სკოლაში,რომ მივედი ბატონი ალექსანდრე კლასში იყო ბიჭებთან ერთად და ჩემი შესვლა არ გამოპარვია. გამარჯობა გადავუგდე და ჩემს მერხს მივუჯექი, ტელეფონი ამოვიღე და ნინის მივწერე.
-მოდიხარ?
-ხო, ხო შემოვედი სკოლაში უკვე.
მესიჯი ვნახე და ტელეფონიდან თავი,რომ ავწიე ვაჟბატონი შემრჩა ხელში.
-სალიტაა. (ლოყაზე მიჩმიტა)
- რა გინდა? (უხეშად ვუთხარი)
- შენი კოცნა.
გამეცინა
-ოჰ კიდე რა გინდა?
- ლამაზი თვალები გაქ.
-ვიცი.
-ღიმილიც.
- შენ რა მეფლირტავები?
-არა.
-ხოდა დავაი ეხა აცხა აქედან.
-უხეშობა მომწონს.
- ეხლა ჩემი წიხლიც მოგეწონება.
წავიდა და მოშორებით დადგა. თვალებით მჭამდა ეგ უნამუსო., როგორც იქნა ნინიც მოვიდა.
-სად ეგდე გოგო აბა სკოლაში შემოვდივარო?
- კლასში,რომ შემოვდიოდი დაგინახეთ, რომ ლაპარაკობდით და აღარ შეგაწუხეთ. (გაეცინა)
- ჰაჰაჰა.. ნინიმ იხუმრაა.
გაკვეთილები დაიწყო. როგორც ყოველთვის მოსაბეზრებელი გაკვეთილები იყო.მე და ნინი ერთად წავედით სახლში.
-გოგო დღეს საღამოს მე და საბა (საბა ნინის შეყვარებულია) მთაწმინდაზე ავდივართ არ წამოხვალ? თან იმასაც ძმაკაცი მოყავს გაიცნობ მაინც.
-კაი წამოვალ. თან რამდენი ხანია არსად ვყოფილვარ.
-კაი მაშინ 6ზე გამომიარე.
-კაი.
ნინი თავის გაერებაზე ჩავიდა. მერე მეც ჩავედი. ჩემი კორპუსის წინ ბირჯა იყო, ბიჭები იდგნენ.
"აუუ როგორ ვერ ვიტან ამ მომენტს ეხა ყველამ მე უნდა გამომხედოს" გავიფიქრე და თავი ჩავღუნე.
- სალიტაა.
აუ ეს ვიღაა. მივტრიალდი და
-ჯანდაბა (წავიბუტბუტე)
-რამე მითხარი?
ვინ იყო? ვინ და ალექსანდრე.
-სახლში მიდიხარ?
-კი.
-გაგაცილებ.
-არ მინდა იყოს.
-გაგაცილებ.
-ოო არა მეთქი ხო გითხარი?
მაინც გამომყვა. მე წინ მივდიოდი ჩქარი ნაბიჯით ის კი ნელა მომყვებოდა უკან. ძლივს მივედი სახლში. ფანჯრიდან გავიხედე და ჩემ კორპუსთან იდგა.
-ვაიმეე როგორ მაღიზიანებს. ჯერ გუშინ გადმოვიდა ჩვენ კლაში და უკვე ტვინს მიჭამს.
ჩემს ოთახში შევედი და 6საათისთვის ტანსაცმელი გადავაწყვე. ფული არ მქონდა და მამაჩემთან მივედი.
-მამაა ფული მინდაა. (და ზუსტად ის სახე მივიღე თქვენ რომ იღებთ ამ დროს)
-რათ გინდა?
- ბიჭებში მივდივარ (ვიხუმრე)
-ოო. მაშინ ბევრი დაგჭირდება. (მითხრა და 200ლარი მომცა თან გაეცინა)11ზე სახლში იყავი (სიცილით შემაპარა)
-არის ბატონო მამიკო.
ვუთხარი და ოთახიდან კი არ გამოვედი გამოვფრინდი. გაკვეთილები მოვამზადე და 6საათიც მოდიოდა. გავემზადე თავისუფლად ჩავიცვი. ჯინსის შარვალი, ტოპი და კეტები.
-ნინიი შენ სახლთან ვარ.
-კაი ჩამოვალ ეხლა.
ნინი ჩამოდიოდა ამ დროს საბაც მივიდა.
-ვავა საბა როგორ ხარ ძმა.
-ოხ, ჩემს ძმას გაუმარჯოს.
ძმაკეცებივით ვიყავით. მეუბნებოდა ნინის ძმა ხარო.
-მოდიხარ ესეიგი ხო? (საბა)
-აჰამ. თან ნინიმ მითხრა ძმაკაცი მოყავსო (გამეღიმა)
-აჰამ. ზუსტად ეხლა.. აი აი მოდის.
ვაიმეე, რომ დავინახე ვინ იყო ენა ჩამივარდა.
- სალი ეს არის...
-ვიცი ვინცაა (გაბრაზებული ხმით ვთქვი)
ვინ იქნებოდა თუ არა ალექსანდრე.
-ვა სალიტა რა ლამაზი ხარ.
-მადლობ. მახინჯო.
როგორც იქნა ნინიც ჩამოვიდა.
-აუ მე წავალ რაა (მე)
-იყავი რაა გთხოვ (საბა)
-არ, იყოს საქმე მაქ.
-ნუ ტყუი ვიცი არ გაქ და დაეტიე (ნინი)
-აუუ.
- ხმა არ გავიგო. რჩები!
-კაი.
ერთადერთი ნინი იყო ვისაც ვიჯერებდი.
აუ ეხლა ამ დებილთან იყავი რამდენიმე საათი.
-ნინი, ამასთან მარტო არ დამტოვო გთხოვ.
-ვერ დაგპირდები.
-აუ ნიი..
-რა იყო გოგო კი არ შეგჭამს..
-აბა გოგოებო რაზე ჭორაობთ?( ალექსანდრე)
-ვაიმეე ლა სენი საქმეაა? (ბავშვივით ვუთხარი)
-ოჰ.
-ისეთზე არაფერზე (ნინი)
მერე ავტობუსში ავედით. გვერდზე მომიჯდა და მიყურებდა. ვაიმე რა გამაღიზიანებელი იყო. ვეღარ მოვითმინე:
-რას მომშტერებიხარ პირდაღებული, ბუზი არ შეგიფრინდეს დახურე.
-ლამაზი ხარ და გიყურებ.
-ვაიმეე. რას ლაპარაკობ.
-იცი პირველივე დანახვით მომეწონე.
-კაი ერთი. (ჩავიცინე )
-ჰო, მართლა. შენნაირი უხეშები მიზიდავენ.
-ოჰ.
-იცი, შენ ჩემმი ცოლი გახდები.
-ოცნება უფასო გაქ.
-მართლა გეუბნები.
-ვერ ეღირსები. (გავიცინე და გარეთ დავიწყე ყურებ)
-მაგასაც ვნახავთ.
მითხრა და ლოყაზე მაკოცა.. გამაჟრჟოლა. მაგრამ არ შევიმჩნიე. მთაწმინდაზე, რომ ავედით, ყველა ატრაქციომზე დავჯექით. ალექსანდრე ისევ არ მშორდებოდა. უკვე მომაბეზრებელი იყო.
-არ შეგიძლია ორი წუთი მაინც შემეშვა?
-არა.
-რატომ?
-ჩემი ჰაერი ხარ, რომ მოგშორდე მოვკვდები.
-ოჰ ეს ბანალური სიტყვები, როგორ მეზიზგება. თან ეგეთები არ ჭრის ჩემთან ლამაზო. (გადავიხარდარე)
მერე სახლში წავედით იმ დეგენერატმა მიმაცილა თან გზაში ვარდები მიყიდა. როგორც კი სახლში ავედი ვარდები ნაგავში ვისროლე.მეორე დღეს სკოლაში, რომ მივედი არ ეგდო ვაჟბატონი და გამიხარდა ეხლა მაინც დავისვენებ. მეთქი. 6გაკვეთილი უსაშველოდ გაიწელა. სახლში რომ მივდიოდი ნაცნობი ბიჭები იყვნენ მივედი ყველა გადავკოცნე, მოვიკითხე. ბოლოში ალექსანდრე იდგა, მელოდა როდის გადავკოცნიდი, მივუახლოვდი ის საკოცნელად წამოვიდა მე კიდე ხმამაგლა შევძახე:
- და შენ გგონია გადაგკოცნი? (გამეცინა) არც იოცნებო ქეციანო.
- არ ვიოცნებებ, მოვა დრო მთხოვ მაგას.
-ეგ დრო რომ მოვა თვითონ მოვიკლავ თავს.
-ჩემი ჭირვეული ხარ.
-შენ კიდე დებილი ხარ.
- შენი დებილი ხო?
-არა ბებიაჩემის.
და წავედი.


***************
ალექსანდრე

-აუ ეს გოგო მაგიჟებს.
-ეე, ძმაო შენ არ იცი რა შარში ყოფ თავს. (ნიკა)
-რა შარში.
-რა შარში და ეგ გოგო მოსიარულე ანგელოზია მაგრამ თუ გაიცნობ ეშმაკზე უარესია. თან ლევან დადიანის გოგოა. განებივრებულია და ყველაფრის უფლება აქ.
-ქონდეს. ეგ ჭირვეული ჩემი იქნება და მე მოვარჯილებ.
-წარმატებები ძმა.



როგირი თავია?