მინდა მოგიყვეთ ერთ გოგოზე , რომელსაც უბრალო , მაგრამ საინტერესო ცხოვრება აქვს . გიორგი სამი წლის წინ გაიცნო და ერთი წელია რაც უყვარს .
სამი წლის წინ გოგონა სახელად თამთა საცხოვრებლას სხვა ქალაქში გადავიდა სწავლის გამო . უნივერსიტეტში წარმატებით ჩაირიცხა და დაიწყო მისთვის ახალი ცხოვრება . ტავიდან ცოტა გაუჭირდა. მოგეხსენებატ ადვილი არ არის ახალ გარემოსტან შეგუება . პატარა , მყუდრო ბინა იქირავა და თავისი ნივთების გადმოტანას შეუდგა . უნივერსიტეტში სწავლა ძალლიან მოსწონდა . სკოლაში კარგი სწავლით გამოირჩედა და აქაც მლე გაითქვა სახელი , როგორც ერთ ერთმა საუკეთესო სტუდენტმა . კომუნიკაბელურია, მაგრამ ჩემდა გსაკვირად უნივერსიტეტეში მეგობრებია არ გაუჩენია , თუმცა ვერ ვიტყვი იმას რომ ვინმესთან ცუდი ურთიერთობა ქონდა. გარემოს შეცვლის შემდეგ ცოტა თავის თავში ჩაიკეტა , არავისთან ურთიერთობა არ უნდოდა . დასვენების დროს ნაცვლად იმისა რომ ეზოში ჩასულიყო და კურსელებთან ერთად ყოფილიყო აუდიტორიაში რჩებოდა და ფიქრობდა . ფიქრობდა ბევრ რამეზემომავალზე , წარსულზე აწმყოზე და მამაზე . მამაზე იმიტომ რომ ავად იყო სიკვდილს ებრძოდა გულზე ლოდად ასწვა ეს ყოველივე . მამიკოს პატარა გოგო იყოო ყოველთვის და უიმისოდ ცხოვრება ვერ წარმოედგინა .
თვეები გავიდა ახალ გარემოს ცოტა მოერგო ახლა უფრო მოსწონს სტუდენტობა. ბევრი ბავშვი გაიცნო , თუმცა ახლოს მაინც არავისთან იყო. ერთ საღამოს , როდესაც სახლში ბრუნდებოდა თავისი ბინის კარებთან ერთი ბიჭი დახვდა . ბიჭი სიმპატიური იყო თუმცა თამთამ ვითომ ვერც შევნიშნეო კარის გაღება გადაწყვიტა . ბიჭმა გაუბედავად ჰკითხა: - კარის მეზობელს არ მიესალმები ?
თამთა ცოტა დაიბნა და რომ არ შეტყობოდა თავი ძირს დახარა და მიესალმა.
-გამარჯობა!
-გაგიმარჯოს , მე გიორგი მქვია .
-სასიამოვნოა .
თამთა ისე კარების გაღებას შეეცადა , თუმცა გიორგიმ კვლავ კითხვა დაუსვა.
-შენს სახელს არ მეტყვი ?
გოგომ ცივი ტონით მიუგო :
-თამთა
-სასიამოვნოა , ალბათ შევხვდებით ისევ.
თამთამ უპასუხოდ დატოვა და სახლში შევიდა , რაღაც გაბრაზებული ჩანდა. მოეჩვენა რომ ბიჭი ცოტა ტუტუცი იყო ის კი ტუტუცებს ვერ იტანს. მთელი ღამე მეცადინეობაში გაატარა გარეთ არ გასულა , თან გიორგიზე ეფიქრებოდა. ფიქრობდა თუკი ჩემი კარის მეზობელია რატო აქამდე არ ვიცნობდი ? ასე ფიქრებში იყო და ჩაეძინა.
მეორე დილას გვიან გაეღვიძა . ჩქრობდა არ უნდოდა რომ უნივერსიტეტში დაგვიანებოდა. გიჯივით გავარდა სადარბაზოში და გიორგის შეეჯახა . თამთას ულამაზესი ცისფერი თვალები გიორგის შავ თვალებს შესციცინებდა და თითქოს ამბობდა ვაიმე მაპატიე არ მინდოდა.
ჩუმად იდგნენ რამოდენიმე წამი და შემდეგ სიჩეუმე გიორგიმ დაარღვია.
- მაპატიე თამთ ჩემი ბრალი იყო . გიორგი ჯენტმელურად თამთას ''დანაშაული'' თავის თავზე აიღო .
-არა მე მაპატიე ვჩქარობდი .
მათი დიალოგი მალე დამთავრდა თამთა ხომ ძალიან ჩქარობდა.
უნივერსიტეტში სულ გიორგიზე ეფიქრებოდა.

ჩემო ძვირფასებო თუკი მოგეწონათ ჩემი ისტორიის ეს ნაწილი შევეცდები რაც შეიძლება ხშირად დავდო სხვა ნაწილებიც. წინასწარ გმადლობთ . :*