-დაჩი!- მეასედ დავუძახე მძინარე ფარულავას და ლოყაზე ვაკოცე.რეაქცია ნოლი.
-დაჩი- უფრო ხმამაღლა დავუძახე და ცხვირზე მოვუჭირე ხელი.
- ხოო- ჩაიბურტყუნა ფარულავამ და ცალითვალით ამომხედა.
- გაიღვიძე რა!
- რატო?
- სამსახურში ვარ წასასვლელი...
- ო მოიცა რა .. დავურეკავ თინას და ეს ერთი კვირა შვებულებას მოგცემს..
- რა?
- არ დაიწყო ეხლა- გაიცინა ფარულავამ და ჩამეხუტა.
- ყველაზე დამპალი ხარ ..
- უმადური ხარ, შვებულებას გაძლევენ და თან ილანძღები..
- საიდან იცნობ თინას..?
- რაშენი საქმეა..?
- ავადმყოფი..
- ჩშშ!- ფარულავამ თვალები დახუჭა და ნიკაპი თავზე დამადო. ძველი ჩვევა!
- დაჩი- დავიწყე ხმადაბლა- ნოზაძის და ყველა დანარჩენს შენ აფრთხობდი?- ვკითხე ღიმილით.
- ეგ კარგი გამახსენე- თავი აწია ფარულავამ- რა ჯანდაბა გინდოდა ბარში ნოზაძესთან ერთად?
- მაინტერესებდა რა იქნებოდა- დაბალხმაზე ჩავილაპარაკე და დაჩის შევხედე- შევძლებდი თუ არა ყოფილიყო სხვა..
- მერე შEძელი?- გამარჯვებული ღიმილი აიკრა დაჩიმ.
- ხო არ მეტყობა?- წარბაწეულმა ვკითხე და მასზე მოხვეული ხელები ვანიშნე.
- კი გეტყობა- გაიცინა დაჩიმ და თავი საწყის პოზიციას დაუბრუნა.
-დაჩი შენ არავინ გყავდა?
- კი ძაღლი მყავდა სახლში.
- დაჩი..!
- კაი რა კატო რა..
- მაინტერესებს..
- ვინმე მყოლოდა და აქ ჩამოვიდოდი? ეგაა შენზე დებილი მეტი ვერ ვიპოვე თავი რომ შევაყვარო..
- კაი ვითომ არავინ იყო სულ?- უკვე გაღიმებულმა ვკითხე.
- ნწუ, ლიკა არ მიშვებდა ათისმერე გარეთ- გაიცინა დაჩიმაც და თავზე მაკოცა, ესეც ძველი ჩვევა!
- საწყალო.. ბავშვები როდის ვნახოთ?
- საღამოს ამოვლენ აქ..
- იციან?
- ხო იქ ვიყავი ჯერ მისული, შუადღეს ჩამოვედი თბილისში..
- აჰა გასაგებია, თინა გავაფრთხილო თუ იზრუნე უკვე?
- ლენკა გააფრთხილებს..
- დაჩი!
- რა?
- ძალიან მომენატრე..
- ჩემი ცხოვრება ხარ..
- ვიცი..
- მართლა გაზრდილი ხარ!
- ეგეც ვიცი..
- ვაა !
- დაჩი აღარაფერი მოხდება? კიდევ ერთ ისეთ ზაფხულს ვერ გადავიტან იმ დასასრულით.
- აღარაფერი მოხდება, არც აღარაფერი დასრულდება ცუდად..
- მიყვარხარ..
- ვიცი- ნიშნისმოგებით გაიღიმა ფარულავამ და თვალი ჩამიკრა.
- დეგენერატი ხარ..
- კიდე რა ვარ დაამთავრე?- გაიცინა დაჩიმ და აწრიპინებულ ტელეფონს უპასუხა- ხო აბო?
ამ სახელზე ყოვეთვის ვიძაბები, ვიცი რომ რაღაც ცუდი უნდა მოხდეს.სმენა დავძაბე და შეშინებულმა გავხედე წამომჯდარ ფარულავას, ამაზე დაჩის გაეღიმა ჩემსკენ გადმოიხარა ლოყაზე მაკოცა და გააგრძელა.
- კი თბილისშივი ვარ, არა ბიჭო.. აუ წყნეთში ვარ ლადოს აგარაკზე და ამოდით საღამოს დუდა და დანარჩენებიც აქ იქნებიან.. ხო რავი, არა კატო მყავს , კი მიდი მაშინ საღამოს გელოდები.. კაი- ღიმილით გათიშა ფარულავამ ტელეფონი, საწოლზე გადაწვა და ქვემოდან ამომხედა.
- არსად მივდივარ, არავინ მოკვდა არავინ მომიკლავს- ხელები აწია დაჩიმ.
- უბრალოდ შეჩვეული ვარ- თავი გავიმართლე და საწოლიდან ავდექი, რა საცოდავადაა დაჭმუჭნული ჩემი ტანსაცმელი, ლენკას მივწერე სახლში გაიარე და რამე წამომიღე თქო, პროდუქტებიც თბილისიდან წამოიღეს ბავშვებმა. მანამდე მე და ფარულავას შემწვარი კარტოფილის ჭამა მოგვიწია..
- აბა რას შვებით?- ტაში შემოკრა დუდამ და მე მაკოცა ლოყაზე.
- გელოდებით და გვშია!- გავეცი პასუხი და ნუკას შევხედე ხო კარგადაა თქო, კარგ ფერზეა და იღიმება უხდება ორსულობა ამ დამპალს.
- გამაარჯობაა!- ხელებგაშლილი წამოვიდა ჯეკო- შEნ ხარ ამის ავადმყოფი?-კითხა დაჩის და ხელი გაუწოდა- ჯიმშერი!
- ეს ის ჯეკოა?- იკითხა დაჩიმ და ხელი ჩამოართვა ჯიმშერის.
- ეს ჯიმშერი საიდანღა მოათრიე?-კითხა ნუკამ.
- პაპაჩემის პაპის სახელია..
- ოო ჯეკო რაა..
- დაჩიი- გამოექანა ნუცა და დაჩის ჩაეხუტა.
- როგორ ხარ?-გაუღიმა ფარულავამ და თმა აუჩეჩა.
- კარგად ვარ.
- ვინმე ხო არ გაბრაზებს?- სიცილით გახედა დაჩიმ ჯეკოს.
ჯეკომ სწრაფად მიმართა მზერა ჭერზე და სტვენა დაიწყო, ხმამაღლა გაგვეცინა ყველას, ნუცასაც კი თავი გაიქნია და ჩვენ გადმოგვხედა.
- არაა ეხლა ეს დებილი?- იკითხა ნუცამ.
- მანდ არ მომიყვანო !- დაიმუქრა ჯეკოც.
- ოე აქ ვარ- ხელი აწია ფარულავამ.
- იყავი მერე მე რა- მხრები აიჩეჩა ჯეკომ.
-ეე- დაუსტვინა ფარულავამ- შEნ მემგონი მოგიწევს რაღაცეები გაგაცნო- შეკრული მუშტი აჩვენა დაჩიმ.
- არ მიყვარს ახალი ნაცნობები- თავაზიანი ღიმილით დაჯდა ჯეკო დივანზე- საშინლად არაკომუნიკაბელური ვარ , ძნელად შევდივარ კონტაქტში !
- არაა პრობლემა ესენი არიან კომუნიკაბელურები და კონტაქტშიც ძალიან ადვილად შედიან- გვერდით მიუჯდა დაჩიც.
-გვშიაო რაღაცაო?- იკითხა ლაშამ და გოგოებს გადმოგვხედა.
- მივდივართ- სიცილით წავიდა ლენკა სამზარეულოსკენ.
ტანსაცმელი გამოვიცვალე და გოგოებს შევუერთდი ნუკა გ=ბიჭებთან გავიდა, რაღაცის სუნი არ ესიამოვნა, კართან სიგნალი ატყდა და შავი მანქანა გაჩერდა, ხმაურით მიესალმნენ ბიჭები იქიდან გადმოსულ ორ მაღალ ტიპს და სახლში შემოუძღვნენ.
- კატუ!- დამიძახა ფარულავამ.
- ხო- ხელების წმენდით გავედი მისაღებში და ვანიშნე რა გინდათქო.
-მოდი- ფარულავამ ხელი გადამხვია და იმ ორს მიუბრუნდა- ეს კატოა, ესენი ჩემი მეგობრები აბო-მაღალ ქერა ტიპზე მიმითითა რომელიც სულაც არ გავდა ისეთ საშინელს მე რომ წარმომედგინა- და ლაზარე- მეორეზე გადაიტანა ხელი დაჩიმ, ეს უფრო საყვარელი ჩანს.
ფართოდ გამიღიმა ლაზარემ და რევერანსით ხელზე მაკოცა, სიცილით წამოარტყა აბომ ხელი და მე გამომიწოდა, ლაზარე დანარჩენებისკენ წავიდა, აბოს გამოწვდილ ხელს ხელი ჩამოვართვი და სამზარეულოში დავბრუნდი.
მალე გავაკეთეთ რაც გვინდოდა და სუფრა გავშალეთ, ცოტახანში კიდევ ერთი მანქანა მოადგა სახლს და ამჯერად გიორგი შემოვიდა ღიმილით, ოდნავ დაძაბული მზერა გააყოლა ლენკამ ბავშვებში მოსიარულე გიორგის და წვენი მოსვა.
სულ ბოლოს მივიდა ლენკასთან და მსუვბუქად აკოცა ლოყაზე.
- როგორ ხარ?- კითხა გიომ.
- კარგად შენ?
- მეც..
სულ ეს იყო, ლენკას ხასიათი გაუფუჭდა მაგარმ მაინც იღიმოდა, დაჩის გვერდით დავიკავე ადგილი და გაჩუმებულმა დავიწყე ბიჭების ლაპარაკის მოსმენა.
- ანუ მამა ხდები ბიჭო?- ღიმილით კითხა აბომ დუდას .
- ეგრე გამოდის..
- მაგარია, დუდა და მამა?
- მეც ვერ ვიჯერებ ბიჭო- ჩაერთო ლაზარე.
- ჩემი ნათლული იქნება- გაიღიმა ლენკამ.
- და ჩემიც- საზეიმოდ დავამატე.
- კაი მასე ჩემიც იქნება- ეხლა ჯეკო გავეკრიჭა.
- ვაიმე საწყალი ბავშვი- თვალები გადაატრიალა ლაშამ.
- გიო გვიმღერებ?- მივუბრუნდი ბიძაჩემს და კედელზე დაკიდებულ გიტარაზე მივანიშნე.
- ჯერ მომეცი ავაწყო- გაიღიმა გიომ.
სწრაფად ჩამოსუხსენი გიტარა, ორ წუთში ააწყო გიომ.
- რა ვიმღერო?- ღიმილით მოავლო მზერა სუფრაზე მყოფთ და ლენკას შეხედა.
- სულს მოგცემ აწყობილი გაქვს?- კითხა ნუკამ.
- ხო..
- ეგ იმღერე..
გიოს მართლა კარგად გამოუვიდა სიმღერა, ლენკას ნელნელა ძალით აკრლი ღიმილიც გაუქრა და თავჩაღუნულმა გააგრძელა გიოს მოსმენა.
- ლენ!- გიტარა გვრძე გადადო გიომ და ლენკას მიუახლოვდა.მის მუხლებთან ჩაიმუხლა და ქვემოდან ახედა თავჩაღუნულ ლენკას.
- შემომხედე- თბილად უთხრა გიომ.
ლენკამაც ძლივს აწია სახე და მისი სახისწნ გაჩერებულ გიორგის თვაელბში ჩახედა.
- ცოლად გამომყევი რა- გიოს ხმამ ყველა დაადებილა.
ლაშამ თვალები დაქაჩა და გიორგის მკვლელი მზერა ესროლა, მე და ნუკამაც გაოცებულებმა გადავხედეთ ერთმანეთს, გიოს და ლენკას არეული ურთიერთობა აქვთ და ახლა უცებ ცოლობის თხოვნა? მითუმეტეს მაშინ როცა გიორგი ითხოვდა დროს.
- გიო შენ- დაიწყო ლენკამ.
- მე მიყვარხარ..
- მაგრამ..
-რა მაგრამ..
- არაფერი- თავი გააქნია ლენკამ.
- თანხმობა არ გითქვამს...
- მე -ლაშას გადახედა ლენკამ და როცა ძმაზე ღიმილი შენიშნა გიოს მთელი ძალით ჩაეხუტა. მასთან ერთად ადგა გიო და ლენკა ჰაერში დატოვა, სხვა რაღა დარჩა ტაში დავუკარით ყველამ და მივულოცეთ. დაბნეული იყო ყველა ვინც იცოდა რა ხდებოდა მათთან ამ ბოლო დროს, მაგრამ ვინ ამოიღებდა ხმას ოღონდ ამათ რამე მოეფიქრებინათ.
გიომ აიჩემა და ლენკა წაიყვანა ბევრი გვაქვს სალაპარააკოო ლაშას საერთოდ არ მოეწონა ეს აზრი მაგრამ ვეღარაფერი თქვა, ლენკა დებილი ღიმილით უყურებდა თითზე მორგებულ ბეჭედს და ზუსტად ვიცი ახლა გიოსთან ერთად წავსლაზე მეტადც არაფერი უნდოდა.
- რა ბატია- ჩაილაპარაკა ნუკამ როცა სამზარეულოში გავედით.
- მიხარია რა რო მოათავეს ბოლოსდაბოლოს..
- რა ბედნიერი იყო- გაიღიმა ნუცამ.
- რა ცუდია რო შენ ვერ გათხოვდები არა?- კითხა ჯეკომ და გვერდით მიუსკუპდა.
- თუ შეამჩნიე აქ მარტო გოგოები ვართ- გაბრაზდა ნუცა.
- კაი ნუ იღრინები, მე მივდივარ ბავშვებო და თქვენ იცით, ხვალე ლენკა ალბათ არ მოვა ლოგიკურად არც შენ და იმ საბუთებს მოწესრიგება უნდა..
- აი ნუცა მოგეხმარება თან პრაქტიკას მიიღებს- მომივიდა უგენიალურესი იდეა.
- რა მე?- გაიკვირვა ნუცამ- მე რა ვიცი..
- კაი სადაა ამის ნერვები- ხელი აიქნია ჯეკომ.
- თუ არც გინდა!
- ბავშვი- ჩაიბურტყუნა ჯეკომ, ნუცას ლოყაზე აკოცა და წავიდა.
- იდიოტი- კარს გახედა აწითლებულმა ნუცამ.
მე და ნუკამ ერთდროულად ავატრიალეთ თვალები და მე ყავას მივუბრუნდი ის კი წვენს, არ ესმევა ყავა.
თითქმის გაათენეს ბიჭებმა, უკვე მეძინა დაჩი რომ შემოვიდა, მაგრამ სუნამოს და ალკოჰოლის სუნმა მთლიანად მოიცვა ოთახი. ფანჯარას მიეყრდნო ფარულავა, სიგარეტს ნელა მოუკიდა და ჩემზე დაკვირვება დაიწყო, ფანჯრიდან შემოსული მთვარის შუქი სულ ოდნავ ანათებდა ფარულავას სახეს, მე ვერ დამინახავდა რომ მეღვიძა, არც თქმა მინდოდა არ ვიცი რატომ მაგრამ მისი ასე ყურება მომინდა. სიგარეტის მოწევა დაამთავრა დაჩიმ და ნელა დაწვა საწოლზე.
- არ გძინავს?- მკითხა და შუბლზე მომადო ტუჩები.
- არა!
- მიყვარხარ..
- მეც..





ესეც შემდეგი დიდი მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ და აქტიურობთ, ძალიან მაგრები ხართ! ხო კიდევ რაღაც მოთხრობა თუ მსგავსი ვნახე, რომელიც თითქმის ჩემი მოთხრობის ასლი იყო და კომენტარებიც, მათთვის განვმარტავ რომ შეუძლებელია დამთხვევა იმისგამო რომ ერთ ალაქში ვცხოვრობთ და ერთი სასტავია.. იმიტომ რომ ჯერ ერთი მე არ ვცხოვრობ თბილისში და მერე მეორე აქ არცერთი პერსონაჟი ოდნაადაც არაა მიმსგავსებული ვინმესთან, არცერთი ფაქტი არაა გამოყენებული რეალური ცხოვრებიდან, მთლიანად ჩემი ფანტაზიის ნაყოფია და თუ ვინმეს იდენტური აზრები აქვს გამეცანი ძალიან მაინტერესებს!
რამდენიმე თქვენგანის კომენტარები ვნახე და მადლობა ბავშვებო ! თათული და vampire თქვენი დამამახსოვრდა განსაკუთრებით და განსაკუთრებული მადლობა თქვენ ზოგადად ყოველთავზე როგ აქტიურობთ კიდე გრაფოს და ბევრს ჩამოთვლა არ შემიძლია, ბევრი წერილი მივიღე პირადშიც და ძალიან, ძალიან მიყვარხართ..
ფოტოზე კატოა ოღონდ დღევანდელი, ხუთი წლის წინ სხვანაირი იქნებოდა ლოგიკურად ! :D