-ნუ გეშინია ხომ იცი რომ არაფერს დაგიშავებ ჩემო პატარავ.(ვაკო)გამაკვირვა მისმა სიტყვებმა
-არ ვართქო შენიპატარა.და გამიშვი .ისევ ავფართხალდი მის მკლავებში
-ნუ პართხალებ.სიცილით მითხრა
-მანიაკი ხარ?!რა გაცინებს გამიშვი რა(მე)
-უკვე გიYხარი რო არ გაგიშვებ.მითხრასიცილით
-რა გინდა გიჯი ხარ ფსიქოპატი.ისედაც გაბრაზებულმა და დემე და თათიას ამბავზე გულაჩუყებულმა ცრემლები გადმოვყარე და ვაკოს ჩემზე მოხვეულ ხელზე დაეცა .უცებ მიმაბრუნა თავისკენ მაგრამ თავი დავხარე არ მინდოდა ჩემი ცრემლები დაენახა და იმ ბავშვად ჩაეთვალე ყველაფერზე რომ ტირიან.ხელი ნიკაპზე მომკიდა და თავი ამაწეევინა.ვუძალიანდებოდი მაგრამ მაინც მოახერხა და გაკვირვებულმა მითხრა
-ტასო ტირი?(ვაკო)
-არა.ვუარყავი ჩემი ცრემლები
-როგორ არა ჩემო სულელო(ვაკო) .და თბილდა გამიღიმა
-......(მე)ისევ ჩამომიგორდა ლოყაზე ობოლო ცრემლი
-ნუღა ტირი პატარავ გთხოვ.სევდიანად მითხრა ჩემი სახე თავის ხელებში მოიქცია დაცერა თითებით ცრემლები მომწმინდა.ჩუმად ვიდექი მის წინ მას კი ცემი სახე ხელებში ქონდა მოქცეული .უცებ გულზე მიმიკრა და ჩუმად მითხრა
-აღარასდროს იტირო ანასტასია(ვაკო)
-....(მე)
-კაი?(ვაკო)
-კაი.ძლივსგასაგონდა ვუთხარი
-ჩემი პატარა(ვაკო)მის მკლავებში დიდხანს თავს ვეღარ შევიკავებდი და ფართხალი დავიწყე .ვაკოს გაეცინა და მითხრა
-მაინც რა ჯიუტი ხარ(ვაკო)მეც გამეცინა მის ნათქვამზე
-მოდი აქ.ცრემლები მოიწმინე და წავიდეთ.ახლოს მიმიზიდა თვალებიდან ცრემლები მომწინდა და მითხრა
-აჰაა ვსო წავიდეთ?(ვაკო)
-კი(მე)ჩემზე შემოხვეული ხელი გავაშვებინე და წინ წავედი ცოტახანს ვგრძნობდი ვაკოს მწველ მზერას შემდეგ კი დამეწია და გვერდით მომიდგა .ცოტახანში მკითხა
-ფეხი აღარ გტკივა?(ვაკო)
-აღარ(მე)
-ცუდია(ვაკო)
-რატოა ცუდი გიჟი ხარ ძლივს გავიარე ფეხზე.ვუთხარი
-იმიტომ რომ აღარ მომიწევს შენი ხელით ტარება(ვაკო)
-.....(მე)არაფერი ვუთხარი გაკვირვებული ვიყავი
-აღარ მომიწევს შენთან ახლოს ყოფნა(ვაკო)მითხრა სინანულით
-ვერ ხარ შენ (მე)ვუთხარი სიცილით და ავტობუში ავედი
ბავშვები არ იყვენ დაშლილები და ისევმხიარულობდნენ.მხოლოდ დემე და თათია იყვნენ მოწყენილები .ყველამ შეამჩნია რო ავედი მაგრამ მათთან არ მივსულვარ წინ წყნარად დავჯექი .5წუთში ვაკოც ამომყვა .კიდე ვგრძნობდი მწერას მაგრამ არ გამიხედავს .ალბათ მიხვდა რომ მარტო ყოფნა მინდოდა და ისიც ბავშვებს შეურეთდა.ცოტახანს ვიჯექი ასე და ვფიქრობდი უკნიდან ბავშვების ხმები ისმოდა მაგრამ არც ახლა მივსულვარ მათთან .მალე თვალები მიმეხუჭა და ტკბილად ჩამეძინა.იმის მერე არაფერი მახსოვს.

თვალების ფშვნეტითგავახილე და რომ დავაკვირდი ვაკოს მანაქანაში ვიყავი.გვერდიტ ვაკო მეჯდა მომღიმარი სახით
-გაიღვიძე პათარავ.(ვაკო)მიღიმის
-მჰმ.აქ როგორ აღმოვჩნდი?როგორც მახსოვს ავტონუში ჩამეძინა(მე)
-კი.შენთან რომ მოვედი უკვე ტკბილად გეძინა და თან ისეთი სსაყვარელი იყავი პატარა ანგელოზს ჰგავდი.შშემეცოდე იმ ხმაურში დასატოვებლად და მანქანაშიი გადმოგიყვანე.(ვაკო)მითხრა და ტუჩის კუთხეში ოდნავ ჩაეღიმა
-მადლობა სულელო .ვუთხარი ხასიათზე მოსულმა.გავუცინე და ენა გამოვუყავი.უცებ დავფიქრდი და ვკითხე-რომელი საათია?(მე)
-3ი ხდება(ვაკო)
-დიდიხანია მძინავს?(მე)ისევ გამეცინა
-კი 4 საათია.მასაც გაეცინა
-დაშენ აქ რატო ხარ?(მე)ოსევ სიცილით
-შენთან დავრჩი(ვაკო)
-4საათი?(მე)გამიკვირდა
-კი ოთხი საათი .(ვაკო) გაეღიმა
-და რას აკეთებდი აქ 4საათი?(მე)
-შენ გიყურებდი(ვაკო)
-უიმეეეე..აუ მშია(მე)
-ხოოოო?(ვაკო)
-მმ(მე)
-შოკოლადები გინდა?(ვაკო)
შოკოლადის ხსენებაზე თვალები გამიბრწყინა
-აბა რა.ვუთხარი მხიარულად
-აჰაა.დიდი პარკი გამომიწოდა მომღიმარმა
პარკი სიხარულით გამოვართვი და რომ გავხსენი სულ ჩემი საყვარელი შოკოლადებით იყო სავსე.ამოვიღე ერთ ერთი და ჭამას შევუდექი
-არ გინდსა?(მე)
-მინდა.იმ ღიმილითგამიღიმა მე რო ვგიჯდები
-ჭამე ვუთხარი დაალპენგოლდის პლიტკა გავუწოდე რომელსაც მე ვჭამდი
-შენ მაჭამე.მითხრა გაკრეჭილმა
-კიდე რა გინდა.(მე)ენა გამოვუყავი
-კიდე შენ მინდიხარ(ვაკო)
-აუ ნუ ხარ იდიოტი .აჰა ჭამე..და პირში დიდი შოკოლადი ჩავუდე რო გამეჩუმებინა
-მაინც შენ მაჭამე .გამიცინა ეშმაკურად
-დებილო.(მე)დავეჯღანე
-სულელო(ვაკო)
-კვატო(მე)
-ბატო(ვაკო)
-აუუუუ(მე)
-ვსო შენ ხარ ჩემი პატარასულელი(ვაკო)და გეაეცინა
-აბა რა სულ შენი.ჩავილაპარაკე ჩემთვის მარა მაინცგაიგო
-კი სულ ჩემი(ვაკო)
აღარაფერი ვუპასუხე
-ბავშვები ისევ ერთობიან?ვკითხე5წუთში
-არა დაიშალნენ და ძინავთ კარგახანია(ვაკო)
-აჰაა გასაგებია..უცებ გამახსენდა ვაკოს ჟაკეთი რომ მქონდა და გადავწყვიტე დამებრუნებინა-უი ვაკო მე რომ შენი ჟაკეტი მაქ მოგცემ ...და ჟაკეტი გავიხადე და გავუწოდე
-კაი(ვაკო)
-მადლობა(მე)
-არაფრის სულელო(ვაკო)
-აუ მეძინება..ამოვიწუწუნე
-დავიძინოთ(ვაკო)
-კაი(მე)
დიდხანს ვიწრიალე სავარძელზე მაგრამ ვერ მოვთავსდი .ვაკომ გააჩერა ბოლოს და მითხრა
-მოდი ასე უფრო კარგად დაწვები..და მკალვები გამიშალა
-არ მინდა.უხერხულად შევიშმუშნე
-მოდი მოდი სულელო.ახლოს მიმწია მკლავები მჭიდროდ შემომხვია და მიმიხუტა .აღარ შევეწინააღმდეგე და მის მკლავებში მშვენივრად მოვკალათდი
-კარგად მოთავსდი?(ვაკო)მკითხა სიცილით
-კი მშვენივრად.მეც გავიცინე
-კაია .მოდი დაიძინე ეხა.დაიწია და შუბლზენაზად მაკოცა
-კაი.თავი დავუქნიე და გულზე მივადე.მის გულისცემა მესმოდა მის ცხელ სუნთქვას კისერში ვგრძნობდი.