თვალები რო გავახილე უკვე თბილიში ვიყავი გუში თითქოს რაღაც ჩამწყდა მინდოდა გავქცეულიყავი ისევ იქ სადიანაც მოვედი. რამდენჯერმე დავაპირე კიდეც თუმცა გადავიფიქრე მაპატიე ნიკა!
სახლის კიბეები ავირბინე და ჩემი ოთახისკენ გავიქეცი თავით დავემხე საწოლზე თუმცა ვინ დაგაცდის კარები გაიღო და ჩემი მეგობრები შემოცვიდნენ
-აააააა არმჯერა
-ანამარია
ყველას ვეხვეოდი
-დაიცა როდის ჩამოხვედით (მე ისევ მანჰეტენზე მეგონენ)
-გუშინ დავაი დაიწყე სოფლის ამბების მოყოლა დამაცხრენ თავზე
-აუ ხოარ გალიათ რადროს ეგაა დავაი თქვენ მომიყევით ჯერ
რო დაიწყეს აღარ გაჩერებულან
-კაი ეხლა შენი ჯერია მითხრა ნინიმ
-რა გაინტერესებთ ყოველ დილას ქათმების ხმა რო მაღვიძებდა თუ ძროხები
-კაი აღარ გავინტერესებს შესძახეს სამივემ ერთ ხმად
დიდი ხანი იყვენენ ვიცინიეთ, ვიმხიარულეთ
-კაი წავედით ჩვენ თქვა ლიკუნამ
-კაი საღამოს კლუბში წავიდეთ რა უთხარი მე
-აუ კი კი ბიჭებს დაურეკოთ და
როგორც ჩანს ჩემი ცხოვრება ჩვეულ კალაპოტს უბრუნდებოდა,კლუბი,ბიჭები,გართობა ისევ ისეთი თავაშვებული ცხოვრება როგორიც აქამდე მქონდა თუმცა მეხომ ვიცოდი რომ შინაგანად ის ანამარია აღარ ვიყავი რომელსაც ყველაფერი ფეხებზე ეკიდა
-მოკლედ შენ არც სოფელმა გიშველა მომაძახა მარიშკამ და კარებისკენ გაიქცა
გოგოები გავაცილე თუმცა 2 წუთიც არ იყო გასული ისევ ზარი გაისმა გავაღე და ნინი შემრჩა ხელში
-აუ მობილური დამრჩა
-ოთახში იქნება
-ანამარია
-ჰოუ
-აუ ძაან მაკლდი და ნინი მაგარ გადამეხვია
-მეც უთხარი და ცრემლები წამომივიდა
-რაიყო
-არა არაფერი
-არაფერზე არ ტირიან დროზე ყველაფერი მომიყევი
ნინის ყველაფერი უამბე ჯერ პირდაღებული მიყურებდა არმჯერაო თუმცა მერე დაიჯერა რო მე ანამარიას სოფლელი ტიპი დამევასა დამევასა რა სიგიჟემდე შემიყვარდა
-გენატრება?
-ძალიან...
-კილომეტრები?
-ვერაფერს დამაკლებენ
-რატომ? ხომ ცვლის რაღაცას?
-კი ცვლის გამოცდას გიწყობს...თუ გულწრფელია არ ჩაიჭრები...
-უძლებ?
-კი
-რაგაძლევს სტიმულს?
-ის რომ ვიცი მასაც ძალიან ვენატრებიდი

დღეები გადიოდა და ჩემი ზაფხულის არდადეგებიც დასასრულს უახლოვდებოა ეხლა ყველაზე მეტად რამჭირდებოდა იცით? შოპინგი მანქანა დავქოქე და საყიდლებისკენ გავემართე უკან გატენილი პარკებით დავბრუნდი. ეს ცხოვრების ახალი ეტაპი იყო იმიტომ რომ ხვალ ჩემი პირველი დღე იყო უნივერსიტეტში

-რახდებაა ? თვალები ვჭყიტე მაღვიძარამ ყურები გამიხვრიტა
-ეს ახალი დღეა ახალი ცხოვრება და ახლი თავგადასავლები
-რაიყო ანამარია კოშმარს ხოარ ხედავ დედაჩემმა შემომძახა
-არა დეე
კარადა გამოვაღე დებილივით შევცქეროდი არვიცი რამდენი ხანი მაგრამ გონს რო მოვეგე მივხვდი რომ ზუსტად 10 წუთი ესე ვიდექი. თეთრი საროჭკა ჩავიცვი,მაღალწელიანი შავი შორტი,შავი შუზები,შავი შლიაპა დავიფარე შანელის გამჭირვალე ჩანდა გადავიკიდე და გიჟივით ჩავირბინე კიბეები. თითქოს რაღაც კარგის მოლოდინში ვიყავი რასაც ჩემთვის უსაზღვრო ბედნიერება უნდა მოეტანა მანქანაში ჩავჯექი და გიჟივით მივქროდი უნივერსიტეტის შესასვლელთან ვიღაცის შავ ფერარს გავკარი გვერდი ლამის გული გამისკდა მანქანის კარები გაიღო სანამ უცნობი გადმოვიდოდა ყელა თავის გასამართლებელი სიტყვა მოვიფიქრე და მეც გადავედი მანქანიდან
-ნიკაააააააა .... მანქანიდან ნიკა გადმოვიდა რომელიც აქამდე სოფლელი წყალწაღებული მეგონა მაგრამ როგორც ჩანს შევმცდარვარ ან იქნებ გულისიღრმეში ვიცოდი რომ ასე არ იყო და თავის ვატყუებდი? მთელი ძალით გავექნე და ნიკას შემოვეხვიე
-მიყვარხარ
-მიყვარხარ


შენ გაქვს ოცნება და უნდა დაიცვა იგი,ადამიანებს რომლებსაც არაფერი შეუქმნიათ ყოველთვის გეტყვიან რომ არაფერი გამოგივა რაღაც თუ გინდა უბრალოდ წადი და გააკეთე ეს. დასასრული