-დიახ გისმენთ...
-...
-ხო თბილად მაცვია
-...
-ნუ ნერვიულობ , დაწყნარდი
-...
-მომისმინე ძამიკო დაწყნარდი თქო !!! ვახ !!! ერთხელ წავალ ჩემით ამ უნივერსიტეტში რა იყო. შეირგე ეგ ზბორები თუ რაღაც... ჩაყვირა ძმას ტელეფონში და პასუხს დაელოდა.
-...
-ვაიმე დათო, არ მინდა შენი ძმაკაცის გამოყოლა არა...
ათ წუთში მანდ იქნებაო მიაყარა თაზომ და გათიშა.
გაბრაზება დაეტყო თინას სახეზე და ბოლთას სცემდა.
ხო მარტლა თინა დვალი 19 წლის . პირველი კურსის სტუდენტი.. მშობლები არ ყავს... მხოლოდ ერთადერთი უფროსი ძმა, დათო დვალლი 26 წლის. მისი გაზრდილია თინა და მარტო არასდროს ტოვებდა ზბორებზეც სულ თან დაყავდა რაგბისტ ძმას მაგრამ ახლა უკვე სტუდენტია და ცოცხალი თავით არ აცდენს ლექციებს. მაგრამ აშკარად წინდახედულია დათო, შესაბამისად ლამაზ, წაბლისფერ თმიან, მწვანეთვალება დას უყურადღებოს არც საფფრანგეთიდან ტოვებს. და უპს ზარის ხმაცც
თინა სწრაფად მივარდა კარს და გაკრეჭილმა გააღო კარი... ღიმილი სახეზე შეეყინა- ბექას ელოდა, ან თაზოს , ან ზურას, ან გიორგის მაგრამ ამას არ იცნობდა.
-აბა ძმაკაციო? ჩაიბუტბუტა თავისთვის და დაბნეულობა უფრო მეტად დაეტყო.
-მე დათოს მეგობარი ვარ უთხრა და გაეღიმა. მერე სახლში შევიდა და უფრო ხმამაღლა თქვა "ლაზარე"- ზელი გაუწოდა თინას და გაუჭიმა კიდევ ერთხელ.
-თინა, თინა დვალი არ ჩამორჩა სახელის გამოკვეთილად თქმაში და ხელი ჩამოართვა. მიკვირს რომ არ გიცნობთ, Eჭვის თვალით შეხედა თინამ.
-ხო პატარა გალბატონო ეგ დედაჩემის დამსახურებაა 15ის ვიყავი აქედან რომ გამაქანა გერმანიაში
რაო პატარაოო, საზიზღარი, რამდენს ბედავს! ფიქრობდა თინა და თვალს არ აშორებდა გაკრეჭილ ლაზარეს. მერე ჩანთას ხელი დაავლო და ცინიკური ღიმილით უთხრა
-მაგვიანდება.
-ხო, წავიდეთ.
გზაში არცერთს არ ამოუღია ხმა. ლაზარე დროდადრო თვალს აპარებდა თინასკენ და შეუმჩნევლად იღიმოდა მის უტეXდა მკაცრ გამომეტყველებაზე.
"მოემზადე თინანო " გაიფიქრა ღიმილით და ოპ უცბად დაამუხრუჭა... თინა რაღაც ძალამ წინ წამოწია და ყველაფერი რომ გაიაზრა სახეძე შიში, სიბრაზე და გაკვირვება ერთად დაეტყო.
-რას აკეთებ? კითხა დაბნეულმა
-მაპატიე თიკა. სიცილს ძლივს იკავებდა ლაზარე
-თინა! შეუსწორა მკაცრად და საწყის პოზიციას დაუბრუნდა.
"რა უჟმურია" გაიფიქრა ლაზარემ და გზა განაგრძო.
მერე უნივერსიტეტთან გააჩერა. წარმატებული დღე უსურვა თინას და წაყვანის დროზე შეუთანხმდა. თინამ გადასვლისას, აშკარად ნაძალადევად, ზრდილობის გამო გაუღიმა და მადლობა გადაუხადა.
ლექციები უაზროდ გაიწელა. არაფერი საინტერესოდ არ მოჩვენები. როგორც იქნა დამთავრდა და ნელა დაეშვა კიბეებზე. გარეთ მის ახლად გაცნობილ მეგობარს მოკრა თვალი. ტელეფონზე ლაპარაკობდა და იღიმოდა ისე როგორც იცის ხოლმე. თინა მისკენ წავიდა ისევ სერიოზული სახით. არადა ერთი გადარეული გოგო იყო. რამდენს უყვარდა თინა თავის ხასიათის გამო ვინ მოთვლის. უზომოიდ მხიარული და კეთილი იყო... მასწავლებლებს, კლასელებს, ცეკვის ჯგუფელებს, მერე უკვე უნის ჯგუფელებს , ლექტორებს ყველას ძალიან უყვარდა... დათოს ძმაკაცებს, ყველას საკუთარი დასავით!
მაგრამ ეხლა ამ გადარეულმა ჯერ ნორმალურად არ გაცნობილი ლაზარე აიჩემა და ვსიო. (სიცილი სმაილი)
ლაზარემ მობილური გათიშა და მისკენ მიმავალ თინას მიაშტერდა.
მერე გაუღიმა და კარი გაუღო.
მის სახეზე გაბრაზდა და გაიფიქრა
"ჩემ ნერვებზე თამაში ძვირად დაგიჟდება ლამაზო"...
სახლში მისულებს, მისაღებში სამგზავრო ჩანთები დახვდათ და თინა გაოცდა
-უკაცრავად (თინა)
-ხო, მოკლედ დათომ არ გითხრა? მის ჩამოსვლამდე აქ ვიცხოპვრებ... ჩემი სახლი რემონტდება მაინც და...
-როგორ გამახარეე, ძალით გაუღიმა თინამ მაგრამ მკაცრი მზერა რპმ იგღძნო მოლბა და სტუმარს მიუბრუნდა.
-ჩემი დაქალი მოვა ეხლა მალე. შენ ჩაი გინდა? ან საჭმელი ან რავიცი რამე.
-არა არაფერი. სად დავიძინო ის მითხარი. ანუ შემი ოთახი მაჩვენე.
-აიი თითი გაიშვირა ოთახისკენ.
-Danke(მადლობა) დაუძახა და კარები მიიხურა
-Bitte (არაფრის) მაგრამ ეს ჩანთები.. ამოიხრა და თავი გააქნია უკმაყოფილოდ.
-ეეე გერმანული იცი? გემოყო თავი წამებშო.
-ცოტა, მაინტერესებდა და ვსწავლობდი.
-ვა შენ რა მაგარი ხარ ტო... ფრანგული, რუსული ინგლისური გერმანული კიდევ იცი რამე?
-და შენ საიდან იცი ჩემზე ეგ ყველაფერი
ოჰო, მგონი ბევრი იტლიკინა ლაზარემ.
მაგრამ რის ლაზარე იყო, არ დაიბნა და სწრაფად უპასუხა
-ვიცი, შენი ძმა სულ შენზე ლაპარაკობს. სკაიპშიც ტელეფონშიც და ლაივშიც... გაეკრიჭა და კარი მიხურა.
-თავხედი გაიფიქრა თინამ და კარიოსკენ წავიდა... აშკარად ანი აბრახუნებდა
-გოგო ზარს ვერ ხედავვ?!
-ჯანზე ვარ ქალო გაეკრიჭა, გადაკოცნა და შევარდა სახლში.
ანა დადიანი... თინას ბაGელი, მერე კლასელი და ეხლა უკვე კურსელიც.
პირვლად რომ ბიჭები ცემეს მეოთხე კლასში სიყვარულის ახსნის განო და მერე დაფიქრდნენ, აი მაშინ მიხვდნენ, რომ ერტნაერად ვერ იყვნენ კარგად. მერე კიდევ უამრავი გაცნობიერებული სიგიჟე, მაგრამ რაც მთავარია ერთად. (სიცილი სმაილები)
სამზარეულოში შეცვივდნენ და წყალი დადგეს ყავისთვის.
თინამ მოახსენაყველაფერი ახალ სტუმარზე და ანას ეშმაკურმა ღიმილმა გადაურბინა
-რას აპირებ? დაიბნა თინა. კარგად იცნობდა ბოლოსდაბოლოს
-არაფერს მოიცა. კარზე დაუკაკუნა და პირ დაღებულ თინას გახედა.
-ლაზარემ კარი გაუღო და დაბნეულმა შეხედა.
-რას მიყურებ მომესალმე.
"გიჟია" გაიფიქრა თინამ და გაეღიმა
-გამარჯობათ.. ისევ დაიბნა ლაზარე
-ვაიმეე "თ" არა ქალბატონო კიდევ გადაიკისკისა ანამ. მე ანა ვარ თინას მეგობარი.
-აა მიყვებოდა შენზე დათო. უპს ამას პირი ამოუკერეთ ვინმემ თორემ დაბრქვავს ყველაფერს და მერე ვეღარ გაასწრებს დათოს.
დათოს ხსენებაზე მოიღუშა ანა და უსიტყვოდ გაბრუნდა. თინამ ლაზარეს ტვალები დაუბრიალა. ლაზარემ დამნაშავეს თვალებით გახედა მხრები აიჩეჩა დაბ კარები ნელა მიიხურა.
საქმე იმაშია, რომ ანას მეათე კლასიდან დათო უყვარს... ის კიდევ თავისი გოგოებით უხეთქავს გულს და ნერვებსუშლის. ეეჭვიანება ხოლმე. არა ეხლა კი ხვდება, რომმაგის უფლება არ აქვს მაგრამ რა ქნას უყვარს და. იმას რა ენაღვლება უჭირავს რაგბის ბურთი და დადის ზბორებზე... ხან რომელ გოგოსთან ერთად დაწანწალებს ხან რომელთან...
საქმე იმაშია, რომ ანას მეათე კლასიდან დათო უყვარს... ის კიდევ თავისი გოგოებით უხეთქავს გულს და ნერვებსუშლის. ეეჭვიანება ხოლმე. არა ეხლა კი ხვდება, რომმაგის უფლება არ აქვს მაგრამ რა ქნას უყვარს და. იმას რა ენაღვლება უჭირავს რაგბის ბურთი და დადის ზბორებზე... ხან რომელ გოგოსთან ერთად დაწანწალებს ხან რომელთან.
მაგრამ დათოს გულში რა და როგორ ხდება ეგ არ ვიცით ჯერ, გავიგებ და გეტყვით. ეხლა ჩემი ზებუნებრივი ნიჭით კი ვხვდები რომ ვიღაც ენატრება, მაგრამ... ხო ხო მართალია, ბევრი ვირაც ენატრება მეგობრები , დაიკო... თუმცა ვიღაც განსაკუთრებით ენატრება. ამის ხასიათმა ხომ მომკლა, ვერაფერი გავუგე. მაგრამ რა პრობლემაა გავუჩალიჩებთ რამეს. აჰამ ვიწყებთ...
სასტუმროს ჰოლში ისხდნენ და რაღაცაზე დებილებივით იცინოდნენ, თან რაგბის ბურთს ხელიდან ხელში დაატარებდნენ. დათოს კბილებს ვერ მოვკარი თვალი. ასე დაბღვერილი იჯდა და ტელეფონში ვიღაცის ფოტოს უყურებდა. მერე არ ვიცი ვინ ჩააწვეთა ერთ-ერთ ის აზრი მაგრამ წამოდგა და დაიწყო ლაპარაკი
-ქართველნო, მოკლედ და კონკრეტულად დღეს ვისვენებთ, ხოდა ეხლა აწიეთ ერთი ადგილები და მივდივართ დასალევად...
რომელი არ უყვართ სმა და დალევა. ჩაიცვეს და მწვრთნელს გაეპარნენ სასტუმროდან. ერთს მეორე მერე მესამე მეოთხე და უკვე სიმთვრალისგან თვალები ამღვრეოდათ. ზოგი დედას ურეკავდა სიყვარულის ასახსნელად, ზოგი ცოლს, ზოგი დას.
დათო?- ხოო აი ეს კისერზე ძარღვებ დაბერილი, გაფაციცებით ეძებდა ვიღაცის ნომერს ტელეფონში. ერთი წამით მკითხველო, ხო აი მიაგნო, აშკარად მიაგნო. ბედნიერების ღიმილი დასთამაშებს სახეზე დათელეფონს ყურზე იდებს, ბანცალით გადის რესტორნის აივანზე და სანატრელი ხმის გაგონებას ელოდება რამის 3 საათზე.
ერთი ზარი ორი სამი დაა
-დიახ, გისმენთ. როგორ მონატრებია ეს ხმა. ვერაფერი მოიფიქრა და სიმთვრალისგან გათამამებულმა პირდაპირ მიახალა.
-ანს მომენატრე
მგონი მოესმა, არა ანსის მარტო დათოპ ეძახდა. ეს ის ანსი იყო სიგიჟემდე რომ უყვარდა. მიხვდა ვინც იყო მაგრამ ვერ დაიჯერა მაინც და დაბნეულმა კითხა.
-რომელი ხარ?
დათოს ირონიულად ჩაეცინა და სიბრაზენარევი ხმით უთხრა
-ანსის კიდევ ვინ გეძახის მითხარი, ენა უნდა ამოვაძრო.
რაღაცნაერად ესიამოვნა ანის და...
-დათო, ჰაჰჰა როგორ ხარ?
-ხომ გითხარი მომენატრე თქო...
-მეც მომენატრე
მერე იყვნენ ასე ჩუმად, დებილებივით... აი ხომ გითხარით ღუპავს ხალხს ეს სიყვარული. მერე ისევ დათომ მოიფიქრა და მზრუნველოი ხმიტ უთხრა
-კარგი დაიძინე ეხლა
რაღა დააძინებდა მაგრამ მაინც თბილად უთხრა
-კარგი, ძილინებისა.
სასტუმრომდე როგორ მივიდა ვერ გაიგო მაგრამ მთელი 26 წლის მანძილზე იმ რამეს ყველაზე თკბილად ეძინა ანისგან განსხვავებით.
***
-თინაააა!!! ბოლო ხმაზე ღრიალებდა უკვე ლაზარეე... ადექიიი გოგო გაგვიანდება.. მალე, მალე. აუ ნერვოზი გამიჩნდა ადექი. სიზარმაცის ფორმულა ხარ... თიკააააა იღრიალა ბოლო ხმაზე და ყელის ტკივილი იგრძნო. მერე მოიფიქრა როგორღაც და მისი ოთახის კარი შეაღო. უპს საწოლი ალაგებული იყო და თინას კვალი არსად ჩანდა.
"გამაგიჟებს ეს ბავშვი" გაიფიქრა და დაურეკა
-გისმენთ
-მისმენ კი არა სად ხარ? ჩაყვირა ტელეფონში
-ჰჰაჰა მეგობარო ჩემ ძმას უნდა ვუთხრა რომ ამის მერე ზარმაცი ძმაკაცები არ გამომიგზავნოს. სად ვარ და ლექციები დამიმთავრდა ეხლა სახლში ვიქნები მალე. შენთუ გინდა ყვა დაადგი მანდ არ არის პრობვლემა. მიაყარა და გაუთიშა.
"გიჟი ხარ თინანო გიჟი"
მოკლედ ის დღეც ასე მომაბეზრებლად გავიდა. ერთადერთი ის იყო რომ ანი გაკრეჭილი დადიოდა.
-ამას რა ჭირს ? იკითხა ლაზარემ
-აზრზე არ ვარ. მხრები აიჩეცა თინამ. არაფერს ამბობს.
ლაზარემ მომაბეზრებლად ჩაიქნია ხელი და ოთახისკენ წავიდა.
გოგოებს მოუარათ, და კლუბში წასვლა გადაწყვიტეს.
ესნი ნახე რა ,თინას ოთახში ერთმანეტს ებლანდებოიან ფეხებში და წუწუნებენ. მოკლე შავი კაბები ჩაიცვეს და კეტები. ამათ აკლიატ მე მოვკვდე. აანაირი მაკიაჟი, თმები მაღლა აიწიეს და მისაღებში გავიდნენ. აი დაუყენეთ ნებისმიერი წუსლიანი და სახეზე შპაკლიანი გოგო... ულამაზესებიი არიან.
ხმაურზე ლაზარე გამოვიდა და ეჭვისთვალით კითხა.
-საით გოგოებო?
-მმ კლუბში წამოიყვირა ანამ.
-უი არ პატარებსაც უშვებენ კლუბში წამოისისინა და თინას გაბრაზებულ სახეს გახედა.
-კი უშვებენ პატარებსაც, პროსტა შენნაირ მოხუცებს აღარ არ დააკლი თინამაც
-ვახ, არაუშავს სახლშიც კარგად გავერთობი
-არავიმ ამოათრიო თვალებმოჭუთულმა შეხედა თინამ და სახეზე სიბრაზემ გადაურბინა.
-მიდიოდით მგონი (ლაზარე)
***
კლუბი, ვაიმე თავს მატკიებს ეს მუსიკა გამოეთრნენ ეხლა მალე ეს გოგოები თორემ თმით გამოვათრევ იქიდან. აჰამ სიმპატიური ხალხია, ყოჩაღ საქართველო. მოიცადე, მოიცადე ამას აქ რა ჯანდაბა უნდა. ვის უყურებს ასე გამწარებული. უპს მოცეკვავე თინას. ვირაცას ეცეკვება , არ ვიცცნობ არა ახლობელი არ იქნება თორემ მეც მეცოდინებოდა. მოიცადე ოპა ლაზარეს მკაცრი და გაბრზებული სახე. ვაი, მგონი გვერხევა. მაგრამ აქ საიდან გაჩნდა? თინას წელზე მოხვია უცნობმა ხელი. ოლალა ეს პიკი აღმოჩნდა ლაზარესთვის და ახლა მათკენ მიდის.
ხელი დაავლო თინას, რომელიც აშკარად გაბრაზებული იყო უცნობის სითამამეზე, და კარისკენ წაათრია.
-ეი რას აკეთებ? (უცნობი)
-რას ვაკეთებ კი არა მეორედ ხელს დააკარებ და არ გაცოცხლებ. მიაყვირა ლაზარემ და ტინა გარეთ გაათრია. ოო ეხლა ისეთს უყვირებდა, გალანძღავდა ლაზარეს მაგრამ თვითონაც შეშინებული იყო.
-მაგ თავში ტვინი არ გაქვს?
-ნუ მიყვირი ამის თქმა მოახერხა და თვალებში წყალი ჩაუგუბდა. ლაზარეს არ შეუმჩნევიადა ისევ განაგრძო. მე რა პასუხი გამეცა შენი ძმისთვი ს რამე რომ დაეშავებინა ჰა? არადა სულ არ ადარდებდა დატო ეხლა თინას გარდა არავინ ადარდებდა. მიპასუხე რამ გადაგრია ადამიანო? არადა არაფერი გაუკეთებია ამ გოგოს ისეთი და ზედმეტი მოსდის ლაზარეს... მერე მისი ცრემლები შენიშნა და გულში ჩაიკრა
-კაი არ იტირო ხო? და უჩემოთ არსად წახვიდე რა. უხმოდ დაუქნია თავი თინამ, მანქანაში შასვა თვალებცრემლიანი და კლუბში დაბრუნდა ანის წამოსაყვანად. ხო ისე ანაც მას ებარა სანამ დათო ჩამოვიდოდა. კუთხეში იჯდა თავისთვის და დათოს სურათს უყურებდა.
-ანი, თბილად დაუძახალაზარემ. მივდივართ
ანას გაკვირვება დაეტყო სახეზე მაგრამ უხმოდ გაყვა.
გზაში არცერთი არ იღებდა ხმას, ანა გაგიჟდა თინას ცრემლებზე მაგრამ ხმა ვერ ამოიღო. ჯერ ანი დატოვეს სახლში და მერე თვითონ წავიდნენ . სახლშიც უხმოდ მივიდნენ. ოტახში შედიოდა თინა ლაზარეს დამთბარი ხმა რომ გაიგო
-თინაა
გზაში არცერთი არ იღებდა ხმას, ანა გაგიჟდა თინას ცრემლებზე მაგრამ ხმა ვერ ამოიღო. ჯერ ანი დატოვეს სახლში და მერე თვითონ წავიდნენ . სახლშიც უხმოდ მივიდნენ. ოტახში შედიოდა თინა ლაზარეს დამთბარი ხმა რომ გაიგო
-თინაა რა ტკბილად მოეჩვენა ეს დაძახილი, გაინაბა მაგრამ უცბად თავი გააქნია დაბნეულობის გასაფანტად და ნელა შემობრუნდა. საოცარია არა? როცა სიყვარუსლი, ჯერ კიდევ პატარა მარცვალია, გულში ჩავარდნილი და მაინც სიყვარული ქვია ხო აი მოწონებასადა სიყვარულს სჰორის გარდამავალ გრძნობას... იმ მომენტში გოგო (ან ბიჭი) გაბრაზებული , რომ იტყვის, გაბრაზებული საკუთარ თავზე და ზოგადად მთელ სამყაროზე
- ამას მოწონება აღარ ქვია
- აი ეს გრძნობა იყო ორივეს გულში გა არც ერთი აღიარებდა ამას... -გისმენ, ამოიოხრა თინამ
-ძილინებისა, გაუღიმა ლაზარემ და სამზარეულოში გავიდა "იდიოტი" თინას გონება ლაზარეს ლანძღვამ მოიცვა და ოთახისკენ წავიდა... წყალი გადაივლო და ცივ საწოლში შეწვა. მშვენივრად ეძინა რაღაც ხმამ რომ გააღვიძა. ქუხს. აი სად დაერხა თინას. ჯერ ბალიში დაიფარა თავზე მერე საბანი. ბოლოს ლაზარესთან გავიდა. კარზე გაუბედავად დააკაკუნა და შევიდა
-ლაზარეე! დაუძახა ხმადაბლა -რა მოხდა? -არ გძინავს -არა -მ მ მე , დაიბნა თინა. მე მეშინია
-ჰაჰჰაჰა ახარხარდა ლაზარე "პატარა ხარ თინანო, პატარა ქალი" გაიფიქრა მოდი, ანიშნა მის გვერდით ადგილზე. უპს თინანო გაბრაზდა. იდიოტი ისევ გაიფიქრა და შეშინებულმა მიუგო.
-ტავხედო, იქნებ მისაღებში გამოიხვიდე და ჩემთან ერთად დაჯდე დივანზე
-აჰამ ესეიგი თავხედო ხო?
-დიახ თავხედო!
-ხოდა არსადაც არ წამოვალ!
-გთხოვ... უცბად მოლბა თინა და შიშ ნარევი ხმით უთხრა. ვერ გაიმეტა შიშისთვის და წამოდგომა დააპირა. მერე გამომცდელად გახედა და უთხრა -თუ ჩემი ტრუსების ნახვაზე კივილს აპირებ კარი მიიხურე ერთი წამით. და ჩაიFხუკუნა თინანოს სირცხვილის სიწითლემ გადაურბინა და კარი ელვის სისწრაფით მიიხურა -თავხედოოო!! მიაძახა დაკეთილი კარიდან და მის გამოსვლას დაელოდა. ერთად ისხდნენ დივანზე ღამის 4 საათხე... სიჩუმეს ჭექაქუხილი თუ დაარღვევდა . თინანო ამ ხმაზე შეშინდებოდა და შეხტებოდა ხოლმე. ლაზარე მიიწია და გულში შAიკრა. თინასაც არ გაუპროტესტებია ასე უფრო დაცულად გღძნობდა თავს. ახლა დათო ენატრებოდა ყველაზე მაგრად . ცრემლებამდე ენატრებოდა... მხოლოდ მან იცოდა ამ შიშის მიზეზი. მხოლოდ მას შეეძლო თინანოს დაწყნარება. რომელიც ახლა გამეტებით ებღაუჭება ლაზარეს მკლავს. *** ერთი კვირა გავიდა ლაზარე თინას და ანას ძალიან დაუახლოვდა. უკვე კარგი მეგობრებიც იყვნენ გოგოებმა აიტეXეს გავსუქდით და დიეტას ვიწყებთო. -რათ გინდათ გოგო დიეტა, ძვალზე გადაკრული ტყავები ხართ. დასცინა ლაზარემ -ოო შენ ბიჭი ხარ ვერ გაიგებ მაგას გაეკრიჭა ანაც და დივანზე მოწყვეტით დაეშვა. მოკლედ დაიწყეს დიეტა და სუხარით და მასვნით ცოდვილობა. ლაზარე ამ ამბიდან სამ დღეში (სიცილი სმაილები) რაღაცის რახარუხმა გააღვიძა ღამის სამ საათზე. ზლაზვნით წამოდგა და გავიდა სამზარეულოში. მერე გოგოების დანახვაზე სიცილი აუტყდა. -დიეტა ხო? ჰჰაჰა -ოოო ნუ დაგვცინი! შენი ბრალია რას მოგქონდა ეს ხინკლები და რას გვიწყობდი მაცივარში?! გაუბრაზდა თინა -ჰაჰაჰ ვაიმე ჰჰაჰა ღამი სამ საათზე ხინკალს ვინ ქარშავს ხალხნო? -ჩვენ მიუგეს ერთხმად ხომ ვამბობდი არ არიან ნორმალურები თქო... (სიცილი სმაილები) რამდენიმე დღეში დათოც ჩამოვიდა და დილიD შევარდა თინანოს ოთახში. თინას და ანას ერთმანეთზე გადახლართულებს ეძინათ. გაეღიმა და ორივეს შუბლზე აკოცა მერე გამოვიდა და მისაღებში ლაზარე შეეფეტა -ეე შე**მა ჩამოხვედი? მეგობრულად დაკრა მხარზე ხელი და გადაეხვია. -სიურპრიზი.. გაიკრიჭა დათო. მერე დასხდნენ და რარაცაზე ლაპარაკპობდნენ ვაიმე ეს შე**მა , შე**მა მეტი არაფერი იციან? ლაპარაკში იყვნენ გართულები ანა, რომ გამოვიდა ოთახიდან ტელეფინზე ლაპარაკობდა.
-ვაიმე არ მაინტერესებს! გაბრაზება დატყობოდა სახეზე. ბიჭები არც ჩეუმჩნევია აქეთი-იქით დადიოდა და ლაპარაკობდა. დათოსაც არანაკლები სიბრაზე გამოესახა -... -შემეშვი, არ მაინტერესებს
-... შევწუხდიი დაიყვირა და ტელეფონი გათიშა. მერე დათო შეამჩნია და სირცხვილისგან აწითლდა -გამარჯობა
-ვინ იყო? გაისმა დათოს მკაცრი ხმა!! ლაზარე მიხვდა რომ ზედმეტი იყო და სადღაც გაიპარა...
ლაპარაკში იყვნენ გართულები ანა, რომ გამოვიდა ოთახიდან ტელეფინზე ლაპარაკობდა.
-ვაიმე არ მაინტერესებს! გაბრაზება დატყობოდა სახეზე. ბიჭები არც ჩეუმჩნევია აქეთი-იქით დადიოდა და ლაპარაკობდა. დათოსაც არანაკლები სიბრაზე გამოესახა -...
-შემეშვი, არ მაინტერესებს
-... შევწუხდიი დაიყვირა და ტელეფონი გათიშა. მერე დათო შეამჩნია და სირცხვილისგან აწითლდა
-გამარჯობა
-ვინ იყო? გაისმა დათოს მკაცრი ხმა!! ლაზარე მიხვდა რომ ზედმეტი იყო და სადღაც გაიპარა...
-ჩემი დაქალი, კლუბში წასვლა არ მინდა და... ჩემი ჭკვიანი გაიფიქრა დათომ. მაგრამ სულ ერთია ტონიტ უთხრა...
-მერე წადი. გერთობი ან ვინმეს გაიცნობ ან რავი... მოწყვეტით დაეშვა დივანზე და ტელეფონში ჩაძვრა. ანა საშინლად გაბრაზდა.(ეე რა მშვიდია ეს ბავშვი აქამდე მოვკლავდი) არაფერი შეუმჩნევია და იგივე ტონით უპასუხა
-ჩემი გული დიდი ხანია დაკავებულია, სხვა არავინ მჭირდება. -იქნებ უკეთესი იპოვო ვინმე. ირონიულად გახედა და პასუხის ლოდინში სული შეეკუმშა.
-ყველას თავისი უვარგისი უყვარს, არც მე ვარ გამონაკლისი. წარმოთქვა საოცარი სიმშვიდით და გარეთ გავიდა. მერე თინა გამოვიდა ოთახში და ძმის დანახვაზე ერთი ამბები ატეხა. ეხვეოდა, კოცნიდა ათას მიყვარხარს ეუბნებოდა. მერე როგორც იქნა ჩაწყნარდა და ანა იკითხა.
-ანა სად წავიდა?
-თავისი ბიჭი უნდა ნახოს ალბათ. ჩაილაპარაკა დათომ
-ოჰო, არ დაიბნა თინაც. ხო მაგას მართლა მაგარი ბიჭი ყავს. იდეალურია. გამომცდელად გახედა ძმას.
-გავა იდეალურებ მაგას. თავისი უვარგისი ვერჩივნო ყველას. წამოცდა უცებ და მაშინვე ინანა. თინანომ იმდენი ქნა , რომ ყველაფერში გამოტეხა. -თინანო იცი რა ცუდია, გიყვარდეს, ძალიან გიყვარდეს, საკუთარ თავზე მეთადაც კი და მერე იგებდე, რომ მას სხვა უყვარს. ისიც რთულია, რომ ახლა მის ურთიერთობაში ჩავერიო, ბედნიერია რაც არ უნდა იყოს. მე ვერ წავართმევ ამ ბედნიერებას უბრალოდ იმიტომ, რომ მე ვიყო ბედნიერი. მირჩევნია ის იყოს კარგად. მე გავუძლებ. ჩაილაპარაკა თავდაჯერებულმა და დაღონებულმა გახედა დას. თინანო პირდაღებული უყურებდა და ვერაფერს ამბობდა. ანას გღძნო0ბას ვერაფრის დიდებით ვერ გაამხელდა. ბოლოს ისე შეეცოდა დათო, რომ მიუბრუნდა და სიბრაზე ნარევი ტონით უთხრა -მაგ გოგოს არავინაც არ ყავს. და სანამ დროა იმოქმედე, თორემ გამოჩნდება ერთი იდიოტი და აგახევს ძაალიან ჩვეულებრივად.
-კი მაგრამ ჩემიგული დაკავებულიაო!
-ხო ეგ მართალია.
-აბა რა გინდა გოგო? -ვაიმე დათო ნუ ხარ დებილი მე ვერაფერს ვეღარ გეთყვი სხვას... მიაყარა და ოთახიდან გავარდა. ფიქრობდა, იმდენს ფიქრობდა, რომ თავი გაუსკდებოდა მალე. ეზოში აქეთ-იქით დადიოდა და საკუთარ თავს ეკამატებოდა. მერე ბედნიერების ღიმილმა გადაურბინა სახეზე. მანქანაში მოთავსდა და განახორციელა ზარი ახლობელთან. ტელეფონში ანსის ტკბილი და სიმკაცრე ნარევი ხმა გაიგო.
-გისმენ
-უნდა დაგელეპარაკო და მერე მომისმინე. სად ხარ? -სახლში დათო. ამ შუაღამისას სად უნდა ვიყო! უხმოდ გაუთიშა და ზუსტად 10 წუთში დაბლა ჩასვლა მოთხოვა! ანაც დაემორჩილა -სად მივდივართ? -...
-დათო! -უნდა ვილაპარაკოთ! გადმოდი. -გისმენ... უთხრა ჩურჩულით და თვალი მოავლო ულამაზეს ხედს. -მოკლედ გავიგე ვინც არის ის შენუ "უვარგისი"
-ხოო? არამგოინია
-ნუ მაწყვეტინებ გოგო! მოკლედ გავიგე ვინც არის. სიმრთლე გითხრა არ არის ეგ შენი ღირსი. ნერვიული ღიმილის დასთამაშებდა სახეზე. სხვათაშორის ველაპარაკე მაგ ბიჭს.
-მერე რაო?
-ანსი მისმინე... მართალია ყველას თავისი უვარგისი უყვარს. მათ შორის მეც. აი ის უვარგისი ნევებს რომ მაწყვიტავს და ვითომ ვერაფერს ხვდება ისეთი მზერით, რომ მიყურებს- ძალიან, ძალიან, საკუთარ თავზე მეტად მიყვარს. მიუხედავად იმისა, რომ მეტს იმსახურებს, ისიც გაასულელა. სიყვარულია მაინც და რას გაუგებ. უბრალოდ ვერ გავუშვებ გესმის. იმიტომ, რომ ვიცი მარტო თავის უვარგისთან იქნება ბედნიერი. ერთ დღეს მეც მივხვდი, რომ ვირაც ჩემთვის განსაკუთრებული იყო. სხვანაირად მენატრებოდა, სხვანაირად მელამაზებოდა. მივხვდი, რომ ყველას მერჩივნა. ყველ;ას ერთად და ცალცალკე. ანსი ძალიან მიყვარხარ! თავი მაღლა აწია და ანის, ცრემლებისგან დასველებულ სახეს წააწყდა.
-რა გატირებს გოგო. წამოდგა და მაგრად მოეხვია. ერთ რიტმში უცემდა ორივეს გული. ერთი ჩახუტება და წამში გაიბა მათ შორის უწყვეტი ხიდი. ბედისწერამ თავისი გაიტანა. -ჩემი ანსი, ჩემი ლამაზი , ჩემი ცხოვრება ბუტბუტებდა თავისთვის და იგრძნო რომ ის ძველი დათო გამქრალიყო.
-ანს
-ჰოუ
-გიყვარვარ?!
-არ ხარ ღირსი და
-რატომ? ჩაიხითხითა დათომ
-ნა/ტია, ლიკა, Qეთა გავაგრძელო ჩამოთვლა
-ჰაჰჰა მერე ვერ მითხარი თუ ეჭვიანობდი?! უფრო ბევრს მოვყრიდი. ახარხარდა დათო და საპასუხოდ ჩმეტა მიიღო მკლავზე.
***
-თინააა ყვიროდა ლაზარეე
-თინააა ეს ტაფა დაიწვაა
-ვაიმე ჩემი კარტოფილი. ფაციფუცით გამოვარდა თინანო ოთახიდან. სწრაფად მივიდა ტაფასთან და მოუხერხებლად ცდილობდა უკვე კარგად გაშავებული კარტოფილის გადაბრუნებას. ლაზარეს ეცინებოდა მაგრამ ხმამაღლა როგორ გაბედავდა თვით თინანოს წინაშე.
-ვაიმე რა მოუხერხებელი ვარ აწუწუნდა თინა და კრტოფილის მორევა განაგრძო. -მომეცი აქ. გამოექქომაგა ლაზარე. -აჰა. გამომცდელად გახედა და ხის კოვზი გაუწოდა. -ლაზარემ ერთი ხელის მოსმით, მოხერხებულად მოურია კარტოფილს. მერე თინას მიუბრუნდა
-უბედური შენი ქმარი თინა! ხო მოკლავ მშიერს?! ვითომ სერიოზული ტონით უთხრა და პასუხის მოლოდინში, თვალებში ჩააშტერდა.
-მე არ ვთხოვდები!
-რატომ?! -ვერავინ ვიპოვე ნორმალური და ვეჭვობ ვერც ვიპოვი.
-ჰაჰაჰა
-რა გაცინებს ლაზარე?!
-აი საქორწინო კაბით რომ იდგები საკურთხეველთან მერე გეტყვი ყურში. ოთახიდან გავიდა სიცილით მაგრამ თინას სულ არ ეცინებოდა. გაურკვევლობაში იყო და ტვინს იმტვრევდა იმისთვის, რომ ყველაფერში გარკვეულიყო.
ნელი ნაბიჯებით სავიდა საძინებლისკენ. ლაზარეს კარს გახედა ტავი უკმაყოფილოდ გადააქნია და თავის ოთახში შევიდა. ბევრი იფიქრა და ბოლოს ჩაეძინა.

არც ლაზარე არ ყოფილა უკეთეს დღეში.
თინა ბავშვი იყო, სუფთა და უჩვეულოდ სხვანაერი ბავშვი. სერიოზული და დიდი ბავშვი იყო.
ეს სისუფთავე უყვარდა ყველაზე მეტად მასში.
გამუდმებით ცდილობდა მისი ხასიათის გარკვევას მაგრამ ამაოდ.
ეხლაც ეღიმება თინანოს ბავშურ ქცევებზე.
....
დათო და ანსი?
ესენი ახლა სხვა სამყაროში არიან.
ქუჩაში სხედან "ბარდიულზე" და ერთმანეთს უყურებენ.
-დიდიხანია? სიჩუმე ანიმ დაარღვია
-ვერ გავიგე
-დიდიხანია გიყვარვარ? დაკონკრეტდა და პასუხის მოლოდინში გაინაბა.
-მმმმ აი ჩვენთან, რომ ამოხვედი თინანოსთან ერთად და შენ ფიზიკის მასწავლებელზე, რომ ჩხუბობდი. ის კოლბა თავზე უნდა გადავამტვრიოო აი მაგ დღიდან სიცილი აუტყდა დათოს.
-რა გაცინებს ეხლა?
-გოგო მეათე კლასელს ტავში ტვინი რატომ არ გქონდა?!
-მართალია არ მქონდა თორემ შენნაერ იდიოტს კი არ შევიყვარებდი... გაბრაზებულმა "დააყარა ქოქოლა" და თავი გაატრიალა.
-არადა არ იყავი ასეთი ბუტია...
გაეღიმა დათოს და არც განძრეულა
ანსი ელოდა" ჩახუტებას ან ბოდიშს ან რამეს მაგრამ თქვენც არ მომიკვდეთ.
გამაგიჟებს ეს ბიჭი მე. ანსიც ჯიუტად არ აბრუნებდა თავს.
ასე ისხდნენ ... მერე ისევ დათომ ამოიღო ხმა
-ჩამეხუტე
-ჰმ, არა!
-ან ნებითა შენითა, ან ძალითა ჩემითა.
სულ რარაც 5 წუთში ისევ ისე ისხდნენ როგორც თავიდან.
ასე ერთმანეთის ყურებაში დაათენდათ ღამე, ნაკლულებს!

***
ამ ისთორიას ადრეც ვტვირთავდი, მერე ნიკი შევიცვალე.
შემიფასეთ.
ბოდიში შეცდომებისთვის. იმედია მოგეწონებათ