გათენდა მზიანი დილა ჩემ შავ-თეთრ ცხოვრებაში როგორც იქნა შევძელი გავახილე თვალები და მზე დავინახე დიახ! ყვითელი იყო ის და ანათებდა. ამის შემდეგ მივხვდი რომ ჯობდა ლონდონიდან შორს ვყოფილიყავი და ჩემი შავ-თეთრი წარსული დამეტოვა აქ. მივედი მის საფლავთან დავტოვე გვირილებით სავსე თაიგული როგორიც მას მოქონდა ჩემთის იმ დაწყევლილ საღამოს. ჩემს უახლოეს მეგობარს ჯინს მივეცი ფული რათა 2 წლის განმავლობაში ყოველ თვე მიეტანა მის საფლავთან გვირილები რომელიც ასე გვიყვარდა მე და მას, შეიძლება ითქვას რომ ჩვენ გვაერთიანებდა კიდეც ერთი ციცქნა გვირილა. როგორც კი სახლში ჩემი საყვარელი ბებოს მეტი არავინ დამხვდა არც არავის ველოდი. ნათესავებიდან ნახევარზე მეტი სახეზე ვერ მცნობს მარტო გაგონილი თუ ვყავარ.. რაც შეეხება ჩემს მშობლებს ისინი ბავშობაში გარდაიცვალნენ.
ჩემი საყვარელი და თბილი ბებო მთელი 8 წელი მელოდა ჩემი ყურადღებიანი ბებო..
სამსახურის შოვნა მარტივი არ იყო საქართველოში ამიტომ დიდხანს მომიწია ბებოს შეწუხება მაგრამ მას ეს ახარებდა მთელი დღები ცდილობდა ჩემს გამხიარულებას ხან ნამცხვრებს მიცხობდა ხან ვის მაცნოდა მაგრამ ვერავის ვერ ვუმეგობრდებოდი.. ერთხელ ცვეულებრივ დღეს წიგნის კითხვისას გაისმა კარზე ზარი და ბებო მაღაზიაში იყო ჩასული და დავინახე ჩემი ბავშობის ვითომ მეგობარი ბავსობიდან ვერ ვიტანდი სულ თმებს მაწიწკნიდა თითქოს ახლაც გამომყვა ეს ზიზღი თვითონ კი ჩამეხუტა ისე თითქოს დიდი ხნის მეგობრები ვყოფილიყავით
-ტასო როგორ ხარ? იმედია ყველაფერი დალაგდა გავიგე შენი ამბები (გიო)
-მარტო შენ კი არა მთელმა სამეზობლომ გაიგო! როგორ ვრცელდება რა ეს ჩორები?? თან ყოველდღე სხვაასხვა ინტერპრეტაციით ვისმენ (ტასო)
-ხო იცი ამ ჭორიკანა ხალხის ამბავი. რას შვენი არ წავიდეთ სადმე?(ტასო)
-არა შენთან ერთად არ წამოვალ არსად!! (ტასო)
-აუ შენ კიდე ჩარჩენილი გაქვს გულში ჩემი საქციელები? ნუ ვაღიარებ ცუდი ბიჭი ვიყავი და გამოვწორდი! წამოხვალ ხო? (გიო)
-არა მეთქი ! კარგად (ტასო)
ამ დროს ბებო შემოვიდა სახლში გიორგი გგაბრაზდა ჩემს მკაცრ თონზე.
-აი დოდო ბებო ხომ გითხარით სიჯიუტეს დაიწყებს მეთქი და არ დამიჯერეთ!!- და გავიდა გარეთ
არადა იმ დღეს მართლა მინდოდა გარეთ გასვლა და სუფთა ჰაერის ჩაყლაპვა. 10 საათი როგორც კი შესრულდა შევედი ოთახში და დიდიხნის ფიქრის შემდეგ გადავწყვიტე რომ მაინც გავსულყავი გარეთ.. ჩავიცვი მოკლე შავი კაბა უკან ბადით, კავიკეთე მაკიაჟი დავიწყებულიც კი მქონდა მაკიაჟის ხელოვნება ნელ-ნელა ვიღდენდი, თმა დავიხვიე და გავიშალე, მაღალ ქუსლიანებზე შევხტი და გავედი გიორგის ასაძახებლად. როგორცკი გააღო კარი გაშეშდა და მიყურა ასე ცოტახანს მე მისი მზერა მაწითლებდა და რომ არ შემჩნია დიალოგი მე დავიწყე
-რაშვები არ მივდივართ? (ტასო)
-აბა არ მოვდივარო? მოდი შემოდი ჩავიცვამ და წავიდეთ. (გიო)
სახლი მართლაც ლამაზი ქონდა ტან როგორც ბებომ მითხრა მარტო ცხოვრობდა, მშობლები უცხოეთში ყავდა. დიდხანს არ მალოდინა ჩავედით დაბლა და როცა მერსედესის ჯიპი დავინახე გავშეში
-არ ჯობია ფეხით გავიაროთ თან კარგი ამინდია ?! (ტასო)
-არა ტასო! კლუბამდე შორია დაჯექი ნუ გეშინია არ გიკბენ.(გიო)
-არა შენი არ მეშინია. (ტასო)
-აბა მანქანის? არა არც ეს არ იკბინება დაჯექი მოდი - გულიანადა გადაიხარხარა (გიო)
- ჰაჰა რა სასაცილოა გიორგი ! (ტასო)
-რა ხდება მითხარი აბა რისი გეშინია? (გიო)
-უბრალოდ ყველა ჩემთვის ძვირფასი ადამიანი ამან შეიწია ! (ტასო)
-აა გასაგებია. დამშვიდი კაი? ნელა ვივლი.(გიო)
-კარგი (ტასო)
კლუბში მალეევ მივედით. სიტუაციაც მომეოწონა მაგრამ... როდესაც ის დავინახე მაშინ დატრიალდა ჩემი ცხოვრება თავდაყირა

*************************************************************** ეს ჩემი პირველი ისტორია ძალიან მაინტერსებს ყველა თქვენგანის აზრია უარყოფითიც და დადებითიც :* არც ისე უინტერესოდ იწყება მგონი რას ფიქრობთ გავაგრძელო?