-ესეიგი მასთან თავს კარგათ გრძნობ არა?
-სანდრო შემეშვი მე შენი საკუთრება არ ვარ და ვერ მიბრძანებ რა გავაკეთო და რა არა
-დიხაც ხარ
-მოიცა რა ესეიგი შენ ვისაც გინდა მოიყვან რომელ გოგოსთანაც გინდა იმასთან დაწვები და მე უფლება არ მაქვს ჩემს სახლში მეგობარი მოვიყვანო? თუნდაც იკა
-ნუ ახსანებ მაგ ა*ვარს
-სანდრო ეხლავე გამიშვი ოთახში უნდა ავიდე უკვე აუტანელია შენი ასეთი ქცევები
-არა...არსადაც არ წახვალ სალაპარაკო გვაქვს ნუ ცდილობ რომ სულ თავი ამარიდო
-სულაც არა... სანდრო გამიშვი მეტკინა ხელები(ტკივილისაგან უკვე ვიკლაკნებოდი)
-ხოო თურმე მტკივნეული ყოფილა... დამიჯერე იმაზე მეტად არაა მტკივნეული როგორც მე მტკივა...
-სანდრო... გეყოფა...(თვალებიდან უკვე ცრემლები ჩამომგორდა ისიც მაშინვე მომცილდა მე დაბლა ჩავიმუხლე და ხელები სახეზე ავიფარე ,,რისთვის ?,, რისთვის?,, ვლუღლუღებდი ჩემთვის სანდრო ჩემთან მოვიდა ვიგრძნი როგორ შმახო მხარზე ხელი მაგრამ მხარი ავიქნიე რომ მომეშორებინა)


-არ შემეხო ვიბლიამო(გამოვცერი კბილებში და ჯერ კიდევ ცრემლიანი თუმცა ზიზღით სავსე თვალებით შევხედე
-მისმინე...ბოდ...
-გაჩმდი,გაჩუმდი საერთოდ ნუ ამბობ ნურაფერს არ მინდა შენი ბოდიშბი ხომ ხედავ მაინც არაფერს შველის(ვყვიროდი განწირული ხმით
-კარგი დამშვიდდი უბრალოდ არ მინდა რომ სხვასთან გხედავდე როცა ვინმესთან ხარ თავს ვერ ვაკონტროლებაი... აი... უბრალოდ არ შემიძლია
-კი მარგამ რატომ ?ვინ ვარ მე შენთვის ამას რატომ მიკეთებ და საერთოდ რატომ გადამეკიდე
-იმიტომ...იმიტომ რომ...
-ხო სანდრო თქვი რატომ ?
-იმიტომ რომ მიყვარხარ ხო ხო მიყვარხარ და მინდა ეს ყველამ გაიგოს რომ მე შენ სიგიჟმდე მიყვარხარ
-რა თავი გიყვარვარ?
-ხო მეგი მიყვარხარ მინდა რომ სულ ჩემთან იყო... და შენ...
-რა მე? (მოვისულელე თავი არადა ერთი სული მქონდა ეს ეთქვა)
-შენ გიყვარვარ? მართალია იმის მერე რაც მე გა...
-კი...
-რააა
-კი სანდრო მეც მიყვარხარ
-ოხ მართლა რა გიჟ ხარ (ეს თქვა ხელში ამიტაცა და ჰაერში დამაბზრიალა)
-წამოდი ახლა ისეთი ბედნიერი ვარ რომ მინდა ეს ამბავი ყველა ჩვენმა ნაცნობმა იცოდეს
-კაარგი (ვუპასუხე ეჭვით) პირველად ვისთან წავიდეთ?
-მმმმ ალბათ შნს გიჟ დაქალებთან ბოლოსდაბოლოს შეყვარებულობა ერტ-ერთი წინგადდგმული ნაბიჯია
-(რას ნიშნავს ეს ,,ერთ-ერთი,,)კარგი როგორც იტყვი
-კარგი ადი ეხლა თავი მოიწესრიგე ფისოო(თან ოდნავ წამმომარტყა საჯდომზე ხელი)
მეც მოვუტრიალდი და დავეჯღანე...
მაღლა ავედი შავი შარვალი თეთრი მაისური თეთრი კეტები რეიბაენბი გარედან შავი ჟეკეთი და დაბლა ჩავედი
-ისადა იარაღი გააქვთ სახლში
-კი რატომ მკითხე
-და სად ინახავთ ყოველიშემთხვევისთვის უნდა წამოვიღო რომ არავინ მოგიტაცოს
-ნუ ბოდიალობ წამოდი წამოდი თორემ შუაღამისას ხომ არ დავადგებით თავზე საწყალ ხალხს
-ხო ეგეც მართალია (სანდრომ ხელი გადამხვია თავზე მაკოცა ჩემი სურნელი ღრმად შეისუნთქა
-მმმმ ჩემი ფისო ხარ მხოლოდ ჩემი
მთელი გზა ასე მიუყვებოდით ჩუმად ანასთან ავედით ზარი დავრეკე და ანამაც კარი გააღო თვალები ტირილისგან დასივებოდა და ჩაწითლებოდა (თუმცა ისეთი საყვარელი იყო ლამის მივვარდი და ჩავკოცნე) ჩვენ დანახვაზე ნაძალადებად გაიღიმა და ისევ გადმოსცვივდა ცრემლები )
-ანა რა გჭირს (ჩავაფრინდი მხრებში)
-მე...მე...მე საბას დდავშორდი
-კარგი საყვარელო დაწყნარდი წამოდი მომიყევი რა მოხდა

-უი ხო მართლა სანდრო მე დღეს ანასთან დავრჩები და შენ წადი და საბას დაურეკე...
-კარგი კარგი მიხედე თავს რამე არ აუტეხოს –ტუჩებზე ერთი მოწყვეტით მაკოცა და წავიდა
-მოიცა თქვენ....
-მაგას მერე აგიხსნი ახლა კი წამოდი მომიყევი ყველაფერრი...


p.s.აბა შემიფასეთ