ყოველი გამვლელის თავიდან ფეხებამდე შესწავლა,მათი გაკრიტიკება,დაცინვა,აბუჩად აგდება..არც ეს კმარა და ახლა უკვე საკუთარ „მეგობრებსაც“ კი მიწასთან ასწორებენ.თავიდან „პროსტა“ წაიჭორავებენ,მერე ყოველ შეხვედრაზე მოყვებიან ამ „პროსტა“ ჭორაობას და ვეღარ ჩერდებიან და საბოლოოდ ვერც კი ხვდებიან ეს ყველაფერი ჩვევაში როგორ გადასდით. ქეთასთვის კი ეს ყველაფერი რატომღაც უცხო ხილი იყო.ეს გარკვეულწილად იმის ბრალიც იყო ალბათ,რომ მთელი ბავშვობა ბიჭებთან ერთად გაატარა.არასდროს არ დამჯდარა უბნის გოგოებთან ერთად და დღე და ღამე ჭორაობაში არ გაუსწორებია.ერჩივნა ბიჭებთან ერთად ეთამაშა ფეხბურთი,შეეკეთებინა ველოსიპედი,წასულიყო სავარჯიშოდ და ასე მხიარულად გაეტარებინა ბავშვობის ულამაზესი წლები..ჰჰ ბავშვობის..არადა სულ რაღაც 16 წლისაა.მისი თითოეული ქცევა მუდამ ყველას აღფრთოვანებას იწვევდა,მაგრამ ახლა??ახლა უკვე გაკრიტიკების მთავარი საგანია.როგორია 16 წლის გოგო 20 წლის ბიჭთან გადავიდა საცხოვრებლად ისე,რომ არც ნიშნობა ყოფილა,არც ხელი მოუწერიათ,არც ჯვარი დაუწერიათ..ხოდა მეტი რა უნდოდა ხალხს?!


16 წლის ქეთა მაისურაძისთვის ეს ნამდვილად არ იყო ადვილი.ეგ კი არა ძნელიც იყო..ძალიან ძნელი.იმის ყურება,რომ ყველა შენზე ჭორაობს და თან სიმართლესთან ოდნავ მიახლოებულსაც კი არაფერს არ ამბობენ ძალიან გთრგუნავს ადამიანს.ნიკასთან გატარებული 7 თვე მისთვის ყველაფერი იყო.თითოეული დღე მისთვის წარმოუდგენლად ბევრს ნიშნავდა.მთელი არსებით სტკიოდა,მაგრამ მისი გახსენება ყოველთვის ღიმილს გვრიდა.ყოველ დღე პირველი დღიდან ბოლო დღის ჩათვლით იხსენებდა ყველა დეტალს,რაც ერთად გადახდათ და სიხარულისა თუ სინანულის ცრემლებს ვერაფრით ვერ იკავებდა.პირველად ბიჭებმა რომ,მიაკითხეს ეგონა სამყარო ამოტრიალდა.წარმოდგენაც კი შეუძლებელია ისე უხაროდა მათი დანახვა.სახეზე უბრალო ღიმილი ეხატა,მაგრამ მართლა უხაროდა.ტკივილი ემოციების უკეთ გამოხატვის საშუალებას არ აძლევდა.ფიზიკურადაც სტკიოდა,ძალიან,ძალიან სტკიოდა.თითოეული მოქნეული ხელი,თითოეული გამეტებით დარტყმული წიხლი,თითოეული სიტყვა იმდენად მკაფიოდ ახსოვდა უკვე გიჟდებოდა.იმის გააზრება კი,რომ მიუხედავად ამ ყველაფრისა მაინც ვერ იმეტებდა ამ ხალხს ციხეში ჩასასმელად უფრო ფიტავდა შინაგანად.“არ მახსოვს“ ეს იყო მისი პასუხი კითხვაზე „ვინ გაგიმეტა ესე?ვინ გაგწირა ამისთვის?“.არადა რეალურად ეცოდებოდა ახალგაზრდა ბიჭები ციხეში ჩასასმელად.მიუხედავად ყველაფრისა მაინც საკუთარი თავის გარდა ყველაზე და ყველაფერზე ფიქრობდა.ნელ-ნელა გამოდიოდა მდგომარებიდან.ცდილობდა მეგობრებისთვის და მშობლებისთვის თავი ზედმეტად არ აეტკიებინა.ახლა უფრო ხშირად ელაპარაკებოდა თავის დას,რომელთანაც თითქმის არანაირი ურთიერთობა აღარ ჰქონდა ნიკასგან წამოსვლის შემდეგ.ახლა უკვე ბიჭებთანაც გაიხსნა.იმაზე ფიქრი,რომ ნიკას ძმაკაცებთან ახლოს იყო აბედნიერებდა.ხშირად ლაპარაკობდნენ ნიკაზეც ოღონდ მხოლოდ ბიჭები.ქეთა იჯდა და უსმენდა მათ.არ უნდოდა რამე ეთქვა,რადგან 1 სიტყვის თქმაც კი ბოლომდე გახსნიდა მას.ერჩივნა თავისთვის ყოფილიყო მშვიდად,წყანარად.

-----
ქუჩაში მშვიდად მიაბიჯებდა.მასწავლებლისგან გამოსულმა აშკარად იგრძნო დაღლილობა.ერთი სული ჰქონდა სახლში მისულიყო და დაეძინა.მის წინ სწრაფად გაჩერებულმა მანქანამ და იქიდან გადმოსული გეგას დანახვამ დაამუნჯა.
-ქეთა როგორ ხარ??-მშვიდი სახით მიუახლოვდა და ტრადიციული ღიმილით დაასაჩუქრა გოგონა.
-გეგა..ისა..ჯანდაბა...კარგად შენ??
-კაი რა იყო ნუ დაიბენი.ჩაჯექი მანქანაში ჩემთან ერთად მოდიხარ.-ღიმილს სახიდან არ იშორებდა და ეს კიდევ უფრო აბნევდა ქეთას.
-სად??-ხმა ისე ჩაუწყდა ძლივს გაიგო გეგამ მისი კითხვა
-ჩვენთან მივდივართ სახლში.
-შენ ხომ ნათიასთან გინდოდა??-ისე წარმოთქვა ეს სიტყვები თითქოს ევედრებოდა არ წამოვალო.
-შენც კარგად იცი რატო მინდოდა ნათიასთან.ამაზე არაერთხელ გვილაპარაკია უბრალოდ ჩვენ მაგალითზე არ განგვიხილია ეს თემა.გაგახსენო შენი სიტყვები?
-არაა..მაგრამ შენ ისე ლაპარაკობდი..
-მგონი შენც ხვდები,რომ ზედმეტია ეს ლაპარაკი.ჩაჯექი მანქანაში თორე ხო იცი ძალითაც არ გამიჭირდება.
-არა ოღონდ ძალით არაა..-წამოიყვირა და უკან გადადგა რამოდემინე ნაბიჯი.გული შეეკუმშა გეგას იმის გააზრებაზე თუ როგორ იყო ქეთა შეშინებული.ზუსტად იცოდა პასუხს აგებინებდა იმ ხალხს,ვინც ასეთ მდგომარეობაში ჩააგდო,მაგრამ ამ ეტაპზე მისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ქეთასთან ერთად ყოფნა იყო.აშკარა იყო რომ ერთი კვირა ყაზბეგში ყოფნამ აზრი შეაცვლევინა.ისევ ქეთას ხმა გაისმა-მერე მშობლები??
-უკვე იციან.ველაპარაკე.გთხოვ ეხლა წამოდი.


სული ეხუთებოდა ქეთას იმის გააზრებაზე,რომ მასთან ასეთი ახლოს და თან ასეთი შორს უნდა ყოფილიყო.ახლა გეგას გეგმების შესახებ,რომ სცოდნოდა ალბათ სიხარულისგან იფრენდა.სახლში მისული უხმოდ შევიდა აბაზანაში.ძლივს გამოლასლასდა იქიდანაც და სამზარეულოში გავიდა.უნდოდა გეგასთვის რამე გაეკეთებინა.მაცივარში დიდი ინტერესით იყურებოდა კისერთან თბილი სუნთქვა რომ იგრძნო.თვალები რამდენჯერმე დაახამხამა იმაში დასარწმუნებლად რომ ეს ნამდვილად ხდებოდა.წელზე შემოხვეულმა გეგას ხელებმა სულ დააბნია.ნელა შეეხო ხელით ხელზე და გაიტრუნა.ყელთან კიდევ უფრო ახლოს ნაგრძნობმა სუნთქვამ და ბაგეების შეხებამ გონება დაუბინდა.ეგონა ფრენა შეეძლო და თან ცდილობდა მაინც შეენარჩუნებინა სიმშვიდე.იცოდა,რომ გეგასთან ურთიერთობაში ბუზის სპილოდ გადაქცევა კარგს არაფერს არ მოუტანდა.

სული ეხუთებოდა ქეთას იმის გააზრებაზე,რომ მასთან ასეთი ახლოს და თან ასეთი შორს უნდა ყოფილიყო.ახლა გეგას გეგმების შესახებ,რომ სცოდნოდა ალბათ სიხარულისგან იფრენდა.სახლში მისული უხმოდ შევიდა აბაზანაში.ძლივს გამოლასლასდა იქიდანაც და სამზარეულოში გავიდა.უნდოდა გეგასთვის რამე გაეკეთებინა.მაცივარში დიდი ინტერესით იყურებოდა კისერთან თბილი სუნთქვა რომ იგრძნო.თვალები რამდენჯერმე დაახამხამა იმაში დასარწმუნებლად რომ ეს ნამდვილად ხდებოდა.წელზე შემოხვეულმა გეგას ხელებმა სულ დააბნია.ნელა შეეხო ხელით ხელზე და გაიტრუნა.ყელთან კიდევ უფრო ახლოს ნაგრძნობმა სუნთქვამ და ბაგეების შეხებამ გონება დაუბინდა.ეგონა ფრენა შეეძლო და თან ცდილობდა მაინც შეენარჩუნებინა სიმშვიდე.იცოდა,რომ გეგასთან ურთიერთობაში ბუზის სპილოდ გადაქცევა კარგს არაფერს არ მოუტანდა.

--
-ქეთაააა-მკაცრად ჩაესმა ქალის თბილი ხმა,რომელიც უკვე დიდი ხანია ეწუწუნებოდა შვილს და სთხოვდა სკოლაში არ დაეგვიანა.ცოტა ხანს ჩუმად იყო..არა იმიტომ რომ ძილს აგრძელებდა,როგორც სხვა დროს სჩვევია ხოლმე..უბრალოდ თვალზე ცრემლმომდგარს იმის გამო,რომ ეს ყველაფერი სიზმარი აღმოჩნდა ლაპარაკი აღარ შეეძლო.იმდენად რეალურად ხედავდაა..არა მარტო რომ დაენახა კიდე ხოო..იგრძნო კიდეც! საშინელი ტკივილი იგრძნო მომენტალურად სადღაც მარცხნივ და თავი ძლივს შეიკავა,რომ არ ეყვირა ამ ტკივილისგან.
-დეეე ისე მეხუტები წარმოდგენა არ მაქ როგორ მოგშორდეეე..აი წარმოიდგინე სკოლაში როგორ გავცვალო ჩემი ტკბილი დედიკოოო..-ცოტა დამშვიდებულმა ძლივს ამოიღო ხმა და დაიწყო დედის „შებმა“ სახლში დარჩენაზე.
-ტყუილად ცდილობ მაინც წახვალ.-ყელში აკოცა დედამ და საწოლიდან წამოფრინდა.-ჩაი თუ ცხელი შოკოლადი?
-ცხელი შოკოლადი.-გაბუტული ბავშვივით ჩაილაპარაკა და სააბაზანოში გაიქცა პირდაპირ.ტრადიციულად დიდხანს იდგა სარკის წინ და ხან ერთ მაისურს მოისვრიდა უკან უკმაყოფილო,ხან მეორეს.ძლივს გამოეტია თავისი ოთახიდან,სწრაფად დალია ჩაი და სკოლაში გაიქცა.დაგვიანება უკვე ჩვევად ქონდა ქცეული და მასწავლებლები მგონი მხოლოდ მას არ საყვედურობდნენ 5 წუთის დაგვიანებით კარების შეღების გამო.

---
-ბიჭო რა ვქნათ?-შეწუხებული ნიკა ოთახში მოუსვენრად გადი-გამოდიოდა.
-ეს აზრს არ იცვლის.ყველა სიკეთესთან ერთად სმას და მოწევასაც მოუმატა ტო.რა ვქნათ მართლა?ესე თუ გააგრძელა ჯობია მართლა დაანებოს თამაშს თავი(დათო)
-ეგ რო გუნდიდა წავიდეს აგვწევს ლევანა.(ნიკა)
-კაი ტო გაჩუმდით რაა.რას წუწუნებთ ქალებივით.ეხლა მე წავალ და დაველაპარაკები ქეთას.ვთხოვ რო აზრი შეაცვლევინოს.(გიორგი)
-შ** ხო არ გაქ ბიჭო? რეებს იძახი აზრზე ხარ?-ნიკა გაოცებული უყურებდა ძმაკაცს.
-აზრზე ვარ.ქეთამაც კარგად იცის რამდენად მნიშვნელოვანია გეგასთვის ფეხბურთი და დარწმუნებული ვარ უბრალოდ დალაპარაკებაზე დამთანხმდება.
-მეც წამოვალ(ნიკა)
-ადექი მერე რაგას უცდი-კარებიდან მოაძახა ძმაკაცმა.


----
1 კვირა არ გამოჩენილან ბიჭები და თითქოს დააკლდა ქეთას.სიამოვნებდა მის სანახავად რომ დადიოდნენ და სრულიად გულწრფელად ესაუბრებოდნენ ნებისმიერ თემაზე.ნიკას ზარმა გამოიყვანა ფიქრებიდან.სასწრაფოდ ჩაიცვა და ეზოში ჩავიდა.
-რატო არ ამოდიხართ?-როგორც კი გადაკოცნა ბიჭები პირდაპირ უსაყვედურა
-რაღაც საქმე გვაქ და მალევე უნდა წავიდეთ.-დაბნეულმა დაიწყო გიომ
-„კაროჩე“ გეგას პონტში ვართ მოსულებირაა..-გული შეუწუხდათ ქეთას აცრემლებული თვალები რომ დაინახეს და გაბზარული ხმა გაიგონეს.
-ხოო??რაო?
-ფეხბურთს თავს ანებებს.(ნიკა)
-რაააა?-აღშფოთებულმა ძლივს ამოილუღლუღა.
-შენც ხო იცი მაგისთვის რას ნიშნავს ფეხბურთი..ქეთ,გთხოვ რაა..ჩვენ ვაბშე არ გვისმენს აი 1 წამითაც კი არ გვიგდებს ყურს.შენც ხო იცი რა „პონტშიც“ არი მასე არა?? ძმურში დაებაზრერაა. იქნებ როგორმე გადააფიქრებინო..ჰაა?-უზომოდ შეწუხებული სახით მართლა „ძმურად ებაზრებოდა“ გიორგი ქეთას.
-მეე?? მეეე..არაა..არ ვიცი..მე რატო?
-შენ მოგისმენს.-ამ სიტყვებმა კი მწარედ გააცინა პატარა ქალბატონი.
-ნათიას რომ სთხოვოთ დახმარება არაა??
-არასდროს გესმის არასდროსს შენი თავი ნათიას გვერდით არ დააყეენო!!-თითქმის ყვირილით უთხრა ნიკამ და გამწარებულმა შეხედა.
-თქვენმა ძმაკაცმა ხო დამაყენა და რა მოხდა...-თითქოს დასჯილი ბავშვივით ჩაილაპარკა.
-შენც კარგად იცი რო მაგის გვეერდით არ დაუყენებიხარ.პროსტა გართობა უნდოდა და შენთან მასეთებს არ შვრებოდა რაა..(გიორგი)-5 წუთი მაინც ჩუმად იდგნენ და ხმას არ იღებდნენ.ჩამწყდარი ხმით იკითხა ბოლოს ქეთამ
-მართლა ანებებს თავს??
-ხოო მართლა.-ბიჭებმა „დედას გეფიცები“ მზერა ესროლეს და სასაცილოდ დაიწყეს თავის ქნევა მაღლა და ადბლა.მომდევნო 5წუთიანი დუმილი ქეთამ დაარღვია.
-თქვენც ხო იცით როგორ მეწყინა გეგასგან ის ყველაფერი?-ისევ თავისი წყლიანი თვალები შეანათა ბიჭებს
-ვიცით.-დარცხვენილმა ძლივს ამოიღო გიორგიმ ხმა.
-ჭკვიანი გოგო ხარ და შენც იცი რა პონტშიც იყო ნათიასთან ხო ესეა არა? (ნიკა)
-საქმე ნათიაში არ არი..თქვენც ხო იცით რა ურთიერთობა გვქონდა?
-ხოო(გიორგი)
-ხოდა ისიც ხოიცით რომ არასდროს სცენები არ დამიდგავს და ისტერიკებით არ შევხვედრივარ მაგის არცერთ „გასართობს“..ბიჭია და ბუნებრივი მოთხოვნილებები აქ.როგორ ან რატო დავუშალო გართობა.პროსტა ისე არ უნდა ელაპარაკა რაა..ხო იცით რო ტყუის??..ვიცი რო იცით..არ იყო გასაკეთებელი ის,რაც მაგან გააკეთა.თვითონ მელაპარაკა და შევთანხმდით რო უნდა დავბრუნებულიყავი სახლში და მერე იმაზე მეჩხუბა რო წამოვედი.მეჩხუბა კიდე მსუბუქად ნათქვამია.ისეთი ჭორები დადიოდა გულწრფელად მრცხვენოდა გარეთ გამოსვლა და ჩემი ბიჭები რო არა მართლა არ გამოვიდოდი.მაგ ბიჭებთან ერთად გავიზარდე და და-ძმა არ იქნებიან ისე ახლოს,როგორც ჩვენ ვართ.ერთი ხელის გადახვევა არ მაპატია ხვდებით?და მე უნდა ვაპატიო მაგანაც რო ქუჩის ბო*ის სტატუსი ამაკრა?..მე ნათიასთან არ მაქ პრობლემა.მაგ უბედურს თავისი გასჭირვებია.მე გეგაზე ვარ ნაწყენი.-თვალზე ჩამოგორებული ობოლი ცრემლი წამებში შეუმშრალა ნიკამ და გულზე მიიხუტა.როგორ არ იცოდნენ ბიჭებმა რომ მართალი იყო,მაგრამ დახმარება აშკარად სჭირდებოდათ.გულის სიღრმეში საშინლად ნანობდნენ ორივე დახმარების სათხოვნელად რომ მოვიდნენ..მაგრამ მის იქითაც რომ არ ჰქონდათ გზა? ახლა გეგას სამყარო ქეთას გარშემო ტრიალებდა და ამით უნდა ესარგებლათ.მთელი სინანული გააფერმკრთალა ქეთას სიტყვებმა-...მაგრამ რა ვქნა,რომ ესე მიყვარს??...ხხვალ დაველაპარაკები.
-მართლა?-ბიჭების სიხარულისგან ანთებულ თვალებს,რომ შეხედა ნამდვილად არ უნანია თავისი გადაწყვეტილება.
-მართლა.
-ჩვენ გამოგივლით და მიგიყვანთ.ოღონდ მარტო დაელაპარაკე...(გიორგი)
-კარგიი.
-სავარაუდოდ კარებს არ ან ვერ გაგიღებს ამიტომ გასაღებსაც მოგცემთ.
-კარგი.-უკვე ეცინებოდა ბიჭების დაბნეულობაზე.


----
სავარძელზე გადაფინა თავისი ფუმფულა ხალათი და სასწრაფოდ შეძვრა ცივ საწოლში.კომფორტულად მოეწყო და ფიქრი დაიწყო.არ იცოდა რა მდგომარეობაში დახვდებოდა ის „ერთადერთი“..ბიჭების საუბრიდან გამოიტანა დასკვნა,რომ მთვრალი უნდა ყოფილიყო.მისთვის ყველაზე უჩვეულო მდგომარეობაში.საშინლად მოენატრა უცეებ..აიი კატასტროფულად.შეკავებულმა ცრემლებმა ცხვირი აუწვა და ნაღვლიანად გაეღიმა.

--
გეგა კი დუშის ქვეშ იდგა და გამოფხიზლებას ცდილობდა.ეხლაღა იაზრებდა როგორ შეუვარდნენ ძმაკაცები სახლში და წიხლისკვრით შეტენეს სააბაზანოში.თავი ოდნავ დამნაშავვედ იგრძნო,მაგრამ სულ ოდნავ.ისიც იმიტომ,რომ მათ თვალში ასე ეცემოდა და იმედებს უცრუებდა.სამზარეულოში შესულს გაშლილი სუფრა და ნაი-ნაირი საჭმელები,რომ დახვდა გაოცებულმა მოათვალიერა ბიჭები
-ქეთას გაკეთებულს დარწმუნებული ვარ საერთოდ არ გავს,მაგრამ ესეც გემრიელია.მანამ ქეთა გამოჩნდებოდა სუ ამას ჭამდი ხოლმე.-სიცილით უთხრა დათომ და ხელი გადახვია.წამიერად აელეწა გეგას სახ,მაგრამ მაშინვე დამშვიდდა.
-არ მშია.
-გშია,გშია.ჩვენ უნდა წავიდეთ და შენ იცი ცოტა მიალაგე აქაურობა რას გავს ეს რა არიი..-მეგობრულად დაარტყა მხარზე ხელი გიორგიმ და სახლში მარტოდ მარტო დატოვა ძმაკაცი.მანაც იგრძნო ტკივილი სადღაც მარცხნივ და საშინლად მოენატრა...

---
მთლიანად კანკალებდა.ცხოვრებაში პირველად ინატრა,რომ კიდევ ბევრი სართული ჰქონოდა ასავლელი.ხელისკანკალით დააკაკუნა რამოდენიმეჯერ,მაგრამ კარი არავინ გააღო.ხელში მაგრად ჩაბღუჯული გასაღები კარებს მოარგო და ფრთხილად გადაატრიალა.სახლში არსებული სიაცარიელე ეტკინა.კარები მიხურა და შემოსასვლელს გაუყვა.ოთახიდან ზლაზვნით გამოსული ტრუსებისამარა გეგას დანახვამ გულწრფელად გააცინა.
გაუაზრებლად გაეღიმა გეგასაც.თვალები ზანტად მოიფშვნიტა.არც იმდენად მთვრალი ეგონა საკუთარი თავი,რომ მოლანდებები დაწყებოდა.თითქოს ფიქრებს მიუხვდაო ქეთამ ისე დაუწყო ლაპარაკი
-რა იყო ესე ნუ მიყურებ ნამდივილი ვარ.
-შე..ე.ნნ-ფაქტიურად ვერ ლაპარაკობდა უგონოდ მთვრალი გეგა.
-ან როდის მოასწარი ესე დათრობა..კარგი რააა…-პატარა ბავშვივით აბუზღუნდა ქეთა.ნელა მიუახლოვდა.თითოეული ნაბიჯის გადადგმა კიდევ უფრო უჩქარებდა გულისცემას.ფრთხილად შეეხო დაკუნთულ სხეულზე და დიდხნიანი ხვეწნა-მუდარის შემდეგ თავის ოთახში შეიყვანა და ბიჭების მსგავსად მანაც პირდაპირ სააბაზანოში შეაგდო.
-მიდი..მიდი.იქნებ ოდნავ მაინც გამოფხიზლდე.ძალიან ცივ წყალში არ იბანავო არ შეიძლება.-როგორც პატარა ბავშვს ისე არიგებდა ქეთა მის წინ მდგარ აყლაყუდას,ის კი სიმთვრალისგან მთლიანად გაბრუებული სულელურად იღიმოდა და ყველაფერზე თავს უქნევდა.-პრინციპში მეც გელაპარაკები რაა.მოიც აქ გაჩერდი და შეეცადე არ წაიქცე კაიი..???მე 2 წუთში შენთან გავჩნდები...
-აჰამ..აი მოვედი.შეგიძლია შეხვიდე.ნელა ოღონდ კაი..მოდი ჯერ სახეზე შეისხი წყალი და მერე იბანავე..-თითქოს წყლის შესხმამ მართლა უშველა.ოდნავ მოვიდა გონს.ყოველ შემთხვევაში ახლა თვალებს მაინც ახელდა ნორმალურად.ნახევარი საათის განმავლობაში წინ და უკან სიარულს ვერ მორჩა.ხან საწოლიდან კარებამდე მანძილი გადათვალა,ხან ფანჯრიდან კარებამდე,ხანაც ფანჯრიდან საწოლამდე და ასე აგრძელებდა,მანამ სააბაზანოდან გამოსული გეგა არ შენიშნა.სწრაფად მივიდა მასთან და საწოლამდე მისვლაში დაეხმარე,ფრთხილად ჩააწვინა ლოგინში და მხოლოდ მას შემდეგ,რაც დარწმუნდა რომ საბანიც კარგად ეფარა და ისედაც თავს კომფორტულად გრძნობდა,იქვე ჩამოუჯდა და თავზე მზრუნველად დაუწყო ფერება.
-ამხელა სპრტსმენი კაცი რამ გაგასულელა.აქამდე როგორ მიხვედი ჰა??
-მ..ეე...ბოდ..ი.ში..-ღიმილს ვერ იკავებდა საყვარელი ადამიანის ასეთ ფორმაში დანახვაზე,მაგრამ თან გული ეკუმშებოდა რომ ხვდებოდა რას უშვრებოდა ამით იგი საკუთარ თავს.
-არ წახვიდე-იმდენად გამართულად თქვა რაღაც ეჭვი შეგეპარებოდათ მის სიმთვრალეში.
-ნუ გეშინია,არ მივდივარ.შენთან ვარ და აქ ვიქნები მანამ არ გამოფხიზლდები.-გაუაზრებლად დაიხარა და ჯერ შუბლზე,შემდეგ კი ლოყაზე აკოცა.მთვრალმაც კი იგრძნო..მთვრალსაც კი გააკანკალა მისი სითბო და ბაგეების სიმხურვალე,რომ იგრძნო.სასიამოვნოდ გაბრუებულს მალევე ჩაეძინა.ფეხაკრეფით გავიდა ქეთა ოთახიდან და სახლი მოათვალიერა
-ღმერთო,რას დაუმსგავსებია ეს რა არი?!-აღშფოთება ვერ დამალა გეგას ნახელავით გაოგნებულმა.არ იცოდა საიდან დაეწყო ყველაფრის მილაგება.ბევრი ფიქრი არ დასჭირვებია იმის გადასაწყვეტად,რომ პირველ რიგში დედამისთან უნდა დაერეკა.ზუსტად იცოდა არ გაუხარდებოდა..არ გაუხარდებოდა კი არა გაგიჟდებოდა,მაგრამ ართქმაც არ გამოდიოდა,უკვე ზედმეტად აგვიანებდა სახლში.ტყუიილს ვერ იტანდა,ამიტომ პირდაპირ ახსნა არჩია.
-დეე მე გეგასთან ვარ,ცუდად არი და..მოკლედ მალე მოვალ ან ვერ მოვალ,ან არ ვიცი რა.ხო არ ბრაზდები?
-რა გინდა გოგო მაგასთან??შენ ნორმალური ხარ?? მალე მოდი სახლში!!სასწრაფოოდ!!!
-დე გთხოვ რაა..მართლა ცუდად არი და ვერ დავტოვებ.გთხოოვ.
-შენი ხმა არ გავიგო ქეთა მალე!
-დე გემუდარები...კარგი რა...რამდენი ხანია არაფერი არ მითხოვიაა..გთხოოოვ.
-სახლში ფეხს აღარ შემოდგავ ეხლა შენ თუ მანდ დარჩები
-დედააა...-ხმას ვეღარ იღებდა გოგონა
-მე გითხარი! ან ნახევარ საათში მოხვალ სახლში ან ფეხს ვეღარ შემოდგავ საერთოდ! მამაშენს რა ვუთხრა გოგო საერთოდ არ ფიქრობ?
-მე ავუხსნი მამას.კარგად!-მოკლედ მოუჭრა და გაუთიშა.-როგორ ვერ იტანდა დედასთან ჩხუბს,საშინლად დამნაშავედ გრძნობდა ყოველთვის თავს..თუნდაც მართალი ყოფილიყო...სწრაფად შეიმშრალა ცრემლი და სახლის დალაგება დაიწყო.ყველაფერი თავის ადგილს დაუბრუნა და ისევ ძველი სიმყუდროვე დაუბრუნა გარემოს.წელი უკვე საშინლად ტკიოდა,გადაჩეული იყო საქმის კეთებას,მაგრამ მაინც გორასავით დახვავებულ თეფშებს აუჩქარებლად რეცხავდა.ბოლო თეფშის გარეცხვამ შვება მოგვარა.ოდნავ ერიდებოდა,თითქოს თავს უცხოდ გრძნობდა,მაგრამ როგორც კი თბილი წვეთები იგრძნო სხეულზე მაშინვე მოეშვა.მალევე გამოვიდა სააბაზანოდან იმის შიშით გეგას არ გაღვიძებოდა.თმა გაიშრო და წესისამებრ ჩაიწნა.კარადა გამოაღო და ტანსაცმელი შეათვალიერა.არ იცოდა რა ჩაეცვა..ისეთი უბრალო...სახლისთვის შესაფერისი და ამავდროულად ლამაზიც.


---
გეგას ოთახში შეიხედა.ცოტა ხანს თავთან ჩამოუჯდა,მაგრამ ამჯერად შეხება ვერ გაბედა,შეეშინდა არ გაეღვიძებინა.ისევ ფეხაკრეფით დატოვა ოთახი,კურტკა მოიცვა და სწრაფად ჩაირბინა კიბეებზე.ზუსტად 15 წუთში მაცივარში ლიკანსა და სხვა პროდუქტებს ალაგებდა.როგორც კი მორჩა და ცოტა დაისვენა,ხელახლა შეიხედა ოთახში.გეგას უკვე ეღვიძა და გამწარებული ეძებდა რაღაცას.კარის ხმაზე სასწაული სისწრაფით მოატრიალა თავი და წამებში ინანა.
-აუაუუ...
-კაია ჭკუას ისწავლი და შემდეგში ამდენს აღარ დალევ.-გაკაპასებული ცოლივით დაიწყო ჩხუბი ქეთამ.
-შენ აქ რა გინდა?
-ოჰოო..აღარ ხარ იმდენად მთვრალი,რომ მოღიმარი სახით უყურო ჩემ ყველა ქმედებას?
-არა.ვცდილობ გამოვფხიზლდე,მაგრამ ისედაც ატკიებულ თავს უარესად მატკიებ ამ შენი ჩხუბით.-მამისმკვლელი მზერა არ ასცდა ამ სიტყვებისთვის.საპასუხოდ ჯერ ქეთას გაბუტული ბავშვის სახე მიიღო,შემდეგ კი მზრუნველი ღიმილი და თავზე გადასმული ხელი.
-ლიკანი გინდა?
-ლუდი უფრო გაასწორებდა.
-კარგი ანუ დალევ ლიკანს.ეხლავე შემოგიტან.-გაოგნებული უყურებდა ჯერ კიდევ ნახევრად მთვრალი გეგა აუჩქარებლად მოძრავ ქეთას,რომელმაც კარები ახლა უკვე ლიკანით ხელდამშვენებულმა შემოაღო.
-დარწმუნებული ვარ თავი გისკდება.ესეც დალიე აჰაა..-გეგამ ჯერ ქეთას ხელში მოთავსეებულ წამალს დახედა,შემდეგ გოგონას ახედა და ასე გაამეორა რამოდენიმეჯერ.
-რა იყო რა გაოცებული მიყურებ ხან მე და ხან ამ წამალს?არ გწამლი ნუ გეშინია..გამომართვი და დალიე.-დამჯერი ბავშვივით გამოართვა და მადლობის ნიშნავ უბრალოდ გაუღიმა.ეგონა იქვე დაიფერფლებოდა ხელახლა რომ იგრძნო ქეთას შეხება.ამჯერად უფრო რეალურად.ისევ თავზე უსვავდა ხელს,ისევ შუბლზე კოცნიდა და ეფერებოდა.
-შეიძლება დღეს აქ დავრჩე?-სასიამოვნოდ გააოცა ქეთას დასმულმა კითხვამ.რამდენიმე წუთიანი დუმილის შემდეგ დასთანხმდა.
-ეხლა დაიძინე..ხო შეიძლება მეც აქ ვიყო?
-ხოო.-ისევ თბილი ტუჩები იგრძნო და ლოყაზე და დადებითი ემოციებით აღსავსეს ტკბილად დაეძინა.

----
დილით 11 საათი ხდებოდა წვიმის წვეთების ხმამ რომ გამოაღვიძა.ნაცნობი სურნელი იგრძნო და ბედნიერებისგან კინაღამ ხტუნაობა დაიწყო.ის იქ იყო..ქეთა მართლა იქ იყო...არ დასიზმრებია.რაც არ უნად დაუჯერებლად ჟღერდეს არ დასიზმრები!
ისევ ისე უსვამდა ხელს,როგორც გუშინ საღამოს.
-გაიღვიძა მძინარე უფლისწულმა.უკვე კოცნას ვაპირებდი შენით რომ არ იღვიძებდი.-სიცილით უთხრა და ფრთხილად შეახო ბაგეები გეგას წვერიან ლოყას.
-არ დამსიზმრებია..-თითქოს თავისთვის ჩაილაპარაკა,მაგრამ ქეთამ მაინც გაიგო.არ უნდოდა თავი უხერხულად ეგრძნო,ამიტომ თემა შეცვალა.
-თავი გტკივა?
-არა..ისე რა.ოდნავ.
-მოიცადე ეხლა მე გავალ,საჭმელს შემოგიტან და მხოლოდ იმის შემდეგ,რაც გემრიელად მიირთმევთ წამალსაც დაგალევინებთ.-უხმოდ დაუქნია გეგამ თავი.

სარკესთან იდგა და ღმერთმა იცის მერამდენედ ისხავდა სახეზე წყალს.აშკარად გრძნობდა,რომ ფხიზელი იყო,ანუ არ ესიზმრებოდა და ცოტა უჭირდა იმის გააზრება,რომ იმ დამცირების შემდეგ ქეთა ისევ მასთან მივიდა,თანაც ასე თბილად ექცეოდა.სააბაზანოდან გამოსულს ქეთა დახვდა დიდი სინით ხელში.შევეცადე ყველაფერი მომემზადებინა,რაც შენ გიყვარს,მაგრამ მარტო ეს მოვასწარი.-დამნაშავესავით დახარა თავი შემდეგ კი მაინც გაღიმებულმა გახედა საყვარელ ადამიანს.
-ჩაიც ხო გინდა?
-ხოო
-კარგი..შენ ჭამე,მე მანამდე ჩაის გაგიკეთებ და იმასაც აქ მოგართმევთ.-ისევ ის მზრუნველი ღიმილი და გეგას გაოცებული სახე.



---
უხერხული სიჩუმე ჩამოვარდნილიყო ოთახში და მართლა არ იცოდა არცერთმა რა ექნათ.
-კარგადაც მაჭამე,ჩაიც დამალევინე,წამალიც და კიდევ ასე თბილადაც მექცევი.შეიძლება გავიგო რით დავიმსახურე ეს ყველაფერი? ცუდად არ გამიგო ოღონდ.უღრმესი მადლობა,მართლა..უბრალოდ მაინტერესებს.
-შენთან სალაპარაკოდ მოვედი გუშინ და ისეთ მდგომარეობაში დამხვდიი უზომოდ შევწუხდი,მართლა..იმის გააზრებაზე საიდან სად წახვედი ცუდად გავხდი.ვერ ავიტან ესეთ მდგომარეობაში შენ ნახვას.-წარმოუდგენლად დიდი სითბო ეღვრებოდა გეგას გულში,მაგრამ არ უნდოდა ეს გამოემჟღავნებინა.მან ხომ ბევრჯერ ატკინა გული ამ სიფრიფანა არსებას და კიდევ ბევრჯერ ატკენდა თუ უკან არ დაიხევდა..
-შენ საერთოდ არ უნდა ფიქრობდე ჩემზე,არა თუ დარდობდე.
-გეგა მორჩი.შენც კარგად იცი,რომ მაინც ვიდარდებ და აზრი არ აქვს ამ ლაპარაკს.
-მე ვიცოდი,რომ საავადმყოფოში იყავი და არ მოვედი შენ სანახავად.
-ეგ არაფერს ნიშნავს.
-ზედმეტად ბევრს ნიშნავს.
-მაინც რას?
-იმას,რომ მე ყველაზე საშინელი ადამიანი ვარ.განუზომლად დიდ ტკივილს გაყენებ მუდამ და ყოველთვის გატირებ ჩემი არაკაცური საქციელით.აქამდე ამის ნათელი მაგალითი ჩვენი ბოლო საუბარი იყო..ახლა ჩემი საავადმყოფოში არმოსვლაა პირველ ადგილზე.
-გეხვეწები მორჩი ესე ლაპარაკს.შენ განუზომლად დიდ სიხარულს მანიჭებდი ყოველ დღე,როცა ერთად ვცხოვრობდით და დამიჯერე იმ ბედნიერებაასთან შედარებით ეს დღეები არაფერია..საერთოდ არაფერი!!
-რომელ ბედნიერ დღეებზე მელაპარაკები? იძულებით რომ გაცხოვრებდი ჩემთან ერთად?? თუ იძულებით რო ჩაგიწვინე ლოგინში??- ამდენ ხანს მშვიდად მყოფ ქეთას წამიერად წასკდა ცრემლები.არ იცოდა გეგამ რა გაეკეთებინა.სასწრაფოდ წამოჯდა ლოგინზე და მთელი ძალით მიიხუტა ქეთა გულზე.-მაპატიეე გთხოვ მაპატიეე.
-ძალით არ ყოფილა..ყველაფერი ჩემი ნებით გავაკეტე გესმის.
-ჩვენ შევთანხმდით ამაზე არ ვილაპარაკებდით.ბოდიში..მაპატიე საერთოდ არ უნდა მეხსენებინა.
-შენ არ იცი..შენ წარმოდგენა არ გაქ როგორ მტკივა..მე ჩემი ნებით გავაკეთე ეგ ხვდები?? 15 წლის ლაწირაკი ლოგინში ჩაგიგორდი ისე,რომ ერთი წამითაც არ დავფიქრებულვარ არაფერზე.უკანასკნელი ბო*ივით მოვიქეცი და საშინლად მრცხვენია.თვალებში ვერ გიყურებ იმის გააზრებაზე რა გავაკეთე.საერთოდ ვერავის ვერ ვუყურებ თვალებში...მრცხვენიაა..უზომოდ მრცხვენიაა..-სლუკუნით ძლივს უყრიდა თავს ქეთა ამ სიტყვებს და მართლა არ იცოდა რა ექნა იმ სირცხვილისთვის.მთელ ტკივილს და სინანულს აყოლებდა ამ სიტყვებს,რომლებიც პირდაპირ გულში ესობოდა თვალცრემლიან გეგას.ის კი უფრო და უფრო მაგრად იხუტებდა და ამით ცდილობდა ეს ტკვილი შეემსუბუქებინა.ოღონდ ვისთვის თვითონაც არ იცოდა.ვის უმსუბუქებდა ტკივილს ქეთას თუ საკუთარ თავს??....
 
-ქეთა ეგ აღარ თქვა გესმის??არასდროს აღარ თქვა!! მთვრალები ვიყავით ორივე და არაფერი გვახსოვს.გამორიცხული არაა რო მე შენზე ძალა მეხმარა..შენ არანაირად არ მოქცეულხარ როგორც ერთი ქუჩის ბო*ი!!!!
-ის რო მთვრალი ვიყავი არ მამართლებს და ეს შენც კარგად იცი! ძალა რო გეხმარა სულ სხვანაირად გავიღვიძებდი.ათასნაირი კვალი დამემჩნეოდა სხეულზე და შენც იცი ეს!! მაგრამ ძალიან ჩვეულებრივად გავიღვიძე..ისე თითქოს არაფერი არ მომხდარა..მაგიტომ მრცხვენია! რო ვიცი,რაც გავაკე მაგიტომ ვარ ასე ცუდად.-თითქოს იცლებოდა ნელ-ნელა და დიდ სიმსუბუქეს გრძნობდა უკვე თითქმის ერთი წლის დარდის გულიდან ამოღებით.ტიროდა გაუჩერებლად..უბრალოდ ვერ ჩერდებოდა..თან სლუკუნებდა და აქა-იქ სიტყვებს ისროდა..-მე მრცხვენია..შენი მრცხვენიაა.პირველად რო დაგინახე ჩემთან მოსული მინდოდა მოვმკვდარიყავი.მინდოდა იქვე დავფერფლილიყავი ოღონდ შენ არ დამენახე....განა შენ მეზიზღებოდიიი..ჩემი თავი მძულდა!! მართლა მძულდა..
-თუ სულ ოდნავ მაინც გიყვარვარ დამშვიდდი.არ მინდა ინერვიულო,არ მინდა ამ თემაზე ვილაპრაკოთ.ორივეს სუსტი წერტილია..ორივეს ძალიან გვტკინს...შენ შემხედვარეს ასმაგად მტკინს..გთხოვ დამშვიდდი.გემუდარები აღარ იტიროო-თვალცრემლიანი გეგა ყველანაირად ცდილობდა თავის მკლავებში მომწყვდეული პატარა ქალბატონის დამშვიდებას და ვერაფრით ვერ გამოსდიოდა.ქეთაც მართლა შერცხვენილი ვერ ბედავდა ხელები შემოეხვია და თავისებურად თბილად ჩახუტებოდა.გეგას ნათქვამმა „ჩამეხუტემ“ თითქოს ოდნავ თავისფულად აგრძნობინა თავი.გიჟდებოდა მის სურნელზე და უჭირდა უკან დახევა.არააა კი არ უჭირდა,უბრალოდ არ უნდოდა მისგან თუნდაცოდნავ მოშორება.იცოდა მხოლოდ გეგას თვალები შეძლებდნენ მასთან „გულწრფელობას“,მაგრამ მათი სცხვენოდა ყველაზე მეტად.თავის ხელებში მოიქცია გეგამ ჯერ ქეთას ხელები და ნაზად აკოცა ხელის გულებზე,შემდეგ მისი სახე და ძალიან ნაზად,თბილად და მთელი სიყვარულით შეუმშრალა ცრემლები.მაინც არ უყურებდა თვალებში..ვერ ბედავდა.ამ ლაპარაკის შემდეგ თავის ეგონა თავის მაღლა აწევაც კი გაუჭირდებოდა...თვალდახუჭული თითქოს მშვიდად ხვდებოდა „თავისი ერთადერთის“ თითოეულ გულიდან წამოსულ მზრუნველ ქმედებას.თვითონ შემოახვევინა ხელები კისერზე და როგორც იცოდა ხოლმე ყელში აკოცა.
გააჟრჟოლა..ისევ ისე..ძალიან სასიამოვნოდ..მთელი სხეული მოიცვა ამ გრძნობამ.ეგონა დაფრინავდა,როდესაც ქეთას თბილ სუნთქვას გრძნობდა კისერთან.
-კაია ცოტა დამშვიდდი.-თითქოს პატარა ბავშვს აქებდა ისე გამოუვიდა გეგას.
-მაპატიე რა გეგა.-მხოლოდ ახლა გაახილა თვალები და ჩახედა იმ „ერთადერთის“ უძირო თვალებს.უნდოდა იქ ეპოვა თანაგრძნობა,პატიება,სიყვარული...
-გთხოვ გაჩუმდი!გემუდარები ხმა აღარ ამოიღო.
-ვერ ვარ ისეთი,როგორიც გინდოდა რომ გვერდით გყოლოდა.
-მართალია.იმაზე ბევრად უკეთესი ხარ!-ისევ მიიკრა გულზე 2 წუთის წინ მოშორებული ქეთო.
-გეგაა
-მე შენ-ძალიან!-კი არ გაიგო,მთელი სხეულით იგრძნო ეს სიტყვები.
-შენ ხარ ჩემი ერთადერთი!-დიდხნიანი დუმილის შემდეგ ხმაჩახლეჩილმა ძლივს გადააბა ერთმანეთს ეს ოთხი სიტყვა.
-შენც მე-ძალიან??-ოდნავ მოიშორა მკერდზე მიკრული პატარა ქალბატონი და თვალებში ჩააცქერდა პასუხის მოლოდინში.
-მეც შენ-ძალიან! იმაზე უფრო ძალიან ვიდრე ვინმეს შეუძლია რომ წარმოიდგინოს
იმის ცოდნა რომ გვერდით გყავს ადამიანი,რომელიც გიყვარს საოცრებაა.კიდევ უფრო დიდი საოცრებაა იმის ცოდნა,რომ მასაც უყვარხარ.საერთოდ დედამიწაზე უამრავი საოცრება არსებობს,უბრალოდ ჩვენ ვერ ვსწავლობთ მათ დანახვას და დაფასებას.
ქეთასთვის ეს საუბარი იყო ალბათ ის,რაზეც მთელი 1 წლის განმავლობაში ოცნებობდა. მთელი ამ დროის განმავლობაში ისეთი შეგრძნება ჰქონდა თითქოს დაბმული იყო და ახლა ამ საუბარმა გაანთავისუფლა.შვება იგრძნო ამდენი ხნის შემდეგ პირველად,რომ შეძლო ხმამაღლა ესაუბრა თავის დანაშაულზე,შვება იგრძნო,როდესაც გეგას თვალებში პატიება ამოიკითხა..ყველაზე დიდი შვება კი მისმა ხელებმა აგრძნობინა,რომლებიც ასე ძლიერად მოხვეოდნენ წელზე და რაც შეიძლება მაგრად იკრავდნენ გულში.
მომდევნო ერთი საათი ქეთას ცხოვრებაში ალბათ ერთ-ერთი ყველაზე ბედნიერი დრო იყო.თავი გეგას მკერდზე ედო,ხელები კი მსუბუქად ჰქონდა შემოხვეული მის წელზე და ჯერ კიდევ ცრემლიანი თვალებით ოთახის ერთ წერტილს მისჩერებოდა.
გეგაა??გეგა სულ სხვა სამყაროში იყო იმ დროს.
გაოცება,სიხარული,გაბრაზება,ტკივილი,სიყვარული აბსოლუტურად ყველაფერი ერთდროულად დაატყდა თავს.შეუძლებელია იმის აღწერა როგორ სტკიოდა ქეთას თითოეული სიტყვა და ცრემლი,როგორ უჭირდა ამ ყველაფრის მშვიდად მოსმენა.იმის გააზრება ,რომ ქეთა ამ ყველაფრის თქმით იცლებოდა და თავისუფლდებოდა უფლებას არ აძელვდა გაეჩუმებინა.
იმის წარმოდგენაც კი სიამოვნებდა რომ შეიძლება ქეთასთან ერთად ჩახუტებულს მშვიდად გაეტარებინა დრო,ახლა კი ეს რეალობად ქცეული წარმოდგენა აგიჟებდა.დეტალურად ახსენდებოდა ბიჭების მილიონჯერ ნათქვამი „ნუ ტანჯავ მაგ გოგოს“,“ცოდოა ტო“,“რით ვერ მიხვდი შეჩ*ემა მაგრად რო უყვარხარ?“, „გაპატიებს,ყველაფერს გაპატიებს“ და უამრავი სხვა.იცოდა არც ის უნდა დავიწყებოდა,რომ ზედმეტად ეუხეშებოდა,ზედმეტად სტკენდა და ამის შემდეგ ყოველთვის მაინც იღებდა პატიებას.გულწრფელად აფასებდა ამ თვისების გამო,მაგრამ თან ღიზიანდებოდა იმის გააზრებაზე,რომ ყოველთვის დაიჩაგრებოდა ქეთა მასთან ყოფნისას,ყოველთვის მისი ეჭვიანობის,მექალთანეობის მსხვერპლი იქნებოდა..
ნაბახუსევი,ამდენი ემოციები და ფიქრი ერთად ნამეტანი იყოო..ეგონა თავი გაუსკდებოდა ისე სტკიოდა,მაგრამ ხმას არაფრის დიდიებით არ იღებდა.არ უნდოდა მის მკერდზე ძლივს მიყუჩებული ქეთა აეფორიაქებინა და გვერდიდან მოეშორებინა.
----

ნაბიჯების ხმაზე მშვიდად გამოხედა,ტრადიციულად თბილად გაუღიმა და თავისი საქმიანობა განაგრძო.ტირილისგან ჩაწითლებულმა და დასიებულმა თვალებმა შეაკრთო.
-რა საქმიანი ხარ შენ..-სცადა მხიარულად გამოსვლოდა და მომღიმარი სახით აეყუდა გვერდით მდგომ მაგიდასთან.ეგონა გიჟდებოდა უკვე..ვერაფრით ვერ იგებდა როგორ შეიძლებოდა „ხო ვცდოლობშიც“ კიი პატარა ქალბატონიგან წამოსული სითბო დაეჭირა.მხოლოდ ერთი ნაბიჯი გადადგა თავზე აკოცა და ისევ თავის ოთახში დაბრუნდა.
წყლის გადავლებამ აშკარად უშველა.მივიდა სწორ გადაწყვეტილებამდე..ყოველ შემთხვევაში იმ მომენტში,რასაც სწორად თვლიდა იქამდე..დამშვიდდა,აღარც ეძინებოდა და აღარც თავი სტკიოდა.ქეთაც გვერდით ყავდა და უნდოდა დალაპარაკებოდა,უნდოდა საბოლოოდ გაერკვია ყველაფერი.ოთახიდან გამოსულს გაშლილი სუფრა დახვდა.ის-ის იყო ხმამაღლა უნდა დაეძახა „რა მზრუნველი გოგო ხარ“,რომ დივანზე საყვარლად ჩაძინებული ქეთა დაინახა და ნანახით გაღიმებულს კიდევ უფრო გაუნათდა სახე.ფეხაკრეფით მიუახლოვდა და გვერდით ჩამოუჯდა.
-ქეთაა...ქეთაა..-ნაზად უსვამდა თავზე ხელს და ფრთხილად ცდილობდა მის გაღვიძებას.ქეთა კი,ნელა ცდილობდა გამოფხიზლებას და სასაცილოდ აფახულებდა თვალებს.
-რა გაცინებს?-ნამძინარევმა კიდევ უფრო სასაცილოდ და საყვარლად იკითხა.
-უზომოოდ საყვარელი ხარ..-აწითლებული ლოყები უკვე პიკი იყო გეგასთვის.სასწრაფოდ დაიხარა და თბილად აკოცა ატმისფერ ლოყებზე.ამჯერად ქეთას კისკისმა მოიცვა მთელი სახლი..
-წვერი გაიპარსე რაა-ძლივს თქვა სათქმელი და ნაკოცნ ლოყაზე მოისვა ხელი.
-ოხ რას მელაპარაკებით?
-რაც გესმით..მეღუტუნება და ცოდო ვარ.
-ანუ გეღუტუნება?
-კიიი-უკვე გამოფხიზლებული გაბრწყინებული თვალებით შესციცინებდა გეგას.მისი მრავლისმთქმელი ღიმილი და სასაცილოდ აფართხალებული ქეთას განწირული ყვირილი
-გეგა გთხოოვ..გეგაა..კარგიი რა..გთხოოოვ
-გეღუტუნება?შეგეშვაა?
-ხოო
-მაშინ მაკოცეე.-სწრაფად წამოხტა და ჯერ შუბლზე,შემდეგ ორივე ლოყაზე და ბოლოს ყელში აკოცა.
ერთიანად გათბა.
-ეხლა წამოდი უნდა ვჭამოთ
-მე არ მშია,ვჭამე უკვე.-პატარა ბავშვივით გაიჭიმა ქეთა.-ტყუილად მიწევ მაგ წარბს!მართლა ვჭამე.
-გამხდარი მეჩვენები-შეწუხებული სახით უთხრა.თითქოს ნელ-ნელა უნდოდა მიახლოვებოდა მთავარ სათქმელს და ყველაზე მარტივიდან იწყებდა საუბარს.
-მერე მაგას რა ჯობია?-რაც მართალია მართალიაა,მიხვედრილობა არასოდეს აკლდა ქეთას.ახლაც მიუხვდა გეგას საითაც მიყავდა საუბარი და ეცადა მაქსიმალურად მხიარულად მოეჩვენებინა თავი.
-არასდროს არ გქონია წონის პრობლემა.თუ მე მეშლება?
-არ გეშლება...უბრალოდ ესეც მომწონს მე ჩემი თავი!!-ღიმილს არ იშორებდა ქეთა სახიდან.ხელებში მოიქცია ქეთას სახე,შუბლი შუბლზე მიადო და თითქოს თავისთვის დაიწყო ბუტბუტი და ბოდიშების მოხდა.
-როგორ დაგტანჯე..მთელი ბავშვობა წაგართვი..ღმერთო,როგორ დაგტანჯეე..
-გეხვეწები მაგას ნუ ამბობ გეგაა,გთხოოვ!-ხმისკანკალით ძლივს ამოთქვა ქეთამ.გააჟრჟოლა გეგას მისი ასეთი ხმის გაგონებაზე.ფრთხილად დაიწია ოდნავ უკან და თვალებში ჩახედა.
-ოღონდ შენ არ იტირო.ჩემ თავს გაფიცებ არ იტირო.-თან თვალებს უკოცნიდა და თან გაუჩერებლად იმეორებდა ერთსა და იმავეს.
-ჩამეხუტე რაა გეგაა.-კიდევ უფრო დაახშული ხმით ჩაიჩურჩულა ქეთამ და მაგრად შემოხვია ხელები კისერზე.
ზუსტად რამდენ ხანს იდგნენ ასე არც ერთმა არ იცოდა,მაგრამ ზუსტად იცოდნენ რომ სიამოვნებდათ ერთმანეთთან ახლოს ყოფნა,თითქოს ივსებოდნენ ერთმანეთის სიახლოვით.
მყუდროება სახლში სახლში მხიარულად შემოჭრილმა ბიჭებმა დაურღვიეს.ხასიათი ასმაგად აუმაღლდათ ერთმაენთზე ტკიპასავით მიკრული წყვილის დანახვაზე.
-ოხოხხ რა დღეში ხართ თქვენ-სიცილით დაიწყო ნიკამ საუბარი და ძმაკაცს თავზე მსუბუქად წაკრა ხელი.ქეთას ცრემლიანმა თვალებმა მომენტალურად დაუსერიოზულა სახე თითოეულ მათგანს.
-კარგით რა იყოთ ვის არ უტირია.-სიცილით თქვა ქეთამ და თითქოს შერცხვენილი კიდევ უფრო კარგად დაიმალა გეგას უკან.
-ხო რავიცი.
-თან ნახე როგორი რომანტიკული საღამო მოუწყვიათ..სიჩუმე,ვახშამი..და მოიც სანთლები რატო არ გაქვთ?-თეატრალურად საუბრობდა გიორგი და თან ეცინებოდა.
-თუ ძმა ხარ ერთ კაცზე გაშლილი რომანტიკული ვახშამი სად გინახია?-უკვე ყველა გულიანად იცინოდა.
-აი აქ-მეტი დამაჯერებლობისთვის ხელი გაიშვირა გიორგიმ მაგიდისკენ.

----

მთელი საღამო მხიარულად გაატარეს.გეგას ეგონა დაფრინავდა,როდესაც იაზრებდა რომ ყველა საყვარელი ადამიანი გვერდით ყავდა.აღარც კი ახსოვდა ბოლოს ასე კარგად როდის გრძნობდა თავს.ქეთა გეგასგან ოდნავ მოშორებით იჯდა და ბიჭების საუბარს ყურს უგდებდა.
აბედნიერებდა..ეს სიტუაცია ნამდვილად აბედნიერებდა!
იმ მომენტში ყველაზე ნაკლებად იმაზე ფიქრობდა რა ხდებოდა ამ სახლის გარეთ,რა რეაქცია ექნებოდათ მის მშობლებს მისი ორი დღით სახლში მიუსვლელობის გამო,როგორ გადაიტანდნენ თავიანთ პატარა გოგონასთან ხელმეორედ განშორებას.მიუხედავად ამისა არ გასჭირვებია მეორე დღეს ამ ყველაფერზე დაფიქრება.
ტელეფონის გამაყრუებელი ბზუილი..დედამისის ნამტირალევი ხმა და ძლივს ნათქვამი „ისეთ დროს მოდი შენი ნივთების წასაღებად მამაშენი სახლში,რომ არ იყოს.“ ესმოდა როგორ იმართლებდა თავს დედამისი,ესმოდა როგორ საყვედურობდა განვლილი ორი დღის გამო,მაგრამ ხმას არ იღებდა...ხოო არ იღებდა! რომ მიხვდა კიდევ დიდხანს აპირებდა დედამისი სპექტაკლის გაგრძელებას „შენ ნუ ნერვიულობ ცოტა ხანში მოვალ“-ით დაემშვიდობა და ბარბაცით გაუყვა გზას გეგას ოთახამდე.ფრთხილად შეუწვა ლოგინში და მაგრად შემოხვია ხელები.ნახევრად მძინარისგან ჩურჩულით აიღო მასთან ერთად ცხოვრების ნებართვა და მადლობის ნიშნად ნაზად შეეხო მის წვერიან ლოყებს,ასე რომ უხდებოდა.

----

შემდეგ იყო რამოდენიმე დღიანი უხასიეთობა,მხოლოდ თვალებით საუბარი,ფეხბურთს დაბრუნებული საამაყო მოთამაშე,ამ ამბით გამხიარულები ქეთა და ქეთას სიხარულით ასმაგად გაბედნიერებული გეგა.

---
ძნელია ერთ ადამიანთან ყოფნით შეივსო მეორეს არყოფნით გამოწვეული დანაკლისი.გამორიცხულია ყველა ერთი გრძნობით გიყვარდეს.მშობლეთან სხვა სიყვარული გაკავშირებს,მეგორებთან სხვა,საყვარელ ადამიანთან კი სულ სხვა.ქეთასაც უჭირდა მხოლოდ გეგას სიყვარულით დაკმაყოფილება და ძველი ოჯახის ახალი „ოჯახით“ ჩანაცვლება.მართალია ამ სიტყვის სრული მნიშვნელობით ვერ მოვიაზრებდით გეგას და ქეთას,როგორც ერთ სრულყოფილ ოჯახს,მაგრამ იყო მათ თანაცხოვრებაში რაღაც ისეთი,რაც ოჯახურ მყუდროებას მოაგონებდა ადამიანს.
თითქოს ყოველდღიურობა გვაჩვევს ყველაფერს და ნელ-ნელა აფერმკრთალებს,მაგრამ არის შემთხვევები,როდესაც დრო პირიქით უფრო მეტად გვტკენს და უფრო მძაფრად შეგვაგრძნობინებს ამქვეყნიურ სიმწარეს.სწორედ ასე იყო ქეთა.მთელი სიმძამფრით გრძნობდა ყოველ დღე როგორ ეკლდა მამამისთან ერთად გარჩეული თავისი საყვარელი წიგნები,დედის თბილი დახვედრა სკოლიდან სახლში ძლივს მილასლასებულს და ვინ მოთვლის კიდევ რამდენი ერთი შეხედვით ელემენტარული რამ.
შეიძლება ითქვას,რომ კარგად მოირგო დიასახლისის როლი.საკუთარ თავზე ჰქონდა აღებული ყველა ის მოვალეობა,რასაც ტრადიციულად კარგი მეოჯახე ქალი ითავსებს.თავიდან გაუჭირდა „კარგი მოსწავლის“ და „მეოჯახე გოგოს“ სტატუსის ერთდროულად მორგება,მაგრამ დროთა განმავლობაში ამასაც მიეჩვია.ვარჯიშიდან დაბრუნებულ გეგას ყოველთვის ახვედრებდა დალაგებულ სახლს,გემრიელ სადილს და რაც მთავარია დაღლილობის მიუხედავად მისი სიახლოვის გამო გაბრწინებულ თვალებს.


გეგა უჩვეულოდ კარგად გრძნობდა თავს ამ დროის განმავლობაში.თავისულფლად შეეძლო ეწოდებინა ამ პერიოდისთვის ბედნიერების 4 თვე.პირველად,როდესაც გადავიდა ქეთა მასთან საცხოვრებლად ორივეს ძალიან უჭირდათ.ახლა კი თავისუფლად გრძნობდნენ თავს.ერთადერთი რამ,რაც გეგას ბედნიერებას ბოჭავდა და არ აძლევდა საშუალებას კიდევ უფრო „გაფართოვებულიყო“ სინდისი იყო.ყოველთვის,როდესაც თუნდაც უბრალოდ გადაღლილ ქეთას ხედავდა ამის მიზეზად საკუთარ თავს ასახელებდა.ეგონა,რომ მასთან რომ არ ეცხოვრა ასე არ იქნებოდა...რომ არ შერიგებულიყვნენ უკეთ იგრძნობდა თავს,ასე არ დაიტვირთებოდა და უკეთ შეიგრძნობდა იმ ბედნიერ წუთებს,რომლებსაც თინეიჯერები როგორც წესი მეგობრებთან ერთად ატარებენ და უამრავ სასიამოვნო მოგონებასაც ინახავენ სამომავლოდ.მათაც ჰქონდათ ისეთი მომენტები გასახსენებელი,რომლებსაც ალბათ ვერასდროს ვერ და არ დაივიწყებდნენ,მაგრამ როგორც უკვე ვთქვი არსებობს განსხვავება ამ ორს შორის,თან ძალიან დიდი განსხვავება.
კვირა დღე განსაკუთრებით უყვარდათ ორივეს.ყოველთვის პირველი თვითონ დგებოდა და შემდეგ აღვიძებდა ქეთას,კვირა დღეს კი როლებს ცვლიდნენ.ახლადგაღვიძებული ქეთა ძლივს მიფლარტუნობდა გეგას ოთახამდე და ჯერ კიდევ მძინარე გეგას ტკიპასავით ეკვროდა ზედ.მთელ დღეს ერთად ატარებნენ და ცდილობდნენ მთელი კვირის უერთმანეთობა აენაზღაურებინათ.იყვნენ ქეთას მეგობრებთან ერთადაც,გეგას მეგობრებთან ერთადაც,მის ოჯახთან ან თუ განსაკუთრებული დღე იყო ყველა ერთადაც.
ქეთას ცემის ამბავი თითქმის ყველას დავიწყებული ჰქონდა.მგეგა თუ ახსენებდა ათასში ერთხელ ისიც მხოლოდ იმიტომ,რომ რაიმე სახის ინფორნაცია მიეღო თავდამსხმელებზე,მაგრამ
ყოველი ასეთი შემთხვევა ჩხუბით და რაც მთავარია ინფორმაციის მოუპოვებლად მთავრდებოდა.

---

პირველად მაშინ აუჩქარდა გული სახლში მისულს კარი ღია რომ დახვდა,მაგრამ გულს იმშვიდებდა ალბათ რამე დაავიწყდა და შემოირბინა სახლშიო.
-გეგაა საით ხარ?-ხმამაღლა დაიძახა და მისი ოთახისკენ წავიდა.
სისხლიანი ტანსაცმელი...აქ უკვე მეორედ იმატა გულისცემამ.
-გეგააა-უკვე გაბზარული ხმით დაიძახა პასუხის მოლოდინში.კიდევ რამდენჯერმე მოუხდა გამეორება..ცრემლები უკვე გზას ეძებდნენ ჩამოსაგორებლად.
გეგა კი იდგა წყლის ქვეშ და ფიქრობდა როგორ აერიდებინა ზედმეტი კითხვები და ნერვიულობა.ესმოდა როგორ ეძახდა ქეთა,მაგრამ არიცოდა რომ გასულიყო რა პასუხი უნდა გაეცა,როგორ მოეთოკა ნერვები და დაემალა გაბრაზება. რაც შეეძლო მშვიდად დაუძახა
2 წუთში გამოვალო და ახლა უკვე ჭრილობიდან სისხლდენის შეჩერება სცადა.
ალბათ არასდროს არ ჩახუტებია ქეთა ისეთი თბილად,როგორც აბაზანიდან გამოსულს.მთელი ძალით ხვევდა ხელებს და პატარა ბავშვივით სლუკუნებდა
-ხო კარგად ხარ?არაფერი არ გჭირს ხო? მითხარი რო კარგად ხარ რაა...
ურეაქციოდ ნათქვამმა კარგად ვარმა გონს მოიყვანა.ფრთხილად მოშორდა და ჭრილობაზე შეხედა.
-შენ აქ დაჯექი ან წამოწექი ან რამე ქენი და მე ეხლავე მოვალ.
-სად მიდიხარ?
-რაღაცეებს მოვიტან ჭრილობის დასამუშავებლად.
შედარებით დამშვიდებული დაბრუნდა ოთახში პატარა აფთიაქით ხელში.
-გადი ჩემით ვიზავ
-მარტო ვერაფერეს ვერ იზავ და მაცადე რაა-ფრთხილად უმუშავებდა ჭრილობას და ისევ ევსებოდა თვალები ცრემლებით.სწრაფად მოიწმინდა ლოყაზე ჩამოგორებული ცრემლი და მიალაგა იქაურობა.
-მასწავლებელს რატო აცდენ?
-მარტოს ვერ გადტოვებდი.
-და მაგიტომ მოხვედი სახლში ამ დროს?
-გაგიკვირდება და ყოველთვის ამ დროს მოვდივარ სახლში წიგნების ასაღებად,მაგრამ დღეს შენ დამხვდი აქ და ამიტომ დავრჩი.
-კაი.
-და არ მეტყვი რა გჭირს?მესმის რომ დაგჭრეს და გტკივა ალბათ,მაგრამ მე რა შუაში ვარ? ჩემზე რატო იყრი ჯავრს?
-არაფერი არ მჭირს.
-გჭირს
-არ მჭირს
-ნუ ბავშვობ და გადი.
-არ გავალ მანამ არ მეტყვი რა გჭირს.
-მოდი შევთანხმდეთ მე შენთვის არაფრის თქმას არ ვაპირებ და შენ ტოვებ ჩემ ოთახს-ბოლო ხმაზე „ნათქვამმა“ სიტყვებმა დაუფიქრებლად დაატოვებინა ქეთას ოთახი.

---
-ბიჭო სად ხარ ეე??-ხმაურით შემოვიდნენ ნიკა და გიორგი სახლში და გეგას ოთახისკენ წავიდნენ პირდაპირ
-როგორ ხარ შეჩ*ემა ძაან გტკივა?(გიორგი)
-ისეტ პონტში რა.მარტო მოძრაობისას.ვერ იპოვეთ ისინი?
-ვერა ტო ისე მოტყდნენ ვერსად ვერ ვიპოვეთ.(ნიკა)
-რომელიმესთან იქნებიან სახლში პროსტა კარდაკარ ხოარ ვივლით არა?(გიორგი)
-არაა არაა გამოჩნდება თავისით აცადეთ.
-ისა და ქეთა სადაა ბიჭო?იცის რაც მოხდა?
-თავის ოთახშია.რა მოხდა არიცის,მაგრამ ჭრილობა მაგან შემიხვია.
-მოდი გამოვიცნობ.ეჩხუბე არა?-წამიერად გამოესახა სიბრაზე სახეზე და ძმაკაცს ალმაცერად გახედა.
-არა ნიკუშ პროსტა ცივად გამომივდა რაღაცეების თქმა და გაუტყდა.
-შენ მგონი დაგავიწყდა რა პირობით ხარ ამ გოგოსთან თუ მე მეჩვენება?(გიორგი)
-არანაირი პირობა არ მახსოვს მე.
-გახსოვს თან ძალიან კარგად.შენც იცი რო ამ ამბავში დაზარალებული სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით ქეთაა და კიდე მაგას ეჩხუბები?შენ მართლა შ*გ ხოარ გაქ ტო?(გიორგი)
-უნდა ეთქვა გესმის?უნდა მცოდნოდა რომ ჩემ გამო მოხდა ეგ ყველაფერი!
-ვერ და უფრო არ იტყოდა მაგას ზუსტად იმის გამო,რაც დღეს მოხდა! ვერც გაამტყუნებ!იმის მაგიერ რო მისულიყავი და პატიება გეთხოვა რა ქენი ტო?(ნიკა)
კიდევ დიდხანს იჩხუბეს.უკვე ღამის 3 ხდებოდა რომ წავიდნენ.
---
გაიგო როგორ მოვიდნენ ბიჭები,მაგრამ მარტო ყოფნა არჩია.ისიც გაიგო როგორ ჩხუბობდნენ რაღაცაზე,მერე როგორ დამშვიდნენ და უკვე საკმაოდ გვიან წასვლის ხმაც მოესმა ძილ-ბურანში.
ოთახის კარი ნელა შეაღო და მძინარე ქეთას დააშტერდა..ნანობდა ყველა უხეშად,ცივად ნათქვამ სიტყვას..ნელ-ნელა იაზრებდა რომ „მიჰქარა“ და ახლა თვითონ სტკიოდა ქეთას თითოეული ცრემლი.ფრთხილად შეახო ტუჩები შუბლზე და სახეზე ჩამოყრილი თმა გადაუწია.
არ უყვარდა ლაპარაკი და არც სჭირდებოდა ქეთასთან ზედმეტად რამის თქმა.
ძლივს გაახილა თვალები,გვერდით ჩაიწია და საბანი გადასწია იმის ნიშნად რომ ადგილს უწილადებდა თავის ლოგინში.
მაგრად მოხვია ხელები და კიდევ ერთხელ ახლა უკვე ხმამაღლა გადაუხადა ღმერთს მადლობა ამ პატარა ქალბატონის არსებობის გამო
-მადლობა ღმერთს რომ ასეთი კარგი მყავხარ და საერთოდ მყავხარ!
-მე შენ-ძალიან!-ძლივსგასაგონად ჩაიბუტბუტა ქეთამ და მშვიდად გააგრძელა ძილი.

--
ძლივს გაახილა თვალები,გვერდით ჩაიწია და საბანი გადასწია იმის ნიშნად რომ ადგილს უწილადებდა თავის ლოგინში.
მაგრად მოხვია ხელები და კიდევ ერთხელ ახლა უკვე ხმამაღლა გადაუხადა ღმერთს მადლობა ამ პატარა ქალბატონის არსებობის გამო.
-მადლობა ღმერთს რომ ასეთი კარგი მყავხარ და საერთოდ მყავხარ!
-მე შენ-ძალიან!-ძლივსგასაგონად ჩაიბუტბუტა ქეთამ და მშვიდად გააგრძელა ძილი.
ცოტა ხანს ეფერებოდა თმაზე და შემდეგ თვითონაც დაეძინა.თუ ოდესმე გიჩხუბიათ ვინმესთან,თავი დამნაშავედ გიგრძვნიათ ამის გამო და შემდეგ შერიგებიხართ ყველანაირი პირობების გარეშე დაახლოებით მიხვდებით რას გრძნობდა მაშინ გეგა.დანაშაულის გრძნობა ისევ თავს დასტრიალებდა და თითქოს ცდილობდა კიდევ უფრო მიახლოვებოდა გეგას,მაგრამ
წინა რიგებში ადგილს არაფრით არ თმობდნენ სიმსუბუქე და განუზომელი სიყვარული.
მეორე დღე უფრო მორიდებული იყო,განსხვავებული და შესამჩნევად „სხვანაირი“.
თვალები გახელილი არ ჰქონდა გეგას სუნი,რომ იგრძნო.მომენტალურად გაახსენდა წინა დღის ჩხუბი და სიბრაზემ წამოუარა,მაგრამ ბოლოს ისევ თავის თავზე გაბრაზდა კიდევ რომ ახსოვდა ეს წყენა.უფრო მაგრად შემოხვია ხელები და თავი მუცელზე დაადო.სახეზე წამოხურდა გეგას ხელები,რომ იგრძნო ზურგზე.ისე გრძნობდნენ თავს თითქოს ახალი გაცნობილი ყოლოდათ ერთმანეთი,თითქოს რამე „დაეშავებინოთ“.
ქეთას შეხებამ გააღვიძა.იგრძნო როგორ აეკრა მთელი სხეულით და გულში სითბო ჩაეღვარა.როგორც კი ხელი შეახო მაშინვე იგრძნო არსებული უხერხულობა და ეცადა სიტუაცია გამოესწორებინა.
-ქეთუუ რამის გრცხვენია თუ მეჩვენება?-იმდენად თბილი ხმით უთხრა და ისე მოეფერა კიდე უფრო შერცხვა.თვითონაც არ იცოდა რისი სცხვენოდა,მაგრამ ფაქტი იყო თავს ვერ წევდა მაღლა.
-არაა,რისი უნდა მცხვენოდეს?
-თვალებში შემომხედე და ისე მითხარი
ნელა წამოწია თავი,ხელები მკერდზე დააწყო, ნიკაპით დაეყრდნო და მომღიმარი სახით ჩახედა თვალებში.
-მოიცა,მოიცა მოდი შევთანხმდეთ! შენ მე ესე არ უნდა შემომხედოო თორე მერე ისეთი რაღაც მოხდება,რისიც ეჭვი მაქ მართლა შეგრცხვება-სიცილით უთხრა გეგამ და სახეზე ხელები აიფარა.
-გეგააა!!
-ბატონოო!-ვერაფრით ვერ რჩებოდა სიცილს.
-კარგიი რააა გაჩერდიი
-ისე წარმოიდგინე თქმაზეც კი რა გემართება და მართლა რამე რო იყოს და რა მოგივა.რო გიყურება მგონია რომ „პირველი ღამე“ გუშინ გვქონდა.ისე რამე რო იყოს კი არა ქორწილის მერე უეჭველი იქნება.-კიდევ აგრძელებდა ლაპარაკს ქეთას აცრემლებული თვალები რომ არ დაენახა.
-კაი ტო ეხა ტირილი არ დაიწყო რა.კაი გთხოვ..ვსო ხმას აღარ ვიღებ ოღონდ შენ არ იტირო რაა.-თან იხუტებდა და თან ისე ეუბნებოდა.-შემომხედე რა! კაი მართლა აღარ ამოვიღებ ხმას ოღონდ შენ გამიღიმე ეხლა და აღარ იტირო!
-აღარ ვტირი ვაა-ისევ სლუკუნით უპასუხა და უფრო მაგრად მიეხუტა.
ისე ადგნენ,ისაუზმეს და გავიდნენ სახლიდან გეგას ხმა მართლა არ მოუღია.სახლში მოსულის ასე აგრძელებდა,მანამ ქეთა არ მივიდა მაგრად არ ჩაეხუტა და ისეთი კითხვების დასმა არ დაუწყო ჟესტებითა და მიმიკებით უბრალოდ რომ ვერ უპასუხებდა გულითაც რომ სდომებოდა.

----
მუდამ საშინელი დისციპლინით და საოცარი გონებრივი შესაძლებლობებით გამორჩეული ქეთას კლასი ყოველთვის ყურადღების ცენტრში იყო.ყოველთვის ლაპარაკობდნენ მათზე,უკრიტიკებდნენ ყველაფერს.ქეთას ამბავიც კარგი საჭორაო თემა აღმოჩნდა ყველასი განურჩევლად სქესისა,ასაკისა თუ თანამდებობისა,მაგრამ იმის აღმოჩენამ რომ სწავლას ჩვეულებრივად აგრძელებდა და ისევ რიგითი მოსწავლის სტატუსით „მოღვაწეობდა“ თითქოს სიტუაცია განმუხტა.
რამდენიმე „კეთილი“ მასწავლებელი თუ გაუადვილებდათ სასწავლო პროცესს და ისედაც დატვირთულებს კიდევ არ დატვირთავდა.

ერთ-ერთი განტვირთვის დღე დახვდა ორშაბათს სკოლაში მისულ ქეთას.ესიამოვნა..ეგონა მართლა გატვირთვის იქნებოდა ეს დღე.
თავიდან გამოცდებზე საუბარი დაიწყეს.ყველა თავის აზრს აფიქსირებდა.გოგოები ისე გამოხატავდნენ ემოციებს და ისეთი შეშინებულები ლაპარაკობდნენ გეგონებოდათ წუთი-წუთზე შედის საგამოცდო ოთახშიო.
მერე არაბიძეს მესიჯი მოუვიდა თავისი ბიჭისგან და წამოვიდა სიყვარულის თემაც.
აქ უკვე დაიძაბა.იცოდა კარგი არაფერი რომ არ ელოდა.ზუსტად იცოდა ერთხელ უკვე გამოცდილი ხელახლა უნდა განმეორებულიყო,მაგრამ წარბშეუხრელად იჯდა.საუბარშიც აქტიურად ერთვებოდა,მანამ ქორწილის თემამდე არ მივიდნენ.
ძველად ქეთას ხმამაღლა ნათქვამი „გოგომ ჯერ უნდა ისწავლოს,თავის თავს მიხედოს,ფეხზე დადგეს და მერე გათხოვდეს“ ფერმკრთალადღა მოჩანდა თითქოს კლასის თვალში.ახლაც ასე ფიქრობდა ქეთა,თუმცა მისი საქციელის გამო ამის დაჯერა უჭირდა ყველას.პრინციპში გაუჭირდებოდათ აბა არც ცდილობდნენ გაგებას და..
სწორად ამიტომ არ ქორწინდებოდნენ ქეთა და გეგა.ბავშვობიდან გათხოვება და ჯვრის დაწერა ცხორებაში ერთ-ერთ ყველაზე წმინდად მიაჩნდა.თანაც ბავშვების უსაზღვრო სიყვარულის გამო ოჯახი პატარა ტიტინა ბავშვის გარეშე ვერ წარმოედგინა და ბევრი გასაგები მიზეზის გამო ჯერ ბავშვის გაჩენა არ უნდოდა,რა თქმა უნდა თუ უფალი უბოძებდათ მსგავს საჩუქარს.
ისე დაზაფრა შექმნილმა სიტუაციამ არ იცოდა რა უნდა ექნა.ბავშვები კითითქოს ვერაფერს ვერ ამჩნევდნენ..ვერც ქეთას არეულ სახეს,ვერც მასწავლებლის მავედრებელ მზერას,რომ გაჩუმებულიყვნენ....საერთოდ ვერაფერს.
-ქორწილი კაი რამეა არა მაისურაძე?-ისეთი შეგრძნება ჰქონდა თითქოს თავში ურო ჩაარტყეს.ვერ გაიაზრა როგორ დაიწყო ლაპარაკი.თითქოს მასში ინსტიქტმა გაიღვიძა დაეცვა თავისი გრძნობები,ყოველ შემთხვევაში ეცადა მაინც.
-კი მარი ერთ-ერთო ყველაზე მაგარი რამაა ცხოვრებაში,რა თქმა უნდა თუ სიყვარულით თხოვდები ან ქორწინდები.
-ხო აბა უსიყვარულოდ როგორ უნდა გათხოვდე?-ამ სიტყვებმა უფრო დაძაბა.ის ჭორები ამოუტივტივდა გონებაში,რომ ამბობდნენ ფულის გამმო გაყვაო,სიმპათიურია და მაგიტომ გაყვაო.მერე გაიგეს რომ ქორწილი არც ქონიათ და უფრო დიდი და საზიზღარი კუდები გამოაბეს მათ ერთად ყოფნას.ყველაზე მეტად იმან გაანადგურა,რომ თქვეს გასართობი გოგო უნდა ოღონდ უფრო დიდი დროით და ამანაც ფულიანი ბიჭი ნახა და ხელიდან ხომ არ გაუშვებდაო.ეგონათ რომ ფულის გამო იყო გეგასთან და ეს სტკიოდა უზომოოდ.მერე იყო ყველაზე მთავარი-მათი დაშორების პერიოდიც.თავის ოჯახსაც არ უჭირდა,მაგრამ გეგა შედარებით მაღალ ფენას ეკუთვნოდა ხოდა ხალხსაც მეტი რა უნდოდა? იდგნენ და ლაპარაკობდნენ არარსებულზე,გამოგონილზე და კარგად დამუშავებულზე.თავისი მდგომარეობით დაუკმაყოფილებლები ცდილობდნენ ცხოვრებისეული დანაკლისი სხვისი დაკნინებით შეევსოთ.
ამ ყველაფრის გახსენებაზე სულ გაწითლდა,თვალებზე ცრემლები მოაწვა,მაგრამ ტირილი არ დაუწყია.ძლივს შეკავებულმა ცრემლებმა ცხვირი აუწვ,თუმცა არც ეს არ შეიმჩნია.ამაყად იჯდა.მომენტალურად გადაეფინა სახეზე ღიმილი
-გოგოლაძე არ გგონია,რომ უსიყვარულოდ გათხოვება უსიყვარლოდ სექსს ჯობია?- გაშრა.არ ელოდა ქეთასგან ამდენს.ერთ დროს თითქოს ნამსხვრევებად ნაქცევი ჭორი ქეთამ გაამთელა და წინ დაუდო.მხოლოდ სიცილი დაიწყო.სიმწრის სიცილი.
ჩემი დაქალის მტერი,ჩემი მტერიას პრიციპით სხვებიც გამოექომაგნენ გოგოლაძეს და აქ დაიწყო ქეთას წამება.ყველა ზურგს უკან ნათქვამი სიტყვა გაახსენენ უფრო შელამაზებული და საბედნიეროდ შემსუბუქებული ფორმით.
-ამ ბოლო დროს გათხოვებაზე ვინღა ფიქრობს ტო ჩუმი ბო*ები მომრავლდნენ.-გეგეშიძის სიცილით ნათქვამმა სიტყვებმა ყველა გადარია.არ იყო ეს ჭორი და ამან გააოცა ყველა.ხმამაღლა არასწორად დაფიქსირებულმა აზრმა ყველა გააჩუმა.
აღარაფერი აღარ ესმოდა.ვეღარ აღიქვამდა რა ხდებოდა მის გარშემო.გოგოების წიოკმა და მასწავლებლის ჩხუბმა მოიყვანა აზრზე.წიკლაური გამეტებით ურტყავდა გეგეშიძეს და ეფიცებოდა ქეთას შეურაცყოფას არ გაპატიებო.ლოყაზე ჩამოგორებული ცრემლი ჩუმად მოიწმინდა და ლუკასკენ გაიქცა,ბიჭების ბრბო გაარღვია და წარმოუდგენელი სისწრაფით გამოიყვანა ლუკა კლასიდან.ჯერ კიდევ გამწარებული ბიჭი ისევ გეგეშიძისკენ იწევდა,მაგრამ ქეთამ გააჩერა.იგრძნო როგორ შემოხვია ხელები და ჩაიჩურჩულა მადლობა.არაფერი არ უთქვია,ცდილობდა დამშვიდებულიყო და მერე დაელაპრაკებოდა.თავზე აკოცა და თბილად ჩაიკრა გულში.
ფანჯრის რაფაზე ისხდნენ და ლაპრაკობდნენ.ქეთას მის კალთაში ედო თავი და ტიროდა
-ხო იცი რო შენი გათხოვება მაგრად არ მესიამოვნა,მაგრამ არავის შენზე მსგავს სისულელეს რო არ ვათქმევინებ ეგეც ხო იცი ტო?-თავის მოძრაობით აგრძნობინა ვიციო.ცოტა ხანს ჩუმად იყვნენ მერე ქეთა წამოიწია და ჩაწითლებული თვალები ლუკას მიაპყრო
-რატო მანამდე არ თქვი არაფერი?მანამდე რატო არ დამიცავი?
-არ ვთვლიდი საჭიროდ ჩემ ჩარევას.
-უზომოდ დიდი მადლობა იმისთვის,რაც გააკეთე ჩემს გამო.მართლა ვაფასებ შენ საქციელს და საერთოდ შენ გაფასებ და უზომოდ მიყვარხარ..-ფანჯრის რაფიდან ჩამოხტა და კარებისკენ წავიდა-და ისე ის ყველაფერიც სისულელე იყო,რაც მანამდე თქვეს!

ცრემლმორეული მივიდა ყველა მოსამზადებელზე,სახლშიც ცრემლმორეულმა შეაბიჯა,მაგრამ მაინც გააგრძელა თავისი საქმიანობა.ისწავლა,სადილი გააკეთა,შხაპი მიიღო..ეცადა ყველაფერი გაეკეთებინა დროის გასაყვანად.არუნდოდა ფიქრის დრო ჰქონოდა და ის ყველაფერი,რაც დილით მოხდა ხელახლა გაეხსენებინა.ათი საათი ხდებოდა საწოლში,რომ შეწვა.ეგონა დაეძინებოდა და ამით მაინც უშველიდა თავს.ბედის ირონიაა არა?მთელი ღამე ეღვიძა და ფიქრობდა.გვიან მოსულ გეგასთანაც გაბანცალდა და თბილად დახვდა.ბევრად უფრო თბილად ვიდრე სხვა დროს ხვდებოდა ხოლმე.მერე ისევ თავის ოთახში დაბრუნდა და როგორც ბავშვობაში აკეთებდა ხოლმე ცხვრების დათვლა დაიწყო.1001-მდე რომ ავიდა მიხვდა აზრი არ ჰქონდა გაგრძელებას და ჭერს მიაშტერდა.სადღაც უსასრულობაში იყურებოდა და ღაპა-ღუპით ცვიოდა ცრემლები...

გეგამ რომ გააღვიძა ცოტა ეუცნაურა და საშუნელი თავის ტკივილის გამო ძლივს გაახილა თვალები.საწოლის კიდეზე ჩამომჯდარიყო და შემფასებლური მზერით აკვირდებოდა.
მიხვდა რატომაც უმკაცრდებოდა გეგას ნელ-ნელა სახე და ეცადა სიტუაციიდან სიცილ-კისკისით გამომძვრალიყო:
-ვიცი რომ ძალიან ლამაზი ვარ და ძნელია თვალი მოწყვიტო ასეთ სილამაზეს,მაგრამ მაკომპლექსებ უკვე შენი სასწაული მზერით
-რა გჭირს?
-რამემჭირს ?
-კი გჭირს!- ამაღლებულმა ტონმა ოდნავ შეაკრთო -თვალები საშინელ დღეში გაქვს! აშკარაა,რომ მთელი ღამე ტიროდი და შეწინააღმდეგება არც გაბედო! ღამეც გითხარი რაღაც გჭირს-მეთქი,მაგრამ ისე იუარე არღარაფერი აღარ გითხარი ახლა კიდევ 3 საათზე იღვიძებ უფრო სწორად მე გაღვიძებ და ისეთი გაოცებული მეკითხები რა მჭირსო თითქოს არაფერი არ მომხდარა!! იტყვი რა მოხდა?- გეგას სიბრაზისგან ანთებული თვალებისთვის მზერის გასწორება დიდხანს ვერ შეძლო,ღრმად ამოისუნთქა თითქოს მთელ დარდს ამ ამოსუნთქვას ატანსო და ნაღვლიანი ღიმილით მიეყრდნო საზურგეს
-უბრალოდ გუშინ სულ ოდნავ მძიმე დღე მქონდა- გეგას მზეროთ მიხვდა,რომ მოყოლა უნდა გაეგრძელებინა.ისევ ნაღვლიანი მზერა მიაპყრო და ზედაპირულად მოუყვა სკოლაში მომხდარი ინციდენტის შესახებ. ისე იყო გამწარებული გეგა ეგონა სიბრაზისგან ნელ-ნელა გაიბერებოდა და საბოლოოდ გასკდებოდა.
-შენ ღამე ტირილში გააატარე მაგ ს*რების გამოო ხვდები? არ შევარჩენ არც ერთ შენ ცრემლს!- გამწარებული იგინებოდა და ოთახში ბოლთას სცემდა.- შენ თვითონ უნდა მიხვდე,რომ მათ გამო ტირილი არ ღირს.ათას სისულელეს იტყვიან,უამრავ ჭორს მოიგონებენ,მაგრამ შენ ყურადღება არ უნდა მიაქციო!! ასეე არ შეიძლებაა..უსამართლობაა!! არ უნდა ტიროდე შენ მათ გამო! - იგრძნო როგორ გაუთბა სხეული გეგას შეხებისთანავე და კანკალიც შეწყვიტა..მისი ბოლო სიტყვები,რომლებსაც უკვე ისტერიულად იმეორებდა ძალიან ჩუმადღა ესმოდა მის დიდ მკლავებში განაბულს.საშინლად მოუნდა,რომ მთელი დარდი ამოეღო გულიდან და თავისი საყვარელი ადამიანისთვის გული გადაეშალა..
-შენთან გადმოცხოვრებით,რომ შეცდომა დავუშვი მაგას თავიდანვე მივხვდიი..არაა საქართველოში მარტივი აღსაქმელი 15-16 წლის ღლაპის ასეთი ქცევა,მაგრამ ასეთ რეაქციას არ ველოდი..განსაკუთრებით ჩემი მეგობრებისგან.უცხოს გაკიცხვა ისე არ მოქმედებს ჩემზე,როგორც ახლობლების და მაშინვე ტირილი მინდება ან რომც არ მინდოდეს მაინც მეტირება.ზედმეტად გულჩვილი ვარ და ვერაფრით ვერ მოვიშორე რა საზიზღარი ჩვევა.ვცდილობ შენთან გატარებული თითოეული წამით იმ ყველაფრის კომპენსირება მოვახდინო,რითაც ასე მტკენენ გულს..ვერ წარმოიდგენ როგორ გამიხარდა 1-2 ჩემიანი რომ აღმოვაჩინე გუშინ იმ "უმწიკვლოების" ბრბოში. მაშინვე მომინდა შენთან ლაპარაკი,მაგრამ შენ ვარჯიშზე იყავი,მეც მასწავლებელი მქონდა და საღამოსთვის გადავდე შენთან ლაპარაკი..მერე საღამოს დავფიქრდი ტყუილად ნერვები რატომ უნდა მოვუშალო-მეთქი და აღარაფერი აღარ გითხარი..თითქოს არაფერი,მაგრამ ბევრად უკეთ ვგრძნობ თავს ყველაფერი რომ გითხარი.ჩემი ყველაზე ახლობელი შენ ხარ და შენი ისე მჯერა როგორც არასდროს.მინდა ყველაფერი გითხრა,რაც მაწუხებს და რასთან გამკლავებაც მარტოს უკვე ძალიან მიჭირს.შეძლებისდაგვარად ყველაფერზე გელაპარაკები ჩვენი ურთიერთობის გარდა და წარმოდგენა არ გაქვს როგორი ბედნიერი ვარ ჩემ თითოეულ სიტყვას გულისყურით,რომ უსმენ.არ ვიცი როგორ გაგრძელდება ჩვენი ურთიერთობა,მაგრამ ზუსტად ვიცი შენ ხარ ის ერთადერთი ადამიანი,ვისაც ეთქმის რომ გამზარდა,აღმზარდა და ძალიან ბევრი სირთულის გამკლავებაში დამეხმარა და მასწავლა მარტოს როგორ მომეხერხებინა იგივე.ძალიან დიდიი მადლობა- მთელი საუბრის განმავლობაში დადენილი ცრემლების გამო უფრო და უფრო ეძნელებოდა ქეთას საუბარი.
მიუხედავად თითქმის ბოლომდე დახშული ხმისა მაინც გაიგო მონოლოგის ბოლოს ნათქვამი მადლობა.ძნელი აღსაწერია რას გრძნობდა იმ მომენტში გეგა.ისე დაუმძიმა გული ქეთას სიტყვება უკვე სუნთქვა უჭირდა. მაგრად შემოხვეული ხელებით ცდილობდა ეგრძნობინებინა,რომ მასთან იყო და იქნებოდა მუდამ. მათი ტრადიციული "მე შენ-ძალიანაც!" კი ეცოტავებოდა ახლა და მართლა ვერ ხვდებოდა როგორ დაეწყო საუბარი.
-მხოლოდ იმის გამო ვნანობ შენ აქ გადმოსვლას,რომ ხალხმა ამხელა ტკივილი მოგაყენა,მაგრამ როგორ ეგოისტადაც არ უნდა ჩამთვალო შანსი რომ მქონდეს,ზუსტად ისებე მოვიქცეოდი როგორც ადრე.თუნდაც ამ ტკივილის გადატანის დროს რომ მე გეიმედები,ჩემი ასე გჯერა და მენდობი საშინლად მიხარია და მეამაყება!
ფრთხილად დაიხარა და თავისი გავარვარებული ტუჩები ქეთოსას შეახო.ისე ესიამოვნა და ამავდროულად ეუცხოვა ესს შეგრძნება თითქოს გულმა ერთი დარტყმა გამოტოვა და მერე ასანაზღაურებლად უამრავჯერ შეიკუმშა,მუცელში თითქოს სიცარიელე იგრძნო მომენტალურად და თხემიდან ტერფამდე ცხელმა ტალღამ დაუარა.ხომ არ იყო პირველი კოცნა,მაგრამ მაინც ეპირველებოდა და დაუოკებელ სურვილს უჩენდა კიდევ დიდხანს გაგრძელებულიყო ეს შეგრძნება. ნელა მოსცილდა არანაკლებ დაბნეული და ნასიამოვნები გეგა და თვალებში ჩახედა.იმდენად დიდი სითბო და სიყვარული დაიჭირა ქეთოს მზერაში,რომ სულელივით სიცილი დაიწყო.ასე გამოხატავდა თავის ბედნიერებას და დროდადრო ისევ საყვარელი ქალის ბაგეებს აგემობნებდა.



******
წიგნებთან ჩახუტებული მძინარე ქეთო რომ დაინახა,თავი ვერ შეიკავა და ფოტო გადაუღო.თბილი ღიმილით გაპობილი ბაგეები ერთმანეთს ვერაფრით ვერ დაუახლოვა.ფრთხილად გამოაცალა წიგნი და პლედი გაუსწორა.გაბუშტულ ტუჩებს ხარბი მზერა დაასო,ცერა თითი ნაზად გადაუსვა და მანამ რამე სისულელეს ჩაიდენდა და გააღვიძებდა სასწრაფოდ გაეცალა იქაურობას.

თვალები რომ გაახილა და იქვე მიგდებული სპორტული ჩანთა დაინახა მაშინვე დაუძახა გეგას.პასუხი რომ არ გასცა ოთახში შეაკითხა და სააბაზანოდან იმ წამს გამოსული პირსახოცისამარა გეგა რომ დაინახს,ისე შეეფაკლა ღაწვები და ისე შერცხვა უნდოდა იქჩე გასკდომოდა მიწა. მისი დაბნეულობით გახალისებული გეგა სწრაფად მიეჭრა და ბაგეები დაუკოცნა.ნეთარების ბურუსში გახვეულმა კისერზე შემოაჭდო ხელები და თავისკენ მოქაჩა.
მთელი სხეულით ეკვროდა შიშველ სხეულზე და ნაზად დაასრიალებდა ხელებს მის განიერ ბეჭებზე. ხვდებოდა,რომ უფრო და უფრო უჭირდა თავის შეკავება. ქეთას მხრიდან ნაგრძნობი ვნებისა და უდიდესი სურვილის მიუხედავად მაინც დაიოკა ვნებათა ღელვა და ღრმა ცისფერ თვალებში ხეტიალით შეეცადა აშლილი გრძნობების დალაგებას.

საგრძნობლად დამთბარი ურთიერთობის არშემჩნევა უბრალოდ შეუძლებელი იყო. გაცისკროვნებული თვალები და გულწრფელი ღიმილი იმაზე ბევრს ნიშნავდა მეგობრებისთვის ვიდრე ამას თვითონ გეგა და ქეთო წარმოიდგენდნენ. მეგობრების სხვადასხვა კატეგორია არსებობს: ისინი,ვისაც შენი სიხარულის გაზიარება არ უნდათ და სწყინთ ყოველივე კარგი,რაც შენს ირგვლივ ხდება; ისინი,ვისაც შენი სიხარული საერთოდ არ ადარდებთ და ათასში ერთხელ შესაძლოა გაგიღიმონ მოვალეობის მოხდის მიზნით და გითხრან,რომ შენი სიხარულის თანამოზიარენი არიან; და ბოლოს,ისინი,ვისაც შესაძლოა შენი სიხარული შენზე მეტადაც კი უხარიათ,ცდილობენ მეტი დადებითი ემოციით დაგმუხტონ და გაგიხანგრძლივონ თუნდაც წამიერი ბედნიერებაც კი. ბედნიერება უასმაგდებოდათ იმის გააზრებისას,რომ ბოლო კატეგორია ჭარბობდა მათ სამეგობროში. ეგონა სიხარულისგან ფრენას შეძლებდა ერთ-ერთი შეკრების დროს მისი,როგორც რძლის სადღეგრძელო პერსონალურად რომ დალიეს. თითქოს დიდი არაფერი,მაგრამ ქეთას მაინც უზომოდ გაუხარდა. იყო ძალიან ბევრი წვრილმანი,რომელიც ქეთას საერთოდ არ ეწვრილმანებოდა და გულის ერთ პატარა კუნჭულში სათუთად ინახავდა. სკოლაში მუდმივი სიარული,კერძო მოსამზადებლები და ამ ყველაფერს დამატებული სახლის საქმეები ძალიან ღლიდა. გეგას დიდი ძალისხმევის შედეგად ერთ ოთახში გადასახლდნენ და ახლა უკეთ შეეძლო მისი ძილის რეჟიმის კონტროლი. თვითონაც არანაკლებ დაღლილი მოდიოდა ხან უნივერსიტეტიდან,ხანაც ვარჯიშიდან,მაგრამ ცოცხალი თავით არ დაიძინებდა თუ ქეთას არ დაიგულებდა თავის გვერდით.რა თქმა უნდა 1-2 შემთხვევას თუ არ ჩავთვლით,როდესაც იმდენად ღრმად ჩაეძინა,რომ ქეთოს კოცნამაც ვერ გამოაფხიზლა.

ეგონა გაგიჟდებოდა სიცხიანიც კი რომ გაიძახოდა მოსამზადებელს ვერ გავაცდენო.კიდევ კარგი სკოლის გაცდენაზე დაყოლიება მაინც არ დასჭირვებია.ეს ერთადერთი იყო,რაზეც ყოველთვის ყველანაირი ხვეწნა-მუდარის გარეშე დაგთანხმდებოდათ.
-გეგა ახალ გაკვეთილს ვერ გავიგებ და მერე შენ ამიხსნი? - ბუზღუნებდა სიცხისგან ლოყებაწითლებული და სასაცილოდ ტუჩებგაბუშტული ქეთო.
-კიი,აგიხსნი! შენხელობას მე ვბრდღვნიდი ბიოლოგიას - ეუბნებოდა სიცილით და თან მოწყვეტით კოცნიდა გაბუშტულ ტუჩებზე.

2 დღის შემდეგაც ვერ იკავებდა გეგა სიცილს გაბრაზებული,რომ ეჩხუბებოდა ქეთა "ხომ ვამბობდი ვერ გავიგებო."
ეს ერთი შემთხვევა იყო,როდესაც სწავლა დაუშალა.ისიც მისივე ჯანმრთელობის მდგომარეობის გამო. სხვა დროს არათუ უშლიდა,არამედ ყველანაირად უწყობდა ხელს რომ წარმატებისთვის მიეღწია და განათლებულ პიროვნებად ჩამოყალიბებულიყო.თავიდან ძალიან ეუხერხულებოდა გეგამ,რომ გამოუცხადა დღეიდან მე ვარ შენს სწავლა-განათლებაზე პასუხისმგებელი და არ შემეწინააღმდეგოვო. უნდოდა საერთოდ გამოსულიყო კერძო მოსამზადებლებიდან,რადგან ოჯახმა სახლიდან გამოაგდო მათ ვეღარ დააკისრებდათ მოვალეობას ამხელა თანხა ეხადათ.მერე გეგასგან რომ მოისმინა ის სიტყვები,მასაც გაანდო თავისი განზრახვა და ამ შემთხვევაში ისიც დასძინა,რომ ამხელა თანხებს თავის სწავლა-განათლებაში არ გადააყრევინებდა. ჩხუბი რა თქმა უბდა,გეგას სასარგებლოდ დასრულდა. მოზღვავებული ემოციებისგან ღვარად დადენილ ცრემლებს ღიმილით იმშრალებდა და მთელი ძალით ეხუტებოდა საკუთარი გადაწყვეტილების გამო სუხარულისგან ფრთებშესხმულ გეგას. შემდეგში არაერთხელ განუხილიათ რა პროფესია შეიძლება აერჩია ქეთას ან რომელ უნივერსიტეტში ჩაებარებინა. ფაქტია გეგა სრულ მზადყოფნაში იყო პატარა სკოლის მოსწავლის აღსაზრდელად.


********
გეგას მამაზე გიჟდება.ალბათ ყველაზე მეტად უყვარს მის საახლობლოში.ახლაც განცალკევებით სხედან რძალ-მამამთილი და საყვარელ წიგნებზე მთელი ენთუზიაზმით საუბრობენ. ყოველ ჯერზე,როდესაც ასეთ ლაღს და ბედნიერს ხედავს ჰგონია რომ გული გაუჩერდება.ტყუილად არაა ნათქვამი ქალის საუკეთესო სამკაული ღიმილიაო. ამაში ქეთოს თითოეული ღიმილი უფრო და უფრო არწმუნებს.
სხვათაშორის აღსანიშნავია,რომ მამამთილიც ძალიანაა დაინტერესებული ქეთას სწავლა-განათლების საკითხით.

*****

- გეგაა,გღვიძავს?- მისკენ გადაბრუნებულმა დიდი ხნის ფიქრის შემდეგ მაინც დაუძახა თავის გვერდით გაშოტილ ბედოვლათს,ზურგი რომ შეექცია გოგოსთვის და ისიც რაღაცაზე ჩაფიქრებული არხეინად ფშვინავდა.
-ხოო,რაო?-ნელა იცვალა გვერდი და მომლოდინე მზერა მიაბყრო პატარა ქალბატონს.
-რაო და შენი მშობლები ძალიან კარგები არიან.ძალიან მიხარია,რომ ვიცნობ..ოღონდ მართლა!
-მე კიდევ ის მიხარია ერთმანეთს,რომ კარგად უგებთ.შენ და ლევანი განსაკუთრებით კარგად შეეწყვეთ ერთმანეთს. დარწმუნებული ვარ,უკეთეს რხალს ვერც ინატრებდა. ხოო და კიდევ...შენს "ოღონდ მართლაზე" ვგიჟდები- ნაზად ეამბორა ტუჩებზე და ძალუმად ჩაიკრა გულში სიხარულისგან მეცხრე ცაზე მფრინავი ქეთუსი.

*******
მეტად ემოციურ ქეთას გამოცდების მოახლოვებასთან ერთად ნერვიულობა დროთა განმავლობაში უფრო და უფრო ეტყობოდა. ერთი ამოცანაც რომ ვერ ამოეხსნა,შეიძლება ტირილი დაეწყო.გეგა მთელი თავისი სამეგობროს თანხლებით ზრუნავდა ქეთას ამაღლებული განწყობის შექმნაზე.
გამოცდის წინა დღე გეგასთან ერთად გაატარა.ცდილობდა ნებისმიერ თემაზე ეფიქრა გამოცდების გარდა და გამოსდიოდა კიდეც.იმის წარმოდგენაც კი გაგიჭირდებათ როგორი სიამაყით ევსებოდა გული გეგას ქეთას შედეგების მოსმენისას.ბოლო გამოცდიდან გაცისკროვნებული სახით რომ გამოვიდა ერთადერთი,რაზეც გული დასწყდა გეგას უკანა რიგებში დანახვა იყო.უნდოდა პირველად მას ჩახუტებოდა და მისი მოლოცვა მოესმინა,მაგრამ არც ამას გაუფუჭებია მისი ხასიათი. ყველას მილოცვა,რომ მიიღო მერეღა ჩაეხუტა გეგას მთელი გრძნობით.
-ხომ იცი,ბოლო ლუკმა ყველაზე ტკბილია-დამტკბარი ხმით უჩურჩულა და ყელში აკოცა.

*******
გული ამოვარდნას ჰქონდა მანამ დედის ხმას გაიგებდა. დიდხანს ფიქრობდა დაერეკა თუ არაა.ჯერ კიდევ მაშინ მოერია ცრემლები დედამთილ-მამამთილმარომ დაურეკეს და მიულოცეს.მთელი გულით უნდოდა,რომ თავის მშობლებსაც დაერეკათ და გაეზიარებინათ შვილის სიხარული. გეგამ ამ თემაზე საუბარი,როგორც კი დაიწყო,მაშინვე ცრემლები გადმოსცვივდა."როცა უყვართ მაშინ სწყინთ ადამიანისგან რაღაცები,თორემ უბრალო გამვლელის გათხოვება რატომ უნდა სწყენოდათ? იმხელა ამაგი აქვთ შენზე გაუჭირდათ შენი ამ ნაბიჯის გააზრება.თვითონ თქვი ადრე შეცდომა დავუშვი შენთან,რომ გადმოვედიო და შენი მშობლების რა გიკვირს? მიუხედავად იმისა,რომ ჩემი მშობლებისგან არასდროს არ მოგაკლდება სითბო და სიყვარული,შენი საკუთარი მაინც სულ სხვაა.გეშინია ისევ არ უარგყონ,მაგრამ ზოგჯერ რისკზეც უნდა წახვიდე.მეტი ოპტიმიზმი დამანახე!! აიღე ტელეფონი და დარეკე.მე შენთან ვარ გახსოვდეს-ეს სიტყვები და თბილი კოცნა დაუტოვა,მერე ადგა და წავიდა.ახლა ესეც ზის და გაბმული ზარის პარალელურად გეგას თითოეულ სიტყვას გუნებაში იმეორებს.უკვე დაკიდებას აპირებდა დედის თბილი ხმა,რომ გაიგო.
-ხო ქეთო- ძნელი არიყო მონატრების ამოცნობა ამ ორ უბრალო სიტყვაში.
-დეე ორი 10, 9.01 და 9.65- ღიმილით ჩაილაპარაკა თავისი შედეგები.- მინდოდა გცოდნოდათ რომ არ შეგარცხვინეთ,უფრო სწორად იმედები არ გაგიცრუეთ. შენი და მამას დამსახურებაა ამდენს,რომ მივაღწიე და მადლობა..კარგად..ხოო და ბოდიშირომ შეგაწუხე...-გრძნობდა როგორ ევსებოდა თვალები ცრემლებით და ნელ-ნელა ხმასაც კარგავდა.
-ყოჩაღ! კიდევ კარგი შედეგია შენი მდგომარეობის გათვალისწინებით.
ძლივს მოაბრუნა პირში ენა მადლობის გადასახდელად.გულში რაღაც ჩასწყდა დედის უემოციო მილოცვა რომ მოისმინა...მაგრამ დედის გული როგორ მოითმენს შვილის წარმატებით გამოწვეული სიხარული ან მისი მწუხარებით გამოწვეული სევდა რომ არ გამოხატოს.
-ძალიან გამიხარდა დეე..მამასაც გაუხარდება..უფალი შენკენ..კარგად..-სწრაფად მიაყარა სიტყვები ერთმანეთს და შვილის პასუხი,რომ აღარ მოესმინა მაშინვე წითელ ღილაკს დააწვა.
მომენტალურად დაიმუხტა დადებითი ემოციებით.ტირილიდან უცებ გადაერთო სიცილის ტალღსზე,მაგრამ როგორც კი სიხარული ჩაცხრა უსევ ტირილი აუვარდა.მთელი სიმძაფრით შეიგრძნო მშობლების მონატრება და საოცარმა ტკივილმა მოიცვა მთელი სხეული.ისეთი შეჰრძნება ჰქონდა თითქოს გულის თითოეულ შეკუმშვასთან ერთად საშინლად უარყოფითი,მტკივნეული ტალღები იგზავნებოდა მთელ ორგანიზმში.

*********
იცოდა ატირებული,რომ დახვდებოდა,მაგრამ ასეთს არ ელოდა.სახლში შესვლისთანავე პარკები სამზარეულოში შეიტანა და ოთახში შეაკითხა ქეთოს.ემბრიონის ფორმა მიეღო საწოლის კიდეზე მწოლიარეს და ღაპა-ღუპით სდიოდა ცრემლები.გეგას დანახვისთანავე ოდნავ გაიწია იმის ნიშნად,რომ ადგილს უწილადებდა და როგორც კი მისი გულისცემა გაიგონა მოყოლა დაიწყო.სულ ბოლოს ნათქვამი "ძალიან მენსტრებიან" ყველაზე მტკივნეული იყო. ისე გაეპარათ დრო ქეთოს დამშვიდებასა და ერთმანეთის ალერსში, ვერაფრის გაკეთება ვეღარ მოასწრეს სტუმრების მოსვლამდე. ბოლოს ყველას ერთად მოუწიათ შეფ-მზარეული ქეთევანის დახმარება და შენიშვნების მიღება.
ერთად აღნიშნეს ქეთოს წარმატება.გვერდი-გვერდ მსხდომ წყვილს მალე ქორწილის გადახდა და ძმისშვილის კალთაში გაგორება უპირველეს სურვილად რომ წამოუყენა ყველამ,ოდნავ შერცხვა და ალკოჰოლის ზემოქმედების შედეგად აწითლებული ლოყები კიდევ უფრო აუწითლდა. ბევრჯერ უსაუბრიათ ამ თემაზე. ჯვრისწერა,ხელის მოწერა,თაფლობის თვე და გაბერილი ქეთო.ყველაზე მეტად ბავშვებზე საუბარი აბედნიერებდა..გაგონილი ჰქონდა კაცებს მაშინ უყვართ ქალი წრფელი გრძნობით,როდესაც მათ საკუთარი შვილების დედად წარმოიდგენენო.ყოველთვის,როდესაც თანაცხოვრების სხვადასხვა ეტაპს წარმოიდგენდნენ ერთად და გეგა შვილს ახსენებდა სიხარულისგან სუნთქვა უჭირდა.ახლა კი მისმა მეგობრებმაც ასე გააბედნიერეს..

****
უკვე ერთი კვირა ხდება,რაც გამოცდები ჩააბარა და თავისუფალი გოგოა.თავისუფალი და თან როგორი ბედნიერი.ყოველ დილით გეგას ბუზღუნი აღვიძებს
-მარტო მე რატომ ვარ დილით ადრე ასადგომი- საწყლად ბუზღუნებს ხოლმე და თავს ქეთოს ყელში მალავს. როგორ უყვარს ასეთი გეგაა..ყველანაირი უყვარს,მაგრამ ასეთი განსაკუთრებით.
როგორც კი გეგა ბოლო თამაშს ჩაატარებს მაშინვე გაეცლებიან თბილისს.ერთი სული აქვთ სადმე მყუდრო,გრილ ადგილას მარტონი დარჩნენ.აბა გეგას ჭკუამხიარული ძმაკაცები აქ მარტოს არ ტოვებენ და რა ქნან? განმარტოვებაც ხომ უნდათ?!


*****
ბიჭებთან ერთად იდგა სასაცილოდ შეკრული შუბლით და ელოდა როდის გამოვიდოდნენ გასახდელიდან საამაყო ფეხბურთელები. რატომღაც არც ერთი წამით არ დაუშვია,რომ შეიძლება წაეგოთ და ახლა არ იცოდა რა უნდა ეთქვა. გასახდელიდან გამოსული ახარხარებული ბიჭები რომ დაინახა,გულზე მოეშვა.
ბავშვობიდან ასეთი იყო- ძალიან ელემენტალურიც კი გულთან ახლოს მიჰქონდა და გვიან იაზრებდა,რომ ესა თუ ის საკითხი ნერვიულობად არ ღირდა.ახლა უკვე ნერვებიც ეშლება თავის თავზე ამ თვისების გამო.
თამაშის შემდეგ სახლებში განაწილდნენ დასასვენებლად. დამარცხების მიუხედავად ტრადიციისთვის არ უღალატიათ და საღამოს კლუბში შეიკრიბნენ.
სიცილი ვერ შეიკავა სახლში შესულს სავარძელში ოთხად მოკეცილი,მძინარე ქეთა რომ დახვდა.სიფრთხილის მიუხედავად მაინც გამოაღვიძა ხელში აყვანისას და ყელში თბილი სუნთქვა და ტუჩების შეხება რომ იგრძნო აღარ უნანია მისი გაღვიძება.

*****
თავიდან კახეთში წასვლა უნდოდათ,მაგრამ ისეთი სიცხეები დაიწყო ზღვას გვერდი ვერ აუარეს. მარტო წასვლა,როგორც გეგმაში ჰქონდათ არ გამოუვიდათ. მთელი საძმაკაცო ერთად წავიდნენ.ყოველ საღამოს ან კლუბში მიდიოდნენ ან კაფეში სხდებოდნენ.ასაკის გამო ქეთას დარჩენა უწევდა ბიჭები კლუბში,რომ მიდიოდნენ და თავს ნიკას დასთან ერთად ბულვარში სეირნობით ირთობდა ხოლმე. პატარა ტიტინა ქალბატონი ყველაფერზე ელაპარაკებოდა და ერთი წამითაც არ აძლევდა მოწყენის საშუალებას.
არაერთი ბიჭი მიდის გასაცნობად,თუმცა გაცნობაზე უარის თქმა და მათი თავიდან მოშორება არ უჭირს.ერთადერთი,რაც აწუხებს და თითქმის აშინებს კიდეც ერთი "სასტავია." 5-6 ბიჭი იქნებიან ალბათ.უკვე მეორედ შენიშნა ბარბარესთან ერთად სეირნობისას,რომ გვერდიდან არ შორდებიან და სადაც წავლენ ყველგან დაყვებიან. ერთი განსაკუთრებით აქტიურობს ხან უღიმის,ხანაც კარგი მეგობარივით უქნევს ხელს და თვალს უკრავს.ოღონდ,ისეთი საშინელი ღიმილი აქვს..რაღაცნაირად თვითკმაყოფილება იკითხება მის სახეზე როგორც კი შეხედავ.სწორად ის ბიჭია გაცნობა,რომ სთხოვა პირველ დღეს სასეირნოდ გამოსულს და უარის მიღების შემდეგ რომ დაპირდა,შენ ცოტახანს მაცადე და მე მოგანდომებო.
ახლაც მისკენ მოდის,ოღონდ ამჯერად ძმაკაცებიც გვერდს უმშვენებენ.
-გამარჯობა თოჯინა- საფირმო ღიმილი არდავიწყებია მისალმებისას.როგორ ვერ იტანს ქეთო ასეთ ტიპებს და მსგავს საუბრის მანერას:ლამაზო,თოჯინა,პრინცესა და ა.შ.
-შენთვის სალამი არ უსწავლებიათ?-გოგონას დუმილი აშკარად აღიზიანებდა საძმაკაცოს.
-სალამი ღვთისაა თოჯინა- თავისას არ იშლიდნენ ბიჭები.გვერდის ავლას აპირებდა "მთავარმა" მკლავზე ხელი რომ მოუჭირა და უკან დააბრუნა.-უფროსები,რომ გელაპარაკებიან ყურადღებითუნდა მოუსმინო და ზრდილობიანად ესაუბრო ამხელა გოგოს ეს ყველაფერი მე გასწავლო?
-დაანებეთ ქეთოს თავი თორე გეგას ვეტყვი და გცემთ- სასაცილოდ გამოესარჩლა ბარბარე ქეთოს და კიდევ უფრო შემოეკრა ფეხებზე.
-ოოხ და გეგა ვინ არის პაწი?
-ქეთოს ქმარი!-ნიშნისმოგებით უპასუხა და ენა გამოუყო.
-ხოო?? და ბეჭედი რომ არ უკეთია?- ისე დააბნია ბიჭის პასუხმა აღარ იცოდა რა ეპასუხა და "მაინც ცოლია ტუჩებში კოცნის ხოლმეო" სასაცილოდ ჩაიბურტყუნა. ბარბარეს სიტყვა-პასუხით გახალისებულ ბიჭებს თითქმის გადაავიწყდათ ქეთოს რომ კერავდნენ.აიი ქეთოს კი არ ავიწყდებოდა ეს ისეთი მაგრად უჭერდა ხელს ის ხეპრე.
-ხელი გამიშვი და გაგვატარეთ.ხომ ხედავთ,რომ არ მინდა თქვენი გაცნობა რას გადამეკიდეთ?- ხელის გამოსაწევად გაიბრძოლა,თუმცა გაშვების მაგიერ უფრო ახლოს მიიზიდა და ტკივილისგან ცრემლები გადმოსცვივდა.პატარა ბარბარე სასაცილოდ ურტყავდა ხელებს და ფეხებს მის წინ ასვეტილ ორმეტრიან ბიჭს,მაგრამ ვერაფერს აკლებდა და ბოლოს თვითონაც აზლუქუნდა.

კიდევ კარგი გვერდით მდგომმა ბიჭებმა შენიშნეს,რომ გოგონას აწუხებდნენ.თავიდან ერთ-ერთმა რომ გაიწია დასახმარებლად,გააჩერეს "რა ჩვენი საქმეაო" ,მაგრამ როგორც კი შენიშნეს,რომ გოგონები ტიროდნენ მათკენ გაიქცნენ.
ხელიც გააშვებინეს, ბიჭებსაც მოაშორეს და დიდ გულზე მყოფი ბიჭები კარგადაც სცემეს. ერთ-ერთი ამათგანაც დაიჭრა. ქეთო ისე ტიროდა და ეხვეწებოდათრომ გაჩერებულიყვნენ,ბოლოს უკვე ხმაც აღარ ჰქონდა.
დაჭრილები საავადმყოფოში გადაიყვანეს,დანარჩენები-სამმართველოში. დაკითხეს ყველა,მათ შორის ქეთოც.მერე ზოგმა სად გადარეკა,ზოგმა სად და ყველა გამოუშვეს.
1 საათი უხდიდა ბიჭებს ბოდიშებს და მადლობებს. სახლში მისულებს ბიჭები უკვე სახლში დახვდათ.ბარბარეს თან თვალები ეხუჭებოდა უძილობისგან და თან მაინც გაცხარებით იხსენებდა რამდენიმე საათის წინანდელ ამბებს.
კარები რომ შეაღო და ბიჭების წაშლილი სახეები დაინახა უნდოდა იქვე გასკდომოდა მიწა და თან ჩაეტანა.
სირცხვილის გრძნობა თავს არ ანებებდა.თავჩაღუნული უსმენდა როგორ უსვამდნენ ბიჭები ბარბარეს კითხვებს და ისიც თავისი ინტერპრეტაციით როგორ ყვებოდა ყველაფერს. ყველაზე მეტად ნიკასთვის თვალებში ჩახედვა ერიდებოდა. საკუთარ თავზე ბრაზობდა,რომ იაზრებდა რა სიტუაციაში ჩავარდა და ბარბარეც,რომ გარია ამ საქმეში. გულწრფელად სჯეროდა,რომ ის ბიჭები არც მას და არც ბავშვს არაფერს დაუშავებდნენ,მაგრამ მაინც შეეშინდა..შეეშინდა და ბავშვიც შეაშინა.ყველაფერთან ერთად ის ბიჭებიც შარში გახვია და ესენიც ანერვიულა.
ნიკამ ბარბარე,რომ დააძინა მერე დადგა ქეთას ჯერი.ახლა მან მოყვა ხმის კანკალით ყველაფერი და გულწრფელად უპასუხა ბიჭების მიერ დასმულ თითოეულ კითხვას. სიცილი მაინც ვერ შეიკავეს ბარბარეს გულუბრყვილო საუბარი რომ გაიხსენა ქეთომ. მერე იმ "სასტავის" ზუსტი აღწერა მოსთხოვეს აშკარად ასე უნდოდათ მათი პოვნა,მაგრამ პატარა ქალბატონი ისე გაჯიუტდა და ისე ეჩხუბათ "ახლა თქვენ მარბენინეთ პოლიციაში და საავადმყოფოში-ო" ხმა ვეღარ ამოიღეს.

******
გეგას მკლავზე ჩახუტებულს ძილ-ბურანში ბუნდოვნად ჩაესმოდა ბიჭების საუბარი.რაღაცაზე ხმამაღლა იცინოდნენ,რაც იმას ნიშნავდა,რომ მძინარე რძალი ჯერ არ შეენიშნათ.ბოლოს ხმაურით შეწუხებულმა ძლივს აზიდა სხეული და ბუზღუნით გაუყვა საძინებლისკენ გზას. ახარხარებული გეგა გვიან მიხვდა,რომ პატარა ქალბატონი გააბრაზეს და ფეხდაფეხ მიჰყვა მას.
ტუჩებგაბუშტული,თმააბურძგნული ქეთა სასაცილოდ ბურტყუნებდა თავისთვის და ლოგინს შლიდა. უკვე პიჟამა უნდა ჩაეცვა გეგას ანთებულ თვალებს რომ გადააწყდა და ლოყები შეეფაკლა იმის გააზრებაზე რა აზრები უტრიალებდა ახლა გეგას თავში. ბიჭების გადამკიდე ერთმანეთის მოსიყვარულებას ღამეც კი ვერ ახერხებენ.ან უკეთესი იქნება ვთქვათ მით უმეტეს ღამე ვერ ახერხებენ. ჩამოსვლიდან მეორე დილას გამოუცხადეს ბიჭებმა "ვნებები ჩაიცხრეთ და თქვენი ცეცხლოვანი ღამეების თანამოზიარეებს ნუ გაგვხდითო." არადა წინა საღამოს ისეთი დაღლილები იყვნენ ორივე მხოლოდ ძილზე ფიქრობდა და არ ეცალათ ცეცხლოვანი ღამისთვის. სწორად ამ დღის შემდეგ ქეთას ბევრი ბუზღუნისა და გაბუტვების შემდეგ უწევდა გეგას მისი ტუჩების დაგემოვნებას დასჯერებოდა. თითოეულ ქმედებაში ამტკიცებდა,რომ პატარა ბავშვი იყო,არადა ზოგჯერ ისე მსჯელობდა სერიოზულ თემებზე ყველას აოცებდა და თავს ჩამოყალიბებულ ქალად აჩვენებდა.
-იცოდე გავიბუტები- სასაცილოდ გააფრთხილა თითის აწევით მოახლოვებული გეგა რომ დაინახა,მაგრამ არც სიტყვიერ გაფრთხილებას და არც თითის ქნევას აზრი აღარ ჰქონდა. ღიმილი არ შორდებოდა სახიდან ქეთას დახორკლილ კანს,რომ გრძნობდა მის სხეულზე მოხეტიალე ხელებით ყოველ კოცნის შემდეგ.
ერთი შეხედვით ბავშვი წამებში განიცდიდა ტრანსფორმაციას ვნებიან,საყვარელ მამაკაცზე შეყვრებულ ქალად,როგორც კი გეგას ტუჩები ეხებოდა. გამოუცდელობის მიუხედავად მთელი მონდომებით ყვებოდა მას ალერსში და აშკარად ახერხებდა გეგას გადარევას.

******
უკვე ორი კვირა ხდებოდა,რაც ზღვაზე ისვენებდნენ და საკმაოდ კარგ დროს ატარებდა.
ახლაც ისეთი კარგად გრძნობდა თავს..გეგასთან ერთად იყო ზღვაში შესული და რომ გეკითხათ ცურავდა. ცურვა იცოდა უფრო სწორად რაღაცას ახერხებდა,მაგრამ ძალიან მალე იღლებოდა და მარტო შესვლას ვერაფრით ვერ ბედავდა. ახლაც ძალიან დაღლილი გეგას მხრებს ჩაფრენოდა და სუნთქვის დარეგულირებას ცდილობდა. გეგაც უკვე მერამდენედ ჩერდებოდა და ნორმალურად ამოსუნთქვის საშუალებას აძლევდა.ერთადერთხელ დატოვა მარტო ოდნავ ღრმად შესასვლელად და ისიც ინანა უკან მობრუნებულმა დაღლილობისგან სასაცილოდ მოფართხალე ქეთა რომ დაინახა.
-როგორც კი ავალთ ვჭამოთ რა ძალიან მომშივდა.რამე ძალიან,ძალიან გემრიელი მინდა...მანამ ავალთ მოვიფიქრებ რა-პატარა ბავშვივით ეტიტინებოდა გეგას და მის კისერზე ნელა დაასრიალებდა თავის თლილ თითებს.გეგაც მისი ქმედებით გახალისებული ღიმილით შესცქეროდა და ნელ-ნელა ნაპირისკენ მიიწევდა.-შენ არ გშია?
-კიი მშია.აჭარულს შევჭამდი დიდი სიამოვნებით.
-აუუ მეც მინდა აჭარული და კიდე ჭვიშდარი მინდა და ალუბლის წვენი.
-შენ ორსულად ხომ არ ხარ გოგო რა მადა გაქვს?- სიცილი ვერ შეიკავა გეგამ ქეთას მენიუს რომ გაეცნო.
-კიი გეგა შენ მალე მამა გახდები.კოდევ კარგი მიხვდი თორემ მე ძალიან მიჭირდა ასე პირდაპირ თქმა- სერიოზული სახე მიიღო და მადლიერი მზერა მიაპრყო მამაკაცს.
-შენ ამ მსახიობობისთვის ერთხელ ძალიან მკაცრად დაისჯები პატარა ქალბატონო- ცხვირზე წაეთამაშა და ცხელ ქვებზე გაწვა გასაშრობად.ქეთა გვერდზე მიუწვა და როგორც კი საბოლოოდ დაისვენა გეგას პრესზე კუნთების შემოხაზვა დაიწყო.
-შენ ძალიან ხარ ახუნტრუცებული და მგონი დაიჭერ,რასაც ეძებ- ქეთას ხელი თავისაში მოიქცია და ღიმილით ეამბორა ხელის გულზე.ხმის ამოღება ვეღარ შეძლო და მხოლოდ მომღიმარი სახით თითქმის შეუმჩნევლად დაუკრა თავი.

****

იმ საღამოს პირღებინება,რომ დაეწყო გეგა სერიოზულად დაეჭვდა მის ორსულობაში. დასუსტებული ქეთა ძლივს უმტკიცებდა,რომ მოიწამლა და ორსულობა არაფერ შუაში იყო,მაგრამ ვერაფერი შეასმინა.ისე უნდოდა გეგას სიმართლის გაგება,მაშინვე აფთიაქში გაიქცა.არ უნდოდა ასეთ მდგომარეობაში მარტო დაეტოვებინა,მაგრამ ვერც ბიჭებს უთხრა ვერაფერი.
-ასე მითხრეს ერთმა ტესტმა შეიძლება სწორი პასუხი არ აჩვენოსო და რამდენიმე გამომატანეს-თან წამოდგომაში ეხმარებოდა და თან საქმის კურსში აყენებდა.იმდენად იყო აღელვებული მთლიანად კანკალებდა,არადა როგორ არ უნდოდა ქეთას შეემჩნია და კიდევ უფრო მეტად ენერვიულა-გინდა შემოგყვ?
-არაა,ჩემით ვიზამ.
-იციი როგორ უნდა?- არა და არ წყვეტდა გეგა კითხვების დასმას და ქეთას გახალისებასაც ახერხებდა თავისი მოუსვენრობით.
-არა,მაგრამ შენ ნუ გეშინია,როგორღაც ჩემით მოვახერხებ- ტუჩის კუთხეში დაუტოვა კოცნის კვალი და სააბაზანოში შეიკეტა.
გული უგრძნობდა,რომ უარყოფითი პასუხი იქნებოდა,მაგრამ მაინც განიცადა.გეგას ჩამქრალი თვალები კიდევ უფრო სტკინდა. იქ,სადღაც,გულის პატარა კუნჭულში ისე უნდოდა პაწაწინა არსება 9 თვე მუცლით ეტარებინა და შემდეგ გეგასთან ერთად ეტარებინა მშობლობის სასიამოვნო ტვირთი,რომ სიმართლის გაგებამ ცხარე ცრემლით აატირა. ერთმანეთს იმით ამშვიდებდნენ,რომ წინ დიდი დრო ჰქონდათ და უამრავი შვილი ეყოლებოდათ.
სახელებს ათანხმებდნენ ქეთას მშვიდი სუნთქვა,რომ იგრძნო მკერდზე და მორფეოსის სამფლობელოს ეახლა თვითონაც.

*****
მთელი ზაფხული ზღვაზე გაატარეს.თბილისში ჩამოსულებმა უკვე იცოდნენ,რომ შემოდგომაზე ჯვარს იწერდნენ ალავერდში. ერთობლივი მსჯელობის შემდეგ ოქროსფერი შემოდგომა კახეთში,ულამაზესი ალავერდის ტაძარი,თეთრი კაბა ქართული,ტრადიციული ელემენტებით და ჩოხა-ახალუხი იდეალურ კომბინაციად მოეჩვენათ.
მზადებას იწყებდნენ უკვე,თუმცა ძნელი შესამჩნევი არ იყო ქეთას უხასიათობა და მუდამ ჩაფიქრებული სახე.როგორც კი მშობლები გააცილა მაშინვე სამზარეულოში მოფუსფუსე ქეთას შეაკითხა.ძლივს დააწყებინა საუბარი ლოყებაწითლებულ ცოლს.
-ჯვრისწერა ხომ იცი როგორი მნიშვნელოვანია.ძალიან მინდა ყველაფერი ყველანაირი წესის დაცვით მოხდეს,მაგრამ მეშინია რომ მამაო ჯვარს არ დაგვწერს.-გეგას გაოცებულმა სახემ მიახვედრა,რომ თავისი სიტყვები უნდა აეხსნა- ანუ ჩვენ ხომ უკვე ერთად ვიყავით,აიი ხომ ხვდებიი..ჯანდაბა სექსი გვქონდა და არ ვიცი ეკლესიურად რამდენად გამართლებულია ამის შემდეგ ჯვრისწერა.მამაომ რომ უარი გვითხრას? -ცრემლიანი თვალები მიანათა გეგას და თითების ერთმანეთში გადახლართვა განაგრძო.
-მე,როგორც ვიცი ჯვრისწერის საიდუმლოს აღსასრულებლად ეს პრობლემას არ წარმოადგენს.ზუსტად ვიცი,რომ ეს პრობლემა არ იქნება და შენ სულ ტყუილად ნერვიულობ-თან სახეს უკოცნიდა და თან საკუთარ ცოდნას უზიარებდა- სულიერი ან ხორციელი ნათესაობის გამო გამიგია,რომ არ წერენ ჯვარს,თუ წყვილში ერთ-ერთი განსხვავებული მრწამსისაა მაგ შემთხვევაშიც უარს ამბობენ თუ პირობას არ დადებს,რომ მოინათლება.ერთადერთი რის გამოც შეიძლება მამაომ უარი გვითხრას შენი ასაკია,მაგრამ მაგ შემთხვევასაც გამოვრიცხავ. ხვალ ისედაც მივდიოდით ტაძარში,ხოდა ჩემ მამაოს დაველაპარაკოთ და გავარკვიოთ ყველაფერი კარგი? ოღონდ შენ აღარ იდარდო..საერთოდ არ იფიქრო მაგაზე.სულ ყველაფერი კარგად იქნება.

*******

18 ოქტომბერი ის უბედნიერესი დღე იყო ასე,რომ ელოდნენ.2 დღით ადრე წავიდნენ კახეთში.თავიდან შუამთის საოცარმა პეიზაჟმა მოხიბლა ყველა.სურნელი,რომელიც იქ ტრიალებდა,წითელ-ყვითელ ფერებში მორთული გზა,შუამთის მონასტერი,დედაოები,რომლებიც სითბოს ასხივებდნენ და ყველა ის დადებითი ემოცია,რომელიც მაშინ განიცადეს დღემდე კარგად ახსოვთ.
შემდეგ იყო ალავერდის ტაძარი..საოცრად სადად გამოწყობი,ულამაზესი ქეთა თავის მბრწყინავ ცისფერ თვალებს გარშემო რომ აცეცებდა და ყველა დეტალის დამახსოვრებას ცდილობდა...კიდევ გეგა,რომელიც თვალს არ აშორებდა თავის მეუღლეს და სიამაყით ევსებოდა გული.
ეგონა ბედნიერებისგან ფრენას შეძლებდა ტაძარში საკუთარ მშობლებს რომ მოკრა თვალი. საოცრი სიმსუბუქის შეგრძნება წამით არ ტოვებდა ჯვარდაწერილ წყვილს. მეუღლეზე მიხუტებული ქეთევანი თავის მდგომარეობას,რომ იაზრებდა უაზროდ ეცინებოდა.აიი ასე ბედნიერებისგან იცინოდა და ხვდებოდა,რომ ასეთ სიცილზე სასიამოვნო არაფერი არაა და საერთოდ ყველაფერი გულიდან წამოსული ძალიაან,ძალიან კარგია.
მშობლების სითბომ სულ გააბრუა.არ ელოდა,მართლა არ ელოდა ასეთ შესანიშნავ ქორწილს.ეს იყო დღე,რომლიდანაც უარყოფითი მოგონებები არ ახსენდება..ფიქრობს,თუმცა ვერაფერს უარყოფითს ვერ იხსენებს და ამაზე კიდევ ერთხელ ეღიმება.

****
შემდეგ იყო ყველაზე სასიამოვნო თაფლობის თვე კახეთში.იმდენი რამ გააკეთეს,იმდენი იხალისეს.თავიდან წყვილს განმარტოების საშუალება მისცეს მეგობრებმა.ორი კვირის შემდეგ დაადგნენ თავზე გეყოთ,რაც უცელქეთო და აღარც დაუტოვებიათ ჩასვლის დღიდან მარტოები.
რთველშიც იყვნენ,შემდეგ როგორც რთველის ჩამთავრებას შეეფერებოდა კახეთში ისე მოილხინეს კიდეც.ქეთას უდიდესი თხოვნით თათარობაც კი ჰქონდათ.
შეძლებისდაგვარად გაერივნენ კახურ "აურზაურში" და შესანიშნავი მოგონებები შემოინახეს სამომავლოდ.


*********

1 წლის განმავლობაში დაგვიანებული ყოველი თვიური ახალი იმედი იყო..იმედი,რომელიც არც ერთ ჯერზე არ მართლდებოდა.
ექიმთან წასვლაზე არც უფიქრიათ.ყველა არწმუნებდათ,რომ საჩქარო არაფერი იყო,მაგრამ შვილის ყოლის უდიდეს სურვილს ვერაფერს უშვრებოდნენ. გეგას დაღობებული სახე კიდევ უფრო აფორიაქებდა მაისურაძეს. ექიმთან მისვლაზე ფიქრი დასჩემდა ბოლო პერიოდში. უნდოდა ზუსტად სცოდნოდა რისი ბრალი იყო მათი უშვილობა.რეალურად,რომ უფიქრდებოდა 1 წელი საგანგაშო ნამდვილად არ იყო,მაგრამ მაინც ვერ ისვენებდა.
გეგასთვის არც უთქვამს ისე გადაწყვიტა ექიმთან წასვლა.მარტომ მაინც ვერ გაბედა ასეთი სერიოზული ნაბიჯის გადადგა..ცუდის მოლოდინი იმდენად დიდი იყო,რომ წინასწარ ევსებოდა ლურჯი თვალები ცრემლებით. დედასთან გააყვანინა გეგას თავი ვარჯიშამდე და დაუბარა "უნივერსიტეტში ჩემით გავალ არ მომაკითხოვო."
-1 წელი არაფერი არაა დეე.თან რა გეჩქარებათ? შეხედე შენ თავს თვითონ ბავშვი ხარ და არ გიფიქრია იმაზე როგორ გაგიჭირდება იმ ერთიციცქნა არსების მოვლა? მესმის დეე ძალიან გინდათ შვილი,მაგრამ ბევრი რაღაც უნდა გაითვალისწინოთ..მე კი გამოგყვები ექიმთან,მაგრამ წყვილში პრობლემა შეიძლება ქალსაც ჰქონდეს და კაცსაც და გეგას რას უშვრები? ჯვარი გწერიათ,ორივე ჯანმრთელად გამყოფოთ ღმერთმა,მაგრამ მარტო შენით ვერაფერს ვერ გაიგებ დედი.- დამრიგებლური ტონით ესაუბრებოდა შვილს და თან თმაზე ეფერებოდა.
-მე მაინც მინდა,რომ ვიცოდე.თუ ჩემი ბრალია მაგას მაინც ხომ გავიგებ არაა..-ხელისგულებით იწმენდდა ცრემლებს და თან ჩუმად ბუტბუტებდა.

*****
მუხლები უკანკალებდა და ძლივს ადგამდა ნაბიჯებს.ღაპა-ღუპით სცვიოდა ცრემლები და უკვე მერამდენედ კითხულობდა ექიმის მიერ მიცემულ ანალიზის პასუხებს. ისე ბრაზობდა საკუთარ თავზე,ისე ბრაზობდაა...ხომ უნდა მიმხვდარიყო აქამდე? რამდენჯერ წაუკითხავს როგორ გრძნობს დედა მუცელში ახალი სიცოცხლე,რომ უზის..ამ ჩერჩეტმა კი ვერ იგრძნო და ძალიან გაბრაზდა.ექიმმა დაამშვიდა ჯერ 2 კვირის ხარ და ვერაფერს ვერ იგრძნობდიო,მაგრამ ქეთამ რომ არ იბუზღუნოს და იჭირვეულოს როგორ შეიძლება.
ძლივს მიაღწია სკამამდე და ფრთხილად ჩამოჯდა.როგორც კი უკეთ იგრძნო თავი იმაზე დაიწყო ფიქრი როგორ ეთქვა ეს ამბავი გეგასთვის..არ ელოდა ასეთ პასუხს და ახლა დიდ საგონებელში იყო ჩავარდნილი.ყველაზე მეტად "თქვენი შვილი ვერ გეყოლებათ" ფრაზისთვის იყო მომზადებული და ექიმის ნათქვამმა "თქვენ ორსულად ხართ" სულ დაამუნჯა.პატარა ბავშვივით ცქმუტავდა და ხელისგულებით იმშრალებდა ცრემლებს.ექიმის კაბინეტიდან გამოსულიც ვერ წყვეტდა ტიღრილს.არადა,რომ გეკითხათ რა ატირებდა ვერ გიპასუხებდათ.
სასწრაფოდ დახედა კალენდარს და 9ნოემბრის წაკითხვისთანავე ბედნიერად გაეღიმა.იმდენი მოიფიქრა,რომ ქორწილის დღეს ეხარებინა ახალი ამბავი,მაგრამ როგორ უნდა მოეთმინა მთელი 9 დღე მაგდენს ვერ ხვდებოდა.სახლში უბედნიერესმა შეაბიჯა.დედამ,რომ დაურეკა და ანალიზის პასუხები კითხა თავი ძლივს შეიკავა სიმართლე,რომ არ წამოსცდენოდა.მკაცრად ჰქონდა გადაწყვეტილი,რომ ამ ამბავს პირველი გეგა გაიგებდა.ბედნიერებისგან მთელი დღე ტუჩებს თავს ვერ უყრიდა.სარკეში საკუთარი თავის დანახვისას წინა წლის 18 ოქტომბერი გაახსენდა.მაშინაც ასეთი ბედნიერი იყო და მთელი დღე ეცინებოდა..მაგრამ არაა ახლა ასმაგად ბედნიერია.
კარის ხმაზე სასწრაფოდ შემოსასვლელისკენ გაიქცა და მოწყვეტით აკოცა ბაგეებზე.მისი საქციელით გაოცებულ გეგას სასიამოვნოდ ჩაეღიმა ტუჩის კუთხეში და გულში ჩაიკრა აჟიტირებული ქეთო.
-რამე ხდება?
-არაა არაფერი.არ გშია? -სასაცილო მიხვრა-მოხვრით გაუყვა სამზარეულოსკენ გზას.
-კი მშია და შენ რა გჭირს არ იტყვი? რა გიხარია?- ზურგიდან მოეხვია მაცივართან ატუზულ ქეთევანს და მუცელზე დააწყო ხელები.
წამებში გაუქვავდა სახე.ეგონა გეგა მიუხვდა ბედნიერების მიზეზს და საშინლად დასწყდა გული სიურპრიზი რომ ჩაეშალა.შემდეგ გაიაზრა რა სისულელეზე ფიქრობდა და მის ყელში თავჩარგულ ქმარს მოწყვეტით აკოცა ლოყაზე. "ისე ვარ კარგ ხასიათზე განსაკუთრებული არაფერიო" მაცდური ღიმილით მოახსენა და სააბაზანოსკენ უბიძგა.
მთელი ნახევარი საათი მანამ გეგა იბანდა და თვითონ სუფრას შლიდა საშინლად ცქმუტავდა.ისე უნდოდა ეს სიხარული მისთვისაც გაეზიარებინა ვერაფრით ვერ ისვენებდა.
-ჩვენ შენ-ძალიან!! - როგორც კი სამზარეულოში შემოსული დაიგულა გულიდან წამოსული სიტყვები მიაყარა ერთმანეთს და გეგას რეაქციას დაელოდა.
-ჩვენც შენ ძალიან!!!- სიცილით დაუკოცნა ბაგეები და სუფრას მიუჯდა.წამებში წამოხტა ფეხზე და წინ აესვეტა ლოყებშეფაკლულ,მოცინარ ქეთოს.
-არააა??
-კიიი- ქეთომაც გაწელილად უპასუხა და სიცილით მიეხუტა შოკირებულ ქმარს.
ახლა თვითონ ჩაუშალა საკუთარ თავს სიურპრიზი,მაგრამ გეგას ბედნიერებისგან აწყლიანებული თვალები ნამდვილად უღირდა ამად!


_____

ისევ ძველი ისტორიით "გახსენებთ თავს." :დ მომიტევეთ პირველი თავი არ მომეპოვება და მეორედან მომიწია დადება..