სახლში მალევე დავბრუნდით.
დღეები ჩვეულებრივად მიდიოდა.ბიჭებიც ჩვენთან იყვნენ.კარგად ვერთობოდით. 1-2ჯერ ნიკამაც ჩამომაკითხა.ამ ბოლო დროს რაღაცნაირად იქცევა.საშინლად ეჭვიანია და მკაცრი.სულ რაღაც ერთი თვე დარჩა და დავშორდები.მეც დავისვენებ და ისიც.მემგონი ყველაზე საშინელო ზაფხულია. კი ვაღიარენ ნიკა ძალიან სიმპატიურია მაგრამ არ მომწონს არც თვითონ.ნი რაღაც სიმპატიები მაქვს მაგრამ მოწონებას ვერ დავარქმევ.დღეს იქითა სოფელში ვბრუნდები.ბავშები ძაან მომენატრნენ.ნიკას ძმაკაცებთან კარგი ურთიერთობა მაქვს რასაც ნიკაზე ვერ ვიტყვით.
-ქეთა ჩამო მოვიდა მძღოლი-ლიკა
-ჩამოვდივარ-ჩანთები იკამ
ჩამატანინა.
-ნახვანდის ბავშვებო
-კარგად და იცოდე თბილისში წასვლამდე გვნახე.ნუ თბილისში რათქმაუნდა გნახავ მარა..-გიო
ბავშვებს დავემშვიდობე და წამოვედი. მძღოლი სხვა გზით მიდიოდა
-უკაცრავად მაგრამ სად მიდიხართ?-მე
-ბატონმა ვახომ(მამაჩემი) დამავალა ნიკასთან უნდა წაგიყვანოთ სოფელში. -მძღოლი
-რაააა? რასქვია ნიკასთან? საიდან მოიტანეთ?სახლში წამოყვანეთ
-მისმინეთ ეს ნიკას გადაწყვეტილებაა რასაც ბატონო ვახოც დაეთანხმა ასე რომ...
ეგრევე ტელე ამოვიღე და ნიმას დავურეკე
-ბიჭო შენ კარგად ხო ხარ? რა შენთან სოფელში?
-ნიცა წესიერად მელაპარაკე.ასეა საჭირო.შენკ წიკვინის თავი არ მაქვს ჩემთან მოდიხარ
-რას ქვია შენთან?ნიკა უთხარი რომ სახლში დამაბრუნონ დროზე ჩავყვირე ტელეფონში
-ნიკა ისედაც ნერვებიმაქვს აშლილი და უფრო მეტად ნუ ამიშლი თორე საკუთარ თავზე პასუხს არ ვაგებ-ეს მითხრა და ტელე გამითიშა
საშინლად გავბრაზდი რა უფლება აქვს ასე რომ მელაპარაკება?რო ჩავალ ნახე რას ვუზამ.სოფელში მალევე მივედით.ეგრევე გადავხტი მანქანიდან და ნიკასთამ გავიქეცი.
-რას ნიშნავს ნიკა შენი საქციელი? შენ ჩემ ცხოვრებას ვერ განკარგავ. რა ჯანდაბა გინდა ამიხსნი?რა უფლება გაქვს უბრძანო მე სად წამიყვანონ და სად არა?-მისული არ ვიყავი რომ ავყვირდი მაგრამ ნიკას შევხეხე თუ არა მოვკეტე.თვალები ჩაშავებული ქონდა.ძალიან გადაღლილი და ნატანჯი სახე
-მორჩი?-ნიკა
-ნიკა კარგად ხარ?
-მორჩითქო?
-ნიკა რა გჭირს?
-მე შენზე ყველანაირი უფლება მაქვს და არ გაბედო მეორედ ადეთი ტონოთ საუბარკ გასაგებია?
-აჰჰ კიდე მე არ გავბედო? მეუბნებიან ნიკას ბრძანებით მასთან მიდიხარო.შენ მეუბნები შენზე ყველანაირი უფლება მაქვსო და დავწყნარდე?-ისევ ვიყვირე
-ხო გაგაფრთხილე არა დაწყნარდი მეთქი.ხო გაგაფრთხილრ ასე აღარ დამელაპარაკო მეთქი? რომ გეუბნები ერთხელ გაიგე!! იცი ეხლა მე რა მდგომარეობაში ვარ?იცი? იცი რა რთულია როცა გრუბნებიან დედაშენს 3სტადიის კიბო აქვსო იციი? ასე ძაან გძულვარ რო ჩემი დანახვაც არ გინდა? მაშინ წადი და აღარ დამენახო-ვეღარ მოითმინა და იღრიალა ნიკამ-ეს რომ გავიგე გავშეშდი.ნიკას ასეთი რაღაც ჭირს და მე აქ რა სცენებს ვუწყობ.უცებ ვერაფერკ ვერ მოვიფიქრე და გავიქეცი.სად მივრბოდი მეც არ ვიცი. ერთი ხის ძირას ჩამოვჯექი.სახლისგან შორს.ყველაფერზე დაფიქრენა მჭირდენა.არეული ვარ ძალიან. როგორ შემეძლო ნიკასთვის ასე მეყვირა? მე არ ვიცი ეხლა ის რა ტკივილს განიცდის როდესაც ხვდება რომ შეკძლება დედა დაკარგოს.სანამ ყვირილს დავიწყებდი ხი უნდა გამერჯვია არა სიტვაცია? რატო ვარ ასეთი წიმდაუხედავი? რატო? და სწორედ ახლა ვიგრძენი იცით რა? ის კი არა რომ ნიკა მომწონს. უფრო მეტი. სიყვარული?არამგონია მე სიყვარული არ გამომიცდია. მაგრამ ვხვდები რომ ნიკაზე მოწონებაზრ მეტს ვგრძნობ. გვიანობამდე ვიჯექი ხის ძირას.საათს რომ დავხედე 12 იყო. ძალიან შემეშინდა.მაგრამ ღირსი ვარ.ვინ იცის როგორ ვატკინე ნიკას გული?ამას ვფიქრობდი და ცრემლები მომდიოდა-როგორ ვჭირდებოდი? მაგრამ მე რა ვქნები ვუყვირე გავლანძღე. ხეს თავი მივადე და თვალები დავხუჭე.რაღაც ხმა გავიგე.თვალები გავახილე
და ნიკა ვნახე რომლიდ თვალრბში შიშს ვხედავდი შიშს და ნაღველს.დამინახა თუ არა გამოიქცა და ჩამეხუტა
-ნიკა წადუ რა გთხოვ.არ ვარ შენი ღირსი. ხო ხედავ როგორი ცუდი ვარ.ბოდიში,მაპატიე ასე რომ გიყვირე-ამას ვამბონდი და თან ვბღაოდი
-ნიცა ნიცა დამშვიდდი,დაწყნარდი.ჩემი ბრალია არ უნდა მეყვირა უბრალოდ წყობიდან გამოვედი.გთოვ დამშვიდდი რა.იცი რამდენი ხანი გეძებე როდესაც მძღოლმა მითხრა მასთან არ მისულხარ?მთელი სახლი გადავატრიალე მაგრამ ვერ გნახე. წამოდი დამშვიდდი შენ მაპატიე.ნუ ტირი რა გთხოვ
ნიკასთან სახლში მივედით.მასთან შემიყვანა ითახში და დამაწვინა.თვითონ გვერძე მონიწვა და უკნიდან ჩამეხუტა.დილით ნიკამ გამაღვიძა
-რაარი გოგო ეს თვალები რას გიგავს? შენ რა მთელი ღამე ტიროდი?ხო გითხარი არ იტიროთქო.-ასეთი რამე გაგიგიათ?მე მეძიმა მაგრამ ძილში მაინც ვტიროდი.სარკეში რომ ჩავიხეხე.რათაც საშინელება ვიყავი.თვალევი საშინლად შაშავებული მქონდა ადეთი ჩემი თავი არ მახსოვს.
-ნიცა შემპირდჯ რა ჩემ გამო ხო აღარ იტირებ?
-ნიკა ვერ შეგპირდებუ
-ნიცა გთხოვ რა არ ვარ შენჯ ცრენლების ღირსი.
-ხარ ნიკა ხარ შენ ყველაფრის ღირსი ხარ-ჩემყვის ჩუმათ ჩავილაპარაკე.ნიკასთან მივედი და ჩავეხუტე.ძალიან მაგრად ჩავეხუტე.