კარებთან ჩემი დამრიგებელი დამხვდა.
-გამარჯობა,ტასო.
-გამარჯობა მას.
-ვწუხვარ.
-მადლობთ.
-სკოლაში მალე უნდა დაბრუნდე,შენი ტკივილი მესმის მაგრამ არ შიეძლება.ჩამოვიდა ბებიაშენი?ვისთან დარჩები საცხოვრებლად?
-დიახხ ვიცი.ჩამოვა მალე ქვეყენაში და მასთან ერთად ვიცხოვრებ.
-ეს ვატოა?
-გამრჯობა-თავი გამოყო ვატომ.
-გაგიმარჯოს,აქ რას აკეთებ?
-ჩემთან დარჩება სანამ მარტო ვარ.
-კარგი ამის სათქმელად მოვედი,ჭკვიანად იყავით.
-მობრძანდით კიდევ ცოტახნით.
-არა მეჩქარება კარგათ.
-კარგად მას.
გაიხურა კარები და ისტერიკულ სიცილში ჩავარდი,ვატტო გაკვირვებული მიყურებდა.
-არა რა ეს ბავშვი არა ჯამრთელი თქო რო ვამბობ არ ესმის ამ ხალხს.
-კაი ერთი და შენ ძალიან ჯამრთელი მყავხარ ხო?
-აჰა
ერთი კვირა გავიდა ბებიჩემი ჩამოვიდა სწავლას დავუბრუნდი,გაცდელინი გაკვეთილები ავანაზღაურე,საკონტროლოები ყველაფერი..თითქოს ყველაფერი კარგად იყო მაგრამ მაინც ღამე როცა მარტო ვიყავი, დედაზე ფიქრში ისევ ცრემლიანს ჩამეძინებოდა ხოლმე.და ასე გადიოდა დღეები,კვირეები თვეები და მაინც არაფერი ხდებოდა ჩემს ცხოვრებაში საინტერესო..
დედაჩემის გარდაცვალებიდან მესამე თვეს,სასაფლაოზე კიდე 10 ავედი და იქ ვატო დამხვდა.
-ვატო აქ რა გინდა?
-აა ისა დედაშენთან ამოვედი რა უნდა მინდოდეს?
-ხო რავიცი...
ყვავილები დავაწყე ორი საათი დავრჩით და მერე სახლში წავედით.გზაში ხმა არცერთს არ ამოგვიღია..სახლში არავინ იყო..
-ვატო შემო რა დარჩი არავინა დღეს სახლში,დეიდაჩემთან არის ბებიაჩიმი.
-კაი,მაგრამ ცოტახანი გავალ და ამოვალ.
-კაი მე კინოს მოვძებნი და რამეს გავამზადებ.
-არა,შენ კინო მოძებნე მე ამოვიტან რამეს.-სიცილით მითხრა ვატომ.
პასუხად მხოლოდ დავეჯღანე და კარები ცხვირწინ მივუხურე.
40 წუთის მერე მედა ვატო კინოს მივუსხედით და გემრიელად შევექცეოდით პიცას და ტკბილეულს.
კინო ნახევრამდე არც იყო მისული კარებზე ზარის ხმა გაისმა.
-ვინმეს ელოდები?
-არა.
-მოიცა მე გავაღებ.
-არა ჩემები რო იყვნენ რას იტყვიან მე გავაღებ.
გავაღე და უცებ მთელი პადიეზდი წითელი ვარდებით იყო მორთული....
ერთ-ერთში ბარათი იდო.
-ჩემო გოჭ მიყვარხარ...ვატო.
-აუ რა მაგარია-სიხარულით გავექანე და კისერზე დავეკონწიალე..
-უიი შე გენაცვალე.. გოჭო.
- ეხლა ეს ვარდები სად წავიღო ?სახლში დაეტევა?-სიცილით ვკიტხე ვატოს.
-მაგაზე არ მიფიქირა.
-ტასო შენთან სალაპრაკო მაქვს სერიოზული.
-მოიცა ეს ამდენი ვარდი სად წავიღო ვფიქრობ.
-ტასო.
-ხო კაი გისმენ.
-ჩემო გოჭო ლამაზი დღის ლამაზი ოცნება ხარ! ლამაზი ღამის,ლამაზი ფიქრი ხარ! ჩემი დილა მშვიდობისა ხარ! ჩემი ძილინებისა ხარ! მთელი დღე და მთელი კვირა ხარ! სულ ერთი ხარ,მაგრამ ჩემი ყველაფერი ხარ... უზომოდ მიყვარხარ
თვალები გაკვირვებისგან დამცვივდა ისე მიაყარა ძლივს გავიგე რა თქვა და ბოლოს რო აწითლდა.თავიდან ხუმრობა მეგონა და მერე მივხვდი ვატო ასეთ რაღაცეებზე იშვიათად ხუმრობს.
თავიდან ვერ მოვიფიქრე რა მეთქვა,თანაც მითხრა შენს პასუხს არ ველოდები ჯერო,ან რა პასუხზე იყო საუბარი,ვერც კი მივხვდი რა ხდებოდა იმ წუთას ჩემს გარშემო.ვატომ დაამთავრა თავისი გამოსვლა აიკრა გუდანაბადი და წავიდა მე კიდე პირდაღებული ვუყურებდი.ვარდებები რომლებიც დამეტია ისინი შემოვიტანე,და თან ვფიქრობდი რა მექნა,რა პასუხი უნდა გამეცა...ბევრი ვიფიქრე და მაინც ვერაფერი მოვიფიქრე ამიტომ გადავწყვიტე დილითვე ავსულიყავი დედასთან საფლავზე,რატომღაც იქ ტვინი სწორად მუშაობს და სწორ გადაწყვეტილებებს ვიღებ.ძლივს დავიძინე,თან სიხარულს ვგრძნობდი,თან რაღაც უცნაურს,თან მეტირებოდა,მოკლედ იმ ღამეს გრძნობების კორიანტელი იყო ჩემს გარშემო.
დილით ადრე ავდექი ვატოს მოტანი რამოდენიმე ვარდი წავიღე და წავედი.
ჯერ ყველაფერი მოვუყევი ჰაერს,რადგან იქ არავინ იყო ცოცხალი რათქმაუნდა თორემ მიცვალებულები იცოცხლე მრავლადა.აქაც ბევრი ვიფიქრე და ძლივს მოვიფიქრე რა უნდა მეთქვა.იმის გამო რომ არ დამვიწყებოდა ავდექი და მაშინვე ვატოს დავურეკე,კაფეში შეხვედრა შევთავაზე და ისიც დამთანხმდა.
გაკვეთილებზე არ იყო,სამ-ზე კი სკოლსი წინ მელოდებოდა და ერთად წავედით კაფეში,გზაში არც მე და არც იმას არაფერი გვითქვამს...ან რა უნდა გვეთქვა?ისედაც ყველაფერი ნათელი იყო.
კაფეში შევედით,დავსხედით.
-რას ინებებთ?
-რა გინდა?
-ყავსა დავლევ.
-ერთი ყავა და ჩაი.
-კარგით.
-მისმინე კატო.
-მოიცა ჯერ მე მისმინე,გუშინ რაც მითხარი ჩემთვის მოულოდნელი იყო,ვერც მოვიფიქრე იმ წუთას რა უნდა მეთქვა,ეგ კიარა დღესაც ძლივს მოვიფიქრე რა მეთქვა შენთვის.
-ვიცი..მეც არ ვაპირებდი ამის თქმას.მაგრამ შენი ინციდენთის შემდეგ მივხვდი რომ ჩემთის ორი იმდენად ძვირფასი ხარ ვიდრე კლასელი.
-მეც მიყვარხარ-მორცხვად დავხარე თავი
-მართლა?-სახე გაუპრწყინდა ვატოს.
-ხო..
-ჩემო გოჭო.
-მაგას თუ კიდე დამიძახებ გადაგიყვარებ.
-არა კაი ტასიკო.
-მაგასაც.
-კარგი მაშინ ტასო-მკაცრი ხმით მითხრა ვატომ.
-ეგ შეიძლება.
-მაიც ჩემი გოჭი ხარ.
-მოგკლავ.
შეკვეთა გავაუქმეთ და გარეთ გავედით.
ვისეირნეთ ბევრი ბევრი და ბოლოს იმდენი რომ ვატოს იქიდან ჩემი ჩამოტანა მოუწია..პადიეზთან მიმიტანა და მისი კისერიდან არ ჩამოვდიოდი..
-აქ მაინც ჩამოდი რა.
-ხო კაი.
-მიყვარხარ.
-მეც.
-ადი სახლში.
-კაი..
-წადი ჰეე.
-მივდივარ.
-გემჩნევა.
-ხოო.
-სიარული დაგავიწყდა.მოდი გასწავლი მომბაძე.
-კაი ხოო..
კიბებზე ავედი და ისევ უკან ჩამოვედი სირბილით კისერზე შევახტი და ვაკოცე...
აჰა ესეც ჩემი პირველი კოცნა...
იმის მერე სულ ერთად დავდიოდით ჩვენი ამბავიდან ერთი კვირაც არ იყო გასული რომ ჭორები გავრცელდა..
-ამ ხალხმა იმდენი იცის გადავირიე..ამათი შიშით შეყვარებული ვერ მყოლია რა.ვბრაზდებოდი მე,ვატო კი ძალიან მშვიდად უდგებოდა ამ საკითხს.
-ამ ხალხს ხომ პირადი ცხოვრება არ აქვს და ამის გამო ჩვენზე მაინც ილაპრაკონ.
-მართლა?
-ხო.
-შენც ვერ ხარ ხო იცი.
-კი.შენ გადამიყვანე ჭკუიდან.და მე შენ.
-ვაი რა გიჭი ბიჭი მყავხარ.
-გოჭო
-რას გადამეკიდე გოჭო გოჭო,გოჭიც ხარ და ზღვის ღორიც.
-არ გადამყლაპო კაი აღარ ვამბობ აღარაფერს.
-ხოდა ეგრე ბიჭო.
-ეგრე-მომკიდახელი და ჰაერში დამატრიალა,ამაზე პანიკები ავტეხე,როგორც იქნა შეისმინა ჩემი მუდარა და ძირს დამსვა,მაგრამ არც ისე გაუმართლე კარგია ახლოს ბალიში რომ იდო და არა სხვა რამე ბასრი ნივთი.ბალიში გემრიელად მოხვდა თავში,საპასუხოდ მე ჩემი დათუნა მომხვდა. რის გამოც რო შემძლებოდა დავახრჩობდი.
ჩვენი "ომის" შემდეგ სახლი ბრძოლის ველს დაემსგავსა..ვატომ დაიხურა ქუდი მაკოცა და წავიდა შემატოვა ამხელა სახლი მარტო მე.
სახლი დავალაგე რა მილაგებულს გავდა რა ბებიაჩემი რო მოვიდა.
-ოჰო,უბორკა გვაქვს?
-არა.
-აბა რა არი?თემურ ლენგი შემოგვესია?
-არა ვატო პირველი-სიცილით ვუთხარი
-ამ ვატო პირველის შემოსევებმა თემორ ლენგისას გადაუჯოკრა რა..
-კაი რა ბებო ხო იცი როგორ მიყვარხარ.
-მე თუ ვატო პირველი?
-ნუ ეგეც მიყვარს,შენც მიყვარხარ ყველა მიყვარხს.
-კაი ერთი.კაი ხო წადი ანკასთან მე დავალაგებ სახლს.
-ვაიმე როგორ მიყვარხარ.
-საფლავზე აიარე.
-ხო აუცილებლად.
აფერისტულად ვაკოცე და კურტკა ჩავიცვი.რათქმა უნდა ეს არ გამორჩენია მანანას და მიკბინა.
-აფერისტოოო..დროზე მოდი სახლში.
-ხო კაი.
-მიყვრხარ.
-აფერისტო.მეც
კარები გავაღე და სიხარულით ჩავირბინე კიბეები.
********************************
ახალი თავი.ზუსტად არ ვიცი რამდენად მოგეწონებათ.მადლობთ რომ კითხულობთ.ნუ თუ არ დაგეზარებათ თქვენი დამოკიდებულება და თქვენი აზრი ამ მოთხრობის გამიზიარეთ.