ნელი და დამაჯერებელი ნაბიჯიებით მიიწევდა გოოგნასკენ და ბაგე უმალ გაუპო ღიმილმა...ოჰოჰოჰ რა სიმპატიურია...გოგოას ნაზად სეეხო მხარზე და ადგილზე გაცჰერდა,ტასომ უკან მიიხედა და ბიჭ გაყინული მზერით შეხვდა...სიმართლე გითხრათ ცოტა დაიბნა ესე უემოციოდ რომ სეხვდა გოგონა ჩვენს საყოველტაოდ ცნობილ ბაბნიკ ბექუნას,მაგრა მალევე დაიბრუნა უწინდელი „დასტოინი“ გამომეტყველება და გოგონას მომაჯადოებელი ღიმილით გაუღიმა...
-და შენი სახელი ლამაზო?_ტაოსმ ერთი ჩაიცინა და ტვალებში ცახედა და აი აქ მაღტლა დაიბდნა,არ გატყუებთ ცვენი ბექუნა ბრინჯივით დაიბნა,მანამდე არასდროს უნახავს მსგვასი უმეოცია და სარკე თვალები,რომელბიც არაფერს მეტყველებდნენ და უბრალოდ ხმედველობის ფუნქციანს ასრულებდნენ...
-ამას რაიმე მნიშვლებოა აქვს_ცივი ხმით უპასუხა და თვალებში ჯიუტად ჩააშტერდა,რადგან მიხვდა რომ აბნევდა და ეს სიამოვნებდა...
-ჯკი,ცემთვის დიდი მნიშვნელობა აქვს_შეეცადა მისი ხმა გამეკცარებინა,რომ გოგონას არ შეეტყო მისი დაბნეულობა...რა უჩვეულო იყო ეს მისთვის ,პირველად მოხვდა ესეთ სიტუაციაში,როგორ მოახერხა ამ პატარა გოგონამ მისი ესე დაბნევა?..მალე გაიგებთ...
-მაშინ თვითონ გაიგე_თვალი ჩაუკრადა ადგილს მოშორდა,ბიჭი კი ესე დაბნეული და გაოცებული დატოვა...მოდი ცოტას მოგიყვებით ჩვენს ბექუნაზე...საიდან დავიწყო,ბექა საკმაოდ სეძლებული ოჯახის სვილია,ერტადერტი ვაჯიდა საერთოს შვილი ამიტომ ოჯახის უფროსი საკმაოდ ათამამებდა ვაჟს,ასევე დედაც მთელი ბავშვიბა ალერშში გაზარდა ერთიხ მა მარალი სიტყვა არ ახსოვს ბექას დედისან,და ერტადერტი ქალია რომელიც ნამდვილად უყვარს და აღმერთებს.საკმაოდ მაღალია,შავი კუპრივით თვალები,სწორი ცხვირი,ოდნავ კეხიანი, ლამაზი ტუჩის ფორმა და შავი თმები,რომნელიც ყოველთვის დაბალზე ჰქონდა სეჩრილი,როგორც თვითონ ამბობს პიდარასტი ხომ არ ვარ აფრები მოვუშვაო,მაგრამ
ყოველთვის იმას მაბობდა რომ ფული ფეხებზე მკიდა მტავარია ჩემი ძმები მყავდესო,მისი ძმები კი აჩი საბა და დემე იყვნენ „ოთხი მუშკეტერი“,აი მათთნაირი ზამკაცობა მე არ ვიცი ბაღი,მერე სკოლა და რემდე ესე ძმურად მოდიან,ყოველტის იყო მათ შორის ღადაობითი ჩხუბი,მაგრამ სერიოზულად ერთმანეთს ხმას არ აუწევდნენ ვერ აკდრებდნენ უბრალოდ,ეგ არ იქნებოდა ძმობა,იამსაც ამბობდნენ ზამ რომ ძმას დარტყავს იქვე უნდა მოუ***ნა იმას დედაო,აი ეს არის ჩვენიი ბექა,ყველა ცუდი მხრიდან იცნობს რადგან არ აძლევს იფლებას იმ სამის გრდა ვინმე ახლოს მოუშვას და ყველა როგორც თბილისის პირველ ბაბნიკს ისე იცნობს....ტასო დერეფანში მიდიოდა და თავის კლას ეძებდა,როდესაც უკნიდან ვირაც მიახტა და სეშინებულმა მოიშორა სწარაფად,იქ კი სავგვრემანი ლამაზი გოგონა დახვდა,რომელიც მთელი მონდომებით უღიმოდა...
-შენ ტასო ხარ ხო?
-კი
-მე ნიტა მქვია,შენი ახალი კლასელი ვარ
-სასიამოვნოა,კლასი სად არის?
-აი აქეთ_ხელკავი ამოუდო დაა გააქანა...კლასში სესულს ყველა მას უყურებდა,აბა როგრია ასეთ სილამაზეს არ შეხედო...მასწავლებელმა გააცნო ახალი მოსწავლე კლასს და დასაჯდომად მოუწოდა,ტასოც ნიტასთან დაჯდა და დააიგნორა 25 წყვილი თვალი მისკენ მიმართული...გაკვეთილები მალევე გავიდა,ნიტაც ყველგან დაყვებოდა, სკოლა დაათველიერებინა,ბავშვებიც გააცნო და ნომრებიც გაცვალეს,მაგრამ ტასო მაშინვე ნაგავში ჩააგდო პურცელი,რადგან მასტან დაქალობას არ აპირებდა,საერთოდ არავინ უნდოდა,მარტოობა ერჩივნა პატარა ანგელოზს,სახლის გზას ბაჰის მთვარის სონატის თანხლებით დადგა,ეს ერთადერთი სიმრერა იყო,რომელსაც შეეძლო მასზე ზემოქმედება...სადარბაზოსთან სილუეტი დაინახა,მაგრამ არ შეიმჩნია და კიბებებს აუყვა,როდესაც ბოხი ბარიტონი მისწვდა მის ყურთასმენას...
-ანასტასია_და სილუეტიც გაუჩინარდა...ღმერთო რა ლამაზი იყო იმ ღამეს მთვარე,სავსე და კაშკაშა მის გვერდით მიმოფანტული ვარსკვლევბი კი მასტან მიახლოებას ცდილობდნე,მაგრამ საწმუხაროდ მისი სიკაშკაშე მათ ბარიერს უქმნიდა,გაჰყურებდა ფანჯარაზე შემომჯდარი,ამ სილამაზეს და თიტქოს ის ლამაზი გრძნობები უბრუნდებოდა,მაგრამ წკაპ და ისევ მოირრუბლა მასში,შუბლშეკრული ჩამოვიდა,პიჟამოები ჩაიცვა და დასაძინებლად წავიდა....


მადლობა,მადლობა,მადლობა აი იცით როოგრო გამახარეთ იმ სამი კომენტარითაც კი,ძალიან ძალიან,მადლობა რომ კითხულობთ ძალიან მიყვარხართ.
სიყვარულით ტასო...<3