გამარჯობა მე ვარ ანასტასია 23 წლის ჯურნალისტი, ვცხოვრობ ჩემს დასთან ლოლასთან ერთად რომელიც 17 წლისაა ხოლო მშობლები ამერიკაში ცხოვრობენ. მყავს საუკეთესო დაქალი მია რომელიც ასევე ჯურნალისტია. მოკლედ რომ გითხრათ ვარ მაღალი, გრძელი წაბლისფერი თმითა და მუქი ყავისფერი თვალებით, საერთო ჯამში საკმაოდ ლამაზი ვარ.

დილას მაღვიძარას ხმამ გამაღვიძა, ოო როგორ მეზარება ადგომა მაგრამ სხვა რა გზა მაქვს. შევედი აბაზანაში და თავის მოწესრიგებას შევუდექი.
-ლოლა მოემზადე დროზე
-მზად ვარ რა გაღრიალებს
-ძალიან კარგი
-ეს შენ მოემზადე დროზე
მუქი შარვალი, თეთრი პერანგი და ჩემი უსაყვარლესი კრემისფერი ფეხსაცმელი ჩავიცვი, ხელში ჰერმესის ჩანთა დავიკავე, ვსო მზად ვარ. სარკის წინ კმაყოფილი დავტრიალდი. ლოლა სკოლაში მივიყვანე და სამსახურისკენ ჰერი ჰერი. ფუ ამის ამ დროს სულ საცობი როგორ უნდა იყოს ჯანდაბა ახლა რომ დავაგვიანო უფროსი მომკლავს. საბედნიეროდ მალე გამოვცხადდი სამსახურში.
-როგორ ხარ ან
-კარგად მია შენ
-მეც კარგად გოგო უფროსმა თქვა რომ მოვა შემოვიდესო
-რა უნდა
-არ ვიცი ან
-კაი კაი და რომ გამოვალ მომიყვები როგორი იყო პაემანი კალათბურთელთან
-კაი პაწუკ
უფროსის კარებზე დავაკაკუნე და შევედი
-გამარჯობათ ბატონო გიორგი
-გაგიმარჯოს ანასტასია. მოკლედ რისთვის დაგიბარე, დღეს უნდა წახვიდე ცნობილ ბიზნესმენთან ლექსოგელოვანთან და ინტერვიუ ჩაწერო.
-კარგით და მისამართი თუ შეიძლება
-რა თქმა უნდა.
მიდი ახლა ამ ღიპიან ბიზნესმენთან და ელოლიავე რა.
-რა იყო გოგო რა სახე გაქვს მოჩვენება დაინახე?
-არა ღიპიან ბიზნესმენთან უნდა ჩავწერო ინეტრვიუ
-ბედმა გაგიღიმა
-ოხ მია მიგაკლავ
-შენ ჯობია წახვიდე და რომ დაბრუნდები მერე მოგიყვები
-კაი ხო
ჩავჯექი ჩემს მერსედესში და მითითებულ მისამართზე მივედი. ოჰო მეტი დიდი შენობა ვერ ააშენა ამ ღიპიანმა?! მეათე სართულზე ავიდა და მდივანს კითხა თავისუფალი იყო თუ არა ბატონი ლექსო, მანაც თავი დაუქნია და კაბინეტამდე მიაცილა. შეხედე შენ რა მდივანი ყავს. კაი ნაშაა ეტყობა ამით ერთობა. კარებზე დააკაკუნა და მკაცრი ბარიტონი მოესმა. სრულიად შეეცვალა წარმოდგენა ჩვენს ანასტასიას ღიპიან ბიზნესმენზე რადგან საშინლად სიმპატირუ მაღალი და სასიამოვნო ტემბრის მქონე მამაკაცი დახვდა.