ვაკო დაბლა ჩავიდა დემე ოთახში შემოვიდა და კარი მიხურა.
-რა ხდება?(მე)ვუთხარი თავდახრილმა და კედელს მივეყუდე
-არაფერი გაქ სათქმელი?(დემე)
-რავი მგონი არა(მე)
-ტას შენ და ვაკოს შორის რა ხდება?(დემე)მითხრა სერიოზულად
-ჩემსა და ვაკოს შრიის?გავიკვირვე ვითომ ვერ მივხვდი
-ტას თავს ნუ ისულელებ(დემე)
-ეგ კი არა შენ ის მითხარი თათიას და ლუკას შორის რა ხდება?(მე)თემის შეცვლა ვცადე
-რავიცი ლუკას თათია უყვარს მგონი ჯერ არაფერს ამბობს და თათიასაც არაფერი უთხრა ტას გაფრთხილებ(დემე)
-რა უნდა ვუთხრა მე თვითონ არაფერი ვიცი(მე)ვუთხარი სიცილით
-კაი ეხა მიპასუხე რა ხდება შენსა და ვაკოს შორის?(დემე)მითხრა დემემ და ისევ დასერიოზულდა
-არაფერი(მე)
-ტას შენი აზრით ვერ ვხვდები?რატო ცდილობ მომატყუო?ხო იცი ჩემი პატარა ჯიუტი გოგო ხარ შემწვარ მოხარშულს გიცნობთ შენ და თათიას და ვერაფერს მომატყუებთ(დემე)
-ვიცი დემე(მე)ვუთხარი და დამნაშავე ბავშვივით თავი დაბლა დავხარე
-ჩემი გოგო(დემე)ჩამეხუტა დემე-წამო წამო ჩავიდეთ(დემე)
უხმოდ გავედით ოთახიდან და მისაღებში ბავშვებთან ჩავედით.
-აუ რამე გავაკეთოთ რა(სანდრო)
-მოდი სიმართლე თუ მოქმედება ვითამაშოთ.! წამოიყვირა აღტაცებულმა ნიკამ
-ხო მშვენიერი აზრია. დავეთანხმეთ ყველა
-წავალ ბოთლს მოვიტან(თათია)
სამზარეულოში გაიქცა და ცარიელი ბოთლი მოიტანა.თამაში დაიწყო ლუკამ ბოთლი დაატრიალა და პირდაპირ ტათიას წინ გაჩერდა
-სიმარტლე თუ მოქმედება?(ლკა)უთხრა ეშმაკურად
-სიმართლე(თათია)
-აბა მაშინ გვითხარი მოგწონს ვინმე?(ლუკა)
-კი(თათია)და ნაგლურად გაუღიმა
ლუკას სახეზე ფერი ეცვალა ყველა ფერმა ცისარტყელასავით გადაურბინა სახეზე.ბოთლის დატრიალების ჯერი დემეზე გადავიდა მანაც არ დააყოვნა ბოთლი დაატრიალა და ვაკოს პირდაპირ გაჩერდა
-სიმართლე თუ მოქმედება?(დემე)
-მქმედება.(ვაკო)თქვა ვაკომ შემომხედა და თვალებში ჭინკები აუთამაშდა
-აჰაა.მოიცა მოვიფიქრო...მმმ..მმმმ....მოვიფიქრე.ეშმაკურად გაიცინა დემემ-სიყვარული აუხსენი ვისაც გინდა(დემე)
-აჰაამმ არაა პრბლემა(ვაკო)გაეცინა და ჩემსკენ წამოვიდა
"ოღონდ ეგ არაა"გავიფიქრე და სახე მეცვალა.როცა ვაკომ ჩემი სახე დაინახა ეშმაკურად ჩაიხითხითა და ნიკასთან მივიდა.ამაზე ხომ სულ ამელეწა სახე"იდიოტი კრეტინა უნამუსო"ვლანძღავდი გულში ვაკოს
-მე შენ მიყვარხარ როგორც მაწონი
მე შენს სიყვარულს ვეღარ ავწონი
როდის ჩავტეხოთ ერთად საწოლი(ვაკო)ჩაიხითხითა ვაკომ და ნიკას წინ მუხლზე დაიჩოქა.ისეთი სცენა იყო მეც კი მეცინებოდა უცხოს რომ ენახა მართა პიდ*******ი ეგონებოდნენ
-თანახმა ხარ ცემთან იყო ცხოვრების ბოლომდე?(ვაკო)
-არა!ვიცი ანასტასიაში გამცვლი და ვერ გავრისკავ.ჩაიფხუკუნა ნიკამ მაგრამ დარწმუნებული ვარ ინანა როცა ვაკომ თავში გემრიელად წაუთაქა.
-ეეეე მეტკინა. წიკვინებდა ნიკა და იღიმებოდა.ვაკოსაც გაეცინა წამოვიდა და დემეს გვერდით თავისი ადგილი დაიკავა.ბოთლი დაატრიალა ვაკომ....."ოღონდ მე არა,ჩემზე არ გაჩერდე რა"ვიმეორებდი გონებაშიმაგრამ აი ბედის ირონია ბოთლი ზუსტად ცემსა და ვაკოს შორის გაჩერდა
-ჰმ.ირონიულად თქვა ვაკომ.-აბა ქალბატონი ტასო სიმართლე თუ მოქმედება?(ვაკო)
-მმმ..მმმ.. მოქმედება(მე)
-კაი....აუ დამეხმარეთ რა(ვაკო)
-ვაკოს აკოცე(უცებ წამოიძახა დემემ)
თვალები ვჭყიტე უხერხულად შევიშმუშნე და ვთქვი -აღარ მინდა თამაში(მე)
-ეე მაშინ ფუფლო გამოდიხარ(ბავშვები)
-კაი კაი(მე)დავინახე ვაკო რაკმაყოფილი სახით მიყურებდა.მივედი და ჩემი ტუჩები მის ლოყას ნაზავ შევახე.თვალები დახუჩა სიმაოვნებისგან მაგარმ დიდხანს ხო არ გავახარებდი და კოცნის შემდეგ ლოყაზე მაგრად ვუკბინე
-ეეე რას აკეთებ გოგო(ვაკო)
-არაფერს გაკოცე(მე)
-შე სულელო(ვაკო)
-ნუ რას ვიზავთ.(მე)ენა გამოვუყავი ცემს ადგილას დავბრუნდი და ბოთლი დავატრიალე.თათიასთან გაცერდა
-სიმართლე თუ მოქმედება?(მე)
-მოქმედება(ტათია)მითხრა ღიმილიანი სახით
ვიფიქრე კიდე უფრო გავახარებთქო და
-თათ აბა მიდი წამოხტი და ძმრიანი ფორთოხალი შეჭამე(მე)
-რაააა?რა ძმრიანი ფორთოხალი შენ სულ გაუბერე ჩემი სიკვდილი გინდა?(თათია)
-მიდი მიდი გაიქეცი(მე)
-აუ ცოდოა(ლუკა)
-აუფფ შენ ჩუუ(მე)მიდი ეხა მალე სიხარულო(მე)
თათია სამზარეულოში გავიდა საბედნიეროდ ფორთოხალიი აღმოგვაჩნდა სახში გამოიტანა ძმარი ლამაზად მოასხა და ჩემს წინ დადგა დამანჭული სახით
-აბაა მიირთვი ეხა(მე)
აიღო ერთი მანწეერი და მოკბიცა ისე დაიმანჭა შეგეშინდებოდათ.ყველამ ხარხარ დაიწყო ლუკას გარდა
-აბა კიდე ერთი გემირიელი ნაჭერი მიაყოლე დროზე(მე)
-აუუ ანასტასია მომკლავ ესე(ტათია)
-არა ჩემო სიცოცხლე უბრალოდ არ მინდა გაფუფლოვდე(მე)
-ოხხ(ტათია)
ასე დაახლოებით2ნაჭერი კიდე ვაჭამე მერე მართლა შემეცოდა და შევეშვი
-კაი კაი მეცოდები,გეყოს(მე)
-ვაიმე ძლივს(თატია)ძალიან გაფითრებული იყო შემეშინდა მართლა ცუდად ხომ არ არისთქო და გვერდით მივუჯექი
-გოგო ხო კარგად ხარ?(მე)
-აუუუ ტასო მგონი მართლა ცუდად ვარ(ტათია)(თათიას ხმა მე ძლივს გავიგე და თვალები ვჭყიტე როცა ლუკამ წამოიძახა)
-რაა მართლა ცუდად ხარ?(ლუკა)
-არა ისეთი არაფერია(თათია)
-რასქვია არაფერია წამო აბა ექიმტან(ლუკა)(ამაზე სხვა დოს მოვკვდებოდი სიცილით)
-რა ექიმთან ვაიმე არ ვარ ეგრე ცუდად(თათია)
-კაი მაშინ ჩავალ და რამე გაზიან სასმელს ამოვიტან თან რამე სასუსნავებსაც(ლუკა)
ლუკა უკვე კარში გადიოდა თათია რომ წამოხტა და საპირფარეშოში შევარდა
-თათია თათია. მეც წამოვხტი საპირფარეშოში შევყევი და კარი ჩავკეტე.
-თათი კარგად ხარ?(მე)
-ეხა კი(თათია)
როცა მივხვდი უკვე კარგად იყო სახეზეც ფერი მოსვლოდა ხარხარი ავტეხე კი არ ვიცინოდი ბოლო ხმაზე ვკაკანებდი
-თათია,ტასო(კარებზე აბრახუნებდნენ ბიჭები)
კისკისით გავუღე კარი ბიჭებს და კიდე უფრო ავხარხარდი ლუკას შეშინებულისახე რო დავინახეკარგად ხარ?(ლუკა)უთხრა შეშინებულმა თათიას
-კი კარგად ვარ უკვე(თათია)
ძლივს დავწყნარდი და ხმა ამოვიღე
-გამატარეთ გამატარეთ(მე)
ბიჭებში გზა გავიკვალე და მისაღებში გავედი.მაგრამ ჩემი ბედნიერება დიდხანს არ გაგრძელდა ისინიც მალე გამოლაგდნენ .თათია და ლუკა მაღაზიაში ჩავიდნენ
-ტასო წავალ მეც რა ჰაერზე და სანამ ამოვალთ რამე ფილმი ნახე და ვუყუროთ(თათია)მითხრა გასვლამდე)
-ხო კაი მიდი და მალე(მე)არ მანერვიულოთ იცოდეთ(მე)და ეშმაკურად გავუცინე.სახლიდან გავიდნენ მეც ლეპტოპი მოვიმარჯვე და კინოს ძებნა დავიწყე.ბიჭებიცგვერძე დამიჯდნენ და ბოლოს დიდი ხვეწნის შემდეგ ძლივს დავითანხმე რომ "ასტრალისთვი"გვეყურა
-ანასტასია არ შეიძლება ამ შუაღამისას საშინელებათა ფილმის ყურება მითუმეტეს ასტრალის (ვაკო)გაჯიუტდა ვაკო მაგრამ ჩემზე ჯიუტი მაინც არავინაა.
-აუ გთხოვ გთხოვ რა ძაან მინდა(მე)ტუჩები საყვარლად დავბრიცე და ვაკოს შევხედე
-ანასტასია ვერ დაიძინებ და გაჩე ეხა(ვაკო)
-გთხოვ გთხოვ(მე)ისევ წასყლად გამოვბურცე ტუჩები და ვაკოს ჩემი საფირმო ჩექმებიანი კატის თვალებითშევხედე.
-კაი კაი ნუ მიყურებ ეგრე(გაეცინა ვაკოს)ჯანდაბას ვუყუროთ მაგრამ როცა შეგეშინდება თქვი(ვაკო)
-იეს იეს.(მე)მე არმეშინია.გამარჯვებული სახით გავუცინე .ვაკოს გაეცინა ცემს ბავშვურ ქცევაზე.ლუკა და თათიაც შემოვიდნენ სახში ლუკას პარკები ეჭირა მოვიდა და ჩვენ მოგვაჩეჩა.
-იპოვეთ რამე კნო?(თათია)
-კი ანასტასიამ აიჩემა ასტრალს ვუყუროთო(ვაკო)
-აჰაა.იმედია დღეს რამე დავიძინებთ(თათია)
-ხო მეც მაგას ვეუბნები(ვაკო)
-ვერ გადავაფიქრებინებთ ხო იცით რა ხოდა დავჯდეთ ეხა და ვუყუროთ(დემე)
-აჰაამმ(მე)დავეთანხმე დემეს
-ხო ხო ვუყუროთ(დაგვეთანხმა ყველა)
სასუსნავები ამოვალაგეთ და კომპიუტერის წინ იატაკზე გაფენილ ხალიჩაზეხალიჩაზე მოვკალათდით.ლუკა და თათია გვერდიგვერდ იჯდნენ მათ გვერძე სანდრო ნიკა და დემე იჯდნენ.მე და ვაკო კი ბავშვების უკან ვიჯექით.რაც შეეხება კინოს იმიტომ ამოვირჩიე საშინელებათა ფილმი რომ ჩემი თავის იმედი მქონდა ვიცოდი კივილს არ დავიწყებდი პირიქით მიყვარს საშინელებათა ფილმები მითუმეტეს მაშინ როცა საყვარელ სასტავში ხარ.აჰაა კინოც დაიწყო.წყნარად ვიჯექი ვაკოს გვერძე და გაშტერებული ვუყურებდი კომპიუტერის ეკრანს.მქონდა ეს ფილმი ნაყურები და დიდად არ მეშინოდა.მაგარმ დღეს პირველად დამეუფლა ასეთი შიშის გრძნობდა და თან რამდენჯერმე თათიაც წამოიკივლებდა და შეშინებული ლუკას ეკვროდა.ლუკაც მისი საქიელით გახარებული მაგრად იხუტებდა გულზე.მე ვაკოს არც კი ვეხებოდი.მის მზეას ვგრძნობდი მისი სიმხურვალე ჩემამდე აღწევდა,რაც საშინლად მსიამოვნებდა.და ვაი აქ დამერხა ქარი ამოვარდა თან ჭექაქუხილი იყო და დროდადრო გვინათებდა ფანჯრიდან ჩაბნელებულ ოთახს.აუ ბედი არ გინდა ფილმშიც ის მომენტი იყო ასტრალის მამა რომ გადადის დ=სადღაც სულების სამყაროში ასტრალის დასაბრუნებლად და აქ მეშინოდა.ვაკომ ალბათ იგრძნო ჩემი შიში და ახლოს მოიწია ჩემტან.შემეშინდა მის შეხებაზე და დამფრთხალი შველის თვალებით ავხედე
-ნუ გეშინია(მითხრა ჩუმად)
-კაი(მე)მეც ჩუმად ვუპასუხე და მეც გულზე მივეკარი.ჩემი საქციელით გათამამებულმა წელზე შემიცურა ხელიდა მაგრად მიმიხუტა
-გინდა გავიდეთ?(ვაკო)მის სიახლოვეზე უფრო ცუდად გავხდი ლაპარაკის უნარი დავკარგე და შეშინებულმა დავუქნიე თავი.დანარჩენები გასუსულები უყურებდნენ ფილმს და ჩვენ ყურადღებასაც არ გვაქცევდნენ.ვაკომ ჩუმადო მანიშნა და წამომაყენა.ფეხიწვერებზე გავიპარეთ ოთახში.ხელგადახვეული მივყავდი და მეც წინააღმდეგობას არ ვუწევდი.ოთახში შესულს გამახსენდა რომ სამეცადინო მქონდა და ამოვიწუწუნე
-აუ სამეცადინო(მე)
-მოდი მოიტანე წიგნები(ვაკო)მითხრა გაღიმებულმა
-მართლა?გულწრფელად გამიკვირდა და გამიხარდა.მართალია დამპირდა მოგეხმარებიო მაგრამ არ მეგონა თუ მართლა დამეხმარებოდა.მართალია ქაჯი ვარ და ბაბნიკობას ვაწვები და საწყალ ბიჭებს ვაგიჯებ მაგრამ ამისდა მიუხედავდა კარგად ვსწავლობდი მხოლოდ ერთი ფიზიკა არ გამომდიოდა იმიტომ რომ საშინელი მასწავლებელი მყავდა და საგანზე ტავიდანვე გული ამიცრუვდა.არ ვსწავლობდი თავიდან გაკვეთილებს,რომ მივხვდი ნიშნას გავიფუჭბდი და სასწავლად დავჯექი ვეღარაფერი გავიგე ყველაფი ამერ დამერია ხვალისთვის კი ამოცანები მქონდა ამოსახსნელი.და ისევ ამოვიწუწუნე
-აუ ფიზიკა(მე)
-რაიყო გიჭირს(ვაკო)მკითხრა სერიოზულად
-ხო რავიამოცანები(მე)
-მასწავლებელი არ გიყვარს?(ვაკო)
-ვერ ვიტან(მე)გამეცინა
-აჰაა გასაგებია და ესგი თავიდანვე არ სწავლობდი ხომ წესებს?(ვაკო)
-ნუ ხო(მე)-თან ხვალ საკონტროლო მაქ(მე)და ტუჩები სატირლად დავბრიცე
-არაუშავს ნუ მოიწყინე გპირდები ხვალ საკონტროლოში ყველაზე კარგ ნიშანს მიიღებ(ვაკო)მმითხრა ვაკომ და ოთახში მყოფ თათიას საწერ მაგიდასთან მდგარ სკამზე ცამოჯდა
-მოდი მოიტანე წიგნი(ვაკო)მივედი ვაკოსთან და წიგნი ამოცანებზე გადავუშალე
-სად დავჯდე?(მე)თვალებმოჭუტულმა შევხედე.ვაკოს გაეცინა
-მოდი აქ(ვაკო)ერთი ხელისმოსმით აღმოვჩნდი მის კალთაში.
-რას აკეთებ ვირო?(მე)და ადგომა ვცადე.
-წყნარად იჯექი და მისმინე.(ვაკო)ისევ გაეცინა ვაკოს.
-გამიშვი რა(მე)შევევედრე საწყალი სახით რადგან ვიცოდი თუ მასთან ახლოს ვიქნებოდი ვერაფერსაც ვერ გავიგებდი მისი სიახლოვის გარდა
-ნწუ(ვაკო)ისევ ეშმაკურად მიღიმის.ვცადე ემოციები მაქსიმალურად მომეტოკა და წყნარად მეთქვა მაგრამ არ გამომივიდა ხმა მაინც მიკრთოდა.ვაკო კი ჯიუტად არ მაძლევდა მისი კალთიდან ადგონის საშვალებას.ღრმად ჩავისუნთქე და ვუთხარი.
-კაი დამაცადე ნორმალურად მაინც დავჯდე(მე)ვაკოს ხელი გაეცინა ხელი ოდნავ გამიშვა წელიდან დამეც თავისუფლად მოვკალათდი მის მუხლებზე.ოდნავ ვაკოსგან მარჯვნივ გადავიწიე და ცალ მხარზე ავეკარი ვაკოს გაეღიმა ჩემს ქცევაზე და მანაც მაგარდ მიმიკრო გულზე.ახსნა დამიწყო ფორმულები დამიწერა და ჩემთვის გასაგებ ენაზე ამიხსნა ყველაფერი
-გაიგე?(ვაკო)
-მჰმმ.კმაყოფილმა დავუქნიე თავი ვაკოსაც გაეცინა
-მოდი მაშინ ეს ამოცანა გააკეთე(ვაკო)
და ფურცელზე ამოცანა დამიწერა მეც 5წუთში ამოვხსენი და ვაკოს დავნახე ფურცლი
-ნახე(მე)წსორიაა?(მე)
-გიყურებდი.მითხრა ღიმილით-სწორია ჩემი ჭკვიანი გოგო ხარ შენ(ვაკო)რაღაცნაირად მესიმავონა ეს "ჩემ ჭკვიანი გოგო ხარ"მითუმეტეს "ჩემი"და გაღიმებულმა ავხდე ვაკოს
-მადლობა(მე)
-ჩემი სულელი მოდი აქ(ვაკო)და ძლიერად ჩამიკრა გულში არ შევეწინააღმდეგე პირიქით მინდოდა სულა ასე ვყოფილიყავით ჩახუტებულები.ვაკოს უხერხულად მოვცილდი.საშინელი დაღლილობა ვიგრძენი და დავამთქნარე.ვაკოს გაეღიმა
-რომელი საათია?(მე)
-1 ხდება(ვაკო)გეძინება?(ვაკო)
-კი(მე)მოთენთილმა დავუქნიე თავი და მექანიკურად მხარზედავადე
-მოდი დაწექი მაშინ(ვაკო)
-აუ არა სამეცადინო მაქ ჯერ კიდე(მე)
-დაწექი ანასტაისა გვიანია უკვე(ვაკო)მე დაგიწერ დავალებებს(ვაკო)მეჩურჩულებოდა ვაკო და თან მის კერდზე მიკრულს თმაზე მეფერებოდა.
-არაარ მინდა მე დავწერ დავალებებს არ მეძინება(მე)უცებ ოთახში თავი სანდრომ შემოყო და რომ დაგვინახა რა მდგომარეობაში ვიყავით ჩაიფხუკუნა
-კაი ხელს აღარ შეგიშლით(სანდრო)
-გეყოფა.გაეცინა ვაკოს
-კაი.დღეს თათიასთან ვრჩებით ამის სათქმელად ამოვედი(სანდრო)
-აჰაა მშვენიერია(ვაკო)
სანდრო ოთახიდან გავიდა და ისევ წყნარად მივადე თავი ვაკოს მხარზე.დიდხანს ვიჯექით ასე ვაკო თმებზე მეფერებოდა და მეც უფრო ვეკვროდი.ბოლოს ვაკომ ხელში აყვანილმა საწოლამდე მიმიყვანა ტანსაცმელი გამხადა და გვერდით მომიწვა...ესეც ბუნდოვნად მახსოვს.ნახევრად მეძინა.და ვაკოზე ჩახუტებული მალევე გადავეშვი სიზმრების სამყაროში.

ბავშვებო როგორია? ძალიან გთხოვთ შეაფასეთ წინა თავზე ძალიან გამიხარდა თქვენს კომენტარრებში აზრები რომ გამოხატეთ და ახლაც იგივეს ველი ძალიან მიყვარხართ .იმედია ცოტა დიდი ტავი გამომივიდა იმიტომ რომ ყველანაირად ვეცადე.შეცდომებისთვის ბოდიშს გიხდით.იმედია მოგეწონებათ