-ანამარია! ბებო.. ადექი სკოლაში გაგვიანდება...
მე არც დედა, არც მამა და არც რომელიმე დედმამიშვილი მაღვიძებს დილით...ჩემი გავმღვიძებელი ბებოა, რომელიც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს... მე ვარ ანამარია გელოვანი.. 17 წლის მეთორმეტე კლასელი... ვარ შაშუალო სიმაღლის, მოკლე შავი თმით და მწვანე თვალებით..... დედა და მამა ავარიაში ამეღუპნენ როცა 14 წლის ვიყავი...არც და მყავს და არ ძმა.....სკოლაში ყველაზე „სტრანი“ გოგოს შთაბეჭდილებას ვტოვბ ჩაცმულობის გამო.. მას მერე რაც მშობლები დამეღუპა შავი არ გამიხდია.. სიგარეტსაც ძალიან მივეჩვიე და ჩემი ერთადერთი მეგობარი გახდა....
-კაი ბე ეხლავე ავდგები..
მიუხედავად იმისა, რომ „ცუდი გოგო“ ვარ ბებოოსთან ყოვეთვის, ის ვარ რაც 4 წლის წინ ვიყავი.. მეც აღარ დავაყოვნე, მალევე ავდექი აბაზანაში შევედი მმოვწერისგდი და ჩვეულებისამებრ შავებში გამოვეწყვე.... ჩავიცვი შავი დახეული ჯინსი, შავი მაიკა, შავი ჟაკეტი შემოოვიცვი და ფეხზე განუყრელი შავი კედები... ჩანთას ხელი დავავლე ბებოს დავემშვიდოე და სკოლაში წავედი....გზაში განუყრელი ჩარკვიანის „სულს მოგცემ“ ჩავრთე და გადავეშვი სულ სხვა სამყაროში სადაც არავინ და არაფერი არ არსებობს.. ჩემი და ჩარკვიანის გარდა...სკოლაში მალევე მვედი, ეზოში როგორც ყოველთვის არეულობა იყო ყურადღება არავისთის მიმიქცევია პირდაპირ კლასში ავედი და ჩემი ადგილი დავიკავე თავი მერხზე დავდე და ისევ მე და ჩარკვიანი დავრჩით მარტო. ზარიც მალევე დაირეკა, მასწავლეელლი შემოვიდა ჩვეულებრიივი ჭიჭყინით როგორც ჩვევია, თუცა არაფერი გამიგია მანამ სანამ თავზე არ დამადგა
-გელოვანი! რომ გეძახი არ გესმის??
-როგორც ხედავთ არა მაია მას...
-დროზე დირექტორთან...
მეც არ დავაყოვნნე წამოვდექი და გარეთ გავედი... მალევე მივადექი დირეკტორის კაბინეტს და მორიდებულად დავაკაკუნე..
-მობრძანდით..
-გამარჯობათ ბატონო ზაზა შეიძლება?
-ოხ ანამარია, ანამარია ეხლა რა დააშავე ისევ ფანჯარა ჩატეხე თუ ....
-თუ ..
არ დვაყოვნე მაშინვე გავეცი პასუხი...მანაც ჩვეულებრივ როგორც ჩვევია თავი გააქნია და სავარძლისკენ მიბიძგა... მეც მორჩილად დავჯექი და დაველოდე მორგი ლექციას.
-მერამდენედ ანამარია? მერამდენედ?! ამჯერად რა დააშავე?..
-არაფერი ისეთი ჩემთვის ვიჯექი სიმღერებს ვუსმენდი უცებ დამადგა თავზე და ჩხუბი დამიწყო „არ გესმის რო გეძახი გელვანი! დროზე დირეკტორთან..“
ვეცადე გამეჯავრებია მაია და ისე მეთქვა... ამასობაში კარებზე დააკაკუნეს და ზაზამ ჩვეულებრვი ტონიტ უხმო შიგნით.. ოთახში საკმაოდ სიმპატიური ტიპი შემოვიდა... რაებს ფიქრობ ანამარია?! შენ ბიჭი მოგეწონა? არ არსებობს... არა რაღაცა გიჭირს... უაზრო ფიქრების გასაფანტათ თავი გავაქნიე,.... როგორც ლაპარაკიდან გაირკვა ახალ გადმოსული ბიჭი იყო რომელიც ჩემ კლასში იქნებოდა, ზაზამ მთხოვა კლასამდე მიმეყვანა და მაია მასწავლებლისთვის ბოდისი მომეხადა... ბევრი თხოვნის შემდეგ როგორც იქნა დამითანხმა რპმ ბოიში მომეხადა... კაბინეტიდნ გამწარებული გამოვვარდი, ის ბიჭი ძლივს მეწეოდა...
-ერთი წუთი ცოტა ნელა ვერ გეწევ...
-მომისმინე ამ სკოლაში არავინ მემეგობრება და შენ ნუ იქნები პირველი.... მთვლიან ცუდ გოგოდ და ასეც უნდა იყოს და ხო კიდე ეხლა შენ შეხვალ კლასში მე არ შემოვალ მეტ საქმე არ მაქვს იმ ქალბატონს ბოდიში მოვუხადო...
-გამარჯობა მე მათე მაისურაძე ვარ შენ?
-ანმარია გელოვანი გაიგე რაც გითხარი?
-სასიამოვნოა.. წავიდეთ...
-მოიცა... მოიცა... მოიცა.. სად წავიდეთ?
-იქ სადაც შენ მიდიხადრ...არც მე არ მინდა გაკვეთილზე ჯდომა...წინა სკოლიდანაც გამომრიცხეს...
მხრები ავიჩეჩე და ჩემ გზას დავადექი, ისიც უკან გამომყვა
-ანამარია სად მივდივართ?
-იქ სადაც უკვე 4 წელია მარტო დავდივარ და სადაც თავს ყველაზე მშვიდად ვგრძნობ...
მეტი კითხვა აღარ დაუსვამს და უკან მომყვებოდა ჩუმად... მალევე მივედით დანიშნულების ადგილას....სკოლასთან ახლოს პატარა მიტოვებული სახლია, თითქმის სულ აქ დავდივარ როცა ცუდ ხასიატზე ვარ ან უბრალოდ შატალლლოზე წამოვალ... ცანტიდან სიგარეტი ამოვიღე და ღრმა ნაფაზი დავარტყი.. მათე იდგა და გაშტერებული იყურებდა... მეც ავდექი და სიგარეტი შევთავაზე რაზეც მტკიცე უარი მივიღე..
-ოჰოოო... პირველი ხარ ვინც უარი მითხრა სიგარეტზეე..
-ხო ურალოდ არ მინდა.... ისე იცი რომ.....
-კი ვიცი რომ ადრე კვდებიან ბლაბლაბლა და ბლა....
-ისე უდა ვაღიარო ძალიან ლამაზი თვალები გაქვს...
ამის გაგონებაზე კვამლი გადამცდა და საშინელი ხველა ამტყდა... სული ძლივს მოვითქვი
-რაა?
-ხო ლამაზი ფერის თვალები გაქვს... უცნაური მწვანე...
ვაღიარებ მართლა ძალიან უცნაური მწვანე მაქვს.. მათე იყო ყველაზე სიმპატიური ბიჭი ვინც კი ოდესმე მინახავს... მაღალი, დაკუნთული, ქერა და ცისფერი თვალებით....ოდნავი წვერი რომელიც საშინლად უხდებოდა.... ანამარია.... რაებზე ფიქრობ..... შემომიტია „ლუციფერმა“ მეც უკმაყოფილო ფიქრების მოსაშორებლად თავი გავაქნიე... დარჩენილი სიგარეტი ძირს დავაგდე და სახლისკენ წავედი... მათე მალევე დამშორდა მე კი გეგმები შევცვალე და სახლის მაგივრად სულ სხვაგან წავედი......




დავბრუნდი ახალი მოთხრობით... რადგან წინა მოთხრობას "ზაფხულის რომანს" დიდი "გამოხმაურება" არ მოყვა გადავწყვიტე ახალი დამეწერა... <3 იმედია მოგეწონებათ <3 დააკომენტარეთ <3