თინი გადრანი. 17 წლის. მაღალი, გამხდარი, გრძელი თმითა და ულამაზესი სახის ნაკვთებით.

ნიკუშა დადიანი. 19 წლის. მაღალი, მწვანე თვალებითა და შავი თმით.

-თინიიი!! ადექიი!! გაგვიანდებაა!!
-ვსიო, ვსიო.. ავდექი
არადა ჯერ კიდევ არ გამიხელია თვალები. ვერვიტან უკვე ამ სკოლას!! როდის მოვრჩები ერთი სული მაქვს. რამე მაინც ხდებოდეს ამ დასაწვავში. ჩემს ფიქრებზე გამეცინა და ნელა ავიზლაზნე ლოგინიდან. ოოოი როგორ მეზარებოდა... ამ წვიმაში რა დროს სკოლა იყო უნდა გეგორავა მთელი დღე ლოგინში... ეჰ.. ტელეფონს დავხედე და უკვე ძალიან მაგვიანდებოდა.. აბაზანაში კიარ შევედი შევფრინდი. მოვწესრიგდი და ფიქრი დავიწყე რაჩამეცვა. მაგრამ როდესაც ნინას კივილი გავიგე უცებ გამოვიღე შავი ჯინსები,შავი როლინგი და ჩემი დიდი საყვარელი ჟაკეტი ფეხზე კი შუზები ამოვიცვი. სწრაფად გავედი გარეთ და თ
ტაქსის ლოდინში ლამის სულ დავსველდი. ძლივს გამოჩნდა და ჩავჯექი.
სკოლაში რომ მივედი ეკატო გარეთ აღარ დამხვდა ანუ ძალიან უნდა გაველანძღე. მორალურად მოვემზადე და ყურებამდე გახსნილი სახით შევედი კლასში.. ეკატოსკენ წავედი, ჩანდა მაგიდაზე დავდე და გვერძე მივუჯექი
-ოღონდ ეხლა არ მეჩხუბო და საერთოდ აღარასდროს არ დავაგვიანებ...
ეკატოს გაეცინა, მეც მოვეშვი უცებ მივიწიე და ლოყაზე ვაკოცე.
-ეგეთი აფერისტი როგორ ხარ! ეხლა მისმინე დათუნას დაბადებისდღეა დღეს, ყველანი მივდივართ, მთელმა კლასმა გადავიწყვიტეთ ერთად ვუყიდოთ რამე..
-აუუ დათუნ... როგორ დამავიწყდა გუშინ მილოცვა... კაი დღეს ხო ვნახავ, არაუშავს. ისე მობრძანებულიყო სკოლაში რა მოუვიდოდა- გამეცინა მე
-კაიკაი ეხლა მოუსმინე ამ ქალს თორე გადაგვყრის ფანჯრიდან..-ორივეს ძაან გვეცინებოდა მაგრამ დოდის სახეს რო შევხედე ყველაფრის სურვილი დამეკარგა. სკოლის დრო გაიწელა უსაშველოდ. ძლივს ბოლო გაკვეთილიდან გამოვძვერით მე და ეკატო სკოლიდან გავედით და ეზოში მდგომი დათუნა შევნიშნე. დაუფიქრებლად გავექანე მაგრად ჩავეხუტე და რაც კი თბილი სიტყვა არსებობს ყველაფერი ვუთხარი. უბრალოდ ვგიჟდები მე ამ ბიჭზე, პირველი კლასიდან ერთად მოვდივართ. მხოლოდ მერე შევამჩნიე დათუნასთან ერთად 2 ბიჭი რომლებიც ღიმილით მიყურებდნენ. ნორმალურად დავდექი.
-თინი ეს ჩემი ბიძაშვილია, ნიკუშა. ეს კიდე ნიკუშას ძმა ლუკა.- არა რატო არვიცოდი ესეთი ბიძაშვილები თუ ყავდა ამ იდიოტს!
-ეს კიდე თინი და ეკატო.
- სასიამოვნოა, დათუნა ეხლა კი უნდა გავიქცე- სად მეჩქარებოდა მეთვითონაც არვიცოდი, უბრალოდ ზედმეტად დავიბენი ნიკუშას დაჟინებული მზერა რო ვიგრძენი.
-კაი მიდით ეხლა და საღამოს გელოდებით ყველას.


მეორედ ვიწყებ წერას.. არვიცი რა გამომივა ველოდები კომენტარებს <3