"მომაკვდინებელი სიცხე"(1)
როგორ დაიღალა ყოველდღიურობით და ერთფეროვნებით.მაინც არ ეყო სამთვიანი შვებულება.მაინც ვერ მოისაკლისა ის რაც თვითონ, სურდა.ახლა კი ჩავა თბილისში და კვლავ სამსახური–სახლი სამსახური–სახლი.ამის გაფიქრებაც და წარმოდგენაც, კი მასში საშინელ და ამოუცნობ გრძნობას ჰბადებს.ნეტავ კიდევ გაეხანგძლივებინა შვებულება,მაგრამ იმდენი ხნით მიატოვა სასახური და თანამმშრბლები,რომ თავს დამნაშავედ გრძნობს.ამ სიცხეში თვითონ ისვენებს და თანამშრომლებს კი ამუშავებს..არა არა და არა მასში სინდისისქენჯნამ გაიღვიძა.საკმარისად მოშორდა თბილისს! არა იცის რომ დასვენება თავადაც სჭირდება,მაგრამ სხვასაც ხომ უნდა გაუწიოს ანგარიში.ამ შვებულებით დიდი სტრესი და დაღლილობა მოიხსნა,თუმცაღა სურს,რომ დრო უკან დააბრუნოს და განვლილი სიამოვნება თავიდან მიიღოს.თუმცა იმასაც ხვდება,რომ ეს შუძლებელი და წარმოუდგენელია.თავი ოდნავ შეარხია ფიქრების განსაბნევად და აქამდე ერთ წერტილს მიშტერებული თვალი მოაშორა და ბოლო ლამაზად დაკეცილი,მაისური ჩანთაში ჩადო.წელში გასწორდა კიდევ,ერთხელ მოავლო თვალი ოთხას და იქაუვრობა დატოვა. –ლამარა!სულ ასე თუ უნდა მაცილებდე,იცოდე თვალით აღარ დაგენახები! რა სწრაფად ფეთქდება ბურდული.მაგრამ არ უყვარს ეს გაცილებები,ცრემლები,ათასი ბანალური კითხვა და ყოველივე ეს სრულებით არ აინტერესებს. –ბებო როგორც კი ჩახვალ,თბილისში გამაგებინე იცოდე არ მანერვიულო. აქოთქოთდა ლამარა და აქამდე ჰაერში გაშეშებული ხელი ძირს დაუშვა,მსუბუქი მოძრაობით. უხმოდ ჩაჯდა მანქანაში ბურდული და მალევე თვალს მიეფარა. კიდევ ერთხელ მოუწია ზაფხულის გატარება უშგულშიშეეჩვია აქაუვრობას ახლა კი უჭირს განშორება.თითქოს მისი ნაწილი აქ დატოვა.ასეცარის მხოლოდ აქ შეეძლო ყველაფრისგან განთავოსუფლება.უჭირს აქაურ ბუნებასთან განშორება,გულს იმით იმშვიდებს,რომ შემდეგ წელსაც მოინახულებს უშგულის მწავანე თეთრად დათოვლილ ბუნებას,დათოვლილ მთებს.კვლავ შეხვდება მზის ამოსვლას და მხოლოდ მაშინ იგრძნობს თავისუფლებას.ფიქრებიდან ტელეფონის გაბმულმა ზარმა გამოიყვანა. –გისმენ! ყოველთვის ასეთი მკაცრი და კატეგორიული,სიტყვა ძუნწი იყო ბურდული.უბრალოდ ცხოვრებამ გახადა ასეთი.ყველა ხომ იცვლება??ერთდროს ისიც იყო ისეთი,როოგორიც ჩვეულებრივი ადამიანები არიან მაგრამ ახლაა... –როგორ ხარ ლიდია?როდის ბრუნდები უკა?!უკვე საკმარისად მომენატრე –ამ სისულელისთვის დამირეკე?!თუ არ მომაცდენთ და ხელს არ შემიშლით უაზროოო რეკვებით ერთ საათში თბილისში ვიქნები. აღარ დალოდებია მეგობრის პასუხ ისე გათიშია ტეელფონი და უკან მოისროლა.როგორ ვერ იტანს ამ უაზრო საუბარს.ვერ იტანს,როდესაც მგზავრობს და პლის საუბარი უწევს.ამას ჯობია არ დაურეკონ და მისი რისხვა აიცილონ თავიდან.როგორც თვითონ ამბობს მაშინ იყენებს ტელეფონს,როდეასაც რამე სერიოზული ხდება.სხვა შემთხვევაში ეს საგანი მისთვის სრულიად უმნიშვნელოა. ვერც კი შენიშნა როგორ დაამუხრუჭა მანქანა მამაკაცის ფეხებთა,ფრთხილად აწია თავი მაღლა და მინაში გაიხედა ღრმად ჩაისუნთქა და მანქანიდან გადავიდა.სეღა აკლდა სრული ბედნიერებისთვის. –როგორ ხართ?წაგიყვანოთ საავადმყოფოში?რამე გტკივათ?! –არა არ არის საჭირო! მამაკაცმა ზურგი აქცია და გზა განაგრძო. არუნდა და ნუ უნდა თავი იმით,დაიმშვიდა,რომ შესთავაზა საავადმყოფოში წასვლა,მაგრამ უცნობმა მამაკაცმა უარი განცხადა.დიდად არ უფიქრია ამაზე მანქანაში ჩაჯდა და თვალს მიეფარა. ^ ^ ^ მანქანა დიდი სახლის წინ გააჩერა.უკვე შებინდებულიყო და გრილინიავი უბერავდა გრილმა სიომ იმოქმედა მისი სხეულისკანზე და დახორკლა ფრთხილად დაისვა ხელი ხელზე.საბარგულიდან გადმოიღო ჩანთა და სახლისკენ წავიდ.დააზარუნა და კარის გაღებას დაელოდა.კარი ლურჯ კაბაში გამოწყობილმა ქერა ქალმა გააღო ლიდიას დანახვაზე სახე გაებადრა. –როგორ ხარ დედა?ბურდულმა დედა მოიკითხა და გადაეხვია. –კარგად–კარგად შემოდი და აქ ვილააპარაკოთ. –მე მეგონა უფრო მალე მოხვიდოდი რატომ შეგაგვიანდა? –ეკა ხომ იცი არ მიყვარს კითხვები და რათატომ მისვამ?!გაბრაზება დაეტყო ბურდულს. პატარა პრობლემა იყო. დიდად არ ჩააცივდა ეკა შვილს იცოდა,რომ იკამათებდნენ ამიტომ გაჩუმება ამჯობინა. –ხვალ სამსახურში მივდივარ და ავალ დავისვენებ ხვალ ვისაუბროთ. –კარგი,როგორც გინდა მე ლამარას დავურეკავ და ვეტყვი,რომ ჩამოხვედი თორემ უკვე ცხრაჯერ დამირეკა. ოთახის კარი ფრთხილად შეაღო,როცა დარწმუნდა,რომ ყველაფერი თავის ადგილზე იყო აბაზანას მიაშურა.ერთი საათი იღებდა შხაპს თავის თლილ თითებს ფრთხილად დასრიალებდა ტანზე.ბოლოს კი მოთენთილი და დაღლილი მიწვა საწოლზე და დაეძინა. ^ ^ ^ კომპანიაში შესულს მასინვე ყველას თვალი ეცა.ყველანი ფეხზე შეეგებნენ და გზადაგზა ყველამ მოიკითხა უფროსი.კაბინეტის კარები შიაღო და პირდაპირ სკამზე დაჯდა..წამსვე გაჩნდა მასთან მისი მდივიანი ნინი გულმკერდზე მიეჭდო საბუთები და ტავ თვალებს აქეთ იქით აცეცებდა. –ქალბატონო ლიდია საბუთები მოვიტანე ყველაფერი მოგვარებულია კონტრაქტიც დადებულია თქვენი ხელის მოწერაღა საჭირო და მშენებლობა დაიწყება. –კარგი.მაგიდაზე დატოვე საბუთები და ყავა შემომიტანე. უხმოდ გაიკეტა კარები ნინიმ და უფროსის დავალების შესრულებას შეუდგა,ჭიქით ხელში შევიდა კაბინეტში ფრთხილი და სწრაფი მოძრაობით დადო მინის მაგიდაზე ჭიქა და კაბინეტი დატოვა. ტელეფონზე ლაპარაკობდა როცა კაბინეტის კარი თათიამ და ბექამ შემოგლიჯეს. –მიაყუდე ბარეღამ კარები გვერძე.წამსვე აენთო ბურდული და მწველი მზერა ესროლა ბექას. –აბა რაშვრები ქალბატონო ლიდია როგორ დაისვენე? –რავიცი კარგად. და გაკვირვებული მიაჩერდა ბექას,რომელიც მისი ჭიქიდან მიირთმევდა ყავას ფეხებ კი მაგიდაზე შემოეწყო. –ამან ჩემ არ ყოფნაში მაინც ვერაფერი ვერ ისწავლა ხო? –რაა? რაა? მეც მითხარით სასაცილოოდ გაიკრიჭა ბექა. –არაფერი..არაფერი..სიცილისგან გაგუდულმა ამოილაპარაკა თათიამ. –ხელაია ბრუნდება ხვალ ჩამოდის.ხმაში გაბრაზება დაეტყო ბურდულს და ყელთან ძარღვები დაებერა. –რააა?წამსვე გადასცდა ბექას ყავა და შარვალზე დაისხა.თათიამ კი თავი ძლივს ასწია ნერწყვი მიძიმედ გადაუშვა სასულეში და მხოლოდ ახლა დაიწო იმის გაანალიზება რაც წეღან ბურდულმა თქვა. –რას აპირებ?ხმაში გაბარზება ეტყობოდა ბექას. –საერთოდ არაფერს.ურიაგიროდ ამოილაპარაკა ბურდულმა. –თათას უყურადღებოდ არ დარჩენია ბრდულის ასეთი საუბარი. –მოვკლავ მაგ ძაღლიშვილს 100მეტრის რადიუსშიც რომ მოგიახლოვდეს.გიჟივით წამოვარდა ფეხზე ბექა და ნერვულად გადაისვა თავზე ხელი. –დაწყნარდი!არაფერი არ მოხდება. ღრმანაპასი დაარტყა ბურდულმა და მზერა ჭერს მიაბყრო. კიდევ დიდხანს ილაპარაკებდნენ,რომ არა დრო..საკმაოდ გვიანი იყო სახლში,რო დაბრუნდა და დაღლილს მაშინვე ჩაეძნა. |
ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.