არვიცოდი ამჯერად რა დამეწერა. ვფიქრობდი და თან ვუყურებდი ჩემს გარშემო მყოფთ. და უეცრად გავიფიქრე ერთი სიტყვა: "სექსი". ალბათ არასწორიც იქნება 15წლის ბავშვიუს ნაწერი რომელიც ამ თემაზე ლაპარაკობს. კი მაგრამ მინდა დავსვა კითხვა სადაა სიყვარული? სადაა გრძელი წერილები? ადრე რომ ერთმანეთ წერდნენ და თავბრუ ქონდათ დახვეული ამდენი ტრფობით.
სად გაქრა საერთოდ ბაავშვობა?. რომელი ბავშვობა? აი ის ბავშვობა ყოველდღე დედიკოს რომ ვეხვეწებოდით მაღალქუსლიანების ჩაცმის უფლება მოეცა. მოკლედ იმედია რომ ახლა რასაც შემოგთავაზებთ დაგაფიქრებთ დღევანდელობაზე.

-გინდა?
-რა მინდა?
-სიგარეტი.
-კი მინდა.
-და შენ რა გეგონა?
-არაფერი..
ბიჭმა კი ჩაიცინა ხალათი მოიცვა და ადგა. მერე კი ისევ შეუბრუნდა გოგოს და გააგრძელა ლაპარაკი:
-შენებმა რომ გაიგონ?
-მერე რა გაიგონ.
-არ გეშინია? ჯერ ხომ 14ის ხარ?
-არაუშავს თუ რამეა შენთან გადმოვალ.
-აჰაჰაჰ სასაცილოა ნინიკო.
გოგო გაშრა ვეღაარფერი ვეღარ აწამა. ვერ მიხვდა ის ბიჭი რომელიც სიყვარულს უხსნიდა ასე ახლა რატომ ალაპარაკდა. გოგო დაიბნა და ადგა საწოლიდან.
-ეე მოდიაქ რას აკეთებ?
-მივდივარ.
-და სად?
-შენგან შორს, ხარ გამომიყენე.
გოგო წამოვიდა. სახლში შესვლისთანავე დედას ხმა მოესმა სამზარეულოდან.
-ნინიკო სად იყავი დე?
-არსად დედიკო.
ნამტირალევი კი შევიდა თავის ოთახში. ხმაც კი არ ამოუღია. დედამ კი ვერ შეამჩნია მისი ცრემლიანი თვალები. მაიკა გადაიხსნა და ტანზე ნაკაწრები ქონდა. ხალათი მოიცვა და აბაზანაში შესვლისთანავე ტირილი დაიწყო. ცისფერი თვალები ცრემლებს დაემალა. ბავშვური გამოხედვა კი უკვე ს ქონდა. ეგონა რომ იყო მაგრამ შეცდომას ვეღარ გამოასწორებდა. სამართებელი კი გასრიალდა მის ხელზე და ვენამდე მაინც ვერ მიაღწია.
ამ დროს ეკაც შემოვიდა თავისი შვილის სისხლიანი ხელი რომ დაინახა გაოგნდა და დაიწყო ყვირილი.
-ნინიკო რას აკეთებ რას?
ის კი გაშტერებული მისჩერებოდა სარკეს და დედის ლაპარაკს ყურამდეც კი არ უშვებდა. ეკამ ხელი მოკიდა და გამოიყვანა ოთახამდე შეიყვანა და დააწვინა. ჩაეძინა მაგრამნ ვაი ამ ძილს.
სიზმარშიც კი მის სახეს ხედავდა. მიხვდა რომ გამოიყენეს.
უკვე ვეღარ იგებდა ცხადში აკეთებდა რამეს თუ რეალობაში.
საღამოს კი კივილის ხმა გაისმა. ქუჩა გადაიკეტა ყველგან პოლიცია და სასწრაფოს ხმა. მთელი ეზო შეძრული საშინელი ამბავით.
თავი მოიკლა.
ხალხი კი ერთს გაჰკიოდა რომ დამნაშავე დასჯილიყო.
ეკამ რა არ ეცადა რომ საკუთარი შვილის სიკვდილისთვის პასუხი მოეთხოვა მაგრამ აზრი?! ეს ხომ საქართველოა. ყველა ცივია ამის მიმართ .
მარტოხელა დედას კი განა შეუძლია რამე? რომელმაც პატარა გოგონა უბედურებით და ვაი ვაგლახით გაზარდა?!
იქნებ აეხილოს თვალი ხალხს, იქნებ მიხვდნენ პატარები იმას რომ უბრალოდ წინ გაიხედონ. ანდაც მშობლები რომ მეტი დრო დაუთმონ. და საერთოდ საზოგადოება. ეკლესია მხოლოდ მოდაა დღევანდელ საქართველოში. და იქნებ ზოგჯერ ეკლესიასაც დავუჯეროთ? თუ უბრალოდ მივეცეთ გარყვნილებას და ბოლოს კი სუიციდით დავამთავროთ .....