ბილეთი ხელში მიჭირავს, სადაცაა გმოაცხადებენ, ჩასხდომა თბილისი-იტალია დაიყოო ,მეც სულმოუთქმნელად ველოდები და ერთ ადგილას ვცქმუტავ!... რა ბედნიერებაა, მეღირსა როგორც იქნა! იტალიაში მოგზაურობა ჩემი ოცნება იყო ბავშობიდანვე, მაგრამ ეხლა უფო ის ფაქტი მახარებს ,ჩემს მონატრებულ დედ-მამას რომ ჩავეკვრები გულში! ვაიმეეე....როდის აფრინდები და ჩავალ! უკვე ვეღარ ვძლებდი,,,,აი ჩასხდომაც გაოცხადდა,,,, სწრაფად მივიწევ კიბეებისაკენ და ვიღაცის განწირული ხმა მაჩერებს!
_თეოოოოოო!!!!!!!
_ვიხედები უკან მაგრამ ვერაფერს ვხედავ, არა ვერავის კი არა, ვერაფერს საერთოდ! თითქოს მზის სხვი ზუსტად თვალში მიჭყუტუნებს და ძალიან მეწვის, ისე რომ თვალთახედვას მაკარგვინებს, მთელი ძალით ვცდილობ თვალების დაჭყეტას ,რომ რაიმე დავინახო, სიწითლის მეტი არაფერია, ხმა კი არ ჩერდება!
_ თეოოოოოო!
უცებ ცივ წყალს მოვყავარ გონს, რომელიც როგორც ჩანს სოფომ დამაცალა თავზე!
გოგო?! რა მკვდარივით გძინავს! ადექი, 3 დაიწყო უკვე! არა ამდენს რა გაძინებს ვერ ვხვდები! მერე იქვე მოფუსფუსე ბებოს მუიბრუნდა, ცისა ბებო მე შენს ადგილზე ასეთ უსაქმურ და ძილისგუდა შვილიშვილს ასე არ გავაჩერებდი!!!
_რას ამბობ სოფო ბებიკო, რაცხა ორი დღით ჩამოვიდა ბავშვი და არ გავაჩერო? დაიღალა, ქალაქში ცხოვრება იოლი გგონია შენ? მერე მისის ბედოვლათი და უსაქმური ძმა კი იცი შენ, კაცს რომ არაფერში გამოადგება! ე მაგია უაქმური ისე! ისიც ამის ხელშია, სახლის საქმეებიც ,სწვლაც! სამედიცინო რა გგონია შენ? მე ვერ ვტოვებ აქაურობას და ჩემი თეონა არი ყველაფერი ოოჯახში! - დამიცვა ბებიკომ და მაინც წაიბლატავა ჩემი სამედიცინოთი.
მესამე კურსის სტუდენტი ვარ ,უფო სწორედ მესამეზე გადავდივარ. კარდიოლოგობას ვაპირებ და იმედი მაქვს რომ წარმატებული და მცონე კარდიოლოგი ვიქნები!
მსხლის ჩრდილში გაშლილ მაგიდასთან დავსხედით მე და სოფო. სოფო ჩემი მეგობარია,ბავშობაში სულ ერთად ვთამაშობდით და ეხლაც ესე ერთად ვატარებთ ზაფხულს. ბებიკომ ცხელ_ცხელი ხაჭაპუები გამოგვირბენინა მე და სოფოს, მერე მეც დავტრიალდი, მაცივრიდან ოლივიე და ცივი გაზიანი სასმელი გამოვარბენინე. დედაჩემი მიურებდეს ელა?!,, გაზიანზე მომკლავდა, სულ მიკრძალავდა, რაც იტალიაშია ავიშვი და სულ ვსვამ, უკვე ამის გარეშე ცხოვრება ვერწარმომიდგენია! ჭყონია უნდა დავინათესაო თორემ სულ გამაკოტრა ამ კოკა-კოლამ! გემრილად მივირთვით მე და სოფომ,მერე მაგიდა ავალაგე, ჭურჭლი დავეცხე და ბებოს ვუთხარი დაუძახე შენს დაქალებს და დაგალევინებთ ყავასთქო. 10 წუთში, ნაზი, სულიკო და დოდო ამშვენებდა მსხლის ძირში გაშლილ მაგიდას. „გოგოებს “ ყავა მოვუდუღე და ტკბილეულით გავუმასპინძლდი,რომელიც საგლდაგულოდ დავალაგე დედას გამოგზავნილ ნახატიან თეფშზე. წინა ჯერზე ცისასაგან შენიშვნა მივიღე, როგორ უშნოთ ელაგა, ჭამა არ მოგინდებაო, ეხლა აკურატულად დავაწყე და ცისას თვალებში კმაყოფილებაც ამოვიკითხე. ჩემს სამედიცინოზე სწავლას ერთი-ორჯერ კიდევ დაუთმო 5 წუთიანი გამოსვლები. რასაც მეზობლების ქება დიდიებაც მოყვა. ვის ოჯახშიც მე შევალ...... მათი არაფერი უნდა! მე და სოფოს გვეცინებოდა ბებიკოების საუბარზე და ვხალისობდით. მერე ვატოზეც თქვეს ერთი_ორი. ყურები ლამის მაიგიდასთან მივიტანე, რომ გამეგო რას ამბობდნენ,,,,ჩამოსულაო ეგ გავიგე მარტო,,,, ავფორიქდი, დამცხა, არა 37 გრადუსი სიცხე კი იყო მაგრამ ეხლა სხვანაირად დამცხა, ხელის გულები გამიოფლიანდა. ნერვიულად ვუხახუნებდი ბრიჯს,,, დროდადრო თმას ვიტკეპნიდი უკან და ნონებიც მოვიჭამე კარგად.
ვატო არაბული ,ცისა ბებოს მეზობლის შვილიშვილია, ისიც თილისში ცხოვრობს,ზაფხულობით ვვდებოდით ხოლმე ერთმანეთს სოფელში. ერთ ზაფხულსაც, რატომღც გვხუმრეს რამოდენიმეჯერ ერთმანეთს როგორ უხდებითო და მეც ჩამივარდა გულში, ისე ღრმად ჩამივარადა, ვერაფრით მოვძებნე რომ სამუდამოდ ამომეძირკვა. არაფერი განხვავებული ჩვენს შორის არ მოხდარა, მე შემიყვარდა,მას არა! როგორც მეგობარს ისე მიყურებდა,მეც ვემეგობრებოდი,სხვა გზა რა მქონდა? მთელ დღეებს ერთად ვატარებდით,ზოგჯერ ვმესიჯობდით კიდევაც, მაგრამ არასოდეს ვახსენდებოდი სექტემბრის დასაწყსიდან ივნისის დასაწყისამდე.არასოდეს მოუწერია ამ დროის განმავლობაში. ასე გრძელდებოდა წლები,,, მძულდა შემოდგომა, მის გამო შევიძულე. შემოდგომის დაწყება, ჩემთვის ვატოსთან გამომშვიდობებაას ნიშნავდა. ერთხელ 2 წლის წინ მთელი სიხარულით რომ ველოდებოდი ივნისს, ისე დასრულდა ვატო არ ჩმოულა, არც ივლიშში გვესტუმრა და საერთოდაც დაგვივიწყა მგონი.მერე გავიგე რომ აგვისტოში ყოფილა სამი დღით მაგრამ რატომღაც არცკი გაუფიქრებია ჩენი ნახვა. მაშინ მივხვდი საბოლოოდ რომ მასთან შანსი ნული მქონდა და რაცარუნდა ყოფილიყო უნდა მომეხერხებინა და დამევიწყებინა. მერე მეგობრების რჩევთ სხვა დაგავიწყებსო, ჩემი პაკლოვნიკებიდან საუკეთესო ავარჩიე და გავაბი love story . ნუ არც ისეთი...მხოლოდ ვწერდით დაათასში ერთხელე ვნახულობდი, ისიც ერთ მეტრიანი დისტანციით.
არც მეორე წელს გვქონდა პატივი სოფელში ვატოს სტუმრობის და მეც ვიტომ გადამავიწყდა, მაგრამ ეხლა რომ გავიგე მეზობლებისაგან ავფორიაქდი, ისევ გამიღვივდა ის ნაპერწკალი. თურმე არ დამვიწყებია,,,მისმა გახსენებამ ბედნიერება და ამავდროულად სევდა მოგვარა! როგოია გიყვარდეს ადამიანი მას კიდევ ფეხებზე კიდიხა. ერთხელ მაიც მოვეკითხე,,, მე საკმაოდ ჯიუტი და ამაყი აღმოვჩნდი იმისათვის პირველს რომ მიმეწერა და ამით ვამაყობდი კიდეც! მიფიქრია ბევჯერ, მე რომ მიმეწერა რა იქნებოდათქო?... არ ვიცი,,, მაგრამ მაინც არ ვნანობ წამითაც კი, რომ არ მივწერე! სოფომ ძაან დაცხა და წამოდი მდინარეზე წავიდეთო. ვიცოდი რომ მანდ იქნებოდა, თან მინდოდა წასვლა,თან ვნერვიულობდი და ფეხები უკან მრჩებოდა,,,,მერე მოვემზადეთ და წავედით მდინარეზე. მთელი სოფლის ახალგაზრდობას აქ მოეყარა თავი, სიმინდებს წვავდნენ ნაკვერჩხალზე და იქვე აგემოვნებდნენ მეზობლის ბავშვები, ერთი მეც შემხვდა, მერე გავიგე რომ ბებოს ყანიდან იყო მოპარული, ამაზე კარგად ვიცინე. იქვე ნაპირზე ვისხედით ქვებზე და ანეგდოტებს ვყებოდით, არა ყვებოდნენ. მე არასოდეს არ მახსოვს ხოლმე, ისე კი იცოცხლე იმხელა ხმზე ვიცინი ხოლმე. უცებ ყველა გაჩერდა და ერთ წერტილს მიაშტერდა, მეცმივიხედე და ვაიმე გული,,,, გამეპარა,,,ეხლა იფიქრეთ გულის გარაშე როგორ იქნებით?.. ხოდა მეც ეგრე ვყავი ზუტად. ისეთი სიმპათიური იყო, ისეთი შეჭმა მოგინდებოდათ! უფრო გამაღლებულა, დახვეწილა, და ტანიც დაუყენებია, ალბათ ვარჯიობს ხოლმე. მუქი ჭაბლისფერი თმები სისველისგან შავში გადასდიოდა , რაც უფრო უკვეთდა მის ლურჯი ფერის თვალებს. ძალიან ლამაზი და გამობურცული ტუჩები კიდევ ცეცხლივით ქონდა და მოდი შემჭამეს ყვიროდა! ძლივს გადავყლაპე ნერწყვი და გაღიმება ვცადე, იმანაც გამიღიმა, მომიახლოვდა და მომეხვია. წყლისყ წვეთებიანი ტანი ძაიან სექსუალური და მიმზიდველიქონდა, ჩახუტებისას ლამის დავნი, გრილ კანის შეხება მაბრუნებდა ქვეყანას.
მილიონჯერ მაინც მქონდა წარმოდგენილი ჩვენი შეხვერა, მაგრამ ვატო ყოველთვის ჩაცმული იყო ჩემს ფიქრებსი და მე ეგეთები არ მემართებოდა. ყოველთვის ვსაყვედურობდი დაკარგვის და დავიწყების გამო ეხლა კიდევ პირ ღია და ყურებამდე გაკრეჭილი შევყურებდი. ცივად მომიკითხა, თუ არ ჩავთვლით ჩახუტებას. ჩვენთან ერთად ჩამოჯდა და რამოდენიმე ანგდოტი მანაც მოგვიყვა, მერე ჩემმა მეზობელმა ლევანმა დაუვიწყარი ანეგდოტი მოგვიყვა, რომელზეც ბევრი ვიცინე ძაან და სანამ დამავიწყდება თქვენც გეტყვით..
ანა და გიო მდელოზე სხედან, ანა ეუბნება გიოს: გიო, მცივა და რაიმე დამაფარეო, გიმ კიდე დედის ტ....დააფარა! ეხლაც მაგრად ვიცინე ამ ანეგდოტზე. მერე ვატო გამოეჭიმა გოგოებთან ესეთებს რატო ყვებიო და მოკლედ. მერე დავიშალეთ საღამოს კიდევ ეგრედ წოდებლ „ბირჟას“ დავუწყეთ გამაგრება! ვატო ნელ_ნელა ისევ დამიახლოვდა, ბირჟიდან სახლში მისულს მემესიჯებოდა, ბირჟაზე ისე ახლოს ვერ ვიყავით, აი ბირჟის მერე კიდევ თითქმის გათენებამდე ხან ვსაუბრობდით ხან ვმესიჯობდით. ერთხელ ლაპარაკს მოვაყოლეთ და ვუთხარი რომ არ დავიკარგოთ მე ბავშვს მოგანათვლინებ ან მოგინათლავთქო, ასეთი სისულელე რამ მომაბოდინა არ ვიცი! ვატო გამიბრაზდა . ჩემი შვილების დედად მინდევხარ და რეებს ბაზრობო! მეტი არაფერი უთვამს, არც ისე ბირჟაზე და არც 12 მერე,,, თითქოს ჩვულებრივი დღეები მალე გადიოდა , მალე მოგვიახლოვდა მარიამობა,რომელიც სამეზობლომ ავღნიშნეთ, ჩემს ჭიშკარზე გაიმართა დიდი ქეიფი. მთელი სამეზობლო ვქეიფობდით, მუსიკბი გვქონდა ჩართული ბოლო ხმაზე,,,, დარიდურებიც ბევრი ვამღერეთ, სვეცკურებიც და საერთოდ ყველანაირი . მერე ვიღაცამ Sarah Connor - From Sarah With Love ჩართო ეს სიმღერა ზუთად იმ ჭლებში იყო მოდაში მე რომ ვატო შემიყვარდა ცალმხრივად. ხშირად ვამღეებდით „ბირჟაზე“ უცებ ვატომ ამაპორწიალა, მკერდზე მაგრად მიმიკრა და ასე მიხუტებულს მეცეკვებოდა, თან რაღაცეებს მებუტბუტებოდა. სიმთვრალის გამო არმახსვს რას, დღემდე ვერ ვპატიობ ჩემს თავს იმ 2 ჭიქას! აბა მესამეზე მართლა გავითხლიშებოდი. ცეკვის დასასრულს ჩუმად ყურთან ახლოს მაკოცა, დამბურძგლა,,,,მაგრად მომინდა ისევ ჩავხუტებოდი მაგრამ მეზობლების მომერიდა. მეორე წვიმა დაიწყო და წამოგვყარა სუყველა... სწრაფად ვალაგებდით მაგიდას და სახლში შევრბოდით. დიდად არმწყენია სუფრის ჩაშლა, ვიცოდი 12 მერეც რომ კარგად გავატარებდი ღამეს. სახლში შევედი,შხაპი მივიღე და დასაწოლად გავემზადე, ტელეფონი მოვხსენი დამტენიდან ,გავანათე და გულიც გავინათე, მესიჯი რომ დამხვდა...1 საათზე სოფლის ბოლოში გელოდებიო. ცხოვრებაში შიშით ღამე ცხვირს არ ვყოფდი გარეთ , მაგრამ დღესი სე მომეცა ძალა, რომ სულ თავისუფლად გავიარე დაუსახლებელი პუნქტიც მეფიქრებოდა რომ რაიმე გამოხტებოდა და გილიც გამისკდებოდა მაგრამ იმდენად მინდოდა ვატოს ნახვა და ჩახუტება გადავლახე შიში დავატომდეც მივედი. სოფლის ბოლოში მისულს, ჭადრის ხესთან მიყდნობილი ვატო დამხვდა. ალბათ მიღიმოდა სიბნელის გამო ვერ ვარჩევდი. ჩამეხუტა, ხმას არიღებდა, არც მე ვიღებდი....
_თეო....
_ხო....
_რაღაც უნდა გითხრა....... _ მე გასუსული ვუსმენდი....
_ ძალიან მაგრად მიყვარხარ თე! ამ ზაფხულს რომ დაგინახე მაშინვე მივხვდი ამას. წლებია ეს გრდძნობა მაქვს, მაგრამ სახელს ვერ ვარქმევდი,მეგონა უბრალოდ შეჩვეული ვიყავი შენზე და მაგიტომაც მეფიქრებოდა ხოლმე, მერე გადავწყვიტე არ ჩამოვსულიყავი აქ, მერე მეორე წელს გერმანიაში ვიყავი მთელი ზაფხული ძმაკაცის გამო. თორემ უკვე ვერ ვძლებდი და იმ ზაფხულს უეჭველი ჩამოვიდოდი. დარეკვა არ მინდოდა რადგან მეგონა რადგან აქეთ არდამირეკე და არმომიკითხე არც ვახსოვართქო. რომ დაგინახე ამ ზაფხულს,,,,, იმ ჩახუტებისას ვიგრძენი, რომ შენც მაგრად გენეტრებოდი,,,, მერე ყოველდღიურად ვრწმუნდბოდი რომ მართლა მიყვახრახრ !
კიდევ აგრძელებდა და რაღაცის თქმას აპირებდა, რომ ცერებზე ავიწიე და ნაზად ვაკოცე. მერე მოშორებას ვაპირებდი რომ დამიჭირა და თვითონ მაკოცა, ამჯერად ქვედა ტუჩზე, მერე ტუჩის კუთხეში, იქვე მინდორზე ვიწექით ერთმანეთზე ახართულები და ვნებიანად ვკოცნიდით ერთმანეთს. საერთოდ არ გავწუხებდა სველი ბალახი. უკვე ვნებას რომ ვერ ვიმორჩილებდი, თვოთონ შეჩერდა და უბრალოდ ჩამიხუტა.
- მე გაფიქრებითაც ვერ ვფიქრობ შენს გარეშე როგორ უდა ვიყოო თე!. _კარგა ხანს ვიყავით ასე ჩახუტებულები, მერე სახლამდე მიმაცილადა რომ მივწერე უკვე საწოლშ ვართქო მერე მოიცვალა ფეხი. ჩველებრისამებრ 3მერე გავიღვიძე, ცისამ ისე ჩამიკრა მეგონა ფრონტზე მიშვებდა. მერე თვალებით მნიშნა გაიხედეო,,,თვალებს არ ვჯერებდი, ჩემი ბიჭი არხეინად იჯდა მსხლის ძირში დადგმულ საქანელა სკამზე და თან გემრიელად აგემოვნებდა ცისას ხაჭაპურს , რომელსაც მსოლიოში ყველაზე მაგარ სასმელს აყოლებდა, იცით თქვენ რასაც! გონს ციას სიტყვებმა მომიყვანა, წადი ბებია ჩაალაგე ბარგი, გიცდის ბაღანაო. პირდაბჩენილი რომ ვუყურებდი ცისას მერე მოაყოლა,შენი ხელი გვთხოვაო, მამაშენს და დედასენსაც ელაპარაკა და სანამ გადაგვიფიქრებია დროზე მოუსვით აქედანო. იმ ვაჟბატონზე კი გავრაზდი, ჯერ ჩემთვისუნდა ეთხოვა ხელი და მერე ჩემებისთვისთქო, იქნებ სულაც არ მივყვებითქო, მაგრამ გაბრაზების თავიმქონდა ეხლა მე?.... სწრაფად ჩავალაგე ბარგი და ვატოს ავეტუზე. იმდენი იტირეს დამშვიდობებისას სოფო და ბებიამ ეჭვი შემეპარა მართლა ვთხოვდები თუ სადმე სხვაგან მიშვებენთქო.
ამ ამბების მერე 3 წელი გავიდა, ჩემი პირველი გიჟი , პატარა სოფო ( დიდი სოფო მეჯვარე იყო ჩემი და პტარა სოფოს ნათლიაა) აგერ დარბის,,,წიწილებს დასდევს დასაბანად,ბინძურები არიან და უნდა დავბანოო,მე ჰამაკში ვწევარ, მსხლის ძირში რომ დგას და ისევ ცისას ხაჭაპურებს ვაგემოვნებ მაგრამ კოკა_კოლას ვერ ვაყოლებ,,,,, ვატო მოდის და ოდნავ წამობურცულ მუცეზე მკოცნის ჯერ, მერე კი მე მეხუტება და ვნებიანი კოცნით მაჯილდოვებს. მერე ვიხედები ფანჟრისაკენ სიდანაც ცისა იხედება ჩუმად და ბედნიერების ცრემლებს იწმინდავს.