სამეცადინოთ ჩემს საყვაელ პარკში წავედი და დიდი მუხის ძირას დავჯექი ისეთი სიწყნარე და სიმწვანე იყო რო მეცადინეობას თავი დავანებე და ჩუმათ გავაშტერე თვალი ერთ ადგილზე ამდროს გვერდიიდან ვიღაც მომიჯდა
- ვიცოდი რომ აქ გიპოვიდი. მითხრა და ლოყაზე მაკოცა
- როგორც იქნა გნახეთ. ამან მეორე ლოყაზე მაკოცა
- დუდაა, ლადოო როგორ მომენატრეთ ვერც კი წარმოიდგენთ
- ჩვენც ძაან ძაან
უი ხო სულ დამავიწყდა მეთქვა დუდა და ლადო ჩემი ასევთქვათ ძმები და მამებიც როდესაც მამაჩემი ზურა სახლიდამ წავიდა და მარტო მე და დედა დაგვტოვა დუდა და ლადო მის მაგივრობას მიწევდნენ. ორივე ჩემზე 4 წლით დიდია მათი თქმით მედა ნუცა ჯერ პატარა ღლაპები ვართ.
დუდა აიი დაცემა ბიჭი. უსიმპატიურესი, ღია ფერის თმით და მუქი მწვანე თვალებით. მაგარი ბიჭია და მიდის ხოლმე გარჩევები ვიღაც ვიღაცეებთან. ლადო ისიც მოუსიმპატიურებს მართალია ძაან არ მაგარ ბიჭობს მაგრამ რო შეხედავ მიხვდები რომ ეგეც მაგარი ბიჭია, შავგვემანია დიდი ყავისფერი თვალებით. ლადოს და რუსკა უუუუუუმაგრესი გოგოა აი დაცემა შავი გრძელი თმით და ლურჯი თვალებით არ ვიცი ლადო და რუსკა ესეთი განსხვავებულები როგორ არიან მაგრამ არიან და რავქნათ. რუსკასთან ერთად მე და ნუცა სადმე თუ მივდივართ ჩვენ არ ვჩანვართ მის ფონზე თან ისეთიტანი აქ გოგოს როოოო.... ბევრჯერ გვინახია ნაცემი ბიჭები რომლებიც ზედმეტად გაიხსნებოდნენ რუსკასთან რათქმაუნდა ლადოს და დუდას დახმარებით. დუდა, ლადო და რუსკა წასულები იყვნენ დუდას სოფელში ორი დღით მეც ძალით მიმათრევდნენ უშენოდ ვერ გავძლებთო მაგრამ დედაჩემის ხათრით ( იმიტომ რომ დაბადების დღე უწევდა) დამტოვეს სახლში. რათქმაუნდა საათი არ გავიდოდა ისე რო არ დაერეკათ და აი როგორც იქნა დამიბრუნდნენ ჩემი ძამიკოები.
- რუსკა სადაა?
- ვიღაც დეგენერატის სანახავად წავიდა- თქვა ლადომ და თვალი ჩამიკრა.
- აბა მამიდაჩემის სანახავად წავიდაო? იკითხა დუდამ არა რაა აშკარად აქვს გრძნობები დუდას რუსკასადმი მაგრამ არ ტყდებიან
- იყო მანდ და ეხხლა წავიდა ვიღაცცის სანაავად. დუდამ არც კი შეიმჩნია ისე მკითხა
- ნუციკო სადაა??
- ოო ვერც კი წარმოიდგენთ რა მოხდა
- რაიყო
- პრინცმა ლუიმ სიყავრული აუხსნა
- რააა.... მაგ ბიჭს გადავამტვრევ ძვლებში ხომ ვუთხარი რომ თავი დაენებებინა არ მოწონს ნუცას
- შენ წარმოიდგნე და ერთად ვართ. შემოგვიერთდენ რუსკა და ნუცა
- აუ შენ ხო..
- რამე ხო?
- კაი დაანებეთ თავი. ჩაერია რუსკა. - ნიინ როგორ ხარ?
- კარგად შენ?
- რავი ვიღცა დეგენერატი ვნახე
- რაუნდოდა. არჩამოგვრჩა ლადო
- კაფეში დამპატიჟა
- არსადაც არ მიდიხარ. ჰალილუა ამოიღო ხვა დუდამ
- რატო ვითომ?
- იმიტო რო ესე მინდა. ღმერთო რა იდიოტია ეს ბიჭი ზის და ვითომც არაფერი ისე თამაშობს ტელეფონზე. უცებ უკნიდან ვიღაც ბიჭი წამოიწია ჩვენ შემოგვხედა და აქეთ წამოვიდა როდესაც რუსკა ჩევენთან ერთადაა ვხვდებით ბიჭების მოსვლის მიზეზს.
- ვაა რუსკააა. გაიწელა ბიჭი
- ვაა დემევროგორ ხარ?
- კარგად შეენ? აათვალიერა ღმერთო გააგდებინე მ დეგეერატს ტელეფონი ხელიდან თორე შეჭამა ამ ბიჭმა თვალებით რუსკა
- რავი მეც კარგად სად იყავი რო არ ჩანდი
- რავი ლონდონში მერე პარიზში
- ვაუუ მეც მინდა პარიზში
- მერე წამო მივდივარ იქითა კვირაში და დაგათვალიერებინებ ძაან მოგიხდება პარიზი.
- რუსკაააა. ... იმხელაზე შეყვირა დუდამ რო კინაღამ გული გამისკდა მაგრამ ისე დაიყვირა რომ ტელეფონიდან არც კი ამოუხედავს
- რაგინდა
- უი აქ ხარ? მადლობა ღმერთო როგორც იქნა ამოყო თავი ამ ბავშვბმა ტელეფონიდან. - გამარჯობა..??? დაინახა ის ბიჭიც იეს!!
- გაგიმარჯოს. როგორც ჩანს აქამდე არ დაუნახია ბატონ დემეტრეს დუდა თორე აქამდე წავიდოდა. აშკარად არ ესიამოვნა მაგაზე სიმპაიური რო ნახა ვიღაცა რუსკას დაემშვიდობა და წავიდა
- ვინიყო? ვკითხე მე
- დემე ჩემი მეგობრი
- აუ რა სიმპატიური მეგობარი გყოლია. ტავისი აზრი გამოთქვა ნუცამ
- ხმა გოგო.. რამტატატაააა შემოგვიერთდა ლუკაც
- ოჰ ვიღაცამ იეჭვიანაო.. არ ჩამორჩა დუდა
- ვა ვა ბიჭებს გაუმარჯოს. დააიგნორა ლუკამ
მთელი საღამო ესე ვიჯექით. მერე ჩემთან ამოვიდნენ და დარჩენა გადაწყვიტეს ბიჭებმა კი ბევრი იწუწუნეს ჩვენც გვინდა გართობაო მაგრამ სახლიდან მაინც გავყარეთ.
როგორც წესი სახლი დავიმხეთ დედაჩემს დიდად არ შევუწუხებივართ მაგრამრ როცა სამსახურში წავიდა ( ღამის ცვლაშია) გაგვიხარდა. უკვე ექვსი ხდებოდა როცა ჩაგვეძინა.
- აეეეე აეყარენიიით. შემოვარდა დუდა. დედაჩემმა ადრე დუდას გასაღები მისცა და იმის შემდეგ როცა დედაჩემი სახლში მარტო მტოვებს ხოლმე მოდის და მამოწმებს და რათქმაუნდა ჭექაქუხილი ეს არის ერთადერთი რამ ალბათ რისიც მეშინია არ ვიცი რატომ მაგრამ მეშინია და როცა ჭექა ქუხილი იწყება დუდა ჩემთან მოდის და რჩება.
- კაი რა გაღნავლებს. დაუყვირა რუსკამ
- ხმა გოგოო.
- აუ ეს ხო..
- გავიგეე..
- დებილი
- ეგეც გავიგე
- ღირსი ხარ დეგენერატო
ოო ეს არ უნდა ეთქვა შემოვარდა დუდა და მაცივრის წყალი გადაასხა თავზე. რუსკას კივილმა ლამის კორპუსი გადადგა. უცებ ახდა და დუდას რტყმა დაუწყო. მე და ნუცა ლამის გადავბჟირდით. დუდამაც ვეღარ მოუთმინა ზურგზე გადაიკიდა ზალაში გაიყვანა კედელზე ააკრა ხელები დაუჭირა და უყვირა
- გოგო ხელები დაიმოკლე თორე დაგატეხავ სათითაოდ
ოპააა ამ დროს შემოვარდა სახლში ლაშა
- ოეე ოეე ქვენ ხო არ გაუბერეთ? დუდამაც გაუშვა ხელები შეშინებულ, სველ და გაკვირვებულ რუსკას. რუსკა ადგილზე მიეყინა თვალები ცრემლებით აევსო და ისე ატირდა გული მოგიკვდებოდათ. დუდამაც ვეღარ მოითმინა გაექანა და ჩაეხუტა რუსკამ ხელი კრა ლადოსკენ გაიქცა და ჩაეხუტა ლადომაც არ დააყოვნა მიიხუტა თავისი პატარა და და დუდას გაბრაზებულმა შეხედა. და აი დედაჩემიც მოვიდა
- აქ რახდება დუდა??
- არაფერი თიკო დეიდა
- რუსკა შვილო რაგატირებს
- დეგენერატი დუდა მატირებს თიკო დეიდა. ლადომ დას მკლავი გაკრა
- ოჰ დუდა დუდა კარგად რო არ გიცნობდე რაღაცას ვიფიქრებდი აკი მითხარი..
- არ გინდათ თიკო დეიდა საიდუმლოა.
- უი ბოდიში. - დედა შენ მიკეთებ ამას?? დედაჩემმა რაღაცა იცის დუდაზე და მეარა??
კარზე ზარია. ვაღებ და მხვდება ნაცნობი სახე რომელიც სამი წელია არ მინახია
- გამარჯობა დაჩი...
აი დიდი ნაწილიც დიდი მადლობა იმათ ვინც კითხულობთ იმედია მოგეწონებათ