ჰკითხა და ელენესთვის უჩვეულო ღიმილი აჩუქა.
-ბატონო? ელენემ გაკვირვებული შეხედა.
-ძალიან ლამაზი ხარ. ელენე აწითლდა..გიორგის გაკვირვებული უყურებდადა თან მისი ასეთი ღიმილი სიამოვნებდა..ამასობაში რესტორანთან მივიდნენ...გიორგი მანქანიდან გადმოვიდა და ელენეს კარები გაუღო ,თან თვალს არაშორებდა ..ელენდს ხელკავი გამოსდო და რესტორენაში შეაბიჯა,ინვესტორები მოსულები იყვნენ ,ძალიან სასიამოვნო გარემო იყო ელიტარული და მდიდრული,ამ ელიტარულ გარემოში ელენე ანათებდა და გიორგის თავ-გზას უბნევდა,მთელი ამხნის განვმალობაში გიორგი ელენეს თცალს არ აშორებდადა მისით ტკბებოდა.
უცბათ ელენეს ტელეფონი აწკრიალდა..ისეც ძიძა ურეკავდა ,ელენე ანერვიულდა ყველას ბოდიში მოუხადა და იქით გავიდა ,რომ გადაერეკა... გიორგი მისდა უნებურსდ უკან გაყვა..ელენემ ანას დაურეკა. (ძიძას)
-რა ხდება მარიამი ხო კარგად არის?_ჰკითხა შეშფოთებულმა.
-კი ელენე უბრალოდ შენი ხმის გაგონება მოუნდა..ანამ ტელეფონი მარიამს გაუწოდა და ელენეს დაალაპარაკა ამდროს გიორგი მას უსმენდა.
-ხო დედი, ჩემო სიხარულო ჩემო ერთადერთო და ჩემო საყვარელო, რაიყო დედიკო მოგენატრა.
-ქო დე..ენის მოჩლეფით..თქვა მარიამმა,გიორგი გაკვირვებული უსმენდა უცბათ მიხვდა რა გააკეთა...უკან დაბრუნდა თავისთავს უწყრებოდა ასე როგორ დაეცი ადამიანს ,რომ ზურგსუკან უსმენო რაქნას ელენე მისი ცეცხლია სიცოცხლის სიმბოლო ,სითბო რომელმაც გაყინული გული გაულღო,თვითონ არიცის რამ მოაწონა ეს ქალი . უცებ გონებაში აღიდგინა დედი? ნუთუ შვილი. ჰყავს გათხოვილია? მაგრამ ბეჭედი ,რომ არუკეთია ამასობაში ელენევ დაბრუნდა და დაგვიანებისთვის ბოდიში მოიხადა უცბათ გიორგის სახეს გადააწყდა ,რომელიც თვალებით თითქოს რაღაცას ეუბნებოდა ..ელენე გიორგიმ ყვეელას სიამაყით გააცნო და წარუდგინა,საღამომ სასიამოვნოდ ჩაიარა ისაუბრეს და რაღაც საკითხებზე ბჭობდნენ..ამასობაში საათის ისარი ათს აჩვენებდა..ნელ ნელა დაიშალნენ..გიორგიმ ელენეს თხოვა მე გაგიყვანო გზაში ელენემ შეამჩნია ,რომ ეს გზა მისი სახლის გზას არ ჰგავდა უცბათ შეშფოთებულმა ჰკითხა გიორგის.
-სად მივდივართ?
-გათხოვილი ხარ? კითხვაზე კითხვით უპასუხა.
-არა..მითხარი სად მივდივართ? გაკვირვებულმა ჰკითხა.
-აბა შვილი საიდან ჰგყავს? ჰკითხა ოდნავ გაბრაზებულმა.
-შენ საიდან იცი ? ელენეს სახეზე ფერები გადაუვიდა.
-ვიცი და მიპასუხე.
-ეგ შენ არ გეხება. უთხრა გაოცებულმა
-ყველაფერი რაც შენ გეხება მეცმეხება
-რატომ? იკითხა გაოგნებულმა.
-მიყვარხარ..გადამრიე..ვეღარ ვიძინებ..ქურდი ხარ! უთხრა და გაეღიმა.
-მე...მე ქურდი? ენა დაება ელენეს
-ხო..ჩემი გულის ქურდი ეს უთხრა და მის ბაგეებს დაეწაფა.


ელენე ხმას ვერ იღებდა ან რა უნდაეთქვა მას მოწონდა გიორგი ,მაგრამ სერიოზულ ურთიერთობებზე არ უფიქრია მისთვის სიცოხლის მიზანი მისი შვილია საკუთარ პირადზე ჯერ არუფიქრია ,მაგრამ აღიარებს ,რომ მოეწონა გიორგის შეხება...გიორგი უცბათ აზრზე მოვიდა და მიხვდა რა გააკეთა.
-ბოდიში,თავი ვერ შევიკავე.
-........ ელენე დუმდა,გიორგის ეგონა სილას გააწნიდაან ეჩხუბებოდა ,ელენე კი არც ინძრეოდა.
-ელენე,ხმა ამოიღე...უთხრა და პასუხს დაელოდა.
-მე.....მე სათქმელს თავს ვერ უბამდა ისევ კოცნაში იყო ჩარჩენილი მისთვის გიორგი მკაცრი და შეუდრეკელი უფროსია..მაგრამ მხოლოდ უფროსი?! თავისთავს კითხვა დაუსვა...არა მხოლოდ უფროსი არა..უცბათ ფიქრი გიორგიმ შეაწყვეტინა.
-შვილი გყავს? ეცადა სხვა რამ ეკითხა.
-კი..ძლივს უთხრა ელენემ.
-და ქმარი? თან ძარღვები ებერებოდა.
-არმყავს.
-ასეთი ქალი როგორ მიატოვა..
-არ მივუტოვებივარ..უთხრა ელენემ და იგრძნო როგორ მოადგა თვალებზე მლაშე სითხე.
-აბა...თუ..ვერ დაამთავრა გიორგიმ
-სახლში წამიყვანე! მკაცრად უთხრა ელენეს.
-შემომხედე..თბილად უთხრა გიორგიმ
-სახლში მინდა! პატარა ბავშვივით იმეორებდა ელენე..
-შემომხედე!
-არა! ელენეს მისთვის ცრემლების ნახვა არ უნდოდა.
-შემომხედე! ვის ვუთხარი ორი თითი ნიკაპ ქვეს ამოდო და თავი ააწევინა,როდესაც მისი ცრემლები ნახა..ინანა..ყველაფერს გასცემდა ოღონდ მისი ცრემლები არ ენახა..
-კმაყოფილი ხარ? ამის თქმა იყო და გიორგი მანქანიდან გადავიდა და ელენეს კარები გაუღო..ელენე დაბნეული მიაჩერდა.
-რამოხდა? იკითხა ელენემ..
-შენი შვილის ნახვა მინდა,ძალიან გთხოვ უარი არ მითხრა..ელენემ მის თვალებში უჩვეულოსითბო იგრძნო.
-კარგი..მაგრამ ...გიორგიმ საჩვენებელი თითი ტუჩთან მიადო და გააჩუმა..
-არავითარი მაგრამ..ამიერიდან შენი ყველა პრობლემა ჩემიცაა..შენი ტკივილი.ჩემი ტკივილი..შენი სიხარული ჩემი სიხარული..თან ამას ეუბნებოდა და თან სახეზე ეფერებოდა..
-გიყვარვარ? სრულიად უადგილოდ იკითხა ელენემ უბრალოდ ამის გაგონება უნდოდა..

-კი...ყველაზე მეტად..მი ყვა რ ხარ! დაუმარცვლა..
-ელენე ჩაეხუტა და მისი სურნელი შეისუნთქა იგრძნო ,როგორ ჭირდებოდა ვინმე ვინც ამას ეტყოდა..იგრძნო როგორ უყვარდა ფარულად გიორგი.
..კარგი გავიყინე თან მარიამი მელოდება..გიორგიმ..უცბათ მანქანა დაქოქა..და სახლისკენ გაეშურა..უკვე მიხვდა ,რომ ეს ქალი მისი იქნებოდა...,როგორც კი შევიდნენ მარიამი ელენესკენ გაექანა და ჩაეხუტა..დედიკო ,როგორ მომენატრე..
-უკაცრაცად..გიორგიმ ჩაახველა..ნახე ეს გიორგია..გიორგი მივიდა და მარიამი გულში ჩაიკრა ისეთი საყვარელი ,სანახავი იყო გაუცინარი და დინჯი გიორგი ამ ამპულაში ,რომ ელენე სიცილს ვერ იკავებდა უცბათ მივიდა დაცთვითონაც ჩაეხუტა..
-მიყვარხარ..გიორგიმ ელენენეს ჩასჩურჩულა და უფრო მოიზიდა, მარიამი ჩამოსვა და ელენე მასზე აიკრო..ძალიან გთხოვ შანსი მომეცი უთხრა და ცხვირი მის კისერში ჩარგო.
-დრო მინდა..გიორგი..დროო..
-დაგელოდები..მაგრამ უშენობა არ შემიძლია..ახლა წავალ ხვალ ,როგორც კი მოხვალ ჩემს კაბინეტში შემოდი..ელენე..კარგი,ლოყაზე ორი თითი ჩამპოუსვა და კარებისკენ გაემართა უცბათ ელენემ სიტყვა დააწია.
-მჭირდები გიო მადლობა ,რომ არსებობ . გიორგის "გიო" გულზე სასიამოვნოდ მოხვდა..უხმოდ დატოვა სახლი და გაუჩინარდა..

დილას კი არ ადგა ელენე დაფრინავდა..თან თვითონვე არ იცის რატომ მაგრამ გულში იმეორებდა "ჩემი გიო"-ო..მარიამი ოთახში შემოტანტალდა და დე დეს ძახილით ელენესთან მივარდა..ჰოი სააოცრება იცით რა კითხა? არ გეცოდინებათ და გეტყვით.
-გიოლგის როდის ვნახავ?საყვარლად მობუსა ტუჩები და პასუხს დაელოდა.
-მალე..ელენე გაკვირვებული უყურებდა მის პატარა ანგელოზს და თან მისკენ საკოცნელად მიიწევდა ლოყები აუწითლა და როდესაც კარების ხმა გაიგო და მიხვდა ,რომ ანა მოვიდა მარიანს უბიძგა გადი და ნახეო.
-ელენე..როგორ ხარ? უთხრა ანამ
-აქ ვარ ანა..მოდი გაკოცო დღეს მიმიხედა მარიამი და ხო იცი ორი დღე დაგასვენებ უთხრა და გაუღიმა უცბათ საათს დახედა და მიხვდარომ თუ არ იჩქარებდა დააგვიანებდა..
უცბათ აირბინა მეორესართული დააკაკუნა და ხმა ,რომ არავინ გასცა დაეჭვდა და მაგრამ მაინც შევიდა არავინ დახვდა ცოტა ხნის მერე წელზე ხელები იგრძნო უკან მიტრიალდა და გიორგის შეეჩეხა გიორგიმ გაუაზრებლად მის ბაგეებს წვდა და შუბლზე ეამბორა თან ეჩურჩულებოდა.
-ჩემო ცეცხლო..იცი ცეცხლს რატომ გეძახი?
-არა..უთხრა და მის კისერში თავი ჩარგო
-იმიტომ რომ ცეცხლი სიცოცხლის სიმბოლოა...შენც ჩემი სიცოცხლის სიმბოლო ხარ..
-მადლობა ამ სიტყვებისთვის გიო
-"გიო" ასე მალე?
-დიახ ,ასე მალე..შეუბღვირა და მკლავზე ხელი ძლიერ დაარტყა მაგრამ თვითონვე ინანა..უფ რა არის ეს რკინა ხარ?..
-იცოდე ის გიორგი არსად წასულა თუ ასე მიტყაპუნებ თვითონვე დაზარალდები უთხრა და გაუღიმა.
-უტაქტო.. მითომდა მოწყენით თქვა ელენემ და გაიბუსხა.
-არა,,,არა მოწყენას არ გაპატიებ და მის ბაგეებს წვდა..
-მიყვარხარ გიო.
-რააა? გაკვირვებულმა ჰკითხა
-მი ყვა რ ხარ..უთხრა და კაბინეტიდან გავიდა.


გიორგი გაშეშებულიიდგა და ფიქრობდა ელენეს ნათქვამზე ნათქვამზე..ვრრ გაეგო ამ ქალმა რა უქნა მისმა მწვანე თვალებმა დატყვევეს,ბაგეებმა კი მეტყველების უნარი დააკარგვინა ,როა ხედავს უნდა ,რომ სულ ეფეროს ..უკვე მარიამიც მისი შვილივით შეუყვარდა ..ისე უნდა ,რომ ეს ორი ადამიანი მისი ცხოვრებოს ნაწილი. გახდეს ,რომ უჯვე ვეღარ ითბენს...უცბათ ფიქრებიდან მისი მდივნის შემოსვლამ გამოიყვანა .
-ბატონო გიორგი ,უკაცრავად ,რომ შეგაწუხეთ მაგრამ ხელია მოსაწერი.სასწრაფოდ რამოდენიმე საბუთზე.
-კარგი,შემოდი..ნინომ საბუთები დადო და ოთახიდან გავიდა საქმეში გადაეშვა ჩვენი უფროსი და ვერც გაიაზრა ისედადგა 7საათი...ელენე ძალიან მოენატრა საბუთები დააწყო,პიჯაკი მოიცვა და კაბინეტი დატოვა როდესაც ელენეს კაბინეტს მიუახლოვდა გაიგონა თუ ,როგორ ესაუბრებოდა ელენე ვიღაცას და მადლობას უხდიდა ,გიორგიმ დააკაკუნა ელენენაც შემოუშვა დატელეფონზე საუბარი დაასრულა.
-არ მოდიხარ..ელენე? ჰკითხა და თბილად გაუღიმაა
-კი...ახლა ვაპირებდი
-მე გაგიყვან თან მარიამს ვნახავ კარგი ..მე ქვემოთ დაგელოდები.
-კარგი.
ელენემაც არ დააყოვნა და მალე ჩავიდა გიორგიმ კარები გაუღო და ანიშნა დაჯექიო თვითონაც მძღოლის ადგილი დაიკავა და გზას გაუდგა ,გზაში ელენე ხმას არ იღებდა,გიორგი კი სულ ელენეს უყურებდა და მის თითოეულ ნაკვთს სწავლობდა.
-რომ იცოდე,როგორი უნაკლო ხარ..მინდა ,რომ სულ გეფერო. ელენეს ლოყები სირცხვილისგან აუხურდა ..კი უთქვამთ მისთვის კომპლიმენტი მაგრამ რა ქნას გიორგისგან ვერ შეეჩვია..
-მადლობა..უთხრა და თვალები დახარა..
-სიყვარული მასწავლე და გული გამილღვე..მიყვარხარ ელენე..ძალიან მე თვითონაც ვერ ვხვდები ასე მცირე დროში ,როგორ შემიყვარდი უბედნიერესი ვარ ,რომ გაგიცანი.
-მეც..გიორგი მეცმიყვარხარ..უთხრა და სიყვარულით სავსე თვალებით შეხედა..
მანქანა გიორგიმ სახლის წინ გააჩერა და ელენეს კარები გაუღო და მანქანიდან გადმოვიდა..სახლში როცა შევიდნენ მარიამი დედისკენ გაიქცა და საყვარლად აწკიპა წარბები ,როცა გიორგიც დაინახა. გიორგიმ პატარას თბილად გაუღიმა ხელში აიყვანა და ხელები მჭიდროდ მოხვია ისეთი სითბო მოდიოდა ამ პატარა გოგონასგან ,რომ შეუძლებელი იქნებოდა არ შეგყვარებოდა..მარიამს გიორგი ძალიან შეუყვარდა..სულ ამოდიოდა ,როდესაც ელენე მოყავდა ერთდღესაც ელენე ჩვეულებრივსამებ სახლში მიყავდა ,როდესაც ელენემ შენიშნა ,რომ ეს სახლის გზა სულ არ იყოო უცბათ გაკვირვებულმა შეხედა გიორგის და ჰკითხა.
-შეიძლება გავიგო სად მივდივართ?
-მოიცადე და გაიგებ კარგი?
-კარგი რა გაეწყობა მოვიცდი.
-რაიყო ჩემი ,ხო არ გეშინია ..იცოდე ეგ აზრადაც არ გაივლო.
-არა..გიორგი საიდან მოიტანე..მიყვარხარ და გენდობი..უცბათ გიორგიმ მანქანა უზარმაზარ ულამაზეს სახლთან გაააჩერა ,ელენე მანქანიდან გადნოიყვანა უცბათ უკანა კარები გააღო და შარფი გადმოუღო..ელენეს თვალები აუხვია და ხელში აიყვანა ელენემ გაკვირვებისაგან არუ იცოდა რა ეთქვა და ჩუმად ყოფნა არჩია..გიორგიმ კარები გააღო და ელენე დასვა..გააბრთხილა ..თვალებიდან სახვევი არ მოიხსნაო..უცბათ გიორგიმ შუქი აანთო ელენეს შარფის მოხსნის და ნებადართო......ელენეს წინ ულამაზესი დიზაინის რომანტიული გარემოს მქონე დახვეწილ სივრცეს წააწყდა უზომოდ გახარებული იყო როცა ვარდებით მორთული ოთახი დაინახა გიორგის შეხედა და თვალებით თითქოს მისი განცდები გამოხატაო ,აბა ისე მეტყველების უნარი დაკარგა და დიდხანს გაუნძრევლად იდგა...როდესააც გიორგიმ დამაყრუებელი სიჩუმე დაარღვია და მოუწოდა მის წინ გადაკიდებული ულამაზესი წითელი კაბა ჩაეცბა ელენე კიბეებს აუყვა და ვარდებით მოფენილი გზით ოთახში შევიდა უცბათ იქვე ულამაზესი შავი ლობუტინები შენიშნა..კაბა მის ტანზე მოირგო ლობუტინებში ტერფი ჩაასრიალა..თმები გაიშალა და სავარცხლით გადაივარცხნა თვალი ულამაზესი ბრილიანტის ნათებამ მოჭრა ,რონელიც იქვე ტუმბოზე ბარხატის კოლოფში იდო ზემოდან პატარა წერილი იდო..მიუახლოვდა და ეს სიტყვები ამოიკითხა "შენს სილამაზეს ვერ შეედრება მაგრამ მინდა ,რომ ჩემსგან გქონდეს და შენს შველივით მოღერებულ ყელს ამშვენებდეს"-გიორგი...ხელის კანკალით აიღო და მთელი სინაზით მოირგო.... სარკეში თავის ანარეკლს ჩახედა და უცბათ მისი ბავშობის ფრაზა გაახსენდა...ხუთი წლის ,რომ იყო მამას ეუბნებოდა,ეს ფრაზა სასიამოვნოდ დაამახსოვრდა და მამამის რექციაც "'მამი რაკარგი იქნებოდა ის გოგო სარკეში ,როა მე ვიყო"-ო ამ ყველაფრის გახსენებამ თან ღიმილი მოჰგვარა თან დაამწუხრა გაახსენდა მისი მოუშუშებელი ტკივილი,მშობლები და ლევანი ,მისი ქმარი და ცხოვრების აზრი ,რომელიც უზომოდ უყვარდა ..ყველაფერი გაახსენდა მისი ცხოვრების ყველაზე მტკივნეული ნაწილი..მის თავს სარკეს ამსგავსებდა ,რომელიც მნიშვნელოვანი ნამსხვრევებად იქცა და ვერასდროს დააბრუნებს და გაამთელებს მაგრამ..არის ახალი ნაპერწკალი ,რომელიც სულ მალე მას გააბედნიერებს..ფიქრებიდან გამოვიდა..გაანალიზა ,რომ ქვევით გიორგი ელოდა ,სარკეში დატრიალდა და კიბეებს ჩაუყვა..გიორგი აღფროთოვანებული იყო მისი სილამაზით და არამარტო გარეგნული შინაგანი სულით ამას მის თვალებში ხედავდა საშინლად ძლიერ ქალს სპეტაკ..მაგრამ მაინც ეულ და მარტოსულს.
-რა ლამაზი ხარ ელენე..თვალს ვერ გაშორებ...უთხრა და მათშორის მანძილი შეამცირა...დაიხარა და ბაგეებზე ნაზად შეეხო..შემდეგ ჩაიმუხლა ერთი ფეხით იატაკს დააეყრდნო და ელენეს ხელი გაუწოდა..ელენე ცერცვაძე გახდები ჩემი ცოლი..გერქმევა ჩემი ქალი და ჩემისიცოცხლის აზრი? ჰკითზა და ელენეს მზერა გაუსწორა... ელენე ხმას ვერ იღებდა იდგა და გიორგია თვალებში აშტერდებოდა...გიორგი ..პასუხს ელენესთვალებში ეძებდა ელენემ უცბათ გონებაში აღიდგინა გიორგის ნათქვამი და სათქმელად მოემზადა..
-დიახ,უთხრა და გულმა რამოდენიმადარტყმა გამოტოვა როდესაც გიორგიმ ბრილიანტის ოქროს ბეჭედი მის ნატიფ თითებს მოარგო და დაუკოცნა. ადგა და ელენეს ღია წაბლისფერი კულულები გადაუწია... კისერში აკოცა მისი სურნელი ღრმად შეისუნთქა და წელზე ხელი მოხვია..ხელში აიტაცა და მის ბაგეებს დაეკონა კიბეებზე ნელა მიაბიჯებდა ალერს არწყვეტდა ,ელენე მისი შეხებისას იბნეოდა და ტანზე ტაო აყრიდა..გზადაგზა გიორგი ეჩურჩულებოდა "მიყვარხარ..მჭირდები..მაგიჟებ" ელენე საწოლზე დააწვინა და მთელი სინაზით ჯერ ყელსაბამი მოხსნა შემდეგ კაბის ელვა ჩაასრიალა და კისერში აკოცა მის წინ ქალი იყო რომელიც უყვარდა,აგიჟებდა და აცოცხლებდა..ბოლო ნაჭრისგანაც გაანთავისუფლა და ალერსში ჩაიკარგა ხელებს უმისამართოდ დაასრიალებდა და ელენეს თითოეულ ნაკვთს სწავლობადა თან ეფერებოდა..გიჟდებოდა ისე სიამოვნებდა..ელენე ვნების ბურუსმა მოიცვა და სიამოვნებისგან გაიტრუნა მალ ევე სიამოვნების სამყაროში გადაეშვა.დილით უზომოდ ბედნიერი იყო..გიორგის სუნთქვას და გულის ცემას ყურს უგდებდა,მის ნაქვთებს იმახსოვრებდა,უხაროდა ,რომ ბედმა ისევ გაუღიმა. გიორგის გვერდზე არაფრის არ ეშინია ახლა მას ორი ადამიანი ყავს ვისთვისაც იცხოვრებს და თავს გასწირავს...
მას დარჩა მისი მოუშუშებელი ტკივილი ,მაგრამ მომშუშებელიც გვერდით ჰყავს....
დ ა ს ა ს რ უ ლ ი.?! არა არ მიყვარს ,რომ აწერენ ნამდვილი სიყვარული არსრულდება გრძელდება და არსებობს!!!...
ესეც ჩემი პატარა ისტორია არამგონია დიდი რამე იყოს ,მაგრამ მგონი სტიმულია,რიმ ცხოვრება გრძელდება და ჩვენ ვაგრძელებთ ცხოვრებას,ჩემი ცხოვრებაც ესეთია...
პ.ს შენ ჩემი ხარ ლამაზო!-ს მერვე თავს ხვალ დავდებ დღეს ამის ხასიათზე ვიყავი...ვინც კითხულობდა გემახსოვრებათ ეს ისტორია თავებით იდო..და ცოტა სახელიც შევუცვალე.
მადლობთ.
თქვენი ჰართბითი.