ფიქრში ჩამეძინა მაგრამ მალევე გამაგვიძა კაკუნის ხმამ
-შემოდდი.
კარები ლუკამ შემოაგო ჩემსკენ წამოვიდა და საწოლზე ჩამოჯდა.
-მართალია შენი დაქალი არ ვარ მაგრამ მოდი ვიჭორაოთ(გაეცინა)
-კარგი ვიჩორაოთ, აბა რას აკეთებდი გერმანიაში რზ ხეებოდა? გერმანელი შევარებული ხომ არ გყავს?
- არა მე ერთ ქართველზე ვრ სიგიჯემდე შეყვარებული.
-მართლა? და ვინ არის ის უბედური?(ამ დროს სიცილი ვერ შევიკავე)
-სულაც არა ის უბედნიერესი გოგო იქნება, ვინ არის მაგას მერე გაიგებ თან გაგაცნობ და ძალიან მოგეწონება.
-კარგია, კარგი გადი ჩავიცმევ და ყავა დავკიოთ.
-კარგი. და შუბლზე მაკოცა.
ოთახიდან რომ გავიდა თითქოს გული დამწყდა მის ნათქვამზე, ვფიქრობდი თუ რატომ დამწყდა გული თან ისიც მაინტერესებდაა ვინ იყო ის გოგო ვინც ლუკას უყვარდა.
ჩავიცვი და გავედი ოთახიდან მაგრა ლუკა სახლში აგარ იყო არ ვიცოდი სად წავიდა და თან ნომერიც არ ქონდა რომ დამერეკა. ყავა დავლიე და მევ გავედი გარეთ საჭმეკი უნდა მეყიდა მაგრამ არ ვიცოდი რა მეყიდა მშობლები არ იყვნენ სახლში სამსახურში იყვნენ. სახლში რომ მივედი ლუკა სახლში დამხვდა ისეთი კარგი სუნი იყო ლამის  ფეხები მომეკვეთა, ლუკას უგემრიელესი სპაგეტი გაუკეთებია. გემრიელად მივირთვით და გადავწყვიტეთ თბილისი დაგვეთვარიელებია.
ძლიან დავიგალეთ და გადავწყვიტეთ სადმე დავმსხდარიყავით დ ჩაი დაგველია. კაფეში რომ ვიჯექით ყვავილების გამყიდველი შემოვიდა და ლუკას ეუბნება უყიდეთ თქვენს ულამაზეს შეყვარებულს ყვავილი, ჩამეცინა მაგრამ თან შევიფერე ცოტათი გამიხარდა. ლუკამ  ყვავილები მიყიდა და თან სიცილიც მეუბნება
-ჩემო პატარა ჩემო ცხოვრება მიიგე ეს ულამაზეს ყვავილები ჩემგან.
-მადლობთ ბატონო ლუკა. ლოყაზე ვაკოცე არ ელოდა.
სახლში რომ მივედით მამამ ლუკა რომ დაინახა ძაკიან გაუხრდა და ბოდიში მოუხადა წინდგეს რომ ვერ ნახა.
-მოდი კაცურად ავღნიშნოთ შენი ჩამოსვლა.
-რასაკვირველია ბატონო დათო.
ნიკი მაგიდა გაშალე დაყარე რაც არის მაცივარში, მაგიდა უცებ გავაწყვე და მევ მიუჯექი კაცევს დასალევად. სამი ჭიქა რომ დავლიე ეგრევე გავითიშე.
-კაცრავად ბატონებო მე დაგტოვებთ.
- ჩემი ლოთი გოგო ენაცვალოს მამა.
ოთახში შევედი და ეგრევე დავწექი, ვერც კი ავიგე დედას სახლში მოსვლა. უჯვე გვიანი იყო ყველამ დაიძინა, ღამით გავიგე თუ როგორ გაიღო ოთახის კარი, არ შევიმჩნიე ვითომ მეძინა. ლუკა შემოვიდა საწოლზე ჩამოჯდა და რაგაცას ამბობდა მხოლოდ ის გავიგე რისი გაგებაც ძაან მინდოდა.
მიყვარხარ პატარა და მინდა ეს იცოდე მაგრამ ამას შენ ჯერ ვერ გაიგებ, მართლა პატარა ხარ და არ მინდა როდესმე გუკი გეტკინოს.
ამ სიტყვების გაგონებაზე ცრემლებს ვერ ვიკავებდი, გასვლისას შუბლზე მაკოცა და გავიდა. ვეღარ ვიძინებდი სულ ლუკას ნათქვამზე ვფიქრობდი,  ნუთუ მართლა ვუყვარვარ? მგონი მეც მიყვარს რა გავაკეთო ის ხომ ჩემი სუკეთესო მეგობარი იყოო.
ლუკაზე ფიქრში ჩამეძინა, ვფიქრობდი თუ როგორი ლამაზუ წყვილი ვიქნებოდით.
დილით ადრე გავიღვიძე სკოლაში მივდიოდი, ლუკა სამზარეულოში დამხვდა ჩაის ამზადებდა უსიტყოდ შევედი კუხნაში ჩაი დავლიე და სკოლაში წავედი. გაკვეთილები ისე დამთავრდა ვერაფერი ვერ გავიგე, სკოლიდნ რომ გმოვდიოდი ეზოში ლუკა დამხვდა.
-როგოე ხარ პრინცესა?
-კარგად. აქ რას აკეთებ?
-რავი დილით ხმა რომ რ გამეცი მეგონა გაბრაზებუკი იყავი რამეზე.
-არა უბრალოდ თავი მტკიოდა გუშინ ცოტა ბევრი დავლიე.
-ხოო? მართლა ეგრეა?
-კი ეგრეა. ძალიან მშია რამე ვჩამოთ რა.
იქვე უახლოეს კაფეში შევედით გემრიელად მივირთვით, უცებ ლუკამ ლაპარაკი წამოიწყო.
-ძალიან მომენატრე არ მეგონა თუ ესე მომენატრებოდი.
-ხო მეც ძალიან მომენატრე
-ნიკ დიდიხანია შენთვის ამის თქმა მინდა მაგრამ ვერ გეუბნეოდი, შენ ისეთი პატარა იყავი ფაქტიურად ჩემთან იზრდებოდი მე შენზე 6წლით დიდი ვარ და შენ მაშინ ძალიან პატარა იყავი
-რისი თქმა გინდა პირდაპირ მითხარი
-ნიკი ძალიან მიყვარხარ, ვიცი შენ იგივეს არ გძნობ მაგრამ დიდი იმედი მაქვს რომ შემიყვარებ
-ლუკ მეც ძალიან მიყვრხარ მაგრამ როგორც მეგონპბარი.
-არა ნიკ მინდა ისე გიყვარდე როგორც მე მიყვრხარ.
-მე მაგას ვერ დაგპირდები, გთხოვ სახლში წავიდეთ
-კარგი პატარა როგორც გინდა, იფიქრე ჩემს ნათქვამზე მიყვარხარ და უეცრდ მაკოცა, არ ვიცოდი რა მექნ უსიტყოოდ ავდექი დ სახლამდე ხმა არ ამომიგია სახლში როგორცც კი მიკვედი ეგრევე დავიძინე.
-დილით ლუკა მაგვიძებს, გთხოვ დგეს სკოლაში არ წახვიდე და მე გამომყევი
-კარგი და სად უნდა წამოგყვე?
-მანქანა უნდა ვიყიდო და მინდა ჩემმა მომავალმა ცოლმა ამარჩევიოს მასაც რომ მოსწონდეს
-გავბრაზდი, მაგრამ არაფერი არ მითქვამს. გავემზადე და წავედით.
რუსთავში რომ ჩავედით ლუკას უკვე არჩეუკი ქონდა მანქანა დ პირდაპირ მასტან მივიდასაბუთები მოაწესრიგა და ეგრევე თბილიში წაამოვედით.
-ლუკ იცი ამ მანქანას რა მოუხდნება?
- რა პატარა?
-ორი პატარა რომლებიც ჩვენ დაგვემსგავსება(ამ დროს სიცილი დავიწყე და ვეგარ ვვჩერდებოდი)
-ვაავააა ერთი ამას ნახე სიყვარულში გამოუთყდი და უკვე პატარები დაიწყო
- ხოო რა არიის მერე რა არ გინდა?
მე ვხუმრობდი მაგრამ კუკამ ეგრევე დაასერიოზულა
-ნიკ შენ რა გიყვრვარ?
- აუუ რა იდიოტი ხაარ!
-ჭკვიანად პატარა არ მიყვარს ეგრე რომ მელაპარაკებიან.
-კარგი უკაცრავად ბატონო ლუკა.
-არაუშავს პატარა ხარ და გეპატიება.
სახლში რომ მივედით ლუკას დაურეკეს გერმანიიდან და რაგაც საქმეზე ერთი თვით წასვლა უწევდა.
ლუკამ ეს რომ მითხრა გული ძალიან დამწყდა, საგამოს  მე და ლუკა აეროპორტში წავედით.
უკვე რომ უნდა წასულიყო მთელი ძალით ჩამეხუტა
-პატარა ძალიან მომენატრები, მიყვარხარ და მალე ჩამოვვალ გპირდები, ჩკუით იყავი ძაკიან გთხოვ.
- როგორ მელაპარაკები? თითქოს შენი შეყვრებული ვიყო.
-ნუ ბრაზობ პატარა მალე ეგეც იქნება
მაკოცა და წავიდა. თვალზე ცრეემლი მომადგა სახლამდე  ძალიან ბევრი ვიტირე. სახლში რომ მივედი ლუკას ოთახში შევედი თავისი ნივთები სულ დატოვა. ლუკას მაისურს დვყნოსე ძალიან სასიამოვნო სურნელი ქონდა მაისური ჩავიხუტე და ლუკას საწოლზე წამოვწექი ვერც კი გავიგე ისე ჩამეძინა.