ერთი კვირის შემდეგ პალატაში გავიღვიძე თითქოს მეძინა ვერაფერი გავიგე რა მოხდა უცებ ბოხი ხმა მომესმა:
-დიახ ახლა ყველაფერი მასზეა დამოკიდებული მისი მდგომარეობა სტაბილურია იმედია მალე გამოვა კომიდან
-ჩემი პატარა გოგონა! თქვა ატირებულმა დედამ
-დედა....დავიკვნესე მე და ის უცებ ჩემთან გაჩნდა
-მარიამ ჩემო პრინცესავ
-ჯუნა და ნინიჩო სად არიან რამოხდა?
-ისინი უკვე გაწერეს
-და რამოხდა
-ავარიაში მოხვდით
-მე როდის გამწერთ? ვკითხე ექიმს
-გააჩნია მდგომარეობას
-კარგად ვარ.....ვთქვი მე და წამოვიწიე
-კარგით დავაკვირდებით შეიძლება 2-3 დღე
-მადლობთ ექიმო!...და ექიმი პალატიდან გავიდა
-როგორ ხარ?
-კარგად დეე რამოხდა?
-მძღოლს ბორბლები მოუცურდა მანქანა 4ჯერ დატრიალდა ჰაერში და ახლა შენც ხედავ რაც ხდება)) თქვა ატირებულმა დედამ
-არაფერიც არ ხდება კარგად ვარ ერთი რაღაც მინდა მარტო
-მითხარი ჩემო პრინცესავ ყველაფერს გავაკეთებ... მითხრა დედმ და შუბლზე მაკოცა
-წვენი მინდა ფორთოხლის
-ახლავე ბაჭია....თქვა დედამ და გავიდა პალატიდან მე მარტო დავრჩი ჩემ ფიქრებდა ნეტავ ვინ იყო აქ როცა მე ასე ცდად ვიყავი ან ნინი და ჯუნა როგორ არიან? უცებ გადავწყვიტე მათთან დარეკვა მაგრამ ტელეფონი ვერსად ვიპოვე დედას დაველოდე და ისიც შემოვიდა დათოსთან ერთად (ჩემი უუფროსი ძამიკო) დათო მოვიდა და მაგრად ჩამეხუტა:
-მარიაამ როგორ მომენატრა შენი ხმა როგორ ვნერვიულობდი ჩემო პატარავ
-კარგი გეყოფა ახლა თავს მოგაბეზრებ..ვთქვი სიცილით...და დედასკენ გავიხედე....დეედ საადაა ჩემი ტელეფონი ნინიჩოს და ჯუნას უნდა დავურეკო
-აი შენი ტელეფონი.... და ეიფლის პარკი მომაწოდა დათომ
-მოიცა პარკში რატო დევს?
-აიფონ 6 გიყიდე დებილო მითხრა და გადამეხვია
-ვაიმეე ჩემი ძამიკოო ანუ ავარიაში ხშირად უნდა მოვხვდე ხოლამე...ვთქვი სიცილით ამაზე კი დედ გაბრაზდა და შემომიბღვირა:
-ღმერთმა დაგიფაროს სულელო
-აუუ კაი დეე მიდი წვენი მომეცი <3
-კარგი აიღე!
ავიღე წვენი და ჩემი ახლი ტელეფონი ეგრევე შევედი ფეისბუქზე 100 სიახლე და 50 ესემესი ვაა რამაგარია როცა ყველას უეცრად ახსენდები შემდეგ ვუპასუხე მესიჯებს ჩემ კედელზე დაწერილ თბილ სურვილებს ყველაზე მეტად კი ანის ბუკის და ციცის პოსტებმა გამაკვირვეს მაგრამ რასვიზავთ და სკაიპში შევედი დაველაპარკე გოგოებს მათ სერიოზული არაფერი სჭირდათ და საღამოს ყველანი ჩემთან მოვიდნენ ჩემი ოჯახის წევრები ნინჩოს ძმები პატარა კვიკი ყველაზე საყვარელი ბიჭები საბა აჩი გიგი და კიდევ სხვები ნუ გოგოებიც რათქმაუნდა ყველას ერთნაირი მაიკები ეცვათ ჩემი გიჟები ამ მაიკებზე ჩემი ფოტო ეხატათ და ეწერათ აი ლავ იუ როგორ მომენატრნენ ძაან ვხმაურობდით მთელი საავადმყოფო დავიმხეთ მერე ყველა ექიმმა გაყარა პაციენტს დასვენება სჭირდებაო და ხმაურობთო რამდენი ვეხვეწეთ მაგრამ მაინც არ დატოვეს შემდეგ კი ფანჯრიდან შემოიპარნენ და ჩუმად მაგრამ მაინც ვერთობოდით გოგოებმა მითხრეს თურმე იკაც ყოფილა საავადმყოფოში რა მჭირს მაგ ბიჭზე დავიჯერო 3 წლის წინანდელი გრძნობა ისევ გაღვივდა უჰჰ არვიცი მერე ჩამეძინა და მეორე დღეს საერთოდ რომ არ მოველოდი ისეთი სტუმარი მესტუმრა იკა შემოვიდა და მეც გამეღვიძა
-მარიამ როგორ ხარ?
-კარგად
-მომენატრე
-აა
-რაიყო რა პასუხებით ხარ?
-რამე სხვას მოელოდი?..ვკითხე მე და ტელეფონი მოვიმარჯვე შემდეგ კი წვენიც ავიღე
-კი
-მაინც?
-მეცს მაინც ველოდებოდი
-ჰოდა ელოდე...ვუთხარი და ირონიულად გავუღიმე
-კარგი მე წავალ
-კარგად მადლობა რომ მომიკითხე
-კარგად..მითხრა და გამიღიმა
ოჰ ეს ღიმილი ყველაფერს მავიწყებდა მინდოდა მივსულიყავი და ჩავხუტებულიყავი მაგრამ მინდოდა გოგოებიც ამოვიდნენ და არც მითქვავს ისე მითხრა ნინიმ :
-რა იკაკომ?...და ჯუნასაც და ნინისაც გაეცინათ
-არაფერი ვესწერვე...ვთქვი და მიმიხვდნენ გოგოებიც
-აუუ როდის გამოგწერენ რაა...მითხრა ჯუნამ
-აუ მეც ერთისული მაქვს რა მომენატრა ყავის სმა ჩვენი კაფე
-მალე გამომწერენ გოგოებო მალე
-დიახ მალე გავწერთ 15 წუთში თქვა ექიმმა რომელმაც ჩემებთან ერთად შემოაღო კარები.....