ნელ-ნელა მოდიოდა ჩემსკენ. ღმერთს ვთხოვდი ეს ყველაფერი კარგად დასრულებულიყო. არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა. ვთხოვდი რომ შეჩერებულიყო მაგრამ უშედეგოდ.ტუმბოზე მდგარი ლარნაკი ავიღე და თავში ჩავარტყი.ეგრევე მასთან მივვარდი და პულსი გავუსინჯე.ცოცხალია!ღრმად ამოვისუნთქე და კარებისკენ გავვარდი და ჩავკეტე.ჩემი ძმა კი სააბაზანოში "შევათრიე" და ჩავკეტე.სკოლის ჩანთა წიგნებისგან გავათავისუფლე და რამოდენიმე წყვილი ტანსაცმელი ჩავყარე.ზურგზე მოვიკიდე და ფანჯარასთან მივედი.იქიდან გადავიხედე და აღმოჩნდა რომ არც ისე მაღლა ვიყავი მიწისგან.ფანჯრის რაფაზე შემოვჯექი.შემოვტრიალდი და ხელები მჭიდროდ მოვკიდე.მთელი სხეული დაბლა ჩავუშვი და ახლა მხოლოდ იმის იმედზე ვიყავი რომ ხელები არ გამიოდლიანდებოდა და არ ამისხლტებოდა.თვალები დავხუჭე,ღრმად ამოვისუნთქე და ფანჯრის რაფა ხელები გავუშვი.ფეხები ოდნავ მოვკეცე და წამში მიწაზე აღმოვნჩდი.ჩემი თავით კმაყოფილმა ღობეზე ჩუმად გადავძვერი.თავისუფლება ისე მწყუროდა რომ მზად ვიყავი მისთვის ყველაფერი გამეკეთებინა.უკვე დიდიხანნია რაც დავდივარ.მაგრამ ეს მსიამოვნებს!დაღამდა,აცივდა..მე კი მომშივდა.სულ მალე სიბნელე ორმა მანათობელმა შუქმა დაარღვია.მმივხვდი რომ მანქანა იყო.იქნებ დახმარება მეთხოვა?მაგრამ არა ეს სულელური იქნება.როგორც კი მანქანა მომიახლოვდა ეგრევე გაჩერდა.იქიდან კი მაღალი ბიჭი გადმოვიდა.თავიდან გამოსახულებას ვერ ვარჩევდი მაგრამ როგორც კი მომიახლოვდა მაშინვე მივხვდი ვინც იყო.რა უნდა?თავი დამანებოს რას გადამეკიდა!!
-რა გინდა?-უხეშად ვკითხე
-ვიფიქრე შენი დახმრება ურიგო არ იქნებოდა
-ზუსტადაც რომ ურიგოა
-კარგი რა ნუ ჯიუტობ!შენთვითონაც იცი რომ გცივა,გშია,გწყურია..თან შეიძება ვიღაც-ვიღაცეებმა მოგაკითხონ
-შეიძლება მართლაც მცივა,მშია,მწყურია მაგრამ შენთან ერთად წამოსვლას არ ვაპირებ!და ჰო,ვინ უნდა მომაკითხოს?
-აი იმ სამმა ლოთმა
მითხრა და ვიღაც სამი "მოღრიალე" კაცებისკენ მიმითითა.
-ჰა მოდიხარ?
-კარი გააღე!-ბუზღუნით ვუთხარი.მანქანაში ჩავჯექი და მანაც მომბაძა.მკითხვეო,შეიძლება გამკიცხოთ,მაგრამ ჩემს ადგილას რომ იყოთ..რომ ხედავდეთ მის სახის ნაკვთებს,მარწყვისავით წითელ ტუჩებს,შავ თვლებს რომელშიც სინანულის ნაპერწკალი გაუჩერებლად დარბოდა,სწორ ცხვირს,და ღრმულებს რომლებიც გაცინებისას უჩნდებოდა.მალევე მივედით ულამაზეს სახლთან.კარის გაღება ნიკამ დამასწრო.
-მის..
-ოჰ,რა პატივია
-აჰაამმ
ორივეს გაგვეღიმა.ამწამს არ მაინტერესებდა თუ რა მოხდა წარსულში.მხოლოდ ის მაინტერესებდა თუ რა ხდებოდა ახლა.როგორც კი გადავედი ზურგში ძლიერი ტკივილი ვიგრძენი.ფეხები მომეკეცა და მიწაზე დავვარდი.ვიგრძენი როგორ ავიწიე მაღლა და როგორ მიცავდა ვიღაცის ძლიერი მკლავები.ასევე ვგრძნობდი როგორ მიჩურჩულებდა ყურში ვიღაც.მაგრამ რას ეგ უკვე არ ვიცი.სულ მალე კი უკუნით სიბნელეში გადავეშვი..
***************************************
დილით საავადმყოფოში გამეღვიძა.ეგრევე ვიგრძენი წამლების საშინელი,გულისამრევი და გამაბრუებელი სუნი.
-როგორ ხარ?-მკითხა ნიკამ
-ამმ კარგად და რა მოხდა?
-ვიღაცამ გესროლა მე კი საავადმყოფოში მოგიყვანე
-და ტყვია უკვე ამომიღეს?
-რათქმაუნდა
საწოლზე ჩამოჯდა და მომიახლოვდა.მისი ცხელი სუნთქვა სახეზე მეცემოდა.გული მუცელში ჩამივარდა.თავი უფრო ახლოს მოწია და მისი ბაგეები ჩემსას შეახო.ვერ აგიღწერთ რა ვიგრძენი ამ წუთას.ამჯერად კოცნაში მეც ავყევი.მაგრამ გონს მალევე მოვეგე და მოვშორდი.
-მაპატიე..მე..მეე..
-იცი რა?!მოდი და მაკოცე!!