გულში საშინლად გამკრა. ანის მუჯლუგუნმა მომიყვანა გონს. გადავკოცნე თამილა დეიდა დაა იქვე დათოს მოპირისპირე მხარეს ჩამოვჯექი. სადაც მე ვიჯექი იქიდან დათო კარგად ჩანდა.. ეძინა ჩემ ბიჭს.. ჩემ ცხოვრების აზრს.. ოოხხ...!!! როგოორ მინდოდა მის მაგივრად მე ვწოლილიყვი იმ ლოგინშიი, ნეტა მისი ტკივილით მე მტკენოდა და ის ისევ ისეთი ჯამრთელი ყოფილიყო, ასეთ დათოს ვერ ვუყურებდი.. წვერები ქონდა აქაიქა. სახხეზე ფერი დასკარქვოდა, სახის მარჯენა მხარე ატყავებული ჰქონდა და ოდნავ სილურჯე ეხლაც ეტყობოდა. ხელში კი პლატინა ჰქონდა ჩასმული. ყველაზე მეტად ეხლა მასთან ჩახუტება მინოდა. მინოდა მეთქვ რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა მაგ დაწყევლილ პლატინაას მაალე მოხსნიდნენ დაა ისევ ისეეთი დათო იქნებოდა...
- როგორაა თამილა დეიდა? - კითხა ანიმ.
- რავიცი შვილო, ეხლა უკეთაა... რა შედარებააა. ჩემი ბიჭი როგო დაიტანჯა ჯერ ის ფეხი მერე კიდე ეს... არ ეღირსა ბედნიერება. - თქვა გულდაწყვეტილმა.
- არაა..! თმილა დეიდა.. არ ინერვიულოთ დათო ძლიერიი ბიჭა და ყველაფერს გადაიტანს გამოკეთდება და ბედნიერიც იქნება.. - მივაყარე გაუჩერებლად და დათოს გავხედე.. უპპსს გაუღვიძა და გიმილიანი სახით მიყურებდა.
- შვილოო გაიღვიძე? ნახეე სტუმრები გვყავს შენს სანახავად მვიდნენ მარი და ანუკა. - ღიმილოთ მიუგო თამილამ. დათომაც გაიღიმა და ჩვენ შემოგვხედა.
- ხოო დეე.. ვხედავ.. -როგოორ ხაარ დაათოო? მივვარდაა ანიი და გადაკოცნა. მეც უკან გავყევი. მეც გადავკოცნე და ჩვენ ჩვენ ადგილას დავბრუნდით...
- არამიშაავს თქვენ როგოორ ხართ? - ისევ იღიმოდა
- ჩვენც მასეე... ხელიი ხომარ გტკივა? - ვკითხეე მე.
- არაა სართოდ არ მტკივა.. - ისევ გაიღიმა, ოხ გადამრევს ეს ბიჭი.. ასეთ მდგომარეობაშიც კი ღადაობს.
- დაა თვალი? - მორიდებულად ვკითხე.
- ცალი თვალიდან საერთოდ ვერ ვხედავ. - და ხელი მარჯვეენა თვალთან მიიტანა.
- არ ინერვიულო. ეგ დროებითია. 100%_ ით ვვიიციი დაგიბრუნდება მხედველობაა..
- მადლობა გამხნევებისთვის..
- რასამბოობ... - მერეე თამილა დეიდამ ყავა გაგვიკეთა და ხაჭაპური ქონდა გამომცხვარი და ის გამოგვატანა. არ ვიციი ვერ ავღწერ რას ვგრძნოვდი მაგ მომენტში უბრალოდ ძალიან ბედნიერი ვიყავი ჯერ იმიტომ რომ დათო კარგად იყო მერე იმიტომ რომ დათოს სახლში ვიყავი და მერე იმიტომაც რომ თამილა ასე თბილად მექცეოდა... ისეთი საყვარელი თვალებით მიყურებდა დათო როომ იქვე ვიწვებოდი. თითქმის ყოველ 2 წუთში შემომხედავდა და უბრალოდ მიყურებდა თითქოს რაღაცის თქმა უნოდოდა. ხმა დაბოხებული ქონდა და უფრო კაცური იყო.. აიი აი ძალიან საყვარელი.. საყვარელი არაა უსაყვარლესი. არ ვიიიციიი რაა ვიგრძენი. მერე კიდე ცოტახანს ვისაუბრეთ.. ძალიანაც კი მინოდა მაგრამ მეტხანს ვეღარ გავჩერდებოდით რადგან დათოსები წასასვლელები იყვნენ და ჩვენც უნდა წავსულიყავით. დათო კიი ნათესავებისთვის უნდა დაეტოვებინათ. მანამ ავარია მოხდებოდა ვუთხარი რომ ჩვენი ისტორია მქონდა დაწერილი და 4love.ge_ზე ვაპირებდი დადებას როცა დავწერდი ბოლომდე. იმ დღესაც როცა უკვე მივდიოდით ანი და თამმილა ლაპარაკობდნენ მე კი დათოსკენ დავიხარე და ვუთხარი რომ უკვე დაწერილი მქონდა ჩვენი ისტორია და როგორცკი შეძლებდა შეეძლო წაეკითხა. მთხოვა როომ სახლში მივიდოდი თუ არა ლინკი გამეგზავნა მასთან რომე ენახა და წაეკითხა. სახლში რომ მივედით წამოვწექი და ფიქრი დავიწყე. გამახსენდა ყველაფერი, ჩვენი სიყვარულის თითოეული დეტალმა გამირბინა თვალწინ. და ცრემლები წამომცვივდა.. ყველაზე მეტად ერთი დღე გამახსენდა ,, ერთ დღეს ჩემთან ჩემი მეზობელი მოვიდა ჩემთან 10-11 წლის ბავშვი დდა მითხრა რომ დალი ბებია მთხოვდა გასვლას. მეც გავედი... იმ დროისთვის მე და დათო კარგა ხნის დაშორებულები ვიყავით უკვე, აფსოლიტურად ყველანაირად ცდილობდა დალი ჩვენი ურთიერთობის აღდგენას მაგრამ რაღა დროსი იყო, ნუუ მე ძალიანაც მინდოდა ისევ ერთად ვყოფილიყვით მე და დათო მაგარამ ეს ხო უკვე შეუძლებელი იქნებოდა. ხოდა რას ვამბობდი. გავედი დალისთან ავედი მეორე სართულზე დაა დალიც დავინახე მიუახლოვდი და იქვე დამდგარ სკამზე ჩამოვჯექი, მისმა თხოვნამ გამაოგნა. თვალები შუბლზე ამივიდა მთხოვდა რომ დათოს მივხმარებოდი პირველ სართულზე შპალერს აკრობდა. მეც უარი ვეღარ ვუთხარი და დაბლა ჩავედი. დათო ზურგით იდგა დააა ზევიდან მაიკა გახდილი ქონდა. მთელ ტანში გამბურძგლა მის მიმზვიდელ სხეულის დაანახვისას. ფეხის ხმაზე შემოტრიალდა და მე რომ დამინახა შეშფოთდა მაგარამ სახეზე კმაყოფილება დაეტყო. უფ დამბურძგლა მისი პრესის და კუნთების დანახვისას საშინლად მომინდა ჩავხუტებოდი. მაგრამ მეე ვინ მომცა მაგის ბედი.
- დალი ბებიამ გამომგზავნა დათოს მიეხმარეო
- ოხხ.. მოვკლავ მაგ ქალს. კაი მოდი დაჯექი არმინდა შენი მოხმარება უბრალოდ მელაპარაკე რამეზე. - და გამიღიმა.
- კარგიი როგორც გინდა. - და იქვე სკამზე ჩამოვჯექი. ცოტახანს ისე ჩუმათთ ვიჯექით.. ჩავფიქრდი და უცბად სახეზე ცივი სითხე ვიგრძენი. შმეშინდა და წამოვხტი. ამაზე დათოს გაეცინა და შემომხედა. სახეზე ხელი მოვისვი და ამ სულელს შპალერის გასაკრავი წებო წაუსვია... გავბრაზდი ხელი ჩავყავიი და მთელ ტანზე წაუსვი. არასდროს დამავიწდება მისი გაკვირვებული სახე.გამეცინა და საპასუხოდ ისევ მისი ხელი ვიგრძენი წელზე მისკენ მიმიზიდა და მეორე ხელიც მომხვია. ვერ ავღწერ რა დამემართა. იქვე სალფეტკი იდო აიღო და სახემომწმინდა, თავისივე ხელით. მერე ლოყაზე მაკოცა და გამიშვა. ის, ის დღე არასდროს დამავიწყდება„ ამ ფიქრში ვიყავი დათოს შეტყობინება მომივიდა ტელეფონზე მწერდა ,, იციი მარ ძალიან გამიხარდა ჩემს სანახავად რომ მოხვედი“.


მადლობთ!