-სალი ადექი გინდა პირველივე დღესვე დაიგვიანო ახალ სკოლაში?-მეძახდა დედა
-ჰო კარგი ვდგები
ზლოზინით ავდექი ფეხზე, საპირფარეშოში უნდა შევსულიყავი, რომ სანდრო შევარდა
-მოგასწარი, მოგასწარი
-ველურო, შენგამო გადმოვედი აქ და კიდევ არ მაცლი წესიერად ცხოვრებას
-არაუშავს შეეჩვევი-მიღრიალა აბაზანიდან

მე სალი ლობჟანიძე ვარ 16 წლის, თბილისში ჩემი უფროსი ძმის გამო გადმოვედი, დედას არ უნდოდა, სანდრო მიეტოვებინა, ამიტომ ჩვენც თბილისში ჩამოვედით. დედა და მამა გაცილებული არიან, მყავს მეორე უფროსი ძმა, ბექა. ის 19-ის არის, სანდრო კი 17-ის. ორივე ტყიური და ნერვების ვიპოა. სააბაზანოში შევედი მოვწესრიგდი, მოვემზადე ახალი სკოლისთვის მიუხედავად იმისა, რომ მაისის თვე არის.
სკოლაში სანდრო წამიყვანა მანქანით
-აბა ჭკუით, არ გადარიო სკოლა
-ნუ ღელავ არ გადავწვავ
დავემშვიდობე და სკოლაში შევაბიჯე. ყველა აღაცნაირად მიყურებდა. კლასს ძლივს მივაგენი, თავაზიანად დავაკაკუნე
-მობრძანდით-გაისმა მასწავლებლის ხმა
-შეიძლება?
-თქვენ ახალი მოსწავლე ჰო?
-დიახ
-თქვენი სახელი
-შალი მობჟანიძე
-კარგი შალი დაიკავე თავისუფალი ადგილი.
მეც მასწავლებელს დავუჯერე და ვიღაც ბიჭის გვერდით მოვთავსდი, ყურადღება არ მიმიქცევია. დასვენებაზე ყველა მოვიდა, გარდა 3 ბიჭისა, ერთ-ერთი მათგანი კი ის იყო, რომელიც გვერდით მიზის. ურთიერთობა კარგად ავაწყვე მთელ კლასთან, განსაკუთრებით ლიზასთან, მარისთან და გეგისთან. ჩვენ სკოლის მერე ბევრი ვისეირნეთ. არმოჩნდა, რომ მარი ჩემტან ახლოს ცხოვრობდა, ამიტომ ერთად წავედით და ვკითხე:
-ის 3 ბიჭი რატომ არ გამეცნო?
-არ ვიცი, ვირაცას თუ ამოიჩემებენ, მტრისას ისეთ დღეში აგდებენ, ამწარებენ და ამცირებენ ყველასთან, იმედი მაქ შენ არ ხარ შემდეგი
-ასეთს რას აკეთებენ?
-ყველაფერს, ფრთხილად იყავი სკამზე არ დაგაწებონ ან ბაყაყი არ ცაგისვან ჩანთაში, ყველაზე ველური ის არის შენ რომ გიზის დემეტრე
-კაი ნუ მაცინებ, ჩემი სკოლა გადავდგი ისეთებს ვშვებოდი, ეგ 3 იდიოტი ვერაფერს მიზამს, მწარედ ვანანებ რამე რომ დამიშავონ, დემეტრე ქვია ჩემ გვერდით რომ ზის და იმ ორს რა ქვია?
-ლიზის გვერდით რომ ზის ვახო, თქვენ უკან, რომ არის გიორგი
-ჰუჰ, რა სასტავია, აი რა დაერხათ, ერთი რამე გაბედონ, აბა ჩაო
-ხვალამდე
სახლში მისულს სანდრო არ დამხვდა, გამიკვირდა ძალიან, ოთახში უნდა შევსულიყავი, რომ წყალი გადამასხა
-ნაგავო, ვერ გადამირჩები იდიოტო
-ვამე დედააა
დავავლე ბოთლს ხელი და მივზდევდი სანამ ოთახში არ შევარდა. გავბრუნდი და ოთახში შევიკეტე. საღამოს დედა მოვიდა სახლში და დაგვიძახა სამივეს
-ბავშვებო რაღაც მინდა გითხრათ, მოკლედ აქ სამსახურს ვერ ვშოულობ, ესე ვერ გავჩერდებით საზღვარგარეთ უნდა წავიდე, ძალიან მიჭირს თქვენი დატოვება, მაგრამ სხვანაირად არ გამოვა 1 წლით უნდა წავიდე
-აუ დეეე(მე)
-ვიცი სალი მაგრამ, მიჭირს თქვენი დატოვება
-როდის მიდიხარ? (ბექა)
-ხვალ
-რაა? (სანდრო)
-რატომ არ გვითხარი აქამდე? (მე)
-მონდოდა არ გედარდათ, სალი სანდროს და ბექას შენს თავს ვუტოვებ, აბა ჭკვიანად იყავით
-კარგი დედა (ბექა)

მეორე დილით სკოლისკენ გავემართე, ყოველი შემთხვევისთვის ჭიები წავიღე, ბრძოლა ეს ჩემი სტილია, კლასის კარებთან დემეტრე დამხვდა
-ვა ჩვენი სალიჩკა მოდიის
კარები ოდნავ ღია იყო, თავი დავიზღვიე და დემეტრეს ამოვუდექი
-აქ რას აკეთებ? (მე)
-ვიღაცას ველოდები, შენ არ შედიხარ?
-არა მეც ვირაცას ველოდები-ვუთხარი და იქვე დავდექი. ოჰო ჩვენი კლასელი მოდის, აბა ვნახოთ რა მოხდება, შეაღო კარები და მთელი ვედრო წყალი თავზე გადაესხა. მივედი დემეტრესთან და ვუთხარი
-1-0 ჩემს სასარგებლოდ. აშკარად დაეტყო გაბრაზება
სანამ გაკვეთილი დაიწყებოდა ჭიახელები ჩანთაში ჩავუყარე და დაველოდე მოვლენებს, აი დაიყვირა შუა გაკვეთილზე, მე კი ვიცინოდი და არ ვჩერდებოდი, დემეს ვუთხარი
-2-0 ჩემს სასარგებლოდ. მასწავლებელმა ორივე გამოგვაგდო გარეთ
-შენი ბრალია ქალბატონო
-შენ დაიწყე
-სამაგიეროდ შენ არაფერი დაგმართნია
-შენ დაგემართა
-იდიოტო
-შტერო
-ველურო
-ტყიურო
-ქაჯო
-ვირთხა
ერთმანეთს ვამკობდით ამ სიტყვებით, რომ მანდატური დაგვადგა
-აქ რა ხდება?
-მასწმა გამოგვაგდი(მე)
-ამის ბრალია (დემე)
-შენ დაიწყე
-მოკეტე
-ნუ მეტლიკინები
-ეხლავე ორივე წამომყვებით-გვითხრა და მანდატურის ოთახში შეგვიყვანა
-საზიზღარი ხარ (დემეტრე)
-უჰ შემეშინდა ჰო იცი იდიოტო!
-კრეტინო
-თავხედო
-ქაჯო
-დარტყმულო, დარეხვილო, ყეყეჩო
მანქატურმა დემეტრე სხვაგან გადასვა და ჩუმად ჩაილაპარაკა
-ასე იწყება სიყვარული
ეს რომ გავიგონე დავიწყე ისევ ჩხუბი
-რა? იმას ვინ შეიყვარებს ქალაჩუნა
-მე ბიჭი ვარ და მეშველება და შენ, ქაჯო?
-მოკეტე ბოჭო გოგოს ნუ პატივისცემა არ იცი
-გოგოსი კიდ ა ქაჯის არა
ზარი დაირეკა, შვებით ამოვისუნთქე და გარეთ გავვარდი, კლასის კართან მასწი შემეჩეხა
-დემეტრე სულ ასეთი იყო, მაგრამ შენც თუ ასეთი იყავი არ მეგონა
-ბრძოლას არ წავაგებ, ამას არ შევარჩენ-ვუთხარი და კლასში შევედი, მასწმა გადაგვაჯინა, ჩვენ დროებით შევეშვით ბრძოლას, მაგრამ ერთმანეთს მაინც ვუღრენდით


დედა გავაცილეთ ევროპაში . 1 კვირა გავიდა მას შემდეგ.. პეხბურთი ძალიან მიყვარს, ამიტომ ბიჭებთან ერთად თამაშჳ დავიწყე, დემეტრე ჩემს მოწინააღმდეგე გუნდში იყო, დაცვაში ვითამაშობდი, დემეტრემ ბურთი წამართვა, ფეხებში შევუვარდი გამოვტაცე ბურთი და
-გოოოოოოოოოოოოოოლ! 1-0
გავიტანე კარში ბურთი, ბიჭები არ ელოდნენ. დემეტრეს გაბრაზება დაეტყო, რაც ძალა ქონდა ბურთს დაკრა ფეხი და თავში მომხვდა. თვალები, რომ გავახილე თეთრ ოთახშჳ ვიყავი. იქვე მარი, ლიზი და გეგი იყო
-სალ გაიღვიძე?(მარი)
-რა მოხდა?
ბურთი გლეწეს თავში (ლიზი)
-ძალით გააკეთა იმ რეგვენმა, მე ხისსთავიანი კი არ ვარ, ვაზღვევინებ როდის გამიშვებენ?
-დაწყნარდი მეგობარო 1 კვირა საწოლში მოგიწევს ყოფნა (გეგი)
-არ არსებობს, მერე 2 კვირა დას კოლა მთავრდება რაღა მეშველება უთქვენოდ?
-კაი გაჩე ჯერ 4 კვირაა წინ, დაწყნარდი გოგო (გეგი)
საავადმყოფოდან გამომწერე, მარი ლიზი და გეგა სულ მოდიოდნენ ცემთან, მარი ხშირად რჩებოდა, 1 კვირაც გავიდა, მივაღწიე სკოლაში..იმ დღეს დემეტრე არ იყო, ლიზამ მითხრა ავად გახდა ვაჟბატონიო და არ დადისო. თან მეწყინა, მაგრამ გადარჩა, რადგან გავამწარებდი. 1 კვირაც ჩვეულებრივად გავიდა დარჩა კიდევ 1 კვირა და არდადეგები იწყება. მიხაროდა, მაგრამ მწყინდა, რადგან ჩემს მარის, ლიზას და გეგის ვეღარ ვნახავ ხშირად. დემეტრე სკოლაში მოვიდა, საერთოდ არ მეკარებოდა, არც მიყურებდა, მაგრამ საღებავი და ჭიკარტები მაინც დამქონდა. ოთახშაბათი დღე იყო 2 დღე რჩებოდა სკოლის დამთავრდებამდე და მარიმ ასეთი რარაც შემოგვთავაზა
-ბავშვებო ესეთი აზრი მომივიდა მოდი ოთხივე წავიდეთ საზაფხულო ბანაკში 1 თვით ივლისში
-აუ მაგარია (მე)
-ჰოო ძააან(გეგი)
-აჰამ მაგარს გავერთობით (ლიზი)
-აუ მე ცემი ძმები უნდა დავითანხმო (მე)
-მიდი კაცო დაითანხმებ (გეგი)
-წამოგყვე გინდა? (მარი)
-აუ კი რა
საღამოს დაველოდე. როცა ბიჭები მოვიდნენ დავაჯინე და ვუთხარი
-მოკლედ ჩემო საყვარელო ძმებო, რა მინდა გთხოვოთ
-გისმენ თქვი (სანდრო)
-მოკლედ მინდა რომ საზაფხულო ბანაკში გამიშვათ 1 თვით ივლისში, მე მარი ლიზა და გეგი მივდივართ
-არა (ბექა)
-გთხოვ რა ბექა, არ გექნებათ საზრუნავი ჩემზე, დედას დავურეკე და კიო, თქვენ თქვენს ჭკუაზე იქნებით
-ჰო ბიჯო გავუშვათ(სანდრო)
-ჰო კაი (ბექა)
-გილოცავ დაო გიშვებენ(მარი)
-ჰო აუ რა მოიცდის ივლისამდე
-აუ ჰო, უი გოგო შენ არ იცი ხო?
-რა?
-27-ში კლასი მივდივართ რესტორანში, დღეს დავგეგმეთ
-აუ რა კაია
დადგა 26. უჰ ხვალ რას ვიგუგუნებ. მარი მოვიდა
-რას შობი გოგო
-აუ რავი არ ვიცი რა ჩავიცვა
-დავატეროროთ მაღაზიები?
-ვილაშროთ
ბევრი რამის ძებნის შემდეგ ძლივს ავარიცე კაბები
-აუ მარ დღეს დარჩი ჩემთან
-ჰო კაი
-მიყვარხარ
-აფერისტო მეც
გათენდა ეს დღეც საათს რომ დავხედე 1-ლი იყო, წავედით სალონში გავიკეთეთ თმები და მაკიაჟი, სახლში რომ დავბრუნდით 5 იყო, სასწრაფოდ ჩავიცვით კაბები. ჩემი წითელი ოდნავ გაშლილი, მოკლე, ზურგ ამოღებული იყო, ჩავიცვი ქუსლიანები, მარიმ კი თეთრი კაბა მოტკეცილი ზურგ ამორებული ჩაიცვა. ჩვენ ლიზამ და გეგიმ გამოგვიარა, უი სულ დმავიწყდა მეთქვა, ლიზა და გეგი შეყვარებულები არიან, რომ დავინახე ისეთჳ საყვარლები იყვნენ.. მივედით რესტორანში და ჰოპ, დემეტრე ჩვენს ,, ძერსკ” კლასელთან ერთად იდგა, უჰ როგორ ამეწიწკნა ნერვები. შევედით რესტორანში, ისე მოხდა, რომ დემეტრე ჩემ პირდაპირ იჯდა. გვერდით კი ნიკა მეჯდა, იმის მერე მოვწონვარ რაც გადმოვედი. ცეკვა შემომთავაზა მეც დავთანხმდი, სანამ ავდგებოდი მუხლზე ძლიერი ტკივილი ვიგრძენი, ,,ოჰ დემეტრე” ფეხი დამარტყა, მეც დავეჭყანე და გავყევი ნიკას, სიმღერა, რომ დამტავრდა ადგილი დავიკავეთ, ბევრი დავლიე, სახლამდე როგორ მივედი არც მახსოვს..
და აი დადგა ის ბედნიერი დღე, დავადექით ბანაკისაკენ მიმავალ გზას..ბანაკში ბექამ მიგვიყვანა და ჰოი საოცრებავ! აქ ვინ დაგვხვდა დემეტრე და მისი ბანდა, აშკარად დამინახა, მომიახლოვდა და მითხრა
-გამარჯობა სალიჩკა
-გაგიმარჯოს
-ძვირფასო კლასელო,როგორ გამიხარდა თქვენი ნახვა
-აბა გეტყობა სახეზე
-ვახ ეს ვინები გაიჩითნენ აქ გამარჯობა სასტავი
-გაგიმარჯოს (გეგი)
-წამოდთ ბავშვებო გვეძახიან (მარი)
-წავედით (მე)
ნერვები მომეშალა ამ ვაჟბატონის დანახვაზე, რადგან ვიცოდი, რომ შეეცდებოდა ჩემს გამწარებას, მეც მზად ვიყავი ბრძოლისთვის. ცოტათი მანიც მიხაროდა მისი დანახვა. ამ ბანაკში ყველანაირ ადამიანს ნახავდი, როკერს, მომღერალს, კლასიკის მიმდევარს, მოცეკვავეს, დრამერს, გიტარისტს, პოეტს, მხატვარს, მწერალს..ამ ბანაკსჰი კი ყველა ჩვენგანი გავერთიანდით. პირველ დღეს ყველა შევიკრიბეთ, კოცონი დავანთეთ და ვმრეროდით, ვცეკვავდით, ვუკრავდით. ყველა აქ იყო გარდა დემეტრესა და მისი ძმაკაცებისა. აშკარად ვიცოდი, ჩემთვის ამზადებდა მახეს, სახლში შევვარდი, მაგრამ არა, არანაირი ეგეთი, იქვე სახლის იკან მოვკარი ბიჭების ლაპარაკს ყური
-როგორ ვერ ვიტან სიმრერებს (დემეტრე0
-მას ჰო იტან (ვახო)
-მოკეტე(დემეტრე)
-კაი წამოდით (გიორგი)
ვიფიქრე ალბათ არაფერს მიწყობენთქო. 1 კვირა გავიდა ყველაფერი ძალიან მაგრად მიდის, ბავშვები ყოველდღე ვაწყობდიით შეჯიბრებებს, ბევრი ვიწუწავეთ, ერთმანეთს სიმღერაში ვეჯიბრებოდით,მე სიმღერა ძალიან მიყვარს და გადავწყვიტე მეც მიმეღო მონაწილეობა ამ პატარა ბრძოლაში. ისე მოხდა, რომ მე როკერს ვეჯიბრებოდი, ის მღეროდა მძიმე როკს ზოგი სიამოვნებით უსმენდა, ზოგიც კი იჭყანებოდა და ელოდა ჩემს სიმღერას. და აი დადგა ჯერი, რომ მეც მემღერა, ავარიცე ვიტნი ჰიუნსტონის აი ლოვე იუ, დავიწყე სიმრერა, როცა ვმღერი მე ჩემს თავზე კონცენტრაციას ვერ ვახდენ და ვიკარგები სადღაც, ვმღეროდი, მაგრამ ისე, რომ ვერავის ვგრძნობდი ირგვლივ, გარდა მუსიკისა, როცა დავამთავრე სიმღერა ყველა აღფრთოვანებული მიყურებდა, ბედნიერი ვიყავი, რადგან ადრე სულ ჩემთვის ვმღეროდი და მეშინოდა, რომ ვერ ვიმღერებდი ყველასთვის მოსაწონად და მე ეს შევძელი. ამ პატარა ტურნირში მე გავიმარჯვე და დავამარცხე როკერი გოგონა, ის მიყურებდა, ისე თითქოს, მოვა და დაგახრჩობსო, მე კი გავუღიმე და ზურგი ვაქციე. საღამოს დაღლიელები დავწექით, ღამის 2 საათზე წამოვხტი ფეხზე და ჰოი! ეს რა ხდება ჩემს თავს
-ვაიმეეეეეეე (მე)
-ფუუ, მიშველეე გეგიი (ლიზი)
-რას გევხარ ბიჭო (ლიზი) სიცილით
-შენ? (გეგი)
გავგიჟდები ამას რას ვხედავ ლოგინში ბაყაყი მყავს, ლიზის ლიფსიტის ქვირითები, მარის ულვაშები მიხატული და გეგის ლაქი და პომადე. გავცოფდი, ფანჯარაში რაღაც ფურცელი შემოვარდა ავიღე
-2-1 ძვირფასო
გავმწარდი და ვთქვი- ბრძოლა გინდა? იყოს ბრძოლა, დებილოზა არსებავ
მოვემზადე თავდასხმისთვის იმავე რამეს 4 საათი იყო, ალბათ დაეძინა ბიჭებს ჩუმად შევიპარე ოთახში. ისე ვქენი, რომ ძაფს მოვაბი ბუნდღა და წავიდააა....
სახეზე ბუნდრას ვუსვამდი, გამწარებული ითხლიშა სახეში ფეხი, სახე ქაფით მოედუდღნა დემეტრეს, წამოხტა ფეხზე და ვერ ინძრევა, მიიეწება იატაკს, ყვირილზე გიო წამოხტა სახეზე მაკიაჟი ჰქონდა, მაგმა რათ გინდა ლოგინზეა მიბმული და კივის ქალივიტ, ვახოც წამოხტა მოდიოდა და ჰოპ, ბაწარს ფეხი გამოდო და კვერცხის ცილები გადაესხა და აი მოფრინავს ბუნდღები, სამივე მაგრად იყო, ბუშტებში ჩასხმული საღებავები ფანჯრიდან შურდულით გავუქანე, ერთ-ერთ ბუშტში ეგდო ფურცელი წარწერით
-3-1 მოვიგე
-ეს ასე არ დამთავრდებააა- ყვიროდა დემეტრე მთელი ძალით

მეორე დღეს ბანაკის უფროსმა დაგვიბარა და გაგვაფრთხილა მეორეჯერ კიდევ თუ იქნებოდა ესეთ შემთხვევა ჩაგვკეტავდა ოთახში და თუ მესამედაც განმეორდება მაშინ კარგად იყავი ბანაკო.სადილის დროს ყველა მივედით და ავიღეთ ის რაც გვინდოდა. გვერდი გავუარე დემეტრეს და ტყლაპან, საჭმელზე ხელი ამიკრა და დავიბანე მაკარონით და დესერტად ნაყინით.. 3-2- გამიცხადა დემეტრემ და გველურად ჩაიცინა, ამას არ შევარჩენ
-თავხედო, ზედმეტები მოგდის
-უი რას მელაპარაკებო ქაჯო
-დარეხვილო-ვუტხარი და მისკენ გავიქეცი დავახტი ტავზე და წავიდა მუშტი-კრივი, ყველა გაიზახოდა
-სალი! სალი!
-დემე! დემე!
უეცრად ძლიერად დამიჭირა ხელი, თავი ვგლიჯე იატაკს
-კრეტინო, ვითომ ძლიერი ხარ და ბლატაობ?!
-თავში ნუ აგივარდება
-კრეტინი და ვირთხა ხარ
-შენ გოგო კი არა ქაჯი ხარ, ფუი!
ისე მომეშალა ნერვები, რომ ხელზე ვუკბინე და თავში ვთხლიშე, მან კი ხელები დამიკავა და ბაგეებს დაეწაფა. ო ღმერთო! ეს რა ხდება ჩემს თავს, უცებ თავი გავითავისუფლე
-თავხედო ეს ვის გაუბედე
-როგორი ველურიც ხარ ისეთი კოცნაც გცოდნია
-შენ მთლად გაუბერე ხო? ცხოველო, ველურო, ტყიურო
-ჰო მოდი, ნოდი რას იზამ ერთი
ამდროს მასწავლებელი მოვიდა და ოჰ ჯანდაბა ოტახშჳ გამოგვკეტა
-სანამ ჭკუას არ ისწავლით აქ იქნებით
გავმწარდი და ვუყვირე
-ეს როგორ გამიბედე? შენ სულ აიშვი ჰო?
-რა გინდა გოგო ა?
-შენი ჯანდაბა
-ნუ ტლიკინებ, თორე ვიცი როგორ გაგაჩერო
-დარეხვილო- ვუთხარი და ზურგი ვაქციე
ღამდებოდა მე ლოგინზე გავიშხლართე
-მიიწი გოგო
-არა, შენ ძირს დაეგდები
-ბევრი მოგდომებია ქალბატონო-მითხრა და დახტა ლოგინზე, რა უნდა მექნა მეც დავწექი, მაგრამ სულ კუთხეში ჩავიწიე
-კი არ ვიკბინები
-შენგან სხვას ვერაფერს ვხედავ
-უმიზეზოდ არ ვაკეთებ
-რამე დაგიშავე?
-კი
-რა?
-თავი შემაყვარე-მითხრა და დაეწაფა ბაგეებს, ო ღმერთო რა ვნებიანი იყო, როგორ მომეწონა უცებ დავაღწიე თავი მისგან დავაწითლდი, შეამჩნია და მითხრა
-რა მორცხვი ყოფილხარ
-და შენ ქაჯი გეგონე
-ჰოჰ მე ვიცოდი შენ როგორიც იყავი მომწონდა რომ გაწვალებდი
-სწორედ ამიტომ ხარ ტყიური
-ჰაჰ მაგარია
-რა არის მაგარი?
-ეს ყველაფერი, მიხარია რომ ჩაგვკეტეს ჯინაზე გავაკეთე
-იდიოტო
-ჩემო თვალისჩინო
-რა?
-ჰო რა იყო იიცი როგორ მომწონხარ? არა მიყვარხარ
-კაი არ გადამრიო
-მოდი ჩემთან
-არა
-მაშინ მე მოვალ- მოიწია ჩემსკენ და მიმიკრო, რა საყვარელია, საყვარელი მაგრამ არა სალი! შენ ის არ გინდა, უნდა მომეშორებინა, რომ ჩამიხუტა ძლიერად და დაეწაფა ბაგეებს, ეს საოცარი იყო, მე ვგრძნობდი მის თითოეულ შეხებას და მე დავრწმუნდი, რომ მე ის მიყვარდა
დილით დემეტრე ჩემთან იწვა
-გაიღვიძე?
-შემეშვი რა
-რა ხდება სალი?
-არაფერი, ჩვენ.. ჩვენ
-მე შენ მიყვარხარ
-არა არ გიყვარვარ, იქნებ ესეც შენი ბრძოლის ხერხია
-არა ძვირფასო მე ეს დაგიმტკიცე, რომ მართლა მიყვარხარ, ახლა წამოდი მივიდეთ ბანაკის დირექტორტან და ავუხსნათ რომ აღარ ჩაგვკეტოს
-მართლა? აუ კაი წავიდეთ, უი ბიჭი აბა ჩქარა გადი გარეთ უნდა გამოვიცვალო ვაჟკაც
ჯერ 6 საათი იყო, შვედით დირექტორთან
-ბავშვებო აქ რას აკეთებთ ?
- ქალბატონო ნანა ჩვენ ბევრი ვილაპარაკეთ, შევრიგდით და აღარ მოვიქცევით ცუდად გთხოვთ, რომ დაგვაბრუნოთ ჩვენს მეგობრებთან (მე)
-დიახ და თან ერთმანეთი გვიყვარს
-არა ხუმრობს მეგობრები ვართ
-ეს კი მე არა- ქვა და გაიკრიჭა დემეტრე
-კარგი ბავშვებო შეგიძლიათ დაბრუნდეთ ოთახებში, მაგრამ წყნარად
-მადლობთ-მივუგე მე და გამოვედით ოთახიდან
დემემ მითხრა
-წამო სანამ სხვები გაიღვიძებენ ჩვენ მდინარეში ნავით გავისეირნოთ
-კარგი
ჩვენ მივედით, ჩავჯექით ნავში და გავცურეთ მდინარეში
-უჰ რა ლამაზია
-აბა ნუ იტყვი
-რა არა?
-კი გოგო, მოდი სალ ჩემთან
-რა იყო?
-მოდი მოიწიე
-რა გინდა
წელზე ხელი მომხვია და გადამაგდო მდინარეში, მერე თვითონაც გადმოხტა. გადაყირავებული ნავი ტავზე გვეხურა, მანაც ამით ისარგებლა, მომიახლოვდა და ისევ მაკოცა
-იმედია დაიჯერე, რომ მიყვახრარ
-არ ვიცი
-რა არიცი გოგო არ გამაგიჟო შენ
-წამო ბიჭო წავიდეთ, გამოვცივლი სველი ვარ- ვუთხარი და წავედი ოთახში გამოსაცვლელად და ჰოი საოცრებავ!!
-იმეეეეე (მე)
-სალიიიიიიი –დაიყვირა თათამ
-ჩემო გოგო ჩამოვიდა
-როგორ მომენატრე
-მეც ძააან აქ რჩები?
-კი 1 კვირით
-აუ მაგარია
-სველი რატო ხარ?
-დემეტრემ მაცურავა
-ჰოჰ გავიგე მე ეგ (მაარი)
-გაჩე გოგო (მე)
-მომიყევით დროზე (ტათა)
-ჰო მიდი, რა ქენით იმ დღეს რომ ცაგკეტეს? (მარი)
-რაა?? არ არსებობს დაიწყე (ტათა)
მოკლედ მეც ყველაფერი მოვიყევი გოგოებს. გაოგნდნენ, ბავშვებივით ხტუნაობდნენ. ამ დროს კარებზე კაკუნი გაისმა, ტათამ კარები გააღო, რომ ვახო შეხვდა:
-გამარჯობა (ვახო)
-დიახ (თათა)
-მოდი ვახო (მე)
-სალი დემეტრე გეძებს, შენთან საქმე აქვს , გეძებს
-კარგი, მოდი ვახო გაგაცნობ, ეს ჩემი ბიძაშვილი თათა, თათა ეს დემეტრეს ძმაკაცი ვახო
-სასიამოვნოა (ვახო)
-ჩემთვისაც (თათა)
-დედა რაფერ შეციცინობენ თავლებში (მარი) სიცილით
-გაჩე გოგო, წამო გამყევი შენ (მე)
-ჰო კაი, კაი გვრიტებოოო- მიაძახა მარიმ
ჩვენ გიოსთან მივედით
-სადაა დემე?
-ქეთ გელოდება მარტო შენ
-აჰა, კაი წავალ მე მაშინ
-შენ დარჩი აქ- უთხრა გიორგიმ მარის
-ჰო დარჩი მარი, მაცადე მე ჩემ ბიჭთან ყოფნა- ვუთხარი სიცილით
დავტოვე ორივე ერთად, ოპაც რა წყვილები არიან, მარი და გიო, თათა და ვახო, მე და დემე, ლიზა და გეგი, ჰაჰ მაგარია, შევედი დემეს ოტახში, იქ არავინ იყო, უცებ ხელი თვალზე ამაფარა
-წამო სადღაც მიმყავხარ
-კარგი, არ წამაქციო ოღონდ
გავყევი
-ეხლა გავახილო?
-ჯერ არა
-ეხლა?- ხმას არ იღებდა და დავუძახე
-ვახეეელ
გავახილე და ულამაზესი სანახაობა გადაიშალა, მდინარესთან ტივი იყო, ირგვლივ ვარდის ფურცლები, შუაში ერთი მაგიდა 2 ადამიანზე და ირგვლივ სანთლები. მივვარდი და ჩავეხუტე
-რა საყვარელი ხარ დემე, მიყვახრარ
-მეც ჩემო თვალისჩინო
იქვე შევნიშნე ჩემი მეგობრები, რა საყვარლები არიან ყველანი. მე ბედნიერი ვიყავი ამით, ჩვენ მდინარეზე ვისეირნეთ.. საღამოს გოგოებს ვეჭორავებოდი, როცა გეგი შემოვარდა
-სალ სასწრაფოდ წამოდი
-რა ხდება გეგუ კარგად ხარ?
-ჩქარა
-მოვდივარ
მივრბოდი, მაგრამ სად არ ვიცოდი, გეგის მივზდევდი უკან გოგოები მორბოდნენ
-ჩუმად-მითხრა გეგიმ
-დემეს ოთახთან რა გვინდა?
-ფანჯარაში შეიხედე
შევიხედე და იმ როკერს კოცნიდა, ცრემლები წამომივიდა
-ვიცი არ უნდა მენახებინა, მაგრამ ვერ დავუშვებდი ვინმეს მოეტყუებინე
-არა გეგი მადლობელი, ვარ გთხოვთ დემეს არაფერი უთხრათ, მე ვიცი როგორც უნდა ვაზღვევინო, ვითომ არაფერი ვიცით
გავიქეცი ოთახში აცრემლებული, მაგრამ ვემზადებოდი, მის გასამწარებლად, 3 საათი იქნებოდა, დაველოდე როკერის გამოსვლას ოთახიდან და მოვემზადე თავდასხმისთვის, ყველაფერი ისე მოვაწყვე, როგორც მე მაწყობდა, წინასწარ დავურეკე დემეს, რადგან ვიცოდი ჩემი მესამე თავდასხმის გამო აქედან მიმაბუნძულებდნენ და მეც წამოსვლა დავაპირე, მას შემდეგ რაც დემეტრეზე ჯავრი ვიყარე..
დემეტრე კივილით წამოხტა ფეხზე, ლოგინში ლიფსიტები ყავდა შუქის ანთება უნდოდა, აჰკრა ხელი ასანთს და თავზე გაფუჭებული საჭმელების გროვა დაესხა, საშინელი სუნი ქონდა..ფუ..გამწარებული წამოვიდა კარებთან ბაწარს ფეხი გამოკრა და თავზე საღებავები გადაესხა, კარებისკენ უნდა წამოსულიყო, რომ ფეხი ჩაკრა ჩიტების სკ****ში, ყვიროდა გაჰკიოდა, იცოდა მე, რომ გავაკეთე, მაგრამ უკვირდა, ბოლოს კარები გააღო და თავზე ტკბილი ლიმონათი გადაესხა, მე კარებზე ფურცელი ავაკარი და დავუტოვე
-კარგად გაერთე როკერთან
მე გავედი გზის პირას ისე, რომ არავისთვის არაფერი მითქვამს, ატირებული ვიყავი, ასე არ უნდა მოვქცეულიყავი, მაგრამ არ შევარჩენდი, რომ მომატყუა. ღამის 4 საათი იყო როცა ბექამ და სანდრომ მომაკითხა
-ვინაა და რა ხდება? (ბექა)
-მოვიდა მშვიდობის მაძიებელი, უთხარი და გიშველის (სანდრო)
-აუ კაით რა წავედით
-მითხარი რა ხდება გოგო (ბექა)
-წავედით და გეტყვით
მანქანაში ჩავჯექი, რომ დემეტრე გამოვარდა
-შალი არ წახვიდე
-შემეშვი ვირთხა, არ მჭირდები, მეზიზღები
-სალომე მომისმინე რა
-არფრის მოსმენა მინდა
ჩავჯექით და წავედით, ვკვდებოდი ისე ვტიროდი, ვერ ვჩერდებოდი
-კაი დაო მაგნაირზე არ უნდა ტიროდე
-გავუხეთქავ როჟას, იმ სი*ს(ბექა)
-კაი ბიჯო რაიყო შენ კიდე (სანდრო)
-არ გამაგონოთ ეგ დამპალი, არ მჭირდება
სანდროს დავადე თავი და ჩამეძინა, დილით ჩემს ოთახში გამეღვიძა
-რას შვები სალო გაიღვიძე?
-კი ბექუშ
-წამო ქვევით ჩავიდეთ ვისადილოთ
-კარგი
ქვემოთ, რომ ჩავედი სანდრო შემოვარდა ცოცხით
- I am super maaaaan !
-ვაი შე საცოდაო (მე)
-მე გადაგარჩენ მის (სანდრო) წამავლო ხელი და ზურგზე მოკიდებული დამარბენინებდა მთელ სახლში, მერე ჩემი ვირი ბექაც აგვყვა
-თქვენ ეი uper maan და მის, მე შეგებრძოლებით. ხელში კოვზი აი ღო და გამოგვეკიდა, სანდრომ ხელი ამკრა და დავეტყეპე ძირს
-ჩემი სინიორიტა გადამივარდა
-მუჰაჰჰაჰაა მე მყავს ვერ წამართმევ (ბექა)
-ვაიმეე ცუდად ვარ დამსვი ბექა- ვყვიროდი ის კი არ მიშვებდა ხელს
-მართლა გეუბნებით ცუდად ვარ ბიჭო
ბექამ ჩამომსვა და შევვარდი სამზარეულოში, წყალი დავლიე, მერე სანდრომ მითხრა:
-დღეს ჩემი ძმაკაცები მოდიან დაიკო და მინდა იცოდე, რომ ჩვენ ზღვაზე მივდივართ ყველა, შენი მეგობრებიც წამოვლენ და ბექასიც, შენი დაბადების დღე იქ ავღნიშნოთ
-აუუუ რა მაგარიაააა, ჩემი მეგობრები ხვალ მოდიან თბილისში და ჩვენ როდის მივდივართ?
-4 დღეში, მანმადე დიდი დროა ჯერ
-ჰოჰ მომინდომეს აქ გართობა და გულავი, (ბექა)
-რას სწერვაობ ბიჭო? (მე)
-მე ვარ სწერვაა?? მოდი აქ გოგო- გამომეკიდა ბექა მეც მივრბოდი შევვარდი აბაზანაში, ნნეტავ რატომ შევდგი იქ ფეხი, მომკიდეს ძმებმა ხელი და ჩამაგდეს წყალში, ან როდის მოასწრეს წყლის ავსება, ან საერთოდ რამე..
და აი დადგა ის ბედნიერი დღე, რომ წავიდეთ ბათუმში ჩვენს აგარაკზე. ტანსაცმელებს ვალაგებდი, რომ ტელეფონზე მარიმ დამირეკა
-ჰო გოგო
-..
-რა?? აუუუ მარი გთხოვთ რაა, ხომ მოდიოდით?
-..
-კი მაგრამ ესე ყველას ერთად რა დაგეტაკათ აუ თქვენ საღოლ სუყველას
-..
-დამანებე თავი
გავუთიშე ყურმილი, ჩემი მეგობრები იქ არ მოდიან, ძალიან მეწყინა ამ დროს სანდრო შემოვარდა ოთახში
-რას შვები გოგო ჩაიცვი მოვიდნენ ჩემი ძმაკაცები
-მოვდივარ
-ჩქარა, ჩქარა ჩქარა
-მაცადეე
-ჩქარა ჩქარა ჩქარა ჩქარა
-ოეე ყანაა გაჩერდი ოჰ
-ჩქარა
-მაცადე ბიჭო
მეც ძლივს ჩავალაგე და ჩავედი ქვემოთ ბექას და სანდროს ძმაკაცები უკვე მოსულიყვნენ, სანდროს ძმაკაცები არიან ზურა, ლაშა და ლუკა, ხოლო ბექასი ზაზა და დათა. მხოლოდ ზურას და დათას არ ვიცნობდი, დანარჩენები ბრატები ვართ.
-ვაა ჩვენი სალიჩკა მოდიის (ლაშა)
-როგორ ხარ ბიჯო? (მე)
-მაგრად შენ?
-მეც მაგრად, ამას ვის ვხედავ ლუკა და ზაზა გაიჩითა?
-აბა უჩვენოდ როგორ გინდა გართობა?? (ლუკა)
-ჰოოო ეგეცაა
-სალომე გაიცანი ეს ზურა და დათა (სანდრო)
-სასიამოვნოა-თქო ვერ ვიტყვი არ მევასება ესე ლაპარაკი, ამიტომ ზდ
-სასიამოვნოა (ზურა)
-აუ არ მევასებათქო ხო გითხარი?
-კაი ბოდიში (ზურა)
-რას შვები შენ სხვა, კიდევ გადარიე შენი ახალი კლასელები?
--აუუ იცი ერთს რეები ცავუტარე?? ბანაკში სულ ვახოხე, მაგარი იდიოტია
-ოე გოგო ეგეთ სიტყვებს ნუ ხმარობ ბრატ (ბექა)
-ჰო კაი სისტრა
გავიქეცი ოთახში, ლეპტოპზე დავჯექი და ვათვალიერებდი ფეისზე ყველაფერს
-საააალოოომეეეეეე წავედიით გოოოგოოოოოო
-მოვდივააარ
მეც ჩავირბინე ჩემი ჩანთები ჩამოვიტანე და ჩვენ დავადექით ბათუმის გზას
ბიჭებმა გზაში პივები იყიდეს, მეც დავლიე. ცოტა ვიბრანცებოდი, მაგრამ ძაან მთვრალი არ ვიყავი.
აი გამოჩნდა ჩემი ძვირფასი სახლი, როგორ მომენატრა. კარები ღია იყო, გამიკვირდა, რადგან აქ არავინ ჩამოსულა შარშანდელს შემდეგ, შევაღე კარები
-სიურპრიიზიიიი
-აქ ჩემი ნინი, ანა, თამი, ნიკა, გიორგი და ალექსი იყო
-როგოოორ მომენატრეეთ
-ასე უნდა დაგვივიწყო ხო? გადახვედი თბილისში და დაივიწყე ბავშვობის მეგობრები (ალექსი)
-მაპატიიეთ რაა, ხო იცით ვერ ვახერხებდიი მოწერასაც
-ცუდი ხარ შენ(ნინი)
-ბოდიშით რაა. რა იცოდით აქ რომ მოვდიოდი??
-სანდრომ გვითხრა და ჩვენც წამოვედით ქუთაისიდან, აბა შენ არ გვკადრულობ და (გიორგი)
-მე ბოდიშით
-სხვა რას შვები?? (თამი)
-აუ რავი ძაან გამახარეეთ რომ ჩამოდით, მომენატრეთ მაგრად
-ჩვეენც (ანა)
-აუ ეხლა, რომ წამომყოლოდა ჩემი ახალი მეგობრები გაგაცნობდით ძაან მაგარი ბავშვები არიაან
-აი ვიში გაგვცვალა ჩვენ (ნიკა)
-არაა თქვენ არ დამვიწყებიხართ, ბანაკში ვიყავი და მიტომ ვერ ჩამოვედით მაქეთ
-კაი უკვე აზრი არ აქ მთავარია ერთად ვაართ (ალექსი)
-ჰოოო წამო გოგოებო გამომყევით, ბიჭებო სანდროს მიეხმარეთ და გაგაცნობთ მის ძმაკაცებს
საღამოს პლიაჟზე ვიყავით, მე ნაპირზე ვიჯექი, ღამე აღარ ჩავსულვარ, ბავშვები ყველა ქემოთ იყო გარდა ზურასა, გამიკვირდა, რომ არ ჩამოვიდა საერთოდ წყალში, უბრალოდ იჯდა და გვიყურებდა ჩვენ, მე ვერც ვერაფერი ვუთხარი, მერე ნაპირზე დათა ამოვიდა და წამოწვა. ხმას არცერთ ვიღებდით და უეცრად ვიგრძენი რაღაც ცივიი
-ვააიმეეეეეეეეე
-ჰაჰაჰაჰაა(გიო)
-იდიოოტოოო გაყინულიაააა ეს წყაალიი არ შეგარჩენ დაიცადე დაღამდეს გიჩვენებ სეირს მე ჰო იცი ბრძოლაა მიყვარს არ დაგნებდები იცოდეე
-ნელა ქენი (გიო)
-კაიი მაგასაც ვნახავ
მერე დატა მოვიდა და თავზე დამახტა, პირსახოცი უნდოდა მე არ ვაძლევდიი და ვეჩხუბებოდი საშინლად
-გადიი იდიოტოო
-არა მომეცი პირსახოცი
-არათქო
მერე ზურამ მითხრა
-ჰა მოდი აგერ ამაზე დაწექი
მივედი და რომ დავინახე ჩემს შარფზე იწვა, გამოვართვი და ჩუმად ჩავიბურტყუნე
-ეს ვერაა ცოტა ჰო იციი
საღამოს პლიაჟზე კოცონი დავანთეთ ვიდეოებს ვიღებდით ვხუმრობდით, ბიჭებმა მერე გადაწყვიტეს მოლუსკები შეეწვათ, ზურა ვიდეოს იღებდა და მეც ვუცინოდი ვიდეოში, მოლუსკები შევწვით, ძალიან გემრიელი იყო. სახლში გვიან მივედით ბიჭებმა დაიწყეს ლუდების დალევა გოგოებიც იქ იყვნენ, საშინელი სიგარეტის სუნი იდგა სახლში და ამიტომ გადავწყვიტე ცოტა გამესეირნა ბულვარში.. დემეტრეზე ვფიქრობდი, ის გულის სიღრმეში მაინც იყო, ცრემლები წამომცვივდა და იქვე სკამზე დავჯექი.
მხარზე შეხება ვიგრძენი გავბრუნდი და ზურა იყო
-რას შვები სალი აქ?
-არაფერს ისეთს, მოვიწყინე სახლში და..
-რატომ ტირი?
-არა არ ვტირი
-გეტყობა თვალებზე, მითხარი
-ჩემმა პირველმა სიყვარულმა მატკინა გული, ვიღაც როკერთან იწვა
-ფუ მაგის, გული როგორ გატკინა არაკაცი
-უკვე არ მაინტერესებს, იდიოტია, მეზიზღება
-კარგი წამო სახლში წავიდეთ
-კარგი.
სახლში რომ მივედით ბიჭები მაგარი მთვრალები იყვნენ
-მიდი შენ წადი გოგოებთან და მე ამათ მივხედავ
-კარგი დიდი მადლობა
შევედი მეც ოთახში, გოგოებიც კაი გატოვი იყვნენ და მკვდარივით ეძინა სუყველას, მე აივანზე გავედი, კარზე კაკუნი გაისმა გავაღე და ზურა იყო
-რა ხდება? (მე)
-არა არაფერი შენი ნახვა მინდოდა, ხომ კარგად ხარ? შეიძლება შემოვიდე?
-კარგი შემოდი
აივანზე გავედით და მითხრა
-ოოჰ სალომე, როგორ მიყვარხარ..მთელი ძალით მიმიხუტა, კოცნა დააპირა და თავი გავწიე
-კარგი მაპატიე არ უნდა მეფიქრა ამაზე..კარები გააღო და გავიდა, ძალიან შემრცხვა ის ხომ ჩემი ძმის ძმაკაცია
ძალიან მიხაროდა, ბედნიერი ვიყავი რადგან ჩემი დაბადების დღე ახლოვდებოდა, მე ხომ 14-ში მაქვს დაბადების დღე და სულ რარაც 4 დღეა დარჩენილი ჩემს დაბადების დღემდე, როგორ მინდოდა, რომ ჩემი მარი, ლიზი, გეგი, გიო, ვახო და თათა ყოფილიყვნენ.
დადგა ჩემი დაბადების დღის წინა დღე, სახლში არავინ იყო გარდა ბექასი
-სად გაშპა ყველა?
-ბავშვები ზღვაზე და სანდრო ნაშებში
-სად???
-ჰოო გოგო ააგდო
-გაჩერდი ბიჭო ნუ სულელოვბ
- ჰო ჰო მართლაა სალოო
კაი კაი წამო ჩვენც წავიდეთ ზღვაზე
-რა დროს ზღვაა გოგო უკვე 2 არის მოვლენ ბავშვებიც
-ჰო კაი ოთახში ვარ დაჴ რომ მოვლენ გოგოები უთხარიი ამნოვიდნენ
-კაი
გავიდა 4 საათი არავინ ჩანს, მე ჩამძინებოდა და საათს რომ დავხედე გული კინარამ გამისკდა
-კი ,მაგრამ ამდენი ველოდე, რომ ჩამეძინა?
ჩავედი ქვემოთ ახლა არც ბექა დამხვდა სახლში
-ეს ხალხი ვერაა სად დაბოდიალობენ სუყველაა

ღამის 9 იყო ისევ არავინ ჩანდა ვურეკავდი ბავშვებს და არავინ მიპასუხა, ზოგს ტელეფონი აქვთ გათიშული. ძალიან შემეშინდა და აი გაისმა ბავშვების ყვირილის ხმა, გავაღე კარები და გაბრაზებული იერი მივიღე, ფეხს მთელი ძალით ვაბაკუნებდი
-სად ბრძანდებოდით სუყველა?
-უი სალ, გვაპატიე რაა (ნინი)
-რა გაპატიოთ გოგო ა?
-კლუბში ვიყავით (ნიკა)
-რა?? უჩემოდ??
-ჰო (ზურა)
-ყოჩაღ თქვენ, ბექა სად ბრძანდება??
-სანდროსთან წავიდა (ლაშა)
-და ის სად ბრძანდება??
-კლუბში
-აუუ ჩვენ კიდე იცი ბულვარში ვიყავით და დელფინარიუმში (თამი)
-რა??-ძალიან დამწყდა გული
-გოგო გაჩუმდი ეს რა თქვი (გიორგი)
-აუუ ბოდიში ზედმეტი მომივიდა
-შემეშვით თქვენ ყოჩაღ სუყველას
-გეძინა და არ გაგაღვიძეთ (ალექსი)
-და უჩემოდ წადით
ოთახში შევვარდი ძაან მეტკინა გული, კარები ჩავკეტე და ოთახში არავის ვუშვებდი
-გაააღე გოგ (ნინი)
-არა დამანებეთ თავი
-აუ კაი რა სალოო (თამი)
-შემეშვით
-ნუ იბღუზები ერთი შენი ჭირიმე (ანა)
-შენც იგივეს გააკეთებდი
დროებით კარებზე კაკუნი შეწყდა და მომესმა ხმა
-სალომე გამიერ კარები გოგო (ბექა)
-არა ბექა დამანებე თავი
-გოგო გამიღეთქო თორე თუ შემოვამტვრიე ნახავ შენ სეირს
-რა ჩემს სეირს ა? კაი რა ბექა შენც კარგად იცი, რომ შენი სიტყვები ფუჭია და ჯინაზე მეუბნები დამანებეთ
დიდხანს აკაკუნეს კარებზე, მოგვიანებით შეწყდა ხმაური და მეც დავიძინე. დილით რომ გავიღვიძე არავის ხმა არ მესმოდა, 10 საათი იქნებოდა, ძალიან დამწყდა გული ბავშვების ესეთ საქციელზე და კიდევ იმაზე, რომ არავის გაახსენდა ჩემი დაბადების დღე, ქვევით ჩასვლა გადავწყვიტე გავაღე ოთახის კარები, არავინ იყო ვიფიქრე ალბათ ზღვაზე იქნებიანთქო, ამიტომ სახლში ყოფნა ვამჯობინე, მაგრამ ვიფიქრე, მოდი წავალ ბულვარში გავისეირნებ, ცოტა გულს გადავაყოლებთქო. გავედი, ირგვლივ არავინ იყო და მე ვსეირნობდი მარტო, ვიღაც პატარა ბავშვი მოვიდა ერთი წითელი ვარდით და მითხრა
-გილოცავთ დაბადების დღეს
ძალიან საყვარელი იყო,
-მადლობა გენაცვალე გაიხარე, შენ რა იცი ჩემი დაბადების დღე, რომ არის?
-ვიჩი , კარგად იყავით
გაიქცა და მშობლებთან მივიდა. გამიკვირდა კი მაგრამ ბავშვი თავისით ვერ მიხვდებოდა, რაღაცაშია საქმე, გავაგრძელე გზა, სანაპიროზე გავედი და შევხედე პარაშუტი, სადაც ეწერა
-გილოცავ სალ
გამიხარდა, ვფოქრობდი, ჩემი მეგობბრები იქნებიან, უნდა რომ ვაპატიო მათი საქციელი, მაგრამ ვერ მოგართვით. განვაგრძე გზა პლიაჟზე დავჯექი, ვიღაც ორი ახალგაზდა მოვიდა თეთრი ვარდები მომიტანეს
-გილოცავთ, სინიორიტა, ძალიან ლამაზი გოგონა ხართ
-მადლობთ, ვერ მეტყვით ვისგან არის ესენი?
გაეცინათ და წავიდნენ. ღმერთო თუ ჩემი მეგობრები არიან რატომ არ მითხრეს, წავედი სახლში და დამხვდა წერილი კარებზე გაკრული
,,სალ, ჩვენ ყველანი მივდივართ კლუბის დასაჯავშნად, კაბა აარჩიე დღეს შენი დაბადების დღისთვის, კლუბში მივდივართ
ბექა”
-ოოჰ რა პრისტუბნიკი ხალხია, არც კი მომილოცეს ისე წავიდნენ, კარგი ჯანდაბას წავალ კაბის შესარჩევად
გავუყევი გზას, თითქმის მთელი მაღაზიები შმოვიარე და ძლივს ავარჩიე კაბა, თეთრი, გაშლილი, მოკლე. სახლში რომ მივედი დატა დამხვდა
-გილოცავ დაბადების დღეს სალომე
-მადლობა
-როგორ ხარ?
-არამიშავს
-კიდევ ნაწყენი ხარ?
-კი
-კარგი ნუ ღელავ, მოდი ჩაგეხუტო
ჩემსკენ წამოვიდა, ჩამეხუტა, კოცნას აპირებდა, რომ ზურა შემოვარდა
-რას აკეთებ შე ნაბი*ვარო
-არაფერს, კაი შე*ემა, რამ გადაგგრია
-არ დაგინახო, რომ სალომეს გაეკარგო
-კაი ბრატ, ვერ თქვი, თუ შენთვის გინდოდა?
-რა?? (მე)
-არა არაფერი სალ ნუ უსმენ (ზურა)
-შემეშვით, სუყველა იდიოტები ხაართ არც დაბადების დღე იცით და არც არაფერი
გამწარებული შევვარდი, ზურა გამომეკიდა
-მისმინე სალომე ეგრე არაა როგორც შენ გგონია, მე მიყვარხარ
-არ მაინტერესებს შემეშვი
-გთხოვ რა
-არა გადი, დროზე თორე ყველაფერს ვეტყვი ბექას და სანდროს
-ჰო კარგი გავდივარ, ბოდიში, მე მართლა მიყვარხარ
ნერვები მომეშალა 20 წუთი შეუჩერებლივ ვტიროდი, რომ დავხედე დროს 6 საათი იყო, წამოვხტი, აბაზანაში შევედი, წყალი გადავივლე, მოვწესრიგდი, კაბა ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი არავინ იყო , სიბრაზისგან კი ხმამაღლა ვთქვი
-აუ პროსტა თქვენ რა ნაგლი ხალხი ხართ, როგორ ყველას ვკიდივარ ფუ თქვენი რა
მისაღებში შევედი
-გილოოცააააავთ
ბავშვებს მთელი მისაღები მოერთოთ, მიხაროდა ბედნიერი ვიყავი, ნინი, ანა, თამი, ნიკა, გიო, ალექსი, ზაზა, დათა, ზურა, ლაშა, ბექა, სანდრო და ლუკა, ყველ ჩემთან იყო, მე მიხაროდა, უბედნიერესი ვიყავი.შამპანიურები გავხსენით დავლიეთ, მუსიკალურ ცენტრს ხმამაღლა ვაბღავლებდით, კარზე კაკუნი გაისმა, გამიკვირდა ვინ უნდა იყოსთქო მივედი გავაღე დაა
-ო ღმერთო ჩემოოო. ჩეეემიიი გიჟეეებიიიიი
-გილოცააააააავ (მარი, ლიზა, გეგი, ვახო, გიორგი, თათა)
-ვააიმეე ჩემო სიყვარულეებოოო, მოდით როგორ გამახარეეთ, მოდით შემოდით, ჩვენ განვაგრძეთ ქეიფი, მაგარს ვმხიარულობდით. სანდრომ და ბექამ გვერდზე გამიყვანეს და მითხრეს
-შენთვის სიურპრიზი გვაქ
-კარგი რაღა სიურპრიზი, უკვე ყველაფერი გამიკეთეთ, მიყვახრართ ძმებო
-არა სალ, ეს განსაკუთრებულია ძალიან გაგიხარდება, როცა ნახავ (ბექა)
-ასეთი რა არის??
-გაბრუნდი უკან (სანდრო)
გავბრუნდი და რას შევხედე, რას არა ვის, ღმერთო როგორ მომნატრებია
-დედაააააა-თვალზე ცრემლები წამომცვივდა, გავიქეცი ჩავეხუტე
-ჩემო საყვარელოო, გილოცავ ცემო ანგელოზო
-დედა შენ ყველაზე ძვირფასი საჩუქარი ხარ, მიყვარხარ
მთელი დღე ჩახუტებული ვიყავი, შემდეგ გადავწყვიტე გამეგო, დღევანდელი ამბის შესახებ, მივხვდი ეს ჩემი გიჟი მეგობრების ნამოქმედარი იქნებოდა და დავიწყე
-თუ შეიძლება ყველამ მომისმინეთ
ყველას ყურადღება ჩემკენ იყო, ამიტომ განვაგრძე
-დიდი მადლობა, ამ ყველაფრისთვის, უღრმეს მადლობას გიხდით, თქვენ, რომ ესე გამაბედნიერეთ, ეს დღე დაუვიწყარი იქნება ჩემს ცხოვრებაში, ყველანი ძალიან მიყვარხართ, ძალიან დიდი მადლობა მინდა გადაგიხადოთ ყველაფრისთვის, იმ საჩუქრისთვის, რომელიც პლიაჟზე დამახვედრეთ, მე გამიხარდა, რომ აბრა გაუშვით ჰაერში წარწერით,, გილოცავ სალ” ძალიან გამიხარდა, ყველაზე მაგარი მეგობრები ხართ, ჩემო ძმებო მიყვარხართ სიგიჟემდე.
როცა ლაპარაკი დავასრულე ყველა გაკვირვებული მიყურებდა. ძალიან უხერხული სიტუაცია იყო, მე ამას არ ველოდი და ვფიქრობდი, ნუთუ ეს მა თარ გაუკეთებიათ? უხერხული სიტუაციის გამოსასწორებლად სანდრომ თქვა
-ეხა ყველანი მივდივაართ კლუუბშიიი
-ჰოოო წავედიით (ბექა)
ჩვენ კლუბში წავედით, დედა სახლში დარჩა, ყველანი მაგარ დროს ვატარებდით, მოგვიანებით ვახო მოვიდა ჩემთან
-სალ, გამომყევი გარეთ საქმე მაქვს
-კარგი
მეც უკან გავყევი, გარეთ გავედით და ვკითხე
-აბა გისმენ რა ხდება??
ვახო უბრალოდ წავიდა
-ეეი, ბიჭო სად წადი გამაგებინე რა ხდება
უეცრად ბეჭზე ვიღაცის შეხება ვიგრძენი, ღმერთო, ეს სურნელი მეცნობა, ნუთუ ეს ისაა ვისაც ვფიქრობ, მისკენ მიმატრიალა და..
-გილოცავ სალი
-რა გინდა აქ?
-მაპატიე გთხოვ რა, შენ არ იცი რა მოხდა იქ, არ დამაცადე ახსნა
-შენ თუ წარსულის გახსენებას აპირებ კარგად იყავი, მე უკვე მეზიზღები და არ მჭირდები რადგან მე უკვე სხვა მყავს (მე მას მოვატყუე)
-რა?? სალომე ესე უბრალოდ ვერ მკრავ ხელს, უნდა მომისმინო, ის როკერი ჩემთან მოვიდა და მითხრა, რომ ვუყვარდი და მაკოცა
-არ მაინტერესებს, შემეშვი, მე შენ არ მჭირდები, კარგად შევხედე როგორაც კოცნიდი
-სალომე, გაჩერდი და მომისმინე
-წადი ჩემი ცხოვრებიდან, სიცოცხლე გამიმწარე, მე შენ მართლა მიყვარდი
-გიყვარდი? დი?
-ჰო აღარ მიყვარხარ
ზურგი შევაქცი და მივდიოდი, როგორ მინდოდა მივსულიყავი და ჩავხუტებოდი, ღმერთო, როგორ მინდოდა, მაგრამ მე მან გული მატკინა, ამას არ შევარჩენ. კლუბში შევედი და ვისკი დავლიე საშინლად ვიყავი, ფეხზე ვერ ვდგებოდი. 1 კვირა ისე გავიდა, რომ არავის ვიკარებდი ვიწექი და ოთახში არავის ვუშვებდი
ღმერთო, როგორ შეიძლება ესე უბრალოდ დამთავრდეს ყველაფერი, სად გაქრა ძველი მებრძოლი და ამაყი გოგო..როგორ შეცვალა ჩემი ცხოვრება სიყვარულმა, იმ სიყვარულმა, რომელმაც გული მატკინა. ვიღაცას, რომ ეთქვა 3 თვის წინ სიტყვა სიყვარული ვიტყოდი: ,,არა რა სისულელეა” ეხლა კი..არა სალომე ესე არ შეიძლება, დედაც 2 დღეში მიდის, არ ვაპირებ ვიღაც იდიოტის გამო ცხოვრება დავინგრიო. სასწრაფოდ ჩავიცვი და ჩავედი ქვემოთ
-ოჰ, გვიკადრა გოგომ (ლაშა)
ბიჭები ლუდს სვამდნენ, მეც მივუჯექი და ლუდი დავლიე, ყველა გაკვირვებული მიყურებდა
-რა იყოთ ვერ გავიგე, არ ვაპირებ ოთახში გამოკეტვას და დებილივით ზლუქუნს
-უჰ კიდევ კარგი, თორე ვიფიქრე სულ წავიდა ხელიდანთქო (სანდრო)
-ჰო კაი გეყოთ, არ წავიდეთ სადმე??
-კი წავიდეთ ზღვაზე
ზღვაზე გვიანობამდე ვიყავით, სახლში მოსულები დაქანცული დავჯექით, მაგრამ ბიჭებმა სმა დაიწყეს გოგოებიც არანაკლებად დათვრნენ, თუმცა მე არ დამილევია. ყველა 2 საათზე დავეყარეთ. გიო მაგარი გატოვში იყო და აი გამოღვიძა ჩემში მიძინებულმა ფოცხვერმა. გადავწყვიტე გიორგისთვის შური მეძია, გაყინული წყლის გამო. როცა ყველამ დაიძინა, შევედი გიორგის ოტახში, სახეზე წავუსვი ტუში, შავი ფლომასტერით ტუჩებბზე კონტური გავუკეთე და ბლესკი წავუსვი, ტონალურიც გადავატყიპე სახეზე, აუ ამის გამო უნდა მოვსპო ახლა, მაგრამ არ მოვისვენებ, ლაქიც წავუსვი და დავასხვი უადგილო, ადგილას წყალი, მთელი ბოთლი დავასხი გაყინული წყალი. და წამოხტა!!
-ვაიმეეეე, ჩავი*სი, ჩავი*სი, ჩავი*სი
მე ვკისკისობდი, ყველა გარეთ გამოვიდა, აუტყდათ გიორგიზე სიცილი, მეც მეტი რა მინდოდა. როცა დაწყნარდა და მიხვდა, რომ არ ჩაე*სა, ლოგინს მიაშურა და უეცრად სარკეში მისი უმშვენიერესი სახე დაინახა
-ვაიმეეეეეეეეეეეეეე, არ გაცოცხლეებ სალომეეეეე
თქვა და გამოიქცა ჩემსკენ, ახლა სად მიდიხარ სალომე ჰა?!. უცებ წამავლო ფეხში ხელი, მოვადინე ზღართანი, დასტაცა ბალიშს ხელი და მირტყამდა. უცებ ბექამ დაიყვირა
-ომიი დაიწყოოოოოოო
ყველამ ბალიშებს დასტაცეს ხელი, ყველა ვიცინოდით, ვინ ვის ურტყამდა არავინ იცის. დავრბოდით პატარა ბავშვებივით, უჰ რამდენი ვიცინეეთ. მაგრამ ნაადრევი აღმოჩნდა ჩვენი ეს ბედნიერება, ოთახიდან დედა გამოვიდა და ოპააც! გავებით. სანდრომ დაიყვირა
- i am supermaaaaan (სანდრო)
-i am ben 10(ბექა)
დედა გაბრაზებული უყურებდა, ორივე შვილს, მე იქვე ვიყავი, მაგრამ ვერ მხედავდნენ, თავზე ნინო მეჯდა.დედამ კოპები შეყარა და მე დავიყვირე
-ბრძოლაააა სიკვდილაამდეეეე
დედასაც გაეცინა და გამოგვიქანა ბალიშები. აი ასეთი ჯიგარი დედა უნდა გყავდეს. 4 საათზე ყველანი მკვდარი დავწექით ლოგინში, არა დავწექით არა უფრო დავეყარეთ. დილით ბავშვები ოთახში შემომივარდნენ და თავზე დამახტნენ.. ღმერთო რა მალე გადის დრო სულ რაღაც 2 კვირა დარჩა სკოლის დაწყებამდე.

ღმერთო ეს ორი კვირა თვალის დახამხამებაში გავიდა. დადგა 17 სექტემბერი, ის დღე, როცა დაიწყება ჩვენი წამება. დილას ექსკლუზიურად გამაღვიზა სანდრომ და ბექამ
-და აი დადგა ის შესანიშნავი დღე, როცა ჩემი პირველყოფილი და გაეძუკნება სკოლაში სასწავლებლად, როგორი შეგრძნებაა ეს? (სანდრო)
-ბიჭო გამორთეთ ეხლა კამერა, თორე გაჩვენებთ ამ პირველყოფილ დას როგორი სირბილი შეუძლია
-ორიოდე სიტყვა თქვენს სიცოცხლეზე-მითხრა ბექამ და ჩანგალი მომიტანა პირთან, ვიდეოს გადაღებას კი სანდრო აგრძელებდა
-შემეშვით ბიჭო
-ადე ადე გოგონი დღეს სკოლაში მე მიმყავხარ (სანდრო)
-გადით და ავდგები
ჩავიცვი ლამაზად და გავაღე ოთახის კარები
-საანდროოოოოოოო, შე გველოოოო მოეთრიე ააქ
კარები როგორც კი გავაღე მაშინვე ვედროთი სავსე წყალი მომასხა და გაიქცა
-ნერვებს მიშლი იდიოოტოოოო
-აუუ ჩემი, დაო რა საყვარელი ხარ იცი??? (ბექა)
-ბევრ ტლიკინს თქვენ შემთხვევით უნიში მიდიხართ
-აუ ჰო ბიჯო წამო ჩავიცვათ (ბექა)
-ჰო კაი მიდი (სანდრო)
სამზარეულოში გავედი 3 ჩაის ჭიქა იდო, მივხვდი რომ რაღაცას მაიმმუნობდნენ, ამიტომ ერთი ჭიქიდან ჩაი გადავასხი, ახალი ჩავასხი და დანარჩენ ორში ბევრი მარილი ჩავყარე, ვითომ არაფერი გავედი მისაღებში. ბიჭები რომ ჩამოვიდნენ შევვარდი სამზარეულოში და ვთქვი
-ვააიმეე ეს ჩაი სამივესიაა?? დავტაცე მოშორებით დადებულ ჭიქას ხელი
-კიი მე დაგისხიი (ბექა)
-ასეც ვიცოდი-ჩავილაპარაკე ჩუმად და მოვსვი, ბიჭები მაშტერდებოდნენ აშკარად რეაქციას ელოდებოდნენ, მერე თვითონაც მოსვევს
-ფუუუუუ (ბექა)
-მოგეწონა ჰო?? ასეც ვიცოდიი სპეციალურად თქვენთვის –დავტაცე ჩანთას ხელი და გავვარდი გარეთ
-კაი გოგო რას დარბიხარ 12 კლასში ხარ უკვე ასე შეიძლება? ჩაჯექი გავსქუროთ
სკოლასთან ჩემი გიჟი მარი ლიზი და გეგი დამხვდა
-ბავშვეებოოოოოო
გავექანე და შევახტი ზურგზე მარიამს
-ვაიმეე ვიროო რამხელა ხარ( მარი)
-ჰაჰაჰაჰ(მე)
-მომენატრეეე(ლიზი)
-მეეც ძაან სამივეე არ შევიდეთ?
-ჰო წამო(გეგი)
კალსში შევედით და შეგვეცეხა ბანდა, გიორგის და ვახოს მივესალმე, დემეტრეს ნივიჟუ ჩავურტყი და გვერდი ავუარე.. ყოველი დღე ასე გადიოდა. დადგა ოქტომბერი, სკოლაში დამრიგებელმა ესეთი რაღაც გამოაცხადა
-ბავშვებო, ესეთი რაღაც მინდა შემოგთავაზოთ, მინდა ექსკურსიაზე წავიდეთ 2 დღიანზე. რადგან ზაფხულში ვერ მოხერხდა ეხლა წავიდეთ
-იიეეეეეეეეეეეეეეეეეეეს(კლასი)
-კარგი დაწყნარდით ახლა, წავიდეთ ვარძიაში, რაბათში, ზარზმის მონასტერში ავიდეთ მოკლედ დავათვალიეროთ ეს ადგილები 2 დღე კარგად გავერთჴბით ყველა.
-ააუუ რა მაგარიააააა ვგულაააოოობთ (მარი)
-აბა გოგოოო რამდენ ვინმეს გავამწარეეებ (მე)
-სალომე რატო იქცევი ეგრე?? ვიცი რომ გიყვარს ისევ და გინდა რომ გაამწარო, მოუსმინე შენ კიდე და აგიხსნის ყველაფერს (გეგი)
-არაფერია ასახსნელი
-აუ კაი რა სალ, მართლა უყვარხარ, სულ დაგზდევს და გიყურებს, შენ ვერ ამჩნევ თორე(ლიზა)
-ვსო მოვრჩეთ არ გვინდა(მე)
გაკვეთილების მერე ჩემტან ვახო მოვიდა
-როგორ ხარ სალიჩკა?
-მაგრად შენ
-გოგო თათასთვის მინდა საჩუქარი და ვერ ამარჩევინებ?
-აუუ კიიი რა გინდა რომ აჩუქო??
-აუ რავიი ეხა დაბადების დღისთვის მინდა
-აა კაიი კაიი წამო წავიდეთ
ბევრი წოწიალის მერე ძლივს ავარჩიეთ საჩუქარი, ლამაზი დათუნია უყიდა ვარდისფერი, მერე მითხრა
-წამო მიგაცილებ მანქანით მიგიყვან
-აჰა კაი წამო მაშინ
მანქანაში ვახომ მკითხა
-სალ, მისმინე ვიცი, რომ არ გინდა მოუსმინო მაგრამ უნდა გაიგო სიმართლე, მაგრად უყვარხარ დემეს და ის როკერი კიდე შეუვარდა ოთახში, შენთან აპირებდა გამოსვლას და გადაეღობა
-ჰო მაგრამ წარსულია უკვე, თვითონ მოვიდეს და მითხრას ეგ სხვებს რომ უშვებს
-გონია, რომ არ მოუსმენ
-კარგი დაივიწყე, მადლობა რომ მომიყვანე
მთელი დღე ვახოს სიტყვებზე ვფიქრობდი, მაგრამ მაშინვე მოვიშორე და დავიწყე ფიქრი ექსკურსიაზე და იმაზე, რომ მაგრად გავერთობით. ღამე ვერაფრით დავიძინე, ბევრიც ვიტირე, რადგან მე ხომ ის მიყვარს, იქნებ მართლაც უნდა მომესმინა მისთვის, ეჰ სიყვარულო როგორი ხარ..დილით 7 საათზე ავდექი და გარეთ გავედი, სკოლასთან ახლოს პარკი იყო და სკამზე ჩამოვჯექი. გვერდით ვირაც მომიჯდა, მაგრამ ყურადღება არ მიმიქცევია, ავდექი და უეცრად ხელი მკლავში მტაცა
-სალ, ჩემო ცხოვრებავ, გთხოვ მომეცი საშუალება აგიხსნა ყველაფერი, მართლა ძლიერ მიყვარხარ, იმ დღეს როცა როკერთან დამინახე, შენთან მოვდიოდი მინდოდა, რომ ეს ყელსაბამი მომეტანა..
დავიხედე და ულამაზესი ვერცხლის ყელსაბამი ეკავა, გულზე ამოტვიფრული იყო დ+ს. ცრემლები მომადგა თვალზე მთელი ძალით ჩავეხუტე და ვთხარი
-მიყვარხარ დემეეე
-მეც ჩემო სიცოცხლეეევ
ხელჩაკიდებულები შევედით სკოლაში, ყველა გვიყურებდა, მათ ხომ იცოდნენ, რომ ჩვენ ერთმანეთს ვერ ვიტანდით, მერე ერთადაც ვჯდებოდით, სულ ერთად დავდიოდით კაფეებში. დროც ასე გადიოდა და დადგა 21 ოქტომბერი..
-ექსკურსიააააააააააააააააააააა(მე)
წამოვხტი ფეხზე და სასწრაფოდ ჩავალაგე ბარგი, გავექანე სკოლასთან და აი დავადექით ვარძიისაკენ მიმავალ გზას..
ავტობუსში ყველა ბოლოში ვიჯექით, მძღოლს დისკი მიივაწოდეთ და ჩავრთეთ სიმღერები, ყველა ვუსმენდით, რადგან ჯერ ნამდვილად არ ვიყავით ისე, რომ რომელიმეს გვეცეკვა. ავტობუსში ბრისლიმიაუს ვთამაშობდით, გავიხსენეთ ბავშვობა :დდდ. მერე მაფიოზობანაც ვითამაშეთ.როგორც იქნა ჩავედით ვარძიაში. სვანეთი, კახეთი ყველაფერი მოვლილი გვქონდა გარდა ვარძიისა და აი ვნახეთ ჩვენი ვარძიაც. ბევრი ვიარეთ დაღლილები სასტუმროში მივედით. მე ლიზი და მარი ერთ ოთახში შევვარდით, ჩვენთან ერთად იყო კიდევ ქეთი და თამუნა. ბიჭები ჩვენს გვერდით ოთახში იყვნენ, კედელი გვაშორებდა. ,,ძერსკებე” ერთად იყვნენ, ერთ ოთახში. ჩვენს ოთახს აივანი ქონდა. კარები გადავკეთეთ მთავარი შემოსასვლელის და დავიწყეთ ცეკვა, არ გვინდოდა, რომ ვინმე შემოსულიყო და უცებ გაიღო აივნის კარები და შემოვარდნენ ბიჭები. ღმერთო გავვარდით აივანზე და რას ვხედავთ, აივანი ჩვენს ოთახებს საერთო ქონდა. ამის შესახებ კი მხოლოდ მათ ვიცოდით ვინც ამ ორ ოთახში ვიყავით. ბიჭებმა კარტი მოიტანეს. მე, გეგა, ვახო და გიორგი ვთამაშობდით ჯოკერს. ქეთი და თამუნა კი სიმღერებს უსმენდნენ, ლიზი და მარი ერთად იყვნენ. დემე და ლუკა კი ჭადრაკს თამაშობდნენ. ჯოკერის მოთამაშეებმა სურვილებზე ვითამაშეთ, მე და გიომ მოვიგეთ და მოუწევთ ეხა გეგის და ვახოს ჩაბარება. მოკლედ სიცივეში, გაყინულ წყალში ვაყვინავეთ. 4 საათჳ სრულდებოდა, ბევრს ჩაეძინა. ნიკას ბალიშებს ვურტყამდით თავში და რეაქცია არ ქონდა, მერე წკლიპურტი ჩავარტყით და იმაზე წამოხტა
-რა იყოთ ხალხო დამაძინეთო
ჩვენ ვიხრჩობოდით სიცილით, მერე ლუკასაც დაეძინა და უადგილო ადგილას წყალი დავასხით და ხტუნვა დაიწყო. არც ლიზი დაგვრჩა ყველაფრის გარეშე მივედით და ვუღუტუნებდით ის კი ჩახრენწილი ხმით იძახდა
-აუ რა გინდათ რა გამიწუხეთ გული უუჰ
ჩვენც ამაზე არანაკლებად ვიცინოდით. გოგოებმა ჩიფსები ვიყიდეთ და ბევრი ვჭამეთ, ბიჭებმა ლუდები ითრიეს და მაგრად ვქეიფობდით ჩვენს ჭკუაზე. ,,ძერსკები” ვაბშე სხვა განზომილებაა ჩვენამდე აარ მოესვლებათ. მერე ვერც მე გავძელი თვალები მეხუჭებოდა, არადა მესმოდა რასაც ტლიკინობდნენ და რასაც მიპირებდნენ.
მომიახლოვდა ვახო და ცხვირზე წამიჭირა ხელი, მერე ვეღარ მოვითმინე და ჩავაზილე თავში ხელები. ამ ღამემ ძლივს გატანა, გამოუძინრები დავდიოდით არა დავფორთხავდით რაბათში. დემე მე მეკონწიალებოდა მე იმას და საბოლოოდ მარი, რომ არ გვყოლოდა აშკარად ჩავეხუტებოდით გზას. ავტობუსში კარგად დავლიეთ ლუდები და ღვინო. მაგარი გატოვები ვიყავით სიმღერები ჩავართვევიეთ. მაგრად ვცეკვავდით, ვხუნტრუცობდით ავტობუსში. დემე მეკვროდა მე მას ვეკვროდი და უცებ დაეწაფა ტუჩებს, კიდევ კარგი, რომ ბოლოში ვიყავით და არავინ გვიყურებდა. უცებ დავიძვრინე თავი და უფრო ძლიერად ჩავეხუტე.მეორე დღეს სკოლაში არავინ წასულა. ძილბურანში გართული ვიყავი, როცა ტელეფონის ზარმა გამომაღვიძა
-ოო
-ო კი არა გოგო სად ხარ გამოდიი ოე(მარი)
-რა გინდა გოოგოო მძინავს რა
-გძინავს კი არა აეთრიე ფეხზე 3 საათია
-რა??- დავჭყიტე თვალები საათს ავხედე და 3 სრულდებოდა
-ჰო ჰო ახტიი ახა გელოდებით სახინკლეში ვიჩითებით
-ჰო კაი ვდგები 1 საათში
-რა ერთ საათში გოგო დავაი ახტა ეხა ჩქარა
-ჰოჰ კაი კაი..
ჩავიცვი და წავედი ბავშვებთან

ვერ მოგატყუებთ და გეტყვით, რომ ნამდვილად მალე გავიდა რამოდენიმე თვე, მე და დემე ერთად ვართ, ჩემს ძმებს გავაცანი მან კი მისი მშჴბლები გამაცნო. კარგად ვატარებდით დროს ერთად ახალწელსაც მის სახლში შევხვდით, დედაც ჩამოვიდა ახალ წელს და მანაც გაიცნო მომავალი სიძის ოჯახი..მთელ სკოლაში იცოდნენ მე და დემეს ამბავი,რომ ერთად ვართ..მოხდა ისე, რომ ზაფხულში მომიწია დედასთან ნიუ იორკში წასვლა. მიჭირდა დემეს დატოვება, 1 თვე ცოტა იყო, მაგრამ მე და დემესთვის ძალიან დიდი დრო. ღმერთო, როგორ მიჭირდა მისი დატოვება, ცრემელბით ვუყურებდი მას. 1 თვე საშინლად გადავიტანე, უმისოდ ძნელი იყო, მაგრამ ნიუ იორკიდან ყველას სუვენირები ჩამოვუტანე. გაადავწყვიტე დემესთვის სიურპრიზი გამეკეთებია და არ ვუთხარი როდის მოვდიოდი,არც მარიმ, ლიზამ და გეგიმ იცოდაა ეს. დედამ გამომაცილა მხოლოდ ბექამ იცოდა. თვითმფრინავიდან გახარებული ჩამოვედი, მომღიმარი ბექა დავინახე და ჩავეხუტე
-ძმააოოო, ჩემო ვიროოო როგორ მომენატრეე
-მეეც კუდრაჭა, რამხელა ხარ გოოგოო როგორ გასუქდიი
-რა??? ბექა მართლაა??
-არა გოგო გეღადავეე , წამო სანდრო გელოდება სახლში
-ჰო წავიდეთ, რატო არ წამოვიდა??
-ძმაკაცები ყავდა ბიჭს და სად ეცალა
-ოოჰ მაგან უნდა მამმკლას მეე
გვიანი იყო 1 საათი სრულდებოდა, როცა სახლში მივედი.
-სიურპრიიზიიიიი
-ვააიმეეე ჩემოო სიცოცხლეებოო, როგორ მიიყვარხააართ, როგორ მანებივრებთ სიურპრიზებიიით
ყველას ჩავეხუტე, ყველას მოვეფერე, ღმერთო დემე სადაა?! რატომ არ ჩანს?!
-დემეე?? დემე სადაა??-აფორიაქებული ვუყურებდი სანდროს
-იცი დემე..
-აქ ვარ-გავიგონე ის ხმა, რომელიც სიგიჟემდე მომნატრებია გავბრუნდი და დავინახე ჩემი ცხოვრების დიდი ნაწილი
-დემეე
-საალ, ჩემო ცხოვრებაავ, მოდი ჩაგეხუტოო სიყვარულოო
გავიქეცი და ჩავეხუტეე მთელი ძალიით, შემდეგ ჩაიმუხლა და მითხრა
-ჩემო სალომე, თანახმა ხარ გამომყვე ცოლად?
ცრემლები წამსკდა, ღმერთო როგორ მიყვარს ჩემი ბიჭი
-კი თანახმა ვარ ჩემო ძვირფასო
გავიქეცი და ჩავეხუტე



-დედაა უთხარი რააა შენს ქალიშვილს ნუ მიშლის ნერვეებს
-ტასოოო
-აბა უთხარი მაშინ ნიკას ნუ მაბრაზებს
ოთახში დემე შემოვიდა და გაიღიმა
-როგორ გგავს ეს პატარა ქალბატონი შენ
-და შენ ის პატარა ვაჟკაცი
ორივეს გაგვეცინა და ერთმანეთს ჩავეხუტეთ


******************************************
ჩემი არც ისე ძველი მოთხრობა..:)) გადავწყვიტე სრულად დამედოო... იმედი მაქვს მოგწონთ :)) ძალიან დიდი მადლობა რომ კითხულობთ..თქვენი აზრი მაინტერესებს ამ ისტორიასთან დაკავშირებით, წინასწარ დიდი მადლობა