ჩემი დღე არ იწყება „ჩვეულებრივ“ არ მაღვიძებს დედა, არც მამა და არც ძმა..... მხოლოდ და მხოლოდ მაღვიძარაა, ჩემი დედა, მამა და ძმაც.... ვარ ნიცა ჯოხაძე 20 წლის, ვსწავლობ იურიდიულზე.. 2 კურსზე... ყოველთვის მომწონდა ეს სფერო თუმცა არადროს მიფიქრია იმაზე, რომ ჩემი პროფესია იქნებოდა... პატარა ვიყავი მამამ რომ მიგვატოვა მე და დედა.. ურთიერთობა დიდიხანია არ მქონია და არც მაინეტრესებს როგორაა...დედა კი მის წასვლას გადაყვა... შეჯდა ნარკოტიკზე და ალკოჰოლზე, რის შედეგადაც მეც ხშირად ვიყავი მისი ცემის მსხვერპლი... არასდროს მყოლია დედმამიშვილი,თუმცა უმაგისობას მაინც ვერ ვგრძნობ ორი ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანის ლუკას და ელენას გამო.. ისინი ჩემი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილები არიან... ამასობაში მივედი კიდეც უნიში...
-ვააა ნიცა როგორ ხარ ბრატ?(ლუკა)
-ლუკა ჯერ ერთი ბრატ არა და მეორე ისე კარგად შენ? (მე)
-კარგად ნიც..(ლუკა)
-ლუკიჩ ეხლა უნუში შევიდეთ თორემ ლექციაზე დაგვაგვიანდება და ისა ხო ელენა სადა?(მე)
-არ ვიცი ეხლა შენთვის უნდა მეკითხა.. წამო შევიდეთ იქნებ იქ არის უკვე...(ლუკა)
როგორც ყოველთვის ეზოსი შევედით თუ არა ყვლას ყურადღება მივიქციეთ... ვარ მაღალი, გრძელი თაფლისფერი თმით, ცისფერი თვალებით, პატარა ცხვრით და თხელი ტუჩებით... ლუკა?ლუკა ყველაზე სიპატიური ბიჭია ვინც კი ოდესმე მინახავს.... მაღალი, მოკლე შავიი თმა და კუპრივით შავი თვალებით... გოგოები ეცემიან ლუკას დანახვისას თუმცა თვითონ ყურადღებას დიდიად არავის აქცევს, უფრო ერთ კვირიანი ურთიერთობით შემოიფარგლება...ამასობაში აუდიტორიაშიც მივედით, ბავშვები ჯგუფ-ჯგუფად შეკრებილიყვნენ და გაცხარებული საუბრობდნენ...
-ნინო რა ხდება აქ?(მე)
ვკითხე ერთ ერთ ჩემ კურსელს რომელიც გაცხარებული ლაპარაკობდა..
-ვა ნიცა შენ რა არ იცი? ახალი კურსელი გადმოდის, ბიჭია და ამბობენ ძალიან სიმპატ....(ნინო)
-ნინო? ჰეი ნინო? აქ ვარ....
ისე უეცრად გაჩუმდა ნინო მეგონა ენა ჩაუვარდა..
-ე რა ჭირს ლუკა ამას?(მე)
ვკითხე არანაკლებ გაშტერებულ ლუკას..
-აი რა ჭირს ნიცა....(ლუკა)
და აუდიტორიის შემოასვლელისკენ მიმაბრუნა...აი ელა ი მივხვდი რატო გაჩუმდა ყველა და რატო გაშტერდა ნინოც... კარებში მაღალი ბიჭი იდგა.. აი ისეთი რომ იტყვიან „თვალები ზედ დამრჩაო“ ამასობაში ლექოტრიც შემოვიდა და ბავშვებს აკუთარი ადგილებისკენ მიგვითითა
-გაიცანით ბავშვებო, ესაა თქვენი ახალი კურსელი საბა გიგაური... სადაც თავისუფალ ადგილს იპოვი იქ დაჯექი....(ლექტორი)
ჩემდა ჭირად ადგილი მარტო ჩემს გვერდზე იყო თავისუფალი დაჯდა...
-მხოლოდ დღეს იცოდე ხვალე სხვაგან დაჯდები...(მე)
დაჯდომა არ ვაცალე ისე ვუთხარი..
-დაწყნარდი ლამაზო, არსაიდან გადაჯდომას არ ვაპირებ თუ დავჯექი აქ ესეიგი სულ აქ ვიჯდები..(საბა)
რომ ლაპარაკობდა თვალებში მიყურებდა, ერთი ორჯერ მეც შევხედე და მხოლოდ ეხლა გავაანალიზე რა მაგარი ფერის თვალები ჰქონდა, მწვანე, საშინლად ლამაზი ფფერის მწვანე თვალები ჰქონდა.... რაებზე ფიქრობ ნიცა... ის ხომ იდიოტია.. თავი შემახსენა ლუციფერმა..
-რა იყო ლამაზო მოგეწონე?(საბა)
ფიქრებიდან მისმა დამცინავმა ხმამ გამომიყვანა და მხოლოდ ეხლა მივხდი,რომ თვალებში მივშტერებოდი...
-ჯერ ერთი ამ „ლამაზოს“ ნიცა ქვია და მეორე არაფერიც არ მომეწონე, იდიოტებთან საქმე არ მქვს...(მე)
-ოუ ნიცა... ლამაზი სახელია შენსავით ლამაზო(საბა)
-ნიცა მეთქი ნიცა...(მე)
-ჰო კაი კაი ნიცა.. ძალიან ფეთქებადი ხასიათი გქონია (საბა)
მეტი ხმა აღარ გამიცია და ლექციის მოსმენა დავიწყე , რომელიც თხუთმეტ წუთში დამთავრდა.. როგორც იქნა გამოვიდა ეს მტანჯველი დრო და სახლისაკენ წავედით მე და ლუკა
-რა ნიცა როგორი ბიჭია ახალი? (ლუკა)
-რა იყო ლუკა რაში გაინტერესებს?(მე)
-არა ისე უბრალოდ თვალს არ გაშორებდა..(ლუკა)
-კაი რა რაებს ბოდავ... ისე მაგარი მარიაჟი ტიპია(მე)
-მაგრამ სიმპატიური ხო?(ლუკა)
-.........(მე)
-ჰა ნიცა აღიარე(ლუკა)
-ვაიმე ხო.. მაგარ ტიპია ,თუმცა ჩემს გემოვნებაში არ ჯდება თავისთავში დაჯერებული იდიოტები(მე)
-კაი ეხლა შენკენ მოდის და ეცადე ცოტა ზრდილობიანად მოექცე(ლუკა)
-მეზიზღები ლუკა(მე)
-მეც სიგიჟემდე მიყვარხარ (ლუკა)
თავისებური ღიმილით გამირიმა და წავიდა, მე კი დამტტოვა მარტო იმ იიდიტთან..
-ნიცა...(საბა)
-რა გინდა საბა?(მე)
ვეცადე, გაბარზება დამემალა,რაც ნაკლებად გამომივიდა..
-კაი რა ნიცა შეგიძლია ნორმალურად დამელაპარაკო?(საბა)
-კარგი გისმენ (მე)
-რადგან დღეს პარასკვია იქნება სადმე ბარში წავსულიყავით ვინც გინდა წამოიყვანე..
მეც ვაპირებდი დღეს სადმე წასვლას და დიდად თავის დაფასებები არ დამიწყია და დავთანხმდი წასვლაზე.. 9 საათზე ჩემს სადარბაზოსთან უნდა შევხვედროოდი..
-ლუკიჩ დაურეკე ელენას და 10 წუთში ჩემთან იყავით.. 9მე)
როგორც კი საბას დავშორდი მაშინვე ტელეფონი ამოვიღე და ლუკას დავურეკე.. მიმათმაც არ დააყოვნს და 10 წუთში ჩემთან იყვნენ...
-აბა რაო პრნცმა(ლუკა)
დიწყო თავისებური შუტკაობა ლუკამ...
-აუ ლუკა მორჩი რა... ბარში დამპატიჟა და მითხრა ვინც გინდა წამოიყვანეო და მეც თქვენ მიმყავხართ...
-ეეეე რა მაგარიააა მე მოვდივარ(ელენა)
-მეც მოვდივარ (ლუკა)
-ძალიან კარგი, აბა ეხლა დროზე სახლებში და რვა საათზე ჩემტან იყავით..........
ბავსვები გავაცილე და დავრჩი სახლში მარტო... საათს რომ დავხედე ოთხი ხდებოდა... საკმაო დრო იყო დარჩენილი, ამიტომ გადავწყვიტე სოციალური ქსელი მომენახულებინა.... ვაა მეგობრობის შემოტავაზება გავხსენი და არც მეტი არც ნაკლები, თვით საბა გიგაური იყო... მეც დავიმატე და ცოტახანში მესიჯიც მომდის..
-ნიცა შეთანხმება ხომ ძალაშია? (საბა)
-კი საბა ძალაშია 9 საათზე გელოდები(მე)
-კაი ნიცა შეხვედრამდე...(საბა)
მეტი არაფერი მიმიწერია და ლეპტოპი გამოვრთე... საათს რომ დავხედე შვიდი სრულდებოდა, რამხელა დრო გასულა უკვე, აბაზანაში შევედი მოვწესრიგდი და მოკლე შავი კაბა და დაბლები ჩავიცვი, მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე...არასდროს მომწონდა „გაჯი“ და „შპაკლი“ რომ უსვიათ გოგოებს და არც მაღალი ქუსები მომწონს, სიარული რომ არ შეუძლიათ და ახალსობილი კვიცივით რომ დაიხლახებიან... ამასობაში რვა საათიც მოვიდა და ელენაც და ლუკაც ერთდროულად დამადგნენ თავზე...
-ვაუ ნიცა ულამაზესი ხარ...(ელენა,ლუკა)
ერთხმად შესძახეს ორივემ.. რაზეც მე მხოლოდ გავუღიმე და სახლში შემოვუშვი.. ცოტახანი ჩემტან ვიყავით,ვიცინეთ და ამასობაში საბამაც დამირეკა, რომელმც მამცნო რომ ქვევით იყო უკვე და ჩავსულიყავით... ქვევით რომ ჩავედი გაოცებისგან თვალები შუბლზე ამივიდა....


იმედია მოგეწონებათ <3 გავაგრძელო?