ნელა დააშორა თვალები ერთმანეთს და თეთრ ჭერს ახედა,რომელზეც დიდი ოქროსფერი ჭაღი ეკიდა.მალევე გაისმა კარებზე კაკუნის ხმა.
-შეიძლება ქალბატონო სალომე?-იკითხა ფორმებში გამოწობილმა მამაკაცმა.
-შემოდი დავით.-უთხრა გოგონამ და საწოლზე წამოდგა.
-დედათქვენმა მალე მოემზადოს,ნიკა ელოდებაო.-უთხრა მამაკაცმა და საუზმით სავსე ლანგარი საწოლის გვერძე მდებარე ტუმბოზე დადო.
-კარგი,დავით.შეგიძია წახვიდე.-გაუღიმა სალომემ და ლანგარიდან წვენი აიღო.
დავითმა თავი დაუკრა და ოთახიდან გავიდა.საუზმეს,რომ მორჩა როგორც შეეძლო ისე სწრაფად მოემზადა.მუხლებამდე კაბა გადაიცვა,მაღალ ქუსლიანი ფეხსაცმელი,მაკიაჟი არ დავიწყნია,სამკაულებიც და მზად იყო.მე თუ მკითხავთ სულაც არაა საჭირო ეს მაკიაჟი და ა.შ. ზედმეტი ტვირთია,მაგრამ მე ვინ რას მკითხავს?
ნელა და თავ აწეული ჩადიოდა კიბეებზე,თავმომწონედ და არაფერს არ აქცევდა ყურადღებას.
მდიდარ ოჯახში გაზრდილი იყო,არასდროს არაფერი არ აკლდა.ეტიკეტებს იცავდა,იცით როგორებს? აი ჩაი პატარა ჭიქაში,რომ უნდა დალიო და თან ისე რომ ნეკა თითი ჭიქის ყურს არ ედებოდეს.ხო აი სწორედ ასეთებს.
-გამარჯობა,ნიკა.-მიესალმა დივანზე მჯდომ მამაკაცს და გაუღიმა.
-გამარჯობა,სალომე.-ნიკამაც გაუღიმა და წინ წაუძღვა.
-როგორ გეძინა?-ჰკითხა სალომემ.
-კარგად,თავად?
-მეც,ასევე.-რა მოსაწყენი საუბარი აქვთ.
არც ერთს უყვარს ერთმანეთი უბრალოდ,ნიკას სალომეს ფული უნდა,სალომემ კი თვითონაც არ იცის რა უნდა.მთელი დღე პოლიტიკაზე ისაუბრეს,ხოლო როდესაც სალომეს დედა ქალბატონი ნანა მოვიდა ნიკა წავიდა.
-ხელოსანი მოვიდა?-ჰკითხა შვილს ნიკას გაცილების შემდეგ.
-არა,არ მოსულა.-უთხრა გოგონამ და გეხი ფეხზე გადაიდო.
-ხვალ მოვა ანუ.-ქალმაც მას მიბაძა და ჩაი დაიჭირა ხელში.
-კარგი,დედა ნახვამდის.-უთხრა სალომემ და თავის ოთახისკენ წავიდა.
წარმოიდგინეთ ეხლა საღამოს ცხრაზე 26 წლის გოგომ უნდა დაიძინოს.რა უბედურებაა.
როგორც დაწვა ისე დაიძინა,არც გვერდი უცვლია,არაფერი დაწვა და დაიძინა.
***
ბავშვობიდან ასე ზრდიდნენ.არასდროს არაფერზე უოცნებია,რადგან რასაც მისი პირიდან გაიგებდნენ სრულდებოდა.ყველაფერი ჰქონდა,არაფერი აკლდა,მხოლოდ სითბო,სიყვარული და რაც მთავარია მეგობრები.
ეტიკეტები და ასეთი რაღაცეები.ცივი იყო,გულქვა.არასდროს არ გაუღიმია თბილად,არასდროს არაფერი გაუკეთებია თვითონ.მას მხოლოდ სწავლა ევალებოდა და მომავალში გათხოვება მეტი არაფერი.
მაგრამ ხო შეიძლება ყველაფერი უკუღმა დატრიალდეს?

***
დილით ჩხრაკუნმა გააღვიძა.თვალები ერთმანეთს ნელა დააშორა და ისევ ოქროსფერ ჭაღს ახედა.ისევ,რომ განმეორდა ეს ჩხრაკუნი ტუმბოსკენ მიტრიალდა,ტელეფონის ასაღებად,რომ გაჩუმებულიყვნენ,მაგრამ იქ მყოფმა უცნობმა მამაკაცმა,რომელიც კიბეებზე იდგა და რაღაცას აკეთებდა,სრულ შოკში ჩააგდო.თავიდან რამდენიმე წამი ხმას ვერ იღებდა,მერე რომ მოიაზრა ვინ იყო მის ოთახში,კივილი მორთო.
მამაკაცს ისე შეეშინდა ლამის კიბეებიდან გადმოვარდა.
-გაჩუმდით!-უთხრა ხმა მაღლა უცნობმა და კიბეებს მაგრად მოეჭიდა,როდესაც ქალი გაჩუმდა ნელა ჩამოვიდა კიბეებიდან.
ოთახში სამი შავებში ჩაცმული ზორბა კაცები შემოვარდნენ.
-რა ხდება ქალბატონო სალომე?-ჰკითხა ერთ-ერთმა.
-ეს მამაკაცი ვინ ბრძანდება?-ჰკითხა უცნობზე.
-ეს?ეს ქალბატონო წყლის მილებს აკეთებს.-უთხრა ისევ იგივემ.
-მერე აქ რა უნდა ?
-არ,ვიცი აქეთ არის მთავარი მილებიო და დედათქვენმა შემოუშვა.
-კარგით,შეგიძლიათ გახვიდეთ.-უთხრა და კარებისკენ მიანიშნა.სამივე სიმაღლის მიხედვით გავიდა და ისევ ირონიულად მომცინარ უცნობს შეხედა.-მალე დაასრულეთ თქვენი საქმე.
-კარგი.-უთხრა იორნიულად და ისევ კიბეზე ავიდა.
სალომე პენუარით წამოდგა და აბაზანისკენ წავიდა,როდესაც მუშამ მოიხედა და სალომეს ფეხზე დიდი ხალი შენიშნა.გაეღიმა მის სხეულზე,რომ იტყვიან გიტარისნაირი სხეული ჰქონდა.
მიქელაძე სხეულის ნარნარით შევიდა სააბაზანოში,მუშას მწველ მზერას გრძნობდა,მაგრამ ცოცხალი თავი უკან როგორ მიიხედებოდა?
მუშა გონს აბაზანის კარების ჯახუნმა მოიყვანა,ნერვიულად გადააქნია თავი და თავისთვის რაღაც ჩაიბურტყუნა.ისევ თავისი საქმე გააკეთა და მალევე მორჩა.სწრაფად ჩამოვიდა კიბეებიდან,თავისი ნივთები აკრიფა და სახლში წავიდა.
სალომეს გამოსულს მუშა არ დახვდა,პირსახოცი მოისხნა სხეულიდან და ტანსაცმელი ჩაიცვა.ისევ თავისი ტვირთი წაისვა და გაიკეთა და პირველ საერთულზე ჩავიდა.
-დილამშვიდობისა დავით,დედა სად არის?-ჰკითხა დავითს.
-დილამვშიდობისა,სამზარეულოშია.-უთხრა დავითმა და გაუღიმა.
-კარგით.
რამდენიმე წუთში სამზარეულოდან ქალბატონი ნანა გამოვიდა.
-დილამშვიდობისა,დედა.-უთხრა სალომემ და ჩაი ჭიქა გამოართვა.
-დღეს საყიდლებზე წასვლას ვაპირებ და წამოხვალ?-ჰკითხა და ჭიქიდან ჩაი მოსვა.
-კი,დიდი ხანია ახალი არ მიყიდია.-სალომემაც მას მიბაძა და ჩაი მოსვა.
ჩაი ისევ ჩუმად დალიეს,შემდეგ ოთახებში შევიდნენ,მოწესრიგდნენ და დიდ მოლში ისე წავიდნენ.







ეს უბრალოდ საცდელი თავია,მაინტერესებს თქვენი აზრი ღირს თუ არა გაგრძელება.